Επακουμβησα…Οι λεξεις δεν ειναι μονο εννοιες …δεν εμφανιζονται τυχαια.. πολλες φορες ειναι μηνυματα …Ιδιως οταν η συλλογικη συνειδηση εχει αρχισει να ξυπνα!!!

Σημερα 4 Μαιου 2018 στο περιστατικο με το εμπορικο πλοιο που … “επακούμβησε” την κανονιοφόρο ΑΡΜΑΤΩΛΟΣ..η ειδηση βγηκε ετσι…

…Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι πρώτες πρωινές ώρες Παρασκευής 04 Μαΐου 2018, εμπορικό πλοίο ΚΑRΜΑΤΕ, σημαίας Τουρκίας, προσέγγισε και επακούμβησε με την κανονιοφόρο ΑΡΜΑΤΩΛΟΣ, στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά ν. Λέσβου, εντός Εθνικής Χωρικής Θάλασσας, παραβιάζοντας το Διεθνή Κανονισμό Αποφυγής Σύγκρουσης στη Θάλασσα (ΔΚΑΣ), καθώς το εμπορικό πλοίο ήταν καταφθάνον…

…Ιστορικα λοιπον…

Οι Φιλικοί ενθουσιάστηκαν όταν διάβασαν το πρακτικό της συνδιαλλαγής των αρχηγών της Μάνης που τους πήγε ο Χρ. Περραιβός. Και τους απάντησαν με ένα εγκάρδιο και ενθαρρυντικό γράμμα τους. Στο γράμμα τους αυτό τους ονομάζουν «ενδοξότατους» και τους πληροφορούν ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Εφόρου της Φιλικής Εταιρείας.

Είναι αλήθεια πως ο Πετρόμπεης τις επαγγελίες των Φιλικών τις δέχτηκε με πολλή δυσπιστία. Είναι γνωστό πως θέλησε να βεβαιωθεί για τα «περί αρωγής της Ρωσίας» στέλνοντας στον Ιωάννη Καποδίστρια δύο Επιστολές (20-11-1818 και 3-8-1819) με τον Κυριάκο Καμαρηνό. Είναι επίσης αλήθεια πως με την εμπειρία των «Ορλωφικών» απευθύνεται στις 2-2-1819 με έγγραφό του προς τους Φιλικούς και τους εκθέτει την κατάσταση της «Νέας Σπάρτης» όπως ονομάζει τη Μάνη. Η έκθεση του Πετρόμπεη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Κύριοι,

Οι αρχαίοι Σπαρτιάται δεν εντρέποντο δια την πτωχείαν των, επειδή και αυτή αποκατέσταινε την δύναμίν των και εβεβαίωνε την ελευθερίαν των. Οι κάτοικοι της νέας Σπάρτης, ως απόγονοι των παλαιών, κατατρεχόμενοι από τους κατακυριεύσαντας το λοιπόν Γένος, ετραβήχθησαν εις μίαν πετρώδη και ολιγόκαρπον γωνίαν της γης, και ούτω θέλοντες και μη θέλοντες εκληρονόμησαν την πτωχείαν των προπατόρων των, η οποία εις το μέσον του γενικού ολέθρου τους εφύλασεν ελευθέρους.

Αλλ’ η πολιτική των τυράννων, μη δυναμένη με τα όπλα να κατορθώση τον σκοπόν της, επρόστρεξεν εις τα μηχανουργήματα, έσπειρε την διχόνοιαν μεταξύ των εγκρίτων με την υπόσχεσιν της ηγεμονείας, και με την συνεχή αλλαγήν των εις αυτήν έκαμε να ανάψη ο εμφύλιος πόλεμος, όστις εγένετο τόσον ολέθριος, όσον οι πολεμοΰντες ήτο πτωχοί, και, δια να τον εξακολουθήσωσι, μην έχοντες άλλους τρόπους, εδίδοντο εις την πειρατικήν, δια να λαμβάνωσι τα μέσα και ούτως επέφερεν εις την δυστυχή πατρίδα μας, όλα τα κακά της παντελούς ένδειας και ελλείψεως και αυτών των αφεύκτων, προελθόντα από την παραμέλησιν της καλλιέργειας των ολίγων προϊόντων του τόπου.

Εις τοιαύτην αθλίαν κατάστασιν εύρον τον τόπον, όταν έλαβα την ηγεμονείαν του προ τριών ετών, και ο πρώτος μου συλλογισμός εστάθη, ότι αποκατασταίνων την ησυχίαν και κάμνω να παύση πάσα διχόνοια, να δώσω ασφάλειαν εις όλους, δια να αφιερωθώσιν εις τας εργασίας των προς ευκολίαν των αναγκαίων, και ούτω να παύση και η πειρατική, δια να εκτανθή και το εξωτερικόν εμπόριόν μας.

Αλλά και εδώ η πολιτική των κρατούντων εφαντάσθη τον τρόπον πάλιν να εισάξη τας δυστυχίας, επιφορτίζουσα εμέ υπέρογκα δοσίματα υπό διαφόρων σχημάτων, και κάμνουσα να εξοδεύω με διαφόρους προφάσεις, και ούτω, δια να υποφέρω τα τοιαύτα, να βαρύνω την κοινότητα, επιφέρων με τούτο δυσαρέσκειαν και ένδειαν, δια να γεννηθή πάλιν ο εμφύλιος πόλεμος και τα ακόλουθά του κακά, μήτε στιγμήν δεν εστοχάσθην να αποφασίσω ήθελε χάσω, όσους κόπους έκαμα με την οικογένειάν μου προς αποκατάστασιν της ησυχίας, την υποχρέωσιν των συμπατριωτών μου, ανίσως ήθελε βοηθήσω αυτήν την εξολοθρευτικήν πολιτικήν, και το λοιπόν Γένος αργά ή ογλίγωρα, ήθελεν εξιχνίαση εις εμέ ουχί άνδρα άξιον να διοικήση τους δυστυχείς απογόνους των παλαιών Σπαρτιατών, αλλ’ άνθρωπον όστις προς ευχαρίστησιν των κυριευόντων και δια ιδιαίτερα τέλη έσβεσε και τον ύστερον σπινθήρα της ελευθερίας, ο όποιος εσώζετο εις εν ολόκληρον τυραννούμενον έθνος, αλλ’ εχρειάζετο να ευρωμεν ιατρικόν. Δια να απαντήσω τα κακά και να χορτάσω την δίψαν των διψούντων τα χρήματα, το μόνον ήτο να επιφορτισθώ υπέρογκα χρέη προς αυτούς, οι οποίοι δια να ήνε βέβαιοι, ότι δεν θέλει τα χάσωσι, εχρειάσθην να στείλω δύο εκ των υιών μου ενέχυρον εις αυτούς.

Τοιαύτη πάλιν ήτο η κατάστασις της ηγεμονείας μου, όταν ήκουσα την γενναίαν απόφασίν σας. Αμέσως εστοχάσθην ότι η Θεία πρόνοια εις αυτήν την κρίσιμον περίστασιν και αβεβαιότητα του μέλλοντος μου έστειλε την φωνήν. Επακούμβησα τας ελπίδας μου εις αυτήν, και είμαι βέβαιος εις τα αποτελέσματα των Ελληνικών φρονημάτων σας. Πλην, δια να στερεώσω και εις τους λοιπούς εγκρίτους ομοπατρίους μου την θέλησίν σας, εχρειάζετο να κάμω και αλλάς θυσίας, τας οποίας δεν είνε πρέπον να ειπώ, πλην πολλοί των φίλων σας και γνωρίζουσι και είδον. Όθεν, δια να ήνε ωφέλιμος η πατρίς μου και να ελπίζομεν καρπόν από αυτήν, πρέπει να γίνωσι μερικά προπαρασκευαστικά, τα όποια σας προβάλλω, και η φιλογένειά σας ας τα εγκρίνη.

Το πρώτον είνε η έκτασις της μαθήσεως, καθώς και εις εκ των υπασπιστών του Γένους, το επρόβαλε μέσον φίλων.

Δεύτερον η σύστασις εκατόν στρατιωτών, οι όποιοι χρονικώς ήθελε στήσωσι περί τας 40.000 γρόσια, και

Το μεγαλείτερον η κατάθεσις ενός κεφαλαίου 500.000 γροσίων ή και ολιγώτερόν τι, δια την κυκλοφορίαν του εσωτερικοί εμπορίου. Αυτή η ποσότης ήθελε είνε υπό της ιδιαιτέρας μου κυβερνήσεως. Αι ωφέλειαι, αι οποίαι ήθελε προέλθωσιν από την κατάθεσιν τούτου του κεφαλαίου, είνε μεγάλοι, και πρώτη και μεγαλειτέρα είνε, ότι, ευκολυνόμενον το εσωτερικόν εμπόριον, εστερεώνετο η εσωτερική ησυχία και, δυνάμενος εκ του προερχομένου κέρδους να απαντήσω τα υπέρογκα βάρη της ηγεμονείας ζητούμενα παρά των κρατούντων, ήθελεν ελαφρύνω περισσότερον την κοινότητα από τα συνήθη δοσίματα, και ούτως ήθελεν τους αποκαταστήσω πλέον πρόθυμους εις τας προσταγάς μου, όταν έμελλε να ενεργήσω εν τι μεγαλείτερον κατά την θέλησίν σας.

Εξ αυτού του κεφαλαίου ήθελε κατασκευάσω τρία ή τέσσερα πλοία μετρίου μεγέθους, τα οποία κυβερνούμενα παρά εντοπίων και μετακομίζοντα τα του τόπου προϊόντα εις την Ευρώπην, ήθελε μας φέρωσιν εκείθεν ευκόλως και ανυπόπτως, ότι είνε αναγκαίον δια την ασφάλειαν. Προσέτι εις αυτά τα πλοία ήθελεν εύρωσι πολλοί πόρον ζωής.

Τοιαύτα είνε τα προβλήματα τα όποια προβάλλω εις την φιλογενή προαίρεσίν σας, η εκτέλεσις των οποίων είνε αναγκαία. Αλλ’ αν ίσως η φρόνησίς σας δεν ήθελε τα εύρη σύμφωνα με τους γενικούς σκοπούς σας, ας ενεργήση άλλα πλέον ανάλογα·όμως πάντοτε ας έχη προ οφθαλμών, ότι χωρίς θυσίας η ασφάλεια της νέας Σπάρτης είνε ανενέργητος. Παρακαλώ χωρίς αναβολήν να μοί φανερώσητε, ότι κρίνετε αναγκαίον προς διοργανισμόν, δια να είμαι σύμφωνος εις το γενικόν, προσδιορίζοντες εν ταύτω, και μέσον τίνος ν’ ακολουθώ την μεταξύ μας ανταπόκρισιν με περισσοτέραν ταχύτητα και ασφάλειαν. Επιβεβαιών εκ δευτέρου, ως και άλλοτε την εις την φιλογενή προαίρεσίν σας αφιέρωσίν μου, με την προσήκουσαν υπόληψιν μένω.

1819 Φεβρουαρίου 2 Κυτριαίς
Ετοιμότατος των επιταγών σας αδελφός
ΠΕΤΡΟΜΠΕΗΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ

… Απο καπου πρεπει να τραβας τις λεξεις …απο καπου ερχονται για να σου δωσουν νοημα στον λογο σου … ισως ο ψυχισμος η ο χρονος ..ισως οι κρυφες σου σκεψεις …οι κρυφοι σου ποθοι ..η επαναληψη ..η λουπα που ετοιμαζεται ..που θελει να μοιασει ξανα στην ιστορια … ισως αυτη η αποθηκη λεξεων και νοηματος να ανοιξε ξανα … να περιμενει και με τις λεξεις τις να συντονιζει …!

Stranger…