Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ!

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ!

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ: ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΟΧΙ!

Το σφυροκόπημα ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης συνεχίζεται. Τώρα ήταν η σειρά του ιταλικού λαού, ο οποίος καταψήφισε μαζικά την προτεινόμενη συνταγματική αναθεώρηση του Πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, κάνοντας μια μίνι-επανάσταση τόσο ενάντια στην ντόπια ελίτ όσο και στις ευρωπαϊκές ελίτ, αφού δεν υπάρχει αμφιβολία για τις αντι-ΕΕ διαθέσεις της ψήφου.

Ήταν μια νίκη του άτυπου αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος που θεριεύει μέρα με τη μέρα!

Οι Ιταλοί νέοι εξεγέρθηκαν μαζικά κατά της ΕΕ κατεβαίνοντας συχνά στους δρόμους και αμέσως μετά το δημοψήφισμα, για να διαδηλώσουν κατά της ΕΕ ως της βασικής υπαίτιας της ανεργίας που μαστίζει κυρίως τους νέους.

Έτσι σπάει το Μεσογειακό «Μέτωπο της απάτης» που ήθελε να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με Ρέντσι και Podemos, αφού ο μεν πρώτος ήδη πετάχθηκε στα σκουπίδια της Ιστορίας (όπως θα πεταχτεί και ο ίδιος ο Τσίπρας, αν και γι’ αυτόν και τους συν-απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκλημάτησαν σε βάρος του Ελληνικού λαού, αυτή θα ήταν η μικρότερη τιμωρία) ενώ το δεύτερο (Podemos) πάει για τα σκουπίδια πριν ακόμη δοκιμαστεί.

Το ΟΧΙ ήταν συντριπτικό με τη διαφορά να αγγίζει σχεδόν τις 20 ποσοστιαίες μονάδες (41% έναντι 59%), φανερώνοντας την αντίθεση της ιταλικής κοινωνίας στις εφαρμοζόμενες πολιτικές υπό τη χορηγία της ΕΕ που στραγγαλίζουν οικονομικά την πλειοψηφία.

Το βράδυ της Κυριακής, ο Γιούνκερ, ο Σουλτς, ο Σόιμπλε αλλά και ο «αριστερός» Τσίπρας δεν πρόλαβαν να πανηγυρίσουν την επικράτηση του δικού τους Βαν ντερ Μπέλλεν στις εκλογές της Αυστρίας, με την απάντηση να έρχεται άμεσα και αυτή τη φορά από τον ευρωπαϊκό νότο, ξυπνώντας νέους εφιάλτες στην Υπερεθνική Ελίτ για το μέλλον του οικοδομήματός της.

Το γεγονός πως τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να δώσουν την εικόνα ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι η αποδοκιμασία απλά και μόνο στο πρόσωπο του Ρέντσι, δεν μπορεί να συσκοτίσει την πραγματική εικόνα.

Η ψήφος της Κυριακής είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς δόθηκε στους Ιταλούς η ευκαιρία να μπουν στο χορό που άνοιξε πέρσι τον Ιούνιο η Μεγάλη Βρετανία και να εκδηλώσουν ξεκάθαρα τη δυσαρέσκειά τους για την ΕΕ στο σύνολό της. Μια ΕΕ που καταδικάζει 1 στους 4 σε καθεστώς ένδειας και τους νέους σε μαζική ανεργία.

Αποτελέσματα τα οποία ανάγονται στην εφαρμογή των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών της παγκοσμιοποίησης, όπου αυτή επιβάλλεται. Οι «4 ελευθερίες» –η πεμπτουσία της παγκοσμιοποίησης– είναι αυτές που καταστρέφουν κάθε δυνατότητα άσκησης οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας.

Η απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και εργασίας (ανοιχτά σύνορα) είναι αυτή που ευθύνεται για την εκτόξευση της ανεργίας αλλά και των εθνικών χρεών, πλημμυρίζοντας τις τοπικές κοινωνίες με προϊόντα που δεν παράγουν οι ίδιες και δημιουργώντας ελλείμματα και χρέη. Γι’ αυτό και η μεγάλη πλειοψηφία των άνεργων νέων της Ιταλίας ψήφισε, μέσω του δημοψηφίσματος, κατά της ΕΕ και των εφαρμοστικών της νόμων.

Η απελευθέρωση των υπηρεσιών, η παραχώρηση δηλαδή στο ιδιωτικό κεφάλαιο κοινωνικών παροχών όπως η υγεία και η παιδεία, έρχονται να συμπληρώσουν σε κοινωνικό επίπεδο την λαϊκή εξαθλίωση, σε συνδυασμό με τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας. Αυτή είναι η ΕΕ και η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αυτήν καταψήφισαν οι Ιταλοί.

Οι μεγαλύτερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης που υποστήριξαν το ΟΧΙ, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, τάσσονται ανοιχτά υπέρ της εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη (που φυσικά θα οδηγήσει, για οικονομικούς λογούς, αναπόφευκτα στην έξοδο από την ΕΕ, έστω και αν δεν το ομολογούν) και ζητούν άμεσες εκλογές που μπορεί να επιφέρουν πολύ σημαντικές εξελίξεις.

Όπως λένε οι αναλυτές, η Ιταλία αποτελεί τον σεισμογράφο της ΕΕ καθώς, «καταγράφει μικρές πολιτικές δονήσεις που στη συνέχεια εξαπλώνονται στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο ως μεγαλύτερο σοκ». Έχοντας υπόψη το ιδιαίτερα προβληματικό τραπεζικό σύστημα της γείτονος χώρας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι αναταράξεις που πιθανόν θα υπάρξουν θα επιφέρουν ρήγματα στην εξουσία των κομισάριων της ΕΕ, αφήνοντας χώρο στον λαϊκό παράγοντα να δράσει.

Είναι εμφανές από τα αλλεπάλληλα γεγονότα σε όλον τον κόσμο, από το βρετανικό Brexit, μέχρι τη νίκη Τραμπ, και από τις νίκες των αντιδυτικών υποψήφιων στις εκλογές της Μολδαβίας και της Βουλγαρίας μέχρι το ιταλικό δημοψήφισμα, ότι ένα πελώριο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης γιγαντώνεται. Ο λαϊκός παράγοντας σε κάθε ευκαιρία που του δόθηκε το τελευταίο εξάμηνο όρθωσε το ανάστημά του ενάντια στην Υπερεθνική Ελίτ.

Τώρα μένει οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι φοιτητές, οι άνεργοι κ.λπ. να μετατρέψουν αυτό το άτυπο κίνημα σε ένα πραγματικό όχημα πάλης που θα αγωνιστεί για τον αυτοκαθορισμό κάθε λαού μέσω της αποκατάστασης της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας κάθε χώρας.

Για εμάς η άνοδος των επονομαζόμενων από το σύστημα «λαϊκιστικών» κομμάτων είναι μια θετική εξέλιξη, καθώς είναι (δυστυχώς) οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που διατυπώνουν αιτήματα σύγκρουσης με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Σε αντίθεση με την «Αριστερά» παγκοσμίως που είτε είναι πλήρως ενταγμένη στο σύστημα (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) είτε ζει έναν αιώνα πίσω και αδυνατεί να εκφράσει τα σύγχρονα αιτήματα της ταξικής πάλης.

Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου και γενικότερα τα θύματα της παγκοσμιοποίησης δεν πρόκειται να την εμπιστευθούν ξανά, γι’ αυτό το λόγο πρέπει να παλέψουμε σήμερα για την οικοδόμηση ενός πραγματικού αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος. Ενός κινήματος που θα επιδιώκει την εθνική κυριαρχία και την οικονομική αυτοδυναμία κάθε χώρας ως απαραίτητη συνθήκη για την πάλη για κοινωνική απελευθέρωση.

Ενός κινήματος πραγματικά διεθνιστικού που θα προβάλλει την συνεργασία των λαών στις βάσεις της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, μακριά από τις ανθρωποφαγικές αξίες του ανταγωνισμού και του κέρδους. Τέλος, ενός κινήματος πραγματικά δημοκρατικού, με δομές που να εξασφαλίζουν την ισοκατανομή της δύναμης ανάμεσα στα μέλη του.
ΠΗΓΗ

oimos-athina