«Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ»* Προς την πρόοδο ή προς την καταστροφή;

Αν κάποιος  παρατηρήσει ψύχραιμα και από απόσταση αυτά που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια με την πανδημία του κορωνοϊού θα διαπιστώσει εύκολα τα παρακάτω:

1. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα (01/12/2021) –μέσα σε δύο χρόνια περίπου – έχουμε στην Ελλάδα 938.903 κρούσματα και 18.157 θανάτους με κορωνοϊό.
2. Μέσα σε δύο χρόνια, επίσης στην Ελλάδα, έχουμε κατά μέσο όρο 135.000 κρούσματα και 65.000 θανάτους από καρκίνο. Δηλαδή, έχουμε σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερους θανάτους από καρκίνο σε σχέση με αυτούς που καταγράφηκαν με κορωνοϊό. Και ας μην επεκταθούμε στους θανάτους από εγκεφαλικά και εμφράγματα.

Αναρωτιέται λοιπόν ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής γιατί αυτή η υστερία φόβου για τον κορωνοϊό; Γιατί κάθε μέρα για δυο χρόνια τα δελτία ειδήσεων των συστημικών ΜΜΕ σπέρνουν  τον πανικό στους πολίτες; Ο άνθρωπος δεν συμβιώνει για δεκαετίες με τους κορωνοϊούς; Οι φαρμακευτικές εταιρείες μπόρεσαν στην ουσία μέσα σε δύο μήνες να βγάλουν εμβόλια και δεν μπορούν μέσα σε δύο χρόνια να βγάλουν και να κυκλοφορήσουν κάποια αποτελεσματική θεραπεία για να τον αντιμετωπίσουν; Αφού ο ιός έχει ήδη μεταλλαχτεί γιατί οι κυβερνήσεις πιέζουν εκβιαστικά τους πολίτες να εμβολιαστούν με το ίδιο εμβόλιο που φτιάχτηκε για την πρώτη εκδοχή του ιού – το οποίο εξάλλου αποδείχτηκε στην πράξη αναποτελεσματικό – και τα νοσοκομεία γεμίζουν τώρα από εμβολιασμένους; Στις πόσες δόσεις εμβολίου θα επανέλθει η κανονικότητα στη ζωή των πολιτών;

Αναζητήσαμε να βρούμε τις απαντήσεις στο βιβλίο «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ» των Klaus Schwab και Thierry Malleret που γράφτηκε και κυκλοφόρησε το 2020 στην αρχή την πανδημίας. Οι εκδότες του στην Ελλάδα το διαφημίζουν ως προφητικό και απαραίτητο να το διαβάσουμε όλοι, αν θέλουμε να ξέρουμε το μέλλον μας! Για όσους δεν γνωρίζουν ο Klaus Schwab είναι ο ιδρυτής και ο εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που γίνεται κάθε χρόνο στο Νταβός της Ελβετίας, στο οποίο συμμετέχει η παγκόσμια ελίτ του χρήματος και της πολιτικής.

Την πρώτη απάντηση, σ ένα από τα βασικά ερωτήματά μας, τη βρίσκουμε αμέσως στην εισαγωγή του βιβλίου. Γράφουν λοιπόν οι συγγραφείς: «Πολλοί από εμάς αναλογίζονται πότε τα πράγματα θα επιστρέψουν στην κανονική ροή τους. Μια σύντομη απάντηση είναι: ποτέ. Τίποτε δεν θα επιστρέψει στη θρυμματισμένη έννοια της κανονικότητας που επικρατούσε προ κρίσης, επειδή η πανδημία του κορωνοϊού σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες σημείο καμπής στην παγκόσμια τροχιά μας». Όποιος, λοιπόν, περιμένει να επιστρέψει η παλιά κανονικότητα μάλλον θα περιμένει άδικα.

Οι συγγραφείς συγκρίνουν τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού με τις επιπτώσεις ενός παγκοσμίου πολέμου(!) και γράφουν χαρακτηριστικά: «Υπάρχουν βασικές ανομοιότητες ανάμεσα σε μια πανδημία και στον πόλεμο, αλλά το μέγεθος της μετασχηματιστικής δύναμής τους είναι συγκρίσιμο. Και τα δύο έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν μια κρίση μετασχηματισμού, αδιανόητων, προηγουμένως, διαστάσεων». Και πιο κάτω συνεχίζουν: «Το γενικότερο ζήτημα είναι αυτό: καλώς ή κακώς, οι πιθανότητες για αλλαγή και για μια νέα τάξη πραγμάτων είναι πλέον απεριόριστες, μόνο η φαντασία μας μπορεί να βάλει φραγμό». Και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: «Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή την πρωτοφανή ευκαιρία». Άραγε, προέκυψε τυχαία ή την δημιούργησαν μόνοι τους αυτήν την πρωτοφανή ευκαιρία; Ίσως, αυτό να μην το μάθουμε ποτέ.

Οι συγγραφείς λοιπόν, ίσως άθελά τους,  μας κάνουν ξεκάθαρο ότι η πανδημία του κορωνοϊού δεν είναι στην ουσία της μια μεγάλη υγειονομική κρίση αλλά μια τεράστια ευκαιρία για «αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις» -όπως τους χαρακτηρίζουν σε κάποιο σημείο του βιβλίου-για να επιφέρουν τέτοιες αλλαγές που μόνο ένας παγκόσμιος πόλεμος θα μπορούσε να επιφέρει! Ένας κορωνοϊός λοιπόν με θνητότητα συγκρίσιμη με την κοινή γρίπη εργαλιοποιείται  στο έπακρο και οι συγγραφείς θέλουν μ’ αυτό το βιβλίο να βοηθήσουν τους αναγνώστες «να συλλάβουν την πολυεπίπεδη διάσταση των επερχόμενων αλλαγών».  Και για να γίνουν αυτές οι επώδυνες αλλαγές θα πρέπει οι πολίτες να είναι τρομοκρατημένοι, σαστισμένοι και ναρκωμένοι για να μην αντιδράσουν. Ανάλογο σχέδιο άλλωστε έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν. Αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Αυτό συνέβη ύστερα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001. Σε όλο τον κόσμο, εφαρμόστηκαν νέα μέτρα ασφαλείας, όπως η ευρεία χρήση βιντεοκαμερών, η απαίτηση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και η καταγραφή υπαλλήλων και επισκεπτών κατά την είσοδο και έξοδο σε κτίρια, και στη συνέχεια έγιναν ο κανόνας. Εκείνη την εποχή, θεωρούνταν ακραία, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται παντού και λογίζονται ως κανονικά».

Αιχμή του δόρατος αυτής της προσπάθειας φαίνεται πως αποτελεί το εμβόλιο και στην ουσία το πιστοποιητικό εμβολιασμού ή καλύτερα διαβατήριο ελέγχου που αναπόφευκτα θα οδηγήσει «σε μόνιμη επιτήρηση των κοινωνιών» και έτσι «η πανδημία θα αποτελέσει ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία παρακολούθησης της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων». Κάθε δόση εμβολίου, λοιπόν, πιθανότατα όχι απλά δεν μας δίνει ελευθερία αλλά αντίθετα μας σπρώχνει βαθύτερα στη φυλακή ενός νέου δυστοπικού κόσμου.

Λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας θα δώσει σύμφωνα με τους συγγραφείς «μια αποτελεσματική παγκόσμια διακυβέρνηση». Στις 300 περίπου σελίδες του βιβλίου, που ασχολείται με το πώς θα είναι ο νέος κόσμος που σχεδιάζουν, δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη Θεός. Όμως, «Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται» μας είχε προειδοποιήσει ο μεγάλος Φ. Ντοστογιέφσκι  Απουσιάζει επίσης η λέξη Δημοκρατία. Μπορούμε λοιπόν εύκολα να συμπεράνουμε ότι κάποιοι από το παρασκήνιο, χωρίς καμία νομιμοποίηση, παίρνουν αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας. Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων δεν είναι γνωστά ούτε εκλέγονται από τους λαούς, ούτε γνωρίζουμε αν ελέγχονται και λογοδοτούν κάπου. Εμείς απλά θα πρέπει να τους εμπιστευτούμε, έστω και αν δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις και τα σχέδια τους.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παραθέσουμε εδώ τα σχετικά σχόλια του Γερμανού οικονομολόγου Άντονυ Μίλερ: “ η καταστροφή που θα επιφέρει η επικείμενη Μεγάλη Επανεκκίνηση, θα είναι χειρότερη από αυτή που προκάλεσε η διάλυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης“, καθώς και ότι “η πανδημία χρησιμοποιείται από την παγκόσμια ελίτ με σκοπό να καταστρέψουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να επισπεύσουν μια νέα παγκόσμια τάξη”.

Στις 19 Οκτωβρίου 1979 ο Οδυσσέας Ελύτης, με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευσή του με το Νόμπελ λογοτεχνίας είχε κάνει την παρακάτω προφητική και δραματικά επίκαιρη δήλωση:

 «Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό».

Ο κόσμος ναι, σίγουρα  χρειάζεται επανεκκίνηση. Η κατεύθυνση όμως αυτής της επανεκκίνησης είναι κάτι που μας αφορά όλους και θα έπρεπε να έχουν λόγο όλοι, ιδιαίτερα η νεολαία που δείχνει να μην συνειδητοποιεί το σκοτεινό μέλλον απόλυτου ελέγχου από ένα τέχνο-ολοκληρωτικό υπερκράτος που της προετοιμάζουν για να ζήσει. Το 1984 του Όργουελ καθυστέρησε μερικές δεκαετίες αλλά είναι πλέον εδώ και όποιος πιστεύει ότι δεν τον αφορά θα διαψευστεί σύντομα.

Πάνος Τσεπενέκας

antifono.gr

*Οσον αφορά την απάντηση στο ερώτημα του τίτλου,είναι ανούσιο, η καταστροφή σήμερα μεταφράζεται έτσι κι αλλιώς,ως πρόοδο από τους εξουσιαστές.-Την έχουν δεί θεοί των λέξεων , αλλάζουν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων όποτε τους καπνίσει-

Δεν χρειάζεται να έχεις πολύ μυαλό για να αντιληφθείς πως το σχέδιο επανεκκίνησης φιλοδοξεί να φέρει σιωπηλά στους λαούς  ότι φέρνει ένας παγκόσμιος πόλεμος και ακόμη πιο πέρα..

Φτώχεια ,θάνατο ,μείωση και έλεγχο πληθυσμού, ευτελισμό και μηδενισμό της ανθρώπινης οντότητας ώστε να είναι βατή χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις η πολυπόθητη μετάβαση στην μεταλλαγή του ανθρώπου .

Πουλάνε το παραμύθι της αθανασίας για να ενώσουν την μηχανή με τον άνθρωπο.

Ονειρεύονται οι μαθητευόμενοι μάγοι να αποικίσουν τον Αρη ,τρομάρα τους!

Πρίν χρόνια ένας απιστη-μονας τους έλεγε φόρα παρτίδα, χωρίς καμία συστολή ότι οι άνθρωποι για να κατοικήσουν στον Αρη δεν χρειάζονται να έχουν πόδια αλλά να έχουν μόνο χέρια..

Μετά δεν θα καταλήξουμε κάποια στιγμή, σε επιστήμη φρανκεστάιν;

Οτι είναι να κάνουν και για όποιον το κάνουν,το ξερουν δεν το ξέρουν, να το κάνουν γρήγορα!

« Και  τότε  φανήσεται  το  σημείον  του  Σταυρού είς τον ουρανό,  και τότε  θα κλαίνε σπαρακτικά
όλες οί φυλές της γής, καθώς θα βλέπουν  τον Ιησούν Χριστό ερχόμενον  επί των νεφελών του ουρανού
μετά  δυνάμεως  και  δόξης  πολλής,   και την τιμωρία τους να πλησιάζει, επειδή δέν πίστεψαν στό Ευαγγέλιo τού Χριστού καί στίς εντολές Του…»  ( κατά Ματθ. ΚΔ΄ 30 )

.

Σχετικά με ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ

Δείτε όλα τα άρθρα του/της ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ →