Νεκροζώντανοι

«Το να θαφτείς ζωντανός είναι, δίχως δεύτερη σκέψη, η πιο τρομακτική από όλες τις ακρότητες που έχουν συμβεί στους αβοήθητους θνητούς ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, και μάλιστα συχνά, είναι αναμφισβήτητο για όσους το σκεφτούν σοβαρά. Τα σύνορα που χωρίζουν τη ζωή από το θάνατο είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, θολά, σκοτεινά, στην καλύτερη περίπτωση ασαφή. Ποιος θα μπορούσε να πει επακριβώς πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο; Ξέρουμε ότι υπάρχουν ασθένειες κατά τις οποίες κάθε ζωτική έκφραση παύει να υφίσταται, και θα ήταν πιο σωστό αυτές τις παύσεις να τις ονομάσουμε “αναστολές”. Είναι οι προσωρινές παύσεις ενός ακατάληπτου οργανικού μηχανισμού. Όταν αυτή η χρονική περίοδος παρέρχεται, λόγω κάποιου αόρατου και μυστηριώδους αίτιου, τα μαγικά γρανάζια και οι τροχοί του ξαναμπαίνουν σε λειτουργία. Ο “ασημένιος λώρος” δεν κόπηκε οριστικά, ούτε κομματιάστηκε το “χρυσό δοχείο” . Αλλά, πού να βρισκόταν άραγε η ψυχή σ’ εκείνο το μεσοδιάστημα;…» Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Η πρόωρη ταφή

Βουντού: Τα Μυστικά των Ζόμπι

Συχνά οι σοφοί του Θιβέτ στα Ιμαλάια, κάθονται περιτριγυρισμένοι από το χιόνι σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, δίχως να νιώθουν παγωνιά. Αυτό δεν το πετυχαίνουν απλά και μόνο με την αυτούπνωση. Όπως έχει παρατηρηθεί, το χιόνι γύρω τους λιώνει καθώς αυτοί κάθονται σε στάση περισυλλογής, και πολλοί υποστηρίζουν ότι μάλλον πρόκειται για κάποιον υπερφυσικό έλεγχο πάνω στην φύση. Μια άλλη σχετική εφαρμογή αυτής της υψηλής ή ιερής μαγείας, είναι η θεραπεία του σώματος, η οποία είναι γνωστή στους δυτικούς ως «μαγνητική θεραπεία» με την «επίθεση των χεριών».

Στην ανατολή πιστεύεται ότι μέσα στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει μια ζωτική ενέργεια (Πράνα) η οποία υπάρχει σε λανθάνουσα κατάσταση στους απλούς ανθρώπους. Αυτή μπορεί να μεταδοθεί στα σώματα άλλων ανθρώπων από τους δασκάλους που ξέρουν πως να την χειρίζονται, και είναι γι αυτούς κάτι το συνηθισμένο, κάτι που μερικές φορές φτάνει μέχρι και την «ανάσταση νεκρών».

Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις «διακεκομμένης νεκρανάστασης», όπου η συνείδηση έχει εγκαταλείψει το άτομο, το οποίο είναι κλινικά νεκρό, όμως όχι και τα ζωτικά του όργανα, τα οποία δεν παρουσιάζουν σημάδια αποσύνθεσης. Υποτίθεται ότι συχνά τέτοια άτομα έχουν αναστηθεί από δασκάλους χάρη στην συγκεντρωτική δράση του Πράνα.

Η φωτεινή πλευρά της μαγείας αποκαλύπτεται στα πρόσωπα των «φωτισμένων».

Υπάρχουν μυστικές λατρείες και μυστικές εταιρίες, οι οποίες μέσα από παραδοσιακούς τρόπους μαγείας, κατευθύνουν κοινωνίες και διοικούν ζώνες μαύρης μαγείας. Κλέβουν συνειδήσεις μέσα στα όνειρα, προκαλούν παραισθήσεις, δημιουργούν Ζόμπι. Οι Νεκροζώντανοι, ή μάλλον τα Ζόμπι, έχουν πάρει την ονομασία τους από τον αιγυπτιακό όρο Ζεμ-Ζεμ, που χαρακτηρίζει μια μυστική διαδικασία που έχει σκοπό να «κινητοποιεί» τους νεκρούς. Υπάρχει όμως και ο όρος nzambi που στο Κονγκό σημαίνει «το πνεύμα του νεκρού».

Τα Ζόμπι είναι όντα που προήλθαν από την θρησκεία Βουντού, που έχει τις βαθιές ρίζες της στην Αφρική. Ο όρος Βουντού σημαίνει «θεός», «πνεύμα», στην διάλεκτο Φον των περιοχών Τόγκο και Μπένιν (πρώην Δαχομέη). Παρ’ όλο που είναι φαινόμενο χαρακτηριστικά αφρικανικό, το Βουντού έχει ταυτιστεί με την Αϊτή, όπου εξασκείται παντού, από αμέτρητους ανθρώπους. Μεταξύ των κατοίκων της Αϊτής δεν θα ακουστεί ποτέ η λέξη «Βουντού», είναι ταμπού. Εντός μιας κλειστής κοινωνίας όπως η δική τους, κάποιος είτε υπηρετεί τις θεότητες «λόα» ή όχι, και απλά κανείς δεν μιλάει γι αυτό.

Τα Μυστήρια της Βουντού (Vοοdοο Mysteres, σ’ αυτούς η λέξη Mysteres σημαίνει «λόα» δηλαδή «θεότητες της πίστης») είναι υπαρκτά και διαφυλαγμένα μέσα στους αιώνες, αν και η Βουντού της Αϊτής πολλές φορές περιγράφεται σαν «μια σύνθεση πολύπλοκων λατρευτικών μυστηρίων των δυτικών φυλών της Αφρικής και του Ρωμαιοκαθολικισμού» Οι μαγικές τελετές συχνά φαίνονται να μοιάζουν με αυτές της ευρωπαϊκής τελετουργικής μαγείας και να αντανακλούν μια κοινή γνώση, και αυτό είναι κάτι που κινεί την περιέργεια.

Είναι γνωστό ότι Γάλλοι Τέκτονες Ιλλουμινάτοι μεταφέρθηκαν γύρω στα τέλη του 1700, από την Γαλλία στο Πορτ-ο-Πρενς στην Αϊτή αφήνοντας ίχνη ελευθεροτεκτονικού ρεπουμπλικανισμού στην λατρεία της Αϊτής. Ο γνωστός αποκρυφιστής Μισέλ Μπερτιώ και ο Ζαν Μέιν, που ήταν μέλη αυτού του ελευθεροτεκτονικού ιδρύματος, ήταν μερικοί από αυτούς που συνέχισαν την παράδοση της αφρο-ευρωπαϊκής μαγείας στην Αϊτή. Ήταν επινοήσεις του Μπερτιώ η «αστρική ταραντούλα», και ο μαγικός «ναός-διαστημόπλοιο», σύμβολα με τα οποία επηρέασε τους μετα-αποκρυφιστικούς κύκλους που είχαν αρχίσει να δημιουργούνται κατά την δεκαετία του ‘70.

Στο Μοναστήρι των Επτά Ακτινών, ένα παράξενο μοναστήρι Γνωστικών στην Μαδρίτη της Ισπανίας, χρησιμοποιούν μια χαοτική τεχνική οραματισμού. Οι μυημένοι οραματίζονται τον εαυτό τους περικυκλωμένο από πλάσματα τρομακτικά, για να είναι προστατευμένοι από τις μαγικές επιθέσεις των εχθρικών καταληπτικών όντων του «εσώτερου διαστήματος» (Inner-Space). Όταν ένας μάγος «φορτίζεται» κατά την διάρκεια μιας μαγικής τελετής, ή το βράδυ όταν διαλογίζεται, αρχίζει να έλκει οντότητες που ο Μπερτιώ ονομάζει «αρνητικά Βαμπίρ» – τα πνεύματα των νεκρών. Είναι σημαντικό να σταθεί άτρωτος στα αστρικά πεδία, και γι αυτό το λόγο πρέπει να επεκτείνει το μαγικό του κύκλο.

Πρέπει να τον τοποθετήσει μέσα στο ναό του, μέσα σε μια δυνατή «ψυχική» σφαίρα, που φυλάσσεται σε κάθε ένα από τα οκτώ ιερά σημεία, από θεότητες Βουντού, δηλαδή «λόα». Ο μάγος μεταλλάσσεται σε άνθρωπο-ταραντούλα και ετοιμάζεται να στείλει το «διαστημόπλοιό» του προς όλες τις κατευθύνσεις του κοσμικού βασιλείου. «Ως μάγος-αράχνη έχεις πλέξει τον ιστό σου, συναντώντας τις δικές σου μαγικές δυνάμεις, κάθε μια από τις οκτώ πηγές της κοσμικής ενέργειας. Έτσι η κοσμική ενέργεια συγγενεύει με την ενέργεια της κάθε θεότητας.» δηλώνει ο Μπερτιώ σε μια συνέντευξη (στον Neville Drury, εκδόθηκε στο βιβλίο του The Occult Experience).

Ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Στάνλεϋ, πέρασε πρόσφατα τρεις ερευνητικούς μήνες στην Αϊτή, κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ πάνω στη μαγεία Βουντού για λογαριασμό του ΒΒC. Αυτός και ο ντόπιος οδηγός του, ο Φρίσνερ, ξεκινούν αναγκαστικά με το να πάνε πρώτα στο νεκροταφείο όπου είναι θαμμένη η θεία του Φρίσνερ, για μια τιμητική επίσκεψη. Ο σεβασμός προς τους νεκρούς είναι εμφανής παντού σε κάθε νεκρόπολη, και γενικά οι ταφές γίνονται πλουσιοπάροχα από κάθε άποψη.

Ο Βαρόνος Σαμεντί (Baron Samedhi) είναι ο φύλακας κάθε νεκροταφείου και ο αρχηγός της οικογένειας Γκεντέ (Ghuedhe). Η οικογένεια Γκεντέ είναι των θεοτήτων λόα (loa) στη λατρεία της Βουντού, και έχουν επικεφαλείς τους Βαρόνους Σαμεντί, Κερφούρ (Carrefour) και Σιμιτιέρ (Cimitiere). Ως φύλακας, ο Σαμεντί έχει το θρόνο του σε κάθε νεκροταφείο, ο οποίος είναι διακοσμημένος με ένα μαύρο σταυρό πάνω από μια ζωγραφισμένη νεκροκεφαλή με κόκαλα, όπου καταθέτουν τα αναμένα κεριά τους οι επισκέπτες. Τα χρώματα που σχετίζονται με τα πνεύματα των νεκρών είναι το μαύρο και το μοβ. Εδώ πρέπει να πω ότι οι τρεις Βαρόνοι αντιπροσωπεύουν το κρυφό σταυροδρόμι (carfax), όπου διασταυρώνονται το πνεύμα και η ύλη. Τα λόα είναι δαιμονικές θεότητες που υπηρετούν τους τρεις Βαρόνους.

Μεταξύ των πιστών της Βουντού είναι γνωστό και πολύ σημαντικό ότι πρέπει να τρέφονται τα πνεύματα. Οι επισκέπτες καταθέτουν τις προσφορές τους στη βάση του μαύρου σταυρού, απ’ όπου τρέφονται και ζητιάνοι – συχνοί θαμώνες του κάθε νεκροταφείου, (…μήπως είναι κι αυτοί Ζόμπι;). Από το ξέθαμα των νεκρών, πολλά από τα υπολείμματα-μέλη των πτωμάτων θα χρησιμοποιηθούν σε μαγικές τελετές.

Ο Ρίτσαρντ Στάνλεϋ διηγείται: «Σ’ ένα σταυροδρόμι έξω από το νεκροταφείο, συναντάμε έναν γέρο με ατροφικά πόδια που περπατά ισσοροπώντας σε πατερίτσες. Είναι ντυμένος στα κόκκινα. Μουρμουρίζει πράγματα ακατανόητα για μένα, και σκέφτομαι ότι μάλλον τον έχει καταλάβει ο Πάπα Λέγκμπα, ο φύλακας που ανοίγει τις πύλες και πρέπει πάντα να κατευναστεί πρώτος σε κάθε τελετή Βουντού…»

Και συνεχίζει: «Ο Άλτης είναι μάγος που έχει συχνές επαφές με τον Κάτω Κόσμο, αλλά και με τις στρατιωτικές οργανώσεις της Αϊτής, “φτιάχνοντας” πράγματα όταν υπήρχε η ανάγκη, αλλά πάντα για κάποιο αντάλλαγμα. Πριν τον γνωρίσουμε μας είχαν προειδοποιήσει ότι έχει την ικανότητα να μας σκοτώσει με μια ματιά μόνο, αλλά μόλις του έκανα μασονική χειραψία τρίτου βαθμού, χαμογέλασε και έδωσε εντολή στο γιο του να φέρει το ρούμι. Είχε χρόνια που ο Άλτης πούλησε τη ψυχή του στον Διάβολο, ο οποίος του παρουσιάστηκε σαν λόα με το όνομα Kapitan Kriminal (Καπετάν-Κακούργος), και από τότε είχε προσωπικό υπηρέτη και προστάτη έναν δαίμονα με το όνομα Kriminal Lakwa, και σήμα του είναι η νεκροκεφαλή με τα δύο κόκαλα. Από την χλιδή της κατοικίας του –που είναι ένας διπλός ναός– και την τοποθεσία της, θα μπορούσα να πω ότι αυτή η συνάντησή του με τον Διάβολο πρέπει να του ήταν τελικά αρκετά κερδοφόρα…

»Όταν ήρθε η ώρα να μπούμε μέσα, μας ανάγκασε να περπατήσουμε ανάποδα τη διαδρομή της εισόδου, όπου μας έρχονταν μυρωδιές λιβανιού, αλκοόλ και ξεραμένου αίματος. Εδώ είναι που ο γερασμένος bou’ko ή bokor –δηλαδή μαύρος μάγος– εξασκεί τη μαγεία του θανάτου που τον έχει κάνει τόσο γνωστό, και με την οποία παράγει νεκροζώντανα Ζόμπι. Παντού σε όλο το χώρο είναι διασκορπισμένα κρανία και μέλη από πτώματα, είδωλα που κοιτούν παγωμένα πάνω από βωμούς περιχυμένους με αίμα, πούπουλα και λιωμένο κερί. Συλλογές από σπαθιά, κρεμασμένα στους κόκκινους τοίχους, και αντικείμενα όπως αστερίες, υπολείμματα από το τρίχωμα μιας μεγάλης ταραντούλας, πιτσιλωτά αυγά πουλιών, και αναρίθμητα κεχριμπαρένια και πράσινα μπουκαλάκια με πώματα που μοιάζουν περισσότερο με κομμένα δάχτυλα πιθήκων.

Δύο φέρετρα υπερυψωμένα σε τρίποδες στέκουν στο πίσω μέρος της αίθουσας, και, πίσω τους, κάποια σκαλοπάτια οδηγούν σε ένα ακόμη σκοτεινότερο δωμάτιο. Ο Άλτης χτυπάει τρεις φορές πάνω στην πόρτα του διπλανού χώρου για να ενημερωθούν τα πνεύματα ότι έχει επισκέπτες, όταν ξαφνικά αρχίζει να τρέμει, να μουγκρίζει και τελικά πέφτει στα γόνατά του. Ο γιος του τρέχει για να τον βοηθήσει και μας λέει ότι ο πατέρας του έχει καταληφθεί από τον Διάβολο. Κάτι πολύ πένθιμο αρχίζει να μιλά μέσα από τον Άλτη, και μας υπόσχεται ότι θα ανοίξει τις πύλες της Κόλασης και θα ξεσηκώσει φλόγες και φωνές πνευμάτων από τα βάθη της, για να μας καλωσορίσουν αν πάρουμε μαζί μας τον Άλτη και το γιο του στο ταξίδι μας στο ιερό βουνό… Και πως αν του χαρίσουμε μια μαύρη κατσίκα θα μπορέσει να κάνει την τελετή του και να καλέσει τη μαύρη μαγεία. Την επόμενη κάνουμε όπως υποσχεθήκαμε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κι αλλιώς. Φαίνεται πως ο Διάβολος αποφάσισε να μας συντροφέψει βόρια, μέχρι το ιερό βουνό…

»…Ο μάγος μας καλωσορίζει με χειραψία. Ο Άλτης που τραγουδά στη διάλεκτο των προγόνων του, και οι τυμπανιστές κρατούν έναν κραδασμό που όλο και δυναμώνει, ενώ οι σκιές αρχίζουν να μακραίνουν. Καλύπτουν το ζώο με ένα άσπρο σεντόνι για να το κρύψουν από όσους κοιτούν. Η σκιά του μάγου αστράφτει πίσω από το σεντόνι και ο γέρο bou’ko γονατίζει δίπλα στο ζώο για να του κόψει λίγο το λαιμό και να αφήσει το αίμα να τρέξει. Μαζεύει το αίμα μέσα σε ένα μικρό μεταλλικό δοχείο και το αναμιγνύει με ρούμι. Με τον πυρωμένο σουγιά βάζει φωτιά στο περιεχόμενο και αυτό καθώς βράζει, εξατμίζεται, ανεβαίνει στο κόσμο των πνευμάτων. Η κατσίκα θα αφεθεί ελεύθερη για να βρει το δρόμο της, ικανοποιημένη που γλύτωσε αυτό που μόλις πέρασε, λέει. Και τότε μου ζητάει να κάνω αυτό που τον έχει κάνει τόσο γνωστό στην τέχνη. Μου ζητάει να γράψω το όνομα του εχθρού μου σε ένα χαρτί, και μου υπόσχεται ότι η δουλειά θα είναι ακαριαία και καθαρή…»

Στο βιβλίο του The Serpent and the Rainbow (Το Φίδι και το Ουράνιο Τόξο), ο εθνοβοτανολόγος του Χάρβαρντ, Γουέηντ Ντέηβις, μετά από μια έρευνά του στην Αϊτή, ξεσκέπασε την αλήθεια της μαγείας Βουντού και των Ζόμπι της Αϊτής, με αφορμή μια μελέτη ψυχοφαρμακολογίας. Η ομώνυμη ταινία (Βουντού) του Γουές Κρέηβεν (για όσους την είδαν), είναι βασισμένη στο βιβλίο του επιστήμονα Γουέηντ Ντέηβις, το οποίο πραγματικά κατάφερε να περιγράψει τη «μαγική» ατμόσφαιρα της Αϊτής. Διάφορα θύματα, κλινικά και φαινομενικά νεκρά εξαιτίας μιας ακραίας μορφής κατατονίας, είχαν θαφτεί ζωντανά μετά από μια μικρή δόση μαγικής σκόνης.

Η μαγική αυτή σκόνη έφερνε το θύμα σε κατάσταση νεκροφάνειας ή σε μια προσωρινή κατάσταση τελείως παρόμοια με τον κλινικό θάνατο. Η «ζομπιοποίηση» επερχόταν όταν η επίδραση του ψυχοδραστικού αυτού φάρμακου εξασθενούσε. Η ψυχή ή το «ti bon ange» του θύματος ήταν στα χέρια κάποιου «bete sereine», ενός «κτήνους της νύχτας». Τα θύματα, ανίκανα να αντιδράσουν, αλλά με πλήρη συνείδηση της πραγματικότητας, κλεισμένα σε φέρετρα και θαμμένα μέσα στο χώμα, αβοήθητα, αργοπέθαιναν τυραννικά. Το πνεύμα κάθε «νεκροζώντανου» ήταν για πάντα εγκλωβισμένο μέσα σε ένα «govi», δηλαδή δοχείο για τις ψυχές των νεκρών ή για λόα. Μερικοί από αυτούς που μπόρεσαν να ξεθάψουν τον εαυτό τους περιφέρονται ακόμη σε μια κατάσταση σχιζοφρενικού λήθαργου. Άλλους, οι μάγοι τελικά τους ξεθάβουν και τους δεσμεύουν σε μια κατάσταση ενός είδους μόνιμου υπνωτισμού, καθιστώντας τους άβουλα και πειθήνια αυτόματα.

Η μαγική σκόνη που χρησιμοποιούν για τη «ζομπιοποίηση», αποτελείται κατά το μεγαλύτερο μέρος της από μια ουσία που λέγεται τετροδοτοξίνη ή τετραδοξίνη, η οποία υπάρχει σε κάποια είδη υδρόβιων ζώων. Ένα είδος φρύνου κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης εποχής, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Η επεξεργασία των πιο παράξενων συστατικών, από συνδυασμούς όπως προσμίξεις από φίδι με φρύνο, που πέθαναν από μανία φυλακισμένα μαζί μέσα σε ένα δοχείο, και έπειτα θάφτηκαν στο χώμα για δύο ημέρες, τρίχωμα ταραντούλας με τέσσερα είδη φυτικών σπόρων και άλλα φυτά και φύλλα, όπως και πολλά άλλα είδη φρύνου, ακολουθούν τη μια διαδικασία μετά από την άλλη στη διάρκεια μιας εβδομάδας. Οι παράξενες ουσίες που περιέχονται μέσα στη μαγική σκόνη παραμένουν ένα μυστήριο για τα χημικά εργαστήρια.

«Μη με βλέπεις έτσι εμένα, εγώ έχω περάσει μέσα από την γη. Ήταν ίδια με την σκόνη που έδωσα και σε σένα. Μπορεί να προκαλέσει πάνω από εκατό παρενέργειες στον οργανισμό. Η δική μου ήταν μια ασθένεια πολύ υψηλού πυρετού, ίδρωνα ακόμη και μέσα στο νερό του ωκεανού. Μου έψησε το αίμα μέχρι που στέγνωσαν οι φλέβες μου, και τότε έκλεψε την ανάσα από τους πνεύμονές μου.» λέει ο Μαρσέλ στον ανθρωπολόγο Ντέηβις μέσα στο βιβλίο.

Με ένα αυλό από μπαμπού, ο αντίπαλος φυσά σκόνη πάνω στο πρόσωπο του θύματός του. Το θύμα θα παραδώσει τη ψυχή του προσωρινά σε κάποιο λόα. «Dessounin» λέγεται η τελετή που χωρίζει το σώμα από την ψυχή και το «ti bon ange» (δηλαδή εκείνη την πτυχή της ψυχής κάθε πλάσματος, η οποία ευθύνεται για το χαρακτήρα και τη συναίσθηση της ατομικότητάς του).

Υπάρχουν τριών ειδών Ζόμπι στη Βουντού.

Το «αστρικό-Ζόμπι» (zombi-astral), το Ζόμπι του ti bon ange, αυτό που όποιος το κατέχει μπορεί να χειρισθεί την ψυχή του θύματος όπως θέλει, να εισβάλλει στα όνειρά του και να του προκαλέσει παραισθήσεις. Υπάρχει το «Ζόμπι-πτώμα» (zombi cadavre), δηλαδή εκείνου του θύματος που του έχουν κλέψει το «gros bon ange», δηλαδή τον «μεγάλο καλό άγγελο», εκείνο το τμήμα της ψυχής με το οποίο είμαστε ο καθένας μέρος του πνευματικού κόσμου και των όντων του. Και τρίτο είναι το «Ζόμπι του λιβαδιού» (zombi savane), το θύμα που έχει περάσει μέσα από την γη σε κατάσταση Ζόμπι και έχει επιστρέψει στη ζωή…

Μέσα στις αρχαίες Κινεζικές γραφές ανακαλύπτουμε την περίεργη λατρεία του «Ku», που αναπτύχθηκε στη Νοτιοανατολική Ασία πριν τρεις χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον, και είναι βασισμένη σε ένα ταυτόσημο σύστημα με αυτό της Voodοο Mystere. Οι σκοτεινές δυνάμεις που χρησιμοποιούνται από τους μάγους αυτής της λατρείας, κυβερνούν όσους βίωσαν ένα βίαιο ή εξαναγκαστικό θάνατο, όλους όσους έχουν εκφυλιστεί, τα δαιμονικά πνεύματα, και τις τεχνητές οντότητες που δημιουργήθηκαν μέσω μαύρης μαγείας.

Από τους αρχαίους μυημένους, η δύναμη Κου περιγράφτηκε σαν μετεωρίτης που ταξιδεύει την νύχτα, και παρουσιάζεται σαν ακτινοβολία που γίνεται όλο και φωτεινότερη καθώς πλησιάζει, ενώ τελικά εμφανίζεται ως ανθρωπόμορφη σκιά. Αυτή η σκιά μπορεί να αποκτήσει αρκετή πυκνότητα, για να συνουσιαστεί με γυναίκες, και είναι παρόμοια με την θεά του Βουντού Άιντα Ουέντο (Ayida Oeddo, που θυμίζει τον αγγλικό όρο «widow» –γουίντο– «χήρα»), που επίσης εμφανίζεται σαν λάμψη ουράνιου τόξου, και συμβολίζει την γη. Ο σύντροφος αυτής της θεότητας λόα είναι ο ερπετόμορφος θεός Νταμπάλλα (Damballah), σύμβολο του διαστήματος.

Η μαγική έννοια της Σκιάς στη Λατρεία του Μαύρου Φιδιού (Cult of the Black Snake), την οποία ίδρυσε ο μετα-μυστικιστής Μισέλ Μπερτιώ, είναι το Διπλό που συνοδεύει κάθε άνθρωπο αστρικά, που πάντα είναι παρόν και δονείται στο αρνητικό της ύπαρξης, σύμφωνα με το δυναμικό του φυσικού σώματος. Η σκιά είναι το σύμβολο του Αντίκοσμου, του βασιλείου του λυκόφωτος, του πεδίου των «ημίνεκρων», των φαντασμάτων, των Ζόμπι, των βρυκολάκων και της λατρείας του Μαύρου Φιδιού και της Βουντού.

Η δύναμη Κου, εκτός από το να επισκέπτεται γυναίκες, συχνά πέφτει πάνω σε αραιοκατοικημένες περιοχές για να καταβροχθίσει μυαλά ανθρώπων, αφήνοντάς τους σε κατάσταση Ζόμπι. Με άλλα λόγια καταβροχθίζει την νοημοσύνη και την ζωτική τους ενέργεια… Στο Λάος, μια μικρή χώρα στα σύνορα της Κίνας, που ένας επισκέπτης εύκολα θα χαρακτήριζε αφιλόξενη, υπάρχει μια πολύ μικρή περιοχή όπου απαγορεύεται να πάει ο καθένας, γιατί οι φήμες που την στοιχειώνουν είναι πολύ τρομακτικές και μυστηριώδεις.

Οι ντόπιοι λένε ότι είναι τόπος σκοτεινής μαγείας και ότι εκεί κάνουν τους νεκρούς να περπατούν και τους χρησιμοποιούν για να εργάζονται. Αν και συνήθως καίνε τα πτώματα, όταν έρθει η νέα σελήνη οι τάφοι τους ανοίγουν και τότε οι νεκροί σηκώνονται. Είναι ένα φρικιαστικό θέαμα για όσους είχαν την τύχη να το δουν, γιατί όπως περιγράφουν οι μαρτυρίες, σε μερικούς η αποσύνθεση είναι τόσο προχωρημένη που είναι σχεδόν απίστευτη στα μάτια των κοινών ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι συμβαίνει.

Αυτά το περίεργα συμβάντα ήταν από παλιά γνωστά κυρίως για περιοχές στη ζούγκλα της Αϊτής, όμως φαίνεται πως, από τότε, αυτού του είδους η μαύρη μαγεία έχει εξαπλωθεί πολύ περισσότερο. Μεταξύ των ιθαγενών της φυλής Λαχού είναι γνωστό ότι υπάρχει ένα είδος καλικάντζαρων, οι Τάου. Σε κάποιο βόρειο χωριό των Λαχού, κάπου κοντά στα σύνορα της Μπούρμα και της Ταϊλάνδης, συχνά τις νύχτες ακούγονται παράξενες κραυγές από τη ζούγκλα που επεκτείνεται σχεδόν ανεξερεύνητη πίσω από τις κατοικημένες περιοχές. Ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης της Μπούρμα, και αργότερα ιδιοκτήτης του ζωολογικού κήπου στην Τσενγκμάι, ο Χάρολντ Μ. Γιούνγκ, συνάντησε ο ίδιος ένα Τάου σε μια αχυρένια καλύβα κοντά στη ζούγκλα.

Ο ίδιος εξιστορεί το συμβάν ως εξής:

«Πλησίασα το μόνο παράθυρο της καλύβας, και κοίταξα μέσα όπου υπήρχε το πιο τρομακτικό πλάσμα που είχα δει ποτέ μου, και δεν θα το ξεχάσω ώσπου να πεθάνω. Εκείνη τη στιγμή το πλάσμα κατασπάραζε το ξεσκισμένο λαιμό μιας γυναίκας. Ήταν κάτι μεταξύ θηρίου και ανθρώπου, σκεπασμένο με δασύ τρίχωμα, και είχε ένα τεράστιο στόμα από όπου έτρεχαν σάλια και αίματα. Τα μάτια του ήταν μικρά και άστραφταν κόκκινα μέσα στο σκοτάδι. Αυτή η σκηνή κράτησε δύο-τρία δευτερόλεπτα και, πριν καταλάβω ακόμη τι γινόταν, αντανακλαστικά το πιστόλι μου πυροβόλησε το πλάσμα. Αμέσως αυτό τινάχτηκε πάνω, και έφυγε τρέχοντας με ένα σατανικό γρύλισμα, αφήνοντας πίσω του την καλύβα.Ψάξαμε με τους υπόλοιπους για να το βρούμε αλλά αυτό είχε γίνει άφαντο…

Καλύψαμε με μια ρόμπα το πτώμα που είχε κατασπαράξει το πλάσμα, και για την υπόλοιπη νύχτα καθίσαμε γύρω από μια φωτιά που είχαμε ανάψει. Την επόμενη μέρα βρήκαμε κηλίδες αίματος στο χώμα και τις ακολουθήσαμε. Οδηγηθήκαμε στην άλλη άκρη του χωριού σε μια άλλη καλύβα. Τραβήξαμε την προβιά που χρησίμευε για πόρτα και μπήκαμε μέσα, όπου βρήκαμε πεσμένο νεκρό έναν ιθαγενή με ανοιχτά τα μάτια του, που έμοιαζαν γυάλινα. Τότε πρόσεξα κάτι που μου ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψω. Ο άντρας με τα γυάλινα μάτια είχε μια σφαίρα στα πλευρά του, ακριβώς κάτω από την καρδιά. Αυτόν είχα πυροβολήσει την προηγούμενη νύχτα, και είχε καταφέρει να συρθεί μέχρι την άλλη άκρη του χωριού. Θυμάμαι πως άκουσα τους ιθαγενείς συντρόφους μου να ψιθυρίζουν τρομαγμένοι: Τάου, Τάου!!»

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παραπάνω περίπτωση μοιάζει να ανήκει στην κατηγορία της λυκανθρωπίας, όπως επίσης φαίνεται η σχέση της επιρροής του Κου και της επιρροής της Σελήνης σε παρόμοια περιστατικά. Στα μυστήρια της Βουντού της Αϊτής, υπάρχει ένα μαγικό ζώο της νύχτας το οποίο το λένε «bete sereine», που σημαίνει «το ήσυχο κτήνος», και είναι επίσης μια ονομασία για τα μέλη των τοπικών μυστικών εταιριών – των Bizango. Ίσως τελικά οι διαφορετικές φυλές να ονόμασαν διαφορετικά τα θύματα που παρουσίαζαν συμπτώματα όπως έλλειψη νοημοσύνης και υποταγή σε μοχθηρές δυνάμεις, ενώ ουσιαστικά ήταν τα ίδια. Σίγουρα, η κτηνωδία που παρουσιάζεται σε όντα με αυτά τα χαρακτηριστικά, δείχνει έλλειψη νοημοσύνης, ενώ οι μεταμορφώσεις τους υπαινίσσονται μαγική υποβολή. Οι διάφοροι τρόποι ερμηνείας προσφέρουν ένα μεγάλο πεδίο έρευνας γι αυτούς που ενδιαφέρονται, και φυσικά οι μάγοι διαφόρων φυλών πολλές φορές ακολουθούν πολύ πρωτότυπες μεθόδους που δύσκολα μπορούν να συζητηθούν στα πλαίσια της λογικής.

Μια μικρή πόλη της Κολομβίας φιλοξενεί μία από τις πιο περίεργες τουριστικές ατραξιόν του κόσμου. Από το 1959 τα πτώματα που θάβονται στο νεκροταφείο της πόλης Σαν Μπερνάντο δεν περνούν στο στάδιο της σήψης, αλλά σε μια παράξενη κατάσταση μουμιοποίησης, που τοπικά ονομάζεται «η αρρώστια που χτυπάει μετά το θάνατο». Πράγματι αυτό το φαινόμενο έχει προκαλέσει την περιέργεια πολλών ερευνητών και επιστημόνων και των μέσων ενημέρωσης. Αυτή η πόλη, με πληθυσμό περίπου 35.000 κατοίκων, βρίσκεται 60 μίλια νότια της Μπογκοτά και βρίσκεται εντός της «κόκκινης ζώνης» που μαστίζεται από ανταρτικές δραστηριότητες και αψιμαχίες.

Στην δυτική πλευρά της πόλης βρίσκεται το γνωστό αλλά απρόσιτο νεκροταφείο με μια αρκετά ψηλή περιτοίχιση, όπως λέει ένας από τη δημοσιογραφική ομάδα που επισκέφθηκε το νεκροταφείο το 1998. «Στο περίβολό του υπάρχουν κατακόμβες, οι οποίες σχηματίζουν ομόκεντρους κύκλους που κατεβαίνουν προς τα κάτω κλιμακωτά, και είναι γεμάτες από μουμιοποιημένα σώματα! Στο σεμνό παρεκκλήσι που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του περιβόλου, εκθέτονται μέσα σε γυάλινες θήκες κάποιες από τις μούμιες. Οι καλύτερα διατηρημένες μούμιες βρίσκονται στο πίσω μέρος του χώρου, ο οποίος έχει μετατραπεί σε ιερό. Ανάμεσα στους κάτασπρους τοίχους, ο επισκέπτης καλείται να μοιραστεί την αιώνια ξεκούραση αυτών των έξι νεκρών ανθρώπων.

Η παλαιότερη μούμια είναι μιας εικοσαετίας. Κάναμε αυτό που απαιτούσε η στιγμή. Μας είπαν ότι η ανεξήγητη φυσική διαδικασία της μουμιοποίησης στο χώμα του νεκροταφείου παίρνει μόνο ένα εξάμηνο. Παρατήρησα ότι μια από τις μούμιες παρουσίαζε κάτι πολύ παράξενο, το οποίο δημιουργούσε την εντύπωση ότι η νεκρή είχε θαφτεί ζωντανή. Το στόμα της ήταν ανοιχτό σε μια έκφραση φριχτού πόνου. Κάποιος βεβαίωσε ότι αυτή η μετακίνηση των μυών ήταν μέρος της φυσικής μετατροπής του σώματος έπειτα από το θάνατο, αλλά ήταν άραγε αλήθεια; Σε μια άλλη μούμια παρατηρήθηκε το εξής παράδοξο: Κάποιος ήταν τόσο υπερήφανος για το μουστάκι του όσο ήταν ζωντανός, που το είχε διατηρήσει και μετά το θάνατό του, ως μέρος της μούμιας του. Οι μεταλλάξεις που έχουν υποστεί είναι διάφορες, είτε ότι η σάρκα έχει μαυρίσει, είτε έχει γίνει καφέ ή άσπρη. Το θέαμα είναι σχεδόν απίστευτο.»

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σήμερα, τώρα, στο Σαν Μπερνάντο της Κολομβίας, που μπορεί κάποιος να το επισκεφτεί για να τα δει. …Και, τί είναι άραγε οι μούμιες που βρίσκουν κατά διαστήματα οι αρχαιολόγοι ανά τον κόσμο; Πρόκειται για τεχνητά μουμιοποιημένα σώματα, ή για περιπτώσεις σωμάτων «νεκροζώντανων» όπως οι παραπάνω; Και ίσως ακόμη κάποιοι να ξέρουν τα μαγικά λόγια που πρέπει να ειπωθούν για να τους επαναφέρουν στη ζωή…

«I know the power of words, I know the tocsin of words. They are not those that make theatre boxes applaud. Words like that make coffins break out, make them pace with their four oak legs…»

«Ξέρω τη δύναμη των λέξεων, ξέρω τον κίνδυνο των λέξεων. Δεν είναι αυτές που κάνουν τα θεατρικά θεωρεία να χειροκροτούν. Τέτοιες λέξεις κάνουν τα φέρετρα να σπάζουν και ν’ ανοίγουν, τα κάνουν να περπατάνε στα τέσσερα βελανιδένια πόδια τους…» Μαγιακόφσκι

@Λένα Αδαμοπούλου / περιοδικό Strange

terrapapers.com