Πολλές φορές στα κείμενα μου έχω αναφέρει ότι υπάρχουν δύο Ήλιοι. Ο ένας είναι αυτός που βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια και προσδιορίζεται ως ο Φυσικός Ήλιος ο οποίος διακρίνεται για την θερμότητα του.Ο «άλλος» Ήλιος για τον οποίο κάνουμε λόγο είναι ο «αρχέτυπος Ήλιος», ο οποίος ενυπάρχει στην 5η σφαίρα. Είναι το αρχέτυπο του δικού μας υλικού Ήλιου και δεν είναι θερμός. Λειτουργεί ως μετασχηματιστής των «μορφών».
Είναι εκείνος ο Αρχέτυπος Ήλιος που καθώς η Αθάνατη Ψυχή «κατεβαίνει» από τα ανώτερα πεδία τον διαπερνά και αποκτά μία αιθερική μορφή. Είναι εκείνος ο «μεταχηματιστής» θα λέγαμε που όταν οι Ολύμπιοι ανέλαβαν το έργο της δημιουργίας του σύμπαντος μετασχημάτισε την Ιδέα σε αιθέρια ύλη.
Στην 5η σφαίρα η Αθάνατη Ψυχή σηματοδοτεί την Ουράνια Πατρίδα της. Οποιαδήποτε Αθάνατη Ψυχή επιλέξει να κατέβει σε κατώτερες σφαίρες οφείλει να διέλθει διαμέσου του Αρχέτυπου Ήλιου. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις υπερδιαστατικές οντότητες που «κατοικούν» σε ανώτερες σφαίρας πέραν της 5ης, όπως για παράδειγμα οι Ολύμπιοι της 6ης σφαίρας.
Ο Αρχέτυπος Ήλιος πάλλεται στην Απολλώνια Ακτίνα και σηματοδοτούσε κάποτε την Υπερβόρεια χώρα του Απόλλωνα όταν εκείνη βρισκόταν στα τετρασδιάστατα πεδία της Γης. Ήταν τότε που αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, όπως ο Περσέας και ο Ηρακλής την είχαν εντοπίσει. Οι ήρωες μας μπορούσαν να δουν τον «δεύτερο Ήλιο».
Σήμερα η θεωρία των δύο Ήλιων έχει πάρε άλλες διαστάσεις και αυτό οφείλεται στην καταστολή του ανθρώπινου πνεύματος καθώς και στην έλλειψη επικοινωνίας με τα ανώτερα πεδία. Κάποιοι τον αναφέρουν ως σκάφος, κάποιοι άλλοι ως πλανήτη που κρύβεται πίσω από τον Ήλιο και κάποιοι άλλοι ως κομήτη που πιθανόν θα μας πέσει στο κεφάλι. Το ότι έχει θεαθεί ένα δεύτερο, μικρότερο ηλιακό σώμα (αστέρας) είναι ένα γεγονός που δεν αμφισβητείται. Πολλοί λίγοι είναι εκείνοι όπως που αναρωτήθηκαν εις βάθος τι ακριβώς είναι αυτό και γιατί το βλέπουμε τώρα, και πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που «έφαγαν αμάσητη την πληροφορία».
Η απαντήσεις τις περισσότερες φορές είναι απλές. Καθώς οι διαστάσεις του γραμμικού χρόνου εξαλείφουν τον χώρο που τις χωρίζει, λεπταίνει το διάστημα μεταξύ τους. Καθώς η ανθρώπινη συνειδητότητα φωτίζεται, τότε το Πνεύμα απελευθερώνεται και ο Νους αφυπνίζεται. Έτσι η αφυπνισμένη οντότητα που κατοικεί στον τρισδιάστατο πλανήτη της Γης μπορεί να «συλλάβει» φαινόμενα που κάποτε δεν τα έβλεπε με γυμνό μάτι. Μπορεί να παρατηρήσει φαινόμενα που κάποτε οι αρχαίοι έλληνες τα έβλεπαν πολύ καθαρά και εύκολα.
Πριν δημιουργηθούν οι νεφέλες και η ατμόσφαιρα επάνω από την Γη, οι πρώτοι κάτοικοι μπορούσαν να βλέπουν με γυμνό μάτι τους μακρινούς γαλαξίες και τους πλανήτες. Τότε οι κάτοικοι ζούσαν κάτω από τον «πρώτο ουρανό» όπως τον ονόμαζαν. Αργότερα ο «πρώτος αυτός ουρανός» απομακρύνθηκε. Η αρχαίοι ελληνική μυθιστορία με γλαφυρό ύφος παρουσιάζει αυτή την «απομάκρυνση» καθώς ο Κρόνος κόβει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και αυτός απομακρύνεται από τα πεδία της Γης. Τότε η Γη «πέφτει» στα δίχτυα του Κρόνου-Χρόνου. Και πριν προλάβουμε να κατατάξουμε τέτοιους είδους καταστάσεις σε καλό ή κακό ας έχουμε κάπου στην άκρη του μυαλού μας ότι τα πάντα και όλοι υπηρετούν το Σχέδιο.
Όμως το Σχέδιο των Ολύμπιων προέβλεπε την απομάκρυνση του «πρώτου Ουρανού» ώστε διαμέσου του φαινομένου της εξάτμισης των υδάτων από τα νερά της Γης να σχηματιστούν οι Νεφέλες, οι οποίες θα περιείχαν τον «Αιθέρα». Διαμέσου αυτού του Αιθέρα οι Ολύμπιοι μπόρεσαν να υλοποιήσουν το δεύτερο μέρος του Σχεδίου τους και το οποίο αφορούσε ως επί το πλείστον την «Δημιουργία των Γενών». Ενός γένους που θα προερχόταν από τα υλικά συστατικά της Γης αφενός και αφετέρου είχαν ήδη επιλεγεί ορισμένες ανώτερες ψυχές οι οποίες δέχτηκαν να ενσωματωθούν σε αυτά τα νέα Ολύμπια δημιουργήματα.
Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος των Ολυμπίων από την 6η σφαίρα. Διέσχισαν τον Αρχέτυπο Ήλιο, έφθασαν στην 5η σφαίρα, σηματοδότησαν σε ποιον αρχέτυπο πλανήτη ή σύστημα (τα οποία είχαν δημιουργήσει ήδη) θέλουν να προβληθούν, (π.χ. Ανδρομέδα, Πλειάδες, Αρκτούρος κ.λ.π.) και κατόπιν ακολούθησαν την υλική διαδικασία των τεσσάρων υλικών διαστάσεων για να εμφανιστούν στην Γη. Συνταυτίζοντας τους εαυτούς τους σύμφωνα με τις «επιταγές» του Ολύμπιου Σχεδίου εμφανίστηκαν στην Γη διαμέσου της «υλικής γέννησης».
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να διευκρινίσω ότι π.χ. οι Πλειάδες στην 5η σφαίρα είναι το αιθέριο αρχέτυπο (καλούπι) των Πλειάδων που βλέπουμε με γυμνό μάτι. Κάθε υλικός βραχώδης πλανήτης ή σύστημα που εκδηλώθηκε στον γαλαξιακό χώρο των τεσσάρων διαστάσεων της ύλης, προϋπήρχε στην 5ης σφαίρα ως αρχέτυπο. Υπενθυμίζω δε ότι η 1η, 2η, 3η, και 4η, διάσταση ανήκουν στο Γαλαξιακό Διάστημα (χώρο) και ότι κινείται μέσα σε αυτό είναι φτιαγμένο από συμπαγή ή αιθερική ύλη. Πέραν της 4ης διάστασης έχουν τις «σφαίρες». Αυτό που ονομάζουμε 5η διάσταση είναι στην ουσία η 5η «σφαίρα».
Η λέξη διά-σταση ετυμολογικά σημαίνει την «στάση στην διά-σπαση», και άρα αφορά τις διαστάσεις τις ύλης. Έτσι πέραν της 4ης διάστασης έχουμε την 5η σφαίρα όπου υπάρχουν όλα τα αρχέτυπα των πλανητών και των συστημάτων, την 6η σφαίρα όπου είναι η «κατοικία των Ολυμπίων». Τις υπόλοιπες διαστάσεις θα τις αναπτύξω σε άλλη ανάρτηση. Εκείνο που θα πω όμως είναι ότι από πέραν της 4ης διάστασης, ο χώρος των «σφαιρών» ονομάζεται «Δια-Γαλαξιακό Διάστημα». Εδώ η πρόθεση «Δια» λαμβάνει την έννοια του ότι «διαιρεί τον Γαλαξιακό χώρο και εισέρχεται σε πιο εσωτερικά αόρατα για το υλικό μάτι πεδία».
Επανερχόμενη στους δύο Ήλιο παρατηρώ ότι σήμερα κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες. Όταν παρουσιάστηκε αυτό το φαινόμενο ζήτησα πληροφορίες «εκ των άνωθεν». Τα περισσότερα που προανέφερα ήταν από αυτές τις πληροφορίες. Επειδή όμως πάντα θέλω να τις διασταυρώνω στα γήινα πεδία θα αναφέρω την θεωρία του Εμπεδοκλή που λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα. Σύμφωνα με αυτό διαπιστώνουμε ότι η θεωρία των δύο Ήλιων δεν είναι και τόσο «μοντέρνα», παρά οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν..
Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μία πόλη της Σικελίας στην Κάτω Ιταλία. Ο ρόλος του ήταν πολύ μεγάλος στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ήταν γιος του Μέτωνος, ο οποίος (Μέτωνας) είχε το προσωνύμιο «Αρχινόμος», διότι πρωταγωνίστησε σε πολιτικές διαμάχες του τόπου περίπου το 470 π.χ. Ο «θάνατος» του Εμπεδοκλή αποτελεί ένα μυστήριο καθώς οι γνώμες διίστανται. Άλλοι λένε ότι εξαφανίστηκε ένα βράδυ, άλλοι λένε ότι πήδηξε μέσα στην Αίτνα, και άλλοι λένε ότι κατέβηκε ένα πύρινο άρμα από τον Ουρανό και τον πήρε.
Ας δούμε όμως τι αναφέρει ο Εμπεδοκλής για τους δύο Ήλιους και για το Κοσμικό Σύμπαν γενικότερα. Μία ακόμα διευκρίνιση. Ενώ διαβάζουμε στα αρχαία κείμενα των φιλοσόφων ότι όταν αναφέρονται στο σύμπαν μιλούν για τον ήλιο, για τα αστέρια, για τους αστερισμούς κ.λ.π., εντούτοις μερικά συγγράμματα μας λένε ότι οι αρχαίοι Έλληνες όταν μιλούν για το σύμπαν, εννοούν την φύση. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε ιδιαίτερα λίγο πριν τον Αριστοτέλη, υποστηρίχτηκε κωδικοποιημένο από τον ίδιο και επεκτάθηκε. Τα κείμενα του Αριστοτέλη σαφώς και έφτασαν σε εμάς αλλοιωμένα.
Ο Εμπεδοκλής αναπτύσσει την θεωρία του «Σφαίρου». Σύμφωνα με τον Αέτιο στην θεωρία του Σφαίρου ο Εμπεδοκλής αναφέρει ότι το Εν είναι σφαιροειδές και ακίνητο, αλλά πάλλεται. Το προσδιορίζει ως την Ανάγκη, την Ύλη, το Νείκος (φθορά) και την Φιλότητα (Έρως). Αναφέρει ότι οι θεοί είναι τα στοιχεία (αρχέτυπα) και το μείγμα τους ο Κόσμος. Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν τον Κόσμο διότι αποτελούν Διασπάσεις του Ενός (διασπάσεις της Ζεύξης). Μας προσδιορίζει επίσης ότι τα τέσσερα στοιχεία συνθέτονται από την Φιλότητα και έτσι δημιουργούν τον Σφαίρο.
Σύμφωνα με τον Μένανδρο, ο Εμπεδοκλής διαμέσου του προ-ύμνου του στον Απόλλωνα που έγραψε και που μας είπαν ότι κάηκε, άρα δεν υπάρχει, διατύπωσε ότι τα τέσσερα στοιχεία που διακατέχουν τις διαστάσεις της ύλης και οι Θεοί είναι εκφάνσεις και εκφράσεις του Ήλιου και κατά συνέπεια όλοι οι Ολύμπιοι Θεοί είναι «Ηλιακοί».
Διατυπώνει επίσης ότι ο Απόλλων είναι ο Ήλιος (ως Φως), ο Ζευς είναι η θερμότητα και η Ήρα ο Αέρας. Το ότι χρησιμοποιεί, ο Εμπεδοκλής, την λέξη Ζευς σημαίνει ότι αναφέρεται σε εκείνον τον «πρώτο Ουρανό». Διαφορετικά εάν μιλούσε για τον δικό μας τον σημερινό Ουρανό θα αναφερόταν με την λέξη «Δίας».
Ο Εμπεδοκλής μας παραδίδει ότι ο Ήλιος είναι μία μεγάλη συγκέντρωση Πυρός και ότι ο Ουρανός είναι κρυσταλοειδής. Προφανώς αναφέρεται στον Ουρανό που προϋπήρχε (τον πρώτο). Για αυτό και οι υπερδιαστατικές οντότητες πολύ συχνά αναφέρουν ότι «προερχόμαστε από το μέλλον που υπάρχουν κρυσταλλικές διαστάσεις (με την έννοια της καθαρότητας)».
Greek
Πειτε οχι στα ναρκωτικα….
“οταν οι Ολυμπιοι ανελαβαν τη δημιουργια του συμπαντος”
Φουλ παπατζες. GG well played.