Μπλε «θεοί» – στα ίχνη ενός μύθου
Οι υποτιθέμενες φανταστικές φιγούρες από παλιές παραδόσεις περιλαμβάνουν επίσης ανθρώπους -ή υπερφυσικά όντα σε ανθρώπινη μορφή- με μπλε, μερικές φορές και πράσινο, χρώμα δέρματος. Στο μακρινό παρελθόν, μια μπλε απόχρωση του δέρματος φαίνεται να θεωρούνταν σημάδι «εξυψωμένης καταγωγής» και ακόμη και σήμερα το «γαλάζιο αίμα» εξακολουθεί να θεωρείται συνώνυμο της ευγενούς και διακεκριμένης καταγωγής στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Τα πιο γνωστά παραδείγματα των “γαλάζιων εξυψωμένων” βρίσκονται στην ινδική θρησκεία και μυθολογία, όπου μερικές από τις υψηλότερες θεότητες, όπως ο Βισνού και ο Κρίσνα, απεικονίζονται με αυτόν τον τρόπο.
Υπάρχει όμως μια “παγίδα”: αυτή η μπλε αναπαράσταση εισήχθη στην Ινδία μόλις πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια. Αυτές οι θρησκευτικές εικόνες δεν αποτελούν σοβαρή απόδειξη ότι οι Ινδουιστές είχαν επαφές με “γαλανόδερμα” όντα εξαιρετικής φύσης σε παλαιότερες εποχές.
Αλλά δεν είναι μόνο σε σχέση με το ινδικό πάνθεον που βρίσκουμε αναφορές σε “μπλε θεούς”. Ο Robert Charroux ανέφερε το 1963 στο “Histoire inconnue des hommes depuis cent mille ans” (Ιστορία άγνωστη στους ανθρώπους για εκατό χιλιάδες χρόνια), ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 1960 στο περιοδικό “Atlantis” (με την επιμέλεια του Egerton Sykes).
Σύμφωνα με τον Charroux, την ίδια χρονιά χρονολογείται επίσης μια αντίστοιχη συνεισφορά σε μια -ανώνυμη- ρωσική έκδοση, “η οποία βασίστηκε στις ιστορίες του Αιγύπτιου ιστορικού Μανέθοντα, στον Ηρόδοτο, στις επιγραφές του Πάπυρου του Τορίνο και της Πέτρας του Παλέρμο, και είναι ταυτόχρονα σημαντική για τη λύση του αινίγματος της Ατλαντίδας και για την άφιξη στη Γη κατοίκων άλλων πλανητών”.
Σε αυτές τις εισηγήσεις, οι Ρώσοι συγγραφείς και ο αρχαιολόγος Χένρι Μπακ “υπενθύμισαν τον Πλάτωνα, ο οποίος απέδιδε εξωγήινη προέλευση στις Ατλαντίδες, και έθεσαν το ερώτημα: ήταν οι ΄Ατλαντες ( Ατλαντίδες) γαλαζοαίματοι;”
Μεταξύ άλλων, οι συγγραφείς ακολουθούν επίσης την υπόθεση ότι οι Άτλαντες ήταν οι πραγματικοί ιδρυτές του αιγυπτιακού πολιτισμού (πρβλ. επίσης: Η εμφάνιση της Άνω και Κάτω Αιγύπτου από μια διάχυτη σκοπιά και για τις συνδέσεις μεταξύ του ινδικού και αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού: Αίγυπτος και η αρχαία αυτοκρατορία του Ινδού): «12.000 χρόνια πριν από την εποχή μας ήταν οι αρχαιότεροι ηγεμόνες των θεϊκών δυναστειών – καθαρόαιμοι [ δηλ. Κόκκινο.] ΄Ατλαντες. Οι Αιγύπτιοι (συνεχίζει ο Χένρι Μπακ) εκτελούσαν τις εικόνες στις τοιχογραφίες τους με μεγάλη προσοχή, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα χρώματα. Τώρα, με ποια χρώματα ζωγράφιζαν τους θεούς τους;”
Ο Charroux συνεχίζει για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα: “Αν ο Όσιρις, ο θεός της αναγεννημένης βλάστησης, ήταν πράσινος, ο Θωθ είτε πράσινος είτε ανοιχτό μπλε, ο Άμμων και ο Σου ήταν σαφώς μπλε θεοί. Γιατί αυτό το χρώμα προοριζόταν για τους αιγυπτιακούς θεούς Νομίζουμε ότι μόνο μία απάντηση είναι δυνατή: είτε ήταν απόγονοι ενός λαού με μπλε χρώμα δέρματος είτε θεωρούνταν τέτοιοι.
Όταν ο Όσιρις και ο Θωθ ήρθαν στην Αίγυπτο, δεν βρήκαν εδώ τις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούσαν σε μια χώρα με ψηλά βουνά, αλλά αντίθετα μια πεδιάδα πλημμυρισμένη από το φως του ήλιου και με θερμό κλίμα. Έτσι, το χρώμα του δέρματός τους άλλαξε από το έντονο ηλιακό φως, έτσι ώστε τελικά εμφανίστηκε λαδί (δηλαδή μπλε και κίτρινο). Τα πρώτα αιγυπτιακά σχέδια αντανακλούσαν αυτό το γεγονός μέσω του πράσινου χρώματος. ” [Αρχαία κείμενα που αμφισβητούν την κυρίαρχη ιστορία της ανθρωπότητας (Ancient Texts Questioning Mainstream Human History) ]
φωτο: (Ο Όσιρις, ο «πράσινος θεός» της ξαναξυπνημένης βλάστησης. Σχέδιο: Stephen J. Howes)
Ο Charroux προφανώς παραβλέπει εντελώς το γεγονός ότι η ηλιακή/(UV) ακτινοβολία είναι πολύ πιο έντονη στα ψηλά βουνά από ό,τι στα πεδινά. Επομένως, οι υπό συζήτηση ΄Ατλαντες του μεγάλου υψομέτρου θα μπορούσαν κατά προτίμηση να είχαν δυσκολίες προσαρμογής στην υψηλότερη πίεση του αέρα στην Αίγυπτο: σε κάθε περίπτωση, δεν είχαν να φοβηθούν το ηλιακό έγκαυμα.
Εξάλλου, φαίνεται να υπάρχει μια σαφής σχέση μεταξύ του χρώματος του δέρματος των ανθρώπων και της ατμοσφαιρικής πυκνότητας (περιεκτικότητας σε οξυγόνο) του αντίστοιχου οικοτόπου τους.
( σχετικό δημοσίευμα: Οι θρύλοι της Λεμουρίας, της Ατλαντίδας και του Μου και τι μας λένε για τη λαχτάρα για έναν καλύτερο κόσμο )
φωτο: (Οι ινδουιστικές θεότητες συχνά απεικονίζονται με μπλε δέρμα στη θρησκευτική ζωγραφική)
Ο Charroux δεν είναι ο μόνος που το χαρακτηρίζει ως μια “απολύτως αποδεκτή υπόθεση” και την αιτιολογεί σωστά: “Εξάλλου, στα υψηλά οροπέδια των Άνδεων υπάρχουν >μπλε Ινδιάνοι< των οποίων το χρώμα του δέρματος οφείλεται στην έλλειψη οξυγόνου στο αίμα. Οι Guanches [που ζούσαν ουσιαστικά στο επίπεδο της θάλασσας!, σ.σ.], οι οποίοι πέθαναν στην Τενερίφη, είχαν λαδοπράσινο χρώμα δέρματος. Είναι βιολογικό ότι το δέρμα παίρνει ένα μάλλον φωτεινό, γαλάζιο χρώμα λόγω της διείσδυσης των σωματιδίων μελανίνης – μια χαρακτηριστική χρωστική ουσία του μαύρου δέρματος. Αυτό εξηγεί επίσης τις γαλάζιες, σκούρες μπλε και βιολετί αποχρώσεις στο δέρμα ορισμένων πιθήκων.” Ο Charroux αναφέρει επίσης για «μπλε ανθρώπους» που ζούσαν γύρω από το Goulémine, νότια του Agadir (δηλαδή πιθανώς ορεινοί κάτοικοι του Άτλαντα) και το περιοδικό Pursuit ανέφερε για τον Dr. John West, ο οποίος συνάντησε έναν μικρό οικισμό τέτοιων ανθρώπων σε μια ορεινή πεζοπορία στις Νοτιοαμερικανικές Άνδεις. Εδώ βρίσκουμε επίσης μια ιατρική εξήγηση για αυτό το φαινόμενο: «Αυτοί οι «Μπλε Άνθρωποι» είναι μια μικρή κοινότητα ανθρακωρύχων που ζουν στα βουνά των Άνδεων της Χιλής σε υψόμετρο 20.000 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, 2.500 πόδια υψηλότερο από το προηγούμενο ύψος ρεκόρ για την ανθρώπινη επιβίωση . Ο Δρ West έκανε κάποιες μελέτες και σύντομα βρήκε μια εξήγηση για το γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν μπλε δέρμα. >Ο μπλε χρωματισμός των ανθρακωρύχων προκαλείται από την έλλειψη οξυγόνου στο μεγάλο υψόμετρο στο οποίο ζουν, σε συνδυασμό με τον ενεργό τρόπο ζωής τους.
Μαζί, αυτοί οι δύο παράγοντες αναγκάζουν τους ανθρακωρύχους να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες της αιμοσφαιρίνης που μεταφέρει οξυγόνο στο αίμα. Αυτό είναι έντονο κόκκινο όταν είναι κορεσμένο με οξυγόνο, το οποίο μεταφέρει από τους πνεύμονες μέσω των αρτηριών στο σώμα, αλλά είναι μπλε όταν είναι αποξυγονωμένο και ταξιδεύει από τα όργανα του σώματος μέσω των φλεβών στους πνεύμονες. Η αιμοσφαιρίνη με ανεπάρκεια οξυγόνου προκαλεί το μπλε χρώμα του δέρματος όταν είναι παρούσα σε υψηλή συγκέντρωση, όπως συνέβη σε αυτούς τους ανθρακωρύχους, επειδή το χρώμα της είναι πιο ορατό μέσα από το δέρμα από την κοκκινωπή λάμψη της αιμοσφαιρίνης πλούσιας σε οξυγόνο.<”
Δηλαδή, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως ένας “φέρων μπλε πολιτισμός” από το μακρινό παρελθόν Σε μια καταστροφολογική προσέγγιση της πρόσφατης ανθρώπινης ιστορίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα: Αν υποθέσουμε ότι τα πιο πρόσφατα 13.000 χρόνια έλαβαν χώρα αρκετά μεγάλα κατακλυσμικά γεγονότα στα οποία χάθηκε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού και των προ-κατακλυσμιαίων πολιτισμών του, τότε μπορούμε να θεωρήσουμε τα ψηλά βουνά ως τυπικές “περιοχές επιβίωσης” όπου οι άνθρωποι βρήκαν τουλάχιστον καταφύγιο από τα φονικά μεγάλα-τσουνάμι που πρέπει να σάρωσαν μεγάλα τμήματα των ηπείρων.
#(Γαλάζιοι άνθρωποι’ – το εμφανές χρώμα του δέρματός τους μπορεί επίσης να είναι απλώς το αποτέλεσμα της ζωγραφικής του σώματος, όπως για παράδειγμα στους αρχαίους Πίκτες στη Σκωτία
(εικόνα: φανταστική απεικόνιση μιας γυναίκας πολεμιστή Πίκτη από τα τέλη του 16ου αιώνα, προφανώς εμπνευσμένη από την περιγραφή των “βαρβάρων” της Καληδονίας από τον Ρωμαίο ιστορικό)
Όταν σκεφτόμαστε την ύπαρξη τέτοιων “φορέων πολιτισμού” που κατάφεραν να διατηρήσουν στοιχεία του προηγούμενου πολιτισμού τους σε κατακλυσμιαίες περιόδους και αργότερα να τα μεταδώσουν σε άλλους ανθρώπους, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να ήταν πρώην κάτοικοι των βουνών ή πρόσφυγες που αποσύρθηκαν εγκαίρως σε κατάλληλες ορεινές τοποθεσίες.
Τότε, ωστόσο, θα ήταν απαραίτητη η -τουλάχιστον προσωρινή- προσαρμογή τους στις περιβαλλοντικές συνθήκες εκεί και ο αντίστοιχος “χρωματισμός του δέρματος σε μεγάλο υψόμετρο”. Εξάλλου, αυτό δεν είναι φυσικά σε καμία περίπτωση συνδεδεμένο με ορισμένες εθνοτικές ομάδες ή λαούς, αλλά αφορά κατ’ αρχήν όλους τους ανθρώπους που εγκαθίστανται σε αντίστοιχες ορεινές περιοχές.
(Αιγυπτιακός θεός Bes)
(Αιγυπτιακός θεός Knum)
(Ξύλινος Shintō (Σιντοϊσμός) Θεός στο Nikko Japan)
Φυσικά, η υπόθεση του Charroux για τους “γαλαζοαίματους” Ατλάντιους είναι άκρως εικαστική. Έτσι, υπάρχουν αναμφίβολα και άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να προέκυψαν οι θρύλοι για τους μπλε ανθρώπους. Για παράδειγμα, το “γαλάζιο δέρμα” θα μπορούσε απλώς να είναι εμφανές χρώμα στο σώμα ή τατουάζ σε όλο το σώμα (πράγμα που δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι Ατλάντιοι είναι “εκτός παιχνιδιού”- μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα τατουάζ ήταν κοινά στον πολιτισμό των Κρομανίων και των Ατλάντων).
Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε δικαίως να υποθέσουμε ότι οι “γαλάζιοι άνθρωποι” δεν χρειάζεται να είναι προϊόν φαντασίας, αλλά μπορεί να είναι ένα πολύ πραγματικό φαινόμενο που μπορεί να εξηγηθεί εμπειρικά. Δεν φαίνεται απίθανο οι θρυλικές ή μυθολογικές αναφορές για την εμφάνιση τέτοιων προσώπων να έχουν ένα απόλυτα ιστορικό υπόβαθρο.
Η υπόθεση των “γαλαζοαίματων πολιτισμικών φορέων”, όπως αναφέρουν οι Charroux και Bac et al. που προτείνουν, ωστόσο (ακόμη και αν, για να το θέσω διακριτικά, ορισμένα πράγματα δεν φαίνεται να μιλούν εναντίον του) δεν φαίνεται καθόλου επαρκώς τεκμηριωμένο ώστε να υιοθετηθεί χωρίς κριτική ή σχόλια.
πηγή 11-4-22
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek