Χρήμα Χρίσμα Χρίμα!… Ανταλλαγή Ενέργειας…. Μέρος 3

Χρήμα Χρίσμα Χρίμα!… Ανταλλαγή Ενέργειας…. Μέρος 3

Εννοείται ότι πρέπει νά αναγνώσεις οπωσδήποτε τό Μέρος 1 ΚΑΊ μετοπωσδήποτε τό Μέρος 2…

Τό χρήμα είναι τό υλικό που ανταλλάζει στά γρήγορα τά πάντα… Αυτή τή φιλοδοξία έχει, αυτή τήν μορφή πλασάρει, αυτήν τήν ψευδαίσθηση δημιουργεί… Όντως μπορεί νά ανταλλάξει πάρα πολλά, αληθεύει… αλλά τά πάντα είναι δύσκολο διότι οί συχνότητες τού αποκλείοντε από συχνότητες ανώτερης τροχαιάς…

Επειδή βασίζεται στές συχνότητες τών υλικών κόπων, τής κλεψιάς, τής πονηριάς, τής εξυπνάδος, τού λαχείου… προβασίζεται σέ μία συμφωνημένη ψευδαίσθηση ώς ψευδοϊερός χώρος αναφοράς… τό ίδιο τό όνομα τού…

Μπορεί νά σού προσφέρει πολλά πράγματα αλλά πρόσεχε τί θυσιάζεις γιά νά τό αποκτήσεις, μέ τί τό ανταλλάσσεις…

Έχει τόση ποικιλία στόν κατάλογο τού μενού τού ώστε νά προγοητεύει ότι τίποτε δέν λείπει απ’ εκεί, καί όμως κανέναν εστιατόριο δέν προσφέρει τά πάντα, ούτε κάν μία υπεραγορά καί πανυπεραγορά… υλικών αγαθών ή πνευματικών αγαθών ή άλλων συναπτών αγαθών ή πονηρών αυτοεννοείται…

Η ανάγκη δι’ ανταλλαγή ενέργειας είναι η ανάγκη που μπορεί νά σέ κάνει νά ανταλλάξεις τά καλύτερα διά τά χειρότερα καί τά χειρότερα διά τά καλύτερα, τά ουδέτερα ή τά ανάμεικτα, μέ όλα τά άλλα τρία διά τό καθένα…

Τό Κριτήριον είναι πόσον εκτιμάς καί συνεκτιμάς τό καθένα καί μέ τί θά τό αντάλλαζες, υπό τές οίες πιεστικές ή φλογερές ή παθιασμένες συνθήκες, συναισθήσεις, επηρεάσεις, εθίσεις ή εθισμούς…

Δέν είν’ ολίγοι όσοι αντάλλαξαν τά πάντα διά τό έναν καί τό έναν διά τά πάντα… Τήν ψυχήν διά τά πάντα καί τά πάντα διά τήν ψυχήν… Η ψυχή αξίζει πάντοτε περισσότερα από τό κάθε τί καί απ’ όλα μαζύν που δέν είναι ψυχές…

Εάν τό χρήμα ήταν η ψυχή ό κόσμος θά ήταν διαφορετικός καί διαφοροποιημένος σέ μία αίρεση αντιχρηματική… Τί θά αντάλλαζες διά νά σώσεις τήν ψυχή καί τήν ψυχή τ’ άλλου…

Όσα κι’ άν πωλούσες, θυσίαζες ή αντάλλαζες διά τήν ψυχήν δέν είναι ποτέ ολίγα καί όσα καί εάν λάμβανες πωλώντας, θυσιάζωντας καί ανταλλάζωντας τήν ψυχήν δέν είναι ποτέ πολλά… Όταν ανταλλάζεις τήν ψυχήν συνειδητοποιώντας τό ή μή μετράεις μέ τήν Λογική τού Πλήν καί όταν ανταλλάζεις άλλα διά νά συντηρήσεις ή ξανά πάρεις ψυχή μετράεις συνειδητώς ή ασυνειδήτως μέσα από συναίσθημα ή υποσυναίσθημα, ασυναίσθημα ή υπερσυναίσθημα μέ τήν Λογική τού Σύν… ό,τι καί άν οί ορμόνες εκείνη τή στιγμή τής καρδίας, τού εγκεφάλου καί τού σώματος φαντάζοντε ή αισθάνοντε…

Ό συντηρητισμός καί η αποφυγή ανταλλαγής ενέργειας είναι φειδωλότητα ή τσιγγουνιά καί αναλόγως τί καί πότε ή πώς καί διά τί, είναι σωστός ή ενσφαλμένος ή δίκαιος καί άδικος…

Είναι αλήθεια ότι η συντήρηση ενέργειας χωρίς τήν συμφερτή ανταλλαγή ενέργειας ανά τακτά χρονικά διαστήματα διαφόρων μέτρων, σταθμών, ταχυτήτων καί συχνοτήτων, συχνοποιήτων καί τροποποιήτων είναι τό θέμα που προβληματίζει πάν άνθρωπο από τά μέτρα τής εκτίμισης τού περί ανταλλαγής ενέργειας…

Τό νά είσαι τόσον φειδωλός καί αρνητής σέ ανταλλαγή ενέργεια στά πράγματα, μέτρα καί θέματα εκείνα που σέ κάνουν νά συντηρείς τήν ψυχήν όσον τό περισσότερον, σέ κάνει Πασσοφό!…

Τό νά είσαι αντιθέτως φειδωλόν καί αρνητή σέ ανταλλαγή πραγμάτων, συναισθημάτων, πράξεων, ανταλλαγών, σέ θέματα που απομακρύνουν τήν ψυχή από εσένα νά κάνει Παμβλάκα..! Αυτός είσαι όσον έξυπνος καί εάν είσαι…

Όταν Εξομολογείσαι μέ Μετάνοια Αυτοκριτικής, Αυτοκατηγορία, Αυτοκατάκρισης, Αυταπάρνησης καί Αυταπάρνησης τών αμαρτιών ήτοι τών αποτυχημένων ή άδικων ανταλλαγών που έχεις κάνει ή συμμετάσχει ή σκεφθεί ή ποθήσει, Ανταλλάσεις τήν Αμαρτία μέ Συγχώρεση… Πόσον πλούσιος γίνεσαι προσφέρωντας ήτοι ανταλλάσσωντας τήν Αμαρτία μέ τήν Άφεση Αμαρτιών…!

Είναι η περίπτωση που κάνεις τό Θέλημα Τού Θεού καί αντί νά χάσεις κερδίζεις, μάλιστα προσφέρωντας τά χειρότερα καί απαξιώτερα μέ ανταλλαγή τά καλύτερα καί τά αξιώτερα τών ευπαναξιώτερων… Είσαι φίλη καί φίλε πολύ τυχερός άνθρωπος… Ώδε Ό Θεός δείχνει πώς άμα Τόν υπακούεις ή καί άπαξ καί πράξεις τό δίκαιον όχι μόνον δέν χρεωστάεις αλλά λαμβάνεις μισθόν από τό τίποτε, δηλαδή όσον καθαρίζεσαι καί αυτοκαθαρίζεσαι τόσον προσέρχεται μέσα σού ό Άλειπτος Μισθός τού Άλειπτου Αθάνατου Αληθινού Πλούτου… Αρκεί νά ειπείς τήν αλήθεια, έπταιξα, εκμεταλλεύτηκα, αντάλλαξα καθαρότητες μέ ακαθαρσίες… δίκαια μέ αδικές…

Μία κλασική περίπτωση που συνζητείται ελαχίστως έως καθόλου από τούς παντός είδους Θεολόγους, παρά τήν γνώσιν τούς ότι είναι αμαρτία, από αμέλεια κάπως καί ανεντοπισμό τού βαθμού κακίας, είναι η υπεραμαρτία τής μοιχείας ανθρώπων οπού έχουν κουμπαρέψει διά βαπτίσματος…

Τό νήπειον ή βρέφος ή παιδί ή ενήλικα, τούς βαπτίζει = ευαπτίζει ό ιερεύς Εν Ονόματι Τριαδικού Θεού… όπως ενεβαπτίσθει ό σώματος Τού Ιησού Έν Ονόματι Υιού, Αγίου Πνεύματος καί Πατρός… αλλά πρίν Ό Πατήρ δήλωσε ούτος είναι Ό Υιός μού Ό ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΜΟΥ!… Όλοι είμαστε υιοί Τού αλλά έκ κτίσης όχι κατ’ ουσίαν πρό πάντων τών αιώνων, έστω καί άν φύσηξε διά νά ΜΑΣ κάνει Ελεύθερους, δέν είμαστε οί ίδιοι Ό Άκτιστος καί Ζών Πρό Πάντων τών Αιώνων Υιός έξ’ ανέκαθεν Ζών μέ Τόν Πατήρ καί Τώ Αγίω Πνεύματι…

Παίρνει η μάνα εντός Ναού τό τέκνον τής καί τό ευαπτίζει ό ιερεύς επ’ ονόματι Τριαδικού Θεού… Ό ανάδοχος ή νονός ή νονά ή νούνος ή νούνα, είναι αυτός οπού θά συμπαρασταθεί είς τό παιδί εάν κάτι λοξοδρομίσει στραβά… καί καλεί τό τέκνον αυτόν βαπτιστικόν ή βαπτιστική ή βαπτηστήρι τού….

Μάνα καί ανάδοχος ενώπιον Θεού εντός Ναού Θεού…. σέ μία Άχραντη Τελετή…. καί μετά γίνοντε επίορκοι επειδή φουντώνουν νά ανταλλάξουν ενέργεια ερωτική…! Καί όταν κάτι στραβώσει μετά ερωτάς διατί τό έκανες ρά; Τόν αγαπάω τόν κουμπάρο, είναι αμαρτία η αγάπη; Διατί τό έκανες ρέ; Τήν αγαπάω τήν κουμπάρα είναι αμαρτία η αγάπη;… Καί νομίζουν πώς έλυσαν τό πρόβλημα μέ τήν επίκλιση τής αγάπης ή «αγάπης»… καί ότι έδησαν μέ λόγια τόν καθένα ακόμη καί Τόν Θεόν!

Λοιπόν, ένας από τούς τρείς οπού ενώπιον Τού ευάπτισες είναι Αυτός οπού σού είπε δέν μέ αγαπάει όστις δέν τηρεί τάς εντολάς μού! Ονόμαστι Χριστός!… Άρα όταν βάπτιζες ενώπιον Τού υποκρίνεσου ή ήθελες «καί τό σκύλλον χορτάτον καί τό ψωμί γερόν» ήτοι «καί τήν καύλα νά ικανοποιήσεις καί μεθ’ υμίν Ό Θεός»… Μπά δέν γίνεται, χειρότερα τά έκανες. Βεβαίως, καλά έκανες καί βάπτισες Μάνα τό παιδί, αλλά εσύ κουμπάρε δέν έπρεπε νά βδελυγαμτοποιήσεις τήν Εκκλησία, καί σύ μάνα έστω καί άν γνώριζες τήν καύλα σού αλλά είχε καί Πίστη διά τό προπατωρικό αμάρτημα που συνάμα δέν έχεις επειδή πιστεύεις είς τόν πίθηκο καί τόν λύκο καί τόν δεινόσαυρο, εντάξει, αλλά έπρεπε νά Καταλάβεις πώς η Γένεσις αναφέρει άλλους τέλος πάντων εκτός από τούς πρωτόπλαστους Αδάμαντο καί Εύα καί που τά τέκνα τούς σμίχθηκαν μέ άλλους;…

Τό ζήτημα όμως είναι αλλού! Διά χάριν τής ανταλλαγής ενέργειας τής ηδονής, ξιμάρισες Τόν Θεόν ήτοι τήν Ιερότητα Τού Θεού καί τού χώρου οπού Ε[π’ ονόματι Τού Ευάπτισες ή συμμετέχατε είς τήν όλη τελετή ευάπτισης ανθρώπου…

Όταν αγαπάς, όστις αγαπά, δέν ανταλλάζει μεμονωμένως μονομερώς καί συγκεκριμμένων τήν αγάπη μέ μία άλλη αγάπη, διότι η αγάπη είναι συναπειρική πρός όλους καί τά πάντα μέ Ιερότητα…

Λές αγαπάς αλλά ανταλλάζεις αγάπη μέ καύλα! Πώς; Εάν αγαπάς αγαπάς τούς πάντες, άμα αγαπάς ό,τι σ’ αρέσει δέν αγαπάς αλλά αρέσκεσαι!… Θέλεις αποδείξεις;…

Εάν αγαπούσες μοίχε κουμπάρε δέν θά πηδούσες τήν γυναίκα τού κουμπάρου σού από αγάπη στόν κουμπάρο σού, τήν γυναίκα σού, Τόν Θεόν καί…. τήν κουμπάρα σού που τήν μόλυνες καί εσένα που τόν αυτομόλυνες! Συνεπώς, δέν αγαπάς κανέναν ούτε εσένα, άρα τέ πώς θά αγαπήσεις τόν πλησίον καί αλλήλους;… Εξεύρεις τί έκανες; Αντάλλαξες τήν αγάπη μέ αρεσκεία καί ονόμασες τήν αρεσκεία αγάπη καί ξέχασες καί μαζύν υποτίμησες καί παραγνώρισες τήν αρεσκεία ώς διαφορά καί διαφορετικότητα έως καί αντιδιαφορετικότητα έν συγκρίσει μέ τήν Αγάπη…

Καί σύ κουμπάρα; Απ’ εκεί που εξήλθε τό τέκνον όν εβάπτισε ό κουμπάρος απ’ εκεί εισήλθε τό έμβολον τού κουμπάρου καί σ’ εμβολιάσε μέ αμαρτία καύλας κοινώνς μεθυστική λάγνα φιλήδονη ευχαριστική γλυκαρεσκεία… Καί λές αγαπάς, τόν αγαπάς! Εάν αγαπούσες τό τέκνον σού, τόν εαυτόν σού, τόν άνδρα σού, τόν κουμπάρον καί τήν κουμπάρα σού, αλλά προπάντως Τόν Θεόν Επ’ Ονόματι Βάπτισες δέν θά εμβολιαζώσουν μέ αγάπη ήτοι «αγάπη» = ψευδαγάπη που είναι αρεσκεία καί βάπτισες αυθαίρετα ώς ψευδοδικαιολογία Νάρκωσις ήτοι Προσωρινής Νάρκωσις Συνείδησης, ώς αγάπη, προσωρινώς Νάρκωσις διότι μετά θάνατον δέν θά μπορεί νά παραμείνει τίποτε κεκλεισμένον, τίποτε καταχωνιασμένον καί ληθαργησμένον αλλά όλα θ’ ανοίξουν υπό τό φώς Τού Άκτιστου Τριηλίου διά νά θυμηθούμε καί τόν πρόπαππο τόν Ηράκλειτον!…

Όταν αγαπάς κάνεις θυσίες διά νά είσαι δίκαιος όχι μ’ έναν, ποτέ μ’ έναν, αλλά μέ όλους ή έστω μ’ έναν που είναι ή ήταν άδικος μ’ εσένα… Όταν αγαπάς δέν κάνεις άδικα, όταν αρέσκεσαι κάνεις ΆΔΙΚΑ!…

Τί είναι η αρεσκεία; Αυτόν που θέλεις ανεξαρτήτου εάν είναι δίκαιον ή άδικον!

Τί είναι η αγάπη; Είναι αυτόν που ευπρέπει, ήτοι τό δίκαιον ανεξαρτήτως εάν σού αρέσει ή όχι!…

Εάν εύρεις Καλύτερους Ορισμούς σφύρησε Κλέφτικα αλλά νά εξεύρεις ότι θά είσαι Κλέπτης, μέ ή χωρίς γοητεία καί γοητευτικά συγκινητικά φιλαισθησιακά ή άλλως πώς λόγια!…

Όταν αγαπάς κάνεις θυσίες όχι ικανοποίηση αρεσκειών… Μπορεί νά σού αρέσει, καυλώνει, διεγείρει, αναβιβάζει είς τόν εύδομον ουρανόν τού καυλοαισθησιασμού η κουμπάρα αλλά τό Καταπνίγεις, τό αποφεύγεις, τό καταπολεμάεις, τό εξορκίζεις, τό καταριέσαι, τό εξουδετερώνεις καί άν αυτή μετά είς τήν προσβολήν τής επάνω ειπεί είς τόν άνδρα τής τά χειρότερα λόγια ψεύδη δι’ εσένα καί ότι εσύ τήν προκαλούσες, καί ό κουμπάρος μαλλώσει μαζύν σού, δέχθου τό, θά κρίνει Ό Θεός που καταδιώκτηκες διά χάριν τού δικαίου, τής αγάπης, τών Εντολών Τού… Ομοίως καί σύ κουμπάρε… όχι μετά νά βγαίνουμε καί νά κρίνουμε άλλους που έπραξαν τά όμοια ή άλλα αμαρτήματα,, διότι σέ κάθε μία από αυτές τές περιπτώσεις ανταλλάσσεις ενέργειες αγάπης μέ ενέργειες αρεσκείες που σέ Ψυχοχρενώνουν σέ Ουρανούς Ωκεανούς Υποπυθμένιους Βαθμούς Υπεραμαρτίας….

Πόσοι χλεύασαν γιά χαζό καί κακό ακόμη τό αμείλητο κατήφη σιωπηλό συντηρητικό; Καί μετά λένε μά πότ’ αμάρτησα;…

Πόσοι δέν ευλογεπιδοκίμασαν τόν Συντηρητή καί Αυτοσυντηρητή Συντηρητικόν Ψυχικής Ενέργειας που από τήν φειδωλότητα/τσιγγουνιά τού δέν αντάλλαξε ποτέ απειροελάχιστον ψυχής μέ μεγαθήριον αισθησιακής καύλας, ή άν τό έκαμε μετανόησε, πάμπολλοι έκαμαν καί μετανόησαν…

Είναι ωσάν νά σού λέγει {η κουμπάρα} έλα νά σού δώσω τό μουνί μού {καί σύ τής λέγεις:} όχι προτιμώ ακέραια φειδωλά όλη τήν ψυχή μού καί έν μέρει τήν ψυχή σού, επειδή δέν θά κατολισθήσει μέσα σού έξ’ οργασμού περαιτέρω η αμαρτία…

Πρόσεχε τί ανταλλάσεις μέ ενέργεια, αντιενέργεια, πρόσεχε τήν ανταλλαγή ενέργειας, υποενέργειας, αντιϋποενέργειας καί αντιεξαρσοενέργειας…

Πρόσεχε τί ανταλλάσεις διότι μπορεί νά σέ κάψει ή νά σέ αναφωτείσει Φοίνικα! Ό Άνθρωπος είναι ό Φοίνικας χαζάνθρωπε!… Από τήν στάκτη τής αμαρτίας αναφωτείζεται διά τής Μετάνοιας που τήν Εξομολογεί σέ ιερείς καί Αγίους ήτοι αντιπρόσωπους Τού Τρισαπειραλειπτάκτιστου Θεού!…

Εάν δέν Μετανοήσεις ποτέ ξανά δέν Αναπτερώνεσαι από τές στάκτες καί αυτοστάκτες σού!…

Φοίνιξ!… τής Κοκκινάδας… Μεταμόρφωση ήτοι Ευμεταμόρφωση από στάκτη σέ Φώς, γεννήθηκες φώς νά διατί σού λέγει πρέπει νά ξανά γίνεις παιδί Ό Χριστός, ήτοι νά Ευαναμεταμορφωθείς σέ Παιδί Φοίνικα καί όχι στάκτη τής φλογερής πυρκαίας που αφήνει οπίσω τής μέσα από τήν παμφλόγα τής καύλας τής καί τής οίας άλλης αμαρτίας στάκτες… αφωτείας…. κρανίου τόπος, γολγοθάς που πρέπει νά Αναστηθείς Φοίνιξ!… Εφ’ οίνιξ…!

Αντιεξαρσοενέργεια είναι νά κάψεις τά πάντα γιά μία σταλιά καύλας! Γιά μία σπιθαμή αρεσκείας, γιά μία έξαρση επιθυμίας καί αρεσκείας, μέ όλα αυτά καίςς τήν αγάπη γιά νά λάβεις τά Θέλω ! που δέν σέ θέλουν αιώνιον αλλά σ’ έξαρση αυταρέσκειας…

Δέν αγαπά ό αυτάρεσκος ούτε αυταγαπιέται… Αυταγαπιέται αυτός που αγαπάει Τόν Θεόν, δηλαδή τό δίκαιον…. Διότι μόνον αυτά θά τόν βαστάξουν αιώνιο Φοίνικα…

Όταν καυλώνεις ανερυθρίαστα πρός τά πάντα καί τούς πάντες, όταν γαμάεις αυθαίρετα καί άνευ σέβατος ακόμη καί πρός τόν εχθρόν σού, όταν μαλακίζεσαι, όταν αυτομαλακίζεσαι… ανταλλάσσεις αγάπη μέ αισθήσεις αισθησιασμού…

Οί αμαρτίες ήτοι αδικίες αρεσκείας συνοδεύοντε πάντοτε από νάρκες ναρκώσεως ναρκωτικών ορμόνων! Δέν τό εντόπισες μέσα σού καί σ’ άλλους; Όχι ακόμη;…

Σέ ποίον δέν αρέσει η νάρκη τών ναρκωτικών; Μπορεί νά θεωρείς τόν εαυτόν σού αναρκομανή αλλά η καύλα καί ό οργασμός, η κενοδοξία καί ματαιοδοξία όταν σέ ματαιοδοξάζουν τί είναι; Τό χρήμα που αγοράζει πάσα νάρκη καί φιλοναρκωτική αρεσκεία, ανθρώπους, καί ψευδοδόξες τί είναι;…

Όταν μαλακίζεσαι καί όταν πηδάεις τί κάνεις; Ναρκώνεσαι, πόσον ωραία που είναι έ;… Όταν πηδάεις συναρκώνεσαι μέ τό έτερον ήμισυ… αλλά τό θέμα είναι εάν συναρκώνεσαι έν αδίκω ή έν δικαίω… Η αμαρτία είναι προϊόν τής Ναρκομανίας… καί σύ τό λές αγάπη!… Είσαι Ναρκομανής τής αρεσκείας σού καί τό λές δίκαιο, διότι τό λές αγάπη καί αφού είναι αγάπη δέν μπορεί θά είναι δίκαιο, χεχεχε, έτσι τό υποσυνειδητοδικαιολογείς ήτοι υποσυνειδητοψευδοδικαιολογείς καί υποσυνειδητοπλανοδικαιολογείς ενώ άλλες φορές τό γνωρίζεις καί δέν σ’ εγνοιάζει ή τό συνειδητοπλανοδικαιολογείς…

Άμ’ αγαπάς δέν σφάλλεις… Άμ’ αγαπάς κάνεις πάντοτε τό δίκαιον αρεστόν ή ανάρεστον, οργασμικόν ή ανοργασμικόν… Άμ\ αγαπάς δέν δυσαρεστείς τό Δίκαιον καί αυτόν/αυτήν που έχει δίκαιον… Αλλά πρέπει νά έχεις τήν Παλλικαριά νά βλέπεις τό Δίκαιον κατάμματα διά νά είσαι δίκαιος καί συνδίκαιος Τού Δικαίου καί τού Δικαίου…

Απ’ εκεί καί πέρα τό χάος καί όταν έρχεται η Θεία Δίκη Νέμεσις, λές καί λές καί λές γιατί Θεέ μού, τί έφταιξα εγώ, τί έκανα εγώ, ένας «καλός» άνθρωπος είμαι… Ναί, μία στάκτη που ακόμη δέν έκανε ό,τι ευπέπει διά νά επαναγίνει Φοίνικας!…

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΣΑ Σ’ ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ Ν’ ΑΓΑΠΑΣ!… Ή ΑΓΑΠΑΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ ΟΣΑ Σ’ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΥΣΤΕΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΣΑ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΟΣΑ Τ’ ΑΡΕΣΟΥΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΟΝ!!!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ