ΠΩΣ Η BLACKROCK ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΩΝ ΡΟΤΗSCHILDS “BLACKROCK”

ΜΕΡΟΣ 1

Γράφει ο James Corbett

Ας παίξουμε ένα μικρό παιχνίδι.

Ας φανταστούμε ότι είστε ο Joe Q. Normie και θα πρέπει να ξεμείνετε για μερικά είδη παντοπωλείου. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και κατευθύνεσαι προς το κατάστημα. Σε ποιο μαγαζί πας; Γιατί, Walmart, φυσικά!

Και, όντας άθελά σας θύμα της συνωμοσίας της ζάχαρης , τι αγοράζετε όταν είστε εκεί; Κόκα κόλα, φυσικά!

Και μπορείς να σε χτυπήσουν στη Walmart αυτές τις μέρες, σωστά; Λοιπόν, μπορείτε επίσης να βεβαιωθείτε ότι θα πάρετε τον έκτο ενισχυτή Moderna ενώ είστε εκεί!

Και μην ξεχάσετε να γεμίσετε βενζίνη στο δρόμο για το σπίτι σας!

Σας τραβάει αυτό; Τότε γιατί δεν κλείνεσαι στο σπίτι σου και δεν ξαναβγείς για ψώνια; Αυτό θα τους δείξει! Μετά από όλα, μπορείτε πάντα να παραγγείλετε ό, τι χρειάζεστε από το Amazon, έτσι δεν είναι;

Παρατηρείτε ένα μοτίβο εδώ; Ναι, σε περίπτωση που δεν το έχετε ακούσει, η BlackRock, Inc. είναι πλέον επίσημα παντού. Κατέχει τα πάντα .

Δυστυχώς για εμάς, ωστόσο, τα ανατριχιαστικά εταιρικά νύχια του θηρίου της BlackRock δεν αρκούνται απλώς στο να προσκολληθούν σε μια σχεδόν πληθώρα μετοχών κάθε μεγάλης εταιρείας στον κόσμο.

Όχι, η BlackRock σκάβει τώρα ακόμη περισσότερο τα νύχια της και λυγίζει τους μυς της, αξιοποιώντας αυτόν τον ασύλληπτο πλούτο και επιρροή, αναδιατάσσοντας πλήρως την οικονομία, δημιουργώντας απατεώνες και διαμορφώνοντας την πορεία του πολιτισμού στη διαδικασία.

Ας το παραδεχτούμε: αν δεν ανησυχείτε για τη δύναμη που κατέχει η BlackRock σε όλο τον κόσμο μέχρι αυτό το σημείο, τότε δεν δίνετε προσοχή.

Αλλά μην ανησυχείτε αν όλα αυτά είναι νέα για εσάς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από πού προήλθε αυτός ο επενδυτικός γίγαντας, πώς έφτασε με τα νύχια του στην κορυφή του σκύλου της Wall Street ή τι έχει σχεδιάσει για το μέλλον σας.

Ας καλύψουμε αυτό το κενό στην κατανόηση του κοινού. Κατά τη διάρκεια αυτής της διερευνητικής σειράς, θα παρακολουθήσετε ένα τρακαρισμένο μάθημα στην πιο ανατριχιαστική εταιρεία που δεν έχετε ακούσει ποτέ.

Αυτή την εβδομάδα θα δώσω το A Brief History of Blackrock και θα περιγράψω πώς έγινε ο οικονομικός και πολιτικός μαχητής που είναι σήμερα.

Στο Μέρος 2 αυτής της σειράς, θα εξετάσουμε πώς η επαναφορά Going Direct του BlackRock άνοιξε το δρόμο για τη μαζική οικονομική και νομισματική μετάβαση που μόλις ζήσαμε κάτω από την κάλυψη της απάτης.

Και στο Μέρος 3, θα εξετάσουμε το σύστημα Aladdin και τους άλλους ανατριχιαστικούς τρόπους με τους οποίους η BlackRock σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για να διαμορφώσει την κοινωνία προς το συμφέρον της.

ΜΕΡΟΣ 1: ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ BLACKROCK

«Περίμενε λίγο», σε ακούω να παρεμβαίνεις. “Το έχω αυτό! Η BlackRock ιδρύθηκε ως εταιρεία συγχωνεύσεων και εξαγορών το 1985 από μερικούς πρώην Lehmanites και έκτοτε έγινε η μεγαλύτερη εταιρεία εναλλακτικών επενδύσεων στον κόσμο, σωστά;”

Λανθασμένος. Αυτή είναι η Blackstone Inc., με επικεφαλής τον Stephen Schwarzman. Αλλά μην αισθάνεστε άσχημα αν μπερδεύετε τα δύο. Η σύγχυση Blackstone/BlackRock έγινε επίτηδες.

Στην πραγματικότητα, η BlackRock ξεκίνησε το 1988 ως επιχειρηματική πρόταση από τον επενδυτικό τραπεζίτη Larry Fink και μια ομάδα επιχειρηματικών εταίρων. Ο με το κατάλληλο όνομα Fink είχε καταφέρει να χάσει 100 εκατομμύρια δολάρια σε ένα μόνο τρίμηνο το 1986 ως διευθυντής στην επενδυτική τράπεζα First Boston, ποντάροντας με λάθος τρόπο στα επιτόκια.

Ταπεινωμένος από αυτήν την ταπεινωτική οπισθοδρόμηση (ή έτσι λέει η ιστορία), ο Φινκ μετέτρεψε τα λεμόνια σε λεμονάδα δημιουργώντας ένα όραμα για μια εταιρεία επενδύσεων με έμφαση στη διαχείριση κινδύνου. Ποτέ ξανά ο Λάρι Φινκ δεν θα παρασυρόταν από την ύφεση της αγοράς!

Ο Fink συγκέντρωσε ορισμένους συνεργάτες και έφερε την πρότασή του στους συνιδρυτές της Blackstone, Pete Peterson και Stephen Schwarzman, στους οποίους άρεσε τόσο πολύ η ιδέα που συμφώνησαν να επεκτείνουν στον Fink ένα πιστωτικό όριο 5 εκατομμυρίων δολαρίων με αντάλλαγμα ένα μερίδιο 50% στην επιχείρηση.

Αρχικά ονομαζόταν Blackstone Financial Management, η λειτουργία της Fink απέφερε καλά κέρδη μέσα σε μήνες, είχε τετραπλασιάσει την αξία των περιουσιακών της στοιχείων σε ένα χρόνο και είχε αυξήσει την αξία του υπό διαχείριση χαρτοφυλακίου της στα 17 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 1992.

Τώρα καθιερώθηκε σταθερά ως βιώσιμη επιχείρηση από μόνη της, ο Schwarzman και ο Fink άρχισαν να σκέφτονται για την απόσχιση της εταιρείας από την Blackstone και τη δημοσιοποίηση της.

Ο Schwarzman πρότεινε να δοθεί στη νέα ανεξάρτητη εταιρεία ένα όνομα με “μαύρο” ως ένα νεύμα για την προέλευσή της από τη Blackstone και ο Φινκ — απολαμβάνοντας απαίσια απόλαυση για την αναπόφευκτη σύγχυση και ενόχληση που θα προκαλούσε μια τέτοια κίνηση — πρότεινε το όνομα BlackRock λέγοντας, “Ξέρεις Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, όλοι οι άνθρωποι μας θα μας σκοτώσουν».

Προφανώς και οι δύο μοιράζονται την ίδια αίσθηση του χιούμορ. «Υπάρχει μια μικρή σύγχυση [μεταξύ των εταιρειών]», παραδέχεται τώρα ο Schwarzman. «Και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό με πιάνει ένα πραγματικό γέλιο».

Αλλά μια κοινή γεύση για την πρόκληση περιττής σύγχυσης δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει τους συνεργάτες μαζί. Μέχρι το 1994, οι δυο τους είχαν τσακωθεί λόγω αποζημίωσης για νέες προσλήψεις (ή ίσως λόγω αγωνίας για το συνεχιζόμενο διαζύγιο του Schwarzman, ανάλογα με το ποιος λέει την ιστορία )

και ο Schwarzman πούλησε τις συμμετοχές της Blackstone στη BlackRock για μόλις 240 εκατομμύρια δολάρια. («Αυτό ήταν σίγουρα ένα ηρωικό λάθος», παραδέχεται ο Schwarzman .)

Έχοντας κάνει τη διάσπαση με τη Blackstone και καθιέρωσε τη BlackRock ως τη δική της οντότητα, ο Fink βρισκόταν σταθερά στο μονοπάτι που θα οδηγούσε στο να γίνει η εταιρεία του ο κορυφαίος οικονομικός κολοσσός που είναι σήμερα.

Το 1999, με το ενεργητικό της υπό διαχείριση να ανέρχεται στα 165 δισεκατομμύρια δολάρια, η BlackRock εισήχθη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης με τιμή 14 δολάρια ανά μετοχή .

Επεκτείνοντας τις υπηρεσίες της σε αναλύσεις και διαχείριση κινδύνου με το ιδιόκτητο εταιρικό επενδυτικό σύστημα Aladdin (περισσότερα στο Μέρος 3 αυτής της σειράς), η εταιρεία εξαγόρασε την εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων State Street Research & Management το 2004 , συγχωνεύθηκε με την Merrill Lynch Investment Managers (MLIM) το 2006 , και αγόρασε τη δραστηριότητα αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου του Ομίλου Quellos με έδρα το Σιάτλ το 2007 , ανεβάζοντας τη συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων υπό τη διαχείριση της BlackRock σε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

Αλλά ήταν η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 2007-2008 που εκτόξευσε τη BlackRock στην τρέχουσα θέση της οικονομικής κυριαρχίας. Απλώς ρωτήστε τον Heike Buchter, τον Γερμανό ανταποκριτή που έγραψε κυριολεκτικά το βιβλίο στο BlackRock .

“Πριν από την οικονομική κρίση δεν ήξερα καν το όνομα. Αλλά στα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman [Brothers] [το 2008], η BlackRock εμφανιζόταν παντού. Παντού!” Ο Buchter είπε στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο DW το 2015.

Ακόμη και πριν το φιάσκο του Bear Sterns υλοποιηθεί στην κατάρρευση της Lehman Brothers και το πλήρες οικονομικό λουτρό αίματος του Σεπτεμβρίου 2008, η Wall Street στρεφόταν συλλογικά στη BlackRock για βοήθεια.

Η AIG, η Lehman Brothers, η Fannie Mae και ο Freddie Mac είχαν προσλάβει την εταιρεία για να αντιμετωπίσει το σπειροειδές χάος των πιστωτικών τους υποχρεώσεων τους μήνες πριν από την κατάρρευση.

Η BlackRock θεωρήθηκε ότι ήταν η μόνη εταιρεία που μπορούσε να ξεπεράσει τα ιλιγγιώδη μαθηματικά πίσω από τις περίπλοκες ανταλλαγές χρέους και τα εξωτικά χρηματοπιστωτικά μέσα που κρύβονταν πίσω από το κλονισμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και πολλοί βασιλιάδες της Wall Street είχαν τον Fink σε γρήγορη κλήση καθώς ο πανικός άρχισε να κυριεύει τις αγορές.

“Το σκέφτομαι σαν Ghostbusters : Όταν έχεις πρόβλημα, ποιον θα τηλεφωνήσεις; BlackRock!” Ο διευθύνων σύμβουλος της UBS, Terrence Keely, είπε στο CNN εκείνη την εποχή.

Και γιατί δεν εμπιστεύονται τον Fink να ξεπεράσει το χάος της κατάρρευσης των ενυπόθηκων δανείων subprime; Εξάλλου, ήταν αυτός που βοήθησε στην έναρξη ολόκληρης της τοξικής βιομηχανίας ενυπόθηκων δανείων subprime .

Α, ξέχασα να το αναφέρω; Θυμάστε το όλο θέμα «έχασε τη δουλειά του επειδή έχασε 100 εκατομμύρια δολάρια για την First Boston το 1986»;

Αυτό έγινε μόλις τρία χρόνια αφότου ο Fink είχε κερδίσει δισεκατομμύρια για τους πελάτες της τράπεζας κατασκευάζοντας την πρώτη του Υποχρέωση Ενυπόθηκων Δανείων (CMO) και σχεδόν μόνος του δημιουργώντας την αγορά ενυπόθηκων δανείων subprime που θα απέτυχε τόσο θεαματικά το 2008.

Οπότε, ανάλογα με το πώς το βλέπεις, ο Φινκ ήταν είτε ο τέλειος τύπος για να έχει την ευθύνη της διευθέτησης του χάους που είχε δημιουργήσει το τερατώδες του CMO είτε ο πρώτος Φινκ που θα έπρεπε να είχε πάει φυλακή για αυτό. Μαντέψτε ποιο τρόπο επέλεξε να το δει η κυβέρνηση των ΗΠΑ;

Ναι, σωστά μαντέψατε. Έβλεπαν τον Φινκ ως σωτήρα τους, φυσικά.

Συγκεκριμένα, η αμερικανική κυβέρνηση στράφηκε στη BlackRock για βοήθεια, με τον πολιορκημένο υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ να συμβουλεύεται προσωπικά τον Λάρι Φινκ τουλάχιστον 49 φορές κατά τη διάρκεια της 18μηνης κρίσης.

Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ποιος ήταν ο πυροβολισμός σε αυτή τη σχέση, όταν ο Geithner ήταν στα σκοινιά και η θέση του ως Υπουργού Οικονομικών βρισκόταν σε κίνδυνο στο τέλος της πρώτης θητείας του Ομπάμα, το όνομα του Fink ήταν στη σύντομη λίστα όσων ήταν εξετάζεται να τον αντικαταστήσει.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, επίσης, πίστευε στη BlackRock, στρέφοντας την εταιρεία για βοήθεια στη διαχείριση των προγραμμάτων διάσωσης του 2008.

Τελικά, η BlackRock κατέληξε να παίζει ρόλο στη χρηματοδότηση 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων της πώλησης του Bear Stearns στην JP Morgan, στη διάσωση 180 δισεκατομμυρίων δολαρίων της AIG και στη διάσωση 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Citigroup.

Όταν τελικά η σκόνη κατακάθισε στη Wall Street μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, δεν υπήρχε αμφιβολία ποιος καθόταν στην κορυφή του σωρού της σκόνης: η BlackRock. Το μόνο ερώτημα ήταν πώς η BlackRock θα μιλούσε για τον αυξανόμενο πλούτο και την οικονομική της επιρροή σε πραγματική πολιτική δύναμη.

Για τον Φινκ, η απάντηση ήταν προφανής: μετάβαση από το μικροέγκλημα της υψηλής χρηματοδότησης στις εγκληματικές μεγάλες ομάδες της κυβέρνησης.

Κατά συνέπεια, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, αφιέρωσε το χρόνο του χτίζοντας την πολιτική επιρροή της BlackRock μέχρι να γίνει (όπως παραδέχεται ακόμη και το Bloomberg) ο de facto « τέταρτος κλάδος της κυβέρνησης ».

Όταν τα στελέχη της BlackRock κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους μια εμπιστευτική παρουσίαση PowerPoint της Federal Reserve που απειλούσε να υποβάλει τη BlackRock στο ίδιο ρυθμιστικό καθεστώς με τις μεγάλες τράπεζες, το μεγαθήριο της Wall Street ξόδεψε εκατομμύρια πιέζοντας με επιτυχία την κυβέρνηση για να αποσύρει την πρόταση.

Αλλά το λόμπι στην κυβέρνηση είναι ένας κυκλικός τρόπος για να πετύχετε αυτό που θέλετε. Όπως θα σας πει οποιοσδήποτε καλός χρηματοοικονομικός γκουρού, είναι πολύ πιο οικονομικό να βεβαιωθείτε ότι δεν επιβάλλονται ενοχλητικοί κανονισμοί από την αρχή.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ο Fink συλλέγει ισχυρούς πολιτικούς εδώ και χρόνια, συγκεντρώνοντάς τους ως συμβούλους, συμβούλους και μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ώστε να μπορεί να διασφαλίσει ότι η BlackRock έχει έναν βασικό πράκτορα στην καρδιά κάθε σημαντικού πολιτικού γεγονότος.

Όπως αναφέρει ο William Engdahl στη δική του έκθεση για το BlackRock:

Ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, Λάρι Φινκ, ενδιαφέρεται ξεκάθαρα να αποκτήσει επιρροή παγκοσμίως. Έθεσε τον πρώην βουλευτή της Γερμανίας του CDU Friederich Merz επικεφαλής της BlackRock Γερμανίας όταν φαινόταν ότι θα μπορούσε να διαδεχτεί την καγκελάριο Μέρκελ και τον πρώην καγκελάριο του βρετανικού Οικονομικού Τζορτζ Όσμπορν ως «πολιτικό σύμβουλο».

Ο Φινκ όρισε την πρώην αρχηγό του προσωπικού της Χίλαρι Κλίντον, Σέριλ Μιλς, στο διοικητικό συμβούλιο της BlackRock, όταν φαινόταν βέβαιο ότι η Χίλαρι θα ήταν σύντομα στον Λευκό Οίκο.

Ονόμασε πρώην κεντρικούς τραπεζίτες στο διοικητικό του συμβούλιο και εξασφάλισε προσοδοφόρα συμβόλαια με τα πρώην ιδρύματά τους. Ο Stanley Fisher, πρώην επικεφαλής της Τράπεζας του Ισραήλ και επίσης αργότερα Αντιπρόεδρος της Federal Reserve, είναι τώρα Ανώτερος Σύμβουλος της BlackRock.

Ο Philipp Hildebrand, πρώην πρόεδρος της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας, είναι αντιπρόεδρος της BlackRock, όπου επιβλέπει το BlackRock Investment Institute. Ο Jean Boivin, πρώην υποδιοικητής της Τράπεζας του Καναδά, είναι ο παγκόσμιος επικεφαλής έρευνας στο επενδυτικό ινστιτούτο BlackRock.

Και δεν τελειώνει εκεί. Όταν ήρθε η ώρα οι υπεύθυνοι του Μπάιντεν να διορίσουν τον διευθυντή του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου – υπεύθυνο για τον συντονισμό της χάραξης πολιτικής τόσο σε εγχώρια όσο και σε διεθνή οικονομικά ζητήματα – στράφηκαν φυσικά στον Brian Deese , τον πρώην παγκόσμιο επικεφαλής βιώσιμων επενδύσεων της BlackRock Inc.

Πράγματι, μέχρι το 2019, η άνοδος της BlackRock στο ύψος της πολιτικής εξουσίας είχε ολοκληρωθεί. Την ίδια στιγμή που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ διόριζε τον Φινκ ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του , ο τότε υποψήφιος για την προεδρία Τζο Μπάιντεν έκανε το προσκύνημα στη Γουόλ Στριτ για να εκλιπαρήσει για την υποστήριξη της BlackRock στον αγώνα κατά του Τραμπ. «Είμαι εδώ για να βοηθήσω», φέρεται να διαβεβαίωσε ο Φινκ τον Μπάιντεν.

Και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.

. . . ή, ακριβέστερα, είναι το παρόν. Γιατί όταν ξεφλουδίζουμε τα στρώματα της προπαγάνδας από τα τελευταία τρία χρόνια, διαπιστώνουμε ότι τα αξιοσημείωτα γεγονότα της απάτης δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με έναν ιό.

Αντιθέτως, γινόμαστε μάρτυρες μιας αλλαγής στο νομισματικό και οικονομικό σύστημα που σχεδιάστηκε, προτάθηκε και στη συνέχεια εφαρμόστηκε από (το μαντέψατε!) η BlackRock.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΠΗΓΗ