Απόρρητη Αναφορά 18/Ω – “Η Αποστολή στην Καρδιά του Ρεύματος”

(Αποκλεισμένο Αρχείο – Απαγορευμένη Αναπαραγωγή)

Η Επιχείρηση είχε κωδικό όνομα Νύχτα Μηδέν.
Κανείς από την ομάδα δεν ήξερε τι ακριβώς θα συναντήσει.
Το μόνο που μας είπαν ήταν:

«Θα πάτε στο σημείο όπου η ένταση του Μαύρου Ρεύματος είναι υψηλότερη από οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη. Και θα επιστρέψετε… αν μπορείτε.»

Το Σημείο Μηδέν

Οι δορυφορικές μετρήσεις μας οδήγησαν σε μια εγκαταλελειμμένη βιομηχανική ζώνη στη Σιβηρία.
Κτίρια μισογκρεμισμένα, σαν να είχαν αδειάσει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Κανένα σημάδι ζωής.
Μόνο ένας σταθερός, χαμηλός βόμβος που ένιωθες μέσα στα κόκαλά σου.

Οι αισθητήρες μας έδειχναν τιμές «συχνότητας απορρόφησης» που δεν είχαν καταγραφεί ποτέ.
Ο αέρας ήταν βαρύς, σαν να περπατούσες μέσα σε υγρό μέταλλο.

Η Πρώτη Επαφή

Ο Μίχαιλ, ο ανιχνευτής της ομάδας, ήταν ο πρώτος που το ένιωσε.
«Μας κοιτάνε», ψιθύρισε.
Κοιτάξαμε γύρω — τίποτα.
Κι όμως, η αίσθηση ότι κάτι σε παρατηρεί ήταν απόλυτη, σχεδόν υλική.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι κάμερες θερμικής απεικόνισης κατέγραψαν σκιές που δεν αντιστοιχούσαν σε καμία φυσική πηγή θερμότητας.
Δεν ήταν άνθρωποι. Δεν είχαν σχήμα σταθερό.
Αλλά κινιόντουσαν… προς εμάς.

Η Εμβάθυνση

Στο κέντρο του εργοστασίου υπήρχε μια αίθουσα.
Στη μέση της, ένας μεταλλικός κύλινδρος ύψους τριών μέτρων, ραγισμένος σε πολλά σημεία.
Από τις ρωγμές έβγαινε… σκοτάδι. Όχι απουσία φωτός. Κάτι πιο παχύ, πιο βαρύ.
Σαν να έβλεπες καπνό που έπινε αντί να εκπνέει.

Οι αναλυτές μας στο κέντρο επιχειρήσεων επιβεβαίωσαν:

«Αυτό είναι το επίκεντρο. Αν το κλείσουμε, μπορεί να μειώσουμε την παγκόσμια πυκνότητα του Ρεύματος κατά 30%».

Η Επίθεση

Δεν προλάβαμε να το πλησιάσουμε.
Το σκοτάδι άπλωσε χέρια — όχι πραγματικά, αλλά σαν ίνες ενέργειας που άρπαζαν το δέρμα και το μυαλό σου ταυτόχρονα.
Ο Μίχαιλ έπεσε πρώτος, ουρλιάζοντας.
Τα μάτια του άδειασαν, σαν κάποιος να τα γέμισε με μαύρο γυαλί.

Η επικοινωνία με το κέντρο κόπηκε.
Το μόνο που ακούγαμε ήταν ένας βαθύς, ρυθμικός ήχος… σαν αναπνοή.

Η Απόφαση

Ξέραμε πως δεν μπορούσαμε να νικήσουμε.
Το μόνο που κάναμε ήταν να ενεργοποιήσουμε τους φορητούς παλμογεννήτες απορρόφησης, μήπως καθυστερήσουμε την εξάπλωση.

Φεύγοντας, γύρισα για μια στιγμή να κοιτάξω πίσω.
Μέσα στο σκοτάδι, δυο τεράστια μάτια άνοιξαν.
Δεν ξέρω αν ήταν πραγματικά ή αν το μυαλό μου έσπασε εκείνη τη στιγμή.
Αλλά ήξερα ότι μας είδαν.
Και ότι θα μας ξαναβρουν.

Υστερόγραφο

Από την αποστολή των οκτώ, γύρισαν τρεις.
Ο Μίχαιλ εξαφανίστηκε μέσα στο Ρεύμα.
Οι υπόλοιποι… δεν θέλω να μιλήσω.

Τα δεδομένα που μαζέψαμε δείχνουν πως το Μαύρο Ρεύμα δεν είναι απλώς εδώ για να τραφεί.
Φτιάχνει κάτι.
Κάτι που χρειάζεται όλη αυτή την ενέργεια.
Κι όταν ολοκληρωθεί…
Δεν θα έχουμε πια κόσμο να υπερασπιστούμε.

STRANGER…H μεσα απο το μυαλο μου …