Δοκίμιο για τη Βασιλεία: Μέθοδος και Μύγα

Παιδευόμαστε κάπου 500 χρόνια τώρα με τις Ουτοπίες και τις Στενοτοπίες που θέλουν να βάλουν Τάξη στα ανθρώπινα πράγματα. Θεσμοθετήθηκαν και ρυθμίστηκαν τα πάντα και το πρόταγμα υπήρξε το ίδιο, είτε επρόκειτο για τις φιλελεύθερες είτε για τις σοσιαλιστικές ιδεολογίες. Κανένα σύστημα όμως δεν μπόρεσε να βάλει κανόνες στη Μύγα.

«Ο Βασιλιάς είσαι εσύ» ήταν το σύνθημα, και «όλα γίνονται στο όνομά σου» το απόφθεγμα. Κι αφού εμπεδώθηκε η βασιλεία του καθενός, ήρθε η ώρα της ατομικής ευθύνης… Αυτοβεβαίωση για να πας στη δουλειά. Αυτοβεβαίωση για να βγάλεις το σκύλο βόλτα. Αυτοβεβαίωση για να βγάλεις το βασιλικό σου παράστημα περίπατο. Αυτοβεβαίωση για να πας να πάρεις ψωμί και γάλα. Θαρρείς πως καθιερώθηκε συνειδητά η βασιλική πυγμή στη δράση ενός εκάστου, κι αυτό χωρίς το επικίνδυνο βάρος του Στέμματος. Ω, τι αφέλεια! Κι όμως, τόσοι πολλοί πίστεψαν ότι μπορούν να γίνουν βασιλείς χωρίς να παίζεται το κεφάλι τους…

Το παραμύθι της αυτοδιάθεσης ήταν δήθεν για να αποδεσμεύσεις τον Οίστρο σου, το δημιουργικό σου Οίστρο, ώστε να εξαλειφθεί η βία και η καταπίεση σε όλα τα επίπεδα εξουσίας (κράτος, οικογένεια, επιχείρηση, εκκλησία, διαπροσωπικές και διαφυλικές σχέσεις). Εγγεγραμμένα δικαιώματα παντού, σφραγισμένα με χίλιες διαφορετικές σφραγίδες. Κι όμως, η βία και η καταπίεση είναι ακόμα εδώ και είναι παντού. Ο Οίστρος δεν ήταν αυτό που νόμισε ο κόσμος, δεν ήταν αυτό που τού είπαν. Ο Οίστρος είναι ίσως το μόνο Κινούν που δεν ιδεολογικοποιείται. Είναι στη φύση του να μην κάθεται στον Ιστό της Αράχνης.

Εσχάτως, διόλου τυχαία, παίζεται ένα σήριαλ ειδήσεων περί πράξεων βίας και βια-σμού που φέρουν το στέμμα του Οίστρου, και μάλιστα αναδρομικά. Τόση πρόοδος στην ανθρωπιστική μέθοδο, τόση μελάνη για το διασκευασμένο franchise της βασιλικής κορώνας στη μαζικοδημοκρατική πανοπλία του καθενός, κι όμως είμαστε εδώ που είμαστε, αυτοί που είμαστε.

Θα ήμασταν και εμείς αφελείς να πιστέψουμε ότι διέφυγε της αντιλήψεως των οδηγητών της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας ο Οίστρος, η Μύγα. Θα ήταν πολύ απλό μετά την πρώτη αστική επανάσταση να υπάρξει νομοθετική μέριμνα για το …άπιαστο Κινούν· εάν τότε, στις απαρχές της βασιλείας του καθενός, θεσπιζόταν με νόμο «Έντυπο Συναίνεσης Συνουσίας», μια αυτοβεβαίωση -όπως στα καθ’ ημάς κορωναϊκά- που θα έβαζε Τάξη στο βασανιστικό πρώτο επίπεδο των ανθρωπίνων πραγμάτων. Αυτό δεν έγινε, συνειδητά δεν έγινε. Αντίθετα, ο Οίστρος αφέθηκε να κινείται με τον δικό του βασιλικό κανόνα, τον κανόνα της Μύγας, μέσα και ανάμεσα σε πλήθος άλλων θεσμισμένων και μέχρι κόκκου κόνεως ρυθμισμένων σχέσεων των εν κοινωνία ανθρώπων.

Γιατί δεν έγινε αυτό και έγιναν όλα τα άλλα είναι ένα ερώτημα που κάθε ασκεπής μικρός, μικρομεσαίος και μεγάλος βασιλέας των μαζικοδημοκρατικών χρόνων θα έπρεπε, έστω τώρα, να θέσει στον εαυτόν του και να επιχειρήσει να απαντήσει. Ο πολύ μεγάλος βασιλέας, για την ακρίβεια ο σφετεριστής του θρόνου του Βασιλέως, το είχε απαντήσει πριν επιχειρήσει την πρώτη αστική επανάσταση. Όμως, από τη στιγμή που -ως λαοπρόβλητος- παραχώρησε το Στέμμα στον κάθε έναν, απεκδύθηκε και την ευθύνη. Άρα, ας αποτανθεί ο καθένας στον εαυτόν του. Ένα είναι βέβαιον: καμία Κυβέρνηση, δημοκρατικά εκλεγμένη, δεν μπορεί να πιάσει στον Ιστό της τον Οίστρο.

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Υ.Γ.: Η εκτροπή στη μέθοδο δεν σημαίνει ότι χάθηκε ο κόσμος. Απλά χάθηκε ο πολύς ο κόσμος στην περιπλάνηση, παραπονούμενος διαρκώς για τις ενοχλητικές Μύγες. Και μιας και τίποτα δεν μπορεί πλέον να κάνει ο κόσμος των πολλών-πολλών μικρών και μεσαίων βασιλιάδων χωρίς να αποτανθεί στους ειδικούς, η οδός θα στενεύει όλο και πιο πολύ. Στη νέα Νέα Τάξη των ανθρωπίνων πραγμάτων, οι Γνήσιοι Φυσιοδίφες και οι Σκληροί Ποιητές δεν είναι ούτε ειδικοί ούτε λογίζονται. Συνεπώς, ούτε φαίνονται ούτε ακούγονται. Για να χρονογραφήσουν μπορεί και να πέρασαν στη συνομοταξία των ενοχλητικών εντόμων…

Για την αντιγραφή,
Τέντζερης

Πηγή: eurocrisis.wordpress.com

Σχετικά με Τέντζερης

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Τέντζερης →