Συγχωρήστε το ζοφερό άνοιγμα αυτού του κειμένου, αλλά τα παιδιά διδάσκονται πλέον για τον αυνανισμό στο σχολείο σε ηλικία 3-6 ετών. Και οι γονείς ενημερώνονται ότι αυτά τα μαθήματα είναι υποχρεωτικά.
Lucy Davies
Δεν είναι “αποπλάνηση”. Δεν είναι “σεξουαλικοποίηση των παιδιών”. Δεν είναι “παράλογα ανατριχιαστικά και ακατάλληλα”. Υποχρεωτικά.
Πείτε το συνωμοσία όσο θέλετε, υπάρχει μια πολύ σκοτεινή, βαριά ατζέντα στο παιχνίδι & αυτό είναι μέρος της…
Το ίδιο και η κατήχηση της σύγχυσης των φύλων…
Και η κατήχηση του φόβου από τον ιό & η λανθασμένη αίσθηση ευθύνης…
Και η κατήχηση του φόβου για το κλίμα, η χειραγώγηση και η ενοχοποίηση…
Και η κατήχηση της “ανάγκης” για μια “βολική” κοινωνία χωρίς μετρητά…
Και η κατήχηση “να είσαι ευγενικός” με κάθε κόστος…
Και η κατήχηση “φοβάμαι να σταθώ ενάντια στον κανόνα, όσο γαμημένος κι αν είναι, γιατί το κοπάδι θα ορμήσει πάνω σου σαν μια αγέλη θυμωμένων προ-προγραμματισμένων υαινών και θα σου αξίζουν όλα όσα σου έρχονται”…
Και η κατήχηση της πολεμικής προπαγάνδας…
Και όλες οι υπόλοιπες βλακείες που μας βομβαρδίζουν από όλες τις κατευθύνσεις.
Όλα αυτά έρχονται στα σχολεία για κάποιο λόγο. Περισσότερα και περισσότερα. Δεν είναι καν κρυφό ή ύπουλο πια.
Έχουν drag queens που μοιάζουν με πλαστικές κούκλες του σεξ να διαβάζουν ιστορίες σε 4χρονα & γονείς που είναι πολύ “ευγενικοί & φιλελεύθεροι” για να πουν πάρτε τον π@ύλο από το παιδί μου.
Έχουν ανθρώπους που κάνουν ενέσεις σε παιδιά με πειραματικά φάρμακα που δημιουργήθηκαν από γνωστούς εγκληματίες για να “σώσουν” τους ηλικιωμένους που έχουν ήδη πάρει 5 από αυτά τα καταραμένα πράγματα.
Έχουν δασκάλους που αναμασούν κυβερνητικά φοβικά πορνό στα παιδιά επειδή “είναι αυτό που προβλέπεται στο πρόγραμμα σπουδών”.
Τα παιδιά ντύνονται με τα χρώματα που ταιριάζουν με την τελευταία προπαγάνδα. Δεν έχει σημασία τι σκέφτεστε εσείς ή αυτοί, αρκεί να συμβαδίζει με το “σωστό”.
Ήταν ποτέ το “σωστό” πιο ηχηρό;
Ήταν ποτέ λιγότερο δημοφιλές το να πηγαίνεις ενάντια σε αυτό;
Υπήρξαμε ποτέ πιο άσκοπα υπάκουοι και φοβηθήκαμε να αμφισβητήσουμε την εξουσία;
Και αν ναι, πού το μάθαμε αυτό;
Συχνά αναρωτιέμαι τι θα χρειαστεί για να τελειώσει αυτό. Για να προκαλέσει το σπάσιμο.
Θα είναι όταν το παιδί κάποιου επιτρέψει να βιαστεί επειδή δεν ήθελε να προσβάλει τον βιαστή; Ειδικά αν ο δράστης έτυχε να ανήκει σε μια μοντέρνα μειονοτική ομάδα;
Ή επειδή είχε μεγαλώσει σε έναν κόσμο όπου οι ενήλικες έκαναν αυτόματα ό,τι τους έλεγαν & είχαν αφήσει σταδιακά τη λέξη “όχι” να εξαφανιστεί από το συλλογικό τους λεξιλόγιο.
Επειδή “απλά”.
Επειδή η “επιστήμη”.
Επειδή το “να είσαι ευγενικός”.
Επειδή η “εξουσία”.
Επειδή “γιατί να το κάνουν αυτό;
Λες και υπάρχει κάτι ευγενικό σε αυτό που συμβαίνει αθόρυβα στα παιδιά μας, ενώ εμείς συνεχίζουμε να παίζουμε τις άξιες Όσκαρ παραστάσεις μας για το ότι “όλα είναι φυσιολογικά εδώ στον πλανήτη Γη”.
Προσποιούμενοι.
Κάθε Μέρα, ανελλιπώς.
Όλα έχουν σχεδιαστεί για ένα τόσο απόκοσμο χρονικό διάστημα. Η προσπάθεια που έχει καταβληθεί είναι αδιανόητη. Το οποίο τροφοδοτεί κατευθείαν τα χέρια της ομαδικής σκέψης “Έλα τώρα… Αλήθεια;”.
Λες και θα μπορούσε να είναι τόσο σατανικό. Σίγουρα είναι “απλά” η μία σύμπτωση μετά την άλλη. Ή ό,τι είπαν στις ειδήσεις.
Σταγόνα. Σταγόνα. Σταγόνα. Μας κουράζουν όλους. Θέλουν να μας κουράσουν τόσο πολύ ώστε να σταματήσουμε.
Να σταματήσουμε να μιλάμε. Να σταματήσουμε να αισθανόμαστε. Να σταματήσουμε να προσπαθούμε.
Το βλέπω αυτό τώρα. Πολύ. Είναι αυτό που έχω νιώσει κι εγώ. Σαν να περιμένουμε κάτι. Λες και αυτός ο τοξικός οδοστρωτήρας της καταστροφής θα γυρίσει και θα μας αφήσει όλους ήσυχους.
Γιατί;
Επειδή όλα έγιναν πολύ περίεργα. Το παράξενο έγινε ο κανόνας.
Δεν ξέρουμε καν αν το παράξενο φαίνεται, πόσο μάλλον αν θεωρείται παράξενο. Και αν θεωρείται παράξενο, τότε πού στο διάολο είναι η φυσιολογική αντίδραση στο παράξενο; Πού είναι τα “τι στο δι@βολο συμβαίνει εδώ-μέτρα”; Έσπασαν; Αφαιρέθηκαν;
Φαίνεται ότι βρισκόμαστε είτε σε μακάρια άγνοια, είτε σε προκλητική άρνηση, είτε έχουμε κολλήσει στην ηττημένη απάθεια του “προσπαθήσαμε”. Σίγουρα έχω περάσει και έχω βγει από το τελευταίο.
Αλλά όσο εμείς περιμένουμε, αρνούμαστε, παραιτούμαστε ή προσποιούμαστε, κάνουμε πίσω και τους αφήνουμε να το κάνουν αυτό στα παιδιά μας.
Αυτές τις μ@λακίες που μας πετάνε μέσω των ΜΜΕ, τις οποίες έχουμε τη δύναμη να απενεργοποιήσουμε. Τις ρίχνουν στα σχολεία όπως ποτέ άλλοτε. Κατευθείαν στα ανώριμα μυαλά τους, προετοιμάζοντάς τα για τη ζωή τους. Δεν έχουν τη δύναμη να το απενεργοποιήσουν.
Η ευθύνη σταματάει σε εμάς.
Ξέρω ότι αυτό το είδος της ομιλίας είναι ένα κολλημένο ρεκόρ. Γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι κυρίως ανεπιθύμητη. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να είναι απίστευτα ενοχλητική. Αλλά δεν θέλω να γίνω μέρος της παλίρροιας της απάθειας που επέτρεψε να πνιγεί η αντίθετη αφήγηση.
Γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η εκπαίδευση στο σπίτι δεν είναι εφικτή ακόμη και αν το ήθελαν. Η δική μας κατήχηση για το τι είναι απαραίτητο, σημαντικό ή για το τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, εξακολουθεί να είναι τόσο σταθερά χαραγμένη στον εγκέφαλό μας.
Αλλά σας παρακαλώ, θυμηθείτε μόνο πόσα πράγματα μας εκφόβισαν & μας χειραγώγησαν ώστε να πιστέψουμε ότι ήταν “απαραίτητα”, “υποχρεωτικά” ή “για το γενικότερο καλό” το 2020, ενώ ήταν ξεκάθαρα κάθε άλλο παρά αυτό.
Τόσα πολλά πράγματα είναι πιο πιθανά & θετικά απ’ ό,τι μας οδηγούν να πιστεύουμε. Τόσο συχνά αυτό που θεωρείται αρνητικό για να αντισταθούμε στην τρέχουσα κοινωνική τάση αποδεικνύεται ότι είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσαμε ποτέ να είχαμε κάνει.
Κοιτάξτε πώς χρησιμοποίησαν τη νοοτροπία της αγέλης εναντίον μας. Γνωρίζοντας ότι προτιμούμε να χάσουμε τις ελευθερίες και την ακεραιότητά μας από την κοινωνική μας θέση. Τι απίστευτη δοκιμασία για να δουν με τι μπορούν να ξεφύγουν πριν αντισταθούμε.
Μας κορόιδεψαν. Και τώρα, για λογαριασμό των παιδιών μας, μας έχουν κάνει να νιώθουμε άβολα σε αυτό που φαίνεται να είναι η πλήρης διάλυση αυτού που ήταν ήδη μια ανησυχητικά αδύναμη γραμμή στην άμμο.
Καπελώνουν τη συμπόνια μας με μια ατελείωτη ροή δούρειων ίππων για να πηδήξουμε πάνω τους όποτε πατήσουν το διακόπτη. Γελώντας μαζί μας, ενώ εμείς κυριολεκτικά επευφημούμε την ίδια μας την καταστροφή, μέσα στον τυφλό ζήλο μας να “κάνουμε το σωστό”.
Το δικό τους σωστό.
Μπαίνουν με μπουλντόζες, επειδή τους αφήνουμε. Εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε και να υπακούμε αυτούς που ισχυριζόμαστε ότι περιφρονούμε και δυσπιστούμε.
Είμαστε σαν τους συμμετέχοντες στο πείραμα συμμόρφωσης του Milgram, όπου οι άνθρωποι κάθονταν ήσυχα & υπάκουα σε ένα δωμάτιο που γέμιζε με καπνό μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι στο δωμάτιο, που ήξεραν ότι επρόκειτο για πείραμα, αγνοούσαν τον καπνό. Με το ζόρι έβλεπαν ακόμη και το χαρτί μπροστά τους. Πιθανώς γνώριζαν τους κινδύνους του καπνού. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία απλά καθόταν εκεί.
Περίμεναν. Αγνοώντας. Αρνούμενοι. Προσποιούμενοι. Επιτρέποντας.
Οι άνθρωποι προειδοποιούν εδώ και πολύ καιρό ότι έρχονται για τα παιδιά. Τώρα έχουν φτάσει ξεκάθαρα και πρέπει να είμαστε στο δρόμο τους.
Όχι μόνο οι γονείς, όλοι οι ενήλικες. Αρκετά με τις μαλακίες περί αυτοθυσίας για τη γιαγιά, περί ανάποδης ευθύνης. Τι θα λέγατε η γιαγιά να πάρει θέση υπέρ των παιδιών;
Τι θα λέγατε να στρέψουμε την προσοχή μας στη δουλειά που είμαστε εδώ για να κάνουμε, που είναι να φροντίζουμε τους νέους. Σταθείτε στο δρόμο.
Δεν βλέπεις λιοντάρια στην άγρια φύση να δειλιάζουν στο πλάι των μικρών τους, να ανησυχούν για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι γι’ αυτά, να κάνουν πως δεν παρατηρούν την τεράστια απειλή που ελλοχεύει μπροστά τους, να γελούν με αυτούς που την επισημαίνουν & να την αφήνουν να περπατάει μέχρι τους απογόνους τους για να κάνει ό,τι διάολο θέλει.
Η δική μας μπορεί να μην είναι μια τόσο προφανής φυσική επίθεση (εκτός από τις τοξικές ενέσεις). Είναι αναμφισβήτητα πιο επικίνδυνη από αυτό, γιατί για κάποιους είναι αόρατη & για πολλούς είναι αμφισβητήσιμη. Αθέατη μέχρι να είναι πολύ αργά & η ζημιά έχει γίνει.
Μπήκαν τα φαύλα, δηλητηριώδη πλοκάμια τους στο μυαλό των παιδιών μας. Γιατί όταν έχουν το μυαλό τους, έχουν τα πάντα.
Τον απόλυτο έλεγχο. Το όνειρο του ναρκισσιστή.
Μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια όσο θέλουμε, αλλά βρισκόμαστε σε έναν ψυχολογικό πόλεμο- τελικά σε έναν πνευματικό πόλεμο με τεράστιες σωματικές επιπτώσεις επίσης, & τα παιδιά μας έχουν μπει σε μεγάλο βαθμό στο στόχαστρο.
Γι’ αυτό αναρωτηθείτε, αμφισβητήστε το, φωνάξτε το.
Σημαδέψτε το, μιλήστε γι’ αυτό, ενώστε τις δυνάμεις σας.
Κάντε θόρυβο. Σκαλίστε τον κανόνα.
Γίνετε ενοχλητικοί.
Απομακρυνθείτε, κάντε το δικό σας πράγμα και μιλήστε στους άλλους γι’ αυτό. Δημιουργήστε μια εναλλακτική λύση.
Ό,τι έχετε όρεξη να κάνετε, κάντε το.
Απλά μη φοβάστε να εναντιωθείτε σε αυτό.
Καμία από αυτές τις καθοδηγούμενες από την ατζέντα κατηχήσεις δεν είναι φυσιολογική & καμία από αυτές δεν είναι ούτε κατά διάνοια εντάξει. Είναι απίστευτα επιζήμιες, το ίδιο και η απάθεια, η άρνηση & η σιωπή μας.
Αυτά είναι τα παιδιά μας. Αντισταθείτε, γαμώτο.
Δικτυογραφία
Protect your children…because The Great Reset is coming for them – OffGuardian
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ποιος θα προστετεψει ποιόν;Με τι προσοντα;Του ανυποχρεου και ανειδικευτου κηδεμονα;Που εχει μπει,ακριτα,στο τρυπακι του ευρωσυλλεκτη,του αρωγου της δυστοπιας και του απομακρου,κουρασμενου γονεα;Αφησαμε,βαριεστημενα,φρικιαστικους νομους απο Κεραμεως,Τσιαρα,εναντιον των παιδιων.Απο αηθη ιδιοτροπια,καποιοι Κουλιστας,υποστηριζουν τον παιδοβιαστη,τους δολοφονους της υγειας των παιδιων μας.Σιγουρα,αυτο τον εσμο των αχρηστων,συμπλεγματικων κηδεμονων,δεν τον εχουν αναγκη.
Ο Ιερωνυμος που τα ειπε τεμπεληδες,ειναι στη θεση του.Η κορη του φασιστα Κεραμεως,που δολοφονει τις ψυχες και τα ονειρα τους,στη θεση της.Ο Τσιαρας που ικανοποιησε τους καυλωμενους ψευτομαγκες μετην εξισου επιμελεια,υπαρχει.Το τσολι ο Τασουλας που τους αφαιρεσε το λογο,ζει.Και ολοι οι ευτελεις Κουλιστας προσκυνανε τον παιδοβιαστη.Αν υπηρχαν λεαινες,αυτοι θα ηταν παρελθον.