Το βιβλίο της URANTIA (The URANTIA Book)

“ΣΤΟ ΝΟΥ των θνητών
της Urantia – αυτό είναι το όνομα του κόσμου σας – υπάρχει μεγάλη
σύγχυση όσον αφορά το νόημα όρων όπως, Θεός, θεϊκότητα, και θεότητα. Τα
ανθρώπινα όντα είναι ακόμα περισσότερο συγχυσμένα και αβέβαια σχετικά με
τις σχέσεις των θείων προσωπικοτήτων που καθορίζονται από τις διάφορες
αυτές έννοιες….”

Το βιβλίο της URANTIA (προφέρεται στα Αγγλικά «Ουράντσια» ή «Γιουράντσια»)
ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει την Πέμπτη – και πιο ολοκληρωμένη –
«Kοσμοϊστορική Αποκάλυψη» προς τους ανθρώπους του πλανήτη Γη (ο οποίος
είναι γνωστός στο υπόλοιπο σύμπαν με το όνομα Urantia). Άρα το βιβλίο
αυτό είναι «Το βιβλίο της Γης». 

Σύμφωνα με τους εκδότες του,
“υλοποιήθηκε” κάπου μεταξύ του 1911 και 1929 μέσω ενός ανθρώπου που
βρισκόταν σε κατάσταση πραγματικού ύπνου (όχι υπνωτισμού). Αυτό το
πρόσωπο ορισμένες φορές αποκαλείται στους κύκλους αναγνωστών της URANTIA
«κοιμώμενο-υποκείμενο» και παραμένει ανώνυμος ή ανώνυμη, αν και κατά
καιρούς ακούγονται πιθανά ονόματα. Συγγραφείς του βιβλίου της URANTIA
θεωρούνται, σύμφωνα με το ίδιο, κάποιες πνευματικές οντότητες που
αναφέρονται στην αρχή κάθε «εγγράφου». 

Το βιβλίο της URANTIA συγκροτείται από
196 “έγγραφα”, ενότητες, που σε σύνολο φτάνουν τις 2097 σελίδες. Το
κάθε «έγγραφο» του βιβλίου συλλέχθηκε σταδιακά από μια ομάδα ανθρώπων οι
οποίοι μετά από χρόνια συλλογής και μελέτης, το 1955, αποφάσισαν τελικά
να τα εκδώσουν.
Αυτοί ίδρυσαν το Urantia Foundation (Το Ίδρυμα της
Urantia), έναν οργανισμό με σκοπό της διάδοση και την αναλλοίωτη
διατήρηση του κειμένου που απαρτίζουν τα «Έγγραφα της URANTIA» το οποίο
τελικά ονομάστηκε «Το βιβλίο της URANTIA».

Το βιβλίο είναι δύσκολο να καταταχτεί
εξαιτίας της πολυμορφίας του περιεχομένου του. Αν δεν ήταν σύγχρονο θα
μπορούσε να χαρακτηριστεί από έναν αντικειμενικό παρατηρητή ως έργο
κάποιου Γνωστικιστικού συστήματος των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων.
Αυτό γιατί γενικά η δομή του ακολουθεί αυτήν των γνωστικών έργων.
Αποτελείται από ένα “κοσμολογικό” μέρος (ουσιαστικά τα τρία πρώτα μέρη
του βιβλίου) όπου περιγράφεται, ούτε λίγο ούτε πολύ το πως δουλεύει το
Σύμπαν, και το γιατί, και ένα “ευαγγέλιο”, μια διήγηση της ζωής και της
διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, που αποτελεί το τέταρτο και τελευταίο
μέρος του βιβλίου.

Το βιβλίο είναι γεμάτο από φιλοσοφικές
και επιστημονικές έννοιες, μερικές φορές δυσνόητες καθώς αποδίδονται με
νεολογισμούς. Όχι ότι το βιβλίο επιδιώκει να είναι δυσνόητο. Απλά
ασχολείται με θέματα τα οποία συχνά ξεφεύγουν από τα οικεία. Τα
επιστημονικά στοιχεία που δίνει είναι αρκετά ακριβή. Ο αναγνώστης δεν
πρόκειται να συναντήσει εξόφθαλμες αντιεπιστημονικές αναφορές στο βιβλίο
της URANTIA.

Το βιβλίο δεν
έχει σκοπό την ίδρυση μιας νέας θρησκείας και αποθαρρύνει την δημιουργία
οργανωμένων “οπαδών” αφού γενικά εκφράζει αντίθεση προς την
“οργανωμένη” θρησκεία. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε αναγνώστες του βιβλίου
να ιδρύσουν “εκκλησίες” της Urantia, κυρίως στην Αμερική.

Το
βιβλίο της URANTIA ξεκινά με έναν διευκρινιστικό πρόλογο όπου
τοποθετείται πάνω σε μερικές γενικές έννοιες και την ορολογία που
χρησιμοποιεί, σε μια προσπάθεια να περιορίσει την ασάφεια.
Τον
πρόλογο ακολουθούν τα τέσσερα μέρη του βιβλίου με πρώτο (έγγραφα 1-31)
εκείνο που περιγράφει την ουράνια ιεραρχία και την γεωγραφική και
διοικητική διάρθρωση του Σύμπαντος. Σε αυτό ο Κόσμος περιγράφεται ως ένα
σύνολο 7 «υπερσυμπάντων» τα οποία περιστρέφονται γύρω από το Κεντρικό
Σύμπαν όπου βρίσκεται η έδρα του Πατέρα Θεού και ο Παράδεισος.

Ένα μέρος του Σύμπαντος αναφέρεται ως
κατοικημένο από έλλογα, νοήμονα πλάσματα και ζώα, ενώ ένα μέρος
παραμένει ακατοίκητο. Τα πλάσματα που το κατοικούν δεν είναι πάντοτε
ανθρωπόμορφα. Η κάθε φυλή έχει τη δική της φυσιολογία και το δικό της
παρουσιαστικό. 

Τα μεν μη-νοήμονα πλάσματα, τα ζώα,
κινούνται συνεχώς δια της εξέλιξης των ειδών προς τη νοημοσύνη, χωρίς
όμως ελπίδα προσωπικής επιβίωσης μετά το θάνατο. Τα δε νοήμονα ενώνει η
παρουσία μιας «θείας» σπίθας μέσα τους, ενός «Ρυθμιστή Σκέψης» που είναι
ένα πραγματικό «κομμάτι» του Θεού μέσα στον καθένα και ως μέρος του
Θεού επιτρέπει την άμεση επικοινωνία το καθενός με τον Πατέρα και υπό
προϋποθέσεις την προσωπική επιβίωση της συνείδησης μετά το θάνατο.

Όλος αυτός ο Κόσμος είναι οργανωμένος σε μια τεράστια γραφειοκρατία υπό την εποπτεία του Θεού.

Το
δεύτερο μέρος του βιβλίου (έγγραφα 32-56) ασχολείται με το «τοπικό» –
ως προς την Urantia (Γη) -σύμπαν Nevadon (τον Γαλαξία μας;).
Περιγράφονται οι πνευματικές και φυσικές οντότητες που το κατοικούν, ο
ρόλος τους, η ιεραρχία τους και τα καθήκοντά τους. Γίνονται επίσης
αναφορές σε ζητήματα όπως αυτό της Ενέργειας, του Νου, της Ύλης.
Δίνονται τέλος εξηγήσεις για την κατάσταση στη Γη – Urantia. Το γιατί
εμείς εδώ τα αγνοούμε όλα αυτά, για παράδειγμα. 

Σύμφωνα με το βιβλίο της URANTIA μια
ανταρσία κάποιου περιφερειακού διοικητή – που εμείς γνωρίζουμε ως
Εωσφόρο – έκανε απαραίτητη την απομόνωση του διαστήματος στο οποίο
βρίσκεται και η Γη. Είμαστε λοιπόν σε καραντίνα, ως προς το υπόλοιπο
Σύμπαν μέχρι την επίλυση του προβλήματος.

Το τρίτο μέρος του
βιβλίου (έγγραφα 57-119) διηγείται την Ιστορία της Urantia. Της Γης. Από
τη διαμόρφωση του Ηλιακού συστήματος και την εμφάνιση ζωής και
νοημοσύνης μέχρι την Ιστορία της Ανθρωπότητας και του Ανθρώπινου
πολιτισμού. Γίνεται λεπτομερέστερη αναφορά στα γεγονότα που οδήγησαν
στην ανταρσία και την καραντίνα του τοπικού συστήματος κατοικημένων
κόσμων. Η Γη μας – ο 606ος κατοικημένος πλανήτης ενός συστήματος 619
κατοικημένων πλανητών – παρασύρθηκε και αυτή από τη δίνη των γεγονότων
με αποτέλεσμα την ακόμα και σήμερα συνεχιζόμενη απομόνωσής της.

 

 

Εδώ να σημειώσω
ότι στο βιβλίο της URANTIA αναφέρει ότι το Σύνολο του Σύμπαντος είναι
χωρισμένο σε Υποσύνολα, τοπικούς σχηματισμούς (συστήματα, αστερισμούς
κτλ.) με κριτήριο τους κατοικημένους πλανήτες και όχι τα Άστρα- ήλιους –
που χρησιμοποιεί η ανθρώπινη Αστρονομία. Έτσι ακόμα και αν στην περιοχή
μας υπάρχουν χιλιάδες άστρα, αφού μόνο 619 από αυτά θεωρούνται
κατοικημένα, αυτά είναι πού αποτελούν το «τοπικό σύστημα» .

Το
τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου είναι και το μεγαλύτερο.
Καταλαμβάνει το 1/3 του συνόλου. Αποτελείται από τα Έγγραφα 120-169 και
ασχολείται στη Ζωή και τη Διδασκαλία του Ιησού για τον οποίο αναφέρει
ότι είχε στον Ουρανό το όνομα Μιχαήλ. Ο ερχομός του Μιχαήλ-Ιησού Χριστού
στην Urantia θεωρείται το μεγαλύτερο γεγονός στην Ιστορία του πλανήτη
μας. Η περιγραφή της ζωής του Ιησού γίνεται με πολύ όμορφο τρόπο και
είναι απίστευτα λεπτομερής. Δεν έρχεται σε πραγματική αντίθεση με τις
διηγήσεις των Ευαγγελίων, παραθέτονται όμως πολλά νέα στοιχεία και
περιστατικά κυρίως από τα λεγόμενα «χαμένα» – άγνωστα – χρόνια της ζωής
του Ιησού.

Η περιγραφή του Ελληνορωμαϊκού κόσμου
του 1ου αιώνα είναι εκπληκτική. Το ίδιο και οι λεπτομέρειες και οι
πληροφορίες για τη ζωή, τη φιλοσοφία και την πνευματική αναζήτηση. Κατά
κάποιο τρόπο είναι σα να διαβάζει ο αναγνώστης ένα ιστορικό μυθιστόρημα.
Άλλωστε η όλη διήγηση της ζωής και της διδασκαλίας του Ιησού δίνεται με
μυθιστορηματικό τρόπο. Από την άλλη πρέπει να αναφέρω ότι οι
λεπτομέρειες και το «δράμα» σε μερικά σημεία κάνουν την διήγηση να
μοιάζει βγαλμένη από Αμερικάνική (ή… Φωσκολική!!!) σαπουνόπερα…

Μερικές από της πιο «πνευματικές»
λεπτομέρειες ίσως προκαλούν τις επίσημες θεολογικές απόψεις και δόγματα
για τον Ιησού και το Έργο του, δεν είναι όμως κατεδαφιστικές.

Εκείνο το οποίο διακηρύσσει το βιβλίο
της URANTIA είναι η «θρησκεία του Ιησού». Κατ’ αυτό η θρησκεία του Ιησού
και όχι η θρησκεία για τον Ιησού είναι αυτή την οποία δίδαξε όσο ήταν
στη Γη. Αυτή συνίσταται κατά το βιβλίο στην συνειδητοποίηση και
αναγνώριση της Πατρότητας του Θεού και της Αδελφοσύνης όλων των
ανθρώπων.

Το βιβλίο τελειώνει με σκέψεις και ιδέες για την πορεία και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Μέσα
σε όλα αυτά το βιβλίο ασχολείται με κάθε μεταφυσικό προβληματισμό και
ζήτημα και δίνει σαφείς απαντήσεις στα περισσότερα από αυτά.

Αναφέρει ότι η επιβίωση μετά το θάνατο
εξαρτάται από την «ένωση» – σύντηξη – του ζωώδους και χωρίς προοπτικές
επιβίωσης μετά το θάνατο, ανθρώπινου νου με τη θεία σπίθα μέσα του, τον
«Ρυθμιστή Σκέψης». Έτσι το θεϊκό και αθάνατο κομμάτι του Πατέρα καθώς
είναι πλέον «Ένα» με τον θνητό ανθρώπινο νου, τον ζωοποιεί και του
επιτρέπει την επιβίωση μετά το φυσικό θάνατο. Αυτό γίνεται με
πρωτοβουλία του ανθρώπου αλλά δεν συμβαίνει πάντοτε συνειδητά. Είναι
δηλαδή δυνατόν η «σύντηξη» να γίνει χωρίς ο άνθρωπος να την επιδιώξει
συνειδητά. Από τη στιγμή όμως που γίνει η επικοινωνία με τον Δημιουργό
είναι άμεση και αυτό ο άνθρωπος σίγουρα το νιώθει. Αυτή είναι και η
ζητούμενη από της θρησκείες «σωτηρία». 

Το βιβλίο της URANTIA σ’ αυτό το θέμα
δεν προβάλει την αίσθηση του επείγοντος, αν και την υπαινίσσεται. Πράγμα
από αντιφατικό το οποίο ίσως και να ευθύνεται για την αργή διάδοση του
βιβλίου που δεν έχει την ένταση που ίσως θα είχε αν το ζήτημα ζωής και
θανάτου, όπως είναι η πιθανή επιβίωση μετά το θάνατο, είχε τη θέση που
του δίνει η «θεολογία» που αναπτύσσει στις σελίδες του.

Για την μετενσάρκωση αναφέρει ότι δεν
υφίσταται στους ανθρώπους ή στα περισσότερα πλάσματα. Η μόνη γνωστή φυλή
στο τοπικό σύμπαν Nevadon (αυτό στο οποίο ανήκει η Urantia) που βιώνει
ένα είδος μετενσάρκωσης αναφέρεται να είναι κάποια ονομαζόμενη
Spornagia. 

Για μετά τον φυσικό θάνατο αναφέρει
ότι οι άνθρωποι του επέτυχαν την ένωση του νου τους με τον θεϊκό
«Ρυθμιστή Σκέψης» μέσα τους μεταφέρονται στους λεγόμενους «Οικιακούς
Κόσμους» υποδοχής όπου συνεχίζουν την πνευματική τους άνοδο, ζωή και
εκπαίδευση.

Καταδικάζει την Αστρολογία και τις
διάφορες μαγγανείες (από τη μαγεία ως τις λατρευτικές τελετουργίες) ως
πρωτόγονες προλήψεις και προϊόντα του ανθρώπινου νου.

Το βιβλίο είναι τεράστιο και τα θέματά
του καλύπτουν σχεδόν τα πάντα. Εδώ μόνο επιγραμματικά μπορούν να
αναφερθούν λίγα. Μιλά για τα μυστήρια του Χώρου και του Χρόνου. Τη
Βαρύτητα, τις φυσικές δυνάμεις, την αστρονομία, τις άγνωστες πτυχές της
Ιστορίας, άγνωστους πολιτισμούς. Ακόμα για την πολιτική και κοινωνική
οργάνωση των ανθρώπων, τον πόλεμο και τη φιλοσοφία.
Ιδιαίτερα όσον
αφορά τη φιλοσοφία το βιβλίο αναφέρεται (ιδιαίτερα στο Έγγραφο 48) σε
μια ανώτερη φιλοσοφία την οποία αποκαλεί ΜΟΤΑ.

Μοτα είναι κατι
παραπάνω από μια ανώτερη φιλοσοφία. Γράφει ότι είναι για τη φιλοσοφία
ότι είναι τα δύο μάτια σε σχέση με το ένα στην όραση. Έχει στερεοσκοπικό
αποτέλεσμα, νοήματα και αξίες…
Είναι σα να δίνεται κοσμική
προοπτική στον τρόπο που βλέπουμε τον Κόσμο. Αν και δεν περιγράφεται στο
βιβλίο, δίνονται μόνο κάποια παραδείγματα, 28 στον αριθμό, θυμίζει λίγο
την σοφία του Ιησού, όταν παροτρύνει να μην εξετάζουμε τα πράγματα
επιφανειακά αλλά σε βάθος, και λέει σε κάποιο ευαγγέλιο: «Μην κρίνεται κατά την όψη, αλλά τη δίκαιη κρίση κρίνατε».

Μερικά από τα εικοσιοκτώ παραδείγματα που περιγράφουν κάπως ιδέες Μοτα είναι τα εξής:

1.

Η επίδειξη ειδικών ικανοτήτων δεν δηλώνει και παρουσία πνευματικότητας. Η εξυπνάδα δεν αντικαθιστά τον ακέραιο χαρακτήρα.
2.
Λίγα
πρόσωπο βιώνουν την πίστη που στ’ αλήθεια έχουν. Ο παράλογος φόβος
είναι μια μεγάλη νοητική παγίδα στην οποία πέφτουν οι εξελισσόμενες
θνητές ψυχές.
3.
Οι
κληρονομημένες δυνατότητες δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Μισό λίτρο δεν
μπορεί ποτέ να χωρέσει σε δοχείο του ενός τετάρτου. Η έννοια του
πνεύματος δεν μπορεί να εμφυσηθεί μηχανιστικά στην υλική μνήμη.

Το
βιβλίο της URANTIA είναι πολύ καλά συγκροτημένο. Αποφεύγει τις
αντιφάσεις και δεν περιέχει φανερά λάθη. Αυτό δεν σημαίνει ότι καλύπτει
τα πάντα 100%. Πέρα από της αντιρρήσεις και ασυμφωνίες με πιο
καθιερωμένες απόψεις, υπάρχουν περιγραφές που αφήνουν ερωτηματικά ή και
έχουν κάποια κενά στην συνοχή τους. Πρόκειται για λεπτομέρειες σκόρπιες
εδώ και εκεί που δημιουργούν κάποια κενά στη γενική φιλοσοφία του
βιβλίου.

Για παράδειγμα από τη μια αναγνωρίζει
το ότι οι διηγήσεις για παγκόσμιο κατακλυσμό είναι κι αυτές παγκόσμιες,
βρίσκονται σε κάθε λαό και φυλή. Από την άλλη αναφέρει ότι τέτοιος
κατακλυσμός , όπως του Νώε, δεν έγινε. Τελικά τι προκάλεσε την τόσο
ευρεία εξάπλωση μια τέτοιας διήγησης. Δεν δίνεται εξήγηση. 

Επίσης με απόλυτη βεβαιότητα
υποστηρίζει ότι η διδασκαλία του Ιησού παρεξηγήθηκε από τους μαθητές του
και διαδόθηκε έτσι λίγο καιρό μετά τα γεγονότα της Σταύρωσης και
Ανάστασης. Αφήνει όμως μερικά λογικά ερωτηματικά. Το βιβλίο μοιάζει να
υποτιμά τους μαθητές του Ιησού. Δεν πρόλαβε να τους αφήσει ο Δάσκαλός
τους και άρχισαν να ξεχνούν τι τους έλεγε για 2-3 χρόνια; Ποιος τους
επέλεξε παρά ο ίδιος. Αν αποδείχθηκαν ακατάλληλοι για τη δουλειά τότε, ή
δεν διδάχθηκαν σωστά ή η επιλογή τους ήταν ατυχής. Αφήνει δηλαδή την
πιθανότητα να εξελίχθηκαν τα πράγματα έτσι όπως εξελίχθηκαν επειδή το
ήθελε έτσι ο Ιησούς χωρίς ουσιαστικό σχόλιο.

Μερικά από τα
θεμελιώδη δόγματα του Χριστιανισμού αμφισβητούνται, άμεσα αλλά κάπως
απολογητικά, χωρίς ένταση, ενώ η διήγηση της Ανάστασης συνοδεύεται και
από ένα πρωτότυπο τρόπο εξήγησης του γεγονότος. Ενώ «ενοχλητικά»
πράγματα όπως κόλαση, αμαρτία και διάβολος αναφέρονται ως παρεξηγημένες
έννοιες γήινων αντιλήψεων. Αυτό κάνει το βιβλίο πιο «φιλικό» αλλά και
κάπως ύποπτα «βολικό» για όσους ζητούν τον ουρανό χωρίς το κόστος της
σύγκρουσης με τον κόσμο.

Οι εκτεταμένες αναφορές του βιβλίου
στον Ιησού από τη Ναζαρέτ δείχνουν ότι για ακόμα μία φορά στο πρόσωπο
του Ιησού κάποιοι έχουν σκοντάψει. Υπάρχουν κάποιες σύντομες αναφορές σε
όλους όσους σχετίζονται με τις θρησκείες στην Γη, αλλά όπως και τα
περισσότερα παρόμοια βιβλία έτσι και το βιβλίο της URANTIA δεν
ενδιαφέρεται για τον Βούδα, ή τον Κομφούκιο, ή τον Μωάμεθ. Επιβεβαιώνει
λοιπόν με τον τρόπο του και το βιβλίο της URANTIA ότι ο Ιησούς είναι και
παραμένει «σημείο αντιλεγόμενο» πάνω στο οποίο πολλοί σκοντάφτουν.

Μια
«περίεργη» σύνδεση του βιβλίου της Urantia είναι αυτή με τον μύθο
Κθούλου του Λαβκραφτ. Όχι μόνο υπάρχουν αναφορές για κάποιους «Αρχαίους
των Ημερών» ή που θυμίζουν τους «Παλαιούς» του Lovecraft, αλλά
αναφέρεται σε «Πλανητικό προσωπικό επίβλεψης» που μοιάζει με τους
«Φύλακες». Επιπλέον το γενικότερο περιεχόμενο του βιβλίου πλησιάζει τις
περιγραφές του Νεκρονομικού (το οποίο, πιστεύεται ότι στην αρχική του
μορφή δεν ήταν βιβλίο μαγείας αλλά βιβλίο “κοσμικής Ιστορίας” με
αναφορές σε ανώτερες σφαίρες, κοσμική εξέλιξη κλπ.). Πράγματι το βιβλίο
της Urantia προεκτείνει την ιδέα της ύπαρξης κατοικημένων πλανητών στο
σύμπαν παρουσιάζοντας μια μεταφυσική όπου όλα τα όντα είναι μέρος μιας
“κοσμικής” ιεραρχίας “πνευματικής εξέλιξης”. Να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη
του Μύθου Κθούλου από τον Lovecraft και η συγκέντρωση των εγγράφων
συμπίπτουν χρονικά (1910-1940)

Για το πώς
βρέθηκε αυτό το βιβλίο στα χέρια μας υπάρχουν διάφορες ιστορίες. Μερικές
απίθανες, ή απίστευτες, άλλες πάλι έχουν κάποια βάση και λογική.

Έχει ακουστεί πως το πρώτο αντίγραφο
του βιβλίου βρέθηκε αφημένο στα πίσω καθίσματα ενός λεωφορείου. Ή ότι
βρέθηκε «υλοποιημένο» από το τίποτα μέσα σε μια θυρίδα αποσκευών σε
σταθμό υπεραστικών λεωφορείων.

Η επίσημη εκδοχή έρχεται από τους εκδότες του βιβλίου, το URANTIA FOUNDATION.
Γύρω
στο 1911 κάποιο πρόσωπο που παραμένει ανώνυμο, αν και έχουν αναφερθεί
κατά καιρούς ονόματα, άρχισε να «δέχεται» ενώ ήταν σε κατάσταση φυσικού
ύπνου «διαλέξεις» ολόκληρες από όντα που θα αποκαλούσαμε «είδη αγγέλων».
Αυτά που «δεχόταν» άρχισαν να καταγράφονται από τον δρ. W.S. Sadler,
ψυχίατρο από το Σικάγο, που πιθανά είχε τη ιατρική ευθύνη για τον
άνθρωπο. Ίσως ήταν ασθενής του. Η καταγραφή κράτησε αρκετά χρόνια.
Ολοκληρώθηκε κάπου μεταξύ 1929 και 1935. Πριν ακόμα την ολοκλήρωση της
καταγραφής είχε ήδη δημιουργηθεί μια ομάδα, ένας κύκλος ανθρώπων που
διάβαζαν και συζητούσαν το περιεχόμενό τους. Αυτοί αποτέλεσαν την αρχική
επιτροπή (Forum) που ανέλαβε τελικά να εκδώσει τα κείμενα. Πράγμα που
συνέβη το 1955. Αυτή η αρχική ομάδα μετεξελίχθηκε στο Ίδρυμα της URANTIA
και αποτέλεσε το σημείο αναφοράς και συνάντησης των αναγνωστών του
βιβλίου για αρκετές δεκαετίες. 

Το όνομα του ανθρώπου και η ακριβής
μέθοδος παραμένει εσκεμμένα ασαφής. Πρόκειται για επιλογή που έγινε για
να μην συνδεθεί το βιβλίο με συγκεκριμένο πρόσωπο και για να αποφεύγει η
μέθοδος «υλοποίησης» ή αναμετάδοσης κριτικές, «ταμπέλες» και
χαρακτηρισμούς που θα προκαταλάμβαναν τη γνώμη των αναγνωστών για το
βιβλίο.

Για την μέθοδο το μόνο που αναφέρεται
είναι ότι ήταν πρωτότυπη και ότι δεν είχε σχέση με «πνευματισμό»,
αυτόματη γραφή, έκσταση, υπνωτισμό ή channeling. 

Οι «πραγματικοί» συγγραφείς που
αναφέρει το βιβλίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι «άγγελοι» –
πνευματικές οντότητες την υπηρεσία του Θεού. Αυτό βέβαια μπορεί να
αμφισβητηθεί από τον καθέναν αλλά ίσως εξηγεί και τις ασυμβατότητες του
βιβλίου σε σχέση με τη Βίβλο. Στη Βίβλο οι άγγελοι δεν είναι αλάνθαστοι
και επιπλέον ούτε τα ξέρουν ούτε τα καταλαβαίνουν όλα, ιδιαίτερα εκείνα
τα οποία σχετίζονται με τον Ιησού, από τη Γέννηση μέχρι τη Σταύρωση και
Ανάσταση.

Από τους επίσημους θεματοφύλακες του βιβλίου δεν
δίνονται πρόθυμα λεπτομέρειες για την εμφάνιση του βιβλίου. Όσοι το
ψάχνουν βαθύτερα συναντούν τη στερεότυπη απάντηση: «Τι σημασία έχει η προέλευση; Κρίνε το περιεχόμενο».
Αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται για να μην στιγματιστεί το βιβλίο ως
προϊόν «πνευματισμού» πράγμα που θα το αδικούσε, θα το υποβίβαζε, και
ίσως και θα το καθιστούσε ύποπτο στα μάτια πολλών.

Μια εναλλακτική διήγηση αναφέρει ότι
κάποια νεαρή γαλλίδα, το 1910, αποκάλυψε στον πατέρα της ότι στον ύπνο
της έγραφε ακατανόητα πράγματα. Εκείνος τα κοίταξε και με έκπληξή του
είδε ότι τα κείμενα ήταν στα Αγγλικά. Γλώσσα που η κοπέλα δεν γνώριζε.
Τα κείμενα εξέτασε κάποιος τρίτος ο οποίος ανέφερε ότι ήταν γραμμένα
χωρίς λάθη (τελικά υπήρχαν 22 λάθη στο σύνολο των 196 «εγγράφων»). Αυτός
έφερε σε επαφή την κοπέλα με κάποιον γιατρό. Ίσως τον δρ. Sadler που
ταξίδευε στην Ευρώπη εκείνο τον καιρό. Πρόκειται για ιστορία που έφτασε
σε μένα από αξιόπιστα άτομα και προέρχεται από τον Jacques Weiss,
άνθρωπο που έπαιξε ρόλο στην πρώτη – δίτομη – μετάφραση του βιβλίου της
URANTIA στα Γαλλικά και τον Theo Swartz άνθρωπο που έπαιξε ρόλο στη
μετάφραση του βιβλίου στα Γερμανικά. Η αρχική Γαλλική μετάφραση αργότερα
«αποκηρύχθηκε» από το Ίδρυμα και αποσύρθηκε. Πάντως δεν έχω μπορέσει να
επιβεβαιώσω αυτή τη διήγηση και σήμερα – παρά την αξιοπιστία των
ανθρώπων που μου την διηγήθηκαν – αμφιβάλω για την εγκυρότητά της.

Όσοι
δέχονται το βιβλίο της URANTIA ως «άνωθεν» αποκάλυψη δεν έχουν πρόβλημα
με την ασαφή πληροφόρηση για το πώς βρέθηκε. Άλλοι που το θεωρούν
ανθρώπινο έργο πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα το έγραψε η αρχική
ομάδα υπό τον δρ. Σάντλερ. Ορισμένοι έχουν εντοπίσει ομοιότητες μεταξύ
συγκεκριμένων έργων των αρχών του 20ου αιώνα και των «εγγράφων» της
URANTIA. Κυρίως ανάμεσα σε κείμενα των λεγόμενων «Αντβεντιστών της 7ης
Ημέρας. Μιας θρησκευτικής ομάδας που ανήκει στον ευρύτερο χώρο του
Χριστιανισμού.

Η κοινότητα των αναγνωστών του βιβλίου ασχολείται
με την συχνά μελέτη του. Δεν υπάρχει ενιαία γραμμή. Για άλλους ένα
συναρπαστικό βιβλίο που προκαλεί της σκέψη και προξενεί ίσως μεταφυσικό
δέος (numinous) αλλά όχι θεϊκό (divine). Γι’ άλλους αποτελεί το θεμέλιο
της προσωπικής τους πίστης. Μια πιο «βολική» παραλλαγή του
Χριστιανισμού, καλύτερα προσαρμοσμένη στο κλίμα της σύγχρονης εποχής.

Τα τρία πρώτα μέρη του βιβλίου είναι
ενδιαφέροντα αλλά με πλούσια ορολογία και νεολογισμούς που ίσως
κουράζουν. Το τέταρτο μέρος διαβάζεται πολύ ευχάριστα και πολλοί
αναγνώστες ξεκινούν από αυτό την ανάγνωση του βιβλίου.

Ξεχωριστό
ενδιαφέρον έχει το βιβλίο για τους Έλληνες. Καταρχήν το όνομά του
θυμίζει ελληνική λέξη: Ουράνια, Ουρανία, Ουρανός. Σύμπτωση; Άγνωστο. Το
σίγουρο είναι ότι το βιβλίο μιλά εκτεταμένα και έντιμα για τους Έλληνες,
τον πολιτισμό τους και το ρόλο του Ελληνισμού στην Ιστορία. Τονίζει τα
δυνατά σημεία της Ελληνικής σκέψης και σημειώνει τα αδύνατα. Δίκαια.
Χωρίς να χαρίζεται και χωρίς να παραγνωρίζει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι
θετικό για την Ελλάδα αλλά με τρόπο που δεν δείχνει ιδιαίτερη
προκατάληψη υπέρ του Ελληνισμού. Απλά από τα γεγονότα.

Ο κυριότερος οργανισμός που σχετίζεται με το βιβλίο είναι Το Ίδρυμα της URANTIA.
Έχει
έδρα το Σικάγο, στο Ιλινόις της Αμερικής και έμβλημα τους τρεις μπλε
ομόκεντρους κύκλους, το λάβαρο του Μιχαήλ. Εδώ και πενήντα περίπου
χρόνια είναι ο θεματοφύλακας του βιβλίου της URANTIA και ζηλότυπος
κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων του με τη δικαιολογία ότι αυτός
είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαφυλαχθεί το ακέραιο το κείμενο.

Μέχρι την εποχή του INTERNET το βιβλίο
βρισκόταν στο περιθώριο και οι προσπάθειες διάδοσής του από το Ίδρυμα
της URANTIA ήταν περιορισμένες και για πολλούς χλιαρές. Όπως και ο
μεγάλος οργανισμός του Σύμπαντος περιγράφεται στο βιβλίο ως μια τεράστια
γραφειοκρατία, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για το Ίδρυμα της URANTIA.
Λειτουργεί κάπως γραφειοκρατικά.

Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η
περίοδος των πνευματικών δικαιωμάτων έληγε και επιπλέον είχαν αρχίσει
να πολλαπλασιάζονται οι φωνές εκείνων που έβρισκαν γελοίο το να έχει
κάποιος πνευματικά δικαιώματα στη φωνή του Θεού. Copyright στην
αποκάλυψη του Θεού; Αναρωτιόταν. 

Το INTERNET ήδη
προσέφερε το μέσω για την ανεξέλεγκτη διακίνηση του κειμένου και το
βιβλίο άρχισε να γίνεται γνωστό στο ευρύτερο κοινό.

Ακολούθησε δικαστικός αγώνας για τη
διατήρηση των δικαιωμάτων από το Ίδρυμα ο οποίος τελικά κερδίσθηκε αλλά
όχι χωρίς κόστος για όλους αλλά και κάποιες αλλαγές προς το καλύτερο. Το
Ιδρυμα για παράδειγμα στην προσπάθειά του να διατηρήσει το copyright
αναγκάστηκε να υποστηρίξει στο δικαστήριο ότι το κείμενο είχε ανθρώπινη
προέλευση (με την έννοια ότι το κείμενο όπως είναι στο βιβλίο
καταγράφτηκε από ανθρώπους, άσχετα με την ουράνια προέλευσή του). Έτσι
καρκινοβατώντας έδωσε τροφή για δυσμενή σχόλια και από φίλους του
βιβλίου και από εχθρούς (που άρχισαν να λένε: Να και εσείς ομολογείτε
ότι είναι ανθρώπινο έργο). Αλλά αν παραδεχόταν ότι είναι θεϊκή αποκάλυψη
χωρίς ανθρώπινη επέμβαση θα έχανε το copyright, αφού δεν είναι δυνατό
τέτοιο πράγμα στα λόγια του Θεού. Τελικά έγιναν κάποιές κινήσεις καλής
θέλησης. Το Ίδρυμα νέρωσε λίγο το κρασί του ως προς το μονοπώλιο που
είχε στη διακίνηση του βιβλίου και άρχισε να δείχνει περισσότερο ζήλο
στη διάδοση του βιβλίου. Κάποιοι εκτός Ιδρύματος δέχτηκαν να
συνεργαστούν και τα πνεύματα ηρέμησαν. Το ζήτημα όμως των πνευματικών
δικαιωμάτων δεν έχει κλείσει οριστικά. Πολλοί εξακολουθούν να
προβληματίζονται για το αν ισχύουν ισχυρισμοί για πνευματικά δικαιώματα
σε λόγια και σύμβολα που αποδίδονται σε απεσταλμένους του Θεού.

Αν αυτά σας φαίνονται περίεργα και
περίπλοκα, μην απελπίζεστε. Στο τέλος το βιβλίο κλείνει λέγοντας ανάμεσα
σε άλλα: Μη χάνεται το κουράγιο σας, η ανθρώπινη εξέλιξη συνεχίζεται…
(σελ. 2097, έγγραφο 169).

 

 

Πηγή