Δέν μπορείς νά κάνεις ό,τι θέλεις καί νά νικήσεις τόν εχθρόν! Η Ηθική είναι ό ολετήρας τής στρατηγικής τού εχθρού!… Μέρος 1

Δέν μπορείς νά κάνεις ό,τι θέλεις καί νά νικήσεις τόν εχθρόν! Η Ηθική είναι ό ολετήρας τής στρατηγικής τού εχθρού!… Μέρος 1

Δέν μπορείς νά κάνεις ό,τι θέλεις καί νά νικήσεις τόν εχθρόν! Άλλωστε, ό εχθρός σέ νικάει προσφέρωντας σού καί επιτρέπωντας σού νά κάνεις ό,τι αυθαίρετον θέλεις. Διαιρείσαι καί διχάζεσαι από σύνολον σέ υποσύνολα καί μονάδες καί εκμεταλλεύεται τήν αδυναμία τής μή ομοσυνολίας….

Σ’ εμένα δέν μπορείς νά ειπείς ψέματα ούτε μπορώ εγώ νά σού λέω ψέματα διά νά σέ κολακεύω. Δέν σού γράφω διά νά σέ κολακέψω σού γράφω διά νά σέ συνειδητοποιήσω, νά σέ κάνω νά αισθανθείς τό βάρος τής υποκρισίας σού….

Μεταξύ μάς είσαι αρκετά έξυπνος νά διακρίνεις τί σού αρέσει καί τί δέν είναι σωστόν από αυτά οπού σ’ αρέσουν… Κατά συνέπεια δέν έχεις κανέναν άλλοθι, ουδεμία αυτοϋπεράσπιση έναντι τής Ηθικής…

Τό γνωρίζω ότι σέ πονάει καί αποφεύγεις νά τό σκεπτείς περισσότερον από μερικά δευτερόλεπτα ή καί ολιγότερου χρόνου… Γνωρίζω ότι αποσπάς τό μυαλόν σού μέ άλλα ευχάριστα καί χρειώδη ή υπουσιώδη ασχολήματα τής καθημερινότητος καί τής ανάγκης τής βιωτής…

Σέ γνωρίζω καλά σέ γνωρίζω υπέρμετρα όλους μάς!…. Κάθε πρόφαση περί άγνοιας είναι ακόμη μία στοίβη είς τόν βωμόν τής αυτοαμαρτίας… Γνωρίζω ότι διά ν’ απαλείνεις τόν πόνον λές δέν είναι έτσι, τής ιδέας μού είναι δέν υπάρχει τίποτε, δέν υφίσταται ενοχή, τύψη, ερινύες, ειμαρμένη, άτη, νέμεσις, έρις καί οί άλλες θεότητες ή αγγέλισσες τής τιμωρρίας… Μόνον νά τίς συναφέρνεις εξεύρεις καί νά τίς φέρνεις σ’ αντίλογον πρός Τόν Χριστιανισμόν, ή άν είσαι στενωπομυαλός Χριστιανός νά μήν καταλάβεις πώς αυτός καί ό άλλος λένε τά ίδια πιστεύω ήτοι τήν Ηθική….

Δέν ημπορείς νά κάνεις τό σωστόν δηλαδή δέν ημπορείς νά νικήσεις τόν εχθρόν εάν δέν ευθυγραμμίσεις τό μ’ αρέσει μέ τό πρέπει…, δηλαδή τό αγαπώ μέ τήν αγιότητα…

Σ’ έναν ανταγωνισμόν διά τά δώρα τής αδικίας εάν είσαι ό ηττημένος δέν ευδικαιούσαι καμμία διακαίωση από τό δίκαιον. Απλά είσαι ό ηττημένος διεκδικητής τής δόξας τής αδικίας…

Δέν ημπορείς νά νικήσεις τόν εχθρόν εάν ομοιάζεις μέ τόν εχθρόν. Δύο σύνολα ημπορούν νά λειτουργήσουν άψογα, η σπείρα τού άδικου καί τού κακού καί η σπείρα τού αγαθού καί τού δίκαιου, η σπείρα τής αυθαιρεσίας τού μ’ αρέσει καί τό κάνω καί δέν λογαριάζω τήν γνώμη καί τήν πίκρα κανενός καί η σπείρα τής ηθικής πρόσκεψης…

Όλα τ’ άλλα σύνολα καταρρέουν αμέσως μέσα από τήν δοκιμασία τής τριβής τούς μέ τήν κοινωνία, τήν σκέψη καί τούς πειρασμούς… Καί θά μού αντιλογίσεις καλά εσύ ωμιλείς διά Τετραπιθανότητα, πού είναι σ’ αυτήν τήν περίπτωση τό σύνολον τού ουδέτερου καί τού ανάμεικτου; Πολύ καλά έκαμες καί μού τό θύμισες!…

Τό ανάμεικτον είναι αυτόν οπού ζούμε, αυτόν οπού ενστερνιζόμαστε οί περισσότεροι, ολίγον έτσι ολίγον γιουβέτσι, ολίγον καλοί ή επιλεκτικώς καλοί, ολίγον κακοί ή επιλεκτικώς κακοί, ολίγον ουδέτεροι ή επιλεκτικώς ουδέτεροι, αλλά ποτέ κάτι πολύ συγκεκριμμένον…

Τό ουδέτερον σύνολον είναι η αποχή! Αλλά ποίος είναι σέ θέση νά έχει αποχή από τά πάντα καί διαπαντός; Απάντησε μού; Ουδείς! Τό ουδέτερον σύνολον είναι η νιρβάνα, η κενότητα, η εκκένωση, αλλά αυτή είναι στιγμιαία, εκπνέει γρήγορα όσον γρήγορα επανέρχεται ή έρχεται… Τό μάνδριξ είναι ουδέτερη αντίληψη μίας ιδιαίτερης σχιζοφρενούς ψευδαίσθησης.

Δέν ημπορώ νά σού λέγω ψέματα, δέν πληρώνουμαι, αλλά θέλω νά πληρωθώ δηλαδή νά εκπληρωθώ ήτοι νά πληρούμαι μέ τό αρχαιοελληνικόν ρήμαν…. Όποιος πληρώνεται δέν ημπορεί νά αυτοεκπληρωθεί, τόν αποκόπτει τό χρήμα. Δέν ημπορείς νά έχεις έμπνευση όταν πληρώνεσαι, σέ πληροί προδιαγραφικώς τό χρήμα καί νοιώθεις χορτάτος ώστε νά παύεις νά πεινάει τό πνεύμα διά περαιτέρω έμβαθυνση… νού!… Τό χρήμα είναι τό ισχυρότερον αναβολικόν… Πάρε έναν άνθρωπον μέ νευρικόν κλονισμόν καί κέρασε τόν εκατομμύρια μονομιάς θά έρθει είς τά «σύγκαλα» τού, αυτά τά σύγκαλα οπού προσφέρει τό χρήμα όχι η Ηθική…

Η αγάπη είναι ανεκπλήρωτος έρωτας μέσα σέ μία κοινωνία έλλειψης αγάπης. Η αγάπη είναι η αδημονία τού ανεκπλήρωτου έρωτα, όταν εκπληρωθεί ημπορεί νά καταντήσει μέχρι καί βαρετή φορτική συνήθεια ή ανυποφορία… Η αγάπη είναι έλλειψη πληρότητος, έλλειψη ικανοποιήσεως, έλλειψη αυτοποδοχής σ’ έναν κόσμον αηδίας… Η εκπλήρωση τής αγάπης έρχεται πολύ αργότερα ώς έκπληξη ανταμοιβής. Έρχεται όταν πιά όλα είναι πεπερασμένα άνευ σημασίας…

Κανένας δέν θέλει νά σηκωθεί όταν ίσταται, ό πτωχός θέλει νά σταθεί είς τά πόδια τού, είναι πτώμα, είναι πτώξ = πεσμένος… Ό ωραιότερος έρωτας είναι ό ανεκπλήρωτος καί άν συνεχίσει νά είναι ωραίος είναι επειδή βλάστησε μέσα τού τά άνθη τού ανεκπλήρωτου έρωτα. Η μυθολογία λέγει ότι ό έρωτας βουττούσε τά δύο τού βέλη είς τίς δύο βρύσες τής βάθρας τών Λουτρών τής Αφροδίτης είς τήν Πάφο, ό τό έναν ρυάκι έρρεε πικρόν καί τό άλλον γλυκόν ύδωρ. Ό έρωτας είναι γλυκόπικρος, είναι σέ μόνιμη πενία καί σέ μόνιμη εμπάθεια ό ερωτευμένος λέγει ό Σωκράτης όταν περιγράφει τόν έρωτα…

Αυτόν οπού θέλω απ’ εσένα είναι νά επανεκκινήσω τόν άνθρωπον μέσα σού, αυτόν οπού απέθανες καί σάπισες μέσα σού καί έχεις τό βάρος τής δυσωσμίας τού μέσα σού…

Δέν ημπορείς νά νικήσεις τόν εχθρόν όταν τόν έχεις μέσα σού, όταν συνεργάζεσαι μαζύν τού μέσα σού καί έτι χειρότερον ασυνειδήτως καί ασυναισθήτως… Δέν ημπορείς νά νικήσεις τόν εχθρόν όταν έχεις τήν ίδια ηθική υπόσταση μαζύν τού. Εάν ό εχθρός είναι καλός θά τόν νικήσεις εάν είσαι κακός καί εάν είναι κακός θά τόν νικήσεις εάν είσαι καλός. Τά όμοια δέν αλληλοηττούνται αλλά αμφοτεροηττούνται…

Εάν έχεις απέναντι σού τήν παράταξη τού κακού δέν ημπορείς νά τόν νικήσεις μέ τό νά είσαι συνάμα κακός. Διατί;…

Η σπείρα τού κακού μέ τό περισσότερον χρήμα οία καί άν είναι αυτή εξαγοράζει τίς άλλες σπείρες τού κακού μέ τό χρήμα τής, άλλωστε εισίν ομοούσιαι! Η σπείρα τού καλού, τού αληθινού καλού δέν εξαγοράζεται μέ χρήμα, ούτε μέ κοσμικόν καλόν αλλά μέ υπερβατικόν μετυπαρξιακόν καλόν. Μέ άλλα λόγια διά νά τήν εξαγοράσεις πρέπει νά τής προσφέρεις έναν καλόν καλύτερον από τό αληθινόν καλόν οπού πιστεύει, έναν υπερκαλόν, έναν υπέρτατον φιλόκαλον καλόν!…

Νά διατί δέν θά νικήσεις τό κακόν επειδή δέν τό καταλάβεις αυτόν. Εάν τό καταλάβεις αυτόν καί τό αυτοορκιστείς ήδη είναι ηττημένον τό οίον κακόν ενόσω δέν γίνεσαι αυτοεπίορκος!