Άνθρωποι Ως Πειραματόζωα

Νέα έρευνα διαπιστώνει ότι η CIA χρησιμοποίησε μαύρους Αμερικανούς σε πειράματα ναρκωτικών.

Μέχρι τώρα, πολλοί θα έχουν ακούσει για το πρόγραμμα MK-ULTRA. Για δεκαετίες, η CIA διεξήγαγε εξαιρετικά ανήθικα και βασανιστικά πειράματα σε ανθρώπους προκειμένου να τελειοποιήσει τεχνικές πλύσης εγκεφάλου κι ελέγχου του μυαλού.

Ίσως η πιο διαβόητη πτυχή του προγράμματος ήταν η χορήγηση υψηλών δόσεων ψυχοδραστικών φαρμάκων σε ανθρώπους, ιδιαίτερα LSD. Αυτές οι ουσίες τέθηκαν υπόψη του Langley το 1948 από τον Richard Kuhn, έναν από τους 1.600 Ναζί επιστήμονες που είχαν μεταφερθεί κρυφά στις ΗΠΑ μέσω της Επιχείρησης Paperclip μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όταν το MK-ULTRA ιδρύθηκε επίσημα πέντε χρόνια αργότερα, κάποιοι γνωμοδότησαν άμεσα για το έργο.

Η ακούσια χορήγηση LSD σε πολίτες των ΗΠΑ είναι γνωστή. Μεταξύ αυτών που χορηγήθηκε ήταν και οι ίδιοι οι πράκτορες της CIA. Όμως είναι λιγότερο γνωστό ότι η Υπηρεσία εκμεταλλευόταν για το σκοπό αυτό ψυχικά ασθενείς, φυλακισμένους και τοξικομανείς – “ανθρώπους που δεν μπορούσαν να αντισταθούν”, σύμφωνα με τα λόγια ενός ανώνυμου πράκτορα της Υπηρεσίας.

Μια μελέτη από ακαδημαϊκούς στο Εργαστήριο Ανισοτήτων Πολιτισμού και Ψυχικής Υγείας του Πανεπιστημίου της Οτάβα ρίχνει σημαντικό νέο φως σε αυτό το ανεξερεύνητο στοιχείο του MK-ULTRA και φωτίζει μια εντελώς άγνωστη μέχρι τώρα διάσταση του προγράμματος. Έγχρωμοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία μαύροι Αμερικανοί, στοχοποιήθηκαν δυσανάλογα από την CIA.

Κατονομάζονται ως ζώα και αντιμετωπίζονται ως τέτοια.

Το 1973, λόγω των φόβων ότι η μυστική δράση της CIA θα μπορούσε να ελεγχθεί επίσημα στον απόηχο του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, ο τότε επικεφαλής της Υπηρεσίας Ρίτσαρντ Χελμς διέταξε να καταστραφούν όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με το MK-ULTRA.

Δεκάδες χιλιάδες έγγραφα όμως επέζησαν με κάποιο τρόπο από την εκκαθάριση. Ένα σημαντικό μέρος της έρευνας που προέκυψε από τα πειράματα του έργου δημοσιεύτηκε σε ελεύθερα προσβάσιμα επιστημονικά περιοδικά, καθώς σε πάνω από 80 ιδιωτικά και δημόσια Πανεπιστήμια, φυλακές και νοσοκομεία – είτε εν γνώσει τους είτε όχι – διεξήγαγαν πειράματα ψυχεδελικών ναρκωτικών, εκ μέρους της CIA. Το LSD ήταν η κυρίαρχη ουσία ενδιαφέροντος, αλλά και τα αποτελέσματα της DMT, της μεσκαλίνης, της ψιλοκυβίνης και της THC διερευνήθηκαν επίσης εκτενώς.

Συνολικά, η ομάδα του Πανεπιστημίου της Οτάβα ανέλυσε 49 από αυτές τις εργασίες, που δημοσιεύτηκαν από την δεκαετία του 1950 έως την δεκαετία του 1970. Το 40% αφορούσε πειράματα που διεξήχθησαν στο Κέντρο Ερευνών Εθισμών στο Κεντάκι, το οποίο διαχειριζόταν άμεσα η CIA.

Ο χώρος περιελάμβανε μια φυλακή για άτομα που κατηγορούνταν για παραβίαση της νομοθεσίας περί ναρκωτικών, μια «ειδική πτέρυγα» για την έρευνα για τα ναρκωτικά και μια φυλακή που περιελάμβανε «εξαρτημένους». Οι ερευνητές που εργάζονταν εκεί προφανώς προτιμούσαν να κάνουν δοκιμές σε πρώην και νυν χρήστες ναρκωτικών, καθώς θεωρούνταν ότι ήταν «έμπειροι» στις επιδράσεις των παράνομων ουσιών και ως εκ τούτου ήταν σε καλύτερη, γι αυτούς, πιο ευάλωτη θέση ώστε να δώσουν την συγκατάθεσή τους μετά από την τυπική ενημέρωση. Στην πράξη, τα πειραματόζωα της CIA δεν είχαν ιδέα για το τι τους χορηγούνταν.

Αναλύοντας την διαθέσιμη βιβλιογραφία, οι ακαδημαϊκοί εξέτασαν την δηλωμένη φυλή και την εθνικότητα των συμμετεχόντων, τις στρατηγικές στρατολόγησης, την μεθοδολογία και τους πιθανούς κινδύνους για τους συμμετέχοντες. Όλες οι μελέτες έδειξαν ότι χρησιμοποίησαν αιχμάλωτα, φυλακισμένα πειραματόζωα με καταναγκαστικά κίνητρα για συμμετοχή, για τους οποίους δεν υπήρχαν ασφαλή επίπεδα δοσολογίας και είχαν αμφισβητήσιμη επιστημονική αξία.

Σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων, εντοπίστηκε τουλάχιστον μία ηθική παραβίαση, πάνω από τα τρία τέταρτα χρησιμοποιούσαν δοσολογικό πρόγραμμα υψηλού κινδύνου που θα ήταν απαράδεκτο σύμφωνα με τις σύγχρονες οδηγίες και το 15% χρησιμοποιήθηκαν συμμετέχοντες με ψυχωσικές διαταραχές. Περίπου κατά το 30% εκμεταλλεύτηκαν έγχρωμους ανθρώπους.

Ενώ σε πολλές μελέτες, η φυλή ή η εθνικότητα των υποκειμένων-πειραματόζωων δεν καταγράφηκε, περαιτέρω έρευνα από τους ακαδημαϊκούς της Οτάβα αποκάλυψε ότι οι μαύροι Αμερικανοί υπερεκπροσωπούνταν σημαντικά στους χώρους στρατολόγησης από τους οποίους αντλήθηκαν τα υποκείμενα. Είναι αναπόφευκτο ότι ο πραγματικός αριθμός των μελετών MK-ULTRA που κακοποίησαν έγχρωμους ανθρώπους είναι πολύ μεγαλύτερος. Για παράδειγμα, ενώ οι έγχρωμοι αποτελούσαν μόλις το 7% του πληθυσμού του Κεντάκι την εποχή των πειραμάτων στο Ερευνητικό Κέντρο Εθισμού, οι μαύροι και οι Μεξικανοί Αμερικανοί αντιπροσώπευαν το 66% του πληθυσμού των κρατουμένων του χώρου.

Εργαστήριο Ανισοτήτων Πολιτισμού και Ψυχικής Υγείας | Πανεπιστήμιο της Οτάβα

Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι οι έγχρωμοι υπέφεραν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους λευκούς υποκείμενα-πειραματόζωα στα τεστ της CIA, παρουσιάζεται έντονα στις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των πειραμάτων. Για παράδειγμα, μια μελέτη του 1957 καταγράφει πως πολυάριθμα ευάλωτα άτομα βασανίστηκαν ψυχολογικά και σωματικά, ιδίως ένας μαύρος συμμετέχων, ο οποίος περιγράφηκε από τους ερευνητές σαν να ήταν ζώο και του συμπεριφέρθηκαν αναλόγως.

Δοσολογημένος με LSD, έδειξε ένα «άγριο φοβισμένο βλέμμα» και ζήτησε «φάρμακα για να ανακουφίσουν τον φόβο του». Η απάντησή τους ήταν να τον βάλουν σε περιορισμούς και να του χορηγήσουν ένα επιπλέον κοκτέιλ ναρκωτικών σε πολύ υψηλότερες δόσεις από άλλους συμμετέχοντες – των οποίων η φυλή δεν καταγράφηκε – και να συνεχίσουν να το κάνουν παρά την θέλησή του.

Ομοίως, το προηγούμενο έτος, διεξήχθη ένα πείραμα στο οποίο οι μαύροι συμμετέχοντες έλαβαν 180 μικρογραμμάρια LSD κάθε μέρα για 85 ημέρες, ενώ οι λευκοί συμμετέχοντες έλαβαν 75 μικρογραμμάρια κάθε μέρα για μόλις οκτώ ημέρες. Ένα έγχρωμο υποκείμενο είχε μια «πολύ σοβαρή» αντίδραση στην δόση του και ζήτησε να εγκαταλείψει την μελέτη μόλις αναρρώσει. Μετά από «αξιόπιστη πειθώ», ωστόσο, συμφώνησε να συνεχίσουν.

Η αδικαιολόγητη επιρροή ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα που εντοπίστηκε από τους ακαδημαϊκούς σε όλα τα έγγραφα που αναλύθηκαν. Μια ποικιλία τεχνικών καταναγκασμού χρησιμοποιήθηκαν συχνά για να ζητηθεί και να διατηρηθεί η συμμετοχή σε βάναυσες και, μερικές φορές, απειλητικές για την ζωή τους εξετάσεις.

Για παράδειγμα, στους κρατούμενους του Κέντρου Ερευνών Εξαρτήσεων προσφέρθηκε μια επιλογή από μειωμένες ποινές ή ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, με αντάλλαγμα τον εθελοντισμό. Αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν να ληφθούν μετά την ολοκλήρωση μιας μελέτης ή να αποθηκευτούν σε έναν «τραπεζικό λογαριασμό» για μεταγενέστερες «αναλήψεις». Τα υποκείμενα-πειραματόζωα των τεστ επέλεγαν σχεδόν πάντα να υποκύψουν στους εθισμούς τους με αντάλλαγμα να βγουν από την φυλακή νωρίτερα.

«Ω! Δρ. X»… μην παίζεις μαζί μας

Τα περιβάλλοντα στα οποία πειραματίστηκαν οι συμμετέχοντες διέφεραν επίσης πολύ ανάλογα με την φυλή – ακόμη και στην ίδια μελέτη. Όπως σε μια από αυτές, το 1960, οι επιδράσεις του LSD σε μια ομάδα μαύρων ανδρών που είχαν καταδικαστεί για ναρκωτικά, οι οποίοι έλαβαν τις δόσεις σε ερευνητικό θάλαμο φυλακής, και σε μια άλλη που αποτελούνταν από επαγγελματίες λευκούς Αμερικανούς, οι οποίοι προσφέρθηκαν ελεύθερα και έλαβαν τις δόσεις τους στο φιλόξενο περιβάλλον του σπιτιού του κύριου ερευνητή, “υπό κοινωνικές συνθήκες σχεδιασμένες να μειώνουν το άγχος”.

Τέτοιες περιπτώσεις δίνουν την εντύπωση ότι διεξήχθησαν ρητά για την μέτρηση πιθανών ποικίλων αντιδράσεων στα ψυχεδελικά φάρμακα μεταξύ έγχρωμων και μη συμμετεχόντων, γεγονός που εγείρει το προφανές ερώτημα εάν η CIA είχε συγκεκριμένο –ή μάλιστα μεγαλύτερο– ενδιαφέρον για την επίδραση ορισμένων ναρκωτικών στους έγχρωμους ανθρώπους, παρά του υπόλοιπου πληθυσμού γενικά.

Ένας εθελοντής υποβάλλεται σε ερευνητικό πρόγραμμα LSD σε μια κατασκήνωση στο Viejas,
Καλιφόρνια, 6 Σεπτεμβρίου 1966. Φωτογραφία | AP

Η Dana Strauss, η οποία ηγήθηκε της έρευνας του Πανεπιστημίου της Οτάβα, υποστηρίζει ότι η δυσανάλογη εκπροσώπηση των μαύρων Αμερικανών στα πειράματα MK-ULTRA, ενώ ήταν έντονα ρατσιστικά φορτισμένη, ήταν απλώς μια αντανάκλαση της εθνοτικής σύνθεσης των ιδρυμάτων που στόχευε η CIA – αν και είναι σίγουρη ότι αν οι ερευνητές της Υπηρεσίας δεν είχαν στην διάθεσή τους έναν άμεσα διαθέσιμο πληθυσμό φυλακισμένων, θα επέλεγαν να στοχεύσουν σε έγχρωμους ανθρώπους, κατά τον τρόπο της μελέτης της σύφιλης του Tuskegee.

Όπως εξήγησε η Στράους:

“Οι φυλακές ήταν ήδη γεμάτες με σώματα μαύρων. Θα μπορούσαν να έχουν πειραματιστεί σε ελεύθερα άτομα, αλλά δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν με τέτοιου είδους πειράματα. Δεν υπήρχε καμία προστασία εκείνη την εποχή για τους ευάλωτους πληθυσμούς, όπως οι φυλακισμένοι συμμετέχοντες σε έρευνες, οπότε οι ερευνητές μπορούσαν ουσιαστικά να κάνουν ό,τι ήθελαν… Αυτοί οι άνθρωποι στοχοποιήθηκαν για αυτές τις επικίνδυνες μελέτες ειδικά επειδή ήταν μαύροι και φυλακισμένοι και επομένως λιγότερο πολύτιμοι”.

Ακριβώς όπως τα κλειστά περιβάλλοντα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης επέτρεπαν σε τέρατα όπως ο Josef Mengele να διεξάγουν ανάλγητα, φρικτά πειράματα σε ανθρώπους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την υγεία ή την ασφάλεια, έτσι και οι φυλακισμένοι ή και ιδρυματοποιημένοι έγχρωμοι άνθρωποι παρείχαν στην CIA μια ατελείωτη προμήθεια πειραματόζωων, που δεν μπορούσαν να αντισταθούν, ώστε να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης και παραβίασης όπως επιθυμούσε το Langley, χωρίς έλεγχο ή συνέπεια.

Κατά την διαδικασία αυτή, λέει ο Στράους, οι ερευνητές δοκίμασαν τις ανθρώπινες αντιδράσεις στα ψυχεδελικά φάρμακα στο απόλυτο όριο. Ωστόσο, αν και οι ερευνητές του MK-ULTRA δεν έφτασαν ακριβώς στο κακό και στην βαρβαρότητα που εξαπολύθηκε στο Άουσβιτς, (τουλάχιστον απ’ όσο γνωρίζουμε), όμως μια ανάλογη περιφρόνηση για τα πειραματόζωα είναι εμφανής σε αρκετές μελέτες γύρω από το πρόγραμμα. Αυτή η περιφρόνηση μπορεί να εξηγήσει τον άσκοπο και υπερβολικό χαρακτήρα ορισμένων πειραμάτων, τα οποία δεν εξυπηρετούσαν κανένα σαφή σκοπό και η επιστημονική αξία των οποίων δεν ήταν καθόλου ξεκάθαρη.

Το 1955, μια ομάδα ερευνητών διεξήγαγε μια μελέτη σε τέσσερις σχιζοφρενείς ασθενείς στο Κρατικό Νοσοκομείο Spring Grove, στην Βαλτιμόρη του Μέριλαντ, μια πόλη που σήμερα είναι η πλειοψηφία των μαύρων. Στα πειραματόζωα χορηγήθηκαν τεράστιες ποσότητες LSD για παρατεταμένο χρονικό διάστημα – 100 μικρογραμμάρια ημερησίως για δύο εβδομάδες, οι οποίες στην συνέχεια αυξήθηκαν κατά άλλα 100 μικρογραμμάρια ημερησίως για να καταπολεμηθούν τα αυξανόμενα επίπεδα ανοχής. Για λόγους σύγκρισης, οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για την ψυχεδελική έρευνα επιβάλλουν μια δόση 200 μικρογραμμαρίων LSD ως απόλυτο μέγιστο όριο ανά ημέρα και προειδοποιούν για παρατεταμένες περιόδους χορήγησης.

Καθ’ όλη την διάρκεια του πειράματος, οι ερευνητές παρακολουθούσαν τους συμμετέχοντες χωρίς συμπόνια, ασεβώντας και απανθρωποποιώντας τους. Η αντικειμενική γλώσσα στην προκύπτουσα έκθεσή τους αντανακλούσε αυτή την διεφθαρμένη προοπτική. Η διεστραμμένη ηδονοβλεψία τους επεκτάθηκε στην παρατήρηση των «συνηθειών της τουαλέτας» και του «ερωτισμού» και στην αναφορά για το πόσο συχνά «λερώνονταν» και «γέμιζαν με περιττώματα». Σημείωσαν επίσης πόσο συχνά οι ασθενείς «αυνανίζονταν ή μιλούσαν για σεξ» και κατέγραψαν ακόμη και πώς ένας ασθενής διαμαρτυρόταν απεγνωσμένα για την κακομεταχείρισή τους: “Ω! Δρ. X, αυτό είναι σοβαρή υπόθεση… είμαστε αξιολύπητοι άνθρωποι… μην παίζεις μαζί μας.”

«Κραυγαλέες ερευνητικές αδικίες»

Για τον Στράους, αυτή η φυλετική συνιστώσα του MK-ULTRA ότι παρέμεινε ανομολόγητη και κρυμμένη από την κοινή θέα τόσο καιρό «δείχνει πού βρισκόμαστε ως κοινωνία».

Ακριβώς όπως οι ερευνητές της CIA απαξίωσαν τις ζωές των μαύρων Αμερικανών και των κρατουμένων στις φυλακές, έτσι και οι ακαδημαϊκοί από τότε, έστω και ασυνείδητα, στους σύγχρονους χρόνους, σημειώνει ο Strauss, οι ακαδημαϊκοί παραμένουν έντονα αδιάφοροι για το πώς τα έγχρωμα άτομα ανταποκρίνονται στις θεραπείες ψυχικής υγείας. Επισημαίνει πως σε μια πρόσφατη μελέτη που βρήκε πάνω από το 80% των συμμετεχόντων σε σύγχρονες ψυχεδελικές ερευνητικές μελέτες είναι μη Ισπανόφωνοι Λευκοί.

«Η ψυχεδελική έρευνα, η ψυχολογία και ο ακαδημαϊκός κόσμος είναι τομείς όπου στο σύνολό τους εξακολουθούν να κυριαρχούν οι λευκοί. Το 2015, πάνω από το 85% των ψυχολόγων στις ΗΠΑ ήταν Λευκοί και λιγότερο από 5% ήταν Μαύροι. Μια έγχρωμη ψυχολόγος, η Δρ Monnica Williams, ήταν η πρώτη που ερεύνησε τις ερευνητικές καταχρήσεις και τις ηθικές παραβιάσεις στο MK-ULTRA. Νομίζω ότι το πραγματικό ερώτημα είναι, γιατί κανείς άλλος δεν ερεύνησε αυτές τις κραυγαλέες ερευνητικές αδικίες;» λέει ο Strauss.

Ακόμη πιο σοκαριστικό, ενώ η ηθική των επιστημόνων και των επαγγελματιών γιατρών που χρησιμοποιούν απάνθρωπη και παράνομη ναζιστική τακτική κατακρίνονται έντονα, καμία τέτοια ανησυχία δεν είναι εμφανής σε σχέση με τις εξαιρετικά ανήθικες και θεμελιωδώς ρατσιστικές μελέτες σχετικά με το MK-ULTRA που εξέτασε η Strauss και η ομάδα της, αυτές, συνεχίζουν να αναφέρονται ως νόμιμο ακαδημαϊκό έργο έως και σήμερα.

Ο χημικός Cecil Hider παρουσιάζει ένα δείγμα LSD κατά την διάρκεια της κατάθεσης
τον Μάρτιο του 1966 σχετικά με τον έλεγχο των παραισθησιογόνων ναρκωτικών. Walter Zeboski | AP

Ο Στράους ελπίζει ότι η εργασία τους θα πυροδοτήσει μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους οι καταχρήσεις της έρευνας επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τους έγχρωμους και πώς η έρευνα για την ψυχική υγεία μπορεί να γίνει πιο κοινωνικά υπεύθυνη και πολιτισμικά αρτιότερη.

Γενικότερα, υπάρχει ξεκάθαρα επιτακτική ανάγκη για μια επίσημη επιτροπή αλήθειας και συμφιλίωσης για το MK-ULTRA. Κανένας αξιωματούχος της CIA ή συμμετέχων ακαδημαϊκός δεν λογοδότησε ή τιμωρήθηκε με οποιονδήποτε τρόπο για οποιοδήποτε από τα αμέτρητα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν υπό την αιγίδα της και η πλήρης έκταση του Προγράμματος παραμένει αδιαφανής και μυστηριώδης. Όμως, παρά την συνεχιζόμενη προσπάθεια απόκρυψης, μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για το απαίσιο μυστικό πρόγραμμα MK-DELTA, συμπεριλαμβανομένου του στοιχείου του στο εξωτερικό.

Τον Δεκέμβριο του 2021, αποκαλύφθηκε ότι για δεκαετίες, η CIA διεξήγαγε επεμβατικά πειράματα σε παιδιά από την Δανία, τα οποία πολλά από αυτά ήταν ορφανά, χωρίς την συγκατάθεσή τους. Όταν ένα από τα θύματα προσπάθησε να αποκτήσει πρόσβαση σε τοπικά έγγραφα σχετικά με την μακάβρια ενοχή, οι αρχές άρχισαν να καταστρέφουν τα έγγραφα. Πολλά είναι τα ερωτήματα σχετικά με το πού αλλού στην Ευρώπη η υπηρεσία μπορεί να έχει αναλάβει παρόμοιες προσπάθειες.

Η συγκάλυψη συνεχίζεται.

Η αποσιώπηση σίγουρα δεν υποκινείται μόνο από την αντανακλαστική επιθυμία να συγκαλυφθούν ιστορικά εγκλήματα, αλλά επειδή τα αρχεία αυτά μπορεί κάλλιστα να έχουν σχέση με τις δραστηριότητες της CIA στο παρόν.

Όπως αποκαλύφθηκε τον Απρίλιο, πολλές από τις τεχνικές βασανιστηρίων και ψυχικής χειραγώγησης που τελειοποίησε η Υπηρεσία κατά την διάρκεια της επίσημης ύπαρξης του MK-ULTRA χρησιμοποιήθηκαν με καταστροφικές συνέπειες στους κρατούμενους του Γκουαντάναμο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι δεν χρησιμοποιούνται ακόμη και τώρα ή δεν θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον και αλλού.

Οι φόβοι του Ρίτσαρντ Χελμς για τις έρευνες του Κογκρέσου στο MK-ULTRA τελικά έγιναν πραγματικότητα το 1977. Μεταξύ εκείνων που κατέθεσαν ήταν ο Edward M. Flowers, ο μόνος επιζών κρατούμενος που εντοπίστηκε και συμμετείχε σε πειράματα ελέγχου του νου της CIA. Ο Flowers συμμετείχε σε ψυχεδελικά τεστ στο Ερευνητικό Κέντρο Εθισμών την δεκαετία του 1950 ενώ ήταν φυλακισμένος. Ενώ οι ακροάσεις του έδωσαν μια νέα, ανησυχητική κατανόηση για το τι του είχε γίνει στο όνομα της επιστήμης, παρ’ όλα αυτά δεν προέκυψε τίποτα.

«Πραγματικά απέκτησα μια εικόνα από πρώτο χέρι για κάποια πράγματα όταν είχαμε τις ακροάσεις… Ήρθα σε επαφή με το γεγονός ότι η CIA ήταν πίσω από όλα αυτά… Με χρησιμοποίησαν και με εκμεταλλεύτηκαν. Επέστρεψα στο The Hill για δεύτερη φορά. Κάθισα με μερικούς ανθρώπους και μίλησα για κάποια πράγματα που είχαν να κάνουν με θέμα τις αποζημιώσεις… και αυτή ήταν η τελευταία φορά που άκουσα γι’ αυτό». αναφέρει ο Flowers.

Αντίθετα, τον Νοέμβριο του 1996, καθώς ο σάλος για τους ισχυρισμούς ότι η CIA είχε διευκολύνει την πώληση κρακ ναρκωτικών στην Καλιφόρνια προκειμένου να χρηματοδοτήσει μυστικές επιχειρήσεις στην Νικαράγουα έφτασε στο κρεσέντο, ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας John Deutch αναγκάστηκε να απαντήσει σε δύσκολες ερωτήσεις από κατοίκους του Λος Άντζελες για την αναφερόμενη συνωμοσία.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος που η δημόσια κατακραυγή για τα ευρήματα της μελέτης του Πανεπιστημίου της Οτάβα δεν θα μπορούσε να πιέσει ξανά τους εκπροσώπους του Langley να εξηγηθούν δημόσια. Και για κάθε λόγο θα έπρεπε να γίνει αυτό.

***

@Kit Klarenberg / Ερευνητής δημοσιογράφος που διερευνά τον ρόλο των υπηρεσιών πληροφοριών στη διαμόρφωση της πολιτικής και των αντιλήψεων. Η δουλειά του έχει εμφανιστεί στο παρελθόν στο The Cradle, στο Declassified UK και στο Grayzone / 11/08/2022 – Χαρακτηριστική φωτογραφία | Γραφικό από MintPress News

@OWL / Σε ελεύθερη μετάφραση και διασκευή

terrapapers.com