Βγαίνουν οι τίτλοι:
«Ρεκόρ καύσωνα στην Ευρώπη»
«Η Μεσόγειος στις φλόγες»
«Κλιματική κρίση χωρίς προηγούμενο»
Κι εσύ κοιτάς τον ουρανό, την κάπνα, τα νερά που εξαφανίζονται, τις στάχτες στα χέρια σου.
Και το δέχεσαι.
Το ζεις.
Το νιώθεις.
Αλλά…
είναι όντως αυτό που λένε;
Αν πιάσεις τους δείκτες, τις θερμοκρασίες, τα ρεκόρ, τα “νέα δεδομένα”, όλα σου λένε πως φταίει ο άνθρωπος.
Η συμπεριφορά σου.
Η κατανάλωση σου.
Το αυτοκίνητο, το air condition, το σουβλάκι σου.
Εσύ είσαι η αιτία.
Εσύ πρέπει να τιμωρηθείς.
Εσύ πρέπει να πληρώσεις.
Με φόρους. Με περιορισμούς. Με επιτήρηση.
Και τότε εμφανίζεται η πρώτη ερώτηση:
Αν καίγονται οι ίδιες περιοχές κάθε χρόνο,
γιατί τα “μέτρα” δεν τις προστατεύουν;
Αν οι δασικές υπηρεσίες διαλύονται κάθε καλοκαίρι,
γιατί κανείς δεν ενισχύει την πρόληψη;
Αν ο στρατός μένει άπραγος,
αν οι κάτοικοι φυλάνε μόνοι τους τα βουνά,
αν οι ανεμογεννήτριες μπαίνουν εκεί που χτες υπήρχαν έλατα,
ποιος καίει;
και γιατί;
Όχι. Δεν είναι τυχαίο.
Είναι μεταμόρφωση της γης μέσα από τη στάχτη.
Δεν είναι απλώς φωτιές. Είναι:
– «Επανασχεδιασμός» περιοχών
– Απαλλοτρίωση καμένων γαιών
– Ασφάλειες-μαμούθ που σβήνουν περιουσίες
– Smart cities εκεί που χτες υπήρχαν χωριά
– Ευρωπαϊκά funds για “βιώσιμη ανοικοδόμηση”
Καίνε…
για να χτίσουν πάνω σε κάτι που δεν σου ανήκει πια.
Γιατί όταν γίνει στάχτη, είναι προς αξιοποίηση.
Όταν εξαφανιστεί, είναι διαθέσιμο.
Και όλο αυτό πατάει πάνω στο πιο ύπουλο εργαλείο που γνώρισε ποτέ η εξουσία:
την “κλιματική ενοχή”.
Σου λένε:
– “Εσύ φταις.”
– “Έζησες λάθος.”
– “Κατανάλωσες υπερβολικά.”
– “Δεν σκέφτηκες το μέλλον.”
Και μετά:
– “Φόρεσε ηλεκτρονικό ρολόι κατανάλωσης.”
– “Απόκτησε πράσινο διαβατήριο.”
– “Μπες σε ψηφιακή πλατφόρμα διαχείρισης ενέργειας.”
– “Μην έχεις αυτοκίνητο – μοίρασέ το.”
– “Μην τρως κρέας – έχει αποτύπωμα άνθρακα.”
Δηλαδή;
Πλήρης μετάβαση σε κοινωνία επιτήρησης με πρόσχημα την οικολογία.
Το ίδιο pattern όπως και στην πανδημία.
Ορατός εχθρός → φόβος → υπακοή → περιορισμός → επιβολή.
Ξέρεις τι δεν σου λένε ποτέ;
– Ότι παίζουν με τον καιρό.
– Ότι υπάρχουν τεχνολογίες μετακίνησης και χειραγώγησης αερίων μαζών.
– Ότι τα HAARP, οι κεραίες, οι διαταραχές της ιονόσφαιρας, είναι ανοιχτά προγράμματα.
– Ότι η γεωμηχανική είναι ήδη πολιτική — απλώς όχι δική σου.
– Ότι τα πυροσβεστικά σχέδια είναι προγραμματισμένα να αποτύχουν.
– Ότι το χάος που βλέπεις, είναι δομημένο.
Αν κάηκε η χώρα σου,
δεν έγινε από τσιγάρο ή λάθος θερμοκρασία.
Έγινε επειδή το σύστημα την ήθελε στάχτη.
Και μετά… πράσινη ανάκαμψη.
Χρηματοδότηση.
Αναδόμηση.
Με συμβάσεις, επενδύσεις και διεθνείς όρους.
Οικολογία με τσιμέντο.
Περιβάλλον με QR.
Βιωσημότητα με επιτήρηση.
Φύση — με άδεια χρήσης.
Και οι πολίτες;
Μέσα στο φόβο, μέσα στον καύσωνα, μέσα στην απόγνωση… λένε «ναι».
Στη “λύση” που είχε σχεδιαστεί πολύ πριν ανάψει η πρώτη σπίθα.
Και κάπως έτσι,
καίγεται το δάσος…
μα πιο πολύ καίγεται η ελευθερία.
Η λογική.
Η εμπιστοσύνη στο χώμα, στο σπίτι, στη φωνή σου.
Stranger
Greek