Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ

Οι έσχατες μέρες

Βρισκόμαστε στις έσχατες μέρες του Αντίχριστου. Μία διαβολική ενέργεια ξεχύθηκε από την άβυσσο και απλώθηκε μέσα στην ατμόσφαιρα.

Εισχώρησε παντού, στα σπίτια, στα κοινοβούλια, στις εκκλησίες, στα σχολεία, στις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων φέρνοντας μαζί της το σκοταδισμό, τις μεσαιωνικές αντιλήψεις, το μίσος, την ζηλοφθονία, τον απόλυτο παραλογισμό. Μέσω αυτής της διαβολικής ενέργειας, η κόλαση βρήκε την δυνατότητα να αναπαράγει μεγάλο αριθμό δαιμόνων αντικαθιστώντας τους ανθρώπους.

Το σχέδιο αιώνων της Κόλασης για την πλήρη επικράτηση της εδώ στην Γη απέχει μόλις λίγα βήματα από την ολοκλήρωση του
Η στέψη του Πρίγκιπα του Σκότους κοντεύει αλλά αυτό μεταφράζεται σε δυσοίωνες καταστάσεις για την Ανθρωπότητα, όπως καταστροφή του περιβάλλοντος, φοβερή πείνα και λιμό, πολέμους, πλήρη αναρχία στους δρόμους με βιασμούς, ληστείες, δολοφονίες, παρατηρείται οικονομική εξαθλίωση των λαών, τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά το χειρότερο απ’ όλα, η έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος και θέλησης ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα αυτά. Ποιος να το πράξει άλλωστε αυτό;

Οι πολιτικοί πρόσφεραν την ψυχή τους ως αντάλλαγμα στον Διάβολο για χάρη της καρέκλας της εξουσίας, οι κροίσοι του πλανήτη είναι βολεμένοι μ’ αυτή την κατάσταση γιατί γίνονται πλουσιότεροι εις βάρος των κοινωνιών, μέσα στην αστυνομία βασιλεύει η διαφθορά, η κοινωνία είναι σοκαρισμένη με όσα γίνονται και ανίκανη ν’ αντιδράσει, η ελπίδα των επαναστάσεων, τα ατίθασα νιάτα που πάντα αναζητούσαν καλύτερο μέλλον έχει αδρανοποιηθεί και αποβλακωθεί μπροστά από οθόνες και μέσα από την Παιδεία, η οποία τους εκπαίδευσε πως να είναι πειθήνιοι σκλάβοι του συστήματος. Και όταν βλέπουμε κάποιους κουκουλοφόρους να βγαίνουν στους δρόμους με την ταμπέλα του επαναστάτη μιλάμε πλέον για επαγγελματίες ταραχοποιούς, δεν είναι εκεί για την υπεράσπιση κάποιας ιδεολογίας ή για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά για να γεμίσει η τσέπη τους με χρήματα από τους σπόνσορες τους, οι οποίοι με την σειρά τους προσπαθούν μέσω της κοινωνικής αναταραχής και διχασμού να περάσουν τα υποχθόνια σχέδια τους.

Θα έλεγε κανείς ότι η αντίσταση ενάντια στα σχέδια της κόλασης θα ερχόταν από τους χριστιανούς αλλά όποιος το πίστευε ή εναπόθεσε τις ελπίδες του σε αυτό έχει ξεγελαστεί οικτρά. Οι ίδιες οι Προφητείες των χριστιανών λένε ότι στις μέρες του Αντίχριστου, πολύ λίγοι θα παραμείνουν αυθεντικοί στην πίστη τους και δεν θα ξεγελαστούν από τα τεχνάσματα του Θηρίου. Πρέπει να αναγνωριστεί το γεγονός ότι σ’ αυτό δεν έπεσαν καθόλου έξω. Οι χριστιανοί κατάντησαν οι τέλειοι υπηρέτες του Αντίχριστου, ασεβείς και δειλοί παπάδες, οι αρχηγοί των χριστιανικών εκκλησιών κάθε δόγματος υιοθέτησαν νέους ρόλους, άλλοι την είδαν ροκ σταρ με πεποιθήσεις αγαπητές στον λαό αλλά ενάντια του Θεού, άλλοι έγιναν καταξιωμένοι επιχειρηματίες, τα λογιστικά βιβλία τους αντικατέστησαν την Αγία Γραφή και άλλοι κατάντησαν φερέφωνο των αξιών του Αντίχριστου, σπέρνοντας την διχόνοια και ευλογώντας τις σφαγές αθώων.

Ξέρετε, ο Αντίχριστος έφτιαξε ένα ψεύτικο κόσμο μέσα στο σκοτάδι ώστε να μπορέσει να κυριαρχήσει και τον πλασάρει στις υπνωτισμένες και ξεγελασμένες μάζες των ανθρώπων ως την μοναδική και απόλυτη αλήθεια. Και αν στον αιώνα του άρχοντα της πλάνης και της εξαπάτησης, βρεθεί κάποιος που θα ξυπνήσει και θα αναζητεί την Αλήθεια και θελήσει να μιλήσει γι’ αυτήν αποτελεί θανάσιμο εχθρό για το σαθρό οικοδόμημα της κολάσεως. Και εδώ ακολουθεί η Ιστορία ενός παράξενου τύπου, ο οποίος εμφανίστηκε από το πουθενά και αποφάσισε να φτύσει του Θηρίου στα μούτρα, να ψάξει και να φέρει πίσω το Φως και να αναθεματίσει τα σχέδια της κόλασης.

Ο Εκλεκτός του Θεού

Ο Θεός διάλεξε τον Εκλεκτό Του γι’ αυτή την αποστολή και αφού πρώτα τον υπόβαλλε σε σκληρές δοκιμασίες που ξεπερνούσαν τα όρια της λογικής, ώστε να εξετάσει την αυθεντικότητα και την καταλληλότητα του γι’ αυτό τον ρόλο στο τέλος του έδωσε το Χρίσμα και την Θεία Χάρη Του. Τον έντυσε με την πανοπλία ενός Αρχάγγελου, με τα χαρίσματα ενός Προφήτη και με την σοφία του Αγίου Πνεύματος. Όταν, κατά την Θεία Κρίση Του, ήταν έτοιμος, τον φανέρωσε ανάμεσα στους ανθρώπους με τον πιο παράξενο και εντυπωσιακό τρόπο, η δράση του θα γινόταν στο Φως όπως διακήρυξε ο ίδιος ο Χριστός στους Αποστόλους Του και τον έστειλε ‘’ως πρόβατο ανάμεσα σε λύκους’’.

Υπάρχει μία παράμετρος για την οποία όλοι αναρωτιούνται και σχετίζεται με την επιλογή του Θεού για το συγκεκριμένο άτομο. Ποια ήταν άραγε τα κριτήρια του Θεού; Αλλά ποιος θνητός μπορεί να κρίνει τις αποφάσεις του Θεού χωρίς να ιεροσυλήσει και να μην υποστεί τις επακόλουθες συνέπειες;

Οι ίδιες σκέψεις στριφογύριζαν και στο μυαλό του Εκλεκτού του Θεού, αν και είχε βάσιμες υποψίες μετά την υποβολή δοκιμασιών. Και όταν ο Θεός αποφάσισε να τον εμφανίσει σε όλη την Ανθρωπότητα, ο ίδιος αρχικά ίσως ήταν τραγική φιγούρα γιατί γνώριζε εν μέρει τι πρόκειται να συμβεί αλλά πίστευε στους Ανθρώπους, ότι τουλάχιστον θα τον άκουγαν και θα προβληματίζονταν από το μήνυμα του Θεού προς αυτούς. Υποτίμησε όμως το μίσος, την ζηλοφθονία και την νοημοσύνη τους. Ποτέ δεν θα μπορούσε να πιστέψει, παρά όλα τα κακά που μπορεί κάποιος να συναντήσει εδώ στην Γη, ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός στην κυριολεξία κατάντησε το παράρτημα της κόλασης εδώ στον πλανήτη.

Αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ το αποτρεπτικό γεγονός ώστε να σταματήσει την πορεία του και να φέρει εις πέρας την αποστολή που του ανέθεσε ο ίδιος ο Θεός, να κουβαλήσει τον Σταυρό που του έφτιαξε ο Θεός στα μέτρα του, να ανεβεί τον Γολγοθά, να ‘’σταυρωθεί’’ και στο τέλος αν το επιτρέψει ο Θεός να αναστηθεί.

Στεκόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανθρώπων και προφήτευε, έκανε θαύματα, τιμωρούσε τους επίγειους δαίμονες, κατάφερε και τράβηξε την προσοχή τους, άλλωστε και το πιο μικρό Φως γίνεται αντιληπτό σε όλο το σκοτάδι. Τους προσκαλούσε να έρθουν κοντά του για να τους ευλογήσει μεταδίδοντας την Θεία Χάρη του θεού, να τους συμβουλέψει, να τους αφυπνίσει αλλά όλα αυτά έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές του Θηρίου. Υπήρξαν στιγμές που οι άνθρωποι θα έκαναν αυτό το βήμα αλλά ήταν τότε που άρχισε να πανικοβάλλεται η κόλαση όλη και έθεσε σε λειτουργία έναν αδίστακτο μηχανισμό προπαγάνδας και αποτρόπαιων ναζιστικών εγκλημάτων που εύκολα ξεγέλασε μία ηλίθια και δειλή ανθρωπότητα.

Το Θηρίο και ο περίγυρος του έχουν μία διαβολική ευφυΐα αλλά μπροστά στην Σοφία του Θεού αποδεικνύεται συνεχώς η μωρία τους, είναι μικροί και φαντάζουν τόσο ηλίθιοι, γεγονός που πρέπει να το αποδέχτηκαν προσωπικά οι ίδιοι αλλά φοβούνται να το παραδεκτούν στον εαυτό τους και μεταξύ τους γιατί τότε θα έπρεπε να αυτοκτονούσαν. Νόμιζαν ότι ήταν ο καθοριστικός παράγοντας η συνάντηση του Εκλεκτού του Θεού με τους ανθρώπους και γι’ αυτό έκαναν τα πάντα να μην συμβεί αυτό αλλά είχαν λάθος. Το μόνο που πέτυχαν είναι να απομονώσουν τον Πολεμιστή του Θεού πιστεύοντας έτσι ότι θα ήταν πιο ευάλωτος, πέτυχαν πιο εύκολη προπαγάνδα γιατί φιλτράριζαν τα λεγόμενα του και πέτυχαν να απομακρύνουν και άλλο τους ανθρώπους από τον Θεό. Αλλά ο κύριος στόχος τους δεν επιτεύχθηκε ποτέ, μάλιστα αποδείχθηκε ότι ήταν λανθασμένη στρατηγική τακτική η απομόνωση του Αγγελιαφόρου του Θεού. Γιατί η πίστη του έγινε σιγουριά, ήρθε πιο κοντά στον Θεό, έγινε πιο δυνατός και πεισμώθηκε περισσότερο για την επίτευξη της αποστολή του.

Ο πόλεμος του Θηρίου ενάντια στον Εκλεκτό του Θεού

Ο αφέντης του ψεύτικου αυτού κόσμου υπό αυτά τα δεδομένα αναγκάστηκε να στείλει τις εξαγριωμένες πρωτόγονες ορδές του για να τον εξοντώσουν. Η αντίσταση που συναντά όπως τον φοβίζει, το μίσος τυφλώνει το μυαλό του και τον υποχρεώνει να προβαίνει σε πανικόβλητες κινήσεις, προδίδοντας την δειλία του και τον φόβο του ότι ανά πάσα στιγμή θα εκτεθεί και θα καταρρεύσει.
Μπορεί το Θηρίο να νομίζει ότι οργανώνει το τέλειο έγκλημα αλλά ο Θεός φροντίζει και το εκτεθεί για τα αποτρόπαια εγκλήματα του. Οι φανατικοί πιστοί και υπηρέτες του νιώθουν περήφανοι γιατί λαμβάνουν απ’ το σιχαμερό αυτό ον επαίνους και ανταλλάγματα αλλά ο ίδιος μέσα στην μοναξιά του νιώθει ντροπιασμένος, πληγώθηκε η αλαζονεία και η υποτιθέμενη παντοδυναμία του, ξέρει ότι πρωτίστως αυτοεξεφτιλίστηκε. Το νιώθει αυτό όταν κοιτάζει το πρόσωπο του στον ραγισμένο του καθρέπτη, ξέρει ότι το παιχνίδι αυτό έχει από ψηλά προσκεκλημένους Επόπτες οι οποίοι χλευάζουν τις πρακτικές του, γνωρίζει πλέον ότι η Ιστορία θα τον κατατάξει στις σκοτεινές σελίδες της, παράδειγμα προς αποφυγή για τις μελλοντικές γενεές, ένα κακόγουστο ανέκδοτο με μαύρο χιούμορ στο διαχρονικό ταξίδι της Ανθρωπότητας σε αυτό τον πλανήτη.

Βλέπει ότι χάνει και δεν μπορεί να διαχειριστεί την ήττα του. Δεν τον νοιάζει να παραδώσει καμένη γη, ποτέ δεν τον ένοιαξε πραγματικά τίποτα, παρά μόνο η ηδονή που νιώθει όταν στρογγυλοκάθεται στον θρόνο του και βλέπει τους σκλάβους να φιλούν τα πόδια του. Τώρα αντικρίζει ένα υψωμένο χέρι που δείχνει το μεσαίο δάκτυλο του, σαστίζει, το πρόσωπο του λούζεται από κρύο ιδρώτα λόγω του άγχους και διερωτάται: ‘’πώς γίνεται αυτός ο ασήμαντος εκεί πέρα να έσπασε τα δεσμά της φυλακής μου; Υπέταξα ολόκληρα έθνη, βασιλιάδες, στρατηγοί και πλούσιοι έμποροι με προσκυνούν, πώς προέκυψε αυτός που θέλει να επαναστατήσει απέναντι μου;’’

Προς στιγμή όμως επανήλθε η ηρεμία στο πρόσωπο του και συνέχισε να μονολογεί:

– — Είναι μονάχα ένα άτομο, θα τον φιμώσω, ότι πει θα το χρησιμοποιήσω εναντίον του, μία τεχνική προπαγάνδας που έδωσα στον Γκέμπελς, θα τον χλευάσω, θα τον υποβάλλω σε τρομακτικά βασανιστήρια, θα τον λυγίσω χτυπώντας τον ανελέητα, θα τους στρέψω όλους εναντίον του. Σε καμία περίπτωση, λίγο πριν την οριστική μου επικράτηση και στέψη ως βασιλιά του κόσμου θα επιτρέψω αυτόν τον τρελό να μου το χαλάσει.

Αυτά σκεφτόταν ο Αφέντης του Κόσμου τούτου, κρυμμένος στις σκιές. Φωνάζει τους κόλακες τους, για να του τονώσουν το ηθικό και αφού πρώτα του γλείψουν τα βρωμισμένα από αίμα πόδια του, τους στέλνει να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο του.

Ξεχύνονται λοιπόν στους δρόμους οι πράκτορες του Θηρίου με αλαζονικό ύφος, το πρώτο μέλημα τους είναι να προπαγανδίσουν τον παράξενο τύπο που διαταράζει την πραγματικότητα τους, τα ψέματα τους εύκολα μπορούν να γίνουν πιστευτά από τους οπαδούς του Αφέντη τους, εδώ και χρόνια με τεχνικές ελέγχου του μυαλού και της συμπεριφοράς διέλυσαν την ικανότητα των ατόμων να σκέφτονται, ποσό μάλλον δε με κριτική σκέψη. Πέτυχαν έτσι πανεύκολα τον πρώτο στόχο τους και στρατολόγησαν αποβλακωμένα και κομπλεξικά μέλη της κοινωνίας ώστε να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο του σχεδίου τους το οποίο περιελάμβανε σκοτεινές επιχειρήσεις πρόκλησης σωματικής ζημιάς. Για να πετύχουν, πήγαν στον μουχλιασμένο υπόγειο και ανέσυραν δηλητήρια σε αέρια μορφή που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ναζί στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Χίτλερ και τεχνικές βασανιστηρίων από τα γκούλαγκ του σοβιετικού κομμουνιστικού καθεστώτος. Ακόμη και οι ίδιο πράκτορες του Αντίχριστου εκπλάγηκαν πόσο πρόθυμοι και χαρούμενοι ήταν τα ανθρωποειδή όντα ώστε να προβούν σε τέτοιες πράξεις χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό, ακόμη και από φίλους και συγγενείς του Εκλεκτού του Θεού. Αυτά ήταν εξαιρετικά νέα που θα μετέφεραν στον Τραγοαφέντη τους με περηφάνια γιατί το μίσος και η ζηλοφθονία των ανθρώπων ξεπέρασε ακόμη και τις προσδοκίες που έθεσε η κόλαση.

Βλέποντας ότι κανείς δεν στεκόταν εμπόδιο για τα μακάβρια σχέδια τους, κανείς δεν ήθελε να αντισταθεί σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, άλλωστε η δαιμονική ενέργεια που διέσπειραν σε όλο τον πλανήτη, πήγε και φώλιασε στην ψυχή τους κατατρώγοντας κάθε ίχνος φωτός και στα μυαλά τους εξαφανίζοντας κάθε έννοια ανθρώπινης λογικής σκέψης. Τότε, υπό αυτές τις συνθήκες διατάχθηκαν από το ίδιο το Θηρίο να επιτίθονται καθημερινά με μένος και αλύπητα τον Ευλογημένο, έπρεπε πάση θυσία να τον σταματήσουν από το να φέρει πίσω το Φως που του δόθηκε από τους Αρχαγγέλους του Παραδείσου και μ’ αυτό τον τρόπο να ελευθερώσει την Ανθρωπότητα από την βασιλεία του σκότους η οποία κτιζόταν εδώ και χρόνια από τον Σατανά. Και έτσι άρχισε να γίνεται αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά για τα σκοτεινά σχέδια της κόλασης. Ο Πολέμαρχος του Θεού υπέφερε πολύ, μάτωσε από τα απανωτά χτυπήματα, πληγώθηκε η καρδιά τους από την προδοσία, έπεσε κάτω… Αλλά οι πράκτορες του Αντίχριστου κοίταζαν ανήσυχοι την εξέλιξη των επιθέσεων τους γιατί ο Πολέμαρχος του Θεού δεν έχασε ποτέ την πίστη του αντιθέτως έγινε σιγουριά, οι πληγές του γρήγορα επουλώνονταν, όταν σηκωνόταν πάνω το ανάστημα του μεγάλωνε, τα απανωτά κτυπήματα το έκαναν πιο δυνατό αντί να τον θέσουν εκτός μάχης, είχε το σθένος και την γενναιότητα να αντεπιτεθεί. Η Κόλαση μετρούσε αρκετές σημαντικές απώλειες…. Πανικός κυρίευσε τα δαιμόνια. Ποιος θα πήγαινε να μεταφέρει τα κακά μαντάτα στον Αφέντη; Αποφάσισαν τότε να πάρουν μαζί τους μια ομάδα μικρών παιδιών, να τα θυσιάσουν μπροστά του ελπίζοντας ότι το αθώο γλυκό αίμα τους θα κατεύναζε την οργή του Θηρίου όταν θα του έλεγαν τις κακές ειδήσεις.

Περπατώντας υποτακτικά και με γλοιώδες ύφος τα ανθρώπινα μιμίδια πλησιάζουν τον θρόνο του Θηρίου.
– Τι θέλετε και με ενοχλείτε τώρα που απολαμβάνω την μυρωδιά της καμένης σάρκας; λέει το Θηρίο αγνοώντας τις εξελίξεις.
– Αφέντη μας, σου φέραμε παιδιά να τα φας και να το απολαύσεις. Μετά θα σε ενημερώσουμε για τις επιθέσεις μας στον Επαναστάτη κατά της βασιλείας σου, αποκρίθηκε ο επικεφαλής των δαιμονικών πρακτόρων.
– Ωραία, να ακούσω πρώτα τα νέα και μετά τα παιδιά θα γίνουν το πλούσιο γεύμα της νίκης, απαντά ο Αντίχριστος.
– Γλέντησε το γεύμα Αφέντη και μετά ….
– Σκάστε ηλίθιοι, πείτε μου τώρα τι γίνεται με εκείνο τον τρελό που θέλει να διαλύσει το σχέδιο αιώνων για την τελική επικράτηση μου, τον διέκοψε εξαγριωμένος το Θηρίο.
– Μα … κοίταξε.. τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα υπολογίζαμε καλέ μου Αφέντη, είπε το αρχιδαιμόνιο με τρομαγμένη και σιγανή φωνή.
– Τι εννοείς που να με πάρει; Ρωτά θυμωμένα το Θηρίο κτυπώντας το χέρι του στον θρόνο.
– Ακολουθήσαμε ακριβώς κατά γράμμα τις εντολές σου αλλά δεν πέτυχε το σχέδιο σου, Τον υποτιμήσαμε.
Ο θυμός του Θηρίου μετατράπηκε σε νευρική ανησυχία, προσπαθούσε να βολευτεί στον θρόνο του αλλά δεν μπορούσε…
– Για συνέχισε παρακάτω, λέει το Θηρίο…

– Χρησιμοποιήσαμε όλες τις τεχνικές προπαγάνδας αλλά δεν καταφέραμε να τον δαιμονοποιήσουμε σε όλους τους ανθρώπους, παρά μόνο στους φανατικούς οπαδούς μας και στους ηλίθιους χριστιανούς, αυτός ο Εκλεκτός του Θεού όπως αυτοαποκαλείται έχει την ιδιότητα να προφητεύει και να επιβεβαιώνεται μέσα από την ροή των γεγονότων.
– Δεν σας είπα να χρησιμοποιήσετε τα πιο ισχυρά δηλητήρια ώστε να τον καταστείλετε, να τον φιμώσετε, να τον χτυπήσετε ανελέητα ώστε να τον ρίξετε κάτω;
– Τα κάναμε όλα αυτά Αφέντη μου αλλά τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς τα αντίθετα από τα αναμενόμενα…
– Δεν γίνεται αυτό… Πώς μπορεί ένας άνθρωπος μονάχος του να έχει τόση δύναμη και αντοχές; αναρωτήθηκε προβληματισμένο το Θηρίο….
– Δεν είμαστε σίγουροι αν είναι απλός άνθρωπος και υποψιαζόμαστε ότι δεν είναι μόνος του τελικά, απαντάει ντροπιασμένα και με σκυμμένο το κεφάλι ο υπηρέτης του βδελύγματος.
– Τι εννοείς άχρηστε; Και πως γίνεται να μην είναι μόνος του; Τον παρακολουθούμε συνεχώς και καταφέραμε να τον απομονώσουμε απ’ όλους τους ανθρώπους, απόρησε σαστισμένος ο Αντίχριστος.
– Ισχυρίζεται ότι προέρχεται από τον Ουρανό και στον αγώνα του λέει ότι έχει συμμάχους όλα τα άστρα και όλα τα Φωτεινά Πλάσματα που κατοικούν εκεί ψηλά.. Δεν ξέρω Αφέντη μου αλλά μπορεί και να έχει δίκαιο. Δεν εξηγείται αλλιώς…
– Όχι, όχι, δεν μπορεί, φώναξε αγριεμένα το Θηρίο, σηκώθηκε από το Θρόνο του και έσπασε ότι βρήκε μπροστά του.
– Φύγετε τώρα από μπροστά μου, θέλω να μείνω μόνος να σκεφτώ ….

Η συντριπτική ήττα του Θηρίου

Ανήμερο άγριο ζώο ο Αντίχριστος, δεν μπορούσε να ηρεμήσει με τίποτα μπροστά σε αυτό που συνέβαινε, οι κραυγές του ακούγονταν σε όλο το ανάκτορο του, προκαλώντας τον τρόμο στους υπηρέτες του μήπως και ξεσπάσει πάνω τους. Προσπαθούσε να σκεφτεί τρόπους πως θα εξουδετερώσει τον Εκλεκτό του Θεού χωρίς να εκτεθεί, χωρίς να προκαλέσει υποψίες και το κυριότερο χωρίς να προκαλέσει την κατακραυγή του κόσμου. Αυτά ίσως θα μπορούσε να τα διαχειριστεί, αυτό που πραγματικά τον φόβιζε είναι η αναγγελία του Εκλεκτού του Θεού ότι θα αναστηθεί και ο Χριστός θα εκδικηθεί για το αίμα του και όλα τα σημάδια φανερώθηκαν σε όλη την οικουμένη σχετικά μ’ αυτό. Ο Παράκλητος σταλμένος από τον Θεό άκουσε το κάλεσμα Του και ακολούθησε τον Ιησού Χριστό, τον μιμήθηκε όπως Τον πρόσταξε και έτσι θα γίνει αν δολοφονηθεί. Αυτό έτρεμε περισσότερο απ’ όλα το Θηρίο και δεν προχωρούσε στην δολοφονία του, αν και η τωρινή κατάσταση είναι χειρότερη γι’ αυτόν επειδή ο Εκλεκτός του Θεού τον χλευάζει για την δειλία του, τον προκαλεί ενώπιον όλης της Ανθρωπότητας :

– Λες ότι είσαι παντοδύναμος, το παίζεις επίγειος θεός, έχεις τον χρυσό όλου του κόσμου στα πόδια σου, αμέτρητους δούλους και άλλους τόσους που μπορείς να εξαγοράσεις. Γιατί δεν εμφανίζεσαι πρόσωπο με πρόσωπο να με αντιμετωπίσεις δειλό τέρας; Χλευάζεσαι από την Ιστορία, σε χαρακτήρισε ως τον πιο δειλό βασιλιά που υπήρξε ποτέ σ’ αυτό τον πλανήτη, δεν ντρέπεσαι ξεφτιλισμένο βδέλυγμα να κρύβεσαι πίσω από αθώα γυναικόπαιδα ; Ούτε τον σάλιο μου δεν αξίζεις ώστε να σου φτύσω. Οι μέρες σου είναι μετρημένες στα δάκτυλα και το γνωρίζεις πολύ καλά… με αυτά τα λόγια βλασφημούσε το Θηρίο ο Πολεμιστής του Θεού γελώντας δυνατά και ειρωνικά.

Το Θηρίο και οι σύμβουλοι του έχασαν απ’ όποια άποψη και αν σκεφτεί κάποιος την ιστορία. Η παντοδυναμία τους αποδείχθηκε γάβγισμα ενός φοβισμένου μικρού σκύλου, η δειλία τους κρυβόταν έντεχνα στο σκοτάδι, ο ψεύτικος κόσμος τους ήταν χαλί όπου κάτω απ’ αυτό έκρυβαν την Πραγματική Αλήθεια. Οι επιλογές τους λιγόστευαν και ο πανικός θόλωσε το μυαλό τους. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, είπαν να προχωρήσουν στην πλήρη υποδούλωση του Εκλεκτού του Θεού και να τον αναγκάσουν να προσκυνήσει το Θηρίο.
Η εωσφορική αλαζονεία που χαρακτήριζε το Θηρίο ήταν ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μειονέκτημα του. Φώναξε τους αυλικούς του και γεμάτος αυτοπεποίθηση τους προστάζει:

– Δεν φοβάμαι κανένα εγώ, είμαι ο βασιλιάς αυτού του κόσμου και δεν θα αφήσω κανένα να μου χαλάσει την γιορτή τώρα που ετοιμάζω την στέψη μου και την πλήρη υποταγή όλου του κόσμου. Θέλω να αλυσοδέστε με τα πιο βαριά δεσμά εκείνον τον τρελό που λέει ότι θα με εκθρονίσει και να τον φέρετε μπροστά μου ώστε να τον αναγκάσω να με προσκυνήσει και να με υπακούσει. Πηγαίνετε τώρα αμέσως !

Βγήκαν στον δρόμο οι λεγεώνες του Θηρίου για να πάνε να φυλακίσουν τον Πολεμιστή του Θεού αλλά δεν έφτασαν όλοι στον προορισμό τους. Αρκετοί λόχοι από τις στρατιές των δαιμόνων κάηκαν όταν έπεσε από τον ουρανό μία ‘’μπάλα φωτιάς’’ πάνω τους, άλλοι χάθηκαν κυριολεκτικά στην άβυσσο όταν άνοιξε η γη και τους κατάπιε, άλλοι πνίγηκαν από ορμητικούς χείμαρρους. Τελικά όμως οι επίλεκτοι αρχιδαίμονες έφτασαν κοντά στον Εκλεκτό του Θεού και του φόρεσαν τις βαριές αλυσίδες που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά γι’ αυτή την περίπτωση. Ο Αγγελιαφόρος του Θεού σ’ αυτό το στάδιο δεν προέβαλε καμία αντίσταση, γνώριζε ότι ήταν μέρος του σχεδίου του Θεού να βρεθεί ενώπιον του Θηρίου και να το κοιτάξει στα μάτια.

Ακολούθησαν σκληρά βασανιστήρια επί δύο μέρες και την τρίτη μέρα τον έσυραν μπροστά στο Θηρίο απαιτώντας απ’ αυτόν να διασχίσει με στρατιωτικό βήμα την απόσταση από την είσοδο του ανάκτορου μέχρι τον θρόνο του Θηρίου και όταν φτάσει εκεί να σταθεί προσοχή και να χαιρετίσει ναζιστικά το Θηρίο φωνάζοντας δυνατά ‘’Χαίρε βασιλιά του κόσμου’’ και μετά να σκύψει να φιλήσει τα πόδια του. Ήταν ο μόνος τρόπος για να σώσει την ζωή του και ταυτόχρονα θα τον αντάμειβε με χρυσάφι ο Αντίχριστος για την υπακοή του.
Όταν εισήλθε η πομπή των αρχιδαιμόνων που κρατούσαν αλυσοδεμένο τον Πολεμιστή του Θεού στην είσοδο του ανάκτορου, αυτός υπάκουσε τις εντολές του και άρχισε να πηγαίνει με στρατιωτικό βήμα προς τον θρόνο του βασιλιά αυτού του ψεύτικου κόσμου. Το Θηρίο βλέποντας από μακριά την υποταγή του Παράκλητου έτριβε τα χέρια του από χαρά και ηδονή.

Όταν έφτασε ο Πολέμαρχος του Θεού μπροστά στο θρόνο του Θηρίου, χτυπάει δυνατά το πόδι του σε στάση προσοχής, σηκώνει το χέρι του και σχηματίζει τον ναζιστικό χαιρετισμό. Έδωσε λίγη ψεύτικη χαρά στο Θηρίο γιατί αμέσως γύρισε την παλάμη του χεριού του από την άλλη και σχημάτισε το μεσαίο δάκτυλο φωνάζοντας στα μούτρα του Θηρίου:

– Ζήτω ο Ιησούς Χριστός, ο Βασιλιάς των Βασιλιάδων. Ποτέ δεν θα σε προσκυνήσω σιχαμερό τέρας της κόλασης. Ποτέ δεν θα υπακούσω ένα σχιζοφρενικό αιμοδιψή δικτάτορα, τον άρχοντα του σκότους. Στο αιώνιο πυρ θα σε στείλω.

Σάστισε το Θηρίο, δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη και πριν ακόμη συνέλθει από το αρχικό σοκ, ακολούθησε και άλλη απρόσμενη κατάσταση. Ο Αγγελιαφόρος του Θεού με μία κίνηση των χεριών του, έσπασε τα δεσμά που του φόρεσαν οι αρχιδαίμονες. Δεν του φόρεσαν ποτέ βαριές αλυσίδες αν και για την κατασκευή τους χρειάστηκαν τόνοι από ατσάλι γιατί με την προσευχή του στον Θεό όταν βρισκόταν στο κελί του έγιναν λεπτές κλωστές. Τότε με τρία βήματα βρέθηκε κοντά στον θρόνο και μπροστά από το Θηρίο. Με μία δυνατή μπουνιά στα μούτρα τον έριξε κάτω από τον χρυσό θρόνο και γονάτισε πάνω στο στήθος του και άρχισε αλλεπάλληλες δυνατές μπουνιές.

Το Θηρίο τρομαγμένο και ανήμπορο να αντιδράσει φώναζε με τσιριχτή φωνή σαν μικρού κοριτσιού:
– Βοήθεια, βοήθεια, σώστε με …

Έτρεξαν όλοι που βρισκόντουσαν εκεί για να σώσουν το Θηρίο από το μένος του Πολεμιστή του Θεού που δεν έλεγε με τίποτα να σταματήσει το ανελέητο ξύλο που έδινε στον αφέντη τους. Άρχισαν να τον μαχαιρώνουν πισώπλατα, με λόγχες του τρυπούσαν τα πλευρά και τελικά κατάφεραν να τον σταματήσουν μετά από αμέτρητες μαχαιριές. Έπεσε ανάσκελα, κοιτούσε τον Ουρανό και χαμογελούσε, λίγα δευτερόλεπτα πριν ξεψυχήσει από την ακατάπαυστη αιμορραγία που προκλήθηκε από τις αμέτρητες πληγές, όλο το δωμάτιο που βρισκόταν ο θρόνος του Θηρίου πλημμύρισε με το αίμα του Εκλεκτού του Θεού. Η μυρωδιά του αίματος μύριζε μύρο και έφτανε μέχρι τον Ουρανό…

Το Θηρίο με το παραμορφωμένο πρόσωπο από τις μπουνιές που έφαγε, πήγε και στάθηκε πάνω από τον ετοιμοθάνατο Πολεμιστή του Θεού και με πληγωμένη την υπερηφάνεια του λέει:

– Θα έχω την χαρά να σε αποτελειώσω εγώ, δεν κατάφερες να με νικήσεις. Θα γλύψω όλο το αίμα σου και θα σε θυσιάσω στον πατέρα μου στην κόλαση. Θα σε σταυρώσω σαν τον Χριστό σου στην πλατεία και θα σε χλευάζει όλη η Ανθρωπότητα μέχρι να λιώσει το κουφάρι σου εκεί πάνω και να σε φάνε τα σκουλήκια και τα κοράκια. Θα δολοφονήσω όλους όσους βρίσκονταν ως μάρτυρες εδώ μέσα για να μην εκτεθώ και θα φροντίσω να ξεχαστείς από την ιστορία για πάντα, σαν να μην υπήρξες ποτέ. Για πες μου, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ;

Με τις λιγοστές δυνάμεις που έμειναν στον Αγγελιαφόρο του Θεού, γέλασε δυνατά με τις απειλές και τα λόγια φρίκης του Θηρίου, σήκωσε ψηλά το δεξί του χέρι και έδειξε τον Ουρανό.

Το Θηρίο γύρισε το βλέμμα του ψηλά και αντίκρισε το τέλος του. Ο Ουρανός σχίστηκε σε 7 κομμάτια, άνοιξαν οι 7 Πύλες του Παραδείσου και από εκεί μέσα ξεχύθηκαν οι αμέτρητες στρατιές των Αγγέλων και όλη η Οργή του Θεού που θα κατέστρεφε μέσα σε λίγες ώρες τον ψεύτικο κόσμο του θηρίου και θα αφάνιζε όλους τους υπηρέτες του. Από την μεγάλη κεντρική Πύλη εμφανίστηκε ο Ιησούς Χριστός και με δυνατή φωνή πρόσταξε τον Εκλεκτό Του να ανεβεί κοντά Του, ένας τεράστιος αετός κατέβηκε από ψηλά και πήρε τον Πολεμιστή του Θεού ώστε να τον ανεβάσει στον Παράδεισο. Από την αριστερή Πύλη εκ του Ιησού εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που είχε ως αποστολή να ελευθερώσει όλους τους μάρτυρες του Θεού που φυλακίστηκαν από την δικτατορία του Αντίχριστου και να προστατέψει τους ελάχιστους που θα παρέμειναν στην Γη για να κτίσουν την Νέα Ανθρωπότητα. Από την αντίστοιχη δεξιά Πύλη εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, θυμωμένος και με αποστολή να εξοντώσει τους δαίμονες που φώλιασαν στον πλανήτη και να φυλακίσει το Θηρίο στο αιώνιο πυρ.

Η μάχη κράτησε μόλις λίγα λεπτά, το Θηρίο ήταν ήδη πληγωμένο ώστε να προβάλει ουσιαστική αντίδραση απέναντι στον ατρόμητο Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον αρχιστράτηγο του Παραδείσου. Ο Ιησούς Χριστός καταδίκασε όσους προσκύνησαν το Θηρίο, σε μία διαδικασία που περιγράφηκε λεπτομερώς στην Αποκάλυψη και έδωσε εντολή στους Αγγέλους Του να βοηθήσουν τους εναπομείναντες ανθρώπους να χτίσουν μνημείο για τον Εκλεκτό Του και να δοξολογούν το όνομα του. Ο Ιησούς Χριστός έφτιαξε ένα θρόνο δίπλα Του για τον Εκλεκτό Του, αυτή ήταν η ανταμοιβή του για την αποστολή που του ανέθεσε και έφερε εις πέρας με την μαρτυρία του.

Το Θηρίο συντρίφτηκε παντελώς, στην Νέα Γη δεν υπάρχει κάτι που να το θυμίζει πλέον. Ούτε οι διαβολικές ενέργειες που έφερε μαζί του από την κόλαση, ούτε τα κολαστήρια που έφτιαξε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ούτε η ανομία και η απονία του. Η Νέα Ανθρωπότητα μπορούσε να φτιάξει τον καινούριο πολιτισμό της στα Ουράνια Πρότυπα χωρίς να διαβάλλεται από το Θηρίο που φυλακίστηκε αιώνια στην λίμνη του πυρός…

Και ο Εκλεκτός του Θεού από τον πόνο και τα μαρτυρικά βασανιστήρια, βρέθηκε στο Άπλετο Φως δίπλα από τον Θεό σε ένα αίσθημα παντοτινής έκστασης, ευφορίας και αγαλλίασης. Μετά από λίγα χρόνια υπήρχαν μαρτυρίες από τους Νέους Ανθρώπους ότι τον έβλεπαν κάποτε να τριγυρνά στην Γη, αντίκριζε ηλιοβασιλέματα, απολάμβανε αιθέριες μυρωδιές λουλουδιών την άνοιξη, κολυμπούσε σε κρυστάλλινα νερά, συνομιλούσε με πουλιά, βοηθούσε ανθρώπους που αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα. Αυτό συνέβαινε γιατί υπήρχαν πάντα ανοικτοί δίοδοι από τον Ουρανό εδώ πέρα γιατί πλέον η Γη έγινε παράρτημα του Παράδεισου…

eaglegods