Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκ προθέσεως Γενοκτονία των ευρωπαϊκών λαών;

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκ προθέσεως Γενοκτονία των ευρωπαϊκών λαών;

Άρθρο του Guillaume Faye
Η Γενοκτονία είναι μια μέθοδος που ασκείται από τους αρχαίους χρόνους. Από το πρόσφατο παρελθόν, μας έρχονται στο μυαλό το Ολοκαύτωμα, η Γενοκτονία των Αρμενίων (και των Ποντίων), η Ρουάντα και η Καμπότζη υπό τον Πολ Ποτ (γενοκτονία του ίδιου του λαού του). Η Γενοκτονία μπορεί να έχει δύο μορφές: είτε εξαλείφοντας έναν στοχευμένο πληθυσμό άμεσα, είτε εκθέτοντάς τον σε εξαφάνιση έμμεσα με άλλα είδη εγκληματικών ενεργειών. Η έμμεση γενοκτονία έχει διαπραχθεί πολλές φορές στην ιστορία. Η σημερινή «μεταναστευτική κρίση» είναι μέρος ενός τέτοιου έργου: μέσω της μεταναστευτικής πλημμυρίδας επιχειρείται να αλλοιωθούν δημογραφικά οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Η Μαλακή Γενοκτονία: Εθελοντική και Μηδενιστική

Τα ευρωπαϊκά έθνη είναι θύματα μιας συγκαλυμμένης απόπειρας γενοκτονίας, μιας δημογραφικής και πολιτιστικής εξάλειψης, που καθοδηγείται από την δική τους εθνομαζοχιστική και ξενόφιλη ελίτ. Κάτι που αποτελεί πρωτιά στην ανθρώπινη ιστορία. Οι γαλλικές και βελγικές αρχές είναι αυτές που συμμετέχουν πιο πολύ σε αυτό το εγχείρημα ‘μαλακής γενοκτονίας’. Τόσο σε φυσικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο.

Αν και στολισμένη με «αντιρατσιστική» ιδεολογία, ο στόχος που επιδιώκεται είναι καθαρά φυλετικός και ρατσιστικός: η σταδιακή εξάλειψη των αυτοχθόνων Ευρωπαίων. Οι οποίοι εξαλείφονται με πέντε τρόπους: 1) προωθώντας την μετανάστευση μη ευρωπαίων εποίκων, 2) αποθαρρύνοντας τους αυτόχθονες να αυξήσουν τα ποσοστά γεννήσεων και τιμωρώντας την μεσαία τάξη, 3) προκαλώντας την εξορία νέων εγχώριων δυνάμεων με τα τιμωρητικά φορολογικά μέτρα και με την ανεργία, 4) ευνοώντας, κοινωνικά, οικονομικά, νομικά και πολιτιστικά τους μη ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, εις βάρος των γηγενών και 5) ποινικοποιώντας και τιμωρώντας κάθε αντίλογο στη συνολική μεταναστολάγνα επιχείρηση και ιδεολογία.

Μερικοί ευκολόπιστοι «δεξιοί» ισχυρίζονται ότι το «σύστημα», η εξουσία, το κράτος, οι αρχές της ΕΕ, όλοι είναι ανίκανοι να σταματήσουν την μαζική και ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ανίκανοι; Όχι βέβαια. Είναι πολύ ισχυροί και αρκετά αποτελεσματικοί στην επίτευξη του στόχου τους: στην εθνοκάθαρση της Ευρώπης.

Στη Γαλλία, η τροτσκιστική ιδεολογία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Η αστική τάξη και το αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμβουλοι του, το think tank “Terranova” («νέα γη», ή νέα χώρα ή νέος λαός) είναι οι αιχμές του δόρατος. Ένας από τους ηγέτες του δήλωσε πρόσφατα ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ για το Εθνικό Μέτωπο γιατί δεν θα καταφέρει να έρθει στην εξουσία για δημογραφικούς λόγους. Αυτή είναι μια λεπτή, κυνική, συνειδητή στρατηγική. Οι «κακοί» μη επιδεχόμενοι «διόρθωσης ψήφου» ψηφοφόροι θα εξαφανιστούν και στην θέση τους θα έρθουν νέοι. Αυτή η εθνοτική «μεγάλη αντικατάσταση» είναι αυτό ακριβώς που θέλουν.

Το ότι το Ισλάμ είναι σεξιστικό, αντιδραστικό, αντιδημοκρατικό, κλπ δεν αποτελεί πρόβλημα για τους ‘αριστερούς’ ‘δημοκράτες’. Μία εμμονή έχουν και αυτή είναι η εξάλειψη των εθνοτικών λαών της Ευρώπης. Θα ρωτήσει κάποιος: Μα, αυτή η «διεθνιστική» ιδεολογία δεν είναι αυτοκτονική ακόμη και για εκείνους που την υποστηρίζουν; Ναι. Αλλά και τι έγινε; Δεν τους νοιάζει. Επειδή είναι μηδενιστές. Ο στόχος τους είναι να καταστρέψουν αυτό που μισούν – τον ευρωπαϊκό πολιτισμό – και να οικοδομήσουν ένα «νέο κόσμο» στον οποίο οι ίδιοι δεν πιστεύουν.

Οι στρατηγικοί άξονες της Μαλακής Γενοκτονίας

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται – ένας συνδυασμός ιδεολογικών, οικονομικών, δικαστικών και αστυνομικών μέτρων – είναι τα εξής:

1) Ενθάρρυνση της μετανάστευσης. Αφήστε τον αποικισμό να συμβεί ή κυνικά προωθείστε τον με κάθε μέσο. Η «μεταναστευτική» ή «προσφυγική» κρίση είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη. Τρέχει με μεγάλες ταχύτητες. Μετά από 30 χρόνια μετανάστευσης (ως διαρροή) έρχεται μια πλημμύρα εκατομμυρίων μεταναστών, υπό τον ανθρωπιστικό όρο «πρόσφυγες». Οι ευρωπαϊκές αρχές δεν είναι «ανίκανες» να σταματήσουν τις μεταναστευτικές «προσφυγικές» ροές. Αντίθετα, θέλουν να τις αυξήσουν. Οποιαδήποτε απέλαση θεωρείται αδύνατη.

2) Προώθηση της ισλαμοποίησης. Οτιδήποτε μουσουλμανικό είναι ιερό και ανέγγιχτο από τις Αρχές, παρά τις ισλαμικές επιθέσεις στην Ευρώπη και την στρατιωτική στάση έναντι του ISIS. Η ευνοιοκρατία προς το Ισλάμ αποτελεί κρατική πολιτική. Και, κατά συνέπεια, η «ισλαμοφοβία» είναι ένα κορυφαίο αμάρτημα, ένα ασυγχώρητο έγκλημα.

3) Φτωχοποίηση και υπερφορολόγηση της αυτόχθονης εργατικής τάξης και της μεσαίας τάξης. Κάντε τους να πληρώνουν για τους άλλους. Όλες οι δημοσιονομικές πολιτικές της σοσιαλιστικής κυβέρνησης στην Γαλλία έχουν την ίδια κατεύθυνση: επιδόματα και παροχές για τους λαθρομετανάστες (που λειτουργούν ως αντλία αναρρόφησης) που χρηματοδοτούνται από αυξανόμενες απαιτήσεις προς τους γηγενείς Γάλλους. (Οι Γάλλοι πληρώνουν για τους εποικιστές τους).

4) Εφαρμογή πολιτικών κατά της οικογένειας και κατά των γεννήσεων. Αποδομώντας το σύστημα των οικογενειακών επιδομάτων, η κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει το ποσοστό γεννήσεων των γηγενών Γάλλων το 2015. Ήταν υπολογισμένο. Η μεγάλη οικογένεια Γάλλων απογόνων, δεν είναι πολύ δημοφιλής.

5) Πρακτική θετικών διακρίσεων. Είναι η προτίμηση αλλοδαπών στην απασχόληση στο όνομα του «αντιρατσισμού». Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και δημόσιες υπηρεσίες ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν συστηματικά χαμηλής ειδίκευσης εργαζόμενους.

6) Εξασφάλιση ότι θα υπάρχει δικαστική ατιμωρησία των αλλοδαπών παραβατών. Αυτή η πολιτική στην Γαλλία, που εγκαινιάστηκε πριν από τριάντα χρόνια τουλάχιστον, τονίστηκε με το διορισμό της Taubira στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο ιδεολογικός (ή μάλλον σχιζοφρενικός) προσανατολισμός της αριστερής υπουργού με καταγωγή από την Γουιάνα, ήταν απολύτως σαφής: Εχθρότητα προς οτιδήποτε χαρακτηρίζεται γαλλικό ή ευρωπαϊκό.

7) Καταστροφή της πολιτιστικής μετάδοσης στην εκπαίδευση. Κατηγορώντας την ιστορία της Γαλλίας, διαλύοντας την διδασκαλία των ελληνικών και των λατινικών, κατεδαφίζοντας την γραμματική και την ορθογραφία, υποβαθμίζοντας την διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας, και προωθώντας και επαινώντας τους πολιτισμούς των μεταναστών – ισλαμικό, αφρικάνικό και άλλους. Αυτή η απο-γαλλοποίηση και απο-εξευρωπαϊσμός είναι κρατική πολιτική. Η μαροκινής καταγωγής Vallaud-Belkacem, “σοσιαλίστρια” Υπουργός Εθνικής Παιδείας και ψευδο-φεμινίστρια, είναι η χαμογελαστή ηθοποιός, μεταξύ πολλών υπουργών τροτσκιστικής ιδεοληψίας.

8) Καταστολή και Τιμωρία κάθε αντίστασης στην κυρίαρχη ιδεολογία. Στη ‘ζούγκλα’ του Καλαί και τις γύρω περιοχές, οι παράνομοι μετανάστες που διαπράττουν παραβιάσεις μένουν ατιμώρητοι. Οι Γάλλοι που αντιστέκονται, διαδηλώνουν και προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, δέχονται τα κλομπ των ΜΑΤ, φυλακίζονται και διώκονται. Η καταστολή ενάντια σε όποιοι διαμαρτύρεται πηγάζει από την ίδια λογική. Όποιος υπερασπίζεται την γαλλική ταυτότητα απειλείται και τιμωρείται από το “γαλλικό” κράτος. Η ίδια καταστολή παρατηρείται στα μέσα ενημέρωσης, έντυπα, οπτικοακουστικά μέσα, ή στο διαδίκτυο. Τα δικαστήρια και η αστυνομία είναι ανεκτικές προς τον εισβολέα και κατακτητή και ανελέητές προς την αντίσταση. Μπορείς να πεις ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «σύνδρομο Βισύ».

Συνεργάτες εναντίον αντιστασιακών

Και τα δύο στρατόπεδα είναι αρκετά καλά καθορισμένα. Το κράτος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η δικαιοσύνη και οι αρχές επιβολής του νόμου έχουν αναλάβει την αποστολή της εξουδετέρωσης της αντίστασης των αυτοχθόνων πληθυσμών. Θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι έχουν κερδίσει.

Εκείνοι που σπέρνουν ανέμους εμφυλίου πολέμου θερίζουν θύελλες. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αιματηρές. Δεν είναι ούτε η βλακεία, ούτε ο ιδεαλισμός αυτό που τους κινεί. Είναι ένα συνειδητό μίσος και επιθυμία για πόλεμο. Είναι συνεργασία με τον κατακτητή και στοιχηματισμός για τη νίκη του. Αλλά έτσι, κινδυνεύουν να χάσουν τον πόλεμο που προκάλεσαν. Οι αντιστασιακοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν, επειδή υποκινούνται από την πίστη στις ρίζες τους, ενώ οι συνεργάτες υπόκεινται σε αφεντικά που μπορούν ακόμα να προδώσουν.

Θα δούμε ποιος θα κερδίσει, αλλά νομίζω ότι θα είναι ακριβώς όπως στο «Στρατό των Σκιών».

Ο Guillaume Faye είναι Γάλλος διανοητής της «Νέας Δεξιάς». Μετάφραση από τα γαλλικά: Greg Johnson. Απόδοση στα ελληνικά με ελάχιστες παρεμβάσεις: ΚΟ. Άλλο άρθρο του εδώ.

ΚΟ: Η γαλλική ταινία «O Στρατός των Σκιών» (“L’Armee Des Ombres”) του Jean Pierre Melville, με πρωταγωνιστές τους Λίνο Βεντούρα και Σιμόν Σινιορέ, “θάφτηκε” από τους κριτικούς. Γυρίστηκε το 1969 στον απόηχο του «Γαλλικού Μάη», με θέμα τη γαλλική αντίσταση, ένα θέμα που φάνταζε εντελώς παρωχημένο εκείνη την εποχή, ενώ και ο ίδιος ο Μελβίλ που που δεν “ψήθηκε” ποτέ από τον Μάη και αυτοπροσδιοριζόταν ως “δεξιός αναρχικός”, έκανε τους κριτικούς να κατασπαράξουν την ταινία, με αποτέλεσμα αυτή να βρει περιορισμένη διανομή στη Γαλλία και να μην παιχτεί καθόλου στην Αμερική! Έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια για να προβληθεί στις ΗΠΑ και συνοδευτεί από διθυράμβους. Μια ταινία που δεν έχει να κάνει με τη δράση της αντίστασης ενάντια στον εχθρό καθεαυτή, αλλά με τον αγώνα για την επιβίωση της ύπαρξης της ίδιας της αντίστασης. Εδώ ο εχθρός δεν είναι οι Γερμανοί, αλλά ο κίνδυνος να ξεσκεπαστεί η ταυτότητα των αντιστασιακών. Ένας εχθρός αόρατος, αλλά πολύ πιο απειλητικός. Η δράση δεν επικεντρώνεται στα σαμποτάζ, αλλά στην εναγώνια και συνεχή κίνηση να καλύψουν τα ίχνη τους ώστε να παραμείνουν στις σκιές. (από εδώ)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή