Bob Dylan, ο σιωνιστής

Ο Bob Dylan, γεννήθηκε το 1941, ως Robert Allen Zimmerman (εβραϊκό όνομα Shabtai Zisel ben Avraham) σε μια εβραϊκή οικογένεια στο Duluth της Μινεσότα. Του τραγούδια «διαμαρτυρίας» του έγιναν κάτι σαν εθνικοί ύμνοι για πολλούς στο κίνημα για τα «πολιτικά δικαιώματα» στις ΗΠΑ και γενικότερα σε αυτού του είδους την ιδεολογία και μόδα.

Τραγούδια όπως το “The Times they are a Changin’” και “Blowin’ in the Wind” είναι μέρος της συλλογικής μας μνήμης και έχουν παιχτεί ασταμάτητα, έχοντας επηρεάσει την μαζική κουλτούρα όλων των σύγχρονων γενεών. Τα τραγούδια του Dylan είναι ποίκιλα: ορισμένα επικρίνουν την αμερικανική πολιτική, όπως το “With God on Our Side” και “Masters of War”. Άλλα τραγούδια ασχολούνται με ιστορίες για την αδικία και τον ρατσισμό, όπως το “Only a Pawn in their Game”και το “The Death of Emmett Till”). Ο «ποιητής αγωνιστής» υπέρ των «δικαιωμάτων» και της «ειρήνης» και κατά του «ρατσισμού» Dylan – και προσφάτως βραβευμένος με το νόμπελ λογοτεχνίας – έχει το μέρος του στο «εικονοστάσι» των λίμπεραλ/αριστερών.
Είναι όμως αυτό που δείχνει (ή θέλουν να μας δείξουν) ο Dylan;
Κατά του «ρατσισμού» και υπέρ της «ειρήνης»;
Αφότου επισκέφθηκε το Ισραήλ το 1971, ο Dylan ανέφερε τον γνωστό φανατικό υπερεθνικιστή σιωνιστή Ραβίνο Meir Kahane ως έναν «πραγματικά ειλικρινή άντρα».
Ο Kahane είναι γνωστός για τις ρατσιστικές σιωνιστικές και τρομοκρατικές απόψεις του – και την υποστήριξή του σε ακραίες σιωνιστικές ομάδες. Το 1971, καταδικάστηκε για κατασκοπεία για την κατασκευή εκρηκτικών. Το 1970 ίδρυσε το Κόμμα ‘Kach’, το οποίο μπήκε στην Ισραηλινή Βουλή το 1984, αλλά το 1988 απαγορεύτηκε ως «ρατσιστικό» και «τρομοκρατικό». Οπαδοί του πρωτοστατούν σήμερα σε επιθέσεις κατά Αφρικανών μεταναστών (δες εδώ). Ο Kahane ίδρυσε επίσης την ακραία εξτρεμιστική οργάνωση ‘Jewish Defense League’ (JDL) στις ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, ο Dylan έγινε υποστηρικτής του χασιδικού κινήματος Chabad Lubavitch, που υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη κατοχή της Δυτικής Όχθης.
Ο Dylan φαίνεται να πιστεύει ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί για το πόσους αμάχους σκοτώνει, επειδή «ο Θεός είναι με το μέρος του Ισραήλ»:
Το 1983, είκοσι χρόνια αφότου τραγούδησε, “you don’t count the dead” και “you never ask questions, when God’s on your side,” («δεν μετράς τους νεκρούς» και «ποτέ δεν κάνεις ερωτήσεις, όταν ο Θεός είναι στο πλευρό σου»), ο Dylan έγραψε ένα τραγούδι για την αντιμετώπιση της διεθνούς οργής για την καταστροφική ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο το 1982, η οποία στοίχισε τη ζωή σχεδόν 18.000 Λιβανέζων αμάχων και τον τραυματισμό περίπου άλλων 30.000. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το λυρικό ταλέντο του Dylan και ίσως δυσκολεύεται  να τον αποκαλέσει «φανατικό», αλλά η υποστήριξή του στον ισραηλινό εξτρεμισμό πρέπει να προβληματίσει.
Στο τραγούδι του “Neighborhood Bully” (Ο Νταής της Γειτονιάς) από το άλμπουμ “Infidels” (1983) εξυμνεί την ισραηλινή επιθετικότητα και κατοχή, και για το λόγο αυτό θαυμάζεται από σιωνιστές. Στους στίχους μιλάει για τον νταή της γειτονιάς, που… απλά είναι ένας άνθρωπος, που οι εχθροί του, που είναι πολυπληθέστεροι, του λένε ότι πατάει την γη τους, ενώ ο «νταής» απλά ζει για να επιβιώσει. Τον καταδίκασαν επειδή είναι ζωντανός και αυτός δεν πρέπει να αντεπιτεθεί, αλλά να κάτσει να πεθάνει. Τον «νταή» της γειτονιάς τον έδιωξαν από κάθε γη και έχει περιπλανηθεί και εξοριστεί και ο λαός του διεσπάρη και καταδιώχτηκε και ότι δεν έχει συμμάχους και περιτριγυρίζεται από πασιφιστές, ενώ κάθε αυτοκρατορία που υποδούλωσε τον «νταή» εξαφανίστηκε, και η Αίγυπτος και η Ρώμη, ακόμα και η μεγάλη Βαβυλώνα. Τα ιερά του βιβλία καταπατήθηκαν, ενώ αυτός πήρε τα ψίχουλα του κόσμου και τα μετέτρεψε σε πλούτο, πήρε τις ασθένειες του κόσμου την μετέτρεψε σε υγεία και ότι θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες σε αυτόν τον νταή της γειτονιάς…
Σε συνέντευξή του το 1984, πάντως, αρνήθηκε ότι το τραγούδι έχει πολιτικό μήνυμα. «Μπορεί να είναι για οτιδήποτε» είπε.
Πίσω στα παιδικά του χρόνια στην Minnesota, οι γονείς του ήταν ηγέτες της τοπικής σιωνιστικής οργάνωσης για γυναίκες ‘Hadassah’ και της τεκτονικής δομής αδελφότητας ‘B’nai B’rith’. Πολλά καλοκαίρια πήγε στην Κατασκήνωση Herzl, στο Webster του Wisconsin, που ήταν μια καθαρά σιωνιστική κατασκήνωση.
Ο γαμπρός του Ντύλαν, τραγουδιστής Peter Himmelman, είναι σιωνιστής. Στηρίζει την στρατιωτική αντίδραση του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς και των αμάχων στη Γάζα. Μάλιστα, ο Himmelman αποδοκίμασε τα λόγια του Χριστού στην επί του Όρους Ομιλία, λέγοντας σε έναν δημοσιογράφο, «Για τους Εβραίους, το να στρέψεις το άλλο μάγουλο είναι αμαρτία». Το φιλο-ισραηλινό τραγούδι του “Maximum Restraint” (“Μέγιστη Αυτοσυγκράτηση”) θυμίζει τον «Νταή της Γειτονιάς».
Χριστιανός;
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Dylan ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Το 1979, συμμετείχε σε μαθήματα μελέτης της Αγίας στην Καλιφόρνια. Ο πάστορας Γκούλικσεν θυμάται ότι «ήθελε τον Χριστό στη ζωή του» και ότι προσευχήθηκε με άλλους και μία ημέρα «αναγεννήθηκε».
Το 1984, ο Dylan δημόσια αποστασιοποιήθηκε από την ταμπέλα “αναγεννημένος”. Είπε στο περιοδικό Rolling Stone: «Ποτέ δεν έχω πει ότι είμαι αναγεννημένος Αυτό είναι απλά ένας όρος που τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν.