Ο Αόρατος Κόσμος και τα Όντα του…

Ο μέσος άνθρωπος σήμερα δεν μπορεί να δει τις υπέρυθρες ακτίνες με τα φυσικά του μάτια εκτός κι αν έχει εφοδιαστεί με κατάλληλα μηχανήματα. Επίσης υπάρχουν ήχοι που δεν μπορούμε να ακούσουμε, τους οποίους τα έντομα, οι γάτες και τα σκυλιά ακούνε πολύ καθαρά. Μάλιστα έχει εφευρεθεί μία άηχη σφυρίχτρα για σκύλους.

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι υπάρχουν πράγματα που βρίσκονται πέρα από το εύρος των αισθήσεων μας και συνεπώς είναι για εμάς αόρατα. Αλλά και στον ίδιο χώρο μ΄ εμάς μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι διαισθητικοί που αντιλαμβάνονται πράγματα που για μας δεν υπάρχουν;

Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς πιστεύετε ότι ζείτε στον πραγματικό κόσμο, και ο κόσμος της φαντασίας σας είναι ένας πλαστός κόσμος που δημιουργεί ο νους. Ένας κόσμος παράξενος με διαφορετικά τοπία, πόλεις, σπίτια αλλά και πλάσματα που κατοικούν σ΄ αυτόν. Ένας κόσμος με διαφορετικά χρώματα, ήχους και αρώματα, που ξυπνάει κάποιες άγνωστες σ΄ εμάς αισθήσεις. Εκεί οι περιορισμοί είναι λιγότεροι από τον δικό μας υλικό κόσμο και όλα μπορούν να συμβούν. Έτσι όταν ακούμε για την ύπαρξη «άλλων κόσμων», πιστεύουμε ότι και αυτοί είναι δημιούργημα της φαντασίας μας.

Φανταστείτε τώρα για μία στιγμή ότι ο κόσμος της φαντασίας μας είναι ο αληθινός και ο κόσμος που ζούμε μία φαντασίωση. Μία αντανάκλαση, μία σκιά αυτών των αόρατων κόσμων. Κι όπως εμείς με τη φαντασία μας προσπαθούμε να αγγίξουμε αυτά που ο νους δεν μπορεί να φτάσει, έτσι και οι κάτοικοι αυτών των άλλων κόσμων προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Καθώς όμως μιλάμε διαφορετικές γλώσσες από αυτούς και διαθέτουμε διαφορετικές αισθήσεις, αυτό δεν είναι πραγματοποιήσιμο παρά μόνο για ελάχιστους, χαρισματικούς ανθρώπους, αυτούς που ονομάζουμε ενορατικούς.

Πέρα απ΄ όλα αυτά όμως δεν υπάρχει κουλτούρα που να μην μας μιλάει γι αυτούς τους αόρατους κόσμους .Πρόκειται για μία πανανθρώπινη απόκρυφη γνώση, που στις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας αμφισβητήθηκε (ποτέ όμως δεν χάθηκε) σε σημείο που να έχουν κάψει «αιρετικούς» όπως ο Ιταλός Φιλόσοφος Jordano Bruno που ισχυρίζονταν ότι στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις πέρα από αυτές που εμείς αντιλαμβανόμαστε και άπειροι άλλοι κόσμοι.

Σήμερα παρόλα αυτά βλέπουμε ότι μ΄ ένα διαφορετικό τρόπο η επιστήμη προσεγγίζει απόψεις που ο Αποκρυφισμός κατέχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αρκετοί διακεκριμένοι επιστήμονες (όπως ο Max Tegmark του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια) μιλάνε σήμερα για την ύπαρξη παράλληλων κόσμων που επιβεβαιώνεται από εμπειρικά στοιχεία.

Ένας άλλος κορυφαίος φυσικός του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, έχει αναπτύξει τη σημαντικότερη Θεωρία για τις κρυμμένες διαστάσεις του χώρου. Εξηγεί ότι «θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποια άλλα όντα που συνυπάρχουν δίπλα μας σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε κάθε χιλιοστό του χώρου στον οποίο ζούμε. Ωστόσο δεν θα γίνονταν ποτέ αντιληπτά γιατί μεσολαβούν μεταξύ μας άλλες διστάσεις». Οι διαστάσεις αυτές είναι τυλιγμένες με ένα τρόπο που τις καθιστά κανονικά αόρατες, όπως το πλάτος ενός απόμακρου τηλεφωνικού σύρματος στον ορίζοντα που εσείς δεν μπορείτε να δείτε μέχρι να έρθετε κοντά του.

Όταν μιλάμε για άλλους κόσμους ο νους μας πηγαίνει συχνά στο ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος. Η ύπαρξη μίας ζωής μετά το θάνατο είναι μία αντίληψη αποδεκτή απ΄ όλες τις Θρησκείες και τις φιλοσοφίες του κόσμου. Αρκετοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι μελετούν σήμερα μέσω της ύπνωσης τη θεωρία της μετενσάρκωσης, επιτυγχάνοντας κάποια θεραπευτικά αποτελέσματα σε τομείς που η κλασσική ιατρική αδυνατεί να το κάνει. Επίσης μελετούν περιπτώσεις «νεκρανάστασης» (ασθενών που έχουν επανέλθει στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο), όπου περιγράφουν εμπειρίες σ΄ αυτούς τους άλλους κόσμους (Ραίυμοντ Μούντυ,Νιλς Τζάκομπσον κ.α.) Μας λένε λοιπόν ότι πηγαίνοντας κάποιος εκεί συναντάει οντότητες του «ίδιου μήκους κύματος» μ΄ αυτόν, που τον συμβουλεύουν, τον οδηγούν και αντιλαμβάνεται μ΄ ένα αισθητήριο τρόπο πιο λεπτό και πιο πλατύ τους ήχους και τα χρώματα. Σ΄ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πολιτείες, σπίτια, οικογένειες όπως κι εδώ αν και υπάρχει μία τελείως διαφορετική χλωρίδα και πανίδα από τη γη.

Παρόμοιος είναι ο κόσμος που επισκεπτόμαστε στα όνειρα μας. Εκεί είναι ένας κόσμος με 5 διαστάσεις και ο χρόνος ρέει διαφορετικά (γι΄αυτό σ΄ ένα όνειρο μπορούμε να δούμε μία ολόκληρη ιστορία να διαδραματίζεται μέσα σε λίγα λεπτά). Πολλά Θιβετανικά Μαντάλα και Αιγυπτιακές σαρκοφάγοι είχαν ζωγραφισμένους χάρτες αυτών των αόρατων κόσμων προκειμένου να καθοδηγήσουν την ψυχή μετά την αποχώρηση της από το υλικό σώμα έτσι ώστε να μην χαθεί στους άλλους κόσμους. Οι Ιερείς βοηθούσαν την ψυχή στο ουράνιο ταξίδι της με τελετές, προσευχές και διαλογισμούς, μαθαίνοντας της να διαβάζει για να μπορεί να ακολουθήσει αυτούς τους μαγικούς χάρτες.

Οι 3 Κόσμοι και οι Κάτοικοι τους

Οι πιο κοντινοί σε σχέση με τη δική μας εξέλιξη στη Γη είναι 3 κόσμοι, αυτοί που στην Αρχαία Ελλάδα έλεγαν ο Κόσμος του Σώματος, ο Κόσμος της Ψυχής (Αστρικός Κόσμος) και ο Κόσμος του Νου. Στον Μεσαίωνα αντίστοιχα μιλούσαν για τον Στοιχειώδη Κόσμο, τον Αγγελικό και τον Ουράνιο, ενώ ο Αγ. Αυγουστίνος μιλάει για τις 3 πόλεις: η Πόλη του Θεού στον Ουρανό, η Πνευματική γήινη πόλη και η Πόλη του Διαβόλου.

Όπως στον ορατό φυσικό κόσμο υπάρχουν πολλές ποικιλίες φυτών, διαφορετικά είδη ζώων και διάφορες ανθρώπινες φυλές, έτσι συμβαίνει και στους αόρατους κόσμους. Έχουν μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες, ή κάποιους που λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς κόσμους.Στον Νοητικό κόσμο συναντάμε κάποιες πνευματικά εξελιγμένες οντότητες που σπάνια επικοινωνούν με τους κατώτερους κόσμους εκτός κι αν έχουν αναλάβει κάποια πνευματική αποστολή. Λέγεται ότι εδώ κατοικούν και οι Μάγοι με τους μαθητές τους (λευκοί και μαύροι). Οι τελευταίοι σε αντίθεση με τους προηγούμενους χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη δύναμη τους για ιδιοτελείς σκοπούς.

Στον Αστρικό Κόσμο ζουν οι άνθρωποι μετά το φυσικό τους θάνατο με το αστρικό τους σώμα, σχηματίζοντας πόλεις κατά ομάδες σύμφωνα με τις τάσεις ή τα πιστεύω τους και η επικοινωνία περιορίζεται όπως συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο από τις ατομικές γνώσεις του καθενός και τη συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η επικοινωνία σ΄ αυτό το επίπεδο γίνεται με τηλεπάθεια και περιορίζεται ανάμεσα στις συμπάθειες και προτιμήσεις των ψυχών και επιτυγχάνεται ανάμεσα σ΄ αυτές που δονούνται στο ίδιο «μήκος κύματος». Εδώ μπορούμε να συναντήσουμε και άλλες περιπτώσεις όπως είναι το λεγόμενο «είδωλο», μία απομίμηση της ψυχής στον αστρικό κόσμο. Είναι σαν να ζωντανεύει το είδωλό μας στον καθρέπτη ενώ εμείς έχουμε φύγει. Τέτοιες παρουσίες χρησιμοποιούνται στον πνευματισμό, όπου κάποιος εξαπατάται παίρνοντας για αληθινό άτομο το είδωλο ενός πεθαμένου συγγενή του. Ένας άλλος μυστήριος κόσμος σε σχέση με τον αστρικό κόσμο είναι η λεγόμενη «Όγδοη Σφαίρα», η πιο σκοτεινή περιοχή της σελήνης που ποτέ δεν φωτίζεται από τον ήλιο, ένα είδος κοσμικού σκουπιδότοπου όπου η προσωπικότητα κάποιων ανθρώπων με ψηλό βαθμό κτηνωδίας αποσυντίθεται περνώντας φοβερά βασανιστήρια. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή των βρυκολάκων.

Στον αστρικό κόσμο όμως κατοικούν και κάποια άλλα όντα που δεν ανήκουν στην ανθρώπινη γραμμή εξέλιξης. Είναι τα λεγόμενα «Στοιχειακά πνεύματα», που χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με το στοιχείο το οποίο δρουν είναι οι Νάνοι ή Καλικάντζαροι και οι Νύμφες στη γη,οι Νεραϊδες οι Τρίτωνες οι Νηριίδες στο νερό, οι Συλφίδες τα Έλφη στον αέρα, οι Σαλαμάνδρες και οι πύρινοι δράκοντες στη φωτιά. Αυτά είναι τα πνεύματα της φύσης που είναι πολυάριθμα και διαφέρουν τόσο όσο οι ανθρώπινοι λαοί μεταξύ τους. Οι αναφορές σ΄αυτά τα πλάσματα μας λένε ότι τα ζώα μπορούν να δουν τα στοιχειά και ότι αυτά εμφανίζονται κάποιες φορές στα παιδιά, που συχνά παίζουν με κάποιους «αόρατους φίλους» τους καθώς και σε κάποιους ανθρώπους που ζουν κοντά στη φύση και είναι πιο αγνοί. Σ΄όλα τα χωριά υπάρχουν κάποιοι γέροι που μιλούν με νεράιδες ή μπορούν να δουν τους νάνους και αφηγούνται τέτοιου είδους ιστορίες.

Άλλοι κάτοικοι αυτών των κόσμων είναι οι λεγόμενοι Δέβα , ανώτερα όντα που μπορούν να ανέβουν και στον Ουράνιο κόσμο. Είναι οι Άγγελοι του Χριστιανισμού,ή οι κατώτεροι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Είναι Κύριοι των 4ων στοιχείων, ευθύνονται για τις γεωλογικές και κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη μας, είναι Δικαστές των καρμικών πράξεων όλων των βασιλείων, διατηρούν και ισοσταθμίζουν την ισορροπία της φύσης που πολλές φορές ο άνθρωπος ή άλλα όντα διαταράσσουν.

Αυτοί θεωρούνται μεσολαβητές ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους. Στη Χριστιανική Θρησκεία υπάρχουν 9 χοροί Αγγέλων: οι Σεραφείμ, οι Χερουβείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριαρχίες, οι Αρετές, οι Δυνάμεις, οι Κυριότητες, οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι. Στον Ινδουισμό οι Αγκριράσας είναι οι αγγελιοφόροι μεταξύ του Ουρανού και της Γης, ενώ στον ισλαμικό κόσμο στέκουν 8 άγγελοι γύρω από το θρόνο του Αλλάχ αντιπροσωπεύοντας τα 4 σημεία του ορίζοντα και τα ενδιάμεσα αυτών.

Ο Τζορντάνο Μπρούνο μιλάει για 7 είδη δαιμόνων που ο μάγος θα πρέπει να γνωρίζει για να μπορεί να ενεργήσει πάνω τους και μαζί τους. Αυτά είναι τα πύρινα πνεύματα, τα αιθερικά, τα αέρινα, τα υδάτινα, τα γίηνα, τα χθόνια ή υπόγεια και τα φυγόφωτα (απεχθάνονται το φως). Επίσης λέει ότι οι ανώτεροι δαίμονες είναι αυτάρκεις και τους αρέσουν οι μυρωδιές, οι ύμνοι και τα τραγούδια, ενώ υπάρχουν δαίμονες που ευθύνονται για κάποιες αρρώστιες και άλλοι που διοικούν κάποιες ιστορικές εποχές και επαγρυπνούν για ορισμένες μορφές κουλτούρας ή πολιτισμού διαφυλάγοντας την ύπαρξη και ανάπτυξη κρατών και αυτοκρατοριών.

Μας λέει επίσης τον τρόπο να επικοινωνήσουμε μαζί τους μέσα από ορισμένα σύμβολα εικόνες, σχήματα, χειρονομίες, χρώματα αλλά κυρίως μέσω της ενδυνάμωσης της φαντασίας με την οποία μπορεί κάποιος να ενεργήσει ισχυρά και πάνω και μέσα στο Σύμπαν. Στην αρχαία Αίγυπτο για παράδειγμα τα γράμματα ήταν ιερογλυφικά, είχαν κάποιες εικόνες (και ήχους προφοράς) και κάθε πράγμα είχε ένα μυστικό όνομα (πέρα από το συμβατικό) βγαλμένο από την εσωτερική του φύση. Μ΄αυτή τη γραφή και εκείνους τους ήχους αντιλαμβάνονταν τις ομιλίες των θεών και χειρίζονταν την μεγάλη επιστήμη της Μαγείας.

Οι Μάγοι και οι Ιερείς κάποτε γνώριζαν τρόπους για να κατασκευάζουν με την στοιχειώδη ουσία (την πρώτη ύλη αυτών των ανώτερων κόσμων) τεχνητά στοιχειακά –φύλακες ή άγγελους προστάτες. Έτσι τα αρχαία αγάλματα των Θεών και οι ιεροί χώροι ήταν φορτισμένοι, προστατευμένοι με τέτοιους Στοιχειακούς Φύλακες, προγραμματισμένους να επιτίθενται σ΄ όποιον βεβήλωνε τα ιερά. Αυτή είναι η εξήγηση για τις λεγόμενες «κατάρες» των τάφων των αρχαίων Φαραώ.

Σ΄ όλες τις Θρησκείες υπήρχε μία ιεραρχία θεοτήτων ξεκινώντας από τον Ένα, Πρωταρχικό Θεό, τον οποίο αντιλαμβανόμαστε από τις εκδηλώσεις του, καθώς αυτός αναλύεται σε μικρότερες θεότητες, όπως το λευκό φως αναλύεται στα 7 χρώματα της Ίριδας, το καθένα από τα οποία έχει αμέτρητες αποχρώσεις. Έτσι υπάρχουν μεγάλοι και ισχυροί Θεοί, όπως ο Δίας (Ελλάδα), ο Οντίν (Κέλτες), ο Άμμωνας (Αίγυπτος) αλλά και μικρότεροι θεοί που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή, όπως ο θεός του ρυζιού στην Κίνα ή του καλαμποκιού στους Ινδιάνους.

Όλοι οι παραδοσιακοί λαοί καθώς ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη φύση αντιλαμβάνονταν ότι όλα εμψυχώνονται από το ίδιο Πνεύμα, την ίδια Δύναμη. Πίστευαν ότι όλα έχουν ψυχή και επομένως θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Οι Κέλτες για παράδειγμα έκαναν ένα τελετουργικό πριν το κόψιμο ενός δέντρου ενώ οι Ινδιάνοι έκαναν κάποιες προσφορές στο πνεύμα του ζώου που σκότωναν για να φάνε. Επίσης πίστευαν ότι η αρμονία και η τάξη του κόσμου μπορούσε να υπάρχει μόνο όσο οι διαφορετικοί κόσμοι και τα όντα που κατοικούσαν σ΄ αυτούς θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους και θα ήταν σε συμφωνία. Οι Θεοί είναι μέρος της φύσης και αν και όντα ανώτερα ήταν τόσο φυσικά όσο ένα πουλί, ένα δέντρο ή ένας άνθρωπος. Και ίσως γεννιούνται και ίσως πεθαίνουν. Οι τελετές που είχαν καθιερώσει, αφιερώνονταν σε διάφορες θεότητες και ήταν σύμφωνες μ΄αυτούς τους ρυθμούς της φύσης (για παράδειγμα είχαν κάποιες γιορτές στα ηλιοστάσια και στις ισημερίες). Σκοπός ήταν να κρατιέται αυτή η γέφυρα με τον Ουρανό, αυτή η επαφή με τις αόρατες δυνάμεις και το Μυστήριο.

Ο προσωπικός μας αόρατος κόσμος:

Κάθε άνθρωπος επίσης διαμορφώνει τον δικό του αόρατο κόσμο, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις σκέψεις και αυτά που οραματίζεται. Η ύλη των αόρατων κόσμων είναι μία ουσία που πλάθεται δημιουργώντας μορφές που διαρκούν ένα χρονικό διάστημα και έπειτα διαλύονται.

Οι κοινοί άνθρωποι έχουμε μικρή ένταση στις ψυχολογικές και νοητικές μας δράσεις δημιουργώντας έτσι ασυνείδητα κάποια στοιχειακά πνεύματα που διαρκούν πολύ λίγο. Αυτά λέγονται σκεπτομορφές και περιφέρονται μέσα στην αύρα του δημιουργού τους και τον ακολουθούν, επηρεάζοντας τις επιλογές , τις σχέσεις και τη δημιουργία της εικόνας του κόσμου του.

Κατά συνέπεια το αόρατο δεν υπάρχει. Υπάρχει αυτό που θέλουμε και αυτό που μπορούμε να δούμε. Αν πριν ένα αιώνα μιλούσαμε σ΄ έναν επιστήμονα για την τηλεόραση ή το κινητό τηλέφωνο προφανώς θα έβαζε τα γέλια. Με την ίδια λογική σε κάποια χρόνια μπορεί να υπάρχουν μηχανήματα με τα οποία θα μπορούμε να δούμε μέσα σ΄αυτούς τους άλλους κόσμους που ίσως τελικά να μην είναι πολύ μακριά από εμάς, ούτε τόσο «αόρατοι» …
Πηγή
http://www.atia-ufo.gr