Ο ΠΟΥ ως Παγκόσμια Κυβέρνηση

Η Συνθήκη για την Πανδημία καθιστά τον ΠΟΥ παγκόσμια κυβέρνηση.

Η πανδημία του Covid κατέστη δυνατή μόνο με μια μικρή αλλαγή στον ορισμό της, το 2008. Μέχρι τότε απαιτούσε έναν «τεράστιο αριθμό θανάτων και ασθενειών» ΚΑΙ έναν νέο και ξεχωριστό υποτύπο ιού. Το 2008, ο ΠΟΥ χαλάρωσε τον ορισμό της «πανδημικής γρίπης» για να αφαιρέσει αυτούς τους δύο όρους. Η Συνθήκη για την Πανδημία θα καταστήσει ακόμα πιο εύκολη την κήρυξη πανδημίας και θα δημιουργήσει ακόμη και νέα κίνητρα για να γίνει αυτό. Και τότε είναι που ο ΠΟΥ αποκτά απεριόριστη δύναμη.

Οι προτεινόμενες ρήτρες θα δώσουν κίνητρο για την αναφορά «πανδημίας» και θα τιμωρήσουν τις χώρες για την μη συμμόρφωσή τους. Οι πρώτες δημόσιες ακροάσεις για την προτεινόμενη «συνθήκη πανδημίας» ολοκληρώθηκαν, με τον επόμενο γύρο να έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει στα μέσα Ιουνίου.

Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται σε μεγάλο βαθμό για το τι συμβαίνει γύρω από την Συνθήκη για την Πανδημία, προτιμώντας να διαδίδουν πολεμικό πορνό και προπαγάνδα. Σύμφωνα με την αφήγηση, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης διεθνώς, θα φαίνονται εστιασμένα στο να καταστήσουν την Συνθήκη «αρκετά ισχυρή» και να διασφαλίσουν ότι οι εθνικές κυβερνήσεις θα «λογοδοτήσουν». Όσοι δεν διαλύουν επαρκώς την δημοκρατία και το κράτος δικαίου πρέπει να τιμωρηθούν.

Η OffGuardian αναφέρει ένα άρθρο στην Βρετανική Telegraph της 12ης Απριλίου με τίτλο: «Πραγματικός κίνδυνος ότι μια Συμφωνία για την Πανδημία θα μπορούσε να «αποδυναμωθεί» πολύ για να αποτραπούν νέα κρούσματα».

Αναφέρεται σε μια έκθεση της Ομάδας για μια Παγκόσμια Σύμβαση Δημόσιας Υγείας (GPHC) και αναφέρει μια από τις συγγραφείς της έκθεσης, την Barbara Stocking: «Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι, ότι είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε, ότι η λογοδοσία δεν έχει σημασία. Δεν υπάρχει, ειλικρινά, κανένα νόημα σε μια σύμβαση που να μην εγγυάται την καθολική συμμόρφωση».

Η έκθεση της GPHC συνέχισε λέγοντας ότι οι ισχύοντες Διεθνείς Κανονισμοί Υγείας είναι «πολύ αδύναμοι» και ζήτησε την δημιουργία ενός νέου «ανεξάρτητου» διεθνούς οργανισμού που θα «αξιολογήσει την ετοιμότητα των κυβερνήσεων» και «θα επικρίνει δημόσια ή θα επαινεί τις χώρες ανάλογα με το αν πληρούν ένα σύνολο συμφωνημένων απαιτήσεων».

Ένα άλλο άρθρο που δημοσιεύτηκε από το London School of Economics και το οποίο συνυπογράφουν μέλη της Γερμανικής Συμμαχίας για την Κλιματική Αλλαγή και την Υγεία (KLUG) δίνει επίσης μεγάλη έμφαση στην ιδέα της «υπευθυνότητας» και της «συμμόρφωσης»: «Για να έχει δόντια αυτή η Συνθήκη, ο οργανισμός που την διαχειρίζεται πρέπει να έχει την εξουσία -είτε πολιτική, είτε νομική- να επιβάλλει την συμμόρφωση».

Πρέπει να το αφήσεις να λιώσει στο στόμα σου. Ο ΠΟΥ είναι ένας οργανισμός όπου χορηγοί όπως ο Γκέιτς, ο Ροκφέλερ και η φαρμακοβιομηχανία εκτελούν τους πυροβολισμούς. Και πρέπει να μπορεί να αναθέτει στους “εκλεγμένους” εκπροσώπους του πληθυσμού άλλα καθήκοντα από αυτά που θέλουν οι ψηφοφόροι τους.

Η έκθεση απηχεί επίσης την έκθεση του ΟΗΕ του Μαΐου 2021 που ζητούσε περισσότερες εξουσίες για τον ΠΟΥ: «Στην τρέχουσα μορφή του, ο ΠΟΥ δεν έχει τέτοιες εξουσίες. Επομένως, για να προχωρήσει η Συνθήκη προς τα εμπρός, ο ΠΟΥ πρέπει να ενδυναμωθεί οικονομικά και πολιτικά».

Συνιστά την συμμετοχή «μη κρατικών παραγόντων» όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας στις διαπραγματεύσεις και προτείνει η Συνθήκη να παρέχει οικονομικά κίνητρα για την έγκαιρη αναφορά «έκτακτης ανάγκης για την υγεία».

«Σε περίπτωση κηρυγμένης έκτακτης ανάγκης για την δημόσια υγεία, οι πόροι πρέπει να ρέουν στις χώρες όπου εμφανίζεται η έκτακτη ανάγκη και πρέπει να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης, όπως χρηματοδότηση και τεχνική βοήθεια. Αυτά είναι ιδιαίτερα σχετικά με τα LMIC και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ενθαρρύνουν και να ενισχύσουν την έγκαιρη ανταλλαγή πληροφοριών από τα κράτη, παρέχοντάς τους την διαβεβαίωση ότι, εάν εμφανιστούν, δεν θα υπόκεινται σε αυθαίρετες εμπορικές και ταξιδιωτικές κυρώσεις, αλλά ότι αντ’ αυτού, τους παρέχονται οι απαραίτητοι οικονομικοί και τεχνικοί πόροι που χρειάζονται για να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στο ξέσπασμα της νόσου. Η Σύμβαση θα πρέπει να έχει ένα προσαρμοστικό σύστημα κινήτρων που να προβλέπει κυρώσεις όπως δημόσια αναφορά, οικονομικές κυρώσεις ή άρνηση παροχής υπηρεσιών.»

Για να μεταφράσετε αυτές τις προτάσεις από τα γραφειοκρατικά σε απλά Ελληνικά.

Όταν «ξεσπάσματα ασθενειών» αναφέρονται «εγκαίρως», υπάρχουν «οικονομικά μέσα» για την καταπολέμησή τους.

Όταν τα κρούσματα ασθενειών δεν αναφέρονται ή δεν ακολουθούν τις οδηγίες του ΠΟΥ, οι χώρες χάνουν την διεθνή βοήθεια και αντιμετωπίζουν εμπορικά εμπάργκο και κυρώσεις.

Σε συνδυασμό, αυτοί οι προτεινόμενοι κανόνες θα δημιουργούσαν κυριολεκτικά κίνητρα για την αναφορά πιθανών “εστιών ασθενειών”. Μακριά από το να αποτρέψουν «μελλοντικές πανδημίες», θα προωθούνταν ακόμη και ενεργά.

Το ότι οι εθνικές κυβερνήσεις που αρνούνται να παίξουν μαζί με τον ΠΟΥ, τιμωρούνται, και ότι εκείνοι που παίζουν μαζί δωροδοκούνται δεν είναι νέο. Το έχουμε ήδη δει με τον Covid.

Δύο αφρικανικές χώρες -το Μπουρούντι και η Τανζανία- είχαν Προέδρους που απαγόρευσαν στον ΠΟΥ να εισέλθει στα σύνορά τους και αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την αφήγηση της πανδημίας. Και οι δύο πρόεδροι πέθαναν απροσδόκητα (από ζητήματα καρδιάς) μέσα σε μήνες από αυτήν την απόφαση, για να τους διαδεχτούν νέοι πρόεδροι που αντέστρεψαν αμέσως τις πολιτικές του προκατόχου τους για τον Covid.

Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά τον θάνατο του Προέδρου Pierre Nkurunziza, το ΔΝΤ συμφώνησε να διαγράψει σχεδόν 25 εκατομμύρια δολάρια του εθνικού χρέους του Μπουρούντι για την καταπολέμηση της «κρίσης» του Covid 19.

Μόλις πέντε μήνες μετά τον θάνατο του Προέδρου John Magufuli, η νέα κυβέρνηση της Τανζανίας έλαβε 600 εκατομμύρια δολάρια από το ΔΝΤ για «την καταπολέμηση της πανδημίας Covid 19».

Είναι ξεκάθαρο τι συνέβη εδώ.

Οι παγκοσμιοποιητές υποστήριξαν πραξικοπήματα και επιβράβευσαν τους δράστες με «διεθνή βοήθεια». Οι προτάσεις της Συνθήκης για την Πανδημία απλώς θα νομιμοποιούσαν αυτή την διαδικασία μετατοπίζοντάς την από τα μυστικά κανάλια, σε ανοιχτά επίσημα κανάλια.

Τώρα, προτού συζητήσουμε τις επιπτώσεις των νέων εξουσιών, αξίζει να θυμηθούμε την δύναμη που έχει ήδη ο ΠΟΥ:

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι ο μόνος οργανισμός στον κόσμο που έχει την εξουσία να κηρύξει «πανδημία» ή έκτακτη ανάγκη για την δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος (PHEIC).

Ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ -ένα μη εκλεγμένο αξίωμα- είναι το μόνο άτομο με αυτή την εξουσία. Πριν από το 2008, ο ΠΟΥ μπορούσε να κηρύξει πανδημία γρίπης μόνο όταν υπήρχε “τεράστιος αριθμός θανάτων και κρουσμάτων” ΚΑΙ ένας νέος και ξεχωριστός υποτύπος. Το 2008, ο ΠΟΥ χαλάρωσε τον ορισμό της «πανδημικής γρίπης» για να αφαιρέσει αυτούς τους δύο όρους.

Όπως επισημάνθηκε σε μια επιστολή του 2010 στο British Medical Journal, αυτές οι αλλαγές σήμαιναν ότι “πολλοί ιοί εποχικής γρίπης θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως πανδημική γρίπη” .

Αν ο ΠΟΥ δεν είχε κάνει αυτές τις αλλαγές, το ξέσπασμα της γρίπης των χοίρων το 2009 δεν θα είχε χαρακτηριστεί ως πανδημία και πιθανότατα θα είχε περάσει απαρατήρητο.

Αντίθετα, δεκάδες χώρες ξόδεψαν δισεκατομμύρια δολάρια σε εμβόλια κατά της γρίπης των χοίρων που δεν χρειάζονταν και δεν λειτούργησαν για να καταπολεμήσουν μια «πανδημία» που είχε ως αποτέλεσμα λιγότερους από 20.000 θανάτους. Πολλοί από εκείνους που συμβούλευσαν τον ΠΟΥ να κηρύξει την γρίπη των χοίρων ως έκτακτη ανάγκη για την δημόσια υγεία αργότερα είχαν τεκμηριώσει οικονομικούς δεσμούς με τους κατασκευαστές εμβολίων.

Παρά αυτό το ιστορικό παράδειγμα κατάφωρης διαφθοράς, μια προτεινόμενη ρήτρα στην Συνθήκη για την Πανδημία θα έκανε την δήλωση ενός PHEIC ακόμα πιο εύκολη. Σύμφωνα με την έκθεση Μαΐου 2021 «Covid19: Make it the Last Pandemic»: “Οι μελλοντικές δηλώσεις ενός PHEIC από τον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ θα πρέπει να βασίζονται στην αρχή της προφύλαξης όπου αυτό δικαιολογείται.”

Έτσι, η προτεινόμενη Συνθήκη θα μπορούσε να επιτρέψει στον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε παγκόσμιο επίπεδο για να αποτρέψει μια πιθανή πανδημία, όχι ως απάντηση σε μια τέτοια. Ένα είδος πρόληψης πανδημίας. Από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο λοιπόν πρόληψη πανδημίας με lockdown, μάσκα, τεστ και εμβολιασμό.

Συνδυάστε το με την προτεινόμενη «οικονομική βοήθεια» σε αναπτυσσόμενες χώρες που αναφέρουν «πιθανές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την υγεία» και γίνεται σαφές περί τίνος πρόκειται –ουσιαστικά δωροδοκώντας κυβερνήσεις του τρίτου κόσμου για να δώσουν στον ΠΟΥ ένα πρόσχημα για να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Γνωρίζουμε ήδη τα άλλα σημαντικά στοιχεία που είναι πιθανό να συμπεριληφθούν σε ένα συμβόλαιο πανδημίας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνουν προσπάθειες να εισαχθούν διεθνείς κάρτες εμβολιασμού και να δοθούν χρήματα στις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ώστε να παράγουν «εμβόλια» πιο γρήγορα και με ακόμη λιγότερα τεστ ασφαλείας.

Αλλά όλα αυτά μπορεί να ωχριούν σε σύγκριση με τις νομικές εξουσίες που ανατίθενται στον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ (ή σε οποιαδήποτε νέα «ανεξάρτητη» οντότητα) να τιμωρεί, να επικρίνει ή να επιβραβεύει τις εθνικές κυβερνήσεις.

Μια «συνθήκη πανδημίας» που θα υπερισχύει ή θα υπερισχύει των εθνικών ή τοπικών κυβερνήσεων θα εκχωρούσε υπερεθνικές εξουσίες σε έναν μη εκλεγμένο γραφειοκράτη ή «ειδικό» που θα μπορούσε να τις ασκήσει κατά την διακριτική του ευχέρεια και με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια.

Αυτός είναι ο ίδιος ο ορισμός της τεχνοκρατικής παγκοσμιοποίησης.

@ Dr. Peter F Mayer / tkp-at.

***

Ο ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΙ.-

terrapapers.com