Μέσα σε αυτή την ενότητα θα βρείτε σημαντικό οπτικοακουστικό υλικό, και παράλληλα θα επιχειρήσω να αναζητήσω τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, με ποιον τρόπο συνδέονται και ποιά συμφέροντα η πρόσωπα κρύβονται πίσω απο τις κουρτίνες της παγκοσμιοποίησης προσπαθώντας να επιβάλουν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Το ταξίδι σίγουρα θα είναι μεγάλο καθότι θα συμπεριλαμβάνει πολλά γεγονότα και αποκαλύψεις τα οποία όμως πρέπει να παρατεθούν για την όσο το δυνατόν πληρέστερη σύνθεση της εικόνας απο την μοίρα που μας ετοιμάζουν.
Πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συμφωνήσουν, το βήμα είναι ανοικτό και ο διάλογος δημοκρατικός για να συζητήσουμε τις όποιες διαφορές η παρατηρήσεις.
Σκοπός είναι η γνώση και όχι η επιβολή απόψεων.
Είναι πια βέβαιο λοιπόν ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα.
Αυτό που βιώνουν οι Έλληνες και οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας από το 2008, δεν είναι μια οικονομική κρίση, η οποία επήλθε για οικονομικούς λόγους στην ανθρωπότητα, αλλά ένα πονηρό σχέδιο απάτης σχεδιασμένο πριν από δεκαετίες.
1. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η παγκοσμιοποίηση;
– Ο όρος περιγράφει το οικονομικό φαινόμενο της απελευθέρωσης των αγορών, διεθνώς, και της δημιουργίας ενιαίων κανόνων στο εμπόριο και, ευρύτερα, στην οικονομική ζωή (φορολογία, κανόνες ανταγωνισμού, μοντέλα λειτουργίας των επιχειρήσεων και του δημόσιου τομέα). Κεφάλαια, εργαζόμενοι και εμπορεύματα κινούνται παντού ελεύθερα, με τον ίδιο τρόπο! Μέχρι τώρα, περισσότερο κινούνται τα κεφάλαια (με τη βοήθεια της τεχνολογίας στα διεθνή χρηματιστήρια) και τα εμπορεύματα (με την Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου να αίρει συνεχώς τους σχετικούς περιορισμούς).
2. Τι σημαίνει, δηλαδή, αυτό, στην πράξη;
– Δημιουργείται μια σχετικά ομοιογενής παγκόσμια αγορά προϊόντων και υπηρεσιών. Οι επιχειρήσεις μεγαλώνουν για να ανταποκριθούν στο μέγεθος της αγοράς και να περιορίσουν το κόστος τους.
Σχηματικά: Μια βιομηχανία παιχνιδιών στις ΗΠΑ και μια άλλη στη Μαλαισία πρέπει να προσφέρουν το ίδιο προϊόν, στην ίδια τιμή, όταν οι μισθοί στη Μαλαισία είναι δεκάδες φορές χαμηλότεροι 9,5 δολ. το μεροκάματο στη Μαλαισία, 2 δολ. στη Κίνα, 80 δολ. στις ΗΠΑ). Εάν η αμερικανική βιομηχανία δεν μπορεί να προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές, ή θα μεταφέρει την παραγωγή της στη Μαλαισία, ή θα πληρώσει… μαλαισιανούς μισθούς ή θα κλείσει. Το πλεονέκτημα είναι ότι, παντού, θα κυκλοφορούν έτσι πολύ φθηνά παιχνίδια για τον καταναλωτή. Το μειονέκτημα, όμως, είναι ότι τα «κεκτημένα» (κράτος πρόνοιας, περίθαλψη, σύνταξη κ.ά.), που αυξάνουν το εργασιακό κόστος, κινδυνεύουν -και ήδη συρρικνώνονται.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, το «κλειδί» είναι το τεχνολογικό επίπεδο, που εξασφαλίζει υψηλή παραγωγικότητα. Γι’ αυτό και τα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας έχουν μεγαλυτερη προστιθέμενη αξία και υψηλότερα περιθώρια κέρδους. Σε χώρες όπως η Ταϊβάν π.χ., κατασκευάζονται τα περισσότερα «κουτιά» για υπολογιστές (με πολύ μικρό περιθώριο κέρδους) αλλά 9 στους 10 υπολογιστές χρησιμοποιούν επεξεργαστές (τσιπάκια) της αμερικανικής Intel τα οποία έχουν προστιθέμενη αξία πάνω από 65%. Γι’ αυτό και οι πολυεθνικές τοποθετούν το κέντρο διοίκησης στη Δύση και τις παραγωγικές μονάδες τους στην περιφέρεια ή προμηθεύονται τα προϊόντα από «ντόπιους» υπεργολάβους τους εκεί.
3. Είναι πολιτικό ζήτημα η παγκοσμιοποίηση;
– Ο όρος έχει νεοφιλελεύθερη προέλευση και η εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης προσδιορίζεται από νεοφιλελεύθερες πρακτικές (ασυδοσία της αγοράς, θεοποίηση του ανταγωνισμού, έλλειψη κοινωνικού προσανατολισμού και δημοκρατικού ελέγχου των αποφάσεων κ.ά.). Σήμερα όμως πληθαίνουν οι προοδευτικές φωνές για κεϊνσιανού τύπου προσέγγιση, με σφαιρική ρύθμιση και εποπτεία της λειτουργίας των αγορών από διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς.
Είναι τόσο «πολιτική», όσο «πολιτική» είναι και η οικονομία. Η πολιτική εξουσία παραμένει οργανωμένη σε εθνική βάση, ενώ η οικονομία (και η οικονομική εξουσία) οργανώνεται, πλέον, σε διεθνή βάση. Σε μια εθνική αγορά, η κυβέρνηση, εφόσον πιέζεται από την κοινωνία, μπορεί π.χ. να παρέμβει για να αυξήσει τους φόρους, για να ασκήσει κοινωνική πολιτική, να αποτρέψει απολύσεις ή μείωση μισθών σε μία επιχείρηση. Εάν, όμως, η επιχείρηση μπορεί, την άλλη μέρα, να «μετακομίσει» αλλού, η εθνική κυβέρνηση αναγκάζεται να δημιουργήσει ένα φιλελεύθερο οικονομικό περιβάλλον για να διατηρεί και να προσελκύει τις επενδύσεις.
Πιο άμεσο είναι το πρόβλημα από τη διακίνηση του χρήματος η οποία είναι, τελείως ελεύθερη. Οι όγκοι κεφαλαίων που διακινούνται, για βραχυπρόθεσμο κέρδος, είναι τεράστιοι και μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τις εθνικές οικονομίες, εν ριπή οφθαλμού.
4. Πρόκειται μόνο για ένα οικονομικό φαινόμενο;
– Σημαντικό βαθμό ολοκλήρωσης έχει και η πολιτιστική παγκοσμοποίηση (οι πολυεθνικές του θεάματος και της ενημέρωσης έχουν πετύχει μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης). Το ίδιο συμβαίνει και με τα τρόφιμα, την ενέργεια, αλλά και… το έγκλημα, που επίσης παγκοσμιοποιείται, υπακούοντας στο βασικό οικονομικό κανόνα: Για να αυξήσεις τα κέρδη σου, πρέπει να αυξήσεις τον τζίρο σου. Οπερ σημαίνει: περισσότερους χρήστες ναρκωτικών και περισσότερη λευκή σάρκα στην αγορά.
5. Η παγκοσμιοποίηση αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες στον πλανήτη;
– Αποδεδειγμένα! Οι υποστηρικτές της όμως, επικαλούνται την αύξηση του βιοτικού επιπέδου σε πολλές αναπτυσσόμενες (και άλλοτε φτωχές) χώρες: Στην Ταϊβάν, στο Χονγκ-Κονγκ και στη Σιγκαπούρη, το βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε ταχύτερα ακόμα και από αυτό της Δύσης. Ταυτόχρονα, η κατάσταση έχει χειροτερέψει σε πολλές χώρες του άλλοτε λεγόμενου τρίτου κόσμου.
Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης πιστεύουν ότι οι ανισότητες των μισθών, μέσα σε μια χώρα, οφείλονται περισσότερο σε εσωτερικούς παράγοντες, όπως κυρίως η τεχνολογική πρόοδος που «υποβαθμίζει» ορισμένα επαγγέλματα.
Η «άλλη πλευρά» διαπιστώνει ότι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης διοχετεύονται μονομερώς ή δυσανάλογα στους ισχυρούς πόλους του συστήματος (τις πιο ανεπτυγμένες χώρες) οι οποίες αφαιμάσσουν πόρους, πρώτες ύλες αλλά και κεφάλαια, βελτιώνοντας τη δική τους θέση σε ένα «νεο-αποικιακό» μοντέλο.
6. Υπάρχει, άραγε, «καλή» και «κακή» παγκοσμιοποίηση;
-Οι υποστηρικτές της βλέπουν σ’ αυτήν την ιδανική λύση για να αυξηθεί ο συνολικός πλούτος και, μέσω της αγοράς, να κατανεμηθεί «δίκαια» (ή «αποτελεσματικά») στο σύνολο του πλανήτη.
Αρκετοί από τους «εχθρούς» της απορρίπτουν περισσότερο τις ανισότητες που δημιουργούνται στη διαδικασία παγκοσμιοποίησης, παρά το ίδιο το φαινόμενο, καθώς υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι που λιμοκτονούν, ανά τον κόσμο, και περιμένουν πώς και πώς, να «παγκοσμιοποιηθούν». (Εστω και 9,5 δολάρια μεροκάματο στη Μαλαισία, από μια ψυχρή πολυεθνική που σε εκμεταλλεύεται στυγνά είναι καλύτερα από… καθόλου μεροκάματο, όπως, π.χ., στο Μπαγκλαντές).
Από την άλλη πλευρά, η παγκοσμιοποίηση έχει και τα καλά της: Επικοινωνία μεταξύ των λαών, διάδοση της γνώσης και της τεχνολογίας και κ.λπ.
8. Μπορεί να σταματήσει η παγκοσμιοποίηση;
-Μέχρι στιγμής, το φαινόμενο εξελίσσεται ολίγον «αυτόματα», προκαλώντας αμηχανία και στις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, που βλέπουν τα οικονομικά και πολιτιστικά δεδομένα να τους ξεπερνούν και τους πολίτες-ψηφοφόρους τους να διαμαρτύρονται. Οργανισμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα υπήρξαν βασικοί προπαγανδιστές των αξιών της ελεύθερης αγοράς αλλά δεν διαθέτουν μέσα για να διαχειριστούν τις νέες καταστάσεις. Είναι βέβαιο ότι χρειάζονται νέοι θεσμοί, σε διεθνές επίπεδο που θα επιβάλουν νέες κατευθύνσεις, με προσανατολισμό σε αξίες όπως η αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη. (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 15/07/2001)
“Οι Άρχοντες του Χρήματος”, ένα καταλυτικό ντοκιμαντέρ που μας αναλύει ολόκληρη την ιστορία πίσω από την τρέχουσα οικονομική κρίση και το πώς ο στόχος για παγκόσμιο οικονομικό έλεγχο κρύβεται πίσω από μια πολύ μικρή αλλά παρόλα αυτά πανίσχυρη «συμμορία» τραπεζιτών η οποία δρα ανενόχλητη πέρα από κάθε νόμο και κάθε κυβέρνηση. Αξίζει να το δείτε για να κατανοήσετε παράλληλα καλύτερα τις παρακάτω πληροφορίες…
-Mayer Amschel Rothschild-
Εκείνο που διέκρινε τον Μ. Α. Ρότσιλντ, και στη συνέχεια ολόκληρη τη δυναστεία, είναι το γεγονός ότι έκαναν business σχεδόν αποκλειστικά με κυβερνήσεις, δανείζοντας χρήματα όταν εκείνες τα είχαν ανάγκη, όπως σε περιόδους πολέμων.
Ο Μ. Α. Ρότσιλντ έστειλε τους πέντε γιους του να ιδρύσουν παραρτήματα της οικογενειακής τράπεζας σε πέντε πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου:
- Ο Σάλομον – Salomon Mayer Rothschild (1774–1855)
εγκαταστάθηκε στη Βιέννη – ο οίκος διαλύθηκε το 1931 - Ο Καλμαν – Calmann Mayer Rothschild (1788–1855)
εγκαταστάθηκε στη Νάπολι της Ιταλίας – ο οίκος διαλύθηκε το 1861 - Ο Νάθαν – Nathan Mayer Rothschild (1777–1836)
εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο - Ο Ιάκωβος – Jakob Mayer Rothschild (1792–1868)
εγκαταστάθηκε στο Παρίσι - Ο Άμσχελ – Amschel Mayer Rothschild (1773–1855)
παρέμεινε στη Φρανκφούρτη.
Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα όλους τους πολέμους στην Ευρώπη, μη έχοντας φυσικά τον παραμικρό ηθικό ενδοιασμό στο να χρηματοδοτούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Προκάλεσαν επίσης πολέμους με μοναδικό απώτερο σκοπό τη δημιουργία Κεντρικών Εκδοτικών Τραπεζών στις δύο εξαντλημένες οικονομικά, λόγω του πολέμου, εμπόλεμες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση του γαλλογερμανικού πολέμου το 1870-1.
Τα πλούτη που συσσώρευσαν οι Ρότσιλντ αμύθητα.
Χάθηκε, ωστόσο, η περιουσία των Ρότσιλντ; Απλώς καμία από τις επιχειρήσεις τους δεν φέρει πια το όνομά τους. Σύμφωνα με τον Φρ. Μόρτον (1962) οι δύο τράπεζες του Λονδίνου και του Παρισιού ήταν ίσως ακόμα οι δύο μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις στον κόσμο. «Παρότι ο γαλλικός οίκος», αναφέρει ο Μόρτον, «ελέγχει μεγάλο αριθμό βιομηχανικών, εμπορικών, μεταλλευτικών και τουριστικών επιχειρήσεων, ούτε μία δεν φέρει το οικογενειακό όνομα».
H τραπεζιτική δραστηριότητα της εβραϊκής οικογένειας Warburg ξεκίνησε με την ίδρυση της M.M. Warburg & Company, το 1798 . Οι αδελφοι Max και Sidney Warburg, ήταν οικονομικοί υποστηρικτές του Χίτλερ από το 1929.
Από το ημερολόγιο του Αμερικανού πρέσβη στο Βερολίνο William Dodd, γνωρίζουμε ότι συναντήθηκαν το 1933 με τον καγκελάριο πια Χίτλερ και έκλεισαν «δουλειές» ο Henry Mann της National City Bank ,ο Winthrop W. Aldrich της Chase. Bank και ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Rockefeller, Ivy Lee. (Ακούσατε ποτέ την Wall Street να καταγγέλλει το «Ολοκαύτωμα» των ομοθρήσκων και ομοεθνών τους, και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;).
Ο Paul Moritz Warburg, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Wilson στο πρώτο συμβούλιο της ομοσπονδιακής τράπεζας ,(1913-1918), εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1902 και μπήκε συνεταίρος στην Kuhn, Loeb & Company όπου εργαζόταν σαν στέλεχος ο κουνιάδος της γυναίκας του, ο Jacob Schiff, ο οποίος αργότερα χρηματοδότησε με 20 εκατ. δολ, τον Τρότσκι, για να φέρει εις πέρας την επανάσταση των μπολσεβίκων.
Ο Paul Moritz Warburg ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανάγκης δημιουργίας της Federal Reserve. Ο Paul Moritz Warburg τοποθετήθηκε διευθυντής στο πρώτο συμβούλιο του περίφημου Council on Foreign Relations κατά την ίδρυση του,το 1921.
Ο Τζων Πίερποντ Μόργκαν (JP Morgan) ο πρεσβύτερος αντιπροσώπευε στις ΗΠΑ κάποια βρετανική τράπεζα (Τζωρτζ Πήμποντυ & Σια) συμφερόντων των Ρότσιλντ. Με την οικονομική τους βοήθεια κατόρθωσε να ελέγξει τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ, τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας, βιομηχανίες όπλων, ναυπηγεία (ο «Τιτανικός» ανήκε σε δική του εταιρεία) και φυσικά τράπεζες.
Το 1870 ο Τζον Ροκφέλερ ιδρύει την εταιρεία Στάνταρντ Οϊλ στο Κλίβελαντ του Οχάιο, με σκοπό να κυριαρχήσει στον κόσμο της διεθνούς βιομηχανίας πετρελαιοειδών. Μέσα σε μία δεκαετία η εταιρεία διυλίζει και πουλάει το 90% του πετρελαίου που παράγεται στην αμερικανική ήπειρο και γίνεται η μεγαλύτερη επιχείρηση στον κόσμο, με 100.000 υπαλλήλους. Η Στάνταρντ Οϊλ μετατρέπεται σταδιακά σε έναν κολοσσό, που ελέγχει το ένα τρίτο της διεθνούς πετρελαιαγοράς. Ο Ροκφέλερ χαρακτηρίζεται μάγος της βιομηχανίας πετρελαίου και γίνεται ο πρώτος δισεκατομμυριούχος στην ιστορία. Οι μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου του εικοστού αιώνα, όπως η Mobil, η ΒΡ, η Amoco, η Arco, αποτελούν «απογόνους» της Στάνταρντ Οϊλ.
Ο Τζον Ροκφέλερ ήταν ένας διαβολικά έξυπνος άνθρωπος, που είχε αναγάγει τη βιομηχανική κατασκοπεία σε υψηλή τέχνη. Απληστος από την παιδική του κιόλας ηλικία, συνήθιζε να αγοράζει καραμέλες και να τις μεταπωλεί στα αδέλφια του ακριβότερα, με σκοπό το κέρδος. Αυτοδημιούργητος, ιδιαίτερα ευφυής, αλλά και εκκεντρικός, κληρονόμησε την ευσεβή φύση της μητέρας του και τον πανούργο χαρακτήρα του πατέρα του, ο οποίος εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ακόμη ο Τζον ήταν έφηβος.
Ο Ροκφέλερ οραματιζόταν μια νέα βιομηχανική τάξη στηριγμένη στα μονοπώλια και στα τραστ. Αποτέλεσε πρότυπο επιχειρηματία για το αμερικανικό έθνος, που τότε παρέπαιε ανάμεσα σε μια ένοχη πουριτανική συνείδηση και στο πάθος του για πλούτο. Ο αμερικανός κροίσος ήταν αδίστακτος και χρησιμοποιούσε αθέμιτα μέσα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο φαίνεται πως χρησιμοποιούσε τις φιλανθρωπίες ως μέσο εξαγνισμού.
Ο Ροκφέλερ είχε γίνει ο «βασιλιάς του πετρελαίου»…
Ο γιος του Τζ. Π. Μόργκαν ο νεώτερος σε συνεργασία με τους αδελφούς Βάμπουργκ και τους Ροκφέλερ κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων.
“Η Τράπεζα που εμφανίζουν διαρκώς σαν κεντρική τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτιών της Αμερικής FED ( Federal Reserve η Federal Reserve Bank) δεν ειναι άλλο από μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.”
Η ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (δηλαδή η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) δεν είναι «σαν τις άλλες», στις οποίες την πλειοψηφία των μετοχών έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις, που επιλέγουν τις διοικήσεις .
Η Federal Reserve, (Fed για συντομία), είναι ιδιωτική.
Το άρθρο 1, παράγραφος 8, εδάφιο 5, του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίσει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα.
Η συνταγματική πρόνοια έμεινε στα χαρτιά.
Η έκδοση νομίσματος δεν ανήκει στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία ούτε ελέγχει την κυκλοφορία του Χρήματος.
Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.
Το Ομοσπονδιακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson το 1913, για «να αντικαταστήσει την δικτατορία των ιδιωτικών τραπεζών», (θεωρητικά), και «για να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία τραπεζογραμματίων». Το προηγούμενο «φεουδαλικό » τραπεζικό σύστημα, επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες.
Έτσι, από το απόλυτο χάος, το σύστημα πέρασε από την «δικτατορία των πολλών τραπεζιτών», στην απόλυτη δικτατορία των Rothschild, Rockfeller, J. P. Morgan (νεότερος) και Warburg
Ο βουλευτής Charles Α. Lindberg, (πατέρας του διάσημου πιλότου), αντέδρασε στις προτάσεις του Woodrow Wilson και σε δημόσια ομιλία του ,στις 20 Ιανουαρίου 1915, είχε πει:
Η καρδιά του συστήματος του Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης, Federal Reserve Bank of New York, οποία κατέχει το 53% της ομοσπονδιακής τράπεζας, και γύρω από αυτήν λειτουργούν 12 ακόμα περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
Η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή των ιδιωτών ίδιο και όχι της κυβέρνησης. Αυτή η πρακτική βρίσκεται σε άμεση αντίφαση με το αμερικανικό σύνταγμα που εκχωρεί αυτή την αρμοδιότητα στο ομοσπονδιακό Κογκρέσο. Η Βουλή των αντιπροσώπων και η Γερουσία προσπάθησαν το 1936 να ανακτήσουν αυτό το δικαίωμα χωρίς επιτυχία.
Όταν άρχισαν οι ακροάσεις η επιτροπή του Κογκρέσου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Ο καθηγητής Allen B. Brown, στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο, είχε υποστηρίξει την εκτύπωση νομίσματος αντί για δανεισμό για την κάλυψη των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με ιδρώτα και αίμα τους τόκους των δανείων.
Οι τράπεζες είχε πει ο καθηγητής δεν δανείζονται αλλά εκδίδουν χρήμα. Για κάθε δολάριο που οι τραπεζίτες προσφέρουν στο πιστωτικό σύστημα, δημιουργούν αλλά 10 πιστωτικά δολάρια, που το θεωρούν δικά τους, αν και τα πιστωτικά δολάρια στηρίζονται στον ανθρώπινο ιδρώτα και την εργασία και στις παραγωγικές ιδέες που δεν είναι δικιες τους . Τα σχόλια Allen B. Brown ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο Ομοσπονδιακό σύστημα που ήταν μόνο 23 ετών, τότε.
Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην κυβέρνηση του, να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της εκδόσης του αμερικανικού νομίσματος.
Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν νεκρός τρεις εβδομάδες αργότερα.
Όταν ο Πρόεδρος Lyndon Johnson ανέλαβε τα καθήκοντά του, ακύρωσε αμέσως το διάταγμα Kennedy και οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κέρδισαν έναν ακόμα πόλεμο.
Περισσότερο από το 50% των μετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις μεγάλες τράπεζες της νέας Υόρκης, η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank, και η Marine National Bank. Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνευθηκε με την J.P. Morgan – First National Bank το 1955, ο όμιλος Ροκφέλερ ελέγχε το 22% των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York.
1. Οι Τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου. Οι ναυαρχίδες του συστήματος. Ο πατριάρχης το συστήματος βαρόνος M.A.Rothschild είχε πει: «Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους».
2. Η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού,(Lazard Brothers Bank ) που ανήκει στο σύστημα Rothchild. Ιδρύθηκε το 1848, και μέχρι το 2005 ήταν ιδιωτική εταιρεία.
3. Οι Τράπεζες Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, που και αυτές ανήκουν στο σύστημα Rothchild.
4. Η «Israel Moses Seif Bank» της Ιταλίας
5. Η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης, του συστήματος Ρότσιλντ (που χρεοκόπησε). Ο Henry Lehman, Εβραίος μετανάστης από τη Γερμανία εγκαταστάθηκε στο Montgomery της Alabama το 1844 και άνοιξε ένα μπακαλικάκι. Έξι χρόνια μετά ήρθαν κοντά του τα αδέλφια Emanuel και Mayer και έτσι δημιουργήθηκαν οι Lehman Brothers που ασχολήθηκαν με το βαμβάκι. Το 1858 ανοιξαν υποκατάστημα στη νέα Υόρκη, τους γνώρισαν οι Ρότσιλντ που προστάτευαν όλους τους Γερμανοεβραίους, και τους έκαναν τραπεζίτες. .
6. Η «Kuhn-Loeb bank» της Νέας Υόρκης
7. Η « New York Chase Manhattan Bank» των Ροκφέλερ , που ελέγχει τις άλλες 11 περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
8. Η «Goldman-Sachs» της Νέας Υόρκης.
David de Rothschild. (γεν. 1942).
Από το 2003, Πρόεδρος της αυτοκρατορίας Ρότσιλντ.
(Γαλλικό υποκατάστημα.)
Πρόεδρος της αγγλικής τράπεζας των Ρότσιλντ
μέχρι τη συγχώνευση, το 2003.
Ο πρώτος γιος του Victor Rothschild.
(Αγγλικό υποκατάστημα.)
Είναι ο πλουσιότερος απο τους σημερινούς Ρότσιλντ.
(Γαλλικό υποκατάστημα.)
Ο επικεφαλής της αυτοκρατορίας Ροκφέλερ.
Ο γερουσιαστής των ΗΠΑ και Νο. 2 στην αυτοκρατορία Rockefeller.
Αυτοί προκάλεσαν, την κρίση που θα πληρώσουμε όλοι μας.
“Πρόκειται για το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της Παγκόσμιας Ιστορίας. Σε ακρόαση στο κογκρέσο παραδέχτηκε η γενική Επιθεωρήτρια της Αμερικανικής Federal Reserve, πως δεν έχει ιδέα τι έγιναν 8 δισ. δολάρια, τα οποία προοριζόταν για την προστασία εταιρειών και τραπεζών από την οικονομική κρίση. Όσο απίστευτο και να ακούγεται αυτή άγνοια δεν είναι τυχαία, κατά την άποψη των ειδικών. ειδικοί. Είναι μέρος ενός τεράστιου ψεύδους: Η οικονομική κρίση δεν έπεσε από τα ουράνια. Οι ιδιοκτήτες της Federal Reserve, της ισχυρότερης τράπεζας του κόσμου, εργάζονταν εδώ και δεκαετίες προς αυτή την κατεύθυνση. Η ίδια η Federal Reserve αποφασίζει πόσα δολάρια τυπώνονται.”
Τι κάνουν λοιπόν; Καταρχάς στηρίζουν οικονομικά με πακτωλούς χρημάτων υποψήφιες κυβερνήσεις με αποτέλεσμα αυτές να έρχονται στην εξουσία και κατά δεύτερον όλες οι μεγάλες πετρελαϊκές και κατασκευαστικές εταιρίες, όλα τα μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορεία και Μ.Μ.Ε, όλες οι βιομηχανίες παρασκευής όπλων και φαρμάκων, όλες οι τηλεπικοινωνίες, όλες οι πολυεθνικές εταιρίες και κάθε είδους επιχείρηση-οικονομικός και παγκόσμιος κολοσσός είτε τους ανήκουν, είτε είναι οι ίδιοι ή δικοί τους άνθρωποι στα μετοχικά συμβούλια αυτών, είτε κλείνουν τεράστιες συμφωνίες και συνεργασίας με αυτές. Έτσι ελέγχουν και τη παγκόσμια οικονομία και τις εκάστοτε κυβερνήσεις όλων των χωρών που και τις στηρίζουν οικονομικά αλλά και ευνοούνται από αυτές με φοροαπαλλαγές, με κλείσιμο συμφωνιών, με ιδιωτικοποιήσεις κρατικών πόρων και γενικά με διευκολύνσεις στην ανάπτυξη της οικονομικής τους δραστηριότητας. (ramnousia.com)
Πρόκειται για τα παλιά και νέα σχέδια των Παγκόσμιων-Οικονομικών Κέντρων που μέσω παγκόσμιας εξουσίας και ελέγχου προσπαθούν να πετύχουν την υποδούλωση των πληθυσμών.
Ένα απο τα μεγάλα σημερινά αφεντικά της Νέας Παγκόσμιας Τάξης David Rockefeller (1994, φωτογραφία αριστερά)Τέλος, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι κατα κάποιο τρόπο οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικές εταιρίες που ελέγχονται από το τραπεζικό καρτέλ και αποστολή τους είναι ο συντονισμός των επιθέσεων που οδηγούν στη χρεοκοπία και τη φτώχεια τα έθνη.
Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση εξάλλου δεν προκλήθηκε από λάθος. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τους αργυραμοιβούς. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929. Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε θα προταθεί σαν μοναδική λύση η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε θα διστάσουν σε τίποτα μπροστά στο κέρδος και στη μέθη της εξουσίας. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση τους θα είναι παγκόσμια δικτατορία.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη δεν έχει τα συστημικά προβλήματα στο εμπόριο και το δημοσιονομικό έλλειμμα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ. Σε γενικές γραμμές, η Ευρώπη είναι οικονομικά ασύγκριτα πιο ισχυρή απ’ ό,τι οι ΗΠΑ, αλλά με τους χειρισμούς της αγοράς, την εκμετάλλευση του ψυχολογικού παράγοντα και την χειραγώγηση των ΜΜΕ, που προέβλεπε π.χ. την καταστροφή του ευρώ, ήταν θέμα χρόνου να γίνουμε μάρτυρες της σαρωτικής επίθεσης της παγκόσμιας Νέας Τάξης κατά του γαλλογερμανικού άξονα που κρατάει ακόμα όρθιο το Ευρώ και την Ευρωζώνη.
Η παγκόσμια αυτή Τάξη δεν δίστασε ακόμα να βάλει φωτιά σε όλη τη Βόρεια Αφρική και τον Αραβικό κόσμο προκειμένου να χτυπήσει οικονομικά την Ευρώπη. Το 80% των οικονομικών σχέσεων των χωρών αυτών γίνεται με την Ευρώπη ενώ η αύξηση των τιμών του πετρελαίου πλήττει ιδιαίτερα την ήπειρο μας.
Η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει οπωσδήποτε να διαλυθεί προκειμένου η Νέα Τάξη να ενώσει όλον τον κόσμο υπό την κυριαρχία της.
Το “end game” είναι ένα σύστημα που θα ελέγχεται από Αγγλοαμερικανούς τραπεζίτες και ένα δίκτυο παγκόσμιων οργανισμών που θα εξασφαλίζει την σύγκλιση των ενοποιημένων εθνών του κόσμου σε ένα ενιαίο σύστημα που θα είναι στο εξής σε θέση να εκμεταλλεύονται επ’ αόριστον. Όντας μεγαλομανείς ολιγάρχες, η μόνη εμμονή τους είναι η εδραίωση και διατήρηση της εξουσίας τους. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω ενός συστήματος ελέγχου του πληθυσμού, του βιομηχανικού ελέγχου και νομισματικού ελέγχου, οι οποίοι θα αποτελούν από κοινού το θεμέλιο των μαλθουσιανικών πολιτικών τους.
Οι πολιτικές αυτές αναπτύσσονται πλήρως στην “ΑΤΖΕΝΤΑ 21” του ΟΗΕ, καθώς και σε γραπτά φερέφωνων αυτής της πολιτικής, όπως π.χ. του επιστημονικού συμβούλου του Λευκού Οίκου, Τζων Χόλντρεν, στο βιβλίο του που έχει τίτλο “Ecoscience”.
Παρά τις μαλθουσιανικές πολιτικές τους, σίγουρα δεν πιστεύουν ότι ο κόσμος βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της πληθυσμιακής έκρηξης ή των περιβαλλοντικών κινδύνων που προέρχονται από τη βιομηχανική πρόοδο. Και όμως, όπως όλοι οι τύραννοι στην ιστορία, πλασάρουν ένα πειστικό αφήγημα, προκειμένου να υπεραμυνθούν της τεράστιας συγκέντρωσης εξουσίας στα ελιτίστικα χέρια τους και της εφαρμογής μέτρων με σκοπό την εξασφάλιση της παραμονής αυτής της εξουσίας στα χέρια τους επ’ αόριστον.
Οι άμεσοι κίνδυνοι για τα σχέδιά τους είναι πολλοί. Ανάμεσά τους είναι και η αποκάλυψη της πραγματικής φύσης της ατζέντας τους στο κοινό από τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, και επομένως και η αφύπνιση ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων που απλά θα αρνηθούν να συμμορφωθούν με αυτήν. Υπάρχει, επίσης, το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας, με την έννοια του ότι οι λαοί αμφισβητούν ανοιχτά την συγκεντρωτική παγκόσμια τάξη και αρνούνται να εφαρμόσουν τους όρους της ίδιας της υποδούλωσής τους.
Το βασικό ελατήριο του διεθνούς συστήματος είναι η δημιουργία κεντρικών τραπεζών, στην ιδιοκτησία των διεθνών τραπεζιτών, όπως οι Rothschild, που υπαγορεύουν τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές όλων των κρατών, μέσα από τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής με απώτερο στόχο, τον έλεγχο των φυσικών πόρων.
Να αποκτήσουν δηλαδή τον έλεγχο των πόρων στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η κάθε χώρα εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι πολίτες αυτής της χώρας δεν θα είναι πάνω από το σύστημα ελέγχου. Οι παγκοσμιοποιητές επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο όλων αυτών των ενεργειακών πόρων, διότι είναι στρατηγικής σημασίας για τα διεθνή σχέδιά τους.
Ο παγκόσμιος έλεγχος των φυσικών πόρων είναι ουσιαστικά ένα σενάριο-τέλος παιχνιδιού, “Εnd Game” όπου μπορεί κανείς να επικρατήσει και να ασκήσει πλήρη έλεγχο.
Αυτό το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης είναι δύσκολο να εκτελεστεί με ένα πλήθος τραπεζών σε κάθε χώρα που εξυπηρετούν πολλαπλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Για αυτό προσπαθούν να διασφαλίσουν τον μακροπολιτικό έλεγχο, μέσω του χρέους και του εκάστοτε εγχώριου τραπεζικού συστήματος οδηγώντας στο λουκέτο τις περιφερειακές τράπεζες (όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, μαζικά), είτε σε συγχωνεύσεις με τις μεγαλύτερες τράπεζες, οι οποίες είναι ήδη ευθυγραμμισμένες με τους στόχους των παγκοσμιοποιητών.
Οι σημερινοί πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται ούτε εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού. Είναι πράκτορες των μεγαλοτραπεζιτών, και αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν.
Με μεγάλη ευκολία θα διαθέσουν δισεκατομύρια για αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για ανούσια σχολικά βιβλία, για αγορά πανάκριβων συστημάτων παρακολούθησης, για οτιδήποτε άχρηστο και ακριβό. Θα σπαταλήσουν με μανία το δημόσιο πλούτο και θα φέρουν τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης για ακόμα μεγαλύτερο δανεισμό.
Σκεφτείτε το λίγο. Ο ΓΑΠ εργάζεται για το δικό μας συμφέρον ή τρέχει να εξασφαλίσει το τραπεζικό καρτέλ;
Τον Δεκέμβριο του 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε ότι παρά το μεγάλο χρέος μας θα τα καταφέρουμε μόνοι μας χωρίς ξένη βοήθεια.
Λίγες μέρες μετά, την πρωτοχρονιά του 2010 ο Πρωθυπουργός κάνει ρεβεγιόν στο σπίτι του Στέλιου Ζαβού (αδελφού του πρώην ευρωβουλευτή της Ν.Δ) κουμπάρου του διεθνούς κερδοσκόπου και ‘πεφωτισμένου’ Τζορτζ Σόρος και φίλου του άλλου ‘πεφωτισμένου’ μεγαλοκερδοσκόπου Τζον Πόλσον.
Είναι σίγουρο πια πώς η Ελλάδα θα ξεκινήσει τη καταστροφή της Ευρωζώνης μέσω φυσικά της δικής της αυτοκαταστροφής. Και αυτό είναι σίγουρο αφού λίγο καιρό μετά στη Νέα Υόρκη – σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal – ο Στέλιος Ζαβός οργάνωσε ‘μυστικό δείπνο’ για το πώς θα εξελιχθεί η ελληνική οικονομία και το ευρώ (!!!) με καλεσμένους τον Τζορτζ Σόρος, τον Τζον Πόλσον και τον Νουριέλ Ρουμπινί και άλλους διεθνείς κερδοσκόπους.
Οι Σόρος, Πόλσον και άλλοι ‘Πεφωτισμένοι’ αφού τοποθέτησαν δισεκατομμύρια ευρώ σε παράγωγα που ευνοούνται από την κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας έδωσαν πέρυσι την άνοιξη το πράσινο φως για να ξεκινήσει η Ελληνική κρίση που έφερε σήμερα την χώρα μας στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε. (καταντάει γελοίο να μας επισκέπτονται οι κερδοσκόποι αυτοί που μας έφεραν σε σημερινή μας θέση και να μα υποδεικνύουν πώς να σωθούμε !!!)
Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα δούμε πως θα συνεχίσει η οικονομική καταστροφή της χώρας μας η οποία δυστυχώς χρησιμοποιείται στην εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης των ‘Πεφωτισμένων’.
Για να ξεφύγουμε από την παγίδα του χρέους στους παγκόσμιους τραπεζίτες,την εξουσία για την δημιουργία του χρήματος πρέπει να αποκατασταθεί στις εθνικές κυβερνήσεις. Εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν:Νόμιμο χρήμα που εκδίδονται απευθείας από τα εθνικά δημόσια ταμεία(υπουργεία οικονομικών) και η δαπάνη του στους εθνικούς προϋπολογισμούς.
- Κεντρικές τράπεζες που ανήκουν στο δημόσιο και που είναι αρμόδιες για την προώθηση της πίστωσης του κράτους άτοκα.
- Εθνικοποίηση πτωχευμένων τραπεζών που θεωρούνται πολύ μεγάλες για να αποτύχουν “too big to fail» (με την παραγραφή των επισφαλειών σε επενδυτικές φούσκες). Οι τράπεζες θα μπορούσαν να εκδίδουν στη συνέχεια πίστωσης προς τη κοινωνία και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τηςκαι με τα κέρδη της ανακύκλωσης πίσω προς την κυβέρνηση, εξαλείφοντας την φορολογική επιβάρυνση για τους ανθρώπους.
- Δημόσιες τοπικές τράπεζες Δημόσιες τράπεζες λειτουργούν με επιτυχία σε πολλές χώρες,συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και τη Μαλαισία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο μία κρατική τράπεζα, η τράπεζα της Βόρειας Ντακότας. Το μοντέλο έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένο, η Βόρεια Ντακότα είναι η μόνη πολιτεία των ΗΠΑ να έχει ξεφύγει από την πιστωτική κρίση αλώβητη. Το 2009, ενώ άλλες πολιτείες παραπαίουν,η Βόρεια Ντακότα είχε το μεγαλύτερο πλεόνασμα προϋπολογισμού στην ιστορία της.
Το 2008, η τράπεζα της Βόρειας Ντακότας (BND) είχε απόδοση ιδίων κεφαλαίων του 25 %. Η Βόρεια Ντακότα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα και το χαμηλότερο επιτόκιο υπερημερίας για δάνεια. Επίσης, έχει τις πιο πολλές τοπικές τράπεζες ανά κάτοικο. (κατά κεφαλή)
Η Βόρεια Ντακότα είχε δική της τράπεζα από το 1919, όταν οι αγρότες έχαναν τα αγροκτήματά τους, στους Wall Street τραπεζίτες. Οργανώθηκαν, κέρδισαν τις εκλογές και κατάφεραν να περάσουν νομοθεσία. Η πολιτεία ήταν υποχρεωμένη από το νόμο να καταθέσει όλα τα έσοδά της στην BND.
Όπως και με το βιώσιμο μοντέλο της τράπεζας της αποικιακής Πενσιλβανία, οι τόκοι και τα κέρδη επιστρέφονται στην κυβέρνηση και ανακυκλώνονται στην τόνωση της τοπικής οικονομία.
Ένα αυξανόμενο κίνημα είναι σε εξέλιξη στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιγράψουν αυτό το δημόσιο τραπεζικό μοντέλο και σε άλλες πολιτείες. Δεκατέσσερα κρατικά νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ επεξεργάζονται νομοθεσία για την ίδρυση κρατικών πολιτειακών τραπεζών.Το μοντέλο θα μπορούσε επίσης να επαναληφθεί και σε άλλες χώρες.
Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, όπου η μεγάλες τράπεζες είναι οικονομικά μη βιώσιμες, είναι ήδη κρατικοποιημένες ή θα γίνουν σύντομα. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να καταθέσει τα έσοδά της στο δική της κρατική τράπεζα και να προσθέσει επαρκή κεφάλαια για την κάλυψη των κεφαλαιακών απαιτήσεων και της μόχλευσης των εν λόγω κεφαλαίων για τη δημιουργία άτοκων πιστώσεων για τις τοπικές ανάγκες. Αυτό ακριβώς έκανε ο Χάμιλτον όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τα χρέη της κυβέρνησης που ήταν αδύνατο να αποπληρωθούν:έβαλε υπάρχοντα κονδύλια της κυβέρνησης σε μια τράπεζα, τότε τα δανείστηκε πίσω πολλές φορές, χρησιμοποιώντας το αποδεκτό “κλασματικό αποθεματικό” μοντέλο.
Η λύση της Ιαπωνίας, είναι επίσης μια παραλλαγή του Χάμιλτον, που προτάθηκε δύο αιώνες νωρίτερα.
Η Ιαπωνία διατηρεί την ιδιότητά της ως η τρίτη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο, αν και έχει ένα χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στα 226%. Η Ιαπωνία έχει κάνει «νομισματοποίηση» (monetized) του εθνικού της χρέους, μετατρέποντας το στο εθνικό χρηματικό απόθεμα. Η κρατική κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας κρατά το ιαπωνικό δημόσιο χρέος ίσο με το 100% ΑΕΠ της χώρας, και επειδή η κυβέρνηση κατέχει τη τράπεζα, το δάνειο (χρέος) είναι άτοκο και μπορεί να μεταφερθεί επ ‘αόριστον.
Ένα Άτοκο δάνειο λοιπόν που μεταφέρεται επ’ άπειρον είναι το ΙΔΙΟ με την δύναμη της έκδοσης χρήματος από το ίδιο το κράτος.! (Άρθρο)
Όταν όμως είχα φτιάξει το ιστολόγιο, πίστευα πολύ λιγότερο σ’αυτές τις θεωρίες απ’ό,τι τώρα, γι’αυτό και δημιούργησα το εν λόγο άρθρο.
Πιστεύω πως αυτό που αποκαλείται Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Από τότε που μια ισχυρή τάξη επεδίωκε να εξουσιάζει μεγάλο πλήθος ανθρώπων άρχισαν να εφευρίσκονται τρόποι για την επίτευψη αυτού βλ. αρχαία μεσοποταμία ή σήμερα την προπαγάνδα σε διάφορες μορφές.
Εγώ, ως υποστηρικτής της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, πιστεύω ότι θα πρέπει να είμαστε πνευματικά ανεξάρτητοι, ξεχωριστοί ο ένας από τον άλλον με δικές μας απόψεις και να μη δεχόμαστε ό,τι προσπαθεί να μας περάσει κάποιος άλλος χωρίς πρώτα εξέταση, ούτε να δεχόμαστε εύκολα την επιβολή της βούλησης κάποιου άλλου ή τον εξαναγκασμό, αλλά ούτε και να είμαστε αδιάλλακτοι και πείσμονες.
Η σημερινή γενιά των ανθρώπων θέλοντας και μή θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας της μεγαλύτερης πολιτισμικής σύγκρουσης που έχει ποτέ πραγματοποιηθεί πάνω στον πλανήτη αυτόν. Μία σύγκρουση τιτάνια και σκληρή και με μόνο κι αποκλειστικό στόχο των μονομάχων την απόλυτη κυριαρχία.
Ένα κατεστημένο που βρίσκεται πίσω από όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ένα κατεστημένο που πίσω από το ψευδοπροσωπείο, είτε της θρησκείας είτε της ιδεολογίας, υπηρετεί τα συμφέροντά του με έναν συγκεκριμένο κι απάνθρωπο τρόπο.
Σήμερα το ίδιο αυτό κατεστημένο και έχοντας πάλι ως στόχο να υπηρετήσει τα συμφέροντά του προσπαθεί να διασκορπίσει την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, με στόχο να επιβάλει την Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Από την άλλη πλευρά στεκόμαστε όλοι εμείς. Βρέφοι σήμερα σ’ ό,τι αφορά το μέγεθός μας, αλλά όχι και τη γνώση μας. Πού στηριζόμαστε όμως και διεκδικούμε τη νίκη.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς προπαγάνδας, η οποία προσπαθεί να μας πείσει ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι η μόνη εγγύηση για το μέλλον της ανθρωπότητας. Κάποιοι προσπαθούν με πάθος να μας πείσουν ότι ο πλανήτης ολόκληρος είναι ένα παγκόσμιο “χωριό” και ότι όλοι εμείς είμαστε ισότιμοι πολίτες του.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχει πλέον νόημα η εθνική μας ταυτότητα και ότι ο εθνικισμός πρέπει πάση θυσία να εξαλειφθεί, εφόσον αυτός είναι η “μήτρα” όλων των δεινών που πλήττουν την ανθρωπότητα.
Όλα αυτά θα ήταν καλά κι απόλυτα σωστά, αν δεν υπήρχε ένα ύποπτο όσο και “σκοτεινό” σημείο.
Αγγλοσάξονες βοηθούν Αγγλοσάξονες να κατακτήσουν, να κλέψουν, να ελέγξουν τα πάντα πάνω στον πλανήτη αυτόν.
Όταν κάποιος προσπαθεί ν’ αμυνθεί συλλογικά απέναντι σ’ αυτήν τη συλλογική και βίαιη επίθεση εις βάρος των ιδιωτικών και συλλογικών συμφερόντων του, κατηγορείται για εθνικιστής.
Επιθυμούν να επιτίθενται σε μεμονωμένους ανθρώπους του παγκόσμιου “χωριού”, οι οποίοι, φοβούμενοι μήπως χαρακτηριστούν “εθνικιστές”, αδυνατούν να συγκροτήσουν οργανωμένη άμυνα απέναντι σε οργανωμένη επίθεση. Φοβούνται να συσπειρωθούν γύρω από τα εθνικά τους συμφέροντα, άσχετα αν αυτοί που τα απειλούν λειτουργούν ως εθνικές αγέλες λύκων.
Οι Αγγλοσάξονες κι Εβραίοι προσπαθούν να λεηλατήσουν τα πάντα, μετατρέποντας το παγκόσμιο “χωριό” σε ένα “χωριό” αγγλοσαξονικής ιδιοκτησίας υπό εβραϊκή διαχείριση.
Περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο εκπαιδεύουν τους ίδιους τους λαούς τους να τους υπηρετούν.
Υπάρχει δηλαδή συγκεκριμένη εκπαίδευση, που δημιουργεί τους επιθυμητούς ανθρωπότυπους.
Ανθρωπότυποι, που έχουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνήθως εντοπίζουν οι ρατσιστές, προκειμένου να αποδείξουν τις ψευδοθεωρίες τους.
Υπάρχει άραγε άμυνα απέναντι σ’ αυτήν την πρωτοφανή επίθεση των Αγγλοσαξόνων και των Εβραίων εναντίον όλων των λαών του πλανήτη;
Και όμως Υπάρχει…
Είναι η ιδεολογία της νέας χιλιετίας, που βασίζεται στην κλασική ελληνική φιλοσοφία. Στη φιλοσοφία που γέννησε την έννοια της δημοκρατίας και ανέδειξε τον άνθρωπο σε πρωταγωνιστή της ζωής.
Είναι η ιδεολογία που υπόσχεται στους λαούς πραγματικό όραμα για έναν λαμπρό, ειρηνικό και προπαντώς πλούσιο νέο κόσμο. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο πρωταγωνιστής και κυρίαρχος θα είναι ο άνθρωπος και όχι τα “ανάπηρα” ανθρώπινα σύνολα, που παριστάνουν τα επικυρίαρχα έθνη και βυθίζουν την παγκόσμια κοινωνία στο σκοτάδι.
Η σύγκρουση των κόσμων είναι θέμα χρόνου να συμβεί και θα είναι τυχεροί αυτοί οι οποίοι θα συμμετάσχουν στη μάχη για ένα καλύτερο ανθρώπινο μέλλον.
Θα είναι αξιομακάριστοι από τις επόμενες γενιές αυτοί οι οποίοι σήμερα θα χτίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας.
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek