Ιέ μου Ιέ μου

Ποιος είναι αυτός ο ιός;

Είναι δημιούργημα εργαστηρίων ή μετάλλαξη άλλων ιών; Φύτρωσε σαν ραπανάκι στο χωράφι; Τον έριξαν για τους δικούς τους σκοπούς οι κακοί ή ξεκίνησε όταν ένας παγκολίνος θέλησε να πηδήξει μια στρουθοκάμηλο αλλά δεν την έφτανε και αυνανίστηκε μεταδίδοντας τον ιό στο λάχανο, που έκοψε η Κινέζα κυρά Μαρίκα για να κάνει ντολμαδάκια; Βασανιστικά ερωτήματα που δεν θα βρουν απάντηση διότι τα πράγματα είναι απλά και από απλό δεν σκαμπάζει το δίποδο που στρογγυλοκάθισε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας με το έτσι θέλω.

Γεγονός είναι πάντως πως ο ιός είναι πρώτου βαθμού συγγενής με τον άνθρωπο, είναι κάτι σαν κανονικός υιός που γυρνάει μετά από πολλά χρόνια όπως ο άσωτος υιός, κι αντί να του σφάξουν τον μόσχο τον σιτευτό τον κυνηγάνε άγρια γιατί φοβούνται πως θα πεθάνουν πολλοί άνθρωποι. Διότι η αθανασία είναι ο κρυφός καημός του δίποδου και την κυνηγάει με κάθε τρόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Η μεγάλη υπηρεσία που προσφέρει ο ιός είναι η ευκαιρία με την αποχώρησή του να αλλάξει ολίγον τι μυαλό ο άνθρωπος για να δικαιώσει και το όνομα που έδωσε στο είδος του επειδή εδώ και αιώνες δεν «άνω θρώσκει» αλλά άνω βόσκει.

Η συσπείρωση όλων των ανθρώπων ενάντια στους ιούς δείχνει πως τελικά όταν κάποιος τους βγάζει από την κορυφή της τροφικής αλυσίδας τούς θυμίζει για μικρό χρονικό διάστημα πως είναι έλλογα όντα στην πράξη και όχι κατ’ ευφημισμόν. Θέλουν να νικήσουν για να ζήσουν και μόλις ζήσουν πάλι μια από τα ίδια. Ιστορικά αυτό βλέπουμε σε όποια εποχή κι αν ανατρέξουμε, όταν ο κάθε ιός αποχώρησε η κατάσταση όλο και στο χειρότερο πήγαινε μέχρι που έφτασε στις μέρες μας δημιουργώντας ένα ον που στέκεται στα δυο πόδια αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτε πέρα από αυτό που του επιβάλουν.

Το αν θα αλλάξει ο κόσμος μετά την νίκη των ανθρώπων απέναντι στον κορωναϊό λίγο ενδιαφέρει διότι αυτούς που ενδιαφέρθηκαν για να ζήσει ο άνθρωπος ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ τους έτρωγε πάντα η μαρμάγκα λόγω του ότι οι μαζάνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτε πέρα από την «αθανασία» τους.

Ο κάθε είδους ιός που εμφανίζεται καθημερινά στην υφήλιο με τον μανδύα της «εύπεπτης» ζωής κανέναν δεν ενοχλεί αφού το ένστικτο της επιβίωσης έφτασε να είναι ένα και μοναδικό: «Μια μέρα θα γίνω και ‘γω πλούσιος». Είναι κάτι σαν το «Αμερικάνικο όνειρο» αυτός ο ιός και έχει απλωθεί σε όλον τον πλανήτη.

Πάρτε για παράδειγμα την Ε.Ε. η οποία έταξε λαγούς με πετραχήλια για την ανάπτυξη και την καλύτερη ζωή των ανθρώπων και στην δύσκολη στιγμή δεν δίνει ούτε ένα γάντι προστασίας από τον ιό. Ποιος λοιπόν είναι αυτός που σου προσφέρει υπηρεσία την συγκεκριμένη στιγμή; Ο ιός που σου δείχνει την πραγματικότητα ή η Ε.Ε. που κοιτάει την πάρτη της; Κι όταν λέμε πάρτη της να ακριβολογούμε πως Γερμανία και Γαλλία σε γράφουν κανονικά.

Ο πραγματικός ιός, λοιπόν, που ξεκληρίζει ζωές είναι οι πολιτικές και οι εξουσίες που ανέχεσαι εδώ και χρόνια, κι αν θέλεις και την αλήθεια όσο κι αν πονάει συμμετέχεις στην διασπορά της ασθένειας αφού το DNA σου μεταλλάχτηκε σε ωχαδερφιστικό.

Ο πραγματικός ιός είναι τα «δικαιώματα» που απέκτησες ετσιθελικά πάνω σε έμβια και άβια όντα σκοτώνοντάς τα για δικούς σου λόγους ξεχνώντας πως ο πλανήτης μπορεί κάποια στιγμή να αμυνθεί απέναντί σου και να σε εκλάβει ως απειλή.

Για να μην κοροϊδευόμαστε με τις ελευθερίες που θα χαθούν με την νίκη απέναντι στον κωροναϊό και άλλα τέτοια ευτράπελα, ας αναλογιστούμε πότε ζήσαμε ελεύθεροι και πότε δεν όριζαν τις ζωές μας όλοι αυτοί που τους το επιτρέπαμε.

Ας αναφωνήσουμε λοιπόν όλοι μαζί «ιέ μου, ιέ μου θα βάλω μυαλό όταν με το καλό φύγεις» διότι τόσο απλά είναι τα πράγματα: Δυο δράμια μυαλό χρειάζεται για να αλλάξουν όλα.-

@Γιάννης Λαζάρου / 4-2020/ stontoixo.com

Φωτογραφία: Andrew M. Kish

Terrapapers