Με λίγα και απλά λόγια, μπορεί να περιγράψει κανείς, την ελληνική πραγματικότητα. Αφού πρώτα μας έθισαν στις πληρωμές με κάρτες, (χτίσιμο αφορολόγητου), τώρα ετοίμασαν ένα καινούργιο κόλπο.
Έρχονται αυξήσεις-έκπληξη. Μόνο που αυτή η έκπληξη είναι αρκετά δυσάρεστη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού OPEN, από το καλοκαίρι οι Έλληνες θα πληρώνουν ακριβότερα την ανάληψη από ΑΤΜ, άλλης Τράπεζας. Δηλαδή αν θέλετε να κάνετε ανάληψη από Τράπεζα στην οποία δεν είστε πελάτης, θα βάλετε βαθιά το χέρι στην τσέπη (πιο βαθιά από ότι παλιότερα).
Οι τράπεζες λοιπόν, ακριβαίνουν τις διατραπεζικές συναλλαγές. Όπως καταλάβατε, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή, μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Οι πολίτες απλά παρακολουθούν και πληρώνουν. Δεν έχουν καμία άλλη δυνατότητα.
Τα πάντα είναι ρευστά και απόλυτα ελεγχόμενα. Βλέπετε, εμείς απλά μαθαίνουμε να νέα. Δεν μπορούμε να παρέμβουμε σε πράγματα που επηρεάζουν την ίδια μας την καθημερινότητα.
Πίσω από όλα, βλέπουμε την λεγόμενη Αχρήματη κοινωνία. Κάποια στιγμή, δεν ξέρουμε πότε, τα μετρητά θα είναι «είδος προς εξαφάνιση» στην Ελλάδα, εκτός και αν μπει κάποιο φρένο.
Δείτε το ρεπορτάζ:
Σίγουρα τα παραπάνω νέα, δεν είναι θετικά. Πολλοί θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν την άνοδο, αλλά η αλήθεια είναι ξεκάθαρη.
Τα σχόλια αλλά και τα συμπεράσματα δικά σας!
el.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Μιά χαρά ήταν οι τραπεζούλες μας μιά φορά κι έναν καιρό.
Αν & υπήρχε φθήνια στις υπηρεσίες (δεν σου παίρνανε το κεφάλι όπως τώρα)…. ό μ ω ς όλα δούλευαν ρολόϊ.
Τόκοι δίνονταν στα ποσά των καταθέσεων,
δάνειο έπαιρνες σχετικά με συνοπτικότερες διαδικασίες (πριν βγούνε οι “φονικές” Νομοθεσίες ρυθμίσεις που φάγανε κόσμο και κοσμάκη πίνοντάς του το αίμα, ρουφώντας σαν τσάϊ είτε καφέ με καλαμάκι,
σαν επιδόρπιο δροσιστικό) κόπο, μόχθο, ιδρώτα, θυσία των ΕΛΛΗΝΩΝ,
άθλιοι μασκαράδες πολιτικάντηδες προδοτάρια “δικοί” μας εγκάθετοι (από γενεάς είς γενεάν αναξιοκρατία)
ενώ η ρέγουλα η ” τάξις & ηθική ” η τακτοποίηση αποτΕΛούσαν καθημερινότητα,
οι συναλλαγές κάνανε τον κύκλο τους,
ο Πολίτης έμενε ευχαριστημένος,
η δουλειά γινότανε ασφαλής από κάθε μπάντα κτλ κτλ ….
Όταν το κράτος (οι μηχανισμοί του δηλαδή) εργάζονταν.
Σήμερα είναι πολλοί τεμπΕΛχανάδες που λίγοι, πάντα οι καινούριοι βγάζουν τη λάτρα και τη δουλειά.
Τώρα όλα είναι πανάκριβα οι συναλλαγές κινδυνεύουν από παντού να γίνουν διάφανες- ορατές από όλους,
ενώ η ικανοποίηση που ένιωθε ο ευχαριστημένος πΕΛάτης χάθηκε ανεπιστρεπτί.
Η απατεωνία οργιάζει, η κλεψιά ανεμίζει.
Μιά φορά στον τόπο μας ήτανε ένας ιδιώτης τραπεζίτης.
Αυτός είχε μιά τράπεζα δική του,
την εμπορική.
Η Εμπορική πρόσφερε στον τόπο.
Τα πήγαινε επιχειρηματικά καλά.
Όμως μπήκε στο μάτι αλλότριων ξένων έξωθεν τραπεζών.
Έπρεπε να φύγει από τη μέση.
Χαλούσε τη μανέστρα που σήμανε τα σχέδια τους.
Τι να κάνουν;
Βάζουν τον γερο Καραμανλή και περνάει από τη Βουλή ένα κοιμισμένο άρθρο του Συντάγματος από Νομοθέτημα σε δράση που ΕΛεγε λίγο έως πολύ ότι το κράτος είχε το δικαίωμα μια ιδιωτική επιχείρηση άμα ξεπερνούσε το όριό της ένα επίπεδο εργασιών & πάνω μπορούσε να την κάνει μιά χαψιά (όπως και την έκανε ο τότε, ο εν λόγω, πρωθυπουργός) κι έτσι χάνεται από τα χέρια του Ανδρεάδη ο οποίος την είχε πανύψηλα.
Αφού έγινε η μετάβαση άρχισε σταδιακά, σιγά- σιγά, να χαντακώνεται ώς που έμεινε από λάστιχο και την πάτησε το τραίνο.
Πού είναι η Εμπορική σήμερα;
Την παρέλαβε για λίγο μια οβριογαλλική, “κρεντίτ αγκρικόλ” λεγότανε η οποία
αφού την ξεζούμισε για τα καλά,
αφού της ήπιε το μεδούλι,
αφού της πήρε ό,τι είχε και δεν είχε,
ύστερα την πέταξε στο πάτωμα.
Ούτε καν στο ειδικό δοχείο απορριμάτων.
Πώς στήνεται το παιχνίδι από τις τράπεζες.
Πώς- – > κάθε μέρα < – – με μαθηματική ακρίβεια κάποιοι από εμάς πάνε χαμένοι ανεπιστρεπτί μας τρώνε λάχανο οι τράπεζες,
παρ΄ όλες τις επαγγΕΛματικές επιτυχίες που μπορεί να έχει ο κάθε ένας μας.
Ανοίγεται μεγάλο θέμα είναι τεράστιο αλλά αποδεικνύει περίτρανα την απατεωνιά των τραπεζών εις βάρος των λαών εξ αιτίας ολίγων αδίστακτων που παρ όλη την οργή των λαών κρατούνε τους Νόμους εν δράσει, Νόμου που ψηθίσανε με τα χεράλια και τα ποδαράκια εγκάθετοι των τραπεζών μέσα στα κοινοβούλια είτε σε διευθυντικές- προεδρικές θέσεις.