Το μεγαλύτερο μυστικό στην ιστορία της ανθρωπότητας

Ειτε αρνητικες ειτε θετικες οι ενεργειες που παραγουμε, παραμενουμε τροφη. Σαν καλες μπαταριουλες με θετικο κι αρνητικο πολο.
Είδες όμως τι ωραία που το παρουσιάζουν? Σαν υψηλή διδασκαλία
Ευτυχως το τσιμπουσι τελειωνει και καποιοι θα ψωμολυσσαξουν.
Aυτό όμως που οι “Φωτεινές Οντότητες”, οι δηθεν εξωγηινοι , οι γκουρου και το κινημα της νεας εποχης, επιμελώς απέκρυψαν είναι ότι:
α) Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος των επανενσαρκώσεων των ανθρώπων στο υλικό σύμπαν, να παράξουν τροφή για τις οντότητες, θετικές ή αρνητικές, και όχι η εξέλιξη της ψυχής. Φάρμα των ζώων.
β) Η διαδικασία του κατακερματισμού ολόκληρου του αστρικού σώματος, αυτό που πραγματικά τρώνε οι οντότητες, είναι μια φριχτή και επίπονη διαδικασία, κατά την οποία η συνείδηση υποφέρει τα πάνδεινα. ΦΡΙΚΗ
ολόκληρη η υλική δημιουργία, ορατή και αόρατη, που τόσο θαυμάζεται η ομορφιά της και ξεκινώντας από την ίδια τη φύση, δεν είναι παρά ένα πεδίο βίας, διαστροφής και σαδισμού… Τόπος μαρτυρίου για κάθε ζωντανή ύπαρξη που πρέπει να πολεμήσει από τη στιγμή της γέννησής της κόντρα στο θάνατο και είτε να κατασπαραχθεί για να ζήσει μια άλλη, είτε να επιβιώσει, εις βάρος μιας άλλης. Όσο και να το ωραιοποιήσει κανείς, ο πόνος και η αδικία που τη διέπουν είναι η φρικτή νομοτέλεια…
Καμία σχέση με τους Αληθινούς, Αθάνατους κόσμους του καθαρού Πνεύματος!
Προσπαθούν λοιπόν οι δυνάμεις που άρχουν του κόσμου τούτου, να μας πείσουν μέσω των δασκάλων τους, ότι εδώ είναι τόπος εξέλιξης, τόπος εργασίας, προσφοράς κ.ο.κ.
Η αλήθεια όμως, είναι μια. Το Πνεύμα ΔΕΝ αναβαθμίζεται, βουτώντας στην άθλια, σηπτική ύλη, ενδυόμενο το άθλιο υλικό σώμα! Είμαστε, λοιπόν, τροφή!
Όπως εμείς κατασκευαστήκαμε να τρεφόμαστε με άλλες ζωές, πράγμα άρρωστο από μόνο του, έτσι και οι οντότητες του κόσμου τούτου, [αυτές που οι γνωστικοί, αφορμώμενοι από τις διδαχές του Χριστού, ο οποίος προερχόταν από τους Αληθινούς Κόσμους του Πνεύματος, και όχι από αυτή τη δημιουργία] αποκαλούσαν “Άρχοντες” ή “ο άρχων του κόσμου τούτου”, μας καλλιεργούν ώστε να τρώνε από μας το αστρικό μας σώμα, δηλαδή την παραγόμενη από εμάς, ενέργεια των συναισθημάτων. Η ελεύθερη βούληση που δήθεν διαθέτουμε, είναι στην πραγματικότητα η διαδικασία εκείνη, κατά την οποία οι άνθρωποι, απολύτως κατευθυνόμενοι από τις προαναφερθείσες δυνάμεις και από το εγώ τους, αποφασίζουν ποιά παράταξη θα ταίσουν με την ενέργειά τους. Τη θετική έκφραση του δημιουργού ή την αρνητική.
Πλέον, όμως, υπάρχει η πληροφορία στον κόσμο μας, η σχετική με την αληθινή φύση του κόσμου αυτού και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτόν, καθώς και για το νου που έθεσε όλα αυτά σε ύπαρξη, μαζί με τις δυνάμεις που τον υπηρετούν, αλλά και για τους Αληθινούς Κόσμους!
Ο Χριστός, σε αντίθεση με όσα ίσως πιστεύει πολύς κόσμος, δεν δίδαξε εξέλιξη και πρόοδο, διότι ήξερε πολύ καλά, πως πρόοδος δεν υφίσταται μέσα σε αυτή τη δημιουργία, όπως δεν υφίσταται ελευθερία και δικαιοσύνη. Η Αλήθεια, η Δικαιοσύνη, η Αγάπη και η Ελευθερία, όπως και η Αιώνια Ζωή, σαν αρχετυπικές έννοιες, υφίστανται κατ’αποκλειστικότητα ΜΟΝΟΝ στους Αληθινούς Κόσμους του Καθαρού Πνεύματος, έξω από τούτο το ενεργειακό σύμπαν – αυγό. Εντός του αυγού, όλα υπόκεινται στο θάνατο. Φρόντισε λοιπόν, αφενός να ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει σχέση, ούτε με αυτή τη δημιουργία (η Βασιλεία η εμή, ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου), αλλά ούτε και με το φαύλο δημιουργό της (έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εν εμοί). Όπως, επίσης, φρόντισε να διαχωρίσει την Ύψιστη Πνευματική Αρχή των Αληθινών Κόσμων, την οποία αποκαλεί “Πατέρα” και με την οποία είναι ομοούσιος, από την υποδεέστερη θεότητα που δημιούργησε το σύμπαν της διττότητας, στο οποίο είμαστε όλοι φυλακισμένοι και υποκείμενοι της αρχής του. Ποιός άλλος, λοιπόν, θα μπορούσε να μας διδάξει για έξοδο από τη δημιουργία, παρά μόνον ο Χριστός, ο οποίος προέρχεται από τους Αληθινούς Κόσμους, τους έξω από το μάτριξ της πλάνης. Εισήλθε λοιπόν, όπως ο ίδιος λέει, για να μαρτυρήσει την Αλήθεια στους ανθρώπους: ότι είναι αιχμάλωτοι του άρχοντα του κόσμου τούτου, ως η πηγή της τροφής του. Εισήλθε επίσης, ώστε, μέσω της σταυρικής του θυσίας, να ξεπληρώσει στον άρχοντα, τις δήθεν καρμικές οφειλές όλων των ανθρώπων (ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου). Όμως, όπως είναι φυσικό, με την πάροδο των αιώνων, πολλοί καλοθελητές, μαγείρεψαν και προσάρμοσαν τις αληθινές διδαχές του Χριστού, προσαρμόζοντάς τες σε παλαιότερες λατρείες, ταυτίζοντάς τον με τον ποιητή ουρανού και γης, μετατρέποντάς τον, μεταξύ άλλων, σε κριτή. Ενώ ο ίδιος λέει: Δεν ήλθα δια να κρίνω τον κόσμο, αλλά δια να σωθεί ο κόσμος δι εμού.

Το να εξισώνεται, λοιπόν, ο Χριστός με τους αναληφθέντες δασκάλους της λευκής αδελφότητας ή τις θεότητες που άρχουν του κόσμου τούτου, εκτός από παράλογο και βέβηλο, πρωτίστως ακυρώνει τη σταυρική του θυσία, υποβαθμίζει την Ύψιστη Πνευματική του Υπόσταση και προπαντώς, κλείνει στους ανθρώπους την πόρτα της εξόδου από τη δημιουργία, αποκρύπτοντάς τους την Αλήθεια: ότι δεν χρωστούν κανένα κάρμα και είναι ελεύθεροι να φύγουν, επικαλούμενοι την Ιερή Θυσία Του και γνωρίζοντας την Αλήθεια. (Kαι θέλετε γνωρίσει την αλήθεια και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει)
Το κάρμα είναι η αλυσίδα που μας κρατά δέσμιους στον κόσμο της ύλης. Η ίδια η ύλη είναι ταυτόσημη με την αμαρτία. Όσοι υπόκεινται στο κάρμα, θα ακολουθήσουν το πεπρωμένο της υλικής δημιουργίας, που είναι ο θάνατος, άνθρωποι και θεοί αντάμα. Γιατί και οι θεοί, μόλις τελειώσει το θετικό τους κάρμα, τους περιμένει το τέλος, όπως θα τελειώσει και η υλική δημιουργία. Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος.
Και ο Χριστός προειδοποιεί: Όστις πιστεύει εις εμέ δεν κρίνεται (εφόσον οι καρμικές του οφειλές είναι πληρωμένες), όστις δεν πιστεύει έχει ήδη κριθεί (διότι επιλέγει τον κόσμο του άρχοντα με τους καρμικούς του νόμους).
Καλή σας μέρα.