ΤΙ ΠΗΡΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ
Γράφει ο Todd Hayen
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Σταματήστε το πάρτι, φίλοι μου, δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία, και αυτή κάνει μόνο ένα διάλειμμα.
Έχω γράψει αρκετές φορές για αυτή την πρόωρη ευφορία, προειδοποιώντας ότι πραγματικά δεν έχουμε κερδίσει τίποτα, ούτε καν μια μάχη, μέχρι να πέσουν κάποια κεφάλια.
Και δεν υπάρχουν κεφάλια που να κυλούν. Ούτε καν ένας φευγαλέος αποδιοπομπαίος τράγος που να έχει καταστρέψει την καριέρα του εξαιτίας όλων των κατηγοριών που του ρίχνουν.
Στην αρχή νόμιζα ότι ο Fauci θα έπαιρνε αυτή την τιμή με τη μυστηριώδη εξαφάνισή του ως προάγγελο της δημόσιας πτώσης του. Αλλά έκανα λάθος.
Το μόνο που κάνει είναι να φύγει κάπου ιδιωτικά για να γλείψει τις πληγές του, αν υποθέσουμε ότι θεωρεί τον εαυτό του τραυματισμένο, πράγμα που μάλλον αμφιβάλλω.
Όχι, δεν κερδίσαμε καμία μάχη, ούτε καν μια αψιμαχία. Ο εχθρός απλά υποχώρησε λίγο. Ξυπνήσαμε ένα πρωί και είχαν φύγει. Ο λόφος για τον οποίο υποτίθεται ότι πολεμούσαμε ήταν δικός μας.
Ο λόφος ήταν δικός μας. Δεν φαίνεται ότι και οι δύο πλευρές πολεμούσαν για τον ίδιο λόφο.
Τι συνέβη λοιπόν; Ξέρω ότι κάνω κήρυγμα στη χορωδία εδώ. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια πολύ καλή ιδέα για το τι συνέβη. Το επεισόδιο Ουκρανίας/Ρωσίας καθιστά σαφή την κλιμάκωση που έχει επιτύχει ο Covid πάνω στον πληθυσμό του κόσμου.
Ξαφνικά όλη η εστίαση μετατοπίστηκε, ξαφνικά ένας νέος εχθρός ήταν ορατός, όπως και οι εχθροί του παρελθόντος – τουλάχιστον ένας εχθρός που μπορούσαμε να δούμε. Ήταν πραγματικά αρκετά εκπληκτικό το πόσο γρήγορα όλες οι φωτογραφίες προφίλ στο Facebook άλλαξαν από το “Εμβολιάστηκα!” στη γαλαζοκίτρινη σημαία της Ουκρανίας.
Καθώς στεκόμαστε στον έρημο λόφο μας στο Covid , ανεμίζοντας τη δική μας σημαία και θέλοντας ο εχθρός να αναγνωρίσει τουλάχιστον πόσο έξυπνοι ήμασταν που καταλάβαμε τα ψέματα και τις υπεκφυγές τους, αναρωτιόμαστε πού έχουν πάει όλοι. “Ναι!!!” φωνάζουμε, “νικήσαμε!!!”.
Όχι, δεν κερδίσαμε, και όχι μόνο δεν κερδίσαμε, αλλά χάσαμε – σε μεγάλο βαθμό. Λυπάμαι που σας το λέω (και όπως είπα, νομίζω ότι οι περισσότεροι αναγνώστες του OG το γνωρίζουν αυτό, ίσως μπορείτε να μοιραστείτε αυτό το άρθρο με όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν καν ότι ήμασταν σε έναν αγώνα).
Είναι πέρα από το πλαίσιο αυτού του άρθρου να απαριθμήσω όλα τα πράγματα που έχουν κερδίσει και όλα τα πράγματα που έχουμε χάσει, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια να αναφέρω αυτά που ξεχωρίζω.
Πρώτα απ’ όλα, νομίζω ότι είναι σημαντικό να επισημάνουμε τα πράγματα που πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι έχουμε κερδίσει – όπως η ανάκληση της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας ως πρώτο παράδειγμα.
Οι περισσότερες πολιτείες, επαρχίες, ακόμα και ολόκληρες χώρες έχουν καταργήσει τη χρήση μάσκας στο κοινό ως “κανόνα, νόμο ή κανονισμό” ή όπως θέλετε να το πείτε.
Αυτό ισχύει και στον Καναδά. Ωστόσο, εξακολουθείτε να πρέπει να φοράτε μάσκα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε ιατρικές εγκαταστάσεις και σε αρκετά άλλα μέρη. Γιατί; Αυτή είναι μια ερώτηση “χα χα”.
Ποτέ δεν υπήρξε λόγος και δεν υπάρχει και τώρα. Και ακόμη και όταν αυτός ο περιορισμός έχει “καταργηθεί”, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να φορούν μάσκες – παντού.
Δεν είμαι σίγουρος για το πώς είναι σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά εδώ στον Καναδά υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που εξακολουθούν να φορούν μάσκες, ακόμη και όσοι περπατούν σε εξωτερικούς χώρους ή οδηγούν μόνοι τους στο αυτοκίνητό τους.
Αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα του “τι έχουν” – τυφλή υπακοή στον σκοπό, ακόμη και όταν ο σκοπός έχει επίσημα ανακοινωθεί ότι δεν είναι κανένας σκοπός.
Ο φόβος δημιουργήθηκε- η υψηλή ηθική του “ακολουθώ την εξουσία για το καλό του λαού” έχει καθιερωθεί. Ένα προληπτικό αποτέλεσμα ακολουθεί τον φόβο – φορέστε μια μάσκα με τον ίδιο τρόπο που φοράει κανείς ένα φυλαχτό για να απομακρύνει τα κακά πνεύματα (αν και αυτό είναι μάλλον πιο αποτελεσματικό).
Μια τυφλή πειθήνια συνήθεια ακολουθεί την υποταγή στην εξουσία. Σύντομα οι άνθρωποι δεν θα ξέρουν καν γιατί άρχισαν να τις φορούν για πρώτη φορά, είναι απλώς ένα πράγμα που κάνεις, όπως η χειραψία όταν συναντάς κάποιον (που δεν κάνουμε πια).
Φυσικά οι “αψέκαστοι” θα πουν “γιατί όχι; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να φοράτε μια μάσκα;” Χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί;
Όταν χρησιμοποιείται ως μια μορφή συμμόρφωσης προς την εξουσία, όταν η χρήση της εξαφανίζει έναν από τους πρωταρχικούς τρόπους επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης των ανθρώπων, όταν είναι πραγματικά ιατρικά επικίνδυνο να τη φοράμε, και όταν δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος – τότε θα πρέπει να τις ξεφορτωθούμε το συντομότερο δυνατό και δεν θα έπρεπε ποτέ να τις έχουμε φορέσει εξαρχής.
Οι δυνάμεις που δεν θα έπρεπε να είναι έχουν κερδίσει μια πολύ αποτελεσματική μορφή τυφλής συμμόρφωσης, έτοιμες να την εφαρμόσουν και πάλι με πλήρη ισχύ με ένα κτύπημα του δακτύλου.
Όχι μόνον οι άνθρωποι εξακολουθούν να τις φορούν, αλλά δεν θα χρειαστεί καμία απολύτως προσπάθεια για να πείσουμε την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού να τα φορέσει ξανά μαζικά.
Έχουν επίσης κερδίσει, και εμείς έχουμε χάσει, ένα αίσθημα αβάσιμου φόβου για τους συνανθρώπους μας.
Η κοινωνική αποστασιοποίηση μας ανάγκασε σε μια ασυνείδητη αποφυγή των άλλων ανθρώπων. Δεν έχω δει να γίνονται πολλές χειραψίες, ούτε καν αγκαλιές. Οι άνθρωποι πλέον αποφεύγουν ο ένας τον άλλον, και αμφιβάλλω αν οι περισσότερες από αυτές τις αποφεύξεις είναι καν συνειδητές.
Αυτό έχει δημιουργήσει ένα βαθύ αίσθημα φόβου και απώλειας εμπιστοσύνης, το οποίο και πάλι μας κάνει όλους εύκολα χειραγωγούμενους. Θα χρειαστούν μόνο μικρές παρεμβάσεις στην κουλτούρα μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να μας σπρώξουν ουσιαστικά οπουδήποτε θέλουν να μας σπρώξουν.
Η κατάρρευση της κοινωνικής ψυχολογίας είναι ξεκάθαρα μέρος της ατζέντας, και πιστεύω ότι μπορούν πράγματι να το θεωρήσουν ως “νίκη” – μια μεγάλη νίκη.
Οι συνέπειες αυτού του είδους των πραγμάτων είναι ασυνείδητες και κυμαίνονται από μια γενική αποσύνδεση από την ανθρώπινη αλληλεπίδραση μέχρι μαζική αναταραχή, ανυπομονησία και έλλειψη ανοχής – περισσότερη βία, οργή στους δρόμους, διαμάχες και φυλετικές ασυμφωνίες, για να μην αναφέρουμε τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους, χρήσης ναρκωτικών και αυτοκτονιών.
Αν σκεφτούμε το 1984 του Όργουελ ως ένα είδος εγχειριδίου για αυτή την ατζέντα, μπορούμε να δούμε τα θεμέλια που έχουν τεθεί για πολλές από τις πιο αποτρόπαιες πτυχές του κόσμου του Μεγάλου Αδελφού.
Η ιδέα του συνεχούς πολέμου που μαίνεται κάπου στον κόσμο είναι σίγουρα στη θέση της, μαζί με τη σύγχυση για το με ποια πλευρά πρέπει να βρίσκεται κανείς ανά πάσα στιγμή. Η προπαγάνδα είναι αμείλικτη και μας αφήνει όλους σε ένα κολλώδες σιροπιαστό χάος. Το μίσος είναι ένα πανίσχυρο ερέθισμα για ακραίο εθνικισμό και συμμόρφωση σε μια μοναδική αφήγηση.
Κατά τη διάρκεια του Covid εκπαιδευτήκαμε να αποδεχόμαστε μόνο μια σαφώς καθορισμένη αλήθεια, διαφορετικές προοπτικές δεν επιτρέπονταν, καθώς οτιδήποτε με διαφορετική άποψη χαρακτηριζόταν αμέσως ως “παραπληροφόρηση”, “ψεύτικη” και “επικίνδυνη”.
Δεν υπάρχουν πια “δεύτερες γνώμες”, είτε μια πηγή πληροφοριών είναι σύμφωνη με την επικρατούσα τάση, είτε απλά υποβαθμίζεται ως παραφροσύνη, βλακώδης ή “αντιεπιστημονική”. Δεν υπάρχει γκρίζο – μόνο μαύρο και άσπρο.
Κατά τη διάρκεια του Covid μάθαμε, μέσω ενός πολύ συνειδητού χειρισμού, ότι υπήρχε μόνο ένας τρόπος να δούμε την αλήθεια, και ότι η πολωμένη σκέψη μπορεί να εφαρμοστεί σε οτιδήποτε η αφήγηση επιθυμεί να την εφαρμόσει.
Πρώτα, “όλα για το Covid και τα εμβόλια”, τώρα “όλα για την Ουκρανία και τη Ρωσία”. Δύο πολύ διαφορετικά γεγονότα σχεδόν από κάθε άποψη, αλλά το καθένα με μία κυρίαρχη άποψη με την οποία όλοι πρέπει να ευθυγραμμιστούμε.
Η ευκολία εφαρμογής της λογοκρισίας σχεδόν σε οποιαδήποτε κατάσταση είναι μια τεράστια νίκη γι’ αυτούς. Οποιαδήποτε αντίθετη άποψη έχει σχεδόν εξαλειφθεί – αν η πληροφορία χαρακτηρίζεται “λάθος” από την επικρατούσα τάση, μπλοκάρεται.
Οι αντίθετες ιδέες και απόψεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαγράφονται, όσοι έχουν το θάρρος να μιλήσουν χάνουν τη δουλειά τους και η φήμη τους καταστρέφεται.
Μόλις αρχίσουμε να βαδίζουμε σε αυτό το τύμπανο -ότι οτιδήποτε αμφισβητεί την κύρια αφήγηση του ρεύματος είναι ψευδές, ψεύτικο, παραπληροφόρηση, επικίνδυνο ή “αντιεπιστημονικό”- κυριολεκτικά βαδίζουμε προς ένα ολοκληρωτικό κράτος.
Μετά το Covid, αυτό το είδος λογοκρισίας θα είναι πολύ πιο εύκολο να εφαρμοστεί, και θα είναι πολύ πιο εύκολο να συμφωνήσουμε με αυτό, ή ακόμα χειρότερα, να το υποστηρίξουμε.
Σε πιο ανεπαίσθητους τομείς βλέπουμε να τίθενται σταθερά τα θεμέλια για άλλα θέματα της ημερήσιας διάταξης, όπως το ψηφιακό νόμισμα της κεντρικής τράπεζας και οι ψηφιακές ταυτότητες, προφανώς ο δρόμος έχει ανοίξει με το διαβόητο “διαβατήριο εμβολίου”. Το έδαφος που έχουν αποκτήσει μέσω της χειραγώγησης του Covid είναι σαφές και ουσιαστικό.
Οτιδήποτε επιθυμούν στο μέλλον έχει εξομαλυνθεί από τα γεγονότα των τελευταίων δύο ετών, κάθε ριζοσπαστικό αίτημα που διατυπώνεται στο μέλλον έχει λαδωθεί από αυτά τα γεγονότα, όπως ταξιδιωτικοί περιορισμοί, κλείσιμο τραπεζών (ως τιμωρία για την υποστήριξη κάθε είδους διαμαρτυρίας ενάντια στην κύρια αφήγηση του ρεύματος), αναγκαστική ιατρική παρέμβαση χωρίς ουσιαστικό ιατρικό σκοπό ή λόγο, περιορισμοί στη συγκέντρωση, επαναπροσδιορισμός λέξεων προκειμένου να ταιριάζουν στην ατζέντα, και πάει λέγοντας.
Ανάλογα με το πόσο βαθιά στην τρύπα του κουνελιού είστε πρόθυμοι να πάτε, οι “δυνάμεις που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν” θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν ολοκληρώσει τα αρχικά στάδια της απαλλαγής του κόσμου από εκατομμύρια “άχρηστους φαγάδες” μέσω της μαζικής έγχυσης θεός ξέρει τι σε δισεκατομμύρια σώματα.
Μπορεί να βλέπουμε μόνο τη μικροσκοπική κορυφή του παγόβουνου με τους χιλιάδες θανάτους και τραυματισμούς που αναμφίβολα προκαλούνται από τα “εμβόλια” – πιθανότατα επιπτώσεις που οι κατασκευαστές των ενέσεων βλέπουν ως μια μικρή ενόχληση, όταν το μείζον γεγονός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο θάνατος εκατομμυρίων ανθρώπων που κατανέμονται σε γενιές (ή πολύ λιγότερο!)
Αν αληθεύει, αυτό είναι μια ΜΕΓΑΛΗ νίκη γι’ αυτούς!-και μια εξίσου μεγάλη απώλεια για εμάς. Δεν υπάρχει τρόπος να το γυρίσουμε πίσω, δεν μπορούμε να το σταματήσουμε, καθώς έχει ήδη γίνει και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καθόμαστε και να περιμένουμε τα αποτελέσματα.
Έτσι, στην πραγματικότητα δεν έχουμε κερδίσει τίποτα και έχουμε χάσει πάρα πολλά. Από πολλές απόψεις, αυτό που κέρδισαν είναι στην πραγματικότητα μόνο η αρχή των θεμελίων αυτού που πρόκειται να έρθει.
Κανείς δεν χτίζει ένα ωραίο θεμέλιο σε ένα σπίτι χωρίς την πρόθεση να χτίσει το υπόλοιπο σπίτι που κάθεται πάνω σε αυτό. Παρόλο που μια πλάκα σκυροδέματος δεν είναι συνήθως κάτι το ιδιαίτερο, έχει ενσωματωμένες όλες τις προετοιμασίες που επιτρέπουν σε μια πολύ σύνθετη δομή να καθίσει πάνω της. Οι λεπτομέρειες αυτής της δομής δεν έχουν ακόμη κατασκευαστεί.
Φοβάμαι ότι θα είναι ένα πολύ μεγάλο και πολύπλοκο σπίτι και με την ενδεχόμενη ανέγερσή του θα αποκλειστεί η όμορφη θέα που συνηθίζαμε να απολαμβάνουμε – μια θέα της ελευθερίας και της δημιουργικότητας.
Αυτά τα δύο συστατικά ήταν πάντα απαραίτητα για να διασφαλιστεί ένα μέλλον που όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να επιδιώξουν – ένα μέλλον ζωής, ελευθερίας και ευτυχίας, όλα πράγματα για τα οποία σίγουρα αξίζει να αγωνιστούμε. Μείνετε σε αυτόν τον λόφο- η μάχη μόλις άρχισε.
Todd Hayen, PhD
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek