Και αν ειναι απατη

Και αν ειναι απατη

Κάποτε σας έγραψα πως όλες οι βασικές Θεμελιώδεις διαφορές όλων των θρησκειών είναι καταληκτικά, αρχικά και τελειωτικά μία Τετραπιθανότητα:

α) ο άνθρωπος αποθαίνει και δεν υπάρχει πια, δεν υπάρχει ψυχή, αύρα, τίποτε, τέλος, χώμα και τίποτε άλλον διηνηκώς ή ξανά β) ο άνθρωπος αποθαίνει και επανενσαρκώνεται ή μετενσαρκώνεται ή μετεμψυχώνεται δηλαδή γίνεται άλλη ψυχή γ) ο άνθρωπος αποθαίνει και καταλήγει δικαίως ή αδίκως εις τον Παράδεισον, ή έστω δικαίως και δ) ο άνθρωπος αποθαίνει και καταλήγει δικαίως ή αδίκως εις την Κόλλαση, έστω δικαίως….

Και τι απάντησα;

Ότι όλα αυτά είναι δυνατά είτε είναι δίκαια είτε άδικα, και επειδή Ο Θεός δύναται τα πάντα, έστω και εάν κάνει επιλογές δικαίου δι’ ημάς τους Χριστιανούς…. Η ενσάρκωση δι’ Αγίου Πνεύματος Του Υιού ως ΤριαδικοΘεάνθρωπος και η αυτενσάρκωση Της Αγίας Τριάδος σε τρεις νεαρούς άνδρες διά να δοκιμάσουν τον Αυραάμ ο οποίος τήρησε δείπνον προς τιμήν τους και τους Αναγνώρισε ως Τον Τρισκύριον αυτομάτως τεκμηριώνουν ότι είναι δυνατή η επανενσάρκωση, άλλωστε η αφύπνιση του μαρμαρωμένου βασιλέα και ο επανερχομός του βασιλέα των Μογγόλων όπως αναφέρουν Ορθόδοξες προφυτείες από Αγίους το επιβεβαιώνει και επαληθεύει πριν με κατηγορήσετε, όπως και άλλες αναφορές διά τις οποίες και προς τις οποίες δεν θα επεκταθώ….

Αυτές οι 4 [οι ανωτέρω διά τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που αποδεικνύει ότι όλοι είναι θρήσκοι σε κάτι και έχουν ιδιαίτερη πίστη, έστω και εάν είναι παραδόπιστοι, μουνόπιστοι, πουστόπιστοι ή ό,τι άλλον φαύλον και κολαστικόν] Σχολές Πίστης, Ιδανικών, Ιδεολογίας, Αντίληψης, είναι οι Θεμελιώδεις Θρησκείες ή και Υποθρησκείες, οι οποίες αρχίζουν από το τέλος και προχωρούν προς την αρχή και την διάρκεια της ζωής και όχι το ανάστροφον, δηλαδή αναλόγως τι πιστεύεις ότι θα καταλήξεις, υποσυνείδητως και υποσυναίσθητως πράττεις και ενεργείς πάσα στιγμή και τούτον, αναλόγως τι πιστεύεις κάθε φορά σε κάθε στιγμή, πίεση, δέλεαρ, πειρασμόν, δοκιμασία, αδικία, δικαιοσύνη, κέρδος, πτώχεια και ούτω καθεξής…. Δηλαδή η θρησκεία είναι ο βίος και η πολιτεία ασυναίσθητα και ασυνείδητα και όχι το αντίστροφον ο βίος και η πολιτεία η θρησκεία, ή και η θρησκεία κάνει τον βίον και την πολιτεία και ο βίος και η πολιτεία κάνει και αποδεικνύει την θρησκεία εξ’ αρχής ή και τα ποσοστά από κάθε θρησκεία από τις 4 της Τετραπιθανότητος, μόλις παραδώσαμε τον ορισμόν της έννοιας Θρησκεία!….

Ψυχολόγοι, νευροψυχολόγοι, υπνωτιστές, φιλοσόφοι, εγκληματολόγοι και όλοι οι επιστήμονες όρισαν τι και ποίος είναι ο εγκληματίας αλλά τους διέφυγε το βασικότερον!

Ότι αυτός όπου κάνει έγκλημα ή παράπτωμα πάντοτε ή ανά ώρες ή εκείνη την στιγμή δεν πιστεύει και προπάντως δεν φοβάται απώλεια Παραδείσου και εισαγωγή εις την Κόλλαση και πιστεύει και έχει την πεποίθηση ότι είτε αποθαίνοντας είναι ασφαλής καταλήγοντας σε χώμα και τίποτε άλλον και χωρίς κανένας να δύναται να τον πειράξει ή δικάσει, είτε ότι εκ του ασφαλούς θα επανέλθει εις την ενσώματη ζωή διά επανενσαρκώσεως και θα δικαστεί ή μάθει ή επανδώσει εξετάσεις…. Μόλις παραδώσαμε τον ορισμόν του εγκληματία. Η μοναδική περίπτωση να μην ισχύει τούτον, είναι να πιστεύει σε Παράδεισον και Κόλλαση αλλά βάσει της θρησκείας του να του επιτρέπεται παν έγκλημα σε μη ομόφυλον ή σε άδικον ή σε μη ομόθρησκον όπως πιστεύουν οι Εβραίοι και οι Μωαμεθανοί! Δηλαδή προαδειοδότηση και προέγκριση εγκλήματος υπό όρους. Εις τους Χριστιανούς και άλλους το έγκλημα ή φόνος ή αδικία επιτρέπεται μόνον διά χάριν της αντίστασης εναντίον του επιτιθέμενου εχθρού προς την θρησκεία και προς τους Συγχριστιανούς ή συνομόθρησκους…. Μόλις παραδώσαμε τον πλήρην ορισμόν της ψυχολογίας. Η άλλη περίπτωση, είναι όταν κάποιος εκ φύσεως και ανεξαρτήτως θρησκείας ή και πεποιθήσεως από τις 4 ανωτέρω δεν το έχει να σκοτώνει ή αδικεί ή εγκληματεί επειδή είναι έμφυτον του και συνάμα επίκτητον του, και αυτός πολλές φορές είναι Χριστιανός έστω και εάν διδάκτηκε ενσφαλμένα και παραπληροφορημένα να μισεί τον Χριστιανισμόν και Τον Χριστόν, αλλά είναι το μεγαλύτερον έγκλημα να μισείς Τον Χριστόν και η καλοσύνη σου δεν είναι μόνον δώρον άδωρον αλλά δώρον υπεράδωρον!….  Μόλις παραδώσαμε τον πλήρην ορισμόν των ψυχορμών!….

Ανεξάρτητα από όλα αυτά ή και εν μέρει και λόγου χάριν ανεξάρτητα άς ευδιακρίνουμε με Φιλοσοφία ποία εάν πρέπει να εμπιστευόμαστε την επανενσάρκωση ή και μετενσάρκωση….

Πρώτον, διά να πιστεύει κάποιος σε μετενσάρκωση πρέπει να πιστεύσει σε ψυχή!

Δεύτερον, αφού πιστεύει το πρώτον ήτοι την ύπαρξη ψυχής, τότε πιστεύει σε Δημιουργόν της, διότι δεν είναι άκτιστη, και αυτόν φαίνεται ότι περνάει από κατά σειράν ζωές και εξετάσεις άρα τε δεν είναι ανεξάρτητη και αυθαιρετοαποφασιστική, διότι διά να το κάνει αυτόν κάποια ψυχή και όλες οι ψυχές σημαίνει είναι Νόμος και εις τα άϋλα και ουράνια ο Νόμος δεν είναι ψευδείς παραστάσεις σε χάρτες ο Νόμος αλλά Ζωντανή Οντότητα, συνεπώς, αυτός ο Νόμος πρέπει να είναι ανώτερος από τις ψυχές διά να είναι αυτός όπου ορίζει τις επανενσαρκώσεις των!!!!!

Άρα τε, είναι γεγονός διά όποιον πιστεύει σε μετενσάρκωση ότι υπάρχει ψυχή και Ζη Θεός !

Αφού τα τεκμηριώσαμε τούτα, τώρα άς εξετάσουμε κατά πόσον η πεποίθηση της βέβαιης επανενσάρκωσης είναι όχι εφικτή, αυτόν το λύσαμε, ναι είναι εφικτή, αλλά είναι εις τις διαδικασίες και τα κριτήρια σωτηρίας και απώλειας της ψυχής. Πριν προχωρήσουμε, οι απόψεις των πιστών της επανενσάρκωσης ή και μετενσάρκωσης διίσταντε, από το ότι επανενσαρκώνονται διηνηκώς μέχρι να αγιάσουν ή έστω γίνουν ευφρόνιμες = ευφρονόμιμες και ευδίκαιες, μέχρι ότι η επανενσάρκωση γίνεται σε συγκεκριμένον αριθμόν φορών και ότι εν τέλει θα καταλήξει σε Παράδεισον ή Κόλλαση όπως και αν λέγουν τις έννοιες αυτές, έως ότι η επανενσάρκωση δεν κρίνει τίποτε διά την μελλοντική ζωή της ψυχής και ότι ό,τι και εάν κάνει εις την Γην, εις τα επουράνια θα έχει την ίδια κατάσταση η οποία δεν θα επηρεαστεί ή αλλάξει από τον βίον και πολιτείαν της επί γης…. Και μία άλλη άποψη ότι οι ευφρόνιμες ή άγιες ψυχές επανέρχονται με μετενσάρκωση διά να σώσουν και βοηθήσουν άλλες ψυχές…. Βεβαίως όλα αυτά είναι εφικτά εκ Θεού άμα θέλει, άμα θέλει, άμα θέλει, αλλά πως ευκρίνει, ευδιακρίνει, ευπροσδιορίζει Ο Θεός;…..

Μήπως η μετενσάρκωση είναι μία εξαπάτηση ψεύδους του διαβόλου, όχι ότι δεν είναι εφικτή παρά Θεού, τα πάντα εφικτά παρά Θεού, αλλά επειδή δεν ισχύει ωσαύτως;….

Επειδή δι’ όλα τα επουράνια υπάρχουν αντίστοιχα επίγεια, άς πάρουμε το παράδειγμα των πανεπιστημίων. Οι φοιτητές καλούντε αναγκαστικώς σε τακτικές εξετάσεις και εν τέλει σε τελικές εξετάσεις !

Μετά τις τελικές εξετάσεις δεν μπορείς να αλλάξεις το αποτέλεσμα των κριτών, εξεταστών! Βεβαίως μπορεί να επανασπουδάσεις ή να συνεχίσεις το επόμενον έτος. Αλλά σ’ έναν διαγωνισμόν άμα το τέλος του δεν μπορείς να επαναδιαγωνιστείς, μόλις λήξει ο διαγωνισμός απόθανε ο χρόνος του. Τότε θα μου ειπείτε ότι θα ξανά γίνει επειδή είναι θεσμός. Ναι αλλά δεν είναι όλοι οι διαγωνισμοί πάγιοι, συνάμα πόσες ευκαιρίες έχουμε εις την ζωήν μας όπου εάν δεν τις αρπάξουμε ή δεν τις καταφέρνουμε δεν επανέρχονται. Επίσης όταν έρθουν τα γηρατεία δεν επανέρχεται η νεότητα ! Και όταν έρθει ο θάνατος δεν επανέρχεται η ζωή εις το σώμα εκτός απροόπτων θαυμάτων και όχι με το χαμένον σώμα ή ο Άγιος ενσαρκώνεται προσωρινώς έμπροσθεν άλλων με φως όπου συμπυκνώνεται σε σαρκικόν σώμα….

Με αυτά φαίνεται ότι μία διαδικασία ει δυνατόν να συνεχίζεται επ’ άπειρον ανακυκλωτικώς ή κάποια στιγμή να σταματήσει, είναι αμφότερα δυνατά ! Αυτόν σημαίνει ότι δεν είναι βέβαιον ότι Ο Δημιουργός θα επανενσαρκώσει μία ψυχή οπωσδήποτε, συνεπώς εάν δεν αγίασε έχει πρόβλημα ! Εάν όμως αγιάσει από την πρώτη ενσάρκωση της τότε δεν ρισκάρει, δεν διακινδυνεύει να μην επανενσαρωκθεί διά να μετευπροκόψει, αφού δεν είναι κανένας αν άνθρωπος ότι ισχύει η επανενσάρκωση δι’ όλες τις ψυχές ή διά μία έστω!

Συνάμα, μήπως η ιδέα ότι Ο Θεός δίδει δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη και έκτη και ούτω καθεξής ευκαιρίαν προς την ψυχήν [ασχέτως εάν το δύναται, αυτή είναι άλλη υπόθεση και Δικαίου Νόμος εκ Θεού όπου δεν γνωρίζουμε ίσως] είναι εξαπάτηση του διαβόλου διά να επαναπαυθεί η ψυχή ότι το πολύ πολύ να επανενσαρκωθεί και με αυτόν τον τρόπον να εξαπατηθεί ο άνθρωπος, όπως εκ του όφι η Εύα και ο Αδάμαντος; Πώς το γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει και ότι όσοι λένε ότι είχαν προηγούμενες ζωές δεν είναι αυταπάτη τους, ψευδαίσθηση τους και παραπληροφοριακή παραίσθηση τους και ότι η δεδομένη ζωή πρώτη ή εκατοστή δεν είναι η έσχατη ευκαιρία του ανθρώπου να σωθεί η ψυχή του;…..

Εις την Σχολή Ευελπίδων μία ευκαιρία έχεις ή περνάεις ή δεν περνάεις τις εξετάσεις ! Πώς σου φαίνεται; Ότι άμα δεν μετανοήσεις προ θανάτου και δη όσον περισσότερον γνωρίζεις θα έχεις επιείκεια ή και δεύτερη ευκαιρία; Είναι δίκαιον; Ειδικώς εάν δεν ζητείς επιείκεια και συγχώρεση διά να σου δωθεί δεύτερη ευκαιρία ή χάρις….

Ο Δράκος ο Αρχαίος είπε εις την Εύα φάε από το μήλον και θα γίνεις θεά, δεν το έφαγε από αφέλεια και παιχνιδιάρικη διάθεση ή σκέττη ανυπακοή αλλά επειδή το στοίχημα και το δέλερα ήταν ό,τι καλύτερον, με ένα φάγωμα να γίνει θεά! Διατί ο Δράκος ο Αρχαίος να μην ειπεί εις την Εύα/άνθρωπον: μην ανησυχείς και αμετανόητη να φύγεις από την ζωήν θα επιστρέψεις και κανονίζεις τους λογαριασμούς σου όταν επιστρέψεις! Ωσάν να σου λέγει κάποιος: πέταξε όλα τα χρήματα σου και θα εύρεις άλλα, αλλά δεν ευρίσκεις ποτέ άλλα σε ίδια ποσότητα! Η αλεπού του Αίσωπου είπε εις τον κόραξ μα τι ωραία που τραγουδάεις και του έπεσε το φαγητόν εις το στόμα της. Ο λαγός αναπαύτηκε, κοιμήθηκε, εφησύχασε προ του τέρματος και τον προσπέρασε μέχρι τέρματος η χελώνα…. Άλλωστε δεν λέμε: αυτόν όπου δύνασαι να κάνεις τώρα μην το αφήνεις δι’ αύριον; Βεβαίως μακάρι να μας δίδει όσες ευκαιρίες θέλουμε Ο Θεός!…. Αλλά υπάρχει και έναν άλλον, κάποιοι δεν θέλουν να μετανοήσουν και δεν μετανοούν ούτε μετά θάνατον, εκτός εάν ιδούν τον θυμόν Του Θεού, από φόβον, όχι ευλάβεια ενοχής, τύψης και υποταγής εις Τον Πατέρα τους….

Και εάν είναι απάτη; Διατί εμπιστεύεσαι με υπόθεση = υπό+θεση όταν έχεις την ευκαιρία τώρα; Θα μου ειπείς και εάν είναι υπόθεση ότι λαμβάνεις άφεση αμαρτιών προ του θανάτου; Μά αυτό λέγει και η μετενσάρκωση ότι λαμβάνεις άφεση αμαρτιών εις τα επίγεια αλλά με απεριόριστον χρόνον και απεριόριστες επανενσαρκώσεις. Ο άλλος που λέγει γινόμαστε χώμα και τίποτε άλλον δεν λέγει ούτε μετά θάνατον ζωή ούτε διά μετενσάρκωσεις, αλλά και αυτός κάνει υποθέσεις με άλλη λογική. Γενικά τα άγνωστα είσαι υποθέσεις αλλά η αλήθεια Ζη όποια και εάν είναι. Ακόμη και η υπόθεση ο θεός να είναι κακός δεν μπορεί να αποδεικτεί ενσφαλμένη με την διαγνωμική συνζήτηση και εάν ισχύει τότε τίποτε δεν μας σώζει, όπως και η απίθανη υπόθεση ο θεός να προτιμάει και να σώζει τους κακούς. Σε αυτήν την περίπτωση ο καλός θα απαντήσει: δεν με ενδιαφέρει, έναν γνωρίζω ότι είμαι καλύτερος από τον θεόν!!!! Αλλά διατί να είναι κακός ο Θεός; Το αναλύσαμε φιλοσοφικώς σε άλλα άρθρα και δεν ισχύει διότι δεν έχει ανάγκες, η κακία είναι ανάγκη, η αγαθοσύνη το αντίστροφον ήτοι αγάπη. Ποίος αγαπάει άπειρα και έχει ανάγκες; Η ανάγκη είναι η επιθυμία της εξοικειοποίησης, της ιδιοτέλειας του προσωπικού και μόνον συμφέροντος χωρίς να μοιράζεται με αλλήλους και χωρίς να δίδεται εις τους άλλους δίχως παράπονα και διαμαρτυρίες, η κακία κάνει την αδικία αλλά δεν την αντέχει να την δέχεται, διότι η κακία συμπαθεί την αρεσκεία και όχι την αγάπη. Βεβαίως δεν αγαπώ τουλάχιστον σε ικανοποιητικόν βαθμόν διά να είμαι τέτοιος, παραδέχομαι την ενοχή και την αδυναμία μου, αλλά συνάμα παραδέχομαι την ενοχή και την κακή ιδιοτέλεια μου!

Υπάρχει και έναν άλλον όστις πιστεύσει σε ψυχή και ψυχοσωτηρία αλλά εφησυχάζει σε ευκαιρίες καινούργιων ζωών ενώ μπορεί να προσπαθήσει σε αυτήν την ζωή ως τελευταία, προσβάλλει και απιστεί προς τους Αγίους με τόσες οπτασίες, θαύματα και παρουσίες….

Έρχεται το τραίνον και ένας σου λέγει κάνε οπίσω να πάρεις το άλλον, κι’ αν είναι απάτη και δεν υπάρχει άλλον;….  

Παναγιώτης Δίας