Η Αλίκη είς τήν Χώραν τών Θυμάτων καί η Αγνότητα είς τήν Χώραν τής π.Χ. Ελληνορθοδοξίας

Η Αλίκη είς τήν Χώραν τών Θυμάτων καί η Αγνότητα είς τήν Χώραν τής π.Χ. Ελληνορθοδοξίας

Η Αλίκη είναι η αφέλεια….

Η αφέλεια είναι η άγνοια….

Η άγνοια οδηγείται είς τή πλάνη τών θαυμάτων….

Ώστε η άγνοια νά γίνει τό θύμα

Είς τήν Χώρα τών Θυμάτων….

Όλη η Ιστορία τής προειδοποίησης τού Χριστιανισμού….

Σ’ έναν παραμύθι….

 Η Αλίκη έναν αγνόν κοριτσάκι, παραπλανείται από τόν λύκον, τόν πονηρόν λύκον, όχι εκείνον τής αντίστασης, τής αυτονομίας, τής ανενταξίας εναντίον τών μάνδριξ τής σατανικής συναγωγής.

Απομονώνεται καί θυσιάζεται, σφάζεται καί τό αίμα τής πίνεται διά νά λάβει ό βρυκόλακας πονηρός λύκος τό ανδρενοχρώμιον….

Οί βρυκόλακες είς τά παραμύθια τής ημιαλληγορίας καί είς τά στοιχεία τής πόσης ανδρενοχρωμίου, προτιμούν αίμα αγνότητος. Διατί; Επειδή τούς λείπει η ευλογία, διακατέχονται από κατάρα, κόλλαση, έλλειψη αληθινής Άκτιστης Ευτυχίας όπως αυτή οπού προσδίδει Τώ Αγίω Πνεύματι είς τούς ανθρώπους τής Αγνότητος. Τής Ανωτέρας τών Λέξεων καί τών Εννοιών!….

Ποίος είναι ό αγνός; Αγνός είναι εκείνος ός δέν έχει γνώση ήτοι διάκριση καλού καί κακού, ό αχάπαρος αθώος….

Η λέξη έχει ώς σύνθεση τό άλφα στερητικόν + τό γνός = γνώση, γνωρίζω = γνώ+ροή+ζώ….

Μία αντίθεση έννοια τής γνώσης είναι η άγνοια ήτοι ά+γνοία = άλφα στερητικόν + γνοία….

Η γνοία είναι σύνθεση τών γ+νοία….

Η έγνοια σύνθεση τών έγ+νοία πιθανώς ήταν έν+νοία (ή έχω+νοία = εχένοια = έγνοια) = εννοώ, καταλάβω, διακρίνω, εξεχωρίζω τά πράγματα, τό καλόν, τό κακόν, τό ουδέτερον, τό ανάμεικτον, τό ούτως, τό άλλως πώς καί τό διαφορετικόν από όλα αυτά…. υπαρξιακώς!….

Έγνοια είναι η διαρκή σκέψη καί μελέτη διά τήν διεκπαιρέωση ή διαντιμετώπιση μίας κατάστασης ή ενός προβλήματος. Η έγνοια είναι μία προϋπόθεση τής πρόνοιας, η μητέρα τής πρόνοιας.

Η διαφορά γραμματικώς τής έγνοιας από τήν άγνοια είναι δύο γράμματα, τό έψιλον καί τό άλφα…. Κυριολεκτικώς βάσει αυτών η άγνοια γράφεται αέγνοια…. Οί λέξεις άλλαξαν, τό γνωρίζουμε, γράπτηκε, είναι προφανές καί συνεχίζουν ν’ αλλάζουν, νά επαναφέρονται, νά συνθέτουνται καινούργιες.

Άγνοια σημαίνει αγνωσία….

Έγνοια σημαίνει είμαι κατατοπισμένος, ενημερωμένος, έχω γνώση περί τού τί συμβαίνει καί τί πρέπει νά πράξω ή αντιδράσω…. Η ΝΤΠ σού σκότωσε τήν έγνοια προωθώντας είς τά υποσυναισθήματα καί τά υποσυνείδητα σού τήν ανεμμελειά δηλαδή ερχόμαστε πάλιν είς τήν αφέλεια τής Αλίκης είς τήν Χώρα τών Θυμάτων….

Η αφέλεια χαρακτηρίζεται από ανεμμελειά καί η ανεμμελλειά από αφέλεια, οί δύο όψεις τού ίδιου ψυχολογοκρατικού κέρματος….

Ανέμμελος είναι εκείνος ός διακατέχεται από άνευ+μέλλοντος, ήτοι δέν ενδιαφέρεται, δέν γνωρίζει, δέν προβλέπει καί δέν εγνοιάζεται διά τό μέλλον. Όλος ό κόσμος τού είναι τό παρόν καί τό μόνον χρονικόν πλαίσιον οπού αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει είναι τό παρόν καί αυτόν λειψόν….

Ό εμμελλής (καί όχι εμμελής), ό επιμελλής (καί όχι επιμελής διότι η λέξη είναι σύνθεση τού επί+μέλλον) έχει έγνοιες,….. γνωρίζει…..

Ό αφελής είναι αμμελλής….. διακατέχεται από άγνοια…. καί αγνότητα….

Τά αντίστροφα τής γνώσης είναι δύο: α) η άγνοια καί β) η αγνότητα….

Άγνοια/άγνοιος είναι αυτόν οπού δέν περιήλθεν είς τήν αντίληψη σού ή δέν έχεις τή δύναμη νά καταλάβεις ή νά αντιληφθείς παρότι δέν είσαι αθώος.

Αγνότητα/αγνός είναι αυτός οπού δέν έχει υπόψιν τού τήν Ηθική, όχι επειδή τήν απέρριψε αλλά δέν γνωρίζει τή διαφορά ήθους καί ανηθικότητος. Δίκαιου καί άδικου, έντιμου καί άτιμου, σωστού καί λάθους, αυτοκριτικής καί αυτοαειυπερύψωσης!….

Ό αγνός είναι άγγελος! Ό άγγελος είναι αγνός κατ’ επιλογήν! Γνωρίζει τό καλόν καί τό κακόν καί επιλέγη πεισματικώς τό αγαθόν!

Ό έν γνώσει τού παραμένων αγνός είναι ό άγιος….

Άγιος είναι αυτός οπού επιλέγει τό καλόν έστω καί άν τό καλόν τόν βλάπτει, τόν δικάζει, τόν κατηγορεί….

Επιλέγει τό καλόν επειδή τό καλόν είναι τό δίκαιον…..

Επιλέγει τό δίκαιον επειδή τό δίκαιον προϋποτάσσεται είς τήν Δικαιοσύνη….

Κανείς δέν μπορεί νά επιλέξει τή Δικαιοσύνη από μίσος, γιά δοκιμάστε!

Η Δικαιοσύνη δέν είναι γλυκειά, άρα τέ διατί κάποιος νά επιλέξει τήν Δικαιοσύνη άν όχι από αγάπη αφού δέν είναι γλυκειά;….

Όποιος επιλέγει τήν αγάπη δέν τήν επιλέγει επειδή είναι γλυκειά αλλά επειδή είναι Δικαιοσύνη….

Όποιος επιλέγει τήν Δικαιοσύνη δέν τήν επιλέγει επειδή είναι γλυκειά αλλά από αγάπη διά τό δίκαιον τής Δικαιοσύνης. Όχι τό δίκαιον τής αδικοκρατίας ή ημιπαραδικαιοκρατίας τού ανθρώπινου αστικού νόμου…

Αγάπη δέν είναι αυτόν οπού σ’ αρέσει χωρίς νά είναι δίκαιον. Αυτόν οπού σ’ αρέσει χωρίς νά είναι δίκαιον καί χωρίς νά σ’ εγνοιάζει εάν είναι δίκαιον ή όχι δίκαιον, είναι η αρεσκεία τής ιδιοτέλειας, τής ιδιοαπόλαυσης, τής ιδιοευχαριστήσεως…..

Όταν κάποιος κλέβει κάτι οπού αγαπά δέν αγαπά! Αρέσκεται!…. Όποιος αγαπά δέν κλέβει ούτε ό,τι αγαπά ούτε ό,τι δέν αγαπά, δηλαδή ούτε ό,τι αρέσκεται ούτε ό,τι δέν αρέσκεται!….

Όποιος προσπαθεί νά εξεχωρίσει τήν αγάπη από τή Δικαιοσύνη, προσπαθεί νά κτίσει κεραμύδι χωρίς ύδωρ μόνον μέ τό χώμα…. κατά τό θαύμα τού μεγάλου Άγιου Σπυρίδωνα….

Προσπαθεί νά πιεί ύδωρ αφαιρώντας τό οξυγόνον ή νά λειτουργήσει ηλεκτρομαγνητικόν σύνστημα αφαιρώντας τόν ηλεκτρισμόν….

Η Αλήθεια είναι τό άϋλον ύδωρ από τή σύνθεση τής Αγάπης μέ τή Δικαιοσύνη….

Τό ψεύδος οδηγεί είς τή Χώρα τών Θαυμάτων τών Θυμάτων τής Αλίκης. Αυτόν οπού κατηγόρησε ό Σωκράτης λέγωντας ότι οί ψεύτες λένε κάθε φορά διαφορετικά ενώ ό ίδιος κάθε ημέρα τά ίδια επειδή η αλήθεια δέν αλλάζει είναι η ίδια καί ό,τι είναι ίδιον καί απαράλλακτον είναι αιώνιον, άκτιστον, ακατάλυτον….

Ερευνώντας μόνον μία λέξη τών αρχαίων φιλοσόφων καί τής Αρχαίας Ελλάδος ήτοι τήν Ηθική, φτάνουμε απρόσκοπτα καί χωρίς άλλη πιθανότητα είς τόν Χριστιανισμόν….. Είναι ολοφάνερον ότι υπήρχε, υπάρχει καί θά υπάρχει η Ελληνορθοδοξία….

Η Ελληνορθοδοξία υπήρχε πρίν κάν Ενσαρκωθεί ό Σωτήρ Χριστός, καθότι ήταν η αντίληψη, οί αυτόκλητες καί αυτονόητες έννοιες καί σημασίες τής ελληνικής λέξεως Ήθος/Ηθική!….

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ