Ώστε a+b=c [Πυθαγόρειον Θεώρημαν] & e=mc [Εξίσωση Σχετικότητος] & a[1] +b[1] = c[1]=Φ=Χρυσή Τομή; Δεν ξέρω, δεν είμαι Μαθηματικός αλλά κάτι «βρωμάει» εδώ….

Ώστε a+b=c [Πυθαγόρειον Θεώρημαν] & e=mc [Εξίσωση Σχετικότητος] & a[1] +b[1] = c[1]=Φ=Χρυσή Τομή; Δεν ξέρω, δεν είμαι Μαθηματικός αλλά κάτι «βρωμάει» εδώ…. Θυμάστε την Τετραπιθανότητα α] Ύλη β] Μεσοδιάστημα Διαφόρων Ποσοστών Ύλης και Αϋλίας γ] Αϋλίας/Αυλίας και δ] Ανάμεικτον;….

Ώστε a+b=c [Πυθαγόρειον Θεώρημαν] & e=mc [Εξίσωση Σχετικότητος μάζας και ενέργειας εν ύλει ] & a[1] b[1] = c[1]=Φ=Χρυσή Τομή; [τρισδιάστατη ή και άλλως πώς το Πυθαγόρειον Θεώρημαν] Δεν ξέρω, δεν είμαι Μαθηματικός αλλά κάτι «βρωμάει» εδώ…. Θυμάστε την Τετραπιθανότητα α] Ύλη β] Μεσοδιάστημα Διαφόρων Ποσοστών Ύλης και Αϋλίας γ] Αϋλίας/Αυλίας και δ] Ανάμεικτον;….

Το κάνουμε σε μεγάλον άρθρον το κάνουμε και κομματάκια όπως εδώ.

Το θεώρημα μπορεί να γραφεί ως εξίσωση συσχετίζοντας τα μήκη των πλευρών α,β και γ, που ονομάζεται πυθαγόρεια εξίσωση:

{\displaystyle {\gamma }^{2}+{\beta }^{2}={\alpha }^{2}}όπου β και γ τα μήκη των δύο κάθετων πλευρών και α το μήκος της υποτείνουσας.

Όπως ειπώθηκε και στην εισαγωγή, αν το γ αντιπροσωπεύει το μήκος της υποτείνουσας και τα α, β τα μήκη των δύο κάθετων πλευρών, το πυθαγόρειο θεώρημα μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή της πυθαγόρειας εξίσωσης:{\displaystyle {\alpha }^{2}+{\beta }^{2}={\gamma }^{2}}

Αν τα μήκη α και β είναι γνωστά, τότε το γ μπορεί να υπολογιστεί ως εξής:{\displaystyle {\gamma }={\sqrt {{\alpha }^{2}+{\beta }^{2}}}}

Αν το μήκος της υποτείνουσας (γ) και της μίας κάθετης πλευράς (α ή β) είναι γνωστά, τότε το μήκος της άλλης κάθετης πλευρά υπολογίζεται με τις ακόλουθες εξισώσεις:

α² = β² + γ².. – (όπου α = το μήκος της υποτείνουσας και β και γ = τα μήκη των δύο άλλων πλευρών){\displaystyle {\alpha }={\sqrt {{\gamma }^{2}-{\beta }^{2}}}}

ή α=γ2-β2 ή β=γ2-α2 σε τετραγωνική ρίζα….

Δεν θα επεκταθούμε σε άλλες λεπτομέρειες και άλλους τρόπους του πυθαγόρειου θεωρήματος.

Αφού:

α² = β² + γ² = α = β+ γ

τότε εάν το β είναι το μήκος και το γ είναι το πλάτος και εάν το β ή μήκος είναι η θετική ενέργεια [ασπούμε πρωτόνιον] και το πλάτος η ουδέτερη ενέργεια [ασπούμε ουδετερόνιον] τότε η υποτείνουσα ή α είναι η αρνητική ενέργεια [ασπούμε το ηλεκτρίνιον. Η εξίσωση αυτή βασίζεται εις την πληροφορία ότι τα πρωτόνια και ουδετερόνια ευρίσκοντε εντός πυρήνα και το ηλεκτρόνιον εκτός πυρήνα ή και περιφέρεια του πυρήνα σε απόσταση.

Όμως η εξίσωση δεν σταματάει εδώ δύναται να συνδυάσει όλους τους συνδυασμούς:

[Πυθαγόρειον Θεώρημαν: α2+β2=γ2=διαδοχική αύξηση ταχύτητος και αλλαγή χρώματος λόγω ταχύτητος, τα έχουμε αναφέρει σε άλλα άρθρα….]

123, 132, 213, 231, 312, 321 ή αβγ, αγβ, βαγ, βγα, γαβ, γβα. Ήτοι μία Εξαπιθανότητα ή 6 συνδυασμοί ενέργειες των τριών θεμελιωδών ενεργειών της Φύσης όπου όπως βλέπετε σε πλήρη συνάρτηση με τα Μαθηματικά άρα δεν αμφισβητείται.

Δηλαδή:

1=2+3, 1=3+2, 2=1+3, 2=3+1, 3=1+2, 3=2+1 ή α=β+γ, α=γ+β, β=α+γ, β=γ+α, γ=α+β, γ=β+α.

Δεν άρχισα από αυτά αλλά από αλλού όπως τα παρουσίασα σε άρθρα και πέρασα αναπόφευκτα από εδώ, το γνώριζα ότι θα περάασω.

Το πυθαγόρειον θεώρημαν δεν τα λέγει αυτά, αλλά συνάμα τα λέγει σε προέκταση και δεν έγιναν ποτέ αντιληπτά, και δεν τα ηύρα μέσω του πυθαγόρειου θεωρήματος αλλά μέσω αυτού επαληυθεύονται….

Η υπόθεση αυτή Κλείδωσε! Αφής στιγμής υπάρχουν τρεις αριθμοί εις το πυθαγόρειον θεώρημαν και συνδυάζονται διά να εύρουμε τον αριθμόν όπου αγνοείται, τότε κανείς δεν μπορεί να ανακόψει και αμφισβητήσει αυτόματα τον συνδυασμόν των τριών αυτών αριθμών σε 6 συνδυασμούς.

Το πυθαγόρειον θεώρημαν αποτελείται από τρεις αριθμούς και το ανάμεικτον τους ήτοι το ίδιον το ολοκλήρωμα του θεωρήματος, μία Τετραπιθανότητα με 6 συνδυασμούς σε 6Χ4 Τετραπιθανότητες = 24 = κύβος…

Δεύτερον, όπως έχω γράψει άλλοτε οι νόμοι που καλούνται του Νεύτωνα είναι 6, τους έχω σημειωμένους και είναι βάση αυτής της ίδιας αρχής.

Ο αριθμός ή και αποτέλεσμα ή και ολοκλήρωμα Φ ή Χρυσή Τομή είναι μία άλλη Μαθηματική Οπτική του πυθαγόρειου θεωρήματος όπου σε μία ευθεία το έναν μέρος είναι πάντοτε 1,618 φορές μεγαλύτερη από το δεύτερον μέρος της ίδιας ευθείας. Αυτόν ισχύει σε ευθεία «μόνον», το πυθαγόρειον θεώρημα σε ορθογώνιον τρίγωνον «μόνον», αλλά εάν το βλέψετε διανοητικώς σε μαθηματική αντιστοιχεία και αλληλουχία το καθένα είναι το καθάλλον σε διαφορετικόν σχήμαν. Σε έναν τετράγωνον ισχύουν αμφότερα και συνταυτίζονται με αριθμολογία και άλλη εξίσωση….

Οι αριθμοί του πυθαγόρειου θεωρήματος είναι τρεις: α, β και γ. Οι αριθμοί της εξίσωσης e=mc2 ή e=mc είναι τρεις: e, m και c. Κατά σειράν η ενέργεια, η μάζα και η ταχύτητα τους.

Προσέξετε τι τεκμηριώνεται:

Εάν γνωρίζουμε τις δύο από τις τρεις σταθερές ή αριθμούς ή και τιμές της e=mc ή και emc μπορούμε [θεωρητικώς δηλαδή πραγματιστικώς εάν μπορέσουμε με όργανα ή άλλες μεθόδους να τις μετρήσουμε] να προβλέψουμε με μαθηματική ή και Φυσικομαθηματική Πράξη την άλλη:

Ισχύει πάντοτε η Εξαπιθανότητα όπου κάθε μία Πιθανότητα είναι μία σειρά τριών αριθμών και το τέταρτον είναι το συγκεκριμένον άθροισμα ή τιμή ή είδος της ως Τετραπιθανότητα, ήτοι 6Χ4=24 = ΚύβοΤετραπιθανότητα.

Οι συνδυασμοί εισίν οι εξής: emc, ecm, cem, cme, mec, mce. Αυτόν λοιπόν όπου καλείται Σχετικότητα δεν μπορεί να είναι Σχετικότητα εάν δεν είναι ολοκληρωμένη ή και Συνσχετικότητα των 6….

Η Σχετικότητα λέγει μεταξύ άλλων ότι κάθε σωματίδιον είναι και κυματίδιον και κάθε κυματίδιον είναι και σωματίδιον και κάθε κυματίδιον εμπεριέχει μάζα και κάθε σωματίδιον εμπεριέχει κύμα φωτός ή και ενέργειας….

Τότε η Φύση [εκ του φυσάω πνεύμαν] είναι η ανάμειξη της ενέργειας, της μάζας [ενέργεια και μάζα = ύλη] και η ταχύτητα. Η ίδια η ταχύτητα είναι κατάσταση και τιμή ύλης ήτοι η ταχύτητα ενέργειας και μάζας είναι κατάσταση ύλης διότι τρέχει η ύλη….

Παλαιότερα σας έγραψα διά τις τρεις Ατραπούς της ύπαρξης: α] Ύλη β] Μεσοδιάστημα μεταξύ ύλης και αϋλίας με διάφορα ποσοστά, αναλόγως της ταχύτητος ήτοι όσον περισσότερον αναπτύσσει ταχύτητα το σωματίδιον απωλαίνει μάζα και κατ’ επέκτασιν ενέργεια ύλης και γίνεται άϋλον ήτοι ανάμεικτον σε διάφορα ποσοστά ύλης και αϋλίας ήτοι έναν ψευδοϋβρίδιον. Αυτόν ισχύει από μία ταχύτητα και μετά, έναν άγνωστον Χ τον οποίον καλούμε –Με– ως αριθμόν τιμής μαθηματικής ταχύτητος γ] αϋλία, όταν πλέον το σώμα ή κύμα ύλης απώλαισε πάσα υλική υπόσταση, πάντοτε λόγω ταχύτητας [κάποιοι ευλόγως θα αμφισβητήσουν ότι ισχύει τούτον αλλά δεν αληθεύει, εάν τα Άκτιστα Θεία Μαθηματικά το επιτρέπουν και ευνοούν ισχύει και μόνον τότε. Κάποιοι απορούν διατί αναμειγνύουμε την επιστήμη με την θρησκεία και συνάμα εκτιμούν τον Πυθαγόρας ο οποίος είναι ένας Έλληνας όπου ήταν η θεμελιώδης Πίστη και Πεποίθηση του και συνάμα αρχή του διά τα πάντα. Όπως κάποιοι είναι «Βουδιστές» αλλά αγνούν ότι ο Βούδας προφύτευσε ότι σε 500 έτη θα γεννηθεί κάποιος εις την Δύση όπου θα έχει όλην την γνώση και θα διαλύσει την φιλοσοφία του, ενώ άλλοι αυτοκαλούνται «Κομφουκιασταί» αλλά επίσης αγνοούν ότι αυτός είπε ότι θα γεννηθεί εις την Δύση ο υιός Του Θεού Ουρανάνθρωπος.

Θεμελιωδώς και ουσιαστικώς οι Ατραποί ή Διατιμήσεις της Ταχύτητας διαχωρίζεται σε 4 Τιμές Ορίων και εάν αυτά τα όρια χάριν λόγου τα ορίσουμε από το -10 έως το 30 τότε: α] από το -10 έως το τέλος του άρρητου δεκαδικού του 0 β] από το 0 έως το τέλος του άρρητου δεκαδικού του 10 γ] από το τέλος του 10 έως το τέλος του άρρητου δεκαδικού του 20 δ] από το τέλος του άρρητου δεκαδικού του 20 έως το 30 συν και ύστερα το άπειρον και εντεύθεν [;] ! Αυτή είναι η Πεντάλφα ήτοι τα 4 στοιχεία ύδωρ, χους, αήρ, πυρ και θείον πρόσωπον εις την αιχμή του άνω τριγώνου [συμβολικώς μόνον]. Εις την Πεντάλφα έχουμε τρεις σταθερές τιμές μοιρών κατά σειράν 36^ο, 72^ο, 108^ο = 216^ο = 2160^ο του κύβου….

Προσέξετε εάν πάρετε μία ευθείαν πορείαν γωνίων εις την Πεντάλφα, ασπούμε από άνω προς τα κάτω αριστερά τότε έχουμε: α] από την αιχμή 36^ο ύστερα εντός του ίδιου τριγώνου 72^ο και ύστερα εντός ισογώνιου ισόπλευρου πενταγώνου 108^ο. Μετά η απέναντι γωνία εντός ίδιου πενταγώνου είναι πάλιν 108^ο η επόμενη από την άλλη πλευρά εντός του τριγώνου από την βάση του πενταγώνου και εντεύθεν είναι 72^ο και η επόμενη αιχμή 36^ο.

Παρατηρούμε μία αλληλουχία 36^ο, 72^ο, 108^ο, 108^ο, 72^ο, 36^ο όπου όλες μαζύν είναι 432 ή 432^ο ήτοι το ήμισυ του 864^ο ή 8640 ώρες [24 ανά ημέρα] του έτους ή κύκλου 360^ο, βασικά υπάρχουν δύο έτη όπως και δύο Πόλοι κατεύθυνσης ήτοι ο Νότιος και Βόρρειος Πόλος και οι μαγνητικοί Πόλοι όπου κινούντε και ανά καιρούς αλλάζουν θέσεις και περιφέροντε εις την γην [έχουμε κάνει ειδικόν άρθρον] ώστε να είναι δυνατόν να συμβεί οι μαγνητικοί Πόλοι να είναι οριζόντιοι εις το ύψος και την πορεία του Ισημερινού ήτοι επί συνόλει 4 Πόλοι, μία Τετραπιθανότητα: α]Βόρρειος Σταθερός Πόλος β] Βόρρειος Μαγνητικός Κινούμενος Πόλος γ] Νότιος Σταθερός Πόλος και δ] Νότιος Μαγνητικός Κινούμενος Πόλος].

[72Χ5=360ο = έτος. 54Χ10=540ο, 540+360=900=9 = εννέα = εν+νέα = ανανέωση. Βλέπουμε εις το ισογώνιον πεντάγωνον τον κύκλον του έτους και πυρήνα και του άστρου, βλέπουμε δηλαδή και το κυματίδιον/σωματίδιον του ατόμου ήτοι του υπερμικροάστρου… Βλέπουμε τον χαρταετόν και έναν από τα δύο σχήματα όπου είναι τα τούβλα μορφής της κτίσις, το άλλον η εξάλφα]

Τι σημαίνει η αλληλουχία 36^ο, 72^ο, 108^ο, 108^ο, 72^ο, 36^ο όπου όλες μαζύν είναι 432 ή 432^ο ήτοι το ήμισυ του 864^ο ;

Θα έλεγα τα πάντα [έως τινός σημείου και έκτασης προέκτασης τουλάχιστον]….

Πρώτον αρχίζοντας από άνω προς τα κάτω εις την Πεντάλφα όπου η άνω αιχμή είναι ασπούμε η προέκταση –και ούτω καθεξής- του συν προς τα κάτω όπου η δεύτερη γωνία με 108^ο είναι η προέκταση της ταχύτητας σε τιμές πλην του μηδενός [-0] τότε έχουμε την εξής εξίσωση: +36^ο, +72^ο, +108^ο, -108^ο, -72^ο, -36^ο και εάν αυτά τα κάνουμε κύκλους ή κατά σειρά ταχύτητα συν και πλην μηδενός τότε έχουμε 36, 72, 108 σε αύξηση ταχύτητας και 36, 72, 108 σε μείωση ταχύτητας. Αυτόν είναι το πρώτον….

Το δεύτερον είναι ότι η ταχύτητα +36^ο είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα +72^ο και +108^ο διότι δηλώνει μεγαλύτερη απώλεια μάζας και μεγαλύτερη αυτόματη απόκτηση ενέργειας, ήτοι η απώλεια μάζας είναι η ικανότητα, τιμή και εξίσωση ταχύτητας να μετατρέπεται ο όγκος, το βάρος, το σώμα, η ύλη από μάζα σε ενέργεια! Ώστε να λέγαμε ότι κατόπιν είναι 18^ο 9^ο -9^ο και ούτω καθεξής ώσπου να φθάσουμε εις την -108^ο και πέρα !

Κατά συνέπεια η +108^ο είναι μικρότερη ταχύτητα συν μηδενός ή και μετά του μηδενός και η -108^ο είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα πλην μηδενός ή/και πλησιέστερη προς την ταχύτητα μηδέν, ενώ η ταχύτητα -72^ο είναι μακρύτερη από το μηδέν ήτοι ελαχιστότερη και η ταχύτητα -36^ο ακόμη ελαχιστότερη και ούτω καθεξής ! Όλα αυτά από την αρχή έως το τέλος του άρθρου είναι μία Πολυφωτοδεσμομηχανική Αλχημεία και Χυμεία/Χημεία Μαθηματικών Συναναμείξεων, ποίος μπορεί να ισχυριστεί ότι ενώ τα Μαθηματικά δημιουργούν την Χημεία τα ίδια δεν είναι σε Ιερή Χημεία και δεν δύναντε να ζουν και δρουν σε χημεία [σκεπτείτε το!]….

Άρα τε, ενώ η ταχύτητα πέραν του μηδενός ή και μηδέν συν διαχωρίζεται σε Ύλης, Μεσοδιαστήματος και Αϋλίας, συνταυτόχρονα η ταχύτητα από μόνη της προχωράει απείρως προς τιμές μειωμένης επιτάχυνσης και κίνησης πλην το μηδέν [-0] όπως και συν το μηδέν [+0]…. Θεμελιωδώς η ύλη εκτείνεται τόσον υπό όσον και μετά ή και υπέρ το μηδέν ήτοι σε -+…. Ύστερα υπάρχει το Μεσοδιάστημα ακινησίας ασπούμε εις την τιμήν -72^ο ήτοι ανάμειξη ύλης και αϋλίας όπου η ύλη εδώ αποτελείται ως επί τω πλείστον από μάζα και όχι ενέργεια, μαζύν με την αϋλίαν ακινησίας σε διάφορα ποσοστά όσον μειώνεται η κίνηση αυξάνοντε οι τιμές αϋλίας και ύστερα η αϋλία ακινησίας όπου η κατάσταση εδώ είναι τόσον ακίνητη έως και άϋλη! Κατά συνέπεια, αυτόν όπου καλούμε και εις τον βαθμόν όπου αντιλαμβανόμαστε και μετρούμε την κίνηση και ακινησία είναι εις τα πλαίσια του συν/πλην της ύλης έξω από τα Μεσοδιαστήματα του πλην και του συν! Οι δύο αϋλίες ήτοι επιτάχυνσης και αποεπιτάχυνσης εις το πλην είναι δύο καταστάσεις ασύλληπτες και αποτελούν αμφότερες Προεξισορροπητικές Φυσικές Ατραπούς του Απείρου, διότι δεν υπάρχει/ζη είδος απείρου όπου δεν υπάρχει/ζη, όπως ασπούμε υπάρχει το μικρότερον άπειρον και το μεγαλύτερον άπειρον ή το άπειρον του μικρού/μικρότερου και άπειρον του μεγάλου/μεγαλύτερου και έναν σωρόν άλλα είδη και κατηγορίες απείρου/απείρων….

Όλα αυτά αφήνουν τα αποτυπώματα τους χωρίς κόπον αλλά διά του Προσυνεπειακού Προμαθηματικού Προάκτιστου Προσδιορισμού, Προμαρτυρίας και Προσχηματισμού εις την κατώτερη, ανώτερη και ευρύτερη έννοια της Γεωμετρίας ήτοι Προγεωμετρίας προ πάντων των αιώνων εκ των Προαρχέτυπων…. Εάν σχήμα όπως η Πεντάλφα, Εξάλφα, ο Κύκλος, η Σφαίρα, το Ισογώνιον Τρίγωνον, το Ισοσκελές Τρίγωνον, το Ορθογώνιον Τρίγωνον, το Ισόπλευρον Τετράγωνον και ο Κύβος μας προσφέρουν τέτοιες πληροφορίες από μόνα τους συνάμα την πληροφορία ότια αλληλοσυμπληρώνονται, αλληλοπροσυνδυάζονται, αλληλοπροσδιορίζονται και αλληλορίζονται με πάσα ακρίβειαν Μαθηματικής Συνέπειας και αφού αυτά ισχύουν σε σχήματα χωρίς τον επηρεασμόν των φυσικών νόμων όταν ζωγραφίζοντε, τότε ισχύουν παντού, εκτός και εάν σε κάποια άλλα κατεστημένα ή και προκατεστημένα Φυσικών Νόμων δεν μπορούμε ούτε να τα χαράξουμε ή ζωγραφίσουμε και τότε αναιρούνται προσωρινά ή και συγκεκριμένα αλλά δεν εξαφανίζονται από τον Απειρόχωρον και την Απειροπεριοχή της Ζώσας Ύπαρξης ! Αυτόν με την εξαφάνιση είναι έναν κατεστημένον όχι μόνον ιδιαίτερης λεπτής αντιπροπέδης/αντιβαρύτητας αλλά κατά προσυνέπεια και έναν προκατεστημένον Προαντιφωτοδεσμομηχανικής = Προαντικβαντομηχανικής.

Υπάρχουν πολλοί σοβαροί επιστήμονες υποστηρικτές με αποδείξεις ότι δεν ίσταται και δεν ισχύει η Σχετικότητα του Άϊσταϊν την οποία εμπέδωσε ο Εμπεδοκλής, Αριστοτέλης και Δημόκριτος. Εντούτοις, γνωρίζουμε το κλασικόν ρητόν: η Κβάντα αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει η Σχετικότητα και η Σχετικότητα ότι δεν υπάρχει η Κβάντα αλλά κάθε μία είναι εντός της άλλης και αυτόν διά την άθεη ή και αθεοπροβλεπτική και αθεοπροοπτική επιστήμη είναι έναν άλυτον μυστήριον….

Επί παραδείγματι, ισχυρίζοντε ότι δεν ισχύει η θεωρία της Σχετικότητος διότι έχουμε ενδείξεις ότι υπάρχουν σωματίδια [εννοούν τα κυματίδια, όταν η ύλη είναι μόνον ή σχεδόν μόνον κύμα ήτοι ενέργεια] τα οποία δεν έχουν καθόλου μάζα, κατά συνέπεια αφού η Σχετικότητα είναι η θεωρία όπου λέγει ότι κάθε ενέργεια αποτελείται από σωματίδια μάζας που ασπούμε εις την ταχύτητα e=mc2 είναι αυτόν όπου ονομάζουμε φως, τότε πως ισχύει;

Η απάντηση είναι εκείνη όπου έδωσα προηγουμένως και επαναλαμβάνω. Εις το Μεσοδιάστημα [Συν Μεσοδιάστημα] απωλαίνεται όχι μόνον μάζα ύλης ήτοι σωματίδια [υποσωματίδια κατ’ ακρίβειαν] αλλά και ενέργεια ύλης ήτοι κυματίδια [υποκυματίδια κατ’ ακρίβειαν]. Κάποιοι επιστήμονες το είδαν αυτόν με ενδείξεις ή και αποδείξεις ή το υποψιάστηκαν ή είδαν την μεγαλύτερη απώλεια μάζας ύλης και την «επάνδρωση» περισσότερης αύρας ήτοι αιθέρα ύλης με το όνομα ενέργεια και αμέσως «ευλόγως» υποψιάστηκαν ότι δεν ισχύει η θεωρία της Σχετικότητος. Η Αλήθεια είναι ότι κάθε αλήθεια ισχύει αναλόγως και εις τα πλαίσια της ταχύτητος της! Δεν μπορεί να ισχύει η θεωρία της Σχετικότητος [αυστηρώς όπως την όρισε ο Άϊνσταϊν] σε ταχύτητες Μεσοδιαστήματος [Συν Μεσοδιαστήματος και Πλην Μεσοδιαστήματος] ή Αϋλίας! Η Αλήθεια [αυτή] είναι αυταπόδεικτη εις την Σχετικότητα, όταν η μάζα τρέχει σε κατώτερη ταχύτητα από την ταχύτητα mc2 δεν είναι e [ενέργεια] και αυτόν βεβαίως είναι έναν λάθος διότι η μάζα μετατρέπεται σταδιακώς σε ενέργεια αναλόγως αύξησης ταχύτητας σε διάφορα ποσοστά και ήδη πολύ πριν φθάσει την τιμή ταχύτητος mc2 είναι διάφορα ανάμεικτα ενέργειας [πόσες ενέργειες γνωρίζουμε και τις λέμε ενέργειες; Ακόμη και την Μηχανική Ενέργεια γνωρίζουμε, όπου ένας αθλητής σωματικής διάπλασης αντλεί ενέργεια από τα όργανα φυσικά και πρωτόγονα ή εργοστασιακά και τον γύρω/πέριξ χώρον και ένας αθλητής του καράτε Ωκυνάουε αντλεί ενέργεια από τα κότα ήτοι ειδικές κινήσεις έλξης προς το σώμα του σε μεγαλύτερον βαθμόν έστω και εάν δεν βαστάσει ανά χείρας όργανα]. Από την απόλυτη μάζα η οποία είναι τιμή πλην μηδέν [-0] όπως ορίσαμε ανωτέρω έως την ταχύτητα φωτός [e=mc2] υπάρχουν αναρίθμητες διακυμάνσεις και αναρίθμητοι δεκαδικοί αύξησης ενέργειας και μείωσης ύλης ή όταν ελαττώνεται η ταχύτητα το αντίστροφον.

Κατά συνέπεια, αυτός όπου υποστηρίζει την θεωρία της Σχετικότητος και αυτός όπου την απορρίπτει έχουν αμφότεροι και δίκαιον και άδικον και σωστόν και λάθος. Διότι η θεωρία της Σχετικότητος ισχύει εντός του μέτρου της και πλαισίου της και δεν ισχύει εντός του μέτρου της και πλαισίου της, αυτόν ισχύει διά κάθε μέτρον και πλαίσιον.

[γλώσσες αυζήνες πυρός]

Αυτή η ευ+θεία [ευθεία] γραμμή αύξησης και μείωσης ταχύτητας [κίνησης και ακινησίας, κίνησης και αντικίνησης, ακινησίας και αντιακινησίας] η οποία Προαυτομάτως Προδιαχωρίζεται σε πλαίσια/διαστήματα είναι συνταυτοχρόνως παράλληλες γραμμές, κόσμοι, άλλοι κόσμοι, άλλες διαστάσεις/καταστάσεις [όχι διαστάσεις όπως εις την έννοια ύψος, πλάτος, μήκος, βάθος, πάχος, χώρος], παράλληλοι κύκλοι, παράλληλες σφαίρες, παράλληλες πεντάλφες, παράλληλες εξάλφες, παράλληλα τρίγωνα, παράλληλα τετράγωνα, παράλληλοι κύβοι και παράλληλα όλα τα άλλα άπειρα σχύματα.\/σχήματα ! Δεν μπορείς να προσδιορίσεις το απροσδιόριστον μέσα εις το προσδιορισμένον ούτε το προσδιορισμένον μέσα εις το απροσδιόριστον, εκτός ειδικά, εάν γνωρίζει και διαντιλαμβάνεσαι όλα αυτά…. Οι Ατραποί της Ταχύτητος ασπούμε από την απόλυτη μάζα έως την e=mc2, εις το Μεσοδιάστημα και την Αϋλία είναι κατά σειράν η κατάργηση της άλλης και προηγούμενης [δεν μπορείς να έχεις και τον σκύλλον χορτάτον και το ψωμίν γερόν, αφού η μάζα του ψωμιού έγινε ενέργεια και μάζα σκύλλου, εκτός και εάν κάνεις Θαύματα ήτοι Ο Θεός ως πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών Απειροκυριολεκτικώς]. Η ρήση Του Χριστού κατά το μέτρον όπου μετράμε θα μετρηθούμε συνάδει απολύτως σε αυτά! Όταν καίγεις κάτι δεν μπορείς συνταυτοχρόνον να το έχεις ακέραιον όπως ήταν πριν το κάψεις [εκτός Θαύματος επαναλαμβάνω όπου είναι Θέμα Απείρου και είναι δυνατόν ήτοι τίποτε αδύνατον παρά Κυρίου Απείρου = Προαπείρου], όταν καίγεις κάτι ουσιαστικώς του αλλάζεις την ταχύτητα [διά της θερμότητος πάντοτε]. Όταν εξατμίζεις το ύδωρ, όταν κάνεις χημικές ενώσεις, χαλάεις ό,τι είχες διά να έχεις ό,τι έχεις, είναι το μέτρον σου και διά να κτίσεις έναν μέτρον πρέπει να χαλάσεις έναν άλλον [μέτρον = και κάτι τις]…..

[Ο αριθμός Π είναι το Φ και πυθαγόρειον θεώρημαν, Σχετικότητα εις τον κύκλον; Τροφή και πόση διά υπερμεταδιαλογισμόν]

Σε συνάρτηση με το άρθρον:

Το γνωρίζετε αυτόν το σύμβολον [Πεντάλφα] ποίος το χρησιμοποίησε πρώτος; Η Μυστική Ιστορία. Ποίες αναπτύσσοντε πρώτες, οι μοίρες ή οι πλευρές;….

Πανάγιωτης Δίας