ΜΙΑ ‘ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ’ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ: ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ & ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

Μέρος Δεύτερο

Την άρχισε ο γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας Μάο Τσετούνγκ, με στόχο να ενδυναμώσει τον κομμουνισμό στη χώρα με την άρση του καπιταλισμού, παραδοσιακών και πολιτιστικών στοιχείων την κινεζικής κοινωνίας και την επιβολή του Μαοϊσμού μέσα στο Κόμμα. Η επανάσταση σηματοδότησε την επιστροφή του Μάο Τσετούνγκ σε θέση εξουσίας μετά το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός.

H Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση ή απλούστερα Πολιτιστική Επανάσταση ήταν μια κοινωνικο-πολιτική κίνηση που έλαβε χώρα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από το 1966 έως το 1976.

Οι νεαροί Κινέζοι ερυθροφρουροί ξεχύθηκαν στους δρόμους του Πεκίνου και όλων των μεγάλων πόλεων με το “Κόκκινο Βιβλιαράκι” ανά χείρας για να ξεριζώσουν όλα τα έθιμα που είναι ‘αστικά’ ή υποθάλπουν τον ‘σοβιετικό ρεβιζιονισμό’ ή τη θρησκεία.

Στους κουρείς απαγορεύτηκε να κόβουν τα μαλλιά των πελατών τους κατά τον δυτικό τρόπο και στους καταστηματάρχες να πωλούν δυτικά ρούχα. Όσοι είχαν μακριά μαλλιά υποχρεώνονταν να κουρευτούν και όσοι φορούσαν στενά παντελόνια να τα σκίσουν, ενώ οι γυναίκες που είχαν κάνει περμανάντ υποχρεώθηκαν να ισιώσουν εκ νέου την κόμη τους.

Η πώληση οινοπνευματωδών ποτών, ειδών καπνιστού, αρωμάτων και καλλυντικών απαγορεύονταν αυστηρά, όπως αυστηρά απαγορεύτηκαν το μασάζ, το μανικιούρ και το πεντικιούρ.

Οι πάσης φύσεως αντίκες (ανήκαν άλλωστε στο φεουδαρχικό παρελθόν) τέθηκαν εκτός νόμου, ενώ τα γραφεία φιλοτελισμού και τα ανθοπωλεία έκλεισαν, καθώς η διακόσμηση των σπιτιών με άνθη και η συλλογή γραμματοσήμων ήταν ‘αστικές συνήθειες’.

Στα βιβλιοπωλεία, τα βιβλία με περιεχόμενο πολιτικό ή λογοτεχνικό παραχώρησαν τη θέση τους στις συλλογές κειμένων του Μάο, ενώ ανακοινώθηκε ότι κάθε έργο που δεν συμβαδίζει με “τη σκέψη του Μάο Τσετούνγκ” θα πρέπει να καεί.

Η πώληση έργων τέχνης που δεν απεικόνιζαν τον Μάο απαγορευόταν αυστηρά, τα ταξί, τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και η πρώτη θέση στα τρένα κηρύχθηκαν επίσης καταδικαστέες αστικές συνήθειες, ενώ οι επιβάτες των τρίτροχων ποδήλατων αμαξιδίων, που αποτελούσαν την κλασική κινεζική μέθοδο μετακίνησης, υποχρεώνονταν να παραχωρήσουν τη θέση τους στους οδηγούς και να τους σύρουν οι ίδιοι.

Στα φανάρια της τροχαίας, οι κανόνες ανατράπηκαν με το πράσινο να σηματοδοτεί τη στάση και το κόκκινο την κίνηση, ενώ τα νεαρά ζευγάρια που κάθονταν στα πάρκα της πρωτεύουσας καταδιώκονταν όταν ‘έκαναν πράγματα που καίνε τα μάτια’ ή όταν ‘ξενυχτούν συντάσσοντας ερωτικές επιστολές’.

Το επίσημο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Σιν Χουά (Νέα Κίνα) ανακοίνωσε ότι ‘οι ξένες κλασικές μορφές τέχνης, όπως το μπαλέτο, η συμφωνική μουσική και η γλυπτική έχουν υποβληθεί σε επαναστατικό μετασχηματισμό’.

Ο κινεζικός Τύπος ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι ‘οι ιδέες του Σαίξπηρ εντάσσονται στην ιδεολογία των εκμεταλλευτριών τάξεων και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη διάδοσή τους’. Η Άννα Καρένινα του Λέοντα Τολστόι ‘έχει ρεβιζιονιστική οπτική’. Οι ιδέες του Ονορέ ντε Μπαλζάκ ήταν ‘γελοίες και λανθασμένες’.

Η κλασική μουσική ‘παραλύει την επαναστατική διάθεση’, η Ενάτη Συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν είναι ‘διαποτισμένη με αστικό, ανθρωπιστικό έρωτα’, ενώ η Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ αποτελούσε προσπάθεια ‘διάδοσης της λατρείας του σεξ και του ατομικισμού’. Το μπαλέτο, τέλος, ‘δίνει στη νεολαία κακές ιδέες’, η δε Ζιζέλ ‘θεμελιώνεται πλήρως και απόλυτα στην ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης’.

Πολύ γρήγορα οι ερυθροφρουροί παρεκτράπηκαν από τον επαναστατικό ζήλο στην επαναστατική βία. Ομάδες εφήβων εισέβαλαν σε ιδιωτικές κατοικίες και πετούσαν στο δρόμο ‘αστικά’ αντικείμενα, όπως κοσμήματα και δυτικού τύπου ρούχα, ενώ πολλοί πολίτες υπέστησαν δημόσιους ξυλοδαρμούς με σχοινιά, άλλοι υποβλήθηκαν σε ξύρισμα του κρανίου τους ή διαπομπεύτηκαν στους δρόμους φορώντας μεγάλα κωνικά καπέλλα και πλακάτ στα οποία κατήγγειλαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Γιατροί και νοσοκόμοι υποχρεώθηκαν να φορέσουν επιγραφές στις οποίες έγραφαν οι ίδιοι ‘Αντιδραστικός διανοούμενος’ και ‘Σκυλάκι της μπουρζουαζίας’.

Τα μουσεία αποτελούσαν κατ’ εξοχήν στόχο των εφήβων επαναστατών, καθώς φιλοξενούσαν κειμήλια του φεουδαρχικού και αστικού καθεστώτος που εκείνοι σκόπευαν να σβήσουν. Οι επιθέσεις τους ωστόσο δεν είχαν αποτέλεσμα λόγω της φρούρησης των κτιρίων από το στρατό.

Τα πρόσωπα του Βούδα καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Για όποιον έχει γνώση της Ιστορίας μπορεί να καταλάβει τι επιχειρείται εδώ και χρόνια να γίνει από ένα στυγνό παγκόσμιο καθεστώς. Ένα καθεστώς το οποίο κατόπιν πειραματισμών με όλα τα πολιτικοοικονομικά συστήματα επέλεξε ως καλύτερο για να εξασφαλίσει την παγκόσμια εξουσία του, αυτό που στηρίζεται στις αριστερές διεθνιστικές θεωρίες.

Γιατί αυτό που ζούμε παγκοσμίως είναι προθάλαμος αριστερού ολοκληρωτικού καθεστώτος και όχι εφαρμογή καπιταλιστικού συστήματος. Με φορολόγηση σε ό,τι πετάει και σε ό,τι κινείται και με ουσιαστική απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης σταδιακά παντού και με προσπάθεια αλλαγής ή και ακύρωσης της Ιστορίας, αυτό Καπιταλισμό δεν το λές…

Του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Πηγή