Το θεμέλιο της ύπαρξης μας…..(κβαντική)

Η επιστημονική σκέψη και παρατήρηση είναι γεγονός ότι έχει κάνει άλματα στον τομέα της φυσικής και όχι μόνο.

Έτσι η σύγχρονη επιστήμη γενικά αλλά και περισσότερο η κβαντική φυσική κατάφερε να συμπεράνει και να προσεγγίσει υπαρξιακά ζητήματα τα οποία είναι μεν γνωστά εκατοντάδες χρόνια, αλλά διατηρούσαν μια φιλοσοφική, μεταφυσική και θρησκευτική θεώρηση, και δύσκολα ίσως προσεγγίσιμη πρακτικά και βιωματικά.

Το παράξενο βέβαια είναι ότι ο άνθρωπος αποδεχόταν πάντα αυτές τις φιλοσοφικές ιδέες θεωρητικά χωρίς όμως ποτέ να τις εφαρμόζει στην πράξη.

Ο Amit goswami [κβαντικός] μας λέει για παράδειγμα ότι ….<< Το νόημα της κβαντικής φυσικής είναι ότι μας δίνει μια καινούρια εικόνα του κόσμου, που δείχνει ξεκάθαρα πως η συνειδητότητα δύναται να είναι…… και είναι, το θεμέλιο της ύπαρξης μας>>

[Δηλαδή ….]

<<Η κβαντική φυσική μας λέει να δούμε άμεσα ότι μπορούμε να κατανοήσουμε το κόσμο μόνο αν τον θεμελιώσουμε στην συνειδητότητα μας.>>

Η παραπάνω δήλωση του επιστήμονα αν και φαίνεται βαθιά φιλοσοφημένη είναι επιτέλους και ένα εργαστηριακό συμπέρασμα […] που πρέπει να προβληματίσει όλους μας, όπως έχουν επισημάνει και άλλοι επιστήμονες όπως ο Gregg Braden .

Δυστυχώς το σύστημα δεν είναι έτοιμο , και τόσο ώριμο αλλά ούτε και ο άνθρωπος που στηρίζει το σύστημα [στην πολυψήφια του] ώστε να αφομοιώσει αυτές τις ιδέες και να τις εφαρμόσει σαν τρόπους σκέψης και δράσης στην καθημερινότητα του .

Τι τελικα είναι η συνειδητότητα η οποία σύμφωνα με την σύγχρονη φυσική είναι το θεμέλιο της ύπαρξης μας…?
[………………..]

ο Anton zeilinger μας λέει επίσης …..

<<Το τι είναι πραγματικό εξαρτάται από το αν κοιτώ, και από τον τρόπο που το κοιτώ, και αυτό δεν είναι κάτι φιλοσοφικό αλλά κάτι το οποίο το αποδεικνύουν τα πειράματα.>>

Πέρα λοιπόν από την συνειδητότητα που είναι το θεμέλιο της δικής μας ύπαρξης , τα πειράματα αποδεικνύουν ότι αποκτά οντότητα και πραγματικότητα ότι κοιτάζουμε, αλλά εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και ο τρόπος που το κοιτάζουμε.

Έτσι η ίδια η επιστήμη πλέον ξεφεύγει από την θεωρητική γνώση, από τα δόγματα και τις υποτίθεται <<σταθερές>> και συμπεραίνει αναπόφευκτα ότι το θέμα της ζωής , της ευτυχίας , της ελευθερίας και της αντικειμενικής γνώσης δεν είναι ζητήματα απλής πληροφόρησης, θρησκευτικού δογματισμού, και ανταγωνισμού αλλά βιωματικής και συνειδητής εμπειρίας .

Υπάρχει όμως ένα σημείο το οποίο είναι λεπτό και εύκολα ξεφεύγει από τη αντιληπτικότητα μας, αφού δεν αναφέρετε, μιας και είμαστε ταυτισμένοι με το φυσικό μας σώμα και με τον κόσμο των αισθήσεων μας.

βρίσκετε ανάμεσα στις λέξεις του κβαντικού Anton zeilinger….. << Το τι είναι πραγματικό εξαρτάται από το........ αν κοιτώ…… και από τον τρόπο που το κοιτώ…..>>

Ποιος κοιτά και με ποιον τρόπο κοιτά μέσα από εμάς .?.

Αναφέρεται φυσικά στον γνωστό <<παρατηρητή>> που με την παρατήρηση του επηρεάζει το παρατηρούμενο.. [ αντικείμενο ]

θα έχουμε ακούσει ότι ένας κλέφτης ακόμα και έναν άγιο τον κοιτάζει στις τσέπες.

Ένας λάγνος κοιτάζει το αντίθετο φίλο στα σημεία όπου πιθανόν θα μπορούσαν να τον ικανοποιήσουν σεξουαλικά.
Κάθε <<ελάττωμα>> που εκδηλώνετε στην ψυχολογία μας εκφράζετε και εστιάζετε στο δικό του κόσμο και στο δικό του σημείο ενδιαφέροντος
με αποτέλεσμα η δυσαρμονία και ο ύπνος της συνείδησης

Αυτό που κοιτά μέσα από εμάς [ ο παρατηρητης] είναι πάντα ένα διαφορετικό ψυχολογικό επιπρόσθετο.

Εμείς νομίζουμε ότι έχουμε ατομικότητα, ότι είμαστε ένας ή μια, όμως δεν είναι έτσι ..

Αυτή η ψευδαίσθηση υπάρχει επειδή έχουμε ένα φυσικό σώμα και το οποίο βλέπουμε και επαληθεύουμε καθημερινά ..όμως αυτό δεν ισχύει καθόλου από ψυχολογική άποψη , όπου εκεί είμαστε εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά.

Αυτά τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά έχουν αναφερθεί από όλους του μεγάλους μυημένους και ψυχολόγους μελετητές με εκατοντάδες ονόματα, θα τα συναντήσουμε σαν διαβόλους, σαν εγώ, σαν ελαττώματα, ή ψυχολογικές πτυχές,ψυχολογικά επιπρόσθετα κλπ.

Σύμφωνα με την κβαντική φυσική λοιπόν πραγματικό είναι ότι κοιτάζουν οι εκάστοτε παρατηρητές της ψυχολογίας μας .

Αυτοπαρατηρώντας εμείς τον εαυτό μας με την σειρά μας μπορούμε να γνωρίσουμε αυτά τα ψυχολογικά στοιχειά που καθορίζουν με τον τρόπο που ενεργούν την πραγματικότητα μας .

Έτσι σε αυτό το θέμα του ποιος κοιτά μέσα από εμάς, και με ποιο τρόπο το κάνει, πρέπει να κατανοηθεί επαρκώς, και να βιωθει πρακτικα ωστε να είναι σαφές.

Αυτoπαρατηρώντας τον εαυτό μας με σκοπό να τον γνωρίσουμε, αυτή η δράση από μόνη της είναι μια πράξη δημιουργίας και γνωσης .

Έτσι μονο γίνεται σαφές, και πειραματικά επαληθευεται, ότι από ψυχολογική άποψη υπάρχει πολλαπλότητα.

Με την πολλαπλότητα δεν υπάρχει τίποτα σταθερό στην ψυχολογία μας,
με αποτέλεσμα η συνέχεια σκοπού, το συνεχές κέντρο βάρους που αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτηση, όπως και η αντικειμενικότητα ……δεν μπορεί να υπάρχει .
δεν υπάρχει ατομικότητα, συνειδητoτητα,
την μια στιγμή μπορούμε να είμαστε συνεπείς δίκαιοι, πράοι, αισιόδοξοι, και την άλλη στιγμή είμαστε άδικοι, αγενείς , βίαιοι , και φοβισμένοι.

Με την πολλαπλότητα να ελέγχει την ψυχολογία μας η αφύπνιση της συνείδησης παραμένει ένα άπιαστο ..όνειρο.

Και αυτό που υπάρχει είναι μια συνεχόμενη εναλλαγή ρόλων ανάλογα το ψυχικό επιπρόσθετο
Που κυριαρχεί την ψυχολογία μας και ελέγχει τον νου και το συναίσθημα μας την κάθε στιγμή .
.

Είναι απαραίτητο ότι για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πραγματικά σε αυτό τον κόσμο, θα πρέπει να << κοιτά>>[ βιωνει] η συνείδηση μέσα από εμάς, διότι η συνείδηση δεν <<κοιτάζει>> με σκοπό να κλέψει, ή να ικανοποιηθεί σεξουαλικά, να χορτάσει, ή να πλουτίσει.

Πρέπει να δώσουμε ευκαιρία στη συνείδηση..

Οταν της δώσουμε το <<χώρο>> που της ανήκει, αυτή ξέρει τι πρέπει να κάνει ..

Θυμάμαι κάποτε …ενας δάσκαλος……..

[Ένας κοντός ανθρωπάκος με φωνή σαν να μιλούσε από μεγάφωνο, ινδιάνος, από μια φυλή ανάμεσα στα σύνορα Κολομβίας- Περού..ο Χουάκο.]
Που μας έλεγε ότι…… ένας πνευματικός δάσκαλος βλέπει για παράδειγμα ένα οικοδόμημα από ψηλά [ από τα κεραμίδια και πάνω]……..
και ότι ο συνειδητός άνθρωπος [ το φυσικό σώμα του δασκάλου] είναι αυτό που πειραματίζετε την φυση και τον εαυτο του [το οικοδόμημα απο τα κεραμιδια και κάτω] και ολοκληρώνετε η γνώση.

Υπάρχει λοιπόν μια συνεργασία με το πνεύμα πολύ προσωπική όταν ο άνθρωπος είναι έτοιμος.

Και δεν αναφερόμαστε σε <<κάτι άλλο>>, αλλά στον προσωπικό μας δάσκαλο , στον εσωτερικό εαυτό μας, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλύτερα
από οποιοιδήποτε άλλον
αυτό το οποίο χρειαζόμαστε για να εξελιχτούμε, και να γίνομαι ένα μαζί του .

Και οι θεοί μπορούν να κάνουν λάθει.

Για αυτό χρειάζεται ο ξύπνιος άνθρωπος, για να ενώνει την υλη με το πνεύμα και να υπάρχει αρμονία στη δημιουργία .

Τα ψυχολογικά αυτά χαρακτηριστικά θέλουν οπωσδήποτε ένα φυσικό σώμα για να τραφούν και να εκδηλωθούν, και μόνο ο άνθρωπος που ζει και κινείται στο φυσικό κόσμο μπορεί να τα βιώσει, να τα <<δει>> να εκδηλώνονται, και να τα γνωρίσει.

Υπάρχουν πνευματικές οντότητες διάφορες, οι οποίες μιλούν για το πνεύμα και για την αφύπνιση, δεν μιλούν όμως αρκετά για αυτά τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά τα οποία παρεμβαίνουν και αποπροσανατολίζουν τον ανθρωπο.

Τα <<πνευματικά όντα>> μπορούν να μιλούν για το πνεύμα ίσως με άνεση και γνώση αφού σε αυτούς τους πνευματικούς χώρους κινούνται…

Αλλά άνθρωπε εσύ που ζεις βαθειά μέσα στην ύλη, στον φυσικό κοσμο, έχεις την δυνατότητα να βιώσεις πράγματα και γεγονοτα, που τα πνεύματα αυτα δεν μπορούν να βιώσουν αν δεν γεννηθούν πρώτα από μια μάνα και ένα πατέρα
….
Οπως ο βούδας ο Ιησούς, ο Μωάμεθ, ο Λαο τσε,….. εσύ και εγώ .

Ας αδράξουμε την ευκαιρία αυτή στη γη ….και ας κάνουμε το πνεύμα…. πιο πλούσιο

<< ........Μπορούμε να κατανοήσουμε το κόσμο μόνο αν τον θεμελιώσουμε στην συνειδητότητα μας......... >>

atheatos.blogspot.gr