«Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον…» η επιστήμη τού Υπερφωτός…Μέρος 1

«Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον…» η επιστήμη τού Υπερφωτός…Μέρος 1

Σκεπτώμενος τό ψάλμαν αυτόν μονοστιγμής ενώ ήμουν αφηρημένος καί οδηγούσα, μού ήρθε μία άλλη σκέψη: «πόση είναι η εμβέλεια ζωής καί απόστασης τού έν λήθει φωτός;»…

Εάν τό φώς τό αληθινόν είναι η άσβυστος Θεία Φλόγξ, τότε τό κοινόν κοσμικόν φώς που βλέπουμε καθημερινώς είναι τό λήθινον φώς, ή καί λίθινον ήτοι ερχόμενον από λίθους ήτοι μέταλλα καί ορυκτά καί παράγωγα αυτών… Όλοι μπορούμε νά τό καταλάβουμε…

Σβύνει τό φώς; Ύπαρχει κοινός άνθρωπος (διά νά εξαιρέσω μεγάλους διορατές, αγίους, προφύτες κ.α. που πιθανόν νά οίδαν καί είδαν…) που νά είδε καί αντιλήφθην συνειδητώς τήν ώραν που σβύνει τό φώς; Μηδένας πιστεύω!…

Σβυσμένον φώς είδαν όλοι έστω έν αγνοία τούς καί είναι τό σκότος, τά υποσωματίδια καί υποκυματίδια που ονόμασα σκοτόνια καί τόσες φορές σάς ανάφερα…

Τί λέγει ό άνθρωπος ήδη θά είπαν κάποιοι;

Όταν λέγω τήν στιγμήν που σβύνει τό φώς δέν εννοώ τήν ενσφαλμένη νοοτροπία που λέμε: «σβύσε τό φώς νά κοιμηθούμε…». Εκείνη τήν στιγμήν δέν σβύνεις τό φώς ήτοι τά φωτόνια αλλά τήν παροχήν εκπομπής φωτός ήτοι φωτονίων!…

Εκείνη τήν ώραν δέν σβύνεις τό φώς, σβύνεις τήν ηλεκτρική ή άλλως πώς παροχή που παράγει φωτόνια καί τά οποία εκτοξεύονται πρός τά έξω καί πρός τό διάστημα…

Όταν λέγω εάν είδες νά σβύνει τό φώς, εννοώ εάν είδες τήν στιγμήν που σβύνει έναν φωτόνιον καί τό αντιλήφθηκες!

Πρώτον, τό φωτόνιον άμα τή εκτοξεύσει τού ταξειδεύει ανυπολόγιστα έτη φωτός, όπως μάς έχουν μάθει άλλωστε! Δεύτερον, όταν τό φωτόνιον εκτοξεύεται σ’ έναν τοίχον όσον τό πάχος μίας οικίας, ενός στρατιωτικού υπογείου, τής ίδιας τής διαμέτρου τής γής πού βαίνει καί πώς εξέρχεται από αυτόν τό ανυπολόγιστον τείχος;.. Αυτόν καλούμασε νά λύσωμεν σήμερον!…

Εάν έχουμεν έναν τέτοιον προβολέαν φωτός που εκτοξεύει μία τέτοια ποσότητα φωτονίων μέσα σ’ έναν περίκλειστον τείχος ή θάλαμον, θά μπορούσε νά κάψει τό τείχος ολοσχερώς!… Πώς καί διατί; Τό φώς ήτοι τά φωτόνια είναι κινούμενη φωτειά, κινούμενα σωματίδια πυρός!… Αυτά συγκρουώμενα σ’ έναν άλλον σώμα καί συγκεντρωμένα αναπτύσσουν μία τεράστια ποσότητα θερμότητος η οποία δύναται νά αναφλέγει, προσέξετε τήν λέξην: αναφλέγει….

Υπάρχει ένας κύκλος. Τό πύρ παράγει θερμότητα καί η θερμότητα παράγει φωτειά/πύρ. Τό καθένα παράγει τό άλλον καί συσσώρευση τού καθενός έχει ώς αποτέλεσμαν τό έτερον ήμισυ, ώς νά λέγαμε ότι τό αρρέν παράγει θηλέν καί τό θηλέν παράγει αρρέν καί συνάμα τό αρρέν παράγει αρρέν καί θηλέν καί τό θηλέν παράγει θηλέν καί αρρέν ήτοι μία Τετραπιθανότητα καί συνάμα η όρνιθα γεννάει ωόν καί τό ωόν όρνιθα, ή καί η όρνιθα παράγει καί ωόν καί όρνιθα καί τό ωόν παράγει καί όρνιθαν καί ωόν καί σέ κάθε περίπτωσιν αρρέν καί θηλέν όρνιθαν καί ωόν, δέ θερμότητα καθορίζει τό φύλον αλλά διάφορες αυξομειωτικές εντάσεις καί διαθέσεις ωών καί όρνιθων. Ομοίως ό σπόρος παράγει δένδρον καί σπόρον καί τό δένδρον παράγει σπόρον καί ωόν. Έχουμε προσέξετε τρία φύλα, τό ωόν καί τό δένδρον ουδέτερα, η όρνις θηλέν καί ό σπόρος αρρέν… Η όρνις ώς θηλέν παράγει ουδέτερον ήτοι τό ωόν που μέσα ενδιαθέτει τό αρρέν ήτοι τόν σπόρον που αναλόγως θερμότητος καί εντάσεων προσκαθορίζει τό φύλον. Παρατηρούμε μία ευελιξία διαφοροποίησης καί συμμετοχής όλων τών φύλων, συμπεριλαμβανομένου καί τού ουδέτερου, που όλα μαζύν συμπασχίζουν είς τήν δημιουρίαν τών άλλων φύλων καί τών διαφόρων ειδών ή καί δήμων. Έν τέλει όλη αυτή η φυσική μυσταγωγία αρρέν, ουδέτερου, θηλέν παράγει τά διάφορα ανάμεικτα που συνάμα έχουν φύλον από τά άλλα τρία ή καί μετατροποποιούνται διαρκώς είς τά τρία φύλα καί τά ανάμεικτα…

Πρόκειται διά τά είδη τών ενεργειών ήτοι αρρέν π.χ. πρωτόνια, ουδέτερα π.χ. ουδετερόνια, θηλέν π.χ. ηλεκτρόνια, τά γνωρίζετε καί ώς θετικά, ουδέτερα καί αρνητικά, καί όλα αυτά δημιουργούν καί συνάμα προέρχονται από τά ανάμεικτα, τό καθένα απ’ αυτά δύναται νά προέλθει ή νά επιφέρει οίον από αυτά τά τέσσερα…

Κάτι τέτοιον επισυμβαίνει καί μέ τό πύρ καί τήν θερμότητα. Εάν τό πύρ είναι τό ουδέτερον, η θερμότητα είναι τό θηλέν καί ό ήλ ή ήλιος ή λαμπτήρ ή καί λάμψη τό αρρέν, αλλά άς προχωρήσουμε βαθύτερα…

Τό πύρ είναι τό ωόν που γεννάει τήν όρνιθα λάμψη… ό σπόρος είναι ό ιός ήτοι τά αντίστοιχα σπερματοζωάρια καί ωάρια που διατρέχουν τά σύμπαντα όρη. Ό ιός είναι τό έν κινήσει πύρ που κουβαλάει μαζύν τού τήν θερμότητα… ή καί αυτοθερμότητα… Επισυμβάνει μία ανακύκλωση!… Η αδυναμία τής ενδελεχούς αιωνιότητος αντικαταστείται μέ απομίμηση τής αιωνιότητος διά τής ανακύκλωσης!…

Ερώτηση: μέχρι ποία απόσταση μπορεί νά ταξειδεύσει έναν φωτόνιον ή καί έναν μεμονωμένον φωτόνιον; Έτερη ερώτησις: πόσα έτη ζή καί όχι πόσα ετή φωτός διανύει έναν φωτόνιον; Μήν μού ειπείτε αιωνίως διότι θά γελάσω χριστιανικώς μέ τήν καρδία μού! Οί αστροφυσικοί μέ διπλώματα καί τίτλους τήν άγνοια τούς τήν αναγάγουν σέ ατελέσφορες απαντήσεις, έξυπνες διπλωματικές απαντήσεις άγνοιας που νά φαντάζουν μηάγνοια ή γνώση!… Μήν μού ειπέτε ότι επανακούσατε ή επαναδιαβάσατε αυτές τίς δύο ερωτήσεις! Διότι ούκ!… Απόδειξη ότι η κακούργα ρετσινιά ήτοι συκοφαντία από διάφορους ότι οί Χριστιανοί δέν παράγουν σκέψη, απορρίπτεται υπερθριαμβευτικώς, αμέτρητες εφευρέσεις, σκέψεις διαφορετικές καί πρωτότυπες σέ όλους τούς τομείς έχουν προκύψει από Χριστιανούς, αλλά κανείς δέν τίς βλέπει, διότι τούς υπέβαλαν ότι οί Χριστιανοί δέν σκέπτονται, ενώ συμβαίνει τό αντίστροφον, σκέπτονται πρωτοποριακώς έκτοτες περισσότερον απ’ άλλους καί εκατομμύρια σκέψεις τούς έχουν σφετερισθεί καί εφαρμοστεί ή μεταειπωθεί από μή Χριστιανούς. Εάν άγετε όχι πολύ μακρυά, είς τόν 20^ον καί 19^ον αιώνα μ.Χ. καί διαβάσετε σκέψεις Χριστιανών σέ βιβλία θά εκπλαγείτε, όταν θά διαπιστώσετε καί διαντιληφθείτε ότι είναι ακόμη πολύ περισσότερον προχωρημένοι σέ επιστήμη απ’ ό,τι καί όσον φέρεται νά είναι η εποχή ήτις διανύουμε καί ότι αυτή η εποχή σφετερίζεται μέ κακόν τρόπον σκέψεις Χριστιανών καί βεβαίως άλλων ανθρώπων, τής Ηθικής. Όλοι οί μεγάλοι άνδρες τής Αρχαίας Ελλάδος που παρουσίαζαν ποικιλομορφία, πολυμορφία καί πλήθος σκέψεων καί αναλύσεων είχαν πρωτίστως εκπαιδευτεί καί ασπαστεί τήν Ηθικολογία ασχέτως πόσον τήν εφάρμοσαν καί πόση δύναμη ή ευχέρεια είχαν νά τήν εφαρμόζουν, αλλά ποτέ δέν παραδέχθηκαν τό ο,τιδήποτε άλλον ώς ανώτερον από τήν Ηθική!…

Εσύ νομίζεις ότι είναι λογικόν νά νομίζεις ότι τό φωτόνιον διανύει απόστασιν διαπάντος;… Ούτε κάν τό σκέφθηκες τό θέμα, κατανοώ, σ’ ενδιαφέρουν άλλα ή δέν έχεις χρόνον, ενώ άλλοι έχουν αλλά κάνουν μικροπρεπείς σκέψεις που τό σύνστημα τίς κάνει ιογένειας/βίραλ επιστυχίες!…

Ό,τι κινείται αλλοιώνεται, τουτέστιν δέν διανύει απόστασιν διαπαντός καί δέν ζή αιωνίως. Εάν δέν υπήρχε η αλλοίωση δέν θά παρατηρούσες ποτέ τήν πολυμορφία διότι δέν θά υπήρχε! Η πολυμορφία καί ποικιλομορφία γεννάται από τήν αλλοίωση. Η ανακύκλωση είναι η θυγατέρα τής διαδρομής τής αλλοίωσης! Η αδυναμία αιωνιοαναλλαξίας αντικαταστείται μέ υποκατάστατον τήν αλλοίωση που επιφέρει τήν αναπρόκυψη. Τό φωτόνιον δέν ζή διά παντός αλλά αναπροκύπτει κάτω από τίς ίδιες διαδικασίες είτε αυτές τίς γνωρίζουμε ώς ασήμαντες ανθρώπινες προσωπικότητες είτε όχι. Η αλλοίωση καί η διά τής ανακύκλωσης επαναφορά είναι η μεγαλύτερη δύναμη δύναμις τού αδύναμου κόσμου μέ τό όνομα κτιστός κόσμος καί δή κτιστός υλικός καί μεσοδιαστημικός πρός τόν άϋλον κτιστόν κόσμον!… Αυτά όλα είναι ό χριστιανικός ορισμός: «τό πλαστουργόν σού γένος», ουσιαστικώς η ύλη καί τό μεσοδιάστημα μεταξύ ύλης καί αϋλίας είναι μία πλαστεσύνη αλλά καί τά πλαστά πνεύματα τέτοια είναι αλλά υφ’ άλλου επιπέδου αντίληψης. Επειδή η ψυχή ώς πλαστεσύνη πνευματική δέν αλλοιώνεται μέ τήν έννοια νά καταλυθεί καί νά εξαφανισθεί, αλλοιώνεται Ηθικώς ήτοι παραμένει ώς ψυχή αλλά εί δυνατόν απωλαίνει τήν ανώτερη σφαίρα Ηθικής τής, χάνεται σέ πελάγη δυσφορικά διά τήν ίδια, τιμωρρείται μέ αέναον ατελέσφορον άθνητον μή ανακυκλώσιμον θάνατον όπως αυτόν που γνωρίζει η σάρξ έν ύλει…

Η αλλοίωση καί η διά τής ανακύκλωσης επαναφορά είναι αιωνιότητα τού θνητού, η θνητή αιωνιότητα. Επαναπροκύπτει αλλά δίχως τήν συνείδηση τής ίδιας προσωπικότητος. Ό θνητός Φοίνιξ αναγεννάται από τήν στάκτην τού μέ αυτόν τόν τρόπον, Ό άθνητος ή καί αιώνιος Φοίνιξ είναι η ψυχή που από τήν κόλλα τής κόλλασης επανέρχεται είς τήν τροχαιά τής φωτεινής διαδρομής τής αιώνιας κίνησης!…

Διατί τό φωτόνιον δέν ζή πάντοτε; Κάθε σώμα που κινείται απωλαίνει μάζα, βάρος, όγκον! Ακόμη καί νά κάθεσαι αιωνίως πρέπει νά τρέφεσαι αιωνίως, διότι συνεχώς απωλαίνεις μάζαν!… Η ακινησία όπως τήν γνωρίζεις είς τήν μονόλεπτην σιγήν πρός τιμήν τινός ήρωα, δέν είναι πλήρης ακινησία, η καρδία κτυπάει όπως καί τ’ άλλα όργανα, αλλά καί ό θάνατος δέν είναι απόλυτος ακινησία, εάν ήταν δέν θά επέρχετο η αποσύνθεση καί αυτογέννηση σκώληκων από τήν σάρκα διά νά καταφάγουν τήν υπόλοιπη σάρκα. Τά δέ οστά διατηρούνται περισσότερον αλλά υπόκεινται τήν φθορά ήτοι κίνηση μετάλλαξης καί ανακύκλωσης επίσης! Τά πάντα ρεί σέ κοσμικόν επίπεδον ήτοι επίπεδον ύλης σημαίνει ότι τίποτε δέν διατηρείται διά παντός αλλά αποσυντίθεται καί αυτή η αποσύνθεση είναι ταυτοχρόνως η αναπρόκυψη τινός άλλου υλικού πράγματος!… Ολ’ αυτά εκτός τών άλλων επειδή, ό,τι ζή έν ταχύτητα χρόνου υπόκειται τήν θνητή φθορά τής αναπροσεγγιστικής αλλοίωσης διά τής ανακυκλωτικής επανάληψης αέναως καί ενδελεχώς, ώς μία ψεύτικη ή καί κάλπικη ή καί φενάκη αιωνιότητος. Η ανάγκη νά διατηρείσαι διά τής αλλοιώσης καί ανακυκλώσεως είναι ένας διαρκής μόχθος θνητής αδυναμίας δι’ ευημερία συντήρησης καί αυτοσυντήρησης. Ό Σίσυφος είς τήν κόλλαση τού, αυτοδιατηρείτο διά τού κόπου νά αναβιβάζει μία τεράστια πέτρα είς τήν κορυφή, κατόρθωμα πρωτόγνωρον καί θαυμαστόν αλλά γλιστρούσε αυτός καί η πέτρα πάντοτε έναν χιλιοστόν πρίν από τήν επίτευξη τού κατοθρώματος, ελπίζω νά κατανοείτε τούς συνειρμους αυτούς μέ τήν επιστήμη αλλά καί μέ τούς άτυχους ανθρώπους, διότι υπάρχουν τέτοιοι, τό τί θά κερδίσουν έν τέλει; Εάν τό καταλάβουν, ανεχθούν καί υπομένουν θά κερδίσουν τά αναλλοίωτα χρυσά δώρα τής Ταπεινοφροσύνης!… Πόσοι μπορούν νά καταλάβουν ή καί συμπλέξουν τήν επιστήμη μέσα από τήν ηθική καί τήν ηθική μέσα από τήν επιστήμη; Αυτή η αέναη άρρητη μυστική μυσταγωγία διαντίληψης τούς φαίνεται ανόητη επειδή εισίν ανόητοι Ηθικώς καί ό,τι δέν φθάνουν οί αλεπούδες τό υβρίζουν κρεμμαστάρια!…

Η αποκαλυπτική επιστημονική συνέχεια είς τό Μέρος 2…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ