Όλοι χρησιμοποιούμε σήμερα χρήματα για να κάνουμε τις συναλλαγές μας. Αναρωτήθηκε το πως “λειτουργεί” o ο θεσμός αυτός και τον μηχανισμό του;
Για να δούμε μερικά βασικά πράγματα. Θα προσπαθήσω χονδρικά να σας ενημερώσω το πως ξεκίνησε η νεότερη μορφή χρήματος, τα χαρτονομίσματα.
Κάποτε ένας goldsmith (πρώιμη μορφή Τραπεζίτη) έφτιαξε για την φύλαξη του χρυσού του, ένα απροσπέλαστο σε τυχόν κλέφτες δωμάτιο μέσα στο σπίτι του. Οι γείτονες κάποια στιγμή τον προσέγγισαν και του είπαν να φυλάξει αν θέλει στο ασφαλές αυτό μέρος και τον δικό τους χρυσό με ένα μικρό ενοίκιο. Αυτός δέχθηκε ένεκα του κέρδους. το πράγμα έγινε γνωστό και ήρθε πολύς κόσμος να φυλάξει τον χρυσό του εκεί. ο κάθε καταθέτης έπαιρνε ένα χαρτί το οποίο ανέγραφε το βάρος του χρυσού που κατέθετε, ως απόδειξη της κατάθεσης.
Ο goldsmith παρατήρησε ότι ο κόσμος δεν ερχόταν να πάρει τον χρυσό, παρά μόνο ελάχιστοι, πράγμα που του προξένησε το ενδιαφέρον και κατέβηκε στην αγορά να δει και να ανακαλύψει το γιατί.
Στην αγορά λοιπόν είδε ότι ο κόσμος που είχε έρθει σε αυτόν να τους φυλάξει τον χρυσό, αντί να κάνει τον κόπο να έρθει να πάρει χρυσό και να κάνει τις καθημερινές τους συναλλαγές, συναλλασσόταν με τις αποδείξεις του χρυσού και όχι με τον ίδιο τον χρυσό!
Έτσι οι αποδείξεις μεταλλάχτηκαν στα γνωστά χαρτονομίσματα που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.
ΌΜΩΣ η στατιστική παρατήρηση αυτή, του ότι ο κόσμος δηλαδή σπάνια ερχόταν να κάνει ανάληψη χρυσού, και του ότι συναλλάσσονταν με τις αποδείξεις, έδωσε μια ιδέα στον goldsmith να εξαπατήσει τον κόσμο. Τι έκανε λοιπόν; δάνειζε όχι μόνο τον δικό του χρυσό αλλά και τον χρυσό των άλλων χωρίς φυσικά να τους δίνει μερίδιο από τα κέρδη αφού απέκρυπτε φυσικά το γεγονός ένεκα του κέρδους και ο κόσμος δεν είχε την δυνατότητα να το γνωρίζει.
Περνώντας ο καιρός όμως, ο goldsmith ήθελε ακόμα περισσότερα κέρδη, έτσι σκέφτηκε να κάνει και το εξής: εφόσον στατιστικά ο κόσμος σπάνια ερχόταν να κάνει ανάληψη τον χρυσό του, να κόψει περισσότερες αποδείξεις από τον χρυσό που είχε στην αποθήκη του. Όπως και στην προηγούμενη κατάσταση κανείς δεν θα το υποπτευόταν αυτόν τον μηχανισμό διότι ο goldsmith γνώριζε καλά την νοοτροπία του κόσμου. Αν πάλι κάποιοι αντιλαμβάνονταν την απάτη θα ήταν τόσοι λίγοι που και αν έρχονταν να κάνουν ανάληψη τον χρυσό τους βάσει των αποδείξεων που είχαν θα ήταν εφικτό. Πως θα κατέρρεε το σύστημα; ΑΝ όλοι μαζί οι πολίτες πήγαιναν με τις αποδείξεις (τραπεζογραμμάτεια-χαρτονομίσματα) να πάρουν τον χρυσό τους, διότι τα χαρτονομίσματα που είχε κυκλοφορήσει στην αγορά δεν είχαν αντίκρυσμα στον χρυσό της αποθήκης τους, ήταν εντελώς πλαστά!
Το 1913 στις ΗΠΑ μαζεύτηκαν οι Περιούσιοι Τραπεζίτες και όρισαν ένα νέο σύστημα δημιουργίας χρήματος “out of nothing” το οποίο το ονόμασαν Fractal reserve system (Σύστημα Κλασματικού αποθεματικού). Στόχος ήταν η δημιουργία του χρήματος η οποία δεν θα είχε αντίκρισμα ούτε σε χρυσό ούτε σε τίποτα άλλο παρά μόνο “out of nothing” με σκοπό φυσικά το απεριόριστο κέρδος. Έτσι λοιπόν συνέθεσαν ένα έγγραφο γνωστό ως Modern Money Mechanics (για να κατεβάσετε το pdf κάντε κλικ ΕΔΩ) στο οποίο όριζαν τον μηχανισμό δανεισμού με βάση το 9:1
Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Θα δώσουμε ένα παράδειγμα:
Ο κύριος Τάδε θέλει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο αξίας 9.000 ευρώ. Πήγε λοιπόν στην Τράπεζα και ζήτησε το ποσόν αυτό. Όλοι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα 9.000 που ενέκρινε η τράπεζα στον κύριο Τάδε τα έβγαλε από το θησαυροφυλάκιο της εκεί που έχει τις καταθέσεις των πελατών της. Λάθος! δεν έδωσε τα 9.000 από τις καταθέσεις των άλλων! βάσει του Modern Money Mechanics και του 9:1 η εν λόγω Τράπεζα, θα κάνει κατάθεση 1000 στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και θα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ τα υπόλοιπα 8.000 “out of nothing” ΑΠΛΑ ΜΟΛΙΣ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ!!! ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΕΡΑΣ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ DIGITALY ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ!!!
Ο κύριος Τάδε λοιπόν θα πάρει την επιταγή του και θα πάει να την δώσει στο μαγαζί που πουλάει το αυτοκίνητο. Ο μαγαζάτορας με την σειρά του θα πάει και θα το κάνει κατάθεση την επιταγή σε κάποια Τράπεζα. Η Τράπεζα αυτή βλέπει το ποσόν και βάσει του 9:1 θα βάλει τα 900 κατάθεση στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος και θα μπορέσει να διαθέσει σε κάποιο νέο δάνειο τα υπόλοιπα 8.100.
Από το αρχικό ποσό τελικά με τον κύκλο νέων δανείων θα “δημιουργηθούν” 90.000 τις οποίες θα καρπωθεί η Τράπεζα.
Με άλλα λόγια ο “δημοκρατικός” νόμος νομιμοποιεί τις Τράπεζες να δημιουργούν χρήμα από το ΤΙΠΟΤΑ αλλά δεν νομιμοποιεί τους πολίτες να κάνουν το ίδιο… και όχι μόνον αυτό, αλλά οι αδέκαστοι Δικαστικοί αν δεν ξεπληρώσεις κάποιο δάνειο που σου έχει δώσει η Τράπεζα προχωρούν και σε κατασχέσεις των αντικειμένων που έχεις βάλει ως εγγύηση…
Για να γίνουμε περισσότερο κατανοητοί, μεταξύ της Τράπεζας και του Δανειζόμενου το μόνο πραγματικό και υπαρκτό μέσω συναλλαγής είναι το σπίτι ή ότι άλλο βάλει ως εγγύηση ο δανειολήπτης.
Το μέγεθος της απάτης δεν σταματάει εδώ, το ποσόν που λαμβάνει ο δανειολήπτης π.χ. 10.000 που μόλις δημιούργησε η Τράπεζα βάσει του Δημοκρατικότατου νόμου, έχει και μια ακόμα παράμετρο… τον ΤΟΚΟ!!!
Η καλή ερώτηση είναι η εξής: η τράπεζα έχει από τον νόμο την δικαιοδοσία να δημιουργήσει χρήμα “out of nothing”, δημιουργεί λοιπόν 10.000 και ζητάει τόκο ας πούμε 20%, οπότε ο δανειολήπτης δηλαδή πρέπει να επιστρέψει 12.000. Όλα καλά και φυσιολογικά μας φαίνονται…μόνο που εδώ υπάρχει ένα κενό… που θα βρει ο δανειολήπτης τα παραπανίσια 2.000 (μέσω των τόκων) που θέλει η τράπεζα εφόσον η τράπεζα δεν τα έχει δημιουργήσει και ο δανειολήπτης δεν έχει την δικαιοδοσία από τον νόμο να ζωγραφίσει και αυτός με την σειρά του χαρτάκια τα οποία θα τα ονομάζει χρήματα και θα τους ορίσει αξία 2.000;
Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να τα “κλέψει” από κάποιον άλλον… αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η αγορά αποτελείται από 10 άτομα, τα οποία έχουν από 10 δρχ έκαστος και πρέπει να επιστρέψουν 12 δρχ στην Τράπεζα, εφόσον η τράπεζα συνολικά δημιούργησε 100 δρχ πως θα μπορέσουν τα άτομα να ξεχρεώσουν την Τράπεζα; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: δεν θα μπορέσουν όλοι… ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ λοιπόν τα 2 από τα 10 άτομα θα χρεοκοπήσουν!!!
Επάνω στο θέμα αυτό έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που συνέβη στην Αμερική το 1968 γνωστή ως “the credit river case”:
Ο jerome Daly το 1968 δικηγόρος στο επάγγελμα είχε πάρει ένα δάνειο από μια τράπεζα, δεν μπόρεσε να αποπληρώσει το δάνειο αυτό, και η τράπεζα πήγε να του κατασχέσει το σπίτι. Αυτός στο δικαστήριο υποστήριξε ότι η συμφωνία είναι άκυρη διότι βάσει του fractal reserve (κλασματικό αποθεματικό) τα χρήματα δημιουργούνται από το τίποτα, οπότε η τράπεζα του έδωσε ΤΙΠΟΤΑ οπότε πως είναι δυνατόν να έχει αξιώσεις στο ΚΑΤΙ που ήταν το σπίτι του. Ο πρόεδρος των Τραπεζιτών J.P. Morgan δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί στο δικαστήριο την ισχύ του Fractal Reserve που αναφέρεται στο Modern Money Mechanics, οπότε ο Jerome Daly κέρδισε την δίκη.
Κάντε κλικ ΕΔΩ για να ανοίξει η απόφαση του δικαστηρίου σε μορφή .pdf
Στοιχεία για την υπόθεση μπορείτε να βρείτε στα παρακάτω λινκς:
lawlibrary
lawlibrary.state
πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek