Το dispensationalist εσχατολογικό θεολογικό υπόβαθρο πίσω από την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ

“Το Ισραήλ έχει ευλογήσει αυτόν τον κόσμο δείχνοντας μας Εσένα, τον αληθινό Θεό, μέσα από το μήνυμα των προφητών του, των Γραφών και του Μεσσία”.

Αυτά τα λόγια είπε στην προσευχή του στα εγκαίνια της νέας πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ τη Δευτέρα, ο Robert Jeffress, ο ίδιος πάστορας που έκανε το “Make America Great Again” ύμνο.

Στην προσευχή του, ο Jeffress, που είναι πάστορας στην First Baptist Church στο Ντάλας, εξήρε επίσης τον Ντόναλντ Τράμπ ως εκείνον που «στέκεται στη σωστή πλευρά μαζί Σου, Θεέ, όταν πρόκειται για το Ισραήλ». Το 2014, ο Jeffress έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο έλεγε ότι ο Ομπάμα ανοίγει το δρόμο για την έλευση του Αντίχριστου, αν δεν είναι ο ίδιος ο Αντίχριστος. Τον Τραμπ τον θεωρεί ως ένα είδος σύγχρονου βασιλιά Κύρου: έχει επιλεχθεί από τον Θεό ως ηγέτης που θα επιτελέσει ένα θεϊκό έργο.

Η επιλογή του Jeffress, που είναι ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη του ανεπίσημου ευαγγελικού συμβουλευτικού συμβουλίου του προέδρου, για την προσευχή στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο νεύμα στις μακροχρόνιες προσπάθειες των χριστιανών σιωνιστών παγκοσμίως.

Πολλοί γνωρίζουν ότι η μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ δεν είναι μόνο μια πολιτική κίνηση, αλλά είναι η πεμπτουσία της premillennial dispensationalist εσχατολογίας των αμερικάνικων ευαγγελικών και πεντηκοστιανών κύκλων που έχουν ενσωματώσει στην πίστη τους τον χριστιανικό σιωνισμό. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για τις Έσχατες Ημέρες και την πραγματοποίηση της Αποκάλυψης.

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο το Ισραήλ εντάσσεται στην premillennial dispensationalist θεολογία – που μεταφράζεται σε προχιλιαστική θεολογία της θεωρίας των θείων οικονομιών – πρέπει να διευκρινιστεί τι πρεσβεύει αυτή η θεολογία. Είναι μια παράδοση που έγινε δημοφιλής μεταξύ των Άγγλων Πουριτανών τον 16ο και 17ο αιώνα, αλλά σήμερα συνδέεται στενότερα με την ευαγγελική αμερικανική παράδοση. Το πιο βασικό στην θεωρία των Οικονομιών είναι ότι κεντρική θέση στο σχέδιο του Θεού έχει ο Ισραήλ και όχι η Εκκλησία. Η θέση της Εκκλησίας κατανοείται μόνο ως «μεγάλη παρένθεση» στο όλο θεϊκό σχέδιο. Ο Ισραήλ αποτελεί τον επίγειο λαό του Θεού και στις έσχατες ημέρες θα εκπληρωθούν στο ακέραιο τα όσα αναφέρονται για αυτόν στην Αγ. Γραφή. Επίσης, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι ότι ο λαός Ισραήλ της Βίβλου συνδέεται ή ακόμη ταυτίζεται με το σημερινό κράτος του Ισραήλ.

Οι dispensationalists πιστεύουν ότι ο Θεός έχει διαιρέσει την ανθρώπινη ιστορία σε “οικονομίες” – περιόδους που φωτίζουν διάφορες πτυχές του σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, η περίοδος μεταξύ της παραλαβής των Δέκα Εντολών από τον Μωυσή και της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού θεωρείται ως η περίοδος / οικονομία του “νόμου”. Η περίοδος από τότε είναι η περίοδος / οικονομία της “χάριτος”.

Στο τέλος, η τελική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας θα είναι η «χιλιετής βασιλεία»: μια περίοδος 1.000 χρόνων κατά την οποία ο Χριστός θα κυβερνά στη γη μέσα από την Ιερουσαλήμ, μετά την οποία θα λάβει χώρα η τελική κρίση του Θεού. (Το “premillennial” αναφέρεται στο γεγονός ότι οι υποστηρικτές της πιστεύουν ότι οι αληθινοί πιστοί θα αρπαχθούν στον ουρανό πριν έρθει αυτή η περίοδος).

Βιβλία όπως το “The Late, Great Planet Earth” του Hal Lindsey το 1970, καθώς και η εξαιρετικά δημοφιλής στο αμερικανικό κοινό σειρά εσχατολογικών μυθιστορημάτων “Left Behind”, έχουν επηρεάσει πολλούς ευαγγελικούς. Σε γενικές γραμμές, αυτά τα εσχατολογικά σενάρια βασίζονται σε ερμηνείες χωρίων των βιβλίων της Αποκάλυψης και του προφήτη Δανιήλ. Ο δεύτερος ερχομός του Ιησού δεν θα συμβεί εάν πρώτα δεν ανοικοδομηθεί ο Ιουδαϊκός Ναός (του Σολομώντα) στην Ιερουσαλήμ και δεν αποκατασταθεί το Ισραήλ ως ένα αποκλειστικά εβραϊκό κράτος.

Μέσα από μία τέτοια αντίληψη, η παγκόσμια πολιτική γίνεται ένα «σημάδι», ένα είδος καμπάνας για το θεϊκό σχέδιο. Αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή είναι σημαντικό στο βαθμό που δείχνει ότι η χιλιετής βασιλεία και η δεύτερη έλευση πλησιάζουν.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την τύχη της Ιερουσαλήμ. Για πολλούς φονταμενταλιστές ευαγγελικούς, μόνο μια πλήρως εβραϊκή Ιερουσαλήμ θα ικανοποιήσει τις προφητικές προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να επιβεβαιωθούν όσα πρόκειται να γίνουν στις έσχατες ημέρες. Βασικό δόγμα του χριστιανικού σιωνισμού είναι η πεποίθηση ότι ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι ουσιαστικά μέρος του σχεδίου του Θεού (επειδή φέρνει την Αποκάλυψη) και ότι ο Θεός θέλει το Ισραήλ να επιστρέψει στους Εβραίους κατά την περίοδο της χιλιετούς βασιλείας.

Οι χριστιανοί σιωνιστές πιστεύουν ακράδαντα ότι η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στο βιβλίο της Γένεσης (12:3) στον Αβραάμ «και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντάς σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή», εξάπαντος έχει μεταφερθεί στο Ισραήλ και μάλιστα πιο συγκεκριμένα κράτος του Ισραήλ. Δηλαδή, όποιο έθνος δεν συντάσσεται με τις επιλογές της εκάστοτε ισραηλινής κυβέρνησης, θα δεχθεί την «κατάρα του Θεού».

Φυσικά, δεν υιοθετούν όλοι οι ευαγγελικοί τις θέσεις αυτές. Μια δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 65 τοις εκατό συνυπογράφει αυτή την κοσμοθεωρία. Αλλά το σίγουρο είναι ότι η «κύρια γραμμή» είναι premillennial και από την άλλη είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες απόψεις δεν ασκούν επιρροή στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, ειδικά αυτής της κυβέρνησης. (Ο αντιπρόεδρος Pence πρεσβεύει τις θέσεις του χριστιανικού σιωνισμού. Ακόμα και ο Bannon, ο πρώην σύμβουλος του Trump, ο οποίος εργαζόταν ακόμα στον Λευκό Οίκο, όταν ο Trump ανακοίνωσε αρχικά την απόφασή του να μετακινήσει την πρεσβεία, είχε πει επίσης ανοιχτά ότι ήταν χριστιανός σιωνιστής. Ο πρώην πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, που υποστηρίχθηκε από τους ευαγγελικούς κύκλους γιατί ήταν «αναγεννημένος», αναγνώρισε πως οι φιλο-χριστιανο-σιωνιστικές του πεποιθήσεις είχαν επηρεάσει την πολιτική του για την Μέση Ανατολή).

ΚΟ / από εδώ