Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΥΣΙΦΕΡ

(Ειμαι ο Δημητρης, να ουρλιαζετε καθε μερα το ποιοι ειστε γιατι προσπαθουν να μας κανουν ναξεχασουμε ποιοι ειμαστε ) Παιδακια αυτος ο παπας ηταν παντα το προβλημα και απο εκει ξεκινησαν πολλα πραγματα https://en.wikipedia.org/wiki/G%C3%A9rard_Encausse

A loan is an issue of Government paper which entails an obligation to pay interest amounting to a percentage of the total sum of the borrowed money. If a loan is at 5%, then in 20 years the Government would have unnecessarily paid out a sum equal to that of the loan in order to cover the percentage. In 40 years it will have paid twice; and in 60 thrice that amount, but the loan will still remain as an unpaid debt.

—Protocols, p. 77

δυστυχως φοβάμαι ότι από δω και περα θα δουμε πολλα τρελλα και φοβερα!!!

Την ημέρα των γενεθλιων μου επί της γης αυτής, 2014, έκανα όπως συνήθως την προσευχή μου και έπεσα για ύπνο. Ξημερώνοντας η άλλη μέρα μετά των γενεθλίων μου είχα ένα όραμα. Συνήθως είμαι πολύ προσεκτικός όταν έχω τέτοιες εμπειρίες με οράματα προσέχοντας πάντα να δω την πηγή από που έρχεται και τον τόπο που ευθύνετε για να φτάσει μέχρι στην υπόσταση μου. Ποτέ δεν λέω σε κάποιον για τέτοιες εμπειρίες προσέχοντας με αυτον τον τρόπο πιο πολύ τον άλλον παρά τον εαυτό μου. Άλλωστε να τρέχεις σαν χαρούμενος επειδή είχες όραμα δεν είναι και ένδειξη ωριμότητας. Τα οράματα απαιτούν ταπείνωση (όπως ακούγετε “θα πει ένωση” και αυτό απαιτεί υπευθυνότητα). Όμως με αυτό το όραμα όσο και θέλω και κάνω προσπάθιες να το ξεχάσω και να το αφήσω πίσω στον χρόνο που συνέβη τόσο πιο πολύ μου γίνετε έντονο και δυναμώνει συναντώντας με ένα η άλλο τρόπο μπροστά μου το αίσθημα που μου προκάλεσε.
Λοιπόν…, βρέθηκα ξαφνικά σε ένα παράξενο σκοτάδι, όχι όμως από εκείνο το σκοτάδι γήινης μορφής, νύχτας σκοτάδι, αλλά ένα σκοτάδι που μπορεί να συνάντηση ένας θεατής σε ένα θέατρο που έχουν πέσει τα φώτα, άρα λογικά θα είχα και την ασθηση του χώρου αυτού πριν είχε πέσει το σκοτάδι, απλά εγώ από αυτό το σημείο είμαι σε κατάσταση να θυμηθώ η να αντιληφθώ το όραμα. Κάποτε διακρίνω πως βρίσκομαι μπροστά σε μια βεράντα οικιού, στο έξω μεριά. Η ίδια η βεράντα ήταν υψωμένη από το εδαφο με διάφορα ενός σκαλοπάτι. Διακρίνω στην βεράντα έναν άντρα καθιστός σε ένα τραπέζι με μια καράφα και ένα ποτήρι που είχα την εντύπωση πως αν δεν ήταν από χρυσό σίγουρα ήταν από μπρούτζινο. Με μια μάτια (έστω και με την δυσκολία που δημιουργούσε το σκαλοπάτι στο να δω ) “είδα” (η τουλάχιστον δημιουργήθηκε η εντύπωση) πως ο άνδρας αυτός επινε κράση. Στην δεξιά μεριά του εκεί που ήταν η καράφα ήταν και ένα κεράκι αναμμένος. Η φλογα του κεριού “έπαιζε”, η λεπτομέρια αυτή μου άφησε την εντύπωση πως φυσούσε ένας απαλός αέρας γύρω, αλλά εγώ δεν αισθανόμουν κανα απαλό η δροσερό αεράκι, έστω και που βρισκόμουνα έξω μεριάς της βεράντας. Το φως που έβγαζε το κεράκι με βοήθησε να διακρίνω πως το τραπέζι που καθόταν ο άνδρας αυτός ήταν κολλημένος σε ένα τοίχο, άρα κατά πάσα πιθανότητα αριστερά μου θα ήταν η οικία εκείνου του άνδρα. Ο άνδρας αυτός δεν είχε και καμία σημαντική εμφάνιση όμως φαινόταν πως είχε φτάση στην ευχαρίστηση που φέρνει η κατανάλωση κρασιού χωρίς να είχε μεθύσι. Τα μάτια του με βλέπαν σταθερά και μια που διακρίνω ένα σαν χαμόγελο η κάτι σαν χαρά, και μια που διακρίνω πολύ σοβαρότητα μέχρι στα όρια της αυστηρότητας. Τα μαλλιά του κατάλευκα, και “παίζαν” και αυτά κάτω από το φύσημα του απαλού αεράκι που εγώ όμως δεν αισθανόμουν. Σχεδόν μεσήλικας, και όμως ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπο του. Αυτό το πρόσεξα όταν σηκώθηκε και έκανε με σιγανά βήματα προς τα μένα. Είχα την εντύπωση πως δεν πατούσε καθόλου στο εδαφο. Τα ρούχα του ήταν απλά ένα λευκό φόρεμα με ένα ζώνη λινό στην μέση. Τότε μου έκανε εντύπωση πως όταν ήρθε κοντά μου, ξεπερνούσα σχεδόν ένα κεφάλι το σώμα του. Όμως λίγο πιο μετά κατάλαβα πως είχα σηκωθεί εγώ στον αέρα απλά σταθερός, ούτε φτερά και ούτε κάτι άλλο μεταφυσικό που συναντάμε στα όνειρα, απλά εκείνη την στιγμή βρισκόμουν πιο πάνω από το εδαφο. Ο άντρας αυτός σήκωσε το χέρι του το δεξί και εδιξε στον ουρανό. Σηκώνω το κεφάλι μου και ιδού, εκεί που διαδραματιζόταν όλο το σκηνικό που περιγράφω στο “σκοτάδι”, διακρίνω ένα ουρανό όπως σχεδόν είναι ο γήινος ανοιξιάτικος ουρανός πριν από την αυγή. Ένα φεγγάρι γεμάτο είδα να ομορφαίνει εκείνο τον ουρανό και δεν ξέρω να πω με σιγουριά αν το φως πριν την αυγή που είχε ο ουρανός ερχόταν από το φεγγάρι το γεμάτο αυτό, η αναμενόταν η ανατολή του ήλιου. Είδα πολλά συνεφα λευκά σχηματισμένα γύρω από το φεγγάρι. Τότε άκουσα και για πρώτη φορά την φωνή του άνδρα εκείνου που μου έδειξε να προσέξω αυτό το θέαμα ο όποιος είπε:
” Όταν θα δεις να ματώνει (παύση)…, τότε (παύση)…. θα ξεκίνηση”
Μόλις είπε αυτά τα λόγια χάθηκε όλο το τοπίο αυτό από μπροστά μου και ήρθα και πάλι στην φυσική μου υπόσταση. Έμεινα για ώρα έτσι ξαπλωμένος στην σιωπή, προσπαθούσα να καταλάβω και να κατανοώ τι ήταν όλο αυτό, επειδή μου άφησε ένα πολύ δυνατό αίσθημα, ήταν σαν να το είχα ζήση και όχι σαν να το είχα οραματηση. Έχω δει πολλά οράματα τα οποία θα μείνουν για πάντα μυστικά επειδή τα θεωρώ σαν ένα προσωπικό θέμα η από άποψη πνευματικού προσπαθίας (πολέμου ) η πνευματικής συνάντησης, όμως αυτό ήταν αδύνατον να το ξεπερνούσα σε μυστικό επί-πεδο. Σηκώνομαι, κάνω της προσευχές μου και απευθύνομαι σε έναν πολύ έμπιστο φίλο μου για βοήθεια. Να κατανοήσω η και γιατί όχι, να προετιμάζομαι πνευματικά στην περίπτωση αν το όραμα είναι αληθινό και προειδοποιεί για κάτι. Δεν πέρασαν 7 μέρες και μου ήρθε από τον φίλο μου ένα η-μαιλ με τον τίτλο: “the four blood moons”. Α, καλά είπα με τον εαυτό μου, τα έχει παίξει και ο φίλος μου. Βασικά, προσωπικά ποτέ δεν συνδέω τα οράματα μου με κοσμικά γεγονότα. Ξέρω πως υπάρχει παγίδα σε αυτό και προσπαθώ πάντα να τα γυρίζω προς το όφελος το πνευματικό προσωπικό βίωμα. Όμως όχι μακριά από λίγες μέρες είχα άλλο όραμα το οποίο και πάλι δεν μπορούσα να το διαμορφώνω πια σε ένα προσωπικό επί-πεδο. Και με μερικά άρθρα στο σιτε αυτό ήταν κατά κάποιο υποχρεωτικό να το αναφέρω. Και γύρισα και πάλι να ζω το όραμα το οποίο περιέγραψα ακριβώς για τα λόγια που ακόμα ηχούν μέσα μου: “Όταν δεις να ματώνει…. όταν δεις…” έτσι αναγκαστικά έκανα ένα όχι και βαθύτατο έρευνα για τα ματωμένα φεγγάρια και είδα πως “το ματωμένω φεγγάρι” του σεπτεμβρίου που έρχεται είναι ορατό και από την γεωγραφική θέση που βρισκόμαστε. Τότε…σε κλάσματα δευτερόλεπτπου μου πέρασαν σαν αστραπές, γεγονότα που θα συμβούν, και αυτός είναι ο λόγος που φέρνω σε σας αυτά που γράφω, (έστω και που δεν είναι στο είδος μου να δώσω βάση σε περαστικά γεγονότα για να περνάω την γέφυρα αυτή, τον κόσμο αυτό σαν περαστικός). Νου οθό πως ένα από τα πιο σημαντικά που πρέπει να αναφέρω αυτή την στιγμή είναι πως βρισκόμαστε (αν το όραμα είναι θεόσταλμένο – κρατάω επιφύλαξης για λόγους που εύκολα θα τα καταλαβαίνετε,) μπροστά σε μια hebdomada of tribulation . Αλλά για όσους ακολουθούν πίστα τον Σωτήρα μας πρέπει να ξέρουν όμως, ότι κανείς από τους μαθητές δεν έχει καλύτερη τύχη από τον δάσκαλο του, άρα αν θα είναι έτσι το μόνο που έχω να νου οθό είναι η χαρά.Έτσι νου οθό πως έχω συνάντηση τον Σωτήρα μου στις νεφέλες πριν φτάσουν οι Νεφέλες.