Η Θεωρία Παιγνίων και το Μεγάλο Κόλπο της Εξουσίας

Δεν σε φυλακίζουν με τανκς πια.
Σε φυλακίζουν με στρατηγικές.
Με “λογικές” επιλογές.
Με προβλέψιμη συμπεριφορά.
Με θεωρία.

Η Θεωρία Παιγνίων, το μαθηματικό κόσμημα της σύγχρονης κυριαρχίας, δεν είναι ούτε αθώα, ούτε ουδέτερη.
Είναι το επιστημονικό θεμέλιο μιας αόρατης αποδοχής. Είναι το εργαλείο της εξουσίας για να σε πείσει να επιλέγεις πάντα αυτό που τη βολεύει.

Η Ισορροπία Νας – Η πιο ύπουλη φυλακή

Η Ισορροπία Νας δεν σε διδάσκει να νικάς.
Σε διδάσκει να μην προσπαθείς.
Σου λέει: “Μην αλλάζεις τίποτα, αν δεν αλλάξουν όλοι ταυτόχρονα”.
Δηλαδή: Περίμενε. Υπόμεινε. Μην αντιδράς.

Αυτό είναι το θεμέλιο της ήττας.
Το σύστημα σε εκπαιδεύει να σκέφτεσαι με φόβο ρίσκου, όχι με πείσμα αλλαγής.

Στην πράξη, αυτή η “ισορροπία” γίνεται στασιμότητα, υπακοή, παραίτηση.

Το Παιχνίδι Είναι Στημένο – Και Δεν Είναι Θεωρία, Είναι Πραγματικότητα

Η Θεωρία Παιγνίων στηρίζεται σε ένα απλό ψυχολογικό αξίωμα:
“Ο καθένας επιλέγει ό,τι τον συμφέρει, με βάση τις επιλογές των άλλων.”

Αλλά πώς ορίζεις το συμφέρον σου όταν κάποιος άλλος ορίζει το πλαίσιο;
Όταν οι κανόνες είναι ήδη υπέρ του ισχυρού;
Όταν το πεδίο είναι προκαθορισμένο, οι πληροφορίες φιλτραρισμένες, και το κόστος της “λάθος” επιλογής τεράστιο;

Αυτό που ζούμε δεν είναι παιχνίδι. Είναι προσομοίωση υποδούλωσης, με μαθηματικό περιτύλιγμα.

Το Δημοψήφισμα του 2015 – Μάθημα Θεωρίας Παιγνίων στην Πράξη

Ο ελληνικός λαός είπε ΟΧΙ στο μνημονιακό τελεσίγραφο.
Τι έκανε το σύστημα;

• Επανεξέτασε τα “δεδομένα”.

• Ζύγισε τις αντιδράσεις.

• Προέβλεψε πως δεν θα υπάρξει μαζική ανατροπή.

• Και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, πατώντας πάνω στον φόβο και την “ορθολογική στρατηγική αποφυγής ρήξης”.

Η “θεωρία” δούλεψε τέλεια.
Οι παίκτες – δηλαδή ο λαός – δεν άλλαξαν στρατηγική γιατί φοβήθηκαν την απομόνωση, την αβεβαιότητα, το ακραίο σενάριο.

Αλλά αυτή είναι η ίδια παγίδα σε κάθε σύστημα εξουσίας:

Σου δείχνουν το χάος για να επιλέξεις το μικρότερο κακό.
Σου δίνουν δίπολα – όχι ελευθερία.
Σου δίνουν στρατηγικές – όχι όραμα.

Η Οικονομική Υποδούλωση με Μαθηματική Ακρίβεια

Τα Μνημόνια επιβλήθηκαν όχι μόνο με βία συμφερόντων, αλλά με εργαλεία θεωρίας παιγνίων:

• “Αν δεν πληρώσεις, χρεοκοπείς.”

• “Αν δεν συμμορφωθείς, σε απομονώνουν.”

• “Αν δεν υπακούσεις, τιμωρείσαι.”

Το παιχνίδι ήταν να σε κάνουν να αποδεχτείς την ήττα ως λογική.
Να πεις: “Δεν γίνεται αλλιώς.”

Και έτσι υπέγραψαν όλοι. Πολιτικοί, θεσμοί, και δυστυχώς και μεγάλα κομμάτια του λαού.
Το μοντέλο τους δούλεψε. Και δουλεύει ακόμα.

Η Ψευδαίσθηση της Επιλογής – Το Απόλυτο Όπλο της Νέας Εξουσίας

Το σημερινό πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν κυβερνά με ιδεολογία.
Κυβερνά με στρατηγική ανάλυση δεδομένων, με μοντέλα συμπεριφοράς, με προβλέψεις αντίδρασης.

Κάθε του κίνηση είναι μελετημένη μέσα σε λογικά σενάρια αποδοχής και ελέγχου.
Δεν νοιάζεται για την αλήθεια. Νοιάζεται για το αποτέλεσμα του παιχνιδιού.

• Διχάζει, για να ελαχιστοποιεί την πιθανότητα συλλογικής στάσης.

• Απειλεί, για να αυξάνει την αξία της “ασφάλειας” του υπάρχοντος.

• Φιλτράρει την πληροφόρηση, για να παραμορφώνει τις επιλογές.

Όλα είναι μοντέλα.
Όλα είναι “παιχνίδια”.
Και όλοι είμαστε παίκτες, εγκλωβισμένοι σε έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο – εκτός αν σταματήσουμε να παίζουμε.

Η Αλήθεια Είναι Ασυμβίβαστη – Δεν Χωρά σε Θεωρίες

Η Θεωρία Παιγνίων αγνοεί την ηθική.
Δεν την ενδιαφέρει αν κάτι είναι σωστό ή δίκαιο.
Την ενδιαφέρει αν είναι “ορθολογικό”, “συμφέρον”, “προβλέψιμο”.

Αυτό κάνει τους ανθρώπους μηχανές επιλογών.
Χωρίς ψυχή, χωρίς όραμα, χωρίς εξεγερσιακή σπίθα.

Αλλά η ζωή δεν είναι πρόβλεψη.
Η αλλαγή δεν είναι λογική.
Η επανάσταση δεν είναι μοντέλο. Είναι πράξη.

Σπάσε την Ισορροπία – Αρνήσου το Παιχνίδι

Δεν χρειάζεται να περιμένεις τους άλλους.
Δεν χρειάζεται να περιμένεις την “κατάλληλη στρατηγική”.

Αρκεί να αρνηθείς να παίξεις.
Αρκεί να πιστέψεις ξανά στο αδύνατο.
Αρκεί να διαλύσεις την ψευδαίσθηση του “μονόδρομου”.

Δεν είναι θέμα θεωρίας.
Είναι θέμα συνείδησης.
Είναι θέμα φωτιάς.

Stranger