Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του ψυχρού πολέμου. Η επιχείρηση παρέμεινε απόρρητη για αρκετές δεκαετίες και ακόμα και σήμερα δεν έχει αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια. Αποτέλεσε για τους Αμερικανούς μια μοναδική ευκαιρία να ανακτήσουν τεχνολογία αιχμής που ανήκε στον μεγαλύτερο εχθρό τους την Σοβιετική Ένωση.
Τη δεκαετία του 1970, ο γνωστός μεγιστάνας Howard Hughes εκδήλωσε την πρόθεση του να προχωρήσει στην υλοποιήσει ενός εξαιρετικά φιλόδοξου σχεδίου που ήταν η εξόρυξη μεταλλευμάτων από τον βυθό των ωκεανών. Για τον σκοπό αυτό η εταιρία του Global Marine Development Inc θα προχωρούσε στην κατασκευή ενός πλοίου που όμοιο του δεν είχε υπάρξει μέχρι τότε. Για την κατασκευή του δαπανήθηκε το τεράστιο για την εποχή ποσό των 350 εκατομμυρίων δολαρίων.
Τον Ιούνιο του 1974, λίγο μετά την έναρξη της αποστολής του Glomar Explorer στον Ειρηνικό ωκεανό, συνέβη ένα απρόσμενο γεγονός που περιέβαλε με ένα πέπλο μυστηρίου το όλο εγχείρημα. Κλέφτες διέρρηξαν τα γραφεία της εταιρίας του Hughes και έκλεψαν πολύτιμα έγγραφα. Το συμβάν αυτό προκάλεσε μεγάλη κινητοποίηση των υπηρεσιών ασφαλείας πράγμα ασυνήθιστο για υπόθεση που αφορά μια ιδιωτική εταιρία. Κάτι που πυροδότησε αρκετές φήμες σχετικά με την επιχείρηση.
Ένα χρόνο αργότερα οι Los Angeles Times δημοσίευσαν μια είδηση βόμβα που ανέφερε ότι το πλοίο δεν εκτελούσε εξόρυξη ανοικτής θαλάσσης άλλα στην πραγματικότητα διενεργούσε μια μυστική αποστολή για λογαριασμό της CIA. Σύμφωνα με το δημοσίευμα σκοπός της αποστολής ήταν η ανάσυρση κάποιου αντικειμένου που χάθηκε στην θάλασσα. Τόσο ο Howard Hughes όσο και η CIA δεν επιβεβαίωσαν ούτε διέψευσαν την είδηση.
Για πάνω από τρεις δεκαετίες η αλήθεια πίσω από την αληθινή αποστολή του Glomar Explorer παρέμεινε κρυφή. Ως που το 2010 ανακοινώνεται πλέον από την CIA ότι η εξόρυξη ήταν μια ψεύτικη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε ως «κάλυψη» για την ανάσυρση ενός σοβιετικού υποβρυχίου από τον βυθό.
Το Σοβιετικό υποβρύχιο ήταν το K-129 που έφερε βαλλιστικούς πυραύλους και άνηκε στον Σοβιετικό Στόλο Ειρηνικού. Το υποβρύχιο εξαφανίστηκε τον Φεβρουάριο του 1968 κατά την διάρκεια περιπολίας στον Βόρειο Ειρηνικό. Οι Σοβιετικοί παρά τις εκτεταμένες έρευνες που πραγματοποίησαν δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν το ναυάγιο. Αντίθετα οι Αμερικανοί χρησιμοποιώντας τις αναλύσεις του υποβρύχιου συστήματος παρακολούθησης ήχου, SOSUS (Sound Surveillance System) κατάφεραν να εντοπίσουν το υποβρύχιο σε βάθος 4.900 μέτρων, περίπου 2.500 χλμ. βορειοδυτικά της Χαβάης.
Απέστειλαν άμεσα το υποβρύχιο USS Halibut το οποίο σάρωνε το βυθό χρησιμοποιώντας σόναρ τελευταίας τεχνολογίας. Το αμερικανικό υποβρύχιο τράβηξε αρκετές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν ότι το μεγαλύτερο μέρος του σκάφους ήταν ακόμα άθικτο. Έτσι, μετά από μελέτη του Υπουργού Άμυνας ο πρόεδρος Nixon ενέκρινε την επιχείρηση περισυλλογής.
Προκειμένου να κρατηθεί μυστική η αποστολή δεν χρησιμοποιήθηκε το πολεμικό ναυτικό αλλά η εταιρία του Hughes. Το Glomar Explorer ήταν ουσιαστικά μια πλωτή πλατφόρμα η οποία διέθετε μια κεντρική δεξαμενή αρκετά μεγάλη για να χωρέσει το υποβρύχιο το οποίο θα ανέβαζαν σε αυτό τεράστιες δαγκάνες.
Οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι κατά την ανέλκυση το K-129 έσπασε στα δύο και ότι μπόρεσαν να ανασύρουν μόνο το μπροστινό τμήμα το οποίο περιείχε δύο πυρηνικές τορπίλες, ένα σύστημα κρυπτογράφησης καθώς και τις σορούς έξι ανδρών του πληρώματος. Οι ΗΠΑ δεν επιβεβαίωσαν ποτέ αν τελικά κατάφεραν να ανελκύσουν και το κεντρικό τμήμα με τον πύργο και τα σιλό με τους πυρηνικούς πυραύλους SS-Η-5-Serb.
Το Project Azorian ήταν ένα από τα πιο μυστικοπαθή προγράμματα των μυστικών υπηρεσιών κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με συνολικό κόστος το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 800 εκατομμυρίων δολάριο που σήμερα αναλογεί αντίστοιχα σε περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek