Μυστικά Μονοπάτια τών Ελληνικών Λέξεων καί συνειρμοί δονήσεων συμπαντικών κραδασμών κβανοτομηχανικής! Μέρος 2

Μυστικά Μονοπάτια τών Ελληνικών Λέξεων καί συνειρμοί δονήσεων συμπαντικών κραδασμών κβανοτομηχανικής! Μέρος 2

Επ’ ευκαρίας τής ανάγνωσης αυτού τού άρθρου: https://www.helppost.gr/xristougenna/xmas/treis-magoi-dora/ τά κατώθι συμπεράσματα….

Λιβάνι (στα Αραβικά lubban, λουμπάν, στα λατινικά olibanum) ονομάζεται αρωματική ρητίνη που προέρχεται από τον κορμό του δένδρου Boswellia sacra.

Η λέξη λουμπάν ολοφάνερα έχει σχέση μέ τή λέξη λαμπερόν καί περισσότερον μέ τό ρήμα λούζομαι. Τό ρήμα λούζω καί τό ρήμα λάμπω είναι συγγενικά τόσον σ’ έναν ποσοστόν φωνητικώς όσον καί νοηματικώς. Διότι η λάμψη είναι λούσιμον φωτός καί τό λούζω σημαίνει περιχύνω μέ ο,τιδήποτε. Είς τήν Κύπρον ακόμη λέμε λούνουμαι όταν ξεπλενώμαστε μέ νερόν καί όχι κάνω μπάνιο, ουσιαστικώς κάνω μπάνιο είναι ώς νά λέμε κατασκευάζω μπάνιο = από τήν ελληνική λέξη βάνιον = βάνω = βαίνω = έν+βαίνω = εμβαίνω = μβαίνω ώστε νά καταλήξει είς τή σύγχρονη παραφθορά μπαίνω καί ιταλιστί μπάνιο επειδή μπαίνεις κάπου ήτοι είς τή μπανιέρα = βάνιον!….

Τό olibanum = ολιβάνουμ θυμίζει ώς νά λέμε όλολουσμένος, ολομπαίνω = ολοβαλμένος…

Συνάμα ώς ολιβάνιον θυμίζει τά ονόματα Ολίβιος καί Ολίβια καί αυτά τά ονόματα ή επίθετα όλβιος καί όλβια = όλ+βιος = ολόβιος = λαμπερός βίος = ευτυχής κατά κάποια άλλη έννοια βίος….

Τό όμικρον έμπροσθεν είναι συχνόν ελληνιστί άν καί δέν τό γνωρίζουμε. Π.χ. τό ρύζι κανονικώς ελληνιστί είναι ορύζιον, η ρίζα όρίζα καί ό ορισμός ορισμός, εξού καί ορίζω = διατάσσω καί καθορίζω σημαίνει εγκαθιδρύω τή ρίζα = ορίζα μίας «φυτείας» επιχειρηματικότητος ό,τι καί άν αφορά αυτή μέ τήν ευρεία έννοια, όχι μόνον μέ τούς μπίζινες μάν/γούμαν…. Άλλη τέτοια λέξη τό ορυκτόν καί όχι ρυκτόν, όριον κ.τ.λ…

Όταν λέμε ολίβανουμ είναι ώς νά λέμε αυτόν μέ τό οποίον περιλουζόμαστε μέ τόν καπνόν καί τήν ευωδία τού….

Μύρο ή Μύρρο ονομάζεται το αρωματικό ρετσίνι του δέντρου «Κομμιφόρος η μύρρα.

Αφού κατά τήν Παλαιά Διαθήκη Αυραάμ σημαίνει η αύρα εμού…. όπως τό εξηγήσαμε καί δή τό άμ, τότε Μυριάμ σημαίνει τό Μύρον εμού, τό Αμάραντον Μύρον Εμού, Η Παρθένος Εμού οπού ώς Θεός δέν αφήνω νά εγγίξει άλλος καί νά μολύνει τήν αγιότητα τής… Μυριάμ ή Μαριάμ είναι Η Παναγίας μάς εμάς τούς Χριστιανούς…. Η λέξη είναι ελληνική εξού καί τό ρήμα μυρίζω = μυρί+ζω….

Πειραματικά παρατηρώ ίσως προκύψει κάποια διαπίστωση ότι η λέξη μυρί εμπεριέχει τή λέξη ύρι = ύριον μαλλούρα καί τρίχες καί δή τού αμνού, ενώ άν τό άμ τό λάβουμε γεγονός ώς υπεραρχαίον εμού, τότε άμ+νού σημαίνει εμού νούς!…. ή έχω τόν νούν μού = σύνεση…. Επίσης φωνητικώς συγγενική τό μυρί μέ τό μύριον = 10,000 σέ ποσότητα. Πειραματικώς υποθέτουμε ότι ίσως η λέξη αυτή προέκυψε επειδή ένας αμνός ή 10,000 τρίχες, ίσως καί περισσότερες αλλά ίσως νά δήλωσαν κατά προσέγγιση έναν μύριον = μία ποσότητα ίση μέ τή ποσότητα ύριων τού αμνού….

Θυμηθείτε τί είπαμε διά τήν συγγένεια τών λέξεων σέ ομόηχα καί σέ ομόνοια ήτοι ομονοήματα…

Ίρις είναι τό ουράνιον τόξον καί αντίστοιχα μία άλλη έννοια καί πράγμα οπού έχει σχέση μέ τό φώς καί τήν όραση, η ίριδα τού ομματού…. Τό ύριον έχει κατάλευκον χρώμα καί είναι τό σύμβολον τής αγαθότητος, αγνότητος, καθαρότητος ώς κτήνος, ό αμνός Τού Θεού π.χ….

Οί λέξεις Λιβύη καί ό άνεμος λίβας ίσως έχουν κάποια σχέση μέ τό ολίβανον ή λιβάνιον… όπως βεβαίως καί ό Λίβανος ώς γνωστόν. Αλλά καί η Λιβύη μέ τόν άνεμον λίβας. Η Λιβύη κάποτε σήμαινει σχεδόν όλη τήν Βόρρεια Αφρική….

Κινεζιστί μάς λένε λέγεται Mo Yao…. ώς νά λέμε μαγεία… ή μάγος από τό αρωματικόν μεθυστικόν καί συνάμα πράον άρωμα τού… Ή εμού = μό υγεία ή ίαση = γιάω… = γιάνω ή υγειαίνω…. Πρέπει νά καταλάβετε ότι οί συνωνυμίες λέξεων μέ «γλώσσες» οπού χρησιμοποιούνται πολύ μακρυά από τά σημερινά σύνορα τής Ελλάδος καί τής Κύπρου, δέν σημαίνει ότι δέν διαδόθηκαν από στόμα σέ στόμα, νομάδα σέ νομάδα, μεταναστευτικό σέ μεταναστευτικό καί αποικιακό σέ αποικιακό λαό…., πολλές χιλιάδες έτη π.Χ. αλλά καί μ.Χ… Κοιττάξετε τί κάνει σήμερα η αγγλική «γλώσσα» καί φανταστείτε τί μπορούσε καί τί έκανε η Πρωτόγλωσσα Ελληνική αφού είναι η Πρώτη Γλώσσα καί διαδόθηκε μέσω πολλών καί διάφορων αυθεντίων αλλά καί παραφθορών σέ ήχον, γραφή καί τροποποιημένον ολίγον ή πολύ νόημα. Ακόμη καί εμείς οί Έλληνες τροποποιήσαμε καί τροποποιούμε ακόμη καί άνα δεκαετία τά νοήματα πολλών λέξεων μάς….

Μία εκδοχή είναι ότι η Σμύρνα ή Σμύρνη καλείτο Ισμύρνη όπως δηλαδή διατηρούν έν μέρει οί Τούρκοι όταν λένε Ισμύρν…

Διατί αυτόν τό πασάλειμα, αυτό τό άρωμα, συνδέθηκε μέ τίς κηδείες πρίν τίς ενταφιάσεις;…. Κηδεία δέν σημαίνει ενταφίαση αλλά φροντίδα, συνεπώς η κηδεία είναι η φροντίδα τού νεκρού πρίν τήν ενταφίαση τού από σέβας… Εξού καί κηδεμόνας λέξη ομοιόρριζα μέ τή κηδεία ουσιαστικώς σημαίνει φροντιστής… Ό φροντιστής ώς λέξη από τή ρίζα φρό τής φρόνησης, τού φρόνιμου καί τού σώφρονα ή τοι τού έχοντα σώας τάς φρόνας ή φρένας = σωάφρονας/σοάφρων…

Η σμύρνα είναι ιχθείς μέ κοπτερούς αηδιαστικούς οδόντες, πολλοί τόν καλούν έγχελυν αλλά δέν είναι καί άλλοι όφι τής θάλασσας… Ό κόλπος τής Σμύρνης ήταν γεμάτος από σμύρνες έξ’ ού έλαβε η πόλις τό όνομα τής!…. Άλλοι έχουν άλλες εκδοχές, τό θέμα όμως είναι ότι τό οψάριον σμύρνα, τό άλειμμα σμύρνη καί η πόλη Σμύρνη έχουν μία κβαντομηχανική «σύμπτωση»….

Τό ότι τό άρωμα τής σμύρνης καθορίστηκε διά τούς νεκρούς καί τό ότι η σμύρνα ομοιάζει μέ κακόν δράκον ό οποίος σού κόβει τό δάκτυλον άμα σέ δαγκώσει καί τό ότι ό νεκρός έν τέλει θά φαγωθεί από μικροσκοπικούς σκώληκες οπού είναι μικρογραφία καί μικροβιολογία τής σμύρνας συμπίπτει!…. Η τραγική κατάληξη τής Σμύρνης από τήν Μικρασιατική Καταστροφή συμπίπτει επίσης….Πρώτον, οί κατοίκοι τής πόλεως φαγώθηκαν από σμύρνες όταν Άγγλοι καί Γάλλοι στρατιώτες τούς έκοβαν τά χέρια ή τούς έλουζαν μέ κατάβραστον νερόν όταν ανέβαιναν από τά σχοινιά επάνω σέ πλοία, καί ουσιαστικώς ήταν προδιαταγή αλλά καί φθόνος διά τίς καταδρομικές καί κολυμβητικές ικανότητες τών Σμυρναίων.

Δεύτερον, η πόλη μέ τό όνομα Σμύρνα/Σμύρνη αλείφθηκε μέ σμύρνα ήτοι τό άρωμα τών νεκρών ομαδικώς μετά τήν γενοκτονία τής….

Τρίτον, οί νεκροί τής Σμύρνης φορτώθηκαν σέ πλοία καί μεταφέρθηκαν σέ ολλανδικόν έδαφος οπού έγιναν λίπασμα, ώστε ίσως έχετε φάγει κύτταρα τού παππού σάς από τό λίπασμα τού δένδρου οπού έκανε τόν καρπόν οπού αγοράσατε από τήν λαϊκή αγορά…

Βλέπουμε μία δεισιδαιμονία νά έχει εξελιχθεί κατά κόρον, διά τίς τρείς λέξεις, η Σμύρνη, η σμύρνα καί τά σμύρνα….

Αυτή είναι μία προδιαγεγραμμένη μακάμβρια εξέλιξη τών συνειρμών τών δονήσεων τών κραδασμών τών συναριθμίσεων τού μέλλοντος…. Έναν τυχαία κακόμελλον φέγκ σούι… = φώς καί νερό = ενέργεια καί ροή…. Ήτοι, συναρίθμιση συμπτώσεων κβαντομηχανικής θεληματικής ή αθεληματικής έξ’ αγνοίας πρόκλησης, οπού όμως ίσως κάποιος άλλος προόδευσε ή ό διάβολος ή Ό Θεός…

Τό πεπρωμένον είναι μία προφυτεία ηθελημένης ή αθέλητης από εκείνους οπού θά τό πάθουν προενεργοποίηση….

Ακόμη μία τραγική «σύμπτωση» σύμπτωσις είναι τό γεγονός ότι η Σμύρνη έξ’ ανέκαθεν ώς από πανδημικόν ένστικτον έγραφε μαραζιάρικους καί μακάμβριους στίχους είς τά τραγούδια τής… καί ό αμανές τής επίσης ήταν θρήνος, ένας προθρήνος… διά τό προαίσθημα διά τό τί μέλλει γενέσθαι κ’ έρχεται….

Συνάμα η Σμύρνη ήταν τότες μία μικρή πολιτεία ήτοι μικρής εμβέλειας τού νοήματος «Σόδομα καί Γόμμορα» όχι ώς πρός τήν ομοφυλογαμία αλλά περισσότερον ώς πρός τήν έκλυτη ζωή τής μοιχείας, τής μαγείας, τής υπερηφάνειας, τής ματαιοδοξίας…., τής ζηλοφθονίας καί τής υποτίμησης τών άλλων… Ήταν μία πολιτεία μέ πολλούς κατοίκους πέραν τών έξη εθνοτήτων… Μία πολυτισμική σαλάτα… σύγχρονης κατά κάποιον τρόπον φιλελεύθερης φαύλας αντίληψης καί πράξεως καί ίσως αυτή η παρακμιακή αντίληψη νά ενισχύεται σέ πόλεις μέ κατοίκους μέ πολλά, διαφορετικά καί αντίστροφα έθιμα… Σ’ αυτές τίς πόλεις δέν νοιώθεις κοινωνία αλλά παράσιτο σέ μία λεκάνη μέ διάφορα μπαχαρικά… Σ’ αυτές τίς πόλεις δέν είσαι κοινωνοία αλλά πολύνοια… ανάμεικτη μέ κάποια υπερεύθραυστη παραρμονία…

Κάποτε είχα ιδεί έναν πρόγραμμα διά τή Σμύρνη καί μεταξύ άλλων έδειξε έναν χορόν σέ πάρτυ τύπου γρήγορου βάλς ώς νά χόρευαν τσιάρλιστων, αλλά ίσως πταίει ότι οί στροφές τών τότε ταινειών γρηγόρευσαν τίς κινήσεις. Είδα έναν κύριον νά χορεύει μέ φαιδρότητα μέ τή ντάμα τού καί ανεμελλειά. Ήταν στρογγυλοπρόσωπος, ολίγον παχουλός καί μέ μύστακα/μουστάκια… Η αφήγηση έλεγε ότι η χοροσπερίδα εκείνη έγινε ενόσω ό ελληνικός στρατός «ηττημένος» υποχωρούσε!…

Σέ έναν άλλον πρόγραμμα περί τής τραγωδίας τής Σμύρνης είδα μία φωτογραφία μέ πρόσωπα αποκεφαλισμένα!… Ένας ήταν ό κύριος οπού χόρευε!… Τόν αναγνώρισα, ήταν φρικτή ειρωνία τής τραγικής τύχης! Καί εσείς μπορείτε νά τόν αναγνωρίσετε είς αμφότερες τίς περιστάσεις τής ζωής τού!… Εάν εύρετε αυτά τά δύο περιστατικά ανεβάστε τά ή παραχωρείστε μού τά….

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ