Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΥΓΕΙΑΣ!»
Ο καθ. Ιστορίας της Ιατρικής Zylberman προέβλεψε πως ο « υγειονομικός τρόμος » θα εχρησιμοποιείτο ως ένα εργαλείο διακυβέρνησης. Alexander Dugin:είναι μια ιατρο-στρατιωτική δικτατορία.
Ο Ιταλός maître διανοητής Giorgio Agamben επέστησε την προσοχή σ’ ένα εξαιρετικό βιβλίο που εκδόθηκε πριν από επτά χρόνια, το οποίο έχει ήδη εκθέσει τα πάντα.
Μέσα στο « Tempêtes Microbiennes », ο Patrick Zylberman, καθηγητής Ιστορίας της Υγείας στο Παρίσι λεπτομερώς παραθέτει τη σύνθετη διαδικασία από την οποία η υγειονομική ασφάλεια ως το παρόν στο περιθώριο των στρατηγικών πολιτικών αναρριχήθηκε στο προσκήνιο την αρχή της δεκαετίας του 2000.
Ο ΠΟΥ ήδη δημιούργησε ένα προηγούμενο το 2005, προειδοποιώντας για « 50.000.000 νεκρούς » στον κόσμο λόγω της άφιξης της γρίπης των χοίρων. Μέσα στο χειρότερο των περιπτώσεων της πανδημίας, ο Zylberman προέβλεψε πως ο « υγειονομικός τρόμος » θα εχρησιμοποιείτο ως ένα εργαλείο διακυβέρνησης.
Αυτό το σενάριο του χειρότερου επανήλθε αυτή την περίοδο. Η έννοια της γενικευμένης υποχρεωτικής καραντίνας δεν δικαιολογήθηκε από καμιά ιατρική δικαιολογία ούτε από τις επιδημιολογικές έρευνες….
Ωστόσο, η καραντίνα έχει αφιερωθεί ως ηγεμονική πολιτική – με το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των αμέτρητων ανέργων. Όλα αυτά στη βάση παραληρητικών και αποτυχημένων μαθηματικών μοντέλων τύπου Imperial College, που επιβλήθηκαν από ισχυρές ομάδες πίεσης που κυμαίνονται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) έως τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου.
Μπαίνει στη σκηνή ο Richard Hatchett, πρώην μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας υπό την πρώτη διοίκηση Bush Jr., ο οποίος το 2001 συνέστησε ήδη την υποχρεωτική απομόνωση ολόκληρου του πληθυσμού.
Ο Hatchett είναι τώρα επικεφαλής του Coalition for Epidemic Preparedness Innovations (CEPI), μιας πολύ ισχυρής οντότητας που συντονίζει τις παγκόσμιες επενδύσεις σε εμβόλια και πολύ κοντά στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες.
Αποδεικνύεται ότι το CEPI είναι μια δημιουργία του WEF σε συνεργασία με το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates.
Ο Hatchett θεωρεί τη μάχη κατά του Covid-19 ως έναν «πόλεμο« . Η ορολογία που υιοθετήθηκε – από όλον τον κόσμο, από τον Πρόεδρο Trump ως τον Macron (σσ.και τον δικό μας)– κάνει το παιχνίδι.
Αυτή αναγάγει σε τι άλλο στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (GWOT), όπως ηχηρά τον ανακοίνωσε ο Donald « Known Unknowns » Rumsfeld αυτοπροσώπως το 2001.
Ο Rumsfeld ήταν πρόεδρος του γίγαντα της Βιοτεχνολογίας Gilead. Μετά την 11η Σεπτέμβρη στο Πεντάγωνο εργάστηκε στο να θολώσει τη διάκριση μεταξύ πολιτών κι στρατιωτικών αναφορικά με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Τότε είναι που η « γενικευμένη υποχρεωτική καραντίνα »θεωρητικοποιήθηκε με τον Hatchett μεταξύ των αρχικών πρωταγωνιστών.
Αν και ήταν μια ιδέα που προήλθε από τη στρατιωτικοποίηση μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, δεν είχε καμία σχέση με τη δημόσια υγεία.
Αυτό που προσμετρήθηκε ήταν η μιλιταρικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας να υιοθετηθεί ως απάντηση στη βιοτρομοκρατία – που τότε αποδόθηκε αυτόματα σε μια αποσαθρωμένη τεχνολογικά αλ-Κάιντα.
Η σύγχρονη εκδοχή αυτού του projet – είμαστε σε «πόλεμο» και κάθε πολίτης οφείλει να παραμείνει σπίτι του –λαμβάνει τη μορφή αυτού που ο Alexander Duginόρισε ως μια δικτατορία ιατρο-στρατιωτική (médico-militaire).
Ο Hatchett ήταν μέρος αυτού του groupe, δίπλα στον πανταχού παρόν Anthony Fauci, Διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID), πολύ κοντά στον ΠΟΥ, στο WEF και στο Ίδρυμα Bill and Melinda Gates, και Robert Redfield, Διευθυντή του αμερικανικού τμήματος του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC).
Άλλες εφαρμογές ενσωματωμένες στο σχέδιο θα συμπεριλαμβάνουν την παγκόσμια ψηφιακή παρακολούθηση, που πωλείται ως παρακολούθηση της υγείας. Ήδη εφαρμόστηκε στην τρέχουσα αφήγηση, η συνεχής δαιμονοποίηση της Κίνας, «ένοχη» για όλα όσα σχετίζονται με τον Covid-19. Είναι η κληρονομιά ενός άλλου αποδεδειγμένου πολεμικού παιχνιδιού: του project ”Red Dawn”.
Δείξε μου την ευθραυστότητά σου..
Ο Agamben εξήγησε το πρόβλημα: δεν είναι ότι οι πολίτες στη Δύση έχουν το δικαίωμα στην ασφάλεια της υγείας. Τώρα είναι νομικά υποχρεωμένοι να είναι σε καλή υγεία. Με λίγα λόγια, αυτό είναι η βιοασφάλεια.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η βιοασφάλεια είναι ένα πολύ αποτελεσματικό παράδειγμα διακυβέρνησης. Το επέβαλαν στους πολίτες ως το λαιμό χωρίς καμιά πολιτική διαβούλευση. Και η εφαρμογή της, γράφει ο Agamben, σκοτώνει “κάθε πολιτική δραστηριότητα και όλες τις κοινωνικές σχέσεις ως το μέγιστο παράδειγμα πολιτικής συμμετοχής”.
Αυτό που ήδη γνωρίζουμε είναι η κοινωνική αποστασιοποίηση ως πολιτικό μοντέλο – με μια ψηφιακή μήτρα που αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, η οποία εξ ορισμού θα θεωρηθεί ουσιαστικά ύποπτη και πολιτικά “μεταδοτική”.
Ο Agamben είναι απογοητευμένος από αυτήν την «έννοια του πεπρωμένου της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία, με πολλούς τρόπους, φαίνεται να δανείστηκε από παρηκμασμένες θρησκείες την αποκαλυπτική ιδέα του τέλους του κόσμου ».
Η οικονομία ήδη είχε αντικαταστήσει την πολιτική – όπως μέσα σε όλα όσα υπόκεινται στις επιταγές του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Σήμερα, η οικονομία απορροφάται από το «νέο πρότυπο βιο-ασφάλειας στο οποίο πρέπει να θυσιάζεται οποιαδήποτε άλλη επιτακτική ανάγκη»……
Δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής αποδείξεις ότι η «μείωση της ευθραυστότητας» στο τρέχον παγκόσμιο σύστημα θα οδηγήσει αναγκαστικά σε «μεγαλύτερη ευρωστία». Το σύστημα δεν ήταν ποτέ τόσο εύθραυστο. Αυτό που έχουμε είναι πολλές ενδείξεις ότι η κατάρρευση του συστήματος μετατρέπεται, με πρωτοποριακή ταχύτητα, σε ψηφιακό νεο-φεουδαρχισμό.
Χαμένος στη βιοπολιτική καραντίνα….
Ο στόχος δεν είναι να δούμε την Ασιατική πειθαρχική κοινωνία ως πρότυπο για τη Δύση. Ζούμε ήδη σε ένα ψηφιακό παγκόσμιο Panopticum (πού είναι ο Foucault όταν τον χρειαζόμαστε;)
Η επαγρύπνηση – και η λογοκρισία – των κοινωνικών δικτύων που αναπτύχθηκαν από τα μαστόδοντες της Silicon Valley έχει ήδη ενσωματωθεί.
Όλα τα δεδομένα μας ως πολίτες διακινούνται και διατίθενται αμέσως στην αγορά για ιδιωτικό κέρδος. Ναι, ο ψηφιακός νεο-φεουδαρχισμός είχε ήδη τεθεί σε ισχύ ακόμη και πριν από το Covid-19.
Ονομάστε το στροβιλο-νεοφιλελευθερισμό παρακολούθησης. Όπου δεν υπάρχει εγγενής «ελευθερία», και όλα αυτά επιτυγχάνονται με εθελοντική δουλεία.
Η βιοπολιτική επιτήρηση είναι απλώς ένα άλλο επίπεδο, το τελευταίο όριο, γιατί τώρα, όπως μας δίδαξε ο Foucault, αυτό το παράδειγμα ελέγχει το δικό μας σώμα.
Ο « φιλελευθερισμός »εισήχθηκε σε έναν δρόμο θανάτου εδώ και πολύ καιρό..Το σημείο μου εδώ δεν είναι ότι η Κίνα είναι πρότυπο για τη Δύση.
Είναι ότι μπορεί να έχουμε τεθεί σε βιοπολιτική καραντίνα χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε.mondialisation 15/5/20
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek