Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ- ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ NEW AGE

Ο ακριβής ορισμός του New Age (Νέα Εποχή), ενός σύνθετου φαινομένου που προκαλεί έντονο ενδιαφέρον αλλά και ανησυχίες παγκοσμίως, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Μια μεγάλη μερίδα ειδικών θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ένας από τους γνωστότερους εκπροσώπους αυτού του ρεύματος, ο David Spangler, δίνει μια πολύ γενική απάντηση σ’αυτό το ερώτημα :<<Για μένα New Age είναι μια κατάσταση, που αναδύεται όταν ζω κατά τρόπο δημιουργικό, συνειδητό και συμπονετικό.Είναι το να ζεις ανακαλύπτοντας την παρουσία του Θείου (την παρουσία της Αγάπης και της Σοφίας), στο μέσον της καθημερινότητας>>

Το όνομα “New Age” ή “Εποχή του Υδροχόου
“Η γοητεία του επιθέτου “new” (νέα) μπορεί να οδηγήσει πολλούς να πιστέψουν ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια. Κάτι τέτοιο δεν είναι ακριβές για δύο λόγους. Κατ’αρχήν το New Age (N.A.) γεννιέται από τον συγκρητισμό διαφόρων ρευμάτων, κινημάτων και τάσεων, καθένα από τα οποία κουβαλάει τη δική του σύνθετη και καθόλου πρόσφατη ιστορία. Κατά δεύτερο λόγο το Ν.Α., στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, δε γεννήθηκε χθές! Υπάρχει σαν φαινόμενο εδώ και σαρανταπέντε περίπου χρόνια. Πολλοί μελετητές ανάγουν την επίσημη εμφάνιση του Ν.Α. στο 1962, έτος ίδρυσης των κοινοτήτων Ν.Α. του Esalen στην Καλιφόρνια και κυρίως του Findhorn στη Σκωτία. Η έκφραση “Νew Age” είναι κάθε άλλο παρά άγνωστη στην εσωτεριστική και αποκρυφιστική φιλολογία. Η χρήση του όρου για να περιγράψει το σύγχρονο φαινόμενο αποδίδεται συνήθως στον προαναφερθέντα David Spangler, που άρχισε να διαδίδει την ιδέα του για το Ν.Α. μέσω εντύπων και διαλέξεων από το 1967. Την ίδια εποχή κυκλοφορούσε ήδη η έκφραση <<Εποχή τουΥδροχόου>>, για να περιγράψει το ίδιο φαινόμενο. Η χρησιμοποίηση του όρου αυτού ανιχνεύεται για πρώτη φορά σε ένα βιβλίο του 1937, “L‘ EreduVerseau“, του Γάλλου εσωτεριστή Paul Le Cour (1871-1954). H έκφραση έχει αστρολογική προέλευση και αναφέρεται στην άποψη, σύμφωνα με την οποία ο ήλιος αλλάζει ζώδιο κάθε 2160 περίπου χρόνια. Ενώ ο Paul Le Cour υποστήριζε ότι το τέλος της Εποχής των Ιχθύων σήμαινε την απαρχή ενός νέου εσωτερικού χριστιανισμού, πολλοί άλλοι πιστεύουν ότι στην εποχή του Υδροχόου ο χριστιανισμός θα αντικατασταθεί από άλλες μορφές πνευματικότητας. Η ιδέα της Εποχής του Υδροχόου σχετίζεται εξ’άλλου από διαφόρους κύκλους, με τις θεωρίες και τις προφητείες του Gioachino da Fiore (1135-1202). Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, η εποχή των Ιχθύων συμπίπτει με την εποχή του Υιού-Ιησού Χριστού, ενώ η Νέα Εποχή με αυτήν του Αγίου Πνεύματος. Τα τελευταία χρόνια η έκφραση “Εποχή του Υδροχόου” έχει χάσει έδαφος, στις αγγλόφωνες κυρίως χώρες, εξ’αιτίας των αστρολογικών διαφορών σχετικά με την ακριβή ημερομηνία έναρξής της.

.
Αρχή και προέλευση του NewAge
Αν και πολλά από τα ρεύματα που το συνθέτουν είναι αρχαία, όπως η φιλοσοφία (π.χ. ο πανθεϊσμός και ο Γνωστικισμός), μπορούν να δοθούν τριών ειδών απαντήσεις στο ερώτημα της απαρχής του φαινομένου, καθότι το Ν.Α. μπορεί να προσδιορισθεί με τρείς κυρίως τρόπους.
Από ψυχολογική άποψη, εάν το Ν.Α. σημαίνει την προώθηση ριζοσπαστικών αλλαγών στο χώρο της σκέψης και της συμπεριφοράς, τότε η εποχή των αρχών του ’60 σηματοδοτεί την έναρξή του. Από κοινωνιολογική άποψη, το Ν.Α. σαν συντονισμός και “δίκτυο” διαφορετικών φαινομένων, πρέπει να τοποθετηθεί χρονολογικά γύρω στο 1971-72, με τη δημοσίευση των πρώτων οδηγών του Ν.Α. με καταλόγους διαφόρων υπηρεσιών, όπως βιβλιοπωλεία, καταστήματα, κέντρα εναλλακτικών θεραπειών, πνευματικών κέντρων, σχολών yoga κ.λ.π. Τέλος, από την άποψη της νοοτροπίας (life style) και του φιλοσοφικού προσδιορισμού, πρέπει να λάβουμε σαν αφετηρία το 1962, έτος ίδρυσης των δύο πολύ σημαντικών κοινοτήτων του Esalen και του Findhorn.
O Paul Le Cour που προαναφέραμε στη Γαλλία και η Alice Bailey στην Αγγλία και στις Η.Π.Α., δραστήριοι ήδη προ του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, θεωρούνται σημαντικοί πρόδρομοι του φαινομένου Ν.Α. Άλλες ομάδες, όπως η Astara (ιδρύθηκε το 1951 στην Καλιφόρνια από τον Robert και την Earlyn Chaney), αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους μεταξύ της εσωτερικο-θεοσοφικής παράδοσης των προδρόμων και του σύγχρονου New Age.

Πιθανοί ορισμοί
Το Νew Age είναι μια πραγματικότητα υπερβολικά ρευστή και φευγαλέα. Ασφαλώς δεν είναι ένα κίνημα, μια “αίρεση”, μια οργάνωση στην οποία κανείς εγγράφεται ή πρόσκειται. Είναι περισσότερο ένα κλίμα, ένας χώρος, μια ατμόσφαιρα, ένα σύνολο πραγματικοτήτων που έχουν μεταξύ τους ένα είδος συγγένειας, αλλά και που παρουσιάζουν ταυτόχρονα διαφορές και αντιθέσεις. Περισσότερο από ορισμό, με την ακριβή σημασία του όρου, μπορούμε να μιλάμε για περιγραφή από τρείς διαφορετικές και συμπληρωματικές γωνίες παρατήρησης. Από ψυχολογική άποψη: το Ν.Α. μπορεί να περιγραφεί σαν η πεποίθηση, που ασπάζεται ένας κοινωνικά σημαντικός αριθμός ατόμων, ότι βρισκόμαστε ή πλησιάζουμε στο κατώφλι μιας Νέας Εποχής, που χαρακτηρίζεται από ριζοσπαστικές και ποιοτικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής: από την πολιτική στη θρησκεία, από την επιστήμη στη φιλοσοφία. Οι θεωρητικοί του Ν.Α., ειδικά η Marilyn Ferguson, έχουν υιοθετήσει σαν βάση αυτής της ψυχολογικής στάσης τη θεωρία των επιστημονικών επαναστάσεων, που παρουσιάστηκε από τον Thomas Kuhn το 1962. Σύμφωνα με τον Kuhn, σε ειδικές ιστορικές εποχές δεν παρατηρείται μόνο μια αλλαγή μεμονωμένων θεωριών, αλλά συντελείται μια μεταβολή του συνολικού “υποδείγματος”, που στηρίζει την επιστήμη. Μια άλλη επιστημονική αναφορά των θεωρητικών του Ν.Α. είναι η γενική θεωρία των συστημάτων του Ludwig von Bertalanffy, σύμφωνα με την οποία όλα τα συστήματα, φυσικά, οργανικά, ψυχολογικά, επιστημολογικά, κοινωνικά, ρυθμίζονται από τους ίδιους νόμους και είναι αλληλεξαρτώμενα: μια αλλαγή σε μια επιστήμη, αντανακλάται συνεπώς σε όλες τις άλλες. Από κοινωνιολογική άποψη: το Ν.Α. περιγράφεται σαν ένα network (δικτυακή δομή) ή καλύτερα σαν ένα meta-network (μεταδίκτυο). Για να προσδιορίσουμε τι είναι ένα network πρέπει να το παραβάλλουμε με ένα κίνημα.Το κίνημα είναι ένα κοινωνικό σύστημα με μια δομή, αναγνωρίσιμη ιεραρχία, και κοινωνικά σημεία αναφοράς, όπως έδρες, εφημερίδες, δραστηριότητες και που διαθέτει συγκεκριμένο πρόγραμμα.Τα κινήματα μπορεί να είναι πολιτικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά. Στο network απουσιάζει η δομή και η ιεραρχία. Πρόκειται για περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες ομάδες, που συνδέονται από κάποιο κοινό ενδιαφέρον.Έτσι έχουμε το network των ενδιαφερομένων για τις ανατολικές φιλοσοφίες, την παραψυχολογία, τις εναλλακτικές θεραπείες, τις νέες ψυχολογίες κ.λ.π. Αυτά τα δίκτυα σχετίζονται μεταξύ τους και για το λόγο ότι πολλά άτομα συμμετέχουν ταυτόχρονα σε διαφορετικά network. Έτσι γεννιέται ένα network των network. Το “meta-network New Age” μπορεί να συμπεριλάβει ένα τεράστιο αριθμό διαφορετικών network που συνδέονται από την κοινή πεποίθηση των εν εξελίξει ή επικείμενων ποιοτικών και ριζοσπαστικών αλλαγών. Μ’αυτή την έννοια στα φεστιβάλ, στα συνέδρια, στα συμπόσια, στα κέντρα συνάντησης του Ν.Α. συνευρίσκονται μέλη network πολύ διαφορετικών μεταξύ τους, όπως της οικολογίας, των φιλειρηνικών οργανώσεων, των εναλλακτικών θεραπειών, του αποκρυφισμού και της ουφολογίας. Συχνά, στο εσωτερικό του μεταδικτύου αναδύονται ομάδες που, ακολουθώντας ηγέτες με ιδιαίτερο κύρος, αποκτούν συγκεκριμένες δομές και μεταμορφώνονται σε κινήματα, διατηρώντας εντούτοις μια σειρά σχέσεων με τον ευρύτερο χώρο Ν.Α.. Όταν ένα κίνημα διαλύεται, συνήθως με το θάνατο του ηγέτη, τότε τα μέλη που απελευθερώνονται επανασυνδέονται με κάποιο από τα υπάρχοντα συναφή network, σε αναμονή πιθανής ανακύκλωσης σε νέα κινήματα.
Από φιλοσοφική άποψη:είναι σχεδόν αδύνατο να δοθεί μια περιγραφή του Ν.Α. από τη στιγμή που οι σπουδαιότεροι εκπρόσωποι του χώρου σπεύδουν να υπογραμμίσουν ότι το Ν.Α. δεν έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Πολλές προσπάθειες καθορισμού των φιλοσοφικών θέσεων του Ν.Α., που επιχειρούνται κατά καιρούς, κυρίως από τους επικριτές παρά από τους υποστηρικτές του, δεν είναι ικανοποιητικοί γιατί περιορίζονται σε ορισμένες μόνο όψεις (άλλοτε στον πανθεϊσμό, την βαθιά οικολογία ή την μετενσάρκωση) και δεν εξαντλούν φυσικά το θεωρητικό υπόβαθρο του φαινομένου. Παρότι το Ν.Α. αυτοχαρακτηρίζεται πλουραλιστικό και αδογμάτιστο είναι εντούτοις αληθές ότι ορισμένες κοσμοθεωρίες διαπερνούν όλες τις ομάδες Ν.Α., δίνοντας στο κίνημα μια ενότητα.Πρόκειται ασφαλώς για ιδέες πολύ γενικές, αλλά που μπορούν να προσδιοριστούν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Όταν όμως υπεισέρχεται κανείς σε ειδικά θέματα, τότε αρχίζουν οι σχεδόν άπειρες παραλλαγές θέσεων.

Η εναλλακτική κοσμοθεωρία του NewAge:
Η στάση του Ν.Α. στο ζήτημα της αλήθειας είναι ρελατιβιστική, με άρνηση συνεπώς της απολυτότητας και των αρχών της ταύτισης-αντίθεσης.Το Ν.Α. ασκεί αυστηρή κριτική στον άκρατο ορθολογισμό. Σύμφωνα με το σύνθημα του Ν.Α. : <<ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια και δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα>>. Αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά, όπως πολλοί επικριτές διαδίδουν, ότι δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξη μιας Ανώτερης Αντικειμενικής Πραγματικότητας, αλλά ότι στο κοινό επίπεδο εμπειρίας, αυτό που ονομάζεται συνήθως “αλήθεια” και “πραγματικότητα” είναι συμβατικές-δογματικές αντιλήψεις, που μεταβάλλονται ανάλογα με τα ήθη, τα έθιμα και τις ιστορικές περιόδους. Από την άλλη, η ίδια η Πραγματικότητα δεν είναι μονοδιάστατη, αλλά ξετυλίγεται σε αλληλοκαλυπτόμενα επίπεδα, όπως οι περιοχές του φάσματος των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών. Ο New Αger αν και δέχεται τη σχετικότητα της αλήθειας, ως δικαίωμα στη διαφορετική εκτίμηση της υποκειμενικής εμπειρίας, εντούτοις αναγνωρίζει ότι ορισμένες απόψεις είναι πιο “λειτουργικές”από άλλες. Έτσι, η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι μια “σχετική αλήθεια”, αλλά ανάγεται σε καθολικά αποδεκτή θέση του Ν.Α.,από τη στιγμή που η σημασία της επιβεβαιώνεται από την κοινή εμπειρία.

Η θρησκεία και οι θρησκείες:
Ένα από τα θέματα στα οποία επιμένει ιδιαίτερα το Ν.Α. είναι η κριτική της θρησκείας, μια λέξη που προτιμά να αντικαθιστά με εκείνη της πνευματικότητας. Σύμφωνα με τον R.S.Miller και των διευθυντών του “New Age Jornals” : <<Εαν οι θρησκείες θέλουν να ικανοποιήσουν την βαθιά ανάγκη του ανθρώπου για εσωτερική εμπειρία, πρέπει να εγκαταλείψουν την αποσκληρυμμένη και απαρχαιωμένη μορφή τους (συστήματα πίστεων βασισμένα στο δόγμα και το τυπικό) και να αναζητήσουν την πνευματικότητά τους, δηλαδή εκείνη τη στάση ζωής που προωθεί μια άμεση και εσωτερική σύνδεση με το Θείο>>.Οι παραδοσιακές οργανωμένες θρησκείες εκφυλίζονται σε ψυχρή (ή φανατικά θερμή) τυπολατρεία, που αναπαράγει ένα πρότυπο ζωής ουσιαστικά αντιθρησκευτικό! Το Ν.Α. υιοθετεί τη θέση του Emile Durkheim (1858-1917) σύμφωνα με την οποία δεν είναι η ιδέα του Θεού αυτή που δημιουργεί μια θρησκεία (στο Βουδισμό απουσιάζει), αλλά ο αυθαίρετος διαχωρισμός μεταξύ ιερού και κοσμικού. Στη “θρησκεία της Κυριακής” το Ν.Α. αντιπαραθέτει την πνευματικότητα του καθημερινού.Το Ν.Α. καταργεί το διαχωρισμό του ιερού από τον κόσμο και επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τις καθημερινές δραστηριότητες σαν πνευματική άσκηση, σε αρμονία και με τις πιό εκλεπτισμένες ανατολικές διδασκαλίες, ειδικά της παράδοσης Ζεν. Συμπερασματικά, το Ν.Α. δεν κατακρίνει την ίδια τη θρησκεία, σαν προσπάθεια του ανθρώπου να πλησιάσει και να αναγνωρίσει το Θείο, αλλά στιγματίζει τη γραφειοκρατική αποπνευματικοποίησή της. Πέρα από αυτή την κριτική, το Ν.Α. υιοθετεί μια ριζική απόρριψη του δογματικού και φονταμενταλιστικού χαρακτήρα των θρησκειών και επαναλαμβάνει τη φράση που αποδίδεται στον Μαχάτμα Γκάντι :<<ο Θεός δεν ανήκει σε καμία θρησκεία>>.Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτή η νοοτροπία κάνει δύσκολη την ταύτιση του Ν.Α. με τις πιο σκληροπυρηνικές όψεις του νεοπαγανιστικού κινήματος, σύμφωνα με το οποίο μόνο οι αρχαίες θρησκείες είναι αληθινές ! Για το Ν.Α. καμία θρησκεία δεν είναι “αληθινή”με απόλυτο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα όλες οι θρησκείες είναι “αληθινές” κατά σχετική έννοια. Δεν επιλέγει μια θρησκεία, ούτε καμία θρησκεία: τις επιδοκιμάζει όλες στην πνευματική τους διάσταση. Το Ν.Α. αποδέχεται τον Εσωτερισμό (ή τη Μεταφυσική) σαν τον κοινό παρανομαστή όλων των αληθινά πνευματικών παραδόσεων. Αυτή η καθολική αποδοχή της Εσωτερικότητας των θρησκειών περιγράφει κατ’ουσία μια νέα Κοσμική Θρησκευτικότητα, που στηρίζεται στην άμεση εσωτερική εμπειρία, προάγει την κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων και εναρμονίζει τον άνθρωπο με τη Συμπαντική Σοφία, που εκφράζεται μέσα από τους νόμους της Φύσης. Ενώ από εσωτερική άποψη οι θρησκείες βρίσκονται σε αρμονική συμφωνία, στο εξωτερικό επίπεδο συγκρούονται και ανταγωνίζονται η μία την άλλη. Πίσω από το προσωπείο των “θρησκευτικών πολέμων” δεν κρύβονται ασφαλώς πνευματικές αντιθέσεις, αλλά καθαρά πολιτικο-οικονομικά και εθνικιστικά αντικρουόμενα συμφέροντα.

Θεός και Κόσμος:
Τα διάφορα ρεύματα που συμβάλλουν στη λίμνη του Ν.Α. συγκλίνουν στον φιλοσοφικό μονισμό: <<όλα είναι ένα>>, όλα είναι μέρος της ίδιας πραγματικότητας και συνεπώς αποτελούνται από την ίδια ουσία. Αυτή η μεγάλη Ενότητα, δεν είναι (όπως στον υλισμό που απορρίπτεται από το Ν.Α.) υλική, αλλά συνειδησιακή. Δεν πρόκειται για μια στατική πραγματικότητα, αλλά για μια διαρκή εξελικτική πορεία. Ακόμα και η νέα φυσική (βλ.Το Τάο και η Φυσική του Fritjof Capra) υποστηρίζει ότι τα πάντα είναι αλληλένδετα, από τα ηλεκτρόνια μέχρι τους γαλαξίες και συνθέτουν μια Κοσμική Ενότητα.
Η διακήρυξη της Patricia Mische “Toward a GlobalSpirituality“ (προς μια ολική πνευματικότητα) του 1982, στηρίζεται στην απόρριψη του παραδοσιακού διαχωρισμού μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας, μεταξύ Δημιουργού και δημιουργίας. Αυτός ο διχασμός βρίσκεται στη βάση πολλών δεινών του σύγχρονου πολιτισμού. Το ιδανικό της καθαρά υπερβατικής εμπειρίας αντικαθίσταται από το εξελικτικό “σπειροειδές ταξίδι”, που αναπτύσσεται σε τρεις διαστάσεις: προς το εσωτερικό, προς το εξωτερικό και μπροστά. Εαν το ταξίδι προς το εξωτερικό οδηγεί στην ανακάλυψη της ενότητας του σύμπαντος και το εσωτερικό αποκαλύπτει ότι αυτή η ενότητα δεν είναι απλή ύλη, αλλά μια μορφή Κοσμικής Συνείδησης, το ταξίδι “μπροστά” αποδεικνύει ότι η αυτή η συμπαντική ενότητα είναι σε διαρκή εξέλιξη. Σε όποιον κατηγορεί το Ν.Α. για αθεϊσμό, η P.Mische απαντά ότι πρόκειται αντίθετα για μια “Νέα Γέννηση”, στην οποία αποκαλύπτεται ένας νέος Θεός: όχι πλέον απόμακρος από τη φύση και τον κόσμο, αλλά στενά και βαθιά αλληλένδετος. Είναι ένας Θεός που “αναπνέει” και “εκφράζεται” μέσα από τη δημιουργία. Σύμφωνα με την παλαιά δυϊστική αντίληψη, ο φυσικός κόσμος και το σώμα αντιμετωπίζονται σαν εχθροί που παρασύρουν το πνεύμα προς μια κατώτερη διάσταση ύπαρξης.Αντίθετα, η νέα αναδυόμενη πνευματικότητα διακηρύσσει ότι το Θείο εκφράζεται τόσο σαν Θεός όσο και σαν Θεά, τόσο σαν πνεύμα (ενέργεια) όσο και σαν ύλη, Γη.

Ο Άνθρωπος :
Σαν συνέπεια της Κοσμικής Ενότητας, που υιοθετεί το Ν.Α., ο άνθρωπος θεωρείται της ίδιας ουσίας με το Θείο. Το Ν.Α. όπως ο αρχαίος γνωστικισμός και πολλές ανατολικές παραδόσεις, μιλάει για το θεϊκό σπινθήρα (“Θείο βρέφος”) που ο καθένας πρέπει να ανακαλύψει μέσα του για να αρχίσει το ταξίδι της προσωπικής μεταμόρφωσης που οδηγεί στην ταύτιση με το Ένα. Το εγώ, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του G.I.Gurdjieff ευρέως αποδεκτές από το Ν.Α., είναι μια ψευδαίσθηση που αποτελείται από πολλά διαφορετικά εγώ που εναλλάσσονται συνεχώς, αλλά ο μέσος άνθρωπος δε διαθέτει αρκετή συνειδητότητα για να το αντιληφθεί. Για την απελευθέρωση της εσωτερικής θεϊκής φλόγας και την ένταξη στο Ν.Α., η Marilyn Ferguson προτείνει μια πορεία τεσσάρων σταδίων: την κρίση, την εξερεύνηση, την ολοκλήρωση και τη “συνωμοσία”. Η κρίση μπορεί να έρθει μέσω μιας “σύμπτωσης” (ο Jung μιλάει για συγχρονικότητα), που σε φέρνει την κατάλληλη στιγμή σε επαφή με ένα βιβλίο, μια διάλεξη, μια συνάντηση που βάζουν σε αμφισβήτηση τον παλαιό μηχανικό τρόπο σκέψης. Εαν λάβει κανείς στα σοβαρά αυτή την κρίση, μπορεί τότε να περάσει στην εξερεύνηση της ψυχής και του σώματος, μέσω μιας σειράς τεχνικών και μεθόδων, που στο τρίτο στάδιο, της ολοκλήρωσης, σε φέρνουν σε επαφή με την εσωτερική θεϊκή υπόσταση. Σ’αυτό το σημείο μπορούμε να προσπαθήσουμε να μεταδώσουμε την εμπειρία και σε άλλους και έτσι μεταμορφώνουμε τον κόσμο: είναι η τέταρτη φάση, της “συνωμοσίας”. Το πρόβλημα, όπως και η ίδια η Ferguson παραδέχεται, συνίσταται στην επιλογή του “σωστού δρόμου”, μεταξύ της απειρίας των μεθόδων που προσφέρει το Ν.Α. Το μεγαλύτερο μέρος των τεχνικών για τη συνειδητοποίηση της θεϊκής φλόγας προέρχονται από μυστικιστικές και αποκρυφιστικές παραδόσεις, ανατολικής κυρίως προέλευσης. Οποιοσδήποτε New Ager γνωρίζει κάτι σχετικά με το yoga, έχει εφαρμόσει κάποια τεχνική διαλογισμού και έχει έρθει σε επαφή με ομάδες της νέας πνευματικότητας. Παράλληλα όμως με τα μεταφυσικά μονοπάτια κατακτά συνεχώς έδαφος και ένας δυτικός, ψυχολογικός τρόπος αυτοανάπτυξης και αυτοϋπέρβασης. Ο Ken Wilber, υπερπροσωπικός ψυχολόγος και εκπρόσωπος του Ν.Α., πρότεινε στο κλασσικό “No Boundary” (πέρα από τα όρια) ένα “χάρτη”, που περιγράφει μια πιθανή πορεία διαμέσου των τριών περιοχών του εσωτερικού κόσμου: ατομικού ασυνειδήτου, συλλογικού και Υπερσυνειδητού.

Ηθική και πολιτική:
Έτσι όπως δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες δεν υπάρχουν ούτε απόλυτες ηθικές αλήθειες. Η ηθική κρίνεται σαν μια καθαρά εμπειρική υπόθεση. Οι συγγραφείς πιο κοντινοί στο χριστιανισμό και οι θεολόγοι που υποστηρίζουν το Ν.Α. είναι έτοιμοι να αποδεχτούν πολλά στοιχεία της χριστιανικής παράδοσης, αλλά όχι την έννοια της “αμαρτίας”. Όταν επιβιώνει μερικές φορές η λέξη “αμαρτία” στο λεξιλόγιό τους, χρησιμοποιείται για να δείξει τον εγωισμό, την άγνοια, την έλλειψη οικολογικής συνείδησης κ.λ.π. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν “αμαρτίες”, αλλά προσωρινές διαταραχές της ισορροπίας και της εναρμόνισης.
Ο άνθρωπος δε γεννιέται αμαρτωλός! Απλά η συνείδησή του βυθίζεται μέσα σ’ένα πέπλο άγνοιας, που διαστρεβλώνει την καθαρή αντίληψη της πραγματικής του φύσης (maya) και τον οδηγεί σε λάθη. Οι αυστηρές ηθικές επιταγές αντικαθίστανται από τη βιωματική εμπειρία, που καθοδηγεί τις επιλογές του (από τους καρπούς κρίνεται ένα δέντρο). “Καλό” είναι ότι δημιουργεί ισορροπία στον άνθρωπο και προάγει την ισορροπία και την εξέλιξη των άλλων. “Κακό” είναι αντίθετα ότι γεννά σύγκρουση, πόνο και δυσαρμονία μέσα και έξω από το άτομο. Το Ν.Α. δεν είναι “ουδέτερο” μπροστά στα γεγονότα και τις συμπεριφορές, αλλά τα κρίνει με βάση τις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις που προκαλούν. Η ηθική εμπειρία συνοψίζεται σε δύο θετικές στάσεις: τη συμπόνια και την πλανητική συνείδηση. Η προώθηση αυτών των στάσεων συνιστά ακριβώς το βασικό σκοπό της εκπαίδευσης και της πολιτικής Ν.Α. Τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια να εμφυτευτούν στην εκπαίδευση οι ιδέες του Ν.Α. (πρωτοστατεί η Global Education Associates, η οργάνωση που ιδρύθηκε το 1973 από την Patricia Mische), αποτελεί μια βασική προτεραιότητα του ρεύματος Ν.Α. Η ίδια σημασία δίνεται και στην εκπαίδευση των ενηλίκων, που προσφέρεται μέσω μαθημάτων και σεμιναρίων προσωπικής ανάπτυξης. Από τη στιγμή που τέτοια προγράμματα υιοθετούνται από πολλές μεγάλες εταιρίες και οργανισμούς, που ελπίζουν να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους, κερδίζεται σιγά-σιγά η αναγνώριση και αυξάνεται η κοινωνική επιρροή του Ν.Α.
Η νέα αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με το Ν.Α., είναι μια αντίληψη “βαθιά οικολογική” και δεν περιορίζεται απλά στον “ρηχό περιβαντολογισμό”. Έτσι, ενώ ο περιβαντολογισμός στοχεύει στον αποτελεσματικό έλεγχο και στην καλύτερη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος προς όφελος των ανθρώπων, η βαθιά οικολογία προβάλλει την ιδέα ότι η οικολογική ισορροπία απαιτεί ριζικότερες μεταβολές στο ρόλο του ανθρώπου, στα πλαίσια του παγκόσμιου οικοσυστήματος. Η Δυτική ανθρωποκεντρική αντίληψη σε συνδυασμό με τη μηχανιστική είναι υπεύθυνες σε μεγάλο βαθμό για το βιασμό της φύσης από μέρους του “αυτονομημένου” ανθρώπου. Το Ν.Α. δεν προτείνει μια εντελώς καινούργια φιλοσοφία, αλλά αναβιώνει ένα πλέγμα αντιλήψεων που προέρχονται από διάφορες αρχαίες παραδόσεις. Για την αντιμετώπιση των μεγάλων πληγών της ανθρωπότητας το Ν.Α. προτείνει τη μεταμόρφωση ενός “κρίσιμου” αριθμού ατομικών συνειδήσεων. Η στάση αυτή στηρίζεται στη θεωρία της ύπαρξης ενός υπέρ-προσωπικού ασυνειδήτου, που είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους. Κάθε συνειδησιακή αλλαγή που παράγεται σε ένα “κρίσιμο πλήθος” ατόμων επηρεάζει και τους υπόλοιπους προς την ίδια κατεύθυνση … Το Ν.Α. αν και δε διαθέτει τα παραδοσιακά οργανωτικά μέσα για να διαδραματίσει ένα ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή, εντούτοις παράγει ένα ισχυρό ρεύμα ιδεών που αρχίζει να επηρεάζει την κοινή γνώμη. Παράλληλα, πολλοί New Agers συμμετέχουν ενεργά σε διάφορα φιλειρηνικά, ανθρωπιστικά και οικολογικά κινήματα.Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο της συνεργασίας διαφόρων ομάδων του χώρου που δρούσαν μεμονωμένα. Στην Ελλάδα από το 1996 η Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση, οργανώνει συμπόσια και ημερίδες που στοχεύουν στην αλληλογνωριμία των πνευματικών αναζητητών, τη συνεργασία και την ορθή ενημέρωση του κοινού.

Σημείωση  Papafigos :   Ο   “Υδροχόος”  ήταν το στερνό καράβι του Καββαδία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

David Spangler : Defining the New Age,in The New Age Catalogue,Access to Information and Sources,Island Publishing Company-Doubleday, New Island Publishing Company-Doubleday, New York 1988, p.XI.
David Spangler : The New Age Vision, Findhorn Foundation, Forres (Scotland) 1973.
J.G.Melton & James R. Lewis: Perspectives on the New Age, State University of N.Y. Press, Albany(N.Y.) 1992.
J.Gordon Melton & Jerome Clark : New Age Almanac, Visible Ink Press, Detroit ! 1991.
Marilyn Ferguson : The Aquarian Conspiracy Personal and Social Transformation in the 1980s,Jeremy P. Tarcher, Los Angeles 1980 (sec.ed.1987).
Massimo Introvigne : Storia del New Age, Cristianitΰ, Piacenza 1994.
Ken Wilber : No Boundary, New Science Library, Boston 1979.

http://alithina.gr
Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.