“Kingsman: The Secret Service”. Μαθήματα σφαγής χριστιανών από το Χόλυγουντ

Στο αποκορύφωμα του παροξυσμού «ευαισθησίας» και «αντιρατσισμού» που ακολούθησε της σφαγής, ξεκίνησε και ένα πογκρόμ κατά της Νότιας σημαίας, επειδή βρέθηκε λέει, ο παρανοϊκός να είχε φωτογραφηθεί με μια τέτοια σημαία. Μην ξεγελιέστε. Η ευαισθησία οφείλεται όχι σε αυτό καθαυτό το έγκλημα, ούτε στον αριθμό των θυμάτων, ούτε στην πίστη των θυμάτων, αλλά στο χρώμα του δέρματός τους. Η ευαισθησία θα ήταν δύσκολα ανιχνεύσιμη, εάν οι νεκροί στην εκκλησία ήταν λευκοί.

Η ταινία “Kingsman: The Secret Service” (Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία) του 2015, βασίστηκε στο κόμικ ‘The Secret Service’. Η ταινία παρουσιάζεται ως «κατασκοπευτική» και «κωμική». Εισπρακτικά τα πήγε πολύ καλά και αναμένεται sequel.

Με μια πρώτη ματιά, η ταινία φαίνεται σαν μια καρικατούρα των ταινιών του James Bond, με περισσότερο βάρος στη «νέα γενιά», λιγότερο σεξ και περισσότερα κωμικά gags και περισσότερο ‘splatter’, υπερβολικά βίαιες σκηνές, με κεφάλια να εκρήγνυται (σαν βεγγαλικά) και σώματα να κόβονται στη μέση (σαν μήλα).

Στην ταινία παρουσιάζονται αγαπημένα θέματα της αριστερής ατζέντας, όπως το ζήτημα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής του πλανήτη. Υπαίτια για το κακό που συμβαίνει στον πλανήτη μας είναι η ανθρωπότητα, η οποία χαρακτηρίζεται «ιός» και για αυτό πρέπει να εξοντωθεί μέσω μαζικής δολοφονίας εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και προηγούμενης διάσωσης ολίγων «εκλεκτών». Αλλά το πιο «καυτό» ζήτημα είναι η στοχοποίηση «φανατικών», «ομοφοβικών», «αντισημιτών» και κατά των αμβλώσεων χριστιανών, οι οποίοι είναι οι χειρότεροι εγκληματίες και για αυτό πρέπει να εξοντωθούν. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε εάν τα θέματα αυτά παρουσιάζονται στην ταινία επίτηδες με έναν χοντροειδή τρόπο, ή αν αυτό ακριβώς επιδιώκει η ταινία, με έναν «αστείο» τρόπο δηλαδή, να περάσει τα μηνύματά της.

Η σκηνοθεσία είναι του Βρετανού Matthew Vaughn και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με την Jane Goldman. Η ιστορία ακολουθεί την στρατολόγηση και την εκπαίδευση ενός υποψήφιου μυστικού πράκτορα, του νεαρού Γκάρι “Έγκσι” Άνγουιν, (Μαρκ Στρονγκ), μέσα σε μια μυστική οργάνωση κατασκόπων. Ο Έγκσι επιλέγεται από τον πράκτορα Χάρι Χαρτ, που έχει το κωδικό όνομα Γκάλαχαντ (Κόλιν Φερθ) και αναλαμβάνει μια αποστολή να σταματήσει μια παγκόσμια απειλή ενός πλούσιου μεγαλομανή επιχειρηματία, του Ρίτσμοντ Βαλεντάιν (Σάμιουελ Λ. Τζάκσον).

Οι γνώριμες «αδυναμίες» και αγκυλώσεις του Χόλυγουντ είναι κι εδώ παρούσες. Ο κακός πατριός που χτυπάει την δύστυχη μάνα του πρωταγωνιστή είναι λευκός. Οι κακοί τραμπούκοι είναι λευκοί. Ή η πλειοψηφία αυτών. Βέβαια, μπορεί ο «κακός» της ταινίας είναι μαύρος (ο ηθοποιός Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, γνωστός για το μίσος του για τους λευκούς), αλλά τελικά, δεν είναι και πολύ «κακός». Καταρχάς είναι «διάνοια» (εννοείται), δισεκατομμυριούχος του ίντερνετ, φιλάνθρωπος με οικολογικές ανησυχίες, απεχθάνεται το αίμα, ψευδίζει, έχει νεανική ενδυμασία και τέλος πάντων ό,τι κάνει το κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα (Νώε θεωρεί τον εαυτό του!). Κάποια στιγμή τον βλέπουμε να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο και να μιλάει στον Ομπάμα, σαν να είναι κατώτερός του (“open your f*cking ears” του λέει).

Αλλά ας έρθουμε στην πιο βίαιη σκηνή της ταινίας, όπου είναι η σφαγή σε μια μικρή εκκλησία βαπτιστών στο Κεντάκι.

Η εκκλησία μαθαίνουμε ότι έχει χαρακτηρισθεί από το FBI που την παρακολουθεί “hate group”, «ομάδα μίσους». Αν και η απεικόνιση της εκκλησίας παραπέμπει στην ανεξάρτητη εκκλησία των βαπτιστών στο Westboro, που κατά καιρούς προκαλεί με τα συνθήματά της (Ο Θεός μισεί την Αμερική, ο Θεός μισεί τους σοδομίτες κλπ), είναι αλήθεια ότι για τα αριστερίζοντα μυαλά και media, η εκκλησία και οι χριστιανοί αποτελούν τα στερεότυπα του «ρατσισμού» και της «μισαλλοδοξίας».

Ο κήρυκας είναι αηδιαστικός στην εμφάνιση, έχει νότια προφορά και – όπως και στη ταινία προπαγάνδα “Hate Crime” – είναι ένας «μικρός Χίτλερ» που ωρύεται κατά των ομοφυλόφιλων και των αμβλώσεων, πριν στραφεί κατά των Εβραίων, των «αράπηδων» και όσων υποστηρίζουν τις «αδελφές» (“Jews, niggers and fag lovers”). Στο τέλος της σκηνής με την σφαγή, θα φανεί μία σημαία του Νότου στην είσοδο της εκκλησίας «για να δέσει το γλυκό». Κυρίες και κύριοι, όπως καταλαβαίνετε, βρισκόμαστε στο ναό του «μίσους».

Θα είχαμε ποτέ μια τέτοια σκηνή με το κοράνι;;;. Εύκολη η απάντηση…