Νέα ἢ παλαιὰ τάξις πραγμάτων;

Ἀλλὰ εἶναι πράγματι νέα; Καὶ γιατί;

Πότε στὴν γνωστὴ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἴσχυε κάτι τέτοιο; Πότε οἱ λαοὶ τῆς Γῆς εἶχαν αὐτοδυναμία κι ἐλευθερία; Πότε δὲν ὑπῆρχε κάποιος ἡγέτης, ποὺ ἀναλόγως τῆς ὀρέξεως ἢ τῆς ἀνορεξίας τπυ,  καθῲριζε τὴν εὐημερία καὶ τὴν φτώχια, τὸν πόλεμο καὶ τὴν εἰρήνη, τὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο;

Τί ἀλλάζει σήμερα πού μὲ τόσον θόρυβο κάποιοι πολεμοῦν;

Προσωπικῶς πιστεύω πὼς τίποτα δὲν ἀλλάζει. Τὰ ἴδια σκατὰ εἴχαμε, τὰ ἴδια σκατὰ θὰ ἔχουμε. Δῆλα δή, ἐὰν ἔως σήμερα ἀντικρύζουμε ἡγέτες τοπικοῦ χαρακτῆρος, τότε θὰ ἀντικρύζουμε ἡγεμονίσκους τοπικοῦ χαρακτῆρος.

Ἐὰν ἔως σήμερα τὸν πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖον λόγο στὸν βία μας εἶχαν οἱ τράπεζες, τὸ ἴδιο ἀκριβῶς θὰ ἔχουμε καὶ μὲ τὸ νέο καθεστῶς.

Ἐὰν ἔως σήμερα μᾶς ἔσερναν κατὰ τὶς κρίσεις τους σὲ πολέμους, φτώχειες, πεῖνες, στερήσεις, γενοκτονίες, ἀφανισμούς, τὰ ἴδια ἀκριβῶς θὰ πράττουν κι αὔριο. Ἄλλη ὄψις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος!!!

Ἐὰν ἔως σήμερα ἡ δικαιοσύνη ὑπηρετοῦσε αὐτὸν ποὺ τὴν κανάκευε καὶ τὴν δωροδοκοῦσε, τὸ ἴδιο θὰ ἔχουμε ἐπίσης σὲ λίγον καιρό.

Ἐὰν ἔως σήμερα τὸ ἄδικο ἐπικρατοῦσε, τὸ αὐτὸ θὰ ἐπικρατῇ καὶ τότε.

Ἐὰν ἔως σήμερα δὲν ἔχῃς νὰ φᾶς, τὸ ἴδιο θὰ πεινᾶς κι αὔριο.

Ἐὰν ἔως σήμερα σὲ κυβερνοῦν ἠλίθιοι καὶ δοσίλογοι, διότι ἐσὺ κι ἐγὼ κι ὅλοι μας τοὺς ψηφίσαμε, τό ἴδιο θὰ συμβαίνῃ κι αὔριο. Ἡ μόνη διαφορὰ θὰ εἶναι στὸ ὅτι δὲν θὰ τοὺς ψηφίζῃς ἀλλὰ θὰ σοῦ τοὺς στολίζουν. (Ἔτσι κι ἀλλοιῶς καὶ τώρα μᾶς τοὺς στολίζουν, ἁπλῶς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε!!!)

Τί θὰ ἀλλάξῃ λοιπόν ἐὰν φύγῃ ἡ παλαιὰ τάξις κι ἔλθῃ ἡ νέα;

Μήπως δὲν θὰ φύγῃ ἀλλὰ ἁπλῶς θὰ ἀλλάξῃ περπατησιά, φόρεμα κι ὄνομα; Μήπως συζητᾶμε γιὰ τὰ ἴδια πρόσωπα, ποὺ ἔως σήμερα διατηροῦσαν τὴν ἐξουσία, τὰ ὁποῖα συνασπίζονται πλέον ἐπισήμως; Δουλευόμαστε;

Προσωπικῶς δὲν φοβᾶμαι καμμίαν νέαν τάξι πραγμάτων, διότι ἡ μία τάξις πραγμάτων, αὐτὴ ποὺ μοῦ καταστρέφει τὴν ζωή, τὸ μυαλό, τὸ μέλλον εἶναι ἐδῶ, αἰῶνες τώρα. Ἀποφασίζει, διατάσσει, σκοτώνει, ἀκυρώνει, ἀλλοιώνει, ψεύδεται… Εἶναι τὰ χιλιάδες πρόσωπα ποὺ ἔχουν κατὰ καιροὺς περάσει ἀπὸ τὸν πλανήτη καὶ μοναδικό τους μέλημα παρέμενε ἡ διατήρησις καὶ ἡ  ἄσκησις ἐξουσίας. Ἡ ἀκύρωσις τῆς ἐλευθερίας μου!  Ἡ καταστρατήγησις τῶν δικαιωμάτων μου, ἡ χειραγώγησις τῆς σκέψεως καὶ ἡ ἀποβλάκωσίς μου, πρὸ κειμένου νὰ παραμένω πειθήνιον ὄργανόν της! Ἀριθμός εἶ μαι γιὰ δαὔτους! Ἡ κάθε γενοκτονία μου! Ἡ κάθε προσπάθεια σφετερισμοῦ τῆς ἐξουσίας. Ἡ κάθε φυλάκισις, βιασμός, θανάτωσις, δίωξις, ἐκτόπισις καταπίεσις….

«Ἄλλαξε» χρώματα, ὀνόματα, ἰδεολογίες, στόχους, ἀρχηγούς, θεούς… Ἀλλὰ πάντα ἔπραττε τὰ ἴδια… Ἀκύρωνε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κρατοῦσε φυλακισμένο, δέσμιο, ἀμόρφωτο, ἀδύναμο, φοβισμένο, ἐλεγχόμενον….

Ἀπὸ τὶς στρατιὲς τοῦ Ξέρξου ἔως τοὺς Ταλιμπάν. Ἀπὸ τοὺς Τσέτες τοῦ Κεμᾶλ ἔως τοὺς γενοκτόνους τῶν Ἰνδιάνων. Ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τῶν σταυροφόρων ἔως τοὺς δολοφόνους τῆς Χιροσίμα καὶ τοῦ Ναγκασάκι…  Σταμάτησαν κάπου; Σεβάστηκαν κάτι; Προάσπισαν κάποιου τὸ δίκαιον; Δὲν παρέμενε πάντα τὸ κύριον μέλημά τους ἡ διατήρησις τῆς ἐξουσίας, ἀνεξαρτήτως τοῦ κόστους;

Ναί, κάποιες φορὲς οἱ ἐξουσίες τους ἀλληλοσυγκρούονταν… Καὶ τότε γινόταν τῆς κακομοίρας. Πόλεμοι, γενοκτονίες, δηώσεις…. Καὶ μετὰ τὰ ἴδια…

Τώρα λοιπὸν οἱ ἐξουσιαστὲς ἀπεφάσισαν νὰ συνασπιστοῦν! (Λέμε τώρα… Διότι πάντα συνασπισμένοι ἦταν… Ἀσχέτως ἐὰν ἐμεῖς τὰ μάθαμε διαφορετικῶς ἀπὸ τὴν ἱστορία ποὺ αὐτοὶ …ἐπέβαλαν!!!) Καὶ θὰ φτιάξουν κεντρικὸ κατάστημα μὲ πολλὰ ὑποκαταστήματα. Δῆλα δή, κέντρο ἐλέγχου!!! Καὶ πότε δὲν τὸ εἴχαμε αὐτό; Πάντα ἔτσι δὲν ἦταν;

Ἔχει λοιπὸν πολὺ μεγάλη σημασία κι ἀξία ἐὰν ὁ Μανωλιὸς ἀλλάξῃ τὰ ῥοῦχα του; Μήπως θὰ γίνῃ Θανάσης ἢ Παναγιώτης; Μανωλιὸς θὰ παραμείνῃ…. Δῆλα δή, ὅπως ζούσαμε θὰ ζοῦμε…  Μὲ τὴν ἴδια τρομοκρατία στὴν ζωή μας, μὲ τὴν ἴδια δηλητηριασμένη τροφή, τὸν ψεκασμένο ἀέρα, τὸ ξεπουλημένο καὶ χλωριωμένο μας νερό, τὸ σπίτι μας ποὺ θὰ ἀνήκῃ στὴν τράπεζα, τὴν Γῆ μας ποὺ θὰ ἀνήκῃ στὸ κράτος (ὅπως κι ἐὰν θὰ λέγεται αὐτό), τοὺς ΛΑΘΡΟεποικους ποὺ θὰ μᾶς ἀλλάζουν τὰ φῶτα, τὴν ἀστυνομία ποὺ θὰ προασπίζῃ μόνον τὴν ἀσφάλεια τῶν κουδουνισμένων, τὸν στρατό ποὺ θὰ λειτουργῇ ὡς μεταφορέας ΛΑΘΡΟεισβολέων, τὸν κάθε γείτονα ποὺ θὰ καπηλεύεται τὴν ἱστορία μας, τὴν χἈννούλα ποὺ θὰ μᾶς ἀφελληνίζῃ, τὴν Δραγώνα ποὺ θὰ μᾶς τουρκοποιῇ, τὸν GAP ποὺ θὰ μᾶς «κυβερνᾶ» καὶ τὸν Πάγκαλο ποὺ κάπου κάπου θὰ ἔχῃ διαλείψεις εἰλικρινείας ἀλλὰ σὲ γενικὲς γραμμές θὰ τρώῃ τὸν …ἀφάγωτο!

Δὲν θὰ ἀλλάξῃ τίποτα! Ἀπολύτως τίποτα! Μόνον τὰ ῥοῦχα τοῦ Μανωλιοῦ!

Στὴν μία καὶ μοναδικὴ περίπτωσι ποὺ θὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα, εἶναι στὸ ἄδειασμα τοῦ Μανωλιοῦ! Στὴν ἀποπομπή του! Στὴν ἀποκαθήλωσί του!

Πῶς γίνεται αὐτό; (Εἶναι σίγουρα ἄλλης ἀναρτήσεως θέμα… ἀλλά…)

Ἀλλά  μόνον μὲ ἕναν τρόπο: τὴν συνειδητότητα! Τὴν νόησι! Τὴν αὐτογνωσία! Τὴν ἀντίληψι! Τὴν ἑλληνικότητα! Τὴν ἐπιστροφὴ στὴν μία καὶ μοναδικὴ ἀξία ποὺ λέγεται Ἑλλάς! Φῶς! Ἐλευθερία! Ἄνθρωπος! Ζωή! Ἐπιστήμη!

Ἀντέχουμε;

Ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, ἡ πορεία ἔχει προδιαγραφεῖ ἤδη!  Ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ κατὰ βᾶθος ἐπιθυμοῦμε, εἶναι ἢδη στὸν δρόμο τῆς ὑλοποιήσεως. Ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἡ παλαιὰ καὶ νέα καὶ μεταλλαγμένη τάξις τελείωσε. Λίγα τὰ ψωμάκια της πλέον!