ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ “ΑΙΘΕΡΑΣ”

«Ο Θαλής έλεγε ότι το ‘ ύδωρ’ ήτο το βασικόν στοιχείον της κτίσεως,ενώ ο Αναξιμένης υπεστήριξε ότι βασικόν στοιχείο της ύλης ή του σύμπαντος ήτο ο αέρας (αιθέρας), ο οποίος έχει τη δυνατότητα να συμπηχθή ή να αραιωθεί, αλλά η ουσία του παραμένει αμετάβλητος».
«Ο Ηράκλειτος διεκήρυττε ότι το ‘πύρ’ ήτο βασικό στοιχείον της ύλης».
«Ο Σόλων έλεγε ‘ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ’ «μην υπερβάλεις πουθενά», αλλά και ‘ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ’ «Γερνάω,διαρκώς μαθαίνοντας».

Η Γή τυλιγμένη στο δικό της στρώμα αέρα γυρίζει από τη Δύση προς την Ανατολή κι αυτός είναι ο λόγος που ο Ήλιος μοιάζει να γυρίζει αντίθετα από τη δική της περιστροφή,δηλαδή, από την Ανατολή προς τη Δύση, αλλά υπάρχει κι ένα άλλο αθέατο που δε γυρίζει ταυτόχρονα μαζί με τη Γη: είναι αυτό, όπου κολυμπούν οι κόσμοι. Ο Αιθέρας, μέσα στον οποίο εξελισσόμαστε, ένα ρεύμα ζωτικό, αναγκαίο για τη ζωή… όπως το νερό, ο αέρας, το χώμα, η φωτιά… αλλά ξεχωριστό σε σχέση με αυτά ως προς το επίπεδο συνειδητότητας του ανθρώπου σε σχέση με αυτό… ο άνθρωπος στέκεται αντίκρυ του, πορεύεται προς αυτό για να εμποτιστεί απ’αυτό και να δεχτεί την ανεκτίμητη δωρεά του… είναι σαν το ρεύμα ενός ποταμού που είτε θα σε παρασύρει είτε θα του αντισταθείς… ο ιερέας μπροστά στο βωμό πάντα στεκόταν αντίκρυ στην Ανατολή… οι εκκλησίες είναι πάντοτε προσανατολισμένες προς την Ανατολή…


Η εξωτερική ερμηνεία της κοσμογονίας (ορατός κόσμος) αφορά στους αριθμούς και τις εξισώσεις, ενώ η εσωτερική ερμηνεία της κοσμογονίας (αόρατος κόσμος) ανάγεται στο αιθερικό πνεύμα… εκεί που η ύλη απορροφάται από το πνεύμα, μεταστοιχειώνεται και στρέφεται πάλι προς το συμπαντικό κέντρο από το οποίο προήλθε… αλλά και το αντίθετο… προς το παρόν εκεί οι νόμοι παραμένουν άγνωστοι, αφού η επιστημονική γνώση περιορίζεται «στο μερικόν» και ποτέ δεν καλύπτει «το όλον». Στην συγκεκριμένη περίπτωση το ρεύμα του ποταμού είναι η ζωή που κυλά (χρόνος) και πίσω δεν γυρνά, στην αντίθετη όμως κίνηση η πληροφορία της ύπαρξής μας συνδέεται με την αιώνια αρχή.


Η ενέργεια υπήρξε πάντοτε το κλειδί των μεγαλύτερων επιδιώξεων του ανθρώπου και των ονείρων του για ενα καλύτερο κόσμο.Απο τον άνθρωπο των σπηλαίων που άρχισε την πορεία του προς τον πολιτισμό αφου χρησιμοποίησε την ενέργεια της φωτιάς για θέρμανση και φωτισμό μέχρι στους αιώνες που ακολούθησαν η ανθρώπινη αναζήτηση της υλικής ευημερίας συνδιάσθηκε βασικά με τη δέσμευση διαφόρων μορφών ενέργειας – απο το κάρβουνο,το πετρέλαιο,τον ηλεκτρισμό. Στη σύγχρονη εποχή,ο άνθρωπος ανέπτυξε εξαιρετικά περίπλοκες και αποδοτικές μεθόδους αντλήσεως ενέργειας για τις ακόμα δυσκολότερες επιδιώξεις του. Σήμερα με την τιθάσευση χημικής ενέργειας,μπορεί να πραγματοποιήσει ταξίδια στο διάστημα, τοποθέτηση δορυφόρων γύρω απο τη Γη,ταξίδια στην Σελήνη,αλλά απο την τιθάσευση της ενέργειας του πυρήνος του ατόμου,θα εξαρτηθεί η αποστολή επανδρωμένων διαστημοπλοίων για την εξερεύνηση του διαπλανητικού μας συστήματος. Όπως όμως συμβάλλει στην ανάπτυξη του πολιτισμού η δέσμευση ενέργειας, μπορεί επίσης και να οδηγήσει το ανθρώπινο γένος στον αφανισμό.Έχοντας διαρκώς περισσότερη ενέργεια στη διάθεσή μας,είμαστε σε θέση όχι μόνο να καλυτερεύσουμε την καθημερινή μας ζωή,αλλά και να αποτολμήσουμε ένα πόλεμο,στη μεγαλύτερη και καταστροφικότερη κλίμακα. Η πυρηνική ενέργεια,που αποτελεί μιαν υπόσχεση τόσο λαμπρή για ενα ειρηνικό μέλλον,μπορεί η ίδια να γίνει πηγή του παγκόσμιου ολέθρου.


Η ενέργεια είναι και αυτή,μια ακόμα ποσότητα στο Σύμπαν με μεγάλη διακύμανση,από την καύση υδρογονανθράκων από τον άνθρωπο,σε σύγκριση με την ενέργεια που εκπέμπει ένα άστρο,ειδικά όταν βρίσκεται στο πραγματικό υπερεκρηκτικό του στάδιο που είναι γνωστό σαν σουπερνόβα.Κατά την διάρκεια αυτής της κατακλυσμικής διεργασίας του,το άστρο μπορεί να λάμψει περισσότερο και απ’αυτόν τον Γαλαξία που το περιλαμβάνει.Ο άνθρωπος φαίνεται να μετατρέπεται πραγματικά σε νάνο μπροστά σε αυτόν τον κατάλογο της απεραντοσύνης. Και επειδή η επιστήμη δεν μπορεί να εξετάσει το πολύ μεγάλο,εξετάζει το πολύ μικρό! Ο άνθρωπος έχει ήδη επεξηγήσει τη συμπεριφορά της ύλης σε διαστάσεις τόσο μικρές,ώστε έχει διαμορφώσει ένα πρότυπο,για το πώς συμπεριφέρεται ολόκληρο το Σύμπαν, μέχρι τα τωρινά όρια της ορατότητας, σε απόσταση πολλών δισεκατομμυρίων ετών φωτός.Ένα πρότυπο που βασίζεται στις ιδιότητες των υπομικροσκοπικών ατόμων και των συστατικών τους.Έτσι,ο κόσμος του πολύ μικρού έχει αποδειχτεί αποφασιστικής σημασίας στον κόσμο του πολύ μεγάλου!


Η ενοποιημένη αυτή άποψη του Σύμπαντος κάνει το απίθανο να φαίνεται πολύ πιο πιθανό.Γνωρίζοντας ήδη τις βασικές ιδιότητες της ύλης,με βάση τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις και αρκετά βασικά συστατικά, καταλύγουμε,με βάση αυτά τα συστατικά ν’ανακαλύπτουμε ακόμη μικρότερα.Βασικά η ύλη αποτελείται από μόρια,τη μικρότερη μονάδα που έχει τις ίδιες ιδιότητες,μ’αυτές του υλικού σώματος που σχηματίζουν. Διαφορετικοί τύποι ύλης, στερεά,υγρή,αέρια,φωτιά,έχουν διευθετιμένα τα μόρια τους με διαφορετικούς τρόπους.Είναι τα τέσσερα στοιχεία της φύσης,γνωστά από τους αρχαίους Έλληνες,οι οποίοι συνέχιζαν λέγοντας ότι η ύλη αποτελείται από μόρια και αυτά από άτομα,που διατηρούν τις χημικές τους ιδιότητες, μπορούν όμως να διασπαστούν ακόμα πιο πολύ.Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αποτελούνται από ηλεκτρόνια, ελαφρά-αρνητικά-φορτισμένα σωματίδια,που περιστρέφονται γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα, που αποτελείται από νετρόνια και πρωτόνια.Οι διάφορες χημικές ιδιότητες του ατόμου καθορίζονται από τον αριθμό των περιφερόμενων ηλεκτρονίων,ενώ η μάζα καθορίζεται από τον αριθμό των πρωτονίων και των νετρονίων του πυρήνα.


Η αλυσίδα όμως δεν σταματά σε αυτό το σημείο δηλ. ύλη-μόριο-άτομο-ηλεκτρόνιο+πυρήνας(πρωτόνιο + νετρόνιο). Μπορούμε να αναζητήσουμε τα συστατικά του ηλεκτρονίου,του πρωτονίου και του νετρονίου. Ειδικά τα συστατικά των δυο τελευταίων είναι άλλα σωματίδια,που οι επιταχυντήρες σωματιδίων μας δίνουν απαντήσεις, δίνοντας μας ακόμα πιο μεγάλες δυνάμεις,και γι’αυτό το εσωτερικό του ηλεκτρονίου. Αλλά, υπάρχει η πιθανότητα,ότι ο δρόμος μέσα στο άτομο δεν θα συνεχίζεται για πάντα.Ο λόγος, γι’αυτό, σχετίζεται με τις τέσσερις βασικές δυνάμεις της φύσης: τη Βαρυτική, Ηλεκτρομαγνητική, Πυρηνική, Αδύνατη. Η τελευταία είναι υπέυθυνη για τη ραδιενεργό αποσύνθεση των βαριών ατόμων σαν το ουράνιο. Ονομάζεται έτσι,γιατί είναι πάρα πολύ πιο αδύνατη από την ηλεκτρομαγνητική και την πυρηνική δύναμη.Οι δυνάμεις αυτές προκύπτουν από την ανταλλαγή σωματιδίων που είναι : το βαρυτόνιο, φωτόνιο, μεσόνιο, μέσο μποζόνιο.Έτσι η παραγωγή ενέργειας σ’ένα άστρο γίνεται με την πυρηνική σύντηξη,όταν τέσσερα άτομα υδρογόνου,συγχωνεύονται για να φτιάξουν ένα άτομο ηλίου,παράγοντας μια εξαιρετικά μεγάλη ποσότητα ενέργειας.


Κάποτε οι αρχαίοι πίστευαν στην αθανασία των άστρων,στα αμετάβλητα αυτά σώματα που ελέγχουν το πεπρωμένο τους. Σήμερα, ξέρουμε,ότι τα άστρα εκρήγνυνται ξαφνικά,σε μια «υπερκαινοφανή» έκρηξη,όταν καταναλώνουν όλα τους τα καύσιμα και χάνονται για πάντα. Από την άλλη οι αρχαίοι όμως,είχαν πλησιάσει πιο κοντά στην αλήθεια,μια και στο θάνατο ενός άστρου μπορεί να βρίσκονται οι σπόροι της δικής μας αθανασίας. Μέσα σ’αυτό το πύρινο εσωτερικό του ηλιού μας και των άλλων άστρων,που είναι σκορπισμένα στον ουρανό,μαίνονται οι φωτιές της τελικής δημιουργίας και καταστροφής.


Το πιο ακατανόητο πράγμα,είπε κάποτε ο Αινστάιν “είναι το πόσο ο κόσμος μας είναι κατανοητός”.Και όμως ο Αινστάιν κατέστησε τόσο δύσκολη για τον απλό ανθρωπο, την κατανόηση του κόσμου,όσο και μερικοί “Άλλοι” στο απώτερο παρελθόν. Ο χρόνος διαστέλλεται, οι αποστάσεις συστέλλονται και η ύλη εκρήγνυται και εξαφανίζεται.Η εμπειρία και η κοινή λογική δεν μετρούν πιά.Ο πραγματικός κόσμος έχει γίνει ο κόσμος των μαθηματικών.Κατι που η συμβατική ιστορία αναφέρει να συμβαίνει αυτό απο το 1915.Κι ομως η επιστήμη και η ανθρώπινη αντίληψη της ενέργειας αναφέρεται και στον «Μυστικό Κώδικα του Πυθαγόρα», του οποίου η προέλευση χάνεται και πριν τον Πυθαγόρα στο αινιγματικό βάθος των χρόνων! Ίσως κάποια εποχή πολύ παλιά (μιλάμε για χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή μας),κάποιοι πρόσφεραν γνώση στον άνθρωπο.Ίσως αυτοί που έσπειραν τον ανθρώπινο πολιτισμό και κάποτε έφυγαν για τα άστρα. Το ποτάμι του χρόνου οπως πίστευε ο Νεύτωνας ήταν ευθύ και ομοιόμορφο,δεν παρουσίαζε αποκλίσεις,πάντα έρεε με τον ίδιο ρυθμό και μετέφερε τα πάντα μαζί του.Ο Αινστάιν συνεχίζοντας λέει : ‘Το ποτάμι του χρόνου μπορεί να κάνει και παρεκλίσεις να επιταχύνεται και να επιβραδύνεται γύρω απο τ’αστέρια”. Ο Goumldel το 1949,συνεχίζει ακόμη λέγοντας : “Το ποτάμι του χρόνου μπορεί να έχει και δίνες”.Οι δίνες αυτές λέγονται στη γλώσσα της φυσικής “κλειστές χρονοειδείς καμπύλες”.Μια «περιστρεφόμενη» Μαύρη Τρύπα θα καταρρέει σε ενα δακτύλιο συμπιεσμένης ύλης,όχι σε μια κουκίδα.Αν περάσεις μέσα απο το δακτύλιο,θα μπορούσες να κινηθείς ανάποδα στο χρόνο,ή ακόμα και να βρεθείς σε άλλο Σύμπαν.


Η φύση αποτελείται απο τέσσερα στοιχεία: τον αέρα,το νερό,τη γή και τη φωτιά.Ολά αυτά συνδιαζόμενα μεταξύ τους,δημιουργούν τον “ορατό” κόσμο στον οποίο ζούμε και απο τον οποίο αποτελούμαστε και οι ίδιοι,ως οντότητες αυτού του χώρου.Αυτός ο ορατός κόσμος αποτελείται απο γεωμετρικά στερεά,τα οποία έχουν τρείς διαστάσεις: ύψος,πλάτος,μήκος,και οι κινήσεις τους γίνονται σε τρείς κατευθύνσεις: μπρός-πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω. Αν σε αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο(που στην ουσία είναι τρείς διατάξεις “άξονες” αριθμών),εμφανιστεί και μια τέταρτη διάσταση αυτή του χρόνου,τότε αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε.Ωστόσο αυτή τη τέταρτη διάσταση δεν μπορούμε να την δείξουμε…Είναι κάτι ενδιάμεσο μεταξύ της πέμπτης διάστασης και του φυσικού κόσμου. Εμείς καταλαβαίνουμε μόνο την χρονική πορεία απο το παρελθόν στο μέλλον.Στην αρχαία Ελλάδα θεωρείτο ως δεδομένο και ενα πέμπτο στοιχείο(πέμπτη διάσταση), ο «Αιθέρας». Ο αιθέρας ειναι το ενεργειακό πλάσμα που πληρεί το Σύμπαν. Η NASA εδω και 20 χρόνια άρχισε να αφήνει να διαρρεύσει η θεωρία των ενεργειακών υπερινων που ουσιαστικά ειναι η θεωρία της παγκόσμιας ενεργειακής δομής, δηλαδη η δομή του ενεργειακού πλάσματος ή η δομή του αιθέρα που διαχέεται παντού! Στη κοσμική φυσική οι ηλεκτρομαγνητικές διαδικασιες εχουν πρόσφατα ελκύσει ενα γρηγορα αυξανομενο ενδιαφερον και σημερα συνειδητοποιησαν γενικα πως ειναι βασικης σημασιας. Στην εποχή του ο Αινστάιν ειχε απεκρούση τη θεωρία του αιθέρος.Και γενικά μετά την διατύπωση της “Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας”,αρχίζει η κατάρρευση της ευρύτατης διαδεδομένης πεποιθήσεως του 19ου αιώνα,την οποία ειχε διακηρύξει ο Κλάρκ Μάξγουελ με τη θεωρία του περί ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων της ακτιενέργειας.


“Με τα φαινόμενα του φωτός και της θερμότητας εχουμε λοιπον καθε λογο να πιστευουμε”,εγραφε το 1865,”οτι υπάρχει ενα αιθέριο μέσο,που γεμίζει το διάστημα,επιτρέπει στα σώματα να το διαπερνούν, είναι ικανό να τίθεται σε κίνηση,να μεταφέρει αυτή την κίνηση απο το ενα μέρος στο άλλο και να μεταδίδει την κίνηση στην ύλη,έτσι ώστε να την θερμαίνει και να την τροποποιεί με διάφορους τρόπους”. Η ελληνική λέξη “αιθήρ” είχε μια ιδιαίτερη σημασία για τον Μάξγουελ. Αναπτύσσοντας την ηλεκτρομαγνητική θεωρία του, ο Μάξγουελ προυπέθετε την ύπαρξη του αιθέρος για να μπορέσει να δώσει την εικόνα του φωτός που μεταδίδεται μέσα στο διάστημα.Κατά τον ορισμό του ο αιθέρας ήταν το μέσο,μέσα απο το οποίο μεταδιδοταν η ακτιενέργεια και με το οποίο γινόντουσαν οι παλμικές κινήσεις των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων-περίπου όπως ο αέρας είναι το μέσο για τη μετάδοση του ήχου. Ο Μάξγουελ είχε σκεφθεί οτι η παρουσία αιθέρος θα αποδεικνύοταν αν μπορούσε να καταδειχθεί ότι επιβράδυνε την ταχύτητα του φωτός.


Η μέτρηση όμως αυτή ήταν αφάνταστα δύσκολη,γιατί το φως ταξιδεύει τόσο γρήγορα,ώστε ενα αεροπλάνο με την ίδια ταχύτητα,θα έκανε σχεδόν 7,2 φορές τον γύρο της Γης μέσα σε ενα δευτερόλεπτο.Ο Μάξγουελ είχε προτείνει να υπολογισθεί η διαφορά μεταξύ του χρόνου που χρειάζεται το φως για να περάσει απο το ενα σημείο στο άλλο και του χρόνου που χρειάζεται για να επιστρέψει. Δηλαδή ο χρόνος που περνά για να φθάσει το φως απο τον ένα τοίχο του εργαστηρίου στον άλλο ειναι τόσο απειροελάχιστος,ώστε πρακτικά ειναι αδύνατο να μετρηθεί.Ήταν φανερό οτι το πείραμα δεν μπορούσε να εκτελεσθεί με τις γνωστές συσκευές μετρήσεως του χρόνου,ανεξάρτητα απο την ακριβή μέτρησή της, αυτό θα ήταν αρκετό για να αποδειχθή η ύπαρξη του αιθέρος.Πολλά πειράματα επανελήφθεισαν στα επόμενα χρόνια σε διάφορα μέρη και απο διάφορους ερευνητές,τα αποτελέσματα όμως ήταν πάντοτε αρνητικά.Αν λοιπόν υπήρχε ο αιθέρας,δεν επιδρούσε πάντως στην ταχύτητα του φωτός.


Μια άλλη μέθοδο για να εξηγείσουν το φαινόμενο του αιθέρα έκαναν το 1893 οι Φίτζεραλντ και Λόρεντς ισχυριζόμενοι ότι ενα αντικείμενο που κινείται μέσα απο τον αιθέρα θα συσταλεί στην κατεύθυνση της κινήσεως του κατά ενα ποσό που εξαρτάται απο το πόσο πολύ πλησιάζει η ταχύτητα του την ταχύτητα του φωτός. Ο Λόρεντς και ο Φίτζεραλντ έσωσαν τότε φαινομενικά τη θεωρία του αιθέρος αλλ’αυτό το πέτυχαν δημιουργώντας ενα φοβερότερο αίνιγμα απο εκείνο που είχαν λύσει : πως μπορεί η κίνηση να προκαλέσει τη συστολή ενός σώματος;


Την απάντηση εδώ θα την έδινε ο Αινστάιν λέγοντας : “Εκεί έξω,βρίσκεται αυτός ο πελώριος κόσμος,που υπάρχει ανεξάρτητα απο εμάς,τα ανθρώπινα πλάσματα,και που ορθώνεται αντίκρυ μας σαν ένας τεράστιος, αιώνιος γρίφος… Να στοχαστούμε τον κόσμο αυτόν,είναι μια επίκληση Ελευθερίας…”. Και απαντώντας ουσιαστικά πλέον στο ερώτημα πως μπορεί η κίνηση να προκαλέσει τη συστολή ενος σώματος κατάληξε στην «Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας» :Ενέργεια= Μάζα Χ Ταχύτητα στο τετράγωνο. Το ολικό ποσό της ενέργειας (Ε)που περικλείεται σε μια μάζα (Μ)είναι ίσο με τη μάζα πολλαπλασιαζόμενη επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός (C). Ενα απλό παράδειχμα είναι ότι αν 453 γραμμάρια ύλης μετατρεπόντουσαν ολοκληρωτικά σε ενέργεια θα ισοδυναμούσαν με δέκα εκατομμύρια τόνους Τ.Ν.Τ. Οι ίδιες όμως οι εξισώσεις του Αινστάιν δεν μπορούν να αντικρούσουν την ύπαρξη του αιθέρος. Ωστόσο,αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Αινστάιν παρουσίασε μια εξίσωση,χωρίς να μπορεί να την καταλάβει απόλυτα.Ο Αινστάιν έβρισκε στον Έλληνα Μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή απαντήσεις και λύσεις περί των σοβαρότατων προβληματισμών του. Αυτό φαίνεται απο τις αλληλογραφίες των δύο αντρών.Αυτό φυσικά δεν μειώνει την επιστημονική αξία του Αινστάιν,αλλά επιδικνύει την εντιμότητά του ως ανθρώπου που ζήτησε βοήθεια για να μπορέσει να παρουσιάσει την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας.Αν και αυτή η θεωρία, προέρχεται απο “αρχαία γνώση” και διατυπώθηκε,ίσως,πρώτη φορά απο τον Αριστοτέλη,μας βάζει σε ενδιασμούς,σχετικά με την πραγματική ιστορία του ανθρώπου,πάνω σε αυτό τον πλανήτη.Πάντως,ήταν αλήθεια,ότι ο Κ.Καραθεοδωρή δεν έβλεπε τα πράγματα και τον κόσμο μόνο με τις 5 αισθήσεις. Χρησιμοποιούσε και κάποια άλλα ένστικτα, που όλα μαζί συνδέονταν και συνθέτονταν μέσα στα μαθηματικά του Συμπαντικού Κόσμου. Ο Καραθεοδωρή ασχολούνταν απο το 1903 με το θέμα: “Περί των ασυνεχών λύσεων στο λογισμό των μεταβολών”,κάτι που ακόμα και σήμερα δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό.


Απο τον 19ο αιώνα,η ανάγκη να διαπιστωθεί η ύπαρξη του αιθέρος είχε γίνει πονοκέφαλος πολλών φυσικών. Οτιδήποτε κι αν ήταν θα έπρεπε να ήταν κάτι φοβερά ευέλικτο: απο τη μια μεριά,ένα μέσο τόσο διάχυτο στο Σύμπαν αλλά και αόρατο έπρεπε να είναι πολύ αραιό,ώστε να μπορούν τα ουράνια σώματα να κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα σε αυτό.Απο την άλλη όμως έπρεπε να έχει ελαστικότητα μεγαλύτερη απο το χάλυβα για να αντέχει στις παλμικές κινήσεις των φωτεινών και ραδιοφωνικών κυμάτων.Σήμερα πρόσφατες ανακαλύψεις απεκάλυψαν πως τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα έχουν μεγαλύτερη σημασία για την κοσμική φυσική απ’ότι συνηθήσαμε να υποπτεύομαστε.Τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα περιγράφονται απο την κλασική ηλεκτροδυναμική, η οποία όμως για μια πιο βαθιά κατανόηση πρέπει να συνδιαστεί με την ατομική φυσική. Αυτός ο συνδιασμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τα φαινόμενα που παρατηρούνται στο πέρασμα μιας ροής μέσα απο αγωγούς αερίων που αντιμετωπίζονται απο την σύνθετη θεωρία των εκκενώσεων στα αέρια. Η θερμοδυναμική έρευνα αύξησε τη γνώση μας στην μαγνητο-υδροδυναμική και το Πλάσμα και η πλανητική έρευνα επικεντρώθηκε στην κατανόηση των μαγνητο-υδροδυναμικών συνθηκών γύρω απο τη Γη. Στην Κοσμική Φυσική οι ηλεκτρομαγνητικές διαδικασίες είναι βασικής σημασίας.


Στο εσωτερικό της Γης υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικές διαδικασίες με τις οποίες δημιουργείται το γενικό μαγνητικό πεδίο της Γης,το οποίο μας προστατεύει απο την ηλιακή ακτινοβολία.Στην Ιονόσφαιρα οι ηλεκτρικές ροές, αλλάζουν το μαγνητικό πεδίο της Γης κυρίως κατά τις μαγνητικές καταιγίδες και επίσης παράγουν φωτεινά φαινόμενα σε κάποιες περιοχές γύρω απο τους μαγνητικούς πόλους.Στην μαγνητόσφαιρα ένα σύνθετο και με ταχύτητα μεταβαλλόμενο σύστημα ροών βρέθηκε απο μετρήσεις πλανητικής έρευνας.Σε κάποιες περιοχές επίσης,μια ροή φορτισμένων αντικειμένων υψηλής ενέργειας έχουν παγιδευτεί στο μαγνητικό πεδίο. Οι συνολικές συνθήκες στην Ιονόσφαιρα και στην Μαγνητόσφαιρα της Γης επηρεάζονται απο την ηλεκτρομαγνητική κατάσταση στο χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στους πλανήτες,που με τη σειρά τουυ επιρεάζεται απο τον Ήλιο.Υπάρχει ενάς αριθμός ηλιακών ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων,ηλιακών κυλίδων κλπ. Σε άλλους τύπους αστεριών τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα έχουν σημασία,κυρίως στα μαγνητικώς μεταβαλλόμενα αστέρια. Τα πεδία βαρύτητας των υπέρπυκνων αστέρων της κατηγορίας των “Λευκών Νάνων” και των μυστηριωδώς παλλόμενων “Πάλσαρ” η ακτινοβολία τους δεν κατορθώνει να διαφύγει στο διάστημα και ξαναπέφτει στο αστέρι αυτό,ή περιστρέφεται γύρω του σαν δορυφόρος.Αυτό λέγεται “Ανάπαλση” της ακτινοβολίας των υπέρπυκνων αυτών αστεριών.


Η κλασική ηλεκτροδυναμική συνδιάστηκε με την υδροδυναμική για να δημιουργήσει την μαγνητο-υδροδυναμική, η οποία πρέπει να συνδιαστεί με τη φυσική πλάσμα ώστε να επιτρέψει μια βαθύτερη κατανόηση των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων στη κοσμική φυσική. Ο όρος “Πλάσμα” αναφέρει την κρίσιμη σημασία του πλάσματος στη κοσμολογία.Οι ιδιότητες του πλάσματος έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον στην κοσμική φυσική.Διότι η περισσότερη ύλη στο Σύμπαν είναι σε κατάσταση πλάσματος,δηλαδή, “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ”, δηλαδή, «ΑΙΘΕΡΑΣ».


Στο εσωτερικό των αστεριών τα αέρια είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ιονισμένα.Στην φωτόσφαιρα του Ήλιου (και άλλων αστεριών) ο βαθμός ιονισμού είναι πολύ υψηλός,πάνω όμως απο την Φωτόσφαιρα,στην Χρωμόσφαιρα και την Κορόνα ο ιονισμός φθάνει ξανά στα 100%. Μεγάλες περιοχές διαπλανητικού χώρου, κυρίως γύρω απο τους θερμούς αστέρες είναι υψηλά ιονισμένες.Στον Ήλιο και τον διαπλανητικό χώρο πιθανόν στο διαστρικό και διαγαλαξιακό χώρο,το πλάσμα διαπερνάται απο μαγνητικά πεδία.Σαν συνέπεια το ενδιαφέρον των αστροφυσικών για την φυσική πλάσμα επικεντρώνεται κυρίως στο Μαγνητικό Πλάσμα. Επίσης η διαδικασία για τη δημιουργία ουράνιων σωμάτων στο ηλιακό μας σύστημα απαιτεί την χρήση όχι μόνο των μεθόδων της κοινής χημείας,της κοινής ουράνιας μηχανικής,αλλά και της χημείας πλάσματος και της μαγνητο-υδροδυναμικής.


Πίσω απο τις κοσμικές ακτίνες που εκπέμπουν τα άστρα κρύβονται άλλα σωματίδια,τα οποία έχουν τις ίδιες ιδιότητες,ως προς τη μάζα και το βάρος,με τα συστατικά των κοσμικών ακτίνων που αποτελούνται απο πρωτόνια, πυρήνες και φωτόνια.Αυτά τα ονόμασαν “Κρυπτόνια” και συνιστούν την σκοτεινή ύλη του σύμπαντος πάνω στο φόντο της οποίας ξεχώρισαν και τα συστατικά απο τα οποία αποτελούνται οι υπερενεργειακές κοσμικές ακτίνες.Τα σημάδια αυτά των κρυπτονίων,φορτισμένα με κλασματικό ηλεκτρικό φορτίο, κινούνται ελεύθερα,σε αντίθεση με τα άλλα της “φωτεινής ύλης” που είναι εγκλωβισμένα μέσα στα βασικά στοιχεία της φύσης.Αυτή η νέα ισχυρή δύναμη του Σύμπαντος διαθέτει τόση μεγάλη ενέργεια ώστε είναι ικανή να εγκλωβίσει όλα αυτά τα ανώμαλα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια.Είναι μια πανίσχυρη δύναμη που αποτελείται απο σκοτεινή ύλη στην οποία εμπεριέχεται το 90% της συμπαντικής ενέργειας.Η αόρατη αυτή ενέργεια που εκπέμπεται απο την σκοτεινή ύλη και είναι διάχυτη σ’ολόκληρο το Σύμπαν,την οποία έχουν ταυτίσει με τη βαρυτική ενέργεια,ικανή να καθορίσει την εξέλιξη αλλά και την μοίρα του.Αυτή η τρομακτική δύναμη είναι μια μόνιμη και ανεξάντλητη πηγή ενέργειας,η οποία είναι ικανή να παράγει ταχύτητες, ασυγκρίτως μεγαλύτερες απο αυτή του φωτός.Και αν μπορέσει ο άνθρωπος να συλλάβει το μηχανικό της λειτουργίας της,προκειμένου να αξιολογηθεί αυτή η ενέργεια,η οποία καλύπτει όλο το φάσμα των βαρυτικών κυμάτων,τότε μάλλον ο άνθρωπος θα φθάσει στο ανώτερο επίπεδο πολιτισμού.


Έχουμε φθάσει πλεόν να κατανοούμε τις ιδιότητες του αιθέρα αλλά και να τις μεταχειριζόμαστε όπως θέλουμε. Ας μην ξεχνάμαι όμως πως ο αιθέρας είναι το “πέμπτο” στοιχείο του σύμπαντος κόσμου και συμβολιζόταν με το γράμμα “Ε” που βρισκόταν στο Τρίπτυχο στο Αέτωμα του Ναού των Δελφών ανάμεσα στο “Γνώθι σ’αυτόν” στα αριστερά και στο “Μηδέν Αγάν”στα δεξιά.Ίσως να τα είχε αφήσει αυτά κάποτε ο Ερμής Τρισμέγιστος,ως γνώση στους ανθρώπους,μιλάμε πλέον για τον “Τριαδικό Θεό”.Ο Ηράκλειτος έλεγε: “Ευαγή αιθέρα του κατά τον Υπέρτατο Νού”. Τα Προμηνύματα των Δελφών είναι πανάρχαια και σαφέστατα. Η Ενέργεια “Ε” είναι ο Θεός.Είναι εκείνη η ανώτερη μορφή διάνοιας που “γεωμετρεί”και “διαφεντεύει”την ύλη σε οποιαδήποτε μορφή κι αν βρίσκεται διεσπαρμένη σε όλα τα σύμπαντα σε όλες τις διαστάσεις…Το “Ε”=5,ονομάζεται και “φύση”,γιατί,είτε πολλαπλασιαζόμενο,είτε προσθέτωντας τον εαυτό του τελειώνει πάλι στον ίδιο του τον εαυτό.Γιατί όπως η ίδια η φύση ότι δίνει το παίρνει πάλι πίσω.”Το Σύμπαν έσσεται αείποτε πύρ απτόμενον και σβεκνύμενον”,πάλι απο τον Ηράκλειτο.Τίποτε ατελές και ξένο δεν γεννάται απ’τη φύση του,απ’τη συνεύρεση της πεντάδας με τον εαυτό της,αλλά έχει συγκεκριμένες μεταβολές διότι η πεντάδα ή τον εαυτό της γεννά ή την δεκάδα,δηλαδή,ή το οίκειο ή το τέλειο. Αυτή είναι και η σχέση του “Ε” με τον Απόλλωνα.Η μεταβολή της φύσης σε φωτιά ονομάζεται “Απόλλωνα” εξαιτίας του καθαρού και άσπιλου χαρακτήρα,ως προς δε τη μετατροπή του και αλλαγή του σε ανέμους, νερό, γή, αστέρια,γεννέσεις φυτών και ζώων υπαινίσονται τεμαχισμό και διαμελισμό για τα πάθη και τις μεταβολές και τον ονομάζουν Διόνυσο.


Οι σπουδαιότερες αρχές είναι 5: το Όν,το Αμετάβλητο,το Μεταβλητό,η Κίνηση και η Στάση.Επίσης 5 τα ωραιότερα και τελειότερα σχήματα στη φύση: Πυραμίδα,Κύβος,Οκτάεδρο,Εικοσάεδρο,Δωδεκάεδρο.Επίσης 5 οι αισθήσεις: η Αφή έχει αντίσταση που μοιάζει με τη γη,η Γεύση χάρη στην υγρασία καταλαβαίνει τις ποιότητες των γεύσεων,ο αέρας δε όταν δεχθεί πλήγμα προκαλεί στην Ακοή ήχο και θόρυβο.Η Οσμή μοιάζει με την φωτιά όταν είναι αναθυμίαση και δημιουργείται απο την θερμότητα,απο την Όραση που έχει λάμψη δυνατή αφού συγγενεύει με τον αιθέρα και το φώς,προέρχεται ανάμιξη με τις ίδιες ιδιότητες.Επίσης 5 Γένοι: Θεοί, Δαίμονες, Ήρωες, Άνθρωποι, Άγρια ζώα.


Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του Τίμαιος (ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ),γράφει ότι το ανθρώπινο σώμα (θνητό) αποτελείται απο τα 4 στοιχεία (αέρας-νερό -φωτιά-γη),και η ψυχή που είναι (αθάνατη) προέρχεται από τον Θεό.Αν η (ψυχή) νικήσει τα (πάθη) και ζεί μέσα στην δικαιοσύνη θα φθάσει στην μορφή της πρώτης και άριστης κατάστασης,της αιθερικής.Αν όχι,(δεν ζεί με δικαιοσύνη) θα μετεσαρκώνεται συνεχώς σε κατώτερες υπάρξεις απο αυτής του ανθρώπου…


Η λέξη “Αιθέρας” είναι μια έννοια που πολλοί έχουν παρερμηνεύσει γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν και γιατί δεν την αντιμετώπισαν όπως έπρεπε να την αντιμετωπίσουν.


“Γνώθι σ’αυτόν”: ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του και την θέση του στην δημιουργία.Αυτό επιτυγχάνεται, μέσω της πνευματικής άσκησης,που έχει σκοπό την αφύπνιση της Συμπαντικής Συνείδησης και εμπέδωσή της.


“Μηδέν Αγάν”: η γνώση της κίνησης της αρμονίας των ουράνιων σωμάτων,που μέσω αυτής της γνώσης, γίνεται η “επιφοίτηση” της Συμπαντικής Γνώσης,που θα μας οδηγήσει στην γνώση της παγκόσμιας σταθεράς των Νόμων της Δημιουργίας του Σύμπαντος…χωρίς όμως να υπερβάλλουμαι απέναντι στον Υπέρτατο Δημιουργό!


Στην Πλατωνική Φιλοσοφία η ιδέα είναι κάτι που έχει αληθινή υπόσταση.Οι ιδέες αποτελούν τον αιώνιο (αόρατο κόσμο),ενώ τα εμπειρικά αντικείμενα (ορατός κόσμος) έρχονται και παρέρχονται.Τις ιδέες τις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος με τη νόηση,ενώ τα εμπειρικά αντικείμενα με τις αισθήσεις.Ο αισθητός κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και κινούμαστε αποτελεί μια κατώτερη περιοχή του Σύμπαντος και πέρα απο αυτόν, υπάρχει μια ιδεώδης πραγματικότητα.Ο Δημιουργός είναι η ενεργός αιτία,μια δύναμη που δρά και παράγει κινήσεις. Ως ψυχή του κόσμου είναι το Σύμπαν,το πρώτο και το ευρύτερο απ’όλα τα ορατά αντικείμενα που περιλαμβάνει όλα τα σώματα.Το Σύμπαν έχει σχήμα σφαιρικό,η κίνησή του είναι κυκλική,και τα στοιχεία απο τα οποία αποτελείται είναι οι αριθμοί.Ο Πλάτωνας λέγει ότι ο Δημιουργός όταν οργάνωσε τον ορατό κόσμο είχε προσηλωμένα τα μάτια του πάνω στο “ιδεώδες πρότυπο”. Αυτό μοιάζει με παράλληλα σύμπαντα, θα λέγαμε σήμερα. Το ιδεώδες πρότυπο είναι ένα άφθαρτο-Αμετάβλητο Σύμπαν,απο το οποίο δημιουργήθηκε το φθαρτό-Μεταβλητό Σύμπαν.


Σήμερα,η ανακάλυψη των αντισωματιδίων επιβεβαιώνει τα παραπάνω.Πέρα απο το άτομο με το θετικό πρωτόνιο και το αρνητικό ηλεκτισμένο ηλεκτρόνιο,η επιστήμη ανακαλύπτει το αντιπρωτόνιο και το ποζιτρόνιο. Η εξερεύνηση του μικρόκοσμου αποκάλυψε την ύπαρξη αντι-ύλης στο Σύμπαν.Ένας αντι-κόσμος έχει τη συμπεριφορά μιας αντανάκλασης του κόσμου μας.Αυτός ο κόσμος περιλαμβάνει αντιπλανήτες, αντιαστέρες ,αντιγαλαξίες, αντιανθρώπους και πιθανόν τον αντι-εαυτό μας.


Ο Ηράκλειτος έλεγε: “Ουδέν μάλλον το όν του μή όντος είναι”,δηλαδή,το όν έχει περισσότερη σημασία απο το μη όν,διότι ο κόσμος είναι μια αρμονική σύνθεση του όντος και του μη-όντος(ύλη-αντιύλη).


Σε ένα ατομικό πυρήνα,ο δείχτης του χρόνου δημιουργείται απο την ασυμετρία των θετικών και αρνητικών ηλεκτρικών φορτίων του ατόμου. Έτσι αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως μέλλον,είναι κιόλας παρελθόν για τους ανθρώπους ενός αντι-κόσμου.Σύμφωνα με πειράματα,σε περίπτωση επαφής ή σύγκρουσης σωματιδίων ύλης και αντιύλης προκαλείται δυνατή έκρηξη και ένα είδος εξαύλωσης τους,με απελευθέρωση ενέργειας, υπο μορφή φωτεινής ακτινοβολίας,κατά την οποία η ύλη γίνεται ενέργεια και εν συνέχεια πάλι ύλη. Δηλαδή δημιουργείται μια διπλή γέννηση απο την απελευθέρωση της ενέργειας: το ηλεκτρόνιο και το ποζιτρόνιο.Κι όμως παρ’όλο ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει η ύλη με την αντι-ύλη,η Γη βομβαρδίζεται απο άπειρα σωματίδια βραχύβιας αντιύλης.


Ο Πλάτωνας επίσης στο βιβλίο του “Πολιτεία”,μας γράφει για ένα παλλόμενο Σύμπαν που στο τέλος κάθε χρονικού κύκλου,ο χρόνος σταματά και όλα κινούνται προς τα πίσω.Η επιστήμη ασχολείται σοβαρά με αυτή την αναφορά του Πλάτωνα.Σχετικές ανακυνώσεις της επιστήμης αναφέρουν ότι τα “Ταχυόνια”,ατομικά σωματίδια που κινούνται γρηγορότερα απο το φώς,κατευθύνονται πίσω στο χρόνο.


Σήμερα σε επιταχυντές σωματιδίων (SERN) γίνεται μια προσπάθεια για την κατανόηση της φύσης του σύμπαντος.Οι επιστήμονες βομβαρδίζουν τα άτομα του υδρογόνου με τεράστιες ποσότητες ηλεκτρισμού. Ύστερα αφαιρούν τα ηλεκτρόνια και στέλνουν τα πρωτόνια σε κίνηση γύρω απο μια κυκλική σήραγγα.Εκεί τα πρωτόνια του υδρογόνου που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός συγκρούονται με σωματίδια που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση.Αν συγκρουστούν μετωπικά το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία βροχής απο ασυνήθιστα υποατομικά σωματίδια.Κάποια στιγμή ανάμεσα σε αυτά τα σωματίδια θα υπάρξει μια μονάδα μικροσκοπικής βαρύτητας,το “Βαρυτόνιο”. Σύμφωνα με την “ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΧΟΡΔΩΝ”,τα βαρυτόνια είναι κλειστοί βρόγχοι και έτσι μπορούν να διαφεύγουν προς τις επιπλέον διαστάσεις.Η σύλληψη ενός βαρυτονίου την στιγμή της απόδρασης θα είναι κορυφαία ανακάλυψη…Κατόπιν το βαρυτόνιο μεταβαίνει στη επιπλέον διάσταση…και στην συνέχεια φαίνεται στον ανιχνευτή δια της απουσίας του.Ο Κόσμος της Θεωρίας των Χορδών, αποτελεί μια προσπάθεια της επιστήμης να περιγράψει κάθε φυσική δύναμη και ολόκληρης της ύλης,απο ένα άτομο μέχρι τη Γη,και απο εκεί στα απώτατα όρια των Γαλαξιών,απο τη γέννηση του χρόνου μέχρι το ύστατο δευτερόλεπτό του,με μια εννιαία θεωρία,την “ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ”.


Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης προβλέπεται απο τα κοσμολογικά μοντέλα.Χωρίς την βαρυτική έλξη της σκοτεινής ύλης,οι Γαλαξίες θα διαλύονταν καθώς θα περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα. Επίσης,οι αστρονόμοι τελευταία ανακάλυψαν πως μπορεί να υπάρχουν σκοτεινοί Γαλαξίες (Κβάζαρ) σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό απο τους γνωστούς μας ορατούς Γαλαξίες,με μια αναλογία περίπου 100:1. Υπάρχουν ήδη ισχυρές αποδείξεις πως κανονικοί λαμπροί Γαλαξίες περιέχουν μεγάλα ποσά απο σκοτεινή ύλη,συχνά 10 φορές περισσότερη απο τη μάζα όλων των άστρων τους μαζί.Μετρήσεις στην αστρονομία υποδεικνύουν ότι πάνω απο το 90% του σύμπαντος βρίσκεται σε μορφή σκοτεινής ύλης.Αυτή η ύλη δεν εκπέμπει φως αλλά η παρουσία της γίνεται αισθητή απο τα βαρυτικά φαινόμενα που εμφανίζονται στην ύλη που μπορούμε να δούμε. Τα άστρα των Γαλαξιών για παράδειγμα,θα κινούνταν πολύ πιο γρήγορα απ’ότι αν επηρεάζονταν μόνο απο την ορατή ύλη του Γαλαξία.Οι θεωρίες της Κοσμολογίας υποδεικνύουν πως ένα μεγάλο μέρος της σκοτεινής ύλης πρέπει να έχει εντελώς διαφορετική μορφή.Όποια κι αν είναι η φύση της,πρέπει να δίνει πολύ ασθενείς αλληλεπιδράσεις,διαφορετικά θα είχε ανιχνευθεί.


Μια πιθανότητα είναι τα σωματίδια που αλληλεπιδρούν ασθενώς και ονομάζονται “Νετρίνο”,τα οποία έχουν μια μικρή μάζα και σχηματίζουν σκοτεινή ύλη.Αλλά η συμπεριφορά των Νετρίνο δημιουργεί προβλήματα στις θεωρίες που πραγματεύονται τον τρόπο σχηματισμού των Γαλαξιών στο Σύμπαν.Τα Νετρίνα κατά το ταξίδι τους στο διαγαλαξιακό-διαστρικό-διαπλανητικό κενό και όχι μόνο, αλλάζουν ταυτότητα και παρουσιάζονται σε τρείς διαφορετικούς τύπους (Τριαδικός Νόμος),αυτό το γεγονός απο μόνο του,δείχνει ότι έχουν μάζα.Τα Νετρίνα είναι πολύ δύσκολο να επισημανθούν. Δεν έχουν ηλεκτρική φόρτιση και είναι τόσο μικρά,ώστε διαπερνούν την ύλη χωρίς να αφήνουν σημάδια.Τα πειράματα έδωσαν στους ερευνητές τη δυνατότητα να καθορίσουν το βάρος των νετρίνο σε περίπου 0,3 ηλεκτρονιοβόλτ, λιγότερο από ένα εκατομμυριοστό της μάζας ενός ηλεκτρονίου.Τρισεκατομμύρια νετρίνα ανα δευτερόλεπτο διέρχονται συνεχώς από τη Γη,όμως οι ερευνητές θα πρέπει να κατασκευάσουν γιγάντιους ανιχνευτές,που θα ζυγίζουν χιλιάδες τόνους για να εντοπίσουν μόνο ένα μικρό αριθμό τους.Πάντως ήδη στον βυθό της θάλασσας -στο βαθύτερο σημείο του Ιονίου,ανοικτά της Πύλου, υπάρχουν εγκαταστάσεις που αποτελούνται από τεράστιες δεξαμενές και βυθισμένα μπαλόνια- ένα υποθαλάσσιο αστεροσκοπείο-για τον εντοπισμό αυτών των νετρίνο και που βρίσκεται στον αντίποδα με το υποθαλάσσιο αστεροσκοπείο της Χαβάης.


Πρίν απο μερικά εκατομμύρια χρόνια κάποιος πρωτόγονος πρόδρομος του ανθρώπου εσκόνταψε σε μια πέτρα μεγάλη σαν γροθιά που η “διάβρωση” την είχε κάνει αιχμηρή.Χρησιμοποιώντας το παράξενο αυτό εργαλείο διαπίστωσε ότι θα μπορούσε να του χρησιμεύσει θαυμάσια τόσο για να κόψει ένα κλαδί,όσο και για να νικήσει ένα εχθρό.Τον Ιούνιο του 1962,στο Μπρούκχάβεν του Λόγκ Άιλαντ, φυσικοί,με τη βοήθεια του εκεί συγχροτονίου των 33 δισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ εκτόξευσαν ατομικά θραύσματα που διαπέρασαν χαλύβδινο θώρακα πάχους 13 μέτρων και ανακάλυψαν δυο ποικιλίες του “Νετρίνο”,ενός μυστηριώδους και φευγαλαίου σωματιδίου κάτι μεταξύ υπαρκτού και ανύπαρκτου προικισμένου με τόση διεισδυτική δύναμη ώστε να μπορεί να διαπεράσει μόλυβδο πάχους 160 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων με όση ευκολία,μια σφαίρα διαπερνά ένα νέφος.


Απο την υπερβατική εξίσωση 0 + οο = 1 = ΘΕΟΣ ,την οποία δίδασκε και επεξηγούσε ο Πυθαγόρας (590 π.Χ.) στους Μαθητές του,καθώς μαζί με την “Ιερά Τετρακτύς” : 1(ΘΕΟΣ) + 2(ΥΛΗ) + 3(ΧΩΡΟΣ) + 4(ΧΡΟΝΟΣ) = 10(ΤΕΛΕΙΟ) …ο άνθρωπος ποτέ δεν έπαψε να αναζητά την αποκρυπτογράφηση της “ΤΕΛΕΙΑΣ ΓΝΩΣΗΣ”,δηλαδή,του “ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ”.


Ο συνδιασμός των αριθμών δημιουργεί κατά τον Πυθαγόρα,το Σύμπαν,το τετραδιάστατο αυτό μόρφωμα,το οποίο έχει ιδιότητες,φτιάχνει την ενέργεια,την μάζα και τον χωρο-χρόνο.Όλα έχουν συντεθεί από τους αριθμούς. Ο αριθμός 10 είναι το δοχείο (όλων) των αριθμών,από το 1 έως το 9, διότι μετά όλοι οι αριθμοί επαναλαμβάνονται. Συμβολίζει το όλον,το τέλειο,την Αιωνιότητα… είναι η ΑΡΜΟΝΙΑ εις την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. Αρμονία σημαίνει Νού,Ψυχή και Σώμα σε τέλειο συγκερασμό.


Να αναλογιστούμε,επίσης,στο δυαδικό σύστημα αριθμών που χρησιμοποιείται στους υπολογιστές,ότι το (1) αντιστοιχεί στην ύπαρξη ηλεκτρικού σήματος και το (0) στην απουσία του σήματος.Με αυτούς τους δύο μόνο αριθμούς μπορεί ένας σύγχρονος υπολογιστής να κάνει όλα αυτά τα θαυμαστά που γνωρίζουμε ήδη. Να φτιάχνει ολογράμματα (virtual reality),που μοιάζουν με πραγματικότητα, με ανθρώπους, αντικείμενα, να μιλάει, να «σκέφτεται», ενώ στην ουσία όλα αυτά είναι συνδιασμοί δύο αριθμών!


Στην Σχολή του Πυθαγόρα,οι Μαθητές του,ορκίζονταν στην “Ιερή Τετρακτύς” :”ΟΥ ΜΑ ΑΜΕΤΕΡΑ ΓΕΝΕΑ ΠΑΡΑΔΟΝΤΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ, ΠΑΓΑΝ ΑΕΝΑΟΝ ΦΥΣΕΩΣ ΡΙΖΩΜΑ Τ’ ΕΧΟΥΣΑΝ”


“ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΘΕΙΚΗ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ,ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΝΟ ΚΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟ,ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”


Επίσης οι Μαθητές του Πυθαγόρα την συμπεριλάμβαναν,όταν επικαλούνταν την πρωινή “προσευχή” τους :


“Ω ΑΓΙΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ,ΣΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙΣ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΦΥΕΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΓΝΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΕ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΔΕΚΑΔΟΣ ΚΛΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑΝ ΦΥΣΙΝ,ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ ΗΜΑΣ”.


Η “Ιερά Τετρακτύς” είναι το “κλειδί” του σύμπαντος και το όργανο μετρήσεως της διαστολής αυτού.Όταν αποκρυπτογραφηθεί τελείως η συμπεριφορά της “Ιερής Τετρακτύς”,τότε θα αποκαλυφθούν μπροστά μας όλοι οι νόμοι του σύμπαντος.


Και όπως έλεγε ο Αριστοτέλης : “Η μέν όρασις απο του περιέχοντος αέρος λαμβάνει το φως η δέ ψυχή απο μαθημάτων”,δηλαδή,


“Η όραση λαμβάνει το φως απο το περιβάλλοντα αέρα,η ψυχή όμως απο τα όσα μαθαίνει”.






ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ


Ζούμε σε ένα τρισδιάστατο κόσμο,εγκλωβισμένο σε τρείς διαστάσεις.Φανταζόμαστε το Σύμπαν μας επίπεδο στις τρείς διαστάσεις…αλλά αυτό είναι καμπύλο σε μια τέταρτη.Μπορούμε να μιλάμε για την τέταρτη διάσταση αλλά όχι να την βιώσουμε πραγματικά.Κανείς δεν μπορεί να δείξει προς την τέταρτη διάσταση. Υπάρχει το μπρός-πίσω,αριστερά-δεξιά,πάνω-κάτω…και υπάρχει μια άλλη κατεύθυνση…σε ορθή γωνία με τις τρείς οικείες μας διαστάσεις.Το Σύμπαν μας είναι καμπυλωμένο σε μια τεράστια σφαίρα.Υπάρχει τόση ύλη, ώστε η βαρύτητα στρεβλώνει το χώρο…κλείνοντας το σε μια σφαίρα. Εμείς δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε. Κι αν κάποια στιγμή ξεκινήσουμε απο κάποιο σημείο-για να ταξιδέψουμε στο διάστημα-θα έχουμε την εντύπωση ότι βαδίζουμε σε ευθεία γραμμή,αλλά κάποτε θα φθάσουμε στο ίδιο σημείο απο το οποίο ξεκινήσαμε.


Aν φανταστούμε ότι το Σύμπαν διαστέλλεται σαν φουσκωμένο τετραδιάστατο μπαλόνι…ένας παρατηρητής θα πιστεύει ότι όλοι οι υπόλοιποι Γαλαξίες απομακρύνονται από αυτόν.Όσο πιο μακρινός είναι ο Γαλαξίας τόσο πιο γρήγορα κινείται.Κι εφόσον το Σύμπαν διαστέλλεται,παρατηρητές σε οποιοδήποτε σημείο θα έβλεπαν ότι όλοι οι Γαλαξίες απομακρύνονται γρήγορα από αυτούς…Αν υπάρχει αρκετή ύλη για να κλείσει το Σύμπαν με τις δυνάμεις της βαρύτητας… τότε το Σύμπαν τυλίγεται στον εαυτό του σαν μια σφαίρα.Σ’ένα κλειστό Σύμπαν τίποτε δεν μπορεί να διαφύγει ούτε η ύλη,ούτε το φώς.Μια υποθετική σήραγγα ή «σκουλικότρυπα» ή μια «περιστρεφόμενη» μαύρη τρύπα… θα αποτελεί μια διέξοδο που θα οδηγήσει στην επόμενη υψηλότερη διάσταση ή σε ένα άλλο Σύμπαν. Αν ζούμε σε ένα τέτοιο κλειστό Σύμπαν… τότε η Μεγάλη Έκρηξη δεν είναι η δημιουργία του Σύμπαντος… αλλά απλά το τέλος του προηγούμενου κύκλου,η καταστροφή της τελευταίας ενσάρκωσης του σύμπαντος.






Η κίνηση των Γαλαξιών είναι απομεινάρι της Μεγάλης Έκρηξης.Το κλειδί της κοσμολογίας της μελέτης όλου του σύμπαντος… είναι και κοινοτοπία της φύσης,μια εμπειρία της καθημερινής ζωής.Μπορούμε να παρατηρήσουμε στον γήινο κόσμο,στον οποίο ζούμε,φαινόμενα που μοιάζουν με εκεί «έξω».Αν πάρουμε για παράδειγμα μια πηγή που στέλνει κύματα,αυτά μπορεί να είναι κύματα φωτός, ηχητικά, μαγνητικά, υδάτινα κλπ. Ο ήχος μεταδίδεται στον αέρα με ηχητικά κύματα σε τέλειους κύκλους…όπως είναι οι κυματισμοί σε μια λίμνη.Όταν η πηγή ήχου κινείται,τα ηχητικά κύματα συνωστίζονται μεταξύ τους… και εκείνα που απλώνονται πίσω του αερώνουν.Τα συμπιεσμένα κύματα έχουν υψηλότερη συχνότητα ή τόνο…από τα αραιωμένα κύματα.Η οικεία αλλαγή στον τόνο,είναι η μετατόπιση Ντόπλερ. Το ίδιο ισχύει και για τα κύματα φωτός.Το χρώμα είναι για το φως,ακριβώς ότι και ο τόνος για τον ήχο.Τα συμπιεσμένα κύματα φωτός γίνονται πιο γαλάζια.Είναι μετατοπισμένα προς το κυανό.Τα αραιωμένα κύματα φωτός γίνονται πιο κόκκινα. Είναι μετατοπισμένα προς το ερυθρό.Με ταχύτητες στον ατμοσφαιρικό αέρα αισθανόμαστε την αλλαγή του τόνου στον ήχο… αλλά όχι στο φως.Ο ήχος κινείται ένα εκατομμύριο φορές πιο σιγά.. απ’ότι χρειάζεται για να γίνει αισθητό κάτι τέτοιο.


Κι επειδή το ένα παράδειγμα φέρνει το άλλο,όπως ο αέρας μεταδίδει τον ήχο,όπως το νερό μεταδίδει την κίνηση (με κυματισμούς), έτσι και ο αιθέρας είναι το μέσον για την μετάδοση του φωτός στο διάστημα.Το μαύρο και το άσπρο αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους και δημιουργούν μια εικόνα «ζωγραφικής».Το φόντο είναι «μαύρο» και το φως ζωγραφίζει τον κόσμο της Δημιουργίας,με αιώνιες κινήσεις και άπειρες μορφές.«Ο κόσμος δημιουργήθηκε μέσα στον πρώτο αδιαμόρφωτο νου που με το Λόγο έθεσε σε κίνηση τον εαυτό του και δημιούργησε το Φως». Η λέξη ΛΟΓΟΣσημαίνει : ΛΟ= τον φωτισμόν και Γος =επί γης,σε χώρον ή σώμα.Κοσμολογικά,γίνεται φανερό ότι με το ΛΟ-ΓΟ ο ΘΕΟΣ «γεωμετρεί» και «διαφεντεύει» την ύλη (ΦΩΣ) σε κενό – (αδιαμόρφωτο νου) – χώρο (ΑΙΘΕΡΑΣ), προς δημιουργία στερεών σωμάτων,τα οποία ταυτίζονται με την ΑΡΧΗ της δημιουργίας…Μεγάλη Έκρηξη…Το Σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς… από την Μεγάλη Έκρηξη και μετά.Είναι η απωστική δύναμη της Μεγάλης Έκρηξης που μεταδίδεται μέσω «παλμικών κινήσεων» με υπόβαθρο τον Αιθέρα,ο οποίος αποτελεί και την πέμπτη διάσταση.






Αν το Σύμπαν είναι παλλόμενο,οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια μετατόπιση του σήματος που ακολουθείται από μια μετατόπιση του ερυθρού προς το κυανό… η αιτιότητα θα αντιστραφεί… και το αποτέλεσμα θα προηγείται της αιτίας. Αυτό θυμίζει τα λεγόμενα του Πλάτωνα στο βιβλίο του «Πολιτεία».






Κοιτώντας στις εσχατιές του σύμπαντος,τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να ανιχνεύσουν μακρινά «Κβάζαρ» (Γαλαξίες υπο κατάρρευση), δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά που διαστέλλονται μαζί με τη δομή του διαστήματος.Κοιτώντας μακριά έξω στο διάστημα…κοιτάμε και μακριά πίσω στο χρόνο…πίσω στον ορίζοντα του Σύμπαντος…πίσω στην εποχή της Μεγάλης Έκρηξης.Τα ραδιοτηλεσκόπια έχουν ανιχνεύσει και την κοσμική ακτινοβολία υπόβαθρου,της φωτιάς της Μεγάλης Έκρηξης που έχουν ψυχθεί και μετατοπιστεί προς το ερυθρό… να αντηχούν αμυδρά στους διαδρόμους του χρόνου.Από αστεροσκοπεία που βλέπουν ακτίνες Χ,φαίνεται ότι ανάμεσα σε κάποιους Γαλαξίες… υπάρχει ένα τεράστιο νέφος εξαιρετικά θερμού υδρογόνου… που λάμπει στις ακτίνες Χ κάποιων Γαλαξιών.Αν αυτή η ποσότητα διαγαλαξιακής ύλης…χαρακτηρίζει όλα τα σμήνη Γαλαξιών…τότε υπάρχει αρκετή ύλη για να κλείσει το Σύμπαν…και να εγκλωβιστούμε για πάντα σε ένα παλλόμενο Σύμπαν.Τότε αφού το Σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα απειροελάχιστο μικρό σημείο (Κοσμικό Αυγό)… και μέσω της Μεγάλης Έκρηξης – διαστέλλεται το Σύμπαν -, της οποίας νιώθουμε μέχρι σήμερα την απωστική της δύναμη…θα μπορούσαμε να υποθέσουμε το εξής ερώτημα: …σε ένα κλειστό Σύμπαν…η συνεχής διαδοχική αύξηση της ενέργειας… θα δημιουργεί συνεχώς ύλη… μέχρι κορεσμού και εκρήξεως του περιβάλλοντος χώρου που περικλύει το Σύμπαν; Φυσικά το Σύμπαν έχει προνοήσει, πριν από εμάς και σε αυτή την περίπτωση, με την απλούστατη μέθοδο: «ότι γεννιέται-πεθαίνει», αλλά και πάλι αυτό ισχύει και για το ίδιο το Σύμπαν!


Ότι συμβαίνει εκεί «έξω»επηρεάζει εμάς εδώ μέσα στη Γη.Αν συναντήσουμε μια Μαύρη Τρύπα θα διαλύσει τον κόσμο μας σε καμματάκια. Και ένα είναι σίγουρο,οι ουρανοί είναι γεμάτοι από αυτές.Αν μια μαύρη τρύπα πλησιάσει το ηλιακό μας σύστημα και εισχωρήσει μέσα σε αυτό,η βαρύτητά της θα γίνει αισθητή στη Γη από σεισμούς και ακραία καιρικά φαινόμενα.Σιωπηλά ο κόσμος μας αποσυντίθεται και καταβροχθίζεται.Και το μόνο που απομένει είναι η Μαύρη Τρύπα που ταξιδεύει στο Σύμπαν.Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι τα Κβάζαρ είναι τα πιο μακρινά αντικείμενα στον ουρανό.Αν και τόσο μακρινά,η παραγόμενη ενέργειά τους είναι …τεράστια. Τα Κβάζαρ είναι Γαλαξίες που βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους.Τα κέντρα τους έχουν καταρρεύσει σε συμπαγείς μαύρες τρύπες που απορροφούν τα υπόλοιπα άστρα που βρίσκονται γύρω από την περιφέρειά τους.Στον δικό μας Γαλαξία υπάρχει στο κέντρο του μια μαύρη τρύπα γίγαντας… ένα δισεκατομμύριο φορές πιο βαριά από τον Ήλιο μας. Είναι τόσο απίστευτα ισχυρή,ώστε στριφογυρίζει τα άστρα γύρω της με ταχύτητα 1000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.Το μέλλον του Γαλαξία μας είναι ήδη σφραγισμένο! Κάποτε και ο δικός μας Γαλαξίας θα χάνεται υπο την μορφή Κβάζαρ στον συμπαντικό ορίζοντα…Το πιο συγκλονιστικό όμως είναι ότι οι Γαλαξίες που έχουν καταρρεύσει μέσα σε μια μαύρη τρύπα σε σχέση με τους ορατούς Γαλαξιές είναι 100:1…αυτή είναι μια αποκάλυψη που προκαλεί δέος.


Αν αναλογιστούμε ότι το Σύμπαν αποτελείται στην «κυριολεξία» από υδρογόνο-αφού το υδρογόνο είναι το βασικό στοιχείο του σε ελεύθερη ή όχι κατάσταση-τότε λειτουργεί το Σύμπαν,κατά μια έννοια,όπως ένα άστρο που η περίοδος της ζωής του εξαρτάται από τα καύσιμά του,το υδρογόνο; Αν συμβαίνει κάτι ανάλογο και με το Σύμπαν,τότε η κατάληξη του Σύμπαντος,μπορεί,να είναι ένα «Μαυρότρυπο» Σύμπαν; «όλα είναι αντάλλαγμα της φωτιάς και η φωτιά των πάντων» : έλεγε ο Ηράκλειτος!Η αρχική μεγάλη αναλογία υδρογόνου στα άστρα,επιτρέπει να σχηματίζεται ήλιο,κατόπιν άνθρακα,οξυγόνο,άζωτο και διαδοχικά,πιο βαριά στοιχεία,αποχτώντας έτσι ενέργεια.Σε κάθε νέο στάδιο η σύντηξη παράγει περισσότερη ενέργεια, μέχρις ώσπου ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του άστρου να μετατραπεί σε σίδηρο.Ίσως το κέντρο του σύμπαντός μας να έχει αρχίσει ήδη να παίρνει τέτοια μορφή. Στο σημείο αυτό,η σύντηξη των πυρήνων δεν απελευθερώνει πια ενέργεια.Ο σχηματισμός στοιχείων βαρύτερων από το σίδηρο,με τη σύντηξη ελαφρότερων στοιχείων, είναι – αντίθετα – μια διεργασία που καταναλώνει ενέργεια.Όταν ένα άστρο έχει καταναλώσει όλα του τα διαθέσιμα ελαφρότερα στοιχεία,μ’αυτό τον τρόπο,δε διαθέτει πιά μια εσωτερική πηγή ενέργειας,αρκετά ισχυρή για να εμποδίσει την πάρα πέρα βαρυτική του κατάρρευση.Φτάνει πια σε μια κλιμακτήριο περίοδο που θα το οδηγήσει στο τέλος του, όσο πιο βαρύ είναι,τόσο πιο γρήγορα.Πρώτα απ’όλα,καθώς παγώνει το άστρο γίνεται σκοτεινότερο,πολύ γρήγορα,και εξαφανίζεται μέσα σε τέσσερα εκατομμυριοστά ενός δευτερολέπτου, αν έχει δέκα φορές πιο πολύ μάζα από τον Ήλιο,καταλήγωντας σε μια Μαύρη Τρύπα..






Αν έχει ύλη ίση με την ύλη ενός Γαλαξία,τότε η εξαφάνισή του θα γίνει σ’ένα διάστημα 10 περίπου ημερών. Αν έχει ύλη ιση με την ύλη του Σύμπαντος,άγνωστο πόσο θα κρατήσει η εξαφάνισή του,αφού δεν είμαστε ακόμα σίγουροι για τις διαστάσεις του σύμπαντός μας…Πιο σύγχρονα διαστημικά τηλεσκόπια,απο το Habble και το WMAP,που κοιτούν πίσω στον χρόνο της δημιουργίας(Μεγάλη Έκρηξη),θα μας βοηθήσουν στο μέλλον σε αυτό… Πάντως σε περίπτωση που θα συμβεί κάτι τέτοιο στο Σύμπαν…η αιτιότητα θα αντιστραφεί… και το αποτέλεσμα θα προηγείται της αιτίας.Τότε όλα θα οδηγούν αντίστροφα στην μακάβρια πορεία της E=M*C²».Αλλά τότε θα υπάρξει και ένα πρόσθετο πεδίο βαρύτητας,που θα ασκείται απ’αυτή τη μάζα,το οποίο θα επιταχύνει την κατάρρευση.Από κει και πέρα η μαύρη τρύπα θα εκμηδενίσει τα πάντα σε μια ορισμένη διάρκεια χρόνου. Και ερχόμαστε πάλι στον Πλάτωνα που πρίν από 24 αιώνες: μίλησε για ένα παλλόμενο Σύμπαν,που κατά περιόδους αντιστρέφει το δείκτη του χρόνου του.Στο τέλος κάθε κύκλου,ο χρόνος σταματά και τότε όλα κινούνται προς τα πίσω.Αυτή η παράξενη θεωρία του Πλάτωνα απασχολεί το κλάδο της πυρηνικής φυσικής.Άραγε γιατί τα «ταχυόνια»,ατομικά σωματίδια που κινούνται γρηγορότερα από το φώς,κατευθύνονται πίσω στο χρόνο;






Ίσως το τέλος του κόσμου,να είναι ο απόλυτος εκμηδενισμός,το τίποτε,ίσως και όχι.Αν χρησιμοποιήσουμε τη σημερινή μας αντίληψη, για το παρελθόν και το παρόν,ίσως προβλέψουμε το μέλλον.Ξέρουμε ότι οι Γαλαξίες αποχωρούν ο ένας από τον άλλο,ολοένα και ταχύτερα. Υπάρχουν δυο πιθανότητες σε ένα τέτοιο διαστελλόμενο Σύμπαν: οι Γαλαξίες είτε συνεχίζουν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον για πάντα ή επιβραδύνονται και κάποτε σταματούν,ώσπου τελικά υποχωρούν μαζί,από το λόγο της αμοιβαίας ελκτικής τους δύναμης, με ολοένα και αυξανόμενη ταχύτητα.Τελικά,θα συγκρουστούν,ο ένας με τον άλλο,και θα μετατραπούν σε ένα υπερκαταρρεύσαν αντικείμενο το οποίο υφίσταται ακριβώς το αντίθετο από τη μεγάλη έκρηξη.Θα αποτελέσουν έτσι ένα παγκόσμιο καταρρεύσαν άστρο.Από την άλλη μεριά,αν υπάρχει περισσότερη ενέργεια,απ’αυτή την ειδική τιμή,τότε η αρχική ενέργεια της αποχώρησης καταχτιέται τελικά από τη βαρύτητα και ακολουθεί η γενική κατάρρευση.Προφανώς,έχει μεγάλη σημασία να βρούμε αυτή την κρίσιμη τιμή και την πραγματική αριθμητική ποσότητα ενέργειας που υπάρχει στον κόσμο.Η πρώτη απ’αυτές τις τιμές μπορεί να βρεθεί από την ταχύτητα αποχώρησης των Γαλαξιών,και φαίνεται πως αντιστοιχεί με μια ομοιόμορφη κατανομή σ’ολόκληρο το διάστημα ενός ατόμου υδρογόνου σε κάθε 100 χιλιάδες κυβικά χιλιόμετρα.






Αυτή η ποσότητα μπορεί να φαίνεται μικρή,αλλά είναι 10 φορές περισσότερη,απ’ότι θα προέκυπτε αν όλη η ύλη των Γαλαξιών ήταν κατανεμημένη ομοιόμορφα σ’όλο το διάστημα με τη μορφή υδρογόνου. Γι’αυτό, είναι ανάγκη να ψάξουμε για άλλες μορφές ύλης ή ενέργειας, πρίν το Σύμπαν καταρρεύσει πίσω προς τον εαυτό του.Η ενέργεια του φωτός και των άστρων,είναι ασήμαντες. Υπάρχουν δυο άλλες μορφές ενέργειας,οι οποίες είναι πανίσχυρες.Η μία είναι η σκοτεινή ύλη που έχει αναφερθεί παραπάνω και που αποτελεί το 90% του σύμπαντος χώρου.Η άλλη είναι η μορφή διαγαλακτικού υδρογόνου.Αλλά και η παρουσία του δεν φαίνεται να αρκεί για να είναι αρκετά ελκτικό για να προκαλέσει την επανακατάρρευση του σύμπαντος. Επομένως πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο-από την κρίσημη ποσότητα υδρογόνου – ανάμεσα στους Γαλαξίες. Από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης που συνέβει μέσα στην «αιθερική θάλασσα»,οι παλμοί ποτε δεν σταμάτησαν.Αυτή η αιθερική θάλασσα ηλεκτρομαγνητικών πεδίων αλληλεπιδρά με τη γεωμετρία του χώρου και δημιουργεί το πεδίο πάνω στο οποίο «εφαρμόζεται» η διαστολή του σύμπαντος. Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι η ισχυρότερη δύναμη στο Σύμπαν.






Την εποχή που ο Κοπέρνικος «αναβίωσε» την ηλιοκεντρική θεωρία του Πυθαγορείου Αρίσταρχου επικρατούσεη άποψη ότι η δύναμη που συγκρατούσε τους πλανήτες γύρω από τον Ήλιο ήταν ο μαγνητισμός. Αργότερα ο Νεύτωνας διατύπωσε το νόμο της Παγκόσμιας Έλξης, και από τότε η άποψη που επικράτησε στους φυσικούς και στους αστρονόμους είναι ότι η δύναμη που διαμορφώνει το Σύμπαν ως σύνολο είναι η βαρύτητα,ενώ ο μαγνητισμός παίζει ρόλο μόνο σε τοπικό επίπεδο.Τα τελευταία χρόνια όμως,μετά από παρατηρήσεις δορυφόρων, όπως και αυτές του δορυφόρου WMAP ,υποδεικνύουν ότι η εμβέλεια του μαγνητισμού είναι πολύ μεγαλύτερη από το ηλιακό μας σύστημα, και : διαμορφώνει την δομή και την εξέλιξη του Σύμπαντος.Ο δορυφόρος WMAP έχει στόχο την καταγραφή σε υψηλή ανάλυση της μικροκυματικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υπόβαθρου,η οποία αποτελεί τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης που δημιούργησε το Σύμπαν.Από αυτή την άποψη ο δορυφόρος αυτός, συνεχίζει το έργο του δορυφόρου COBE,από τον οποίο προήλθαν οι πρώτες μετρήσεις αυτής της ακτινοβολίας.Ως σήμερα οι παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP έδωσαν απάντηση σε πολλά προβλήματα της Κοσμολογίας,το κυριώτερο από τα οποία είναι η ηλικία του Σύμπαντος,που υπολογίστηκε σε 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο οι παρατηρήσεις αυτές δημιούργησαν και ένα καινούργιο πρόβλημα: έδειξαν ότι η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου εξαρτάται με έναν παράξενο τρόπο από την διεύθυνση προς την οποία παρατηρούμε τον ουρανό.Συγκεκριμένα,ενώ αν συγκρίνουμε διάφορες μικρές περιοχές του ουρανού βρίσκουμε στατιστικά ότι εκπέμπουν την ίδια ακτινοβολία ,αν συγκρίνουμε μεγάλες περιοχές βρίσκουμε αισθητή διαφορά. Και αυτό συμβαίνει γιατί το Σύμπαν δεν είναι σφαιρικό,αλλά ελλειψοειδές… (όπως ακριβώς είναι οι πλανήτες και οι ελλειπτικές τροχιές τους,οι Γαλαξίες,τα άστρα…κλπ. ,όλα έχουν ελλειψοειδής μορφή,και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της βαρύτητας αλλά και του μαγνητισμού).


Η σύγχρονη Κοσμολογία ξεκινάει από την βασική υπόθεση ότι το Σύμπαν είναι ισότροπο,δηλαδή,ότι δεν υπάρχει κάποια προτιμητέα διεύθυνσησε αυτό.Έτσι η «λάμψη» της Μεγάλης Έκρηξης,που εκπέμφθηκε πρίν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια,θα πρέπει να προέρχεται από περιοχές του σύμπαντος που απέχουν από εμάς 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός,αφού το φως χρειάστηκε ακριβώς 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει σε εμάς από την «πηγή» του.Με άλλα λόγια η ακτινοβολία μικροκυμάτων που σήμεραανιχνεύεται στη Γη θα πρέπει να προέρχεται από την επιφάνεια μιας σφαίρας με ακτίνα 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός,που «πλέει» μέσα σε μια «αιθερική θάλασσα» κοσμικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πλάσματος.


Πάντως με όσα κατέγραψε ο δορυφόρος WMAP,το Σύμπαν μας είναι ελλειπτικό και έτσι εξηγείται η παράξενη κατανομή της ακτινοβολίας μικροκυμάτων σε αυτό.Το Σύμπαν οφείλει το ελλειψοειδές σχήμα του στην ύπαρξη ενός «ασθενούς» κοσμικού μαγνητικού πεδίου. Το πεδίο αυτό δημιουργεί μια προτιμητέα διεύθυνση στο Σύμπαν,όπως ακριβώς το μαγνητικό πεδίο της Γης,ορίζει την κατεύθυνση του Βορρά που δείχνει η βελόνα μιας πυξίδας. ΟΠΩΣ ΕΠΑΝΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩ. Είναι γνωστό ότι στην Γη οι μαγνητικοί Πόλοι αντιστρέφονται… μήπως αυτό συμβαίνει και στο Σύμπαν μας; Μήπως είχε δίκιο ο Πλάτωνας ότι το Σύμπαν αντιστρέφει το δείκτη του χρόνου του,και όλα κινούνται προς το παρελθόν; Ξέρουμε ότι η συνολική ενέργεια στο Σύμπαν είναι αρνητική,υπο μορφή σκοτεινής ύλης (90%),αυτό σημαίνει ότι κάθε διαστολή θα επιβραδυνθεί,καθώς προχωρεί ο χρόνος,με τέτοιο ρυθμό,ώστε-στο τέλος-να σταματήσει και να αντιστραφεί, οπότε το Σύμπαν αρχίζει να καταρρέει,και να πέφτει πίσω προς τον εαυτό του,για να δημιουργήσει μια κατάσταση πολύ μεγάλης πυκνότητας,όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες.

http://clubs.pathfinder.gr/Sirius5/463562 Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.