Η συνομωσία της “ναζιστικής ΕΕ”

Από: Morgoth’s Review / ΚΟ

Υπάρχει ένα εκπληκτικά μεγάλο τμήμα της βρετανικής cuckservative Δεξιάς, που όταν σκέφτεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει πλακώσει τους Ευρωπαίους κάτω από ένα βουνό πλασματικού χρέους, εκατομμυρίων μουσουλμάνων και τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, πληθώρας «αντιρατσιστικών» νόμων και τόνων προπαγάνδας πολυπολιτισμού, καταλήγει στο συμπέρασμα:

«Ναι, ναι, είμαι σίγουρος τώρα, οι ναζί κέρδισαν τον πόλεμο και διοικούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ζούμε στο Τέταρτο Ράιχ!».
Στον δικό τους τρόπο αντίληψης οι Ναζί είναι το απόλυτο κακό, έτσι αφού διαπιστώνουν ότι η ΕΕ, η πολιτική ορθότητα και η μουσουλμανική μετανάστευση είναι κάτι «κακό» άρα, λογικά, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σίγουρα οι Ναζί πρέπει να έχουν κάποια συμμετοχή σε αυτό το «κακό», ακόμα και όταν αυτό το «κακό» είναι διαμετρικά αντίθετο σε ό, τι πίστευαν οι Ναζί.
Ο Μπόρις Τζόνσον, βουλευτής των Συντηρητικών και πρώην Δήμαρχος του Λονδίνου, ο κορυφαίος της εκστρατείας για το Brexit, παρομοίασε πρόσφατα την ΕΕ με μια «ναζιστική αυτοκρατορία» και ο ευρωβουλευτής του UKIP, Gerard Batten, υπερασπίστηκε τον Johnson και το προχώρησε ακόμα παραπέρα, δείχνοντας τη δική του «έρευνα» για το θέμα. Το μιμίδιο ”ναζιστική ΕΕ” (Nazi EU) μπορείτε να το δείτε παντού στο διαδίκτυο και ειδικά όπου υπάρχουν σχόλια σε λογαριασμούς twitter και blogs και μια συνηθισμένη φράση είναι «Οι Γερμανοί κάνουν με την ειρήνη αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν με τον πόλεμο». Υπάρχει ακόμα και βιβλίο με τίτλο «Η ΕΕ: Η αλήθεια για το Τέταρτο Ράιχ – Πώς ο Χίτλερ κέρδισε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Εκεί διαβάζουμε:
«Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς κάθε χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται όλο και φτωχότερη, ενώ η Γερμανία συνεχίζει να γίνεται πλουσιότερη.
«Μπορούμε να πιστεύουμε ότι κερδίσαμε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά στην πραγματικότητα τον χάσαμε. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι όλοι ζούμε στο Τέταρτο Ράιχ.
«Εν γνώσει τους ή όχι, αυτοί που υποστηρίζουν και υπερασπίζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζουν τη ναζιστική κληρονομιά».
«Ήταν ο Funk ο οποίος προέβλεψε την έλευση της ευρωπαϊκής οικονομικής ενότητας. Ο Funk ήταν επίσης ο υπουργός οικονομικών του Αδόλφου Χίτλερ και ο κύριος σύμβουλος των οικονομικών του».
«Οι Ναζί ήθελαν να απαλλαγούν από την ακαταστασία των μικρών εθνών που συνέθεταν την Ευρώπη και το σχέδιό τους ήταν αρκετά απλό, η ΕΕ ήταν το όνειρο του Χίτλερ».
Στο blog του, ο Gerard Batten γράφει:
Το 1942, όταν οι Γερμανοί εξακολουθούσαν να νομίζουν ότι επρόκειτο να κερδίσουν τον πόλεμο, συνέταξαν μια έκθεση με τίτλο “Europäische Wirtschaftsgemeinschaft” – το οποίο μεταφράζεται ως «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».
Η έκθεση συντάχθηκε από διάφορους τραπεζίτες και ακαδημαϊκούς, οι οποίοι  συνέταξαν ένα σχέδιο για το πώς η Γερμανία θα διαχειρίζονταν τις οικονομίες των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης μετά από μια γερμανική νίκη. Η έκθεση καταρτίστηκε υπό την ηγεσία του καθηγητή Walter Funk (φωτο), Υπουργού Οικονομικών του Ράιχ και Προέδρου της Reichsbank. Η έκθεση αναφερόταν στους τομείς της Γεωργίας, της Βιομηχανίας, της Απασχόλησης, των Μεταφορών, του Εμπορίου, των Οικονομικών Συμφωνιών και του Νομίσματος. Πρότεινε την «εναρμόνιση» των ευρωπαϊκών νομισμάτων και ένα εναρμονισμένο νομισματικό σύστημα.
Αν αυτό ακούγεται πολύ γνώριμο είναι επειδή το βασικό σχέδιο για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα του 1942 ήταν πολύ παρόμοιο με την πραγματική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, που άρχισε να λειτουργεί το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης.
Έτσι, το θέμα εδώ είναι ότι η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχε σχέδια τα οποία, σε περίπτωση νίκης, θα εφαρμόζονταν σε όλη την Ευρώπη, σύμφωνα με τη γερμανική καθοδήγηση. Αλλά αυτό που έχει σημασία δεν είναι ότι υπήρχαν τέτοια σχέδια, αλλά ποιοι ήταν οι ιδεολογικοί και φιλοσοφικοί τους στόχοι. Μια ενωμένη Ευρώπη είναι ένα ζήτημα, το ερώτημα είναι γιατί και για ποιο σκοπό να ενωθεί. Δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα ήταν μια Εθνικο-Σοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή οι εθνικοσοσιαλιστές μας είπαν τις απόψεις τους για σχεδόν τα πάντα. Έτσι είναι απλά θέμα σύγκρισης της παρούσας ΕΕ με τις αρχές και τα ιδεώδη των εθνικοσοσιαλιστών, για να δούμε αν υπάρχουν παρόμοια χαρακτηριστικά.
Μια συνεπής παράμετρος της εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας είναι ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα πρέπει να διοικούν τον λαό, αλλά ότι πρέπει να διαδραματίζουν ένα ρόλο υποταγής στη ζωή του έθνους και όχι διατάραξης της ζωής του λαού. Καθώς το «Το Πρόγραμμα του NSDAP», εξηγεί:
«…. Όταν επιτευχθούν αυτά τα δύο σημεία, αυτό θα σημαίνει μια νίκη της οικουμενικής τάξης της κοινωνίας στο πραγματικό κράτος πάνω από το σημερινό διαχωρισμό κράτους, έθνους και οικονομίας υπό την διαφθείρουσα επιρροή της ατομικιστικής θεωρίας της κοινωνίας (φιλελευθερισμός) όπως τώρα έχει κατασκευαστεί. Η σημερινή πλασματική κατάσταση, που καταπιέζει τις εργατικές τάξεις και προστατεύει τα πειρατικά κέρδη των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων του χρηματιστηρίου, είναι ο χώρος για απερίσκεπτο ιδιωτικό πλουτισμό και για την χαμηλότερη πολιτική κερδοσκοπία. Δεν έχει καμία μέριμνα για το λαό και δεν παρέχει τον υψηλό ηθικό δεσμό της ενότητας. Η δύναμη του χρήματος, η πιο αδίστακτη από κάθε άλλη εξουσία, που κατέχει τον απόλυτο έλεγχο και ασκεί μια επιρροή η οποία διαφθείρει και καταστρέφει το κράτος, το έθνος, την κοινωνία, την ηθική, το θέατρο, τη λογοτεχνία και όλα τα θέματα της ηθικής, δεν είναι δύσκολο να εκτιμηθεί».
Έτσι άραγε, κάνει και η ΕΕ σήμερα θέτοντας το συμφέρον των Ευρωπαίων πολιτών πάνω από τα συμφέροντα του χρήματος και των επιχειρήσεων; Όπως αναφέρει ο Guardian:
«Χιλιάδες επιχειρήσεις, τράπεζες, δικηγορικά γραφεία, εταιρείες συμβούλων δημοσίων σχέσεων και εμπορικές ενώσεις είναι εκεί για να κάνουν τα αυτιά να ακούσουν και να επηρεάσουν τους κανονισμούς και τους νόμους που διαμορφώνουν την ενιαία αγορά της Ευρώπης, να καθορίσουν τις εμπορικές συμφωνίες και να κανονίσουν την οικονομική και εμπορική συμπεριφορά σε μια ένωση με 507 εκατομμύρια ανθρώπους».
Ο λομπισμός είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το “Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών” (Corporate Europe Observatory), μια Δεξαμενή Σκέψης που αγωνίζεται για μεγαλύτερη διαφάνεια, υπάρχουν τουλάχιστον 30.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες, αριθμός σχεδόν ίδιος με το προσωπικό των 31.000 που απασχολούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την καθιστούν δεύτερη μόνο μετά την Ουάσιγκτον στη συγκέντρωση εκείνων που επιδιώκουν να επηρεάσουν τη νομοθεσία. Οι λομπίστες υπογράφουν ένα μητρώο διαφάνειας που διευθύνεται από το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή, αν και δεν είναι υποχρεωτικό.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, επηρεάζουν το 75% της νομοθεσίας. Και έτσι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι ένας πολιτικός οργανισμός που περιέχει 30.000 (!) λομπίστες επιχειρήσεων οι οποίοι συναγωνίζονται για να επηρεάσουν και να ελέγξουν τους ευρωπαϊκούς λαούς σαν να είναι δουλοπάροικοι, δεν ήταν αυτό που είχε προβλέψει ο Αδόλφος Χίτλερ ή το Εθνικσοσιαλιστικό Κόμμα.