ΜΕΡΟΣ Ε. Η ιστορική “αντικειμενικότητα”.
Ερώτηση Κρίσεως αρ. 8 : Ποιός είναι ο κ. Κίσσινγκερ; Ποια είναι η σχέση αυτού του συνταξιούχου νομπελίστα …Ειρήνης με τους επικεφαλής της Ε.Ε.;
Ανάμεσα στις αλλεπάλληλες οικονομικές φάπες, λίγοι άνθρωποι στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν αντιληφθεί την σημασία των ημερών που ζούμε. Κάποιοι έχουν επιβάλλει την άγνοια ως παραβάν για να κάνουν ευκολότερα τις βρωμοδουλειές τους. Πιθανόν να θεωρούν κεκτημένο δικαίωμά τους την δια βίου εκμετάλλευση των άλλων. Καλά κάνουν αλλά δυστυχώς γι αυτούς πάντα θα υπάρχει ένα σακούλι με κλωτσιές που λέγεται αντίλογος.
Εάν κάποιος δεν έχει ξανακούσει γι αυτή την περίεργη ελιτίστικη ομαδούλα που κάθε τόσο αλλάζει όνομα σαν τους απατεώνες, ας το λάβει ως αφορμή για να ρίξει μια “δεύτερη” ματιά σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Αν υπάρχει μια αόρατη κλωστή θαμμένη κάτω από την σκόνη της ιστορίας που ενώνει πρόσωπα και καταστάσεις, ο μόνος τρόπος για να δει κανείς πού καταλήγει είναι να τραβήξει την άκρη της.
Ας αρχίσουμε με τον κύριο Μπαρρόζο: Είναι τουλάχιστον τραγικό το γεγονός το ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που χρειάστηκαν αιώνες χρόνου και ποτάμια αίματος για να καταλήξουν στο μόρφωμα που ορίζεται ως σύγχρονο “Κράτος Δικαίου” παραδόθηκαν άνευ όρων σε μια συμμορία τεκτόνων “εκσυγχρονιστών”. Ακριβώς όπως και το άλλο ναζιστικό κάθαρμα που λέγεται Φαν Ρομπάι, ο κ. Μπαρρόζο δεν έχει εκλεγεί από κανέναν. Είναι και οι δύο ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ από μια αόρατη ελίτ ενώ οι υπόλοιποι που θεωρητικά έχουν “εκλεγεί” έφτασαν να είναι υποψήφιοι μέσω μιας περίεργης διαδικασίας.
Το Ευρωκοινοβούλιο έχει συγκεκριμένο τρόπο συγκρότησης. Σε εθνικό επίπεδο τα κομματικά στελέχη που επιλέγονται ως υποψήφιοι είναι βήτα ή γάμα κατηγορίας. Αφενός γιατί τα άλφα κατηγορίας είναι αναγκαία για τις εθνικές εκλογές κάθε χώρας και αφετέρου γιατί τα τριτοκλασάτα στελέχη είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθούν. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι η κατάρτιση της λίστας υποψηφίων είναι το μεγάλο μυστικό. Ποιος σχηματίζει και διοικεί τα τόσο ετερόκλητα “Ευρωπαϊκά κόμματα”; Τι το κοινό έχουν η Ν.Δ., το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και ο συνασπισμός του Μπερλουσκόνι; Ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό το τσίρκο και με ποιόν τρόπο;
Η εκκίνηση της σταδιοδρομίας του πολιτικού χοίρου που λέγεται Μπαρρόζο γίνεται σε νεαρή ηλικία με το μαοϊκό MRPP. Αργότερα σε μια από τις κωλοτούμπες του ο Ζοζέ δηλώνει ότι “έγινα Μαοϊστής για να πολεμήσω εναντίον της νεολαίας του Κομμουνιστικού Κόμματος”. Δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: ή η δήλωσή του είναι ψέματα οπότε είναι ψεύτης και επικίνδυνος, ή είναι αλήθεια, οπότε είναι ψεύτης, χαφιές και εξαιρετικά επικίνδυνος. Ο Γομαρόζο εκλέγεται πρωθυπουργός το ’02 και λαμβάνει σκληρά μέτρα μείωσης του πορτογαλικού ελλείμματος. Το ’03 φιλοξενεί μια Σύνοδο στις Αζόρες όπου με Μπούς, Μπλαίρ και Αθνάρ συμφωνούν στην εισβολή, κατοχή και διάλυση του Ιράκ. Κι ενώ όλη χώρα του τον βρίζει, το ’04 κάνει μια απίστευτη τράμπα και μεταπηδά από την πρωθυπουργία της Πορτογαλίας στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εννοείται ότι τα “φιλελεύθερα” μέτρα που είχε λάβει πριν γνωρίζουν παταγώδη αποτυχία. Κι ενώ στα χρόνια που ακολουθούν το Ιράκ γίνεται μια αιματοβαμμένη αποικία, στην Ε.Ε. τα απολυταρχικά ταλέντα του ευρωχασάπη αναγνωρίζονται και του εξασφαλίζουν και δεύτερη θητεία.
Τι ήταν όμως αυτό που μετέτρεψε τον Καθολικό κουκουλοφόρο και Μαοϊστή τραμπούκο του ’76 σε σοβαροφανή πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Η απάντηση είναι απλή: ένα διδακτορικό από το διαβόητο Edmund A. Walsh School of Foreign Service (SFS) που εδράζεται στο πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν της Ουάσινγκτον. Από εδώ βέβαια ξεκινούν οι επιπλοκές. Ήταν ένα διδακτορικό που τελικά ο alumnus δεν το έλαβε ποτέ γιατί κάπου χάθηκε στο δρόμο. Τι τον δίδαξαν άραγε οι μεγάλοι διδάσκαλοι των ΗΠΑ αν όχι το πώς να πάρει το διδακτορικό του; Πού αφιέρωνε τον πολύτιμο χρόνο του ο Ζοζέ όσο ήταν στην Ουάσινγκτον;
Ένα ιστορικό του ιδρύματος είναι νομίζω αναγκαίο: Το Georgetown University είναι το παλαιότερο Καθολικό πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Ιδρύθηκε το 1789 από Ιησουίτες, την γνωστή ιδιωτική Στοά του Βατικανού. Τα τέκνα αυτά του Μαύρου Πάπα Ιγνάτιου Ντε Λογιόλα που πιστεύουν στο “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” έχουν διαπράξει ουκ ολίγα από το 8534 (βαρβαρικόν έτος 1534) που άρχισαν να έρπουν στο διεθνές παρασκήνιο. Δεν τους αποκαλούν για πλάκα “Πεζοναύτες του Θεού”. Βέβαια τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα ντόμπερμαν της πίστης κρύβονται βαθειά στα λαγούμια τους γιατί έξω βρέχει φόλες.
Ο Γουόλς δεν ήταν καθόλου τυχαίο άτομο. Πέρα από τις στενές σχέσεις που είχε με το στρατιωτικό και οικονομικό κατεστημένο των ΗΠΑ και τα κολλητιλίκια του με μια σειρά Προέδρους, ήταν το πρόσωπο που έχτισε και δικτύωσε την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική από την δεκαετία του ’20 και μετά. Φτάνει να πούμε ότι το 1945 ήταν ο ειδικός ανακριτής που επιφορτίστηκε με την εξέταση του καθηγητή Κάρλ Χάουσχοφερ καθώς κανένας άλλος δεν είχε τα “προσόντα” να το κάνει. Θεωρητικός του παρασκηνιακού αντικομμουνισμού, λέγεται ότι ήταν αυτός που υπέδειξε στον γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι τον τρόπο να γίνει διάσημος.
Στην πορεία, το SFS εκτός από την προετοιμασία των νεαρών Γιάνκηδων για την παγκόσμια αρένα ανέλαβε και άλλες δραστηριότητες. Μία από αυτές είναι η “εκπαίδευση” των ατόμων που προορίζονται (από ποιους;) να αναλάβουν ηγετικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό άλλων χωρών. Περιέργως (;) όποιος ευρωπαίος ή ασιάτης πολιτικός μαθητεύει στο Τζωρτζτάουν , γίνεται υποστηρικτής των απόψεων των ΗΠΑ και της παγκοσμιοποίησης. Πώς τον πείθουν άραγε; Μήπως με την ανώτερη φιλοσοφία της ανέξοδης επαγγελματικής ανέλιξης; Μήπως με την υπόσχεση της πρόσβασης στις καρέκλες του ιερατείου που κυβερνά τον πλανήτη; Και με τι αντάλλαγμα; Μήπως ο υποψήφιος είναι ήδη “ψημένος” πριν ακόμη δρασκελίσει το κατώφλι του ιδρύματος; Αν κάποιος δεν βλέπει την σχέση τεκτονισμού, χριστιανισμού και κωλοτουμπισμού να διαφαίνεται έστω και αχνά στο βάθος, καλύτερα να σταματήσει να διαβάζει σε αυτό εδώ το σημείο.
Ας δούμε και μερικούς από τους καθηγητές του SFS: Μαντλίν Ολμπράιτ (η γνωστή Τσεχοεβραία νυφίτσα που διέλυσε την Γιουγκοσλαβία), Άντονυ Λέικ (πρώην σύμβουλος της NSA), Τζώρτζ Τένετ (πρώην διευθυντής της CIA), Μάικλ Όρεν (πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ και δηλωμένος σιωνιστής), Χοσέ Μαρία Αθνάρ (ο γνωστός κουκουλοφόρος ψεύτης, πρώην μέλος της Φρανκικής νεολαίας). Όλοι οι παραπάνω έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα και ευθύνονται για αρκετούς θανάτους αμάχων. Σίγουρα τα μαθήματα της σχολής έχουν μια μακάβρια γεύση που σπάνια την συναντάει κανείς σε πανεπιστήμιο.
Σαν να μην έφτανε η τρομοκρατία των ντόπιων πολιτικών μαϊμούδων, κληθείς να σχολιάσει την θετική ψήφο της Ελληνικής Βουλής στο δεύτερο μνημόνιο, ο Ζοζέ Μπαρρόζο είχε δηλώσει τα εξής:
“…Παρά τις αρνητικές προβλέψεις, το ελληνικό Κοινοβούλιο, που αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό, υιοθέτησε το πρόγραμμα της Ελλάδας. Η εναλλακτική λύση θα σήμαινε έλλειψη χρημάτων για τα σχολεία, τα νοσοκομεία και την δημόσια διοίκηση. Βεβαίως το πρόγραμμα είναι δύσκολο, αλλά η άλλη επιλογή θα ήταν χειρότερη…”
Λίγες μέρες μετά, το απολυταρχικό μασονογουρούνι επανήλθε με νέες, πιό προκλητικές δηλώσεις:
“…Είμαστε βέβαιοι ότι κανένα πολιτικό κόμμα που θα κληθεί στην κυβέρνηση δεν θα δείξει την ανευθυνότητα να θέσει σε αμφισβήτηση ένα πρόγραμμα που τόσο προσεκτικά διαπραγματευτήκαμε και τώρα είναι η μόνη ελπίδα για το μέλλον της Ελλάδας…”
Πώς είναι τόσο βέβαιος για τις μετεκλογικές επιλογές του πρώτου κόμματος ο αρχιδολόγος αυτός πράκτορας των τοκογλύφων; Ποιος είναι ο εκβιασμός που έχει έτοιμο στο συρτάρι του ο Μπαρρόζο; Μήπως έχει ήδη κανονίσει ένα “οριακό” αποτέλεσμα που θα καλύψει την εκτεταμένη εκλογική νοθεία που ετοιμάζεται;
http://www.katohika.gr/2011/03/nigel-farage.html
Προσωπικά είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας και δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στην δι’ αντιπροσώπου εκδοχή της. Όμως ακόμα κι έτσι με θλίβει το γεγονός ότι ένας θεσμός στον οποίο έχουν επενδύσει αρκετοί συμπολίτες μου έχει φτάσει να γελοιοποιείται και να ξεφτιλίζεται από καθήκια τύπου Μπαρρόζο. Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές-σκουπίδια που ακριβοπληρώνονται από τους φόρους μας για να χτίζουν με τις βρωμερές ψήφους τους ένα απολυταρχικό κράτος-τερατούργημα που στο τελείωμά του θα κάνει το Γ΄ Ράιχ του Χίτλερ να μοιάζει με Χαβάη.
Και φυσικά το νευρικό γέλιο του ανωτέρω κρεοπώλη με την ματωμένη ποδιά έχει εξήγηση. Είναι γιατί εκείνη την στιγμή σκέφτεται: “Μίλα με τ’ αρχίδια μου, Φάρατζ… Εμείς κοντεύουμε να τελειώσουμε την δουλειά… Mετά θα σας περιποιηθούμε όλους, παλιομαλάκες.” Ο Φάρατζ είχε αποκαλέσει κάποτε “βρεγμένο κουρέλι” και “υπαλληλάκο τράπεζας” τον Φαν Ρομπάι. Πολύ ήπιοι χαρακτηρισμοί για τέτοιο μίασμα. Εμένα αυτό το φαλακρό έντομο μου μοιάζει περισσότερο με μετενσάρκωση του Χίμλερ. Με μπασταρδοχυσιά υπανθρώπου που έχει μπεί με μέσο στα SS και είναι επικεφαλής στρατοπέδου εξόντωσης ανθρώπινων πουλερικών.
Αλήθεια τι …σύμπτωση όλοι οι σημερινοί ευρωκράτες να είναι σπουδαγμένοι σε Καθολικά σχολεία και πανεπιστήμια αντί για τα κανονικά δημόσια σχολεία των χωρών τους. Μπαρρόζο, Φαν Ρομπάι, Πρόντι, ακόμη και ο αντικαταστάτης του Μπούζεκ, ο Σούλτς έχουν περάσει από τα Καθολικά κατηχητήρια και τις σκοτεινές αίθουσες του παπικού τεκτονισμού. Η σύνδεση αυτών των Ιησουιτών οραματιστών της νέας απολυταρχίας με τους τοκογλύφους, τους βιομήχανους και τις υπόλοιπες τεκτονικές στοές είναι εμφανής αν ακολουθήσει κανείς την πολιτική διαδρομή τους. Είναι όλοι τους πολιτικές μετριότητες, αντιπαθητικά ασήμαντα ανθρωπάκια με ύπουλες επιδιώξεις και σκοτεινούς αφέντες. Είναι ανίκανοι, θρασύδειλοι και μοχθηροί. Όλη η δύναμή τους προέρχεται από την πηγή του παγκόσμιου κακού.
Πιστεύει κανείς ότι το αεροπορικό “ατύχημα” από το οποίο ο Νάιτζελ Φάρατζ σώθηκε ως εκ θαύματος ήταν όντως ατύχημα; Μήπως αν είχε φύγει από την μέση αυτός ο ενοχλητικός τύπος όλα θα ήταν πιο εύκολα για το εκτρωματικό καθεστώς που διοικεί ο Μπαρρόζο και οι όμοιοί του;
Αν η Προεδρία της Ε.Ε. είχε ανατεθεί στον Τζέγκις Χάν ομολογώ ότι θα κοιμόμουν αρκετά πιο ήσυχος.
Η άλλη “δημοκρατική” φυσιογνωμία του B.E.P.A. και πρώην Πρόεδρος της Ε.Ε. κύριος Ρομάνο Πρόντι είναι ένα σοβαρό χριστιανοπαλτό και καθηγητής διαφόρων πανεπιστημίων. Νομομαθής αλλά και βαθύς γνώστης των οικονομικών. Μετά από δύο αμφιλεγόμενες θητείες στο IRI (τον ιταλικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) όπου κατηγορήθηκε δύο φορές για απιστία προς το Δημόσιο, το ‘96 ως πρωθυπουργός, επιφορτίζεται με έργο αντίστοιχο του Σημίτη. Είναι το πρόσωπο που θα αναλάβει να οδηγήσει την Ιταλία στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα πουλώντας δημόσια περιουσία και κάνοντας ό,τι “μερεμέτια” χρειάζονταν. Όταν το ‘98 με διάφορα “μαγειρέματα” στα οποία πρωταγωνιστεί ένα κομμουνιστικό γκρουπούσκολο o Πρόντι “χάνει” την ιταλική πρωθυπουργία, δεν προλαβαίνει καν να γραφτεί στο ταμείο ανεργίας. Πριν καλά-καλά περάσει ένας χρόνος, το ‘99 εκλέγεται πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταφέρνοντας να ψηφιστεί και από συντηρητικούς και από “σοσιαλδημοκράτες”. Όπως φαίνεται το άτομο δεν παίζεται, είναι υπεράνω (;) κομμάτων.
Επιμορφωτικά, επί των ευρωπαϊκών ημερών του ψηφίστηκαν οι μισές από τις συνθήκες που μεταμόρφωσαν την υποτιθέμενη “Ευρώπη των Πολιτών” σε αυτό το ολοκληρωτικό πλουτοκρατικό τέρας του σήμερα που υπακούει μόνο στους μασονοτοκογλύφους. Είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για …σύμπτωση. Τελειώνοντας την βρωμερή ευρωπαϊκή θητεία του το τέλος του ‘04 και παραδίδοντας την σκυτάλη στον Μπαρρόζο, ο ακούραστος αυτός εργάτης της Νέας Τάξης και πάλι δεν έμεινε για πολύ άνεργος. Ο Πρόντι, ο “πολιτικός δίχως κόμμα” μετά από κάτι συνταγματικές αλχημείες δικής του (να το πιστέψουμε;) επινόησης και μετά από άπειρα “μαγειρέματα” και “σάλτσες” για τις οποίες είναι φημισμένη η ιταλική κουζίνα, το ‘06 βρίσκεται ξανά πρωθυπουργός, επικεφαλής ενός ποτ-πουρί κομμάτων. Από χριστιανοδημοκρατικά ως κομμουνιστικά και ό,τι άλλη πατσαβούρα υπήρχε διαθέσιμη ενδιάμεσα.
Στο μεταξύ την ίδια ακριβώς περίοδο η Ιταλία βοά για τις κομπίνες, τις πουστιές και τα οικονομικά “θαύματα” ενός άλλου κολοσσού. Οι δικαστικές περιπέτειες του βρωμο-μασόνου γελωτοποιού Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχουν αρχίσει από πολύ πιο πριν. Έχοντας απαλλαγεί από την καταδίκη του για ψευδομαρτυρία το ‘90 με ειδική (;) αμνηστία ο κοντός φάνηκε από νωρίς ότι αποτελούσε σημαίνον κεφάλαιο για την τοκογλυφική κλίκα. Με 577 επισκέψεις των αστυνομικών αρχών, 2.500 ακροαματικές διαδικασίες και 174 εκατομμύρια (!) ευρώ σε δικηγορικές αμοιβές ως σήμερα, ο κουνελογαμίκος σπάει όλα τα ρεκόρ για πολιτικάντη. Αν και έχει καταδικαστεί 4-5 φορές, δεν έχει κάνει ούτε μία μέρα φυλακή. Πάντα κάποιο παραθυράκι αφηνόταν ανοιχτό να την σκαπουλάρει. Ένας από τους ακριβοπληρωμένους δικηγόρους υπεράσπισής του κάποια εποχή ήταν και ο Νικολά Σαρκοζί, αν αυτό λέει κάτι σε κάποιον.
Ας αφήσουμε όμως την ιστορία να μιλήσει: Ο μπαμπάς Λουίτζι Μπερλουσκόνι, είναι υπαλληλάκος σε μια τραπεζούλα την Μπάνκα Ραζίνι . Το ‘70 γίνεται πληρεξούσιος της τράπεζας γεγονός που συμπίπτει (;) με την απόκτηση από την Ραζίνι μιας υπεράκτιας εταιρείας στις Μπαχάμες της Brittener Anstalt η οποία είναι συνδεδεμένη με την Cisalpina Overseas Nassau Bank. Στο διοικητικό συμβούλιο της δεύτερης υπεράκτιας φιγουράρουν αρκετά ονόματα που αργότερα θα γίνουν διάσημα: Λίτσο Τζέλλι, Μικέλε Σιντόνα, Ρομπέρτο Κάλβι, και ο μονσινιόρ Πώλ Μαρσίνκους. Το χρήμα που κυκλοφοράνε αυτά τα ιδρύματα στις Μπαχάμες έχει σαφή μαφιόζικη προέλευση. Πίσω στην Ιταλία ο τελευταίος Ραζίνι εγκαταλείπει (;) χωρίς κάποια εξήγηση την τράπεζα η οποία περιέρχεται στα χέρια των Σικελών Ατζαρέττο, φίλων του Τζούλιο Αντρεόττι. Τα επόμενα χρόνια η αξία της Μπάνκα Ραζίνι αυξάνεται 40 φορές και ο μπαμπάς του Σίλβιο γίνεται διοικητικό στέλεχος. Μεταξύ των μεγαλοκαταθετών της είναι οι μπός Τοτό Ριίνα και Μπερνάρντο Προβεντσάνο που ξεπλένουν και ανακυκλώνουν εκεί τα βρώμικα λεφτά τους από το εμπόριο ναρκωτικών.
Μέσω της Μπάνκα Ραζίνι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι από το ’68 ως το ‘78 λαμβάνει συνεχώς χρήμα από κάποιους άγνωστους “ευεργέτες”. Εμβάσματα με δισεκατομμύρια λιρέτες βγαίνουν ως λαγοί μέσα από το ημίψηλο του σεξομανή ταχυδακτυλουργού. Το χρήμα προέρχεται από την τίμια Ελβετία, από κάποιους αφανείς (;) χρηματοδότες των οποίων την ταυτότητα κανένας Ιταλός ή Ευρωπαίος δικαστής ως τις μέρες μας δεν είχε την περιέργεια να μάθει. Αυτά τα ύποπτα λεφτουδάκια κωλοβαράει με εταιρειούλες κατασκευών της σειράς ο κοντός, προσπαθώντας να τα αυγατίσει. Δεδομένου ότι οι κατασκευαστικές μπίζνες είναι δύσκολο πεδίο ακόμα και για πιο μάγκες από αυτόν, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Όμως το σωτήριο βαρβαρικό έτος 1978 (ελληνικό έτος 8978) ο πρώην μουζικάντης κάνει την μεγάλη κίνηση. Γράφεται στη Στοά Propaganda Due (Π-2) του σεβαστού αρχιμάγιστρου Λίτσο Τζέλλι.
Η Π-2 ήταν μια ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ τεκτονική στοά με έτος ιδρύσεως το 1887. Όντας κάτω από την δικαιοδοσία της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας, διέφερε από όλες τις υπόλοιπες στο εξής: Είχε εξαρχής ιδρυθεί με τον στόχο να περιλάβει στις τάξεις της όλους αυτούς που λόγω της θέσης τους δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν τις συνηθισμένες Στοές. (Μιλάμε για υπουργούς, βουλευτές, αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων, ανώτερους κρατικούς λειτουργούς, δικαστές, κλπ.) Θα αποτελούσε δηλαδή την Στοά των “κρυφών” του κρατικού μηχανισμού. Όμως με την άνοδο στην εξουσία του Μουσσολίνι ο οποίος έθεσε εκτός νόμου τα μασονομάγαζα, η Π-2 πέφτει σε χειμερία νάρκη μαζί με τις υπόλοιπο ασκέρι από στοές και λιλισπήλαια.
Ο ευγενής αυτός κύριος, παρόλο που είναι μέλος σε τουλάχιστον 3 στοές από το ‘48, εμφανίζεται στο τεκτονικό προσκήνιο το ’66 όταν ο τότε μέγας διδάσκαλος της Π-2 του αναθέτει την “αναδιοργάνωση” της Στοάς. Σύντομα ο Τζέλλι αποδεικνύεται πραγματικό τσακάλι στη στρατολόγηση εξεχόντων μελών. Η άνοδός του στην μασονική κλίμακα είναι ραγδαία. Όμως παράλληλα με την μασονική δραστηριότητα, έχει αναπτύξει σχέσεις με κάτι πιο κρυφό ακόμα κι από τις μασονικές στοές.
Στην χωρισμένη σε σφαίρες επιρροής ψυχροπολεμική Ευρώπη που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του πολέμου, μια μυστική οργάνωση αναπτύσσεται ύπουλα κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Δραστηριοποιείται σε Βέλγιο, Φιλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βρετανία, Τουρκία, ακόμα και σε ουδέτερες χώρες όπως η Αυστρία, η Σουηδία και η Ελβετία έχοντας διαφορετικό όνομα σε κάθε μία. Σε μερικές χώρες αποκαλείται απλά με το επιχειρησιακό της όνομα: “ Stay Behind”. Στην Ιταλία έχει την κωδική ονομασία “Γκλάντιο”. Πρόκειται για ένα δίκτυο οπλισμένων ακροδεξιών πυρήνων που δήθεν θα χρησιμεύσει σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής (!). Στην πραγματικότητα είναι μια διεθνής εγκληματική συμμορία υπό τον άμεσο έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που στόχο έχει την με κάθε μέσο παραποίηση των πολιτικών επιλογών των ευρωπαίων πολιτών. Κύρια επιδίωξή της είναι η χωρίς προβλήματα εγκαθίδρυση της αμερικανικής ηγεμονίας και η τοποθέτηση των ευρωπαϊκών εθνών υπό πολιτική και οικονομική κηδεμονία. Με πρόσχημα τον αντικομμουνισμό οι πυρήνες αυτοί εκβιάζουν, απειλούν, ξυλοκοπούν και τρομοκρατούν οποιονδήποτε πολίτη ή ομάδα τολμά να μιλήσει για πολιτικές ελευθερίες . Σε σοβαρότερες περιπτώσεις αντιφρονούντων δεν διστάζουν να φτάσουν και στην εν ψυχρώ δολοφονία. Εννοείται ότι οι ένοπλοι αυτοί τραμπούκοι είναι μόνο η βάση της πυραμίδας. Με διασυνδέσεις σε όλα τα επίπεδα της στρατιωτικής και πολιτικής ιεραρχίας η οργάνωση αυτή αναπτύσσεται κάθετα ως καρκίνωμα. Επεμβαίνει σε κοινωνικές και κομματικές διαδικασίες, σε εκλογές και σε συνθέσεις κυβερνήσεων ακόμα και σε συντάγματα και σε βίαιες αλλαγές καθεστώτων. Όπως και στην μασονία, κανένα από τα μέλη –άσχετα με τι νομίζει- δεν ξέρει ποιόν ή ποιούς υπηρετεί τελικά. Η οργάνωση είναι στημένη εξαρχής ως φάντασμα.
Διάφορες φήμες που κυκλοφορούν κατά καιρούς για μια μυστική παραστρατιωτική οργάνωση που δρά στην Ευρώπη υπό την διοίκηση του SHAPE απορρίπτονται από όλους ως “θεωρίες συνομωσίας”. Χρειάζεται να περάσουν 40 χρόνια και να φτάσουμε στον Οκτώβριο του ‘90 ώσπου ο Τζούλιο Αντρεόττι υπό την πίεση των στοιχείων που έφερνε στο φώς η ανακριτική διαδικασία αναγκάζεται να παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη της “Γκλάντιο”. Ακολουθούν δηλώσεις αμερικανών αξιωματούχων που επιβεβαιώνουν την ομολογία Αντρεόττι προσπαθώντας όμως να υποβαθμίσουν την σημασία της. Και μόνο το γεγονός ότι σε τόσα χρόνια δεν είχε υπάρξει καμιά σημαντική διαρροή ως προς την ύπαρξή της παρόλο που ΟΛΟΙ στο ανώτατο επίπεδο εξουσίας της κάθε χώρας του ΝΑΤΟ ήξεραν τον ρόλο της, σημαίνει μονάχα ένα πράγμα: Ότι η απειλή του άμεσου θανάτου κρεμόταν πάνω από τα κεφάλια τους, όσο ψηλά και να βρίσκονταν.
Όπως είναι επόμενο, η ευρωπαϊκή σκατούλα στέλνει την δική της έρευνα στις καλένδες. Ζητείται από τα κράτη-μέλη της Ένωσης να κάνουν το καθένα την δική του έρευνα και να ενημερώσουν το Ευρωκυνοβούλιο για το αποτέλεσμα. Σε χρόνο μηδέν, λες και είναι συνεννοημένα, τα κράτη-μέλη βγάζουν πορίσματα του τύπου “Τέτοιες οργανώσεις υπήρχαν στο παρελθόν αλλά έχουν διαλυθεί από μόνες τους”. Με τηλεγραφικά και σχεδόν περιφρονητικά τρίστηλα, τα εκδοτικά συγκροτήματα αστειεύονται με αυτό το “ασήμαντο” απομεινάρι του ψυχρού πολέμου ενώ τα κανάλια ούτε κάν ασχολούνται. Από το ’90 ως σήμερα, από τα ΜΜΕ τους οι τοκογλύφοι προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι “η διεθνής αυτή οργάνωση ναι μεν είχε σχεδιαστεί από το ΝΑΤΟ αλλά δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ” και ότι “ασήμαντο έως μηδενικό ρόλο έπαιξε στις ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις”. Είναι όμως έτσι όπως υποστηρίζουν αυτοί;
Τον Δεκέμβριο του ‘70 κι ενώ ο κύριος αυτός έχει αναρριχηθεί στη θέση νο 2 της Στοάς, ο ίδιος και οι μασόνοι αδελφοί του είναι έτοιμοι για το κόλπο γκρόσο: ένα στρατιωτικό κίνημα. Τους προηγούμενους μήνες έχουν γίνει οι απαραίτητες συνεννοήσεις. Ένας από τους συνωμότες έχει συναντηθεί στην Μαδρίτη με τον Όττο Σκορτσένυ (!) για να πάρει οδηγίες. Ακολουθεί μια ακόμη συνάντηση με τον Χέρμπερτ Κλάιν, άμεσο συνεργάτη του Νίξον και του Κίσσινγκερ. Οι Αμερικάνοι δίνουν το πράσινο φώς. Η Π-2 και η “ακατανόμαστη” οργάνωση-φάντασμα του ΝΑΤΟ συντονίζουν αυτό που ονομάστηκε πραξικόπημα Μποργκέζε. Ο Τζέλλι έχει αναλάβει ως αποστολή να συλλάβει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Για την μητέρα Στοά “Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας” πέρα βρέχει. Δεν έχουν πάρει είδηση τίποτα από την παράνομη δραστηριότητα της Π-2 ή κάνουν την πάπια; Το θέμα είναι πως εκείνη την στιγμή κανείς δεν μαθαίνει ότι μια μασονική Στοά με το όνομα Π-2 και μια παραστρατιωτική οργάνωση-φάντασμα του ΝΑΤΟ έχουν προσπαθήσει με την βοήθεια του κρατικού μηχανισμού να καταλύσουν το σύνταγμα της χώρας. Οι φυλλάδες και η τηλεόραση δεν λένε λέξη. Αυτοί που ξέρουν λεπτομέρειες για κάποιους λόγους κρατάνε το στόμα τους ερμητικά κλειστό. Η είδηση θα κυκλοφορήσει μετά από 3 μήνες !
Για περίπου μια δεκαετία όλα πάνε πρίμα για την άρχουσα ληστοσυμμορία. Το αίμα ρέει άφθονο στους δρόμους και οι πολιτικές δολοφονίες αποτελούν καθημερινή ρουτίνα. Κάποιοι φτιάχνουν οικονομικές αυτοκρατορίες, άλλοι συσσωρεύουν και ξεπλένουν βρώμικο χρήμα, ενώ κάποιοι τρίτοι εκτελούν αδίστακτα όποιον μπλέκει στα γρανάζια. Η εμπιστοσύνη στον συμπολίτη και στην δικαιοσύνη βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών.
Ο Μίνο Πεκορέλλι, ένας δικηγόρος με ειδίκευση στο Πτωχευτικό Δίκαιο που έχει στήσει μια μικρή εβδομαδιαία εφημερίδα δημοσιεύει στις 15 Μαρτίου ένα σιβυλλικό αρθράκι παραλληλίζοντας τις Ειδούς του Μαρτίου (ημερομηνία που είχε δολοφονηθεί ο Καίσαρας) με την παρούσα κατάσταση και ταυτόχρονα κάνοντας λόγο για την εμφάνιση ενός νέου “Βρούτου”. Ο Πεκορέλλι ούτε μάντης είναι ούτε ρίχνει αδειανά να πιάσει γεμάτα. Είναι ευφυής και έχει γίνει μέλος της Στοάς Π-2 για να μαζεύει πληροφορίες και κουτσομπολιά. Ταυτόχρονα είναι φίλος του στρατηγού των καραμπινιέρων Αλμπέρτο Ντάλλα Κιέζα και έχει αρκετές επαφές με υψηλόβαθμα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών για να διασταυρώνει αυτά που μαθαίνει. “Τα καλύτερα άρθρα μου είναι αυτά που δεν έχουν δημοσιευτεί,” παραδέχεται ο ίδιος, αφήνοντας χώρο σε σχόλια ότι τα παίρνει από μεγαλοσχήμονες για να θάβει τις αποκαλύψεις σε βάρος τους.
Κάποια στιγμή προς το τέλος, ο στρατηγός Ντάλλα Κιέζα έχει πληροφορίες για την ακριβή διεύθυνση που κρατείται ο Μόρο αλλά ο Αντρεόττι δεν δίνει το “ΟΚ” να κάνουν έφοδο. Ο Ρομάνο Πρόντι (καλά διαβάσατε, ο κύριος B.E.P.A.) εμφανίζεται κι αυτός με την διεύθυνση της γιάφκας γραμμένη σε ένα χαρτί αλλά οι δυνάμεις της τάξης δεν κάνουν τον κόπο ούτε να το ψάξουν. Αργότερα στην κατάθεσή του ο Πρόντι δηλώνει ότι το όνομα του δρόμου του το είχε αποκαλύψει ένα …πεθαμένο στέλεχος των χριστιανοδημοκρατών κατά την διάρκεια μιας πνευματιστικής συγκέντρωσης (!). Ένα χρόνο πριν , το ’77, ο αδιόρθωτος Πεκορέλλι είχε στείλει από το Άσκολι Πιτσένο (τον τόπο καταγωγής του Μορέττι) μια καρτ-ποστάλ στην διεύθυνση της γιάφκας με παραλήπτη κάποιον Μπόργκι (το ψεύτικο όνομα με το οποίο είχε νοικιάσει το διαμέρισμα ο Μορέττι). Στην πίσω πλευρά ο Πεκορέλλι είχε γράψει: “Χαιρετίσματα… μπρρρ” κάνοντας λογοπαίγνιο με το BR που σημαίνει Brigate Rosse (Ερυθρές Ταξιαρχίες). Στην ίδια πολυκατοικία αρκετά διαμερίσματα είναι νοικιασμένα σε ονόματα στελεχών της SISMI (μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών του ιταλικού στρατού) και στο κτίριο απέναντι μένει ένας καραμπινιέρος συμπατριώτης του Μορέττι. Φαύλος κύκλος σε κατάμαυρο χρώμα.
Σίγουρα η χρονιά που έμεινε στην ιστορία ως “Η Χρονιά με τους 3 Πάπες”, δεν έχει ξεκινήσει καλά για τους Ιταλούς. Σαν να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα, τον Αύγουστο του ’78 ο πάπας Παύλος VI πεθαίνει από “καρδιακή προσβολή”. Κάποιοι αμφισβητούν την επίσημη διάγνωση, αλλά δεν έχουν στοιχεία για να την αντικρούσουν. Το Καθολικό πρωτόκολλο λέει ρητά ότι η αγιότης του παπικού πτώματος δεν επιτρέπεται να βεβηλωθεί με νεκροψία. Ο διάδοχός του Ιωάννης Παύλος Ι μετά από επεισοδιακή ψηφοφορία εγκαθίσταται στο Βατικανό και λέγεται ότι ένα τα πρώτα πράγματα που αποφασίζει είναι η διενέργεια έρευνας στο τραπεζικό τμήμα της αυτοκρατορίας του. Έχει προηγηθεί μια έκθεση της Τράπεζας της Ιταλίας σχετικά με την Banco Ambrosiano η οποία ανήκει κατά πλειοψηφία στην Τράπεζα του Βατικανού. Η έκθεση προειδοποιούσε για επικείμενη χρεωκοπία και είχε προκαλέσει την επέμβαση του αντιεισαγγελέα του Μιλάνου Εμίλιο Αλεσσαντρίνι. Όμως ο νέος Πάπας δεν χρειάζεται να του ανοίξει τα μάτια κανένας αντιεισαγγελέας. Ήδη από το ‘72, έξη χρόνια πριν, ο ίδιος ως επίσκοπος τότε της Βενετίας έχει ανοίξει κόντρα με το οικονομικό επιτελείο του Βατικανού και με τον επικεφαλής της Banco Ambrosiano Ρομπέρτο Κάλβι με αφορμή ύποπτες και παράτυπες μεταβιβάσεις μετοχών που ανήκαν στην επισκοπή.
Μια εβδομάδα μετά την εκλογή του νέου Πάπα, ο πανταχού παρών Πεκορέλλι δημοσιεύει μια λίστα με 121 ονόματα εξεχόντων ρασοφόρων της παπικής ιεραρχίας οι οποίοι είναι …μασόνοι. Στις πρώτες θέσεις της αγίας λίστας βρίσκεται ο προέδρος της Τράπεζας του Βατικανού, μονσινιόρ Πώλ Μαρσίνκους (φίλος των τεκτόνων τραπεζιτών Μικέλε Σιντόνα και Ρομπέρτο Κάλβι). Το θανατικό που θα πέσει εκείνη την περίοδο δεν έχει ξαναπέσει στην παπαδομπουτίκ των Καθολικών. Ήδη από την ημέρα της ενθρόνισης του νέου πάπα έχουν αρχίσει να μετράνε πτώματα. Ο Πατριάρχης Νικόδημος της Αγ. Πετρούπολης που ήταν παρών στην τελετή, καταρρέει και πεθαίνει επιτόπου. Ίσως αυτός να είναι και ο μόνος τυχαίος θάνατος εκείνο το διάστημα. Σύντομα τον ακολουθεί ο ίδιος ο προκαθήμενος: Η μοναχή που μπαίνει το πρωί να δει αν χρειάζεται τίποτα η Αυτού Αγιότης, τον βρίσκει καθισμένο στο κρεβάτι του, αλλά κόκαλο. Το Βατικανό αρνείται βάσει του ιερού κανόνος την νεκροψία και δίνει αμέσως τα εντόσθια του μακαρίτη Πάπα για αποτέφρωση και το σώμα του για ταρίχευση. Στο πιστοποιητικό θανάτου αναγράφεται “Θάνατος από φυσικά αίτια”. 33 τα χρόνια του Ναζωραίου, 33 και οι μέρες του καινούργιου πάπα στην Αγία Έδρα. (33 και οι βαθμοί της μασονίας θα έλεγε εδώ κάποιος κακεντρεχής!)
Βόρεια, στο Μιλάνο, ο αντιεισαγγελέας Αλεσσαντρίνι έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το ιταλικό μοντέλο “δημοκρατίας” και πλησιάζει την αλήθεια ταυτόχρονα από τρεις διαφορετικές πλευρές: Της τρομοκρατίας, της μαφίας και του τραπεζικού βραχίονα. Τα πιο ανησυχητικά γι αυτόν στοιχεία είναι η διαφαινόμενη ανάμιξη των μυστικών υπηρεσιών σε τρομοκρατικές ενέργειες και η οικονομική διασύνδεση του Βατικανού με την Κόζα Νόστρα. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την έρευνα, στις 29 Ιανουαρίου του ‘79, δολοφονείται από αριστερούς (!) “τρομοκράτες” της Prima Linea ενώ μόλις έχει αφήσει το παιδί του στο σχολείο. Περιέργως, ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας που είχε ζητήσει τον έλεγχο της Banco Ambrosiano τίθεται σε κατ’ οίκο περιορισμό ενώ ο υποδιευθυντής που είχε συντάξει την έκθεση βρίσκεται ξαφνικά στην φυλακή με ψευδείς κατηγορίες. Η σπασμωδική προσπάθεια συγκάλυψης του νέου σκανδάλου με δολοφονίες, εκβιασμούς και ψέματα δείχνει για λίγο να πετυχαίνει. Φυσικά δείχνει και κάτι άλλο: ότι το τείχος της σιωπής έχει αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές.
Όπως θα ανακαλυφθεί αργότερα, οι κάλυκες ανήκουν σε έναν σπάνιο τύπο, τον ίδιο που χρησιμοποιεί η Μπάντα Ντελλά Μαλλιάνα, μια μαφιόζικη οργάνωση της Ρώμης. Το ενοχλητικό της υπόθεσης είναι ότι αυτή η εγκληματική συμμορία έχει στενούς δεσμούς με την νεοφασιστική τρομοκρατική οργάνωση NAR, με την Π-2, με τις μυστικές υπηρεσίες του στρατού και με τον οικονομικό διευθυντή του Βατικανού, μονσινιόρ Μαρσίνκους. (Πολύ αργότερα, το ’92 κατά την διάρκεια ανακρίσεων ένας κάπο της μαφίας καταθέτει πως η δολοφονία του Πεκορέλλι ήταν μια “εξυπηρέτηση” προς τον Αντρεόττι ο οποίος φοβόταν πως θα έβγαιναν στην επιφάνεια κάποιες λεπτομέρειες της υπόθεσης Μόρο οι οποίες τον αφορούσαν προσωπικά και ότι στην δολοφονία είχε βοηθήσει και η Μπάντα Ντελλά Μαλιάνα με προσωπικό αιχμής. Ενώ στο πρωτόδικο δικαστήριο ο Αντρεόττι απαλλάσσεται, στο εφετείο τρώει 24 χρόνια κάθειρξη για ηθική αυτουργία. Τελικά το Ακυρωτικό Δικαστήριο, το ’03, επαναφέρει (;) την πρωτόδικη απόφαση και τον αποδίδει πάλλευκο στην κοινωνία… Στο τεκτονικό αυτό κάθαρμα έχει απονεμηθεί από το ’91 το αξίωμα του ισόβιου γερουσιαστή. Όντας φανατικός Καθολικός από τα νιάτα του, σήμερα ασχολείται με το χόμπι του: Να γράφει βιβλία για τους Πάπες !
Με το FBI στα ίχνη του κι ενώ οι μαφιόζοι ζητούσαν πίσω τα λεφτά τους με τόκο, μην έχοντας που αλλού να στραφεί ο Σιντόνα απευθύνεται στον ύπατο πλυντηριάρχη του Βατικανού Ρομπέρτο Κάλβι, τον οποίο ο ίδιος ο Σιντόνα είχε εισάγει στη στοά Π-2. Ο Κάλβι όμως έχοντας τα δικά του οικονομικά προβλήματα με την Banco Ambrosiano εκείνη την εποχή αρνείται να του δώσει το ποσό που ζητούσε. Το δεξί χέρι του Τζούλιο Αντρεόττι πλησιάζει τους επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας και τους προτείνει “λύση”. Ο εκκαθαριστής Αμπροζόλι (που απειλείται σε τηλεφωνική συνομιλία ακόμη και από τον ίδιο τον Αντρεόττι) αρνείται να χρηματιστεί, έχοντας αντιληφθεί την πολυπλόκαμη εγκληματική οντότητα που κρύβεται πίσω από τις τραπεζικές ατασθαλίες. Σοκαρισμένος από το μέγεθος, την δύναμη και την μοχθηρία αυτού του “αόρατου” τέρατος, που περιλαμβάνει πολιτικάντηδες, κρατικούς λειτουργούς, μασόνους, τρομοκράτες, μυστικές υπηρεσίες, τραπεζίτες, ξένες δυνάμεις, ακόμα και την ανώτατη ιεραρχία του Βατικανού, ο Αμπροζόλι γνωρίζει ότι μόνο μια απόφαση υπάρχει. Έχοντας επίγνωση του ότι υπογράφει την θανατική του καταδίκη, πράγμα που φαίνεται από την αλληλογραφία του, επιλέγει να κάνει το σωστό. Στα τέλη Ιουνίου του ’79, πέντε χρόνια από την ημέρα του διορισμού του, συναντιέται με τον Μπόρις Τζουλιάνο τον διοικητή της Αστυνομίας του Παλέρμο και ανταλλάσσουν τις τελευταίες πληροφορίες για τον Σιντόνα και τους προστάτες του. Παρά τις σκόπιμες καθυστερήσεις, τις παρεμβάσεις, τις πιέσεις, και τις απειλές, η εκκαθάριση και ο ογκώδης φάκελος της έρευνας είναι σχεδόν έτοιμα προς υπογραφή. Στο μεταξύ όπως έχουμε δεί πριν, δύο Πάπες έχουν πεθάνει υπό περίεργες συνθήκες μέσα σε ενάμιση μήνα, ο αντιεισαγγελέας Αλεσσαντρίνι και ο εκδότης Πεκορέλλι έχουν δολοφονηθεί και οι επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας που είχαν ζητήσει την έρευνα είναι στην φυλακή. Μια μέρα πριν την υπογραφή της υπεύθυνης δήλωσης και την παράδοση του φακέλου, ο Αμπροζόλι εκτελείται έξω από το σπίτι του με τέσσερις σφαίρες από Μάγκνουμ 357. Όπως αποδεικνύεται αργότερα, ο Σιντόνα έχει φέρει έναν εκτελεστή από τις ΗΠΑ και τον έχει πληρώσει 25.000 δολάρια μετρητά και 90.000 κατάθεση σε ελβετικό λογαριασμό. Δέκα ημέρες αργότερα, στις 21 Ιουλίου, ο αρχηγός της Αστυνομίας Μπόρις Τζουλιάνο ο οποίος ήταν ενήμερος για τον “φάκελο Σιντόνα” εκτελείται κι αυτός με 7 σφαίρες από έναν Σικελό μαφιόζο.
Στις 2 Αύγουστου του ’80 στις 10:25 το πρωί ο σιδηροδρομικός σταθμός της Μπολόνια είναι γεμάτος τουρίστες αλλά και ντόπιους που αναχωρούν ή επιστρέφουν από διακοπές. Μια βαλίτσα με 23 κιλά στρατιωτικού τύπου εκρηκτικά που έχει τοποθετηθεί στην αίθουσα αναμονής εκρήγνυται σκοτώνοντας 85 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 200. Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για την ενέργεια. Οι ενδείξεις που οδηγούν στην νεοφασιστική NAR είναι δυστυχώς αδύναμες. Η SISMI (Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού) στην οποία είναι επικεφαλής ο στρατηγός Μουσουμέτσι αναθέτει σε έναν καραμπινιέρο να τοποθετήσει μια βαλίτσα με εκρηκτικά του ιδίου τύπου πάνω σε ένα τραίνο έτσι ώστε να την βρούν οι συνάδελφοί του. Ο τέκτονας στρατηγός με την προτροπή της Π-2 προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στο NAR που ελέγχει ο ίδιος (!) για να προστατέψει άραγε ποιόν; Σίγουρα κάτι πιο μεγάλο. Ο περιβόητος Κάρλος “Tο Τσακάλι” σε κάποια συνέντευξη δηλώνει στα ίσια ότι η “Σφαγή της Μπολόνια” είναι δουλειά της CIA και της Μοσάντ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Τζέλλι, η Π-2 και οι επικεφαλής των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών προσπαθούν να εκτρέψουν την πορεία των ερευνών και το καταφέρνουν, άσχετα αν αργότερα καταδικάζονται γι αυτό. Η οσμή της Γκλάντιο και του ΝΑΤΟ αναδίδεται έντονη πίσω από την αιματοβαμμένη αυτή υπόθεση.
Χωρίς την προστασία της Π-2 που πασχίζει πια να προστατέψει τον εαυτό της, ο τραπεζίτης Ρομπέρτο Κάλβι βρίσκεται στο έλεος του …νόμου. Συλλαμβάνεται για αδικήματα σε βάρος του εθνικού νομίσματος, δικάζεται και βρίσκεται ένοχος. Ενώ παραμένει προσωρινά ελεύθερος (!) ώσπου να εκδικαστεί η έφεση που έχει ασκήσει, προτιμάει να το σκάσει μέσω Βενετίας προς άγνωστη κατεύθυνση. Μερικές ημέρες μετά, στις 17 Ιουνίου του ’82 η γραμματέας του στην Banco Ambrosiano πηδάει από τον 5ο όροφο της τράπεζας στο κενό και βρίσκει τον θάνατο. Την επόμενη, ο Κάλβι βρίσκεται κρεμασμένος κάτω από την γέφυρα Μπλάκφραϊαρς (Μαύροι Αδελφοί) του Τάμεση με τούβλα στις τσέπες του. Στο πτώμα του ανακαλύπτονται 15.000 δολάρια και ένα χαρτί με ονόματα κάποιων επιφανών μελών της Στοάς Π-2. “Μαύροι Αδελφοί” παρεμπιπτόντως ονομάζονταν τα μέλη της Π-2. Πολλοί μιλούν για εκτέλεση με μασονικό συμβολισμό όμως ο Άγγλος δικαστής θεωρεί το συμβάν ως αυτοκτονία. Αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου ακυρώνει την απόφαση του δικαστή εξαιτίας παρατυπιών και αφήνει ανοιχτή και την εκδοχή της δολοφονίας. Δυό μήνες μετά την περίεργη “αυτοκτονία” του Κάλβι, ένα απόσπασμα μαφιόζων εκτελεστών οπλισμένο με Καλάσνικοφ δολοφονεί στο Παλέρμο τον στρατηγό Κάρλο Αλμπέρτο Ντάλλα Κιέζα μαζί με την γυναίκα του και τον σωματοφύλακά του. Ο κύκλος του Πεκορέλλι φαίνεται να κλείνει με αυτόν τον τρόπο, επιτρέποντας στον Αντρεόττι να κοιμάται πιο ήσυχος.
Ο Κράξι συναινεί στην τοποθέτηση πυραύλων Κρούζ και Πέρσινγκ στη Σικελία και προστατεύει τον κοντό από τα εντάλματα ενώ ο κοντός τον προστατεύει με τα κανάλια του από την κριτική της κοινής γνώμης και των αντιπάλων του. Η σχέση των δύο αυτών κυρίων έχει προϊστορία στην περίοδο ’68-’78 τότε που η εταιρεία κατασκευών του Μπερλουσκόνι έχτιζε με απίστευτες κομπίνες το Μιλάνο-2.
Η Ιταλία έχει εισέλθει με τις παντόφλες στην νέα ευρωπαϊκή εποχή. Κι ενώ ο μάγιστρος Λίτσο Τζέλλι έχει καταδικαστεί για τον φόνο του Ρομπέρτο Κάλβι, παραμένοντας στην πολυτελή βίλα του χωρίς να μπεί ούτε μια ώρα σε φυλακή, η χήρα του Κάλβι υποστηρίζει ανοιχτά αλλά χωρίς να μπορεί να το αποδείξει πως ο Αντρεόττι είναι το σημαίνον πρόσωπο πίσω από την Ρ-2. Εδώ κολλάνε και τα “σενάρια” για την ελεγχόμενη αποκάλυψη της Στοάς μια και το ιερό έργο και οι φιλανθρωπίες του ιταλικού παρακράτους συνεχίζονται. Παρά την πολυδιαφημισμένη “εξάρθρωση” της εγκληματικής στοάς Π-2, βλέπουμε ότι το σχέδιο Τζέλλι εξακολουθεί όχι μόνο να τηρείται κατά γράμμα αλλά και να εφαρμόζεται χωρίς διαρροές πλέον. Ο Αντρεόττι μια ζωή μέσα στα σκάνδαλα από την δεκαετία του ’50, καταφέρνει πάντα να ξεγλιστράει λες και είναι αλειμμένος με γράσο. Υπήρχε άραγε και εσώτερος κύκλος στην Π-2 ή κάποια άλλη ομόδοξη στοά η οποία παρέμεινε ανέγγιχτη; Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα αφού τα γεγονότα των επόμενων χρόνων κλίνουν την ζυγαριά όλο και περισσότερο προς αυτή την πλευρά.
Η γνωστή μας καριόλα Cedel άλλαξε το όνομά της σε Clearstream. Φυσικά δεν άλλαξε τίποτα από τον χαρακτήρα της ή τις τακτικές της. Τώρα ανήκει κατά 100% στην… Deutsche Börse (Γερμανικά Χρηματιστήρια). 37 % της Deutsche Börse κατέχεται από θεσμικούς των ΗΠΑ και 19 % από θεσμικούς της Αγγλίας !
Ο ευρωδικτάτορας Μπαρρόζο απέρριψε άμεσα τις εισηγήσεις με την δικαιολογία ότι δεν προσέφεραν κανένα νέο στοιχείο και ότι δεν είναι σίγουρο ότι η Bank Menatep είχε επαφή με τον Μπόλκεσταϊν! Εννοείται ότι δεν διατάχθηκε καμία ανάκριση για την υπόθεση και τα ΜΜΕ τήρησαν σιγή ασυρμάτου. Οι δύο καταγγέλλοντες καταδικάστηκαν 8 φορές (!) στην Γαλλία για συκοφαντία αλλά αθωώθηκαν στο Ακυρωτικό Δικαστήριο. Στο κουβάρι μπλέχτηκε και η “Le Monde” που συμμετείχε στην κατάπνιξη απόψεων για το θέμα. Για ποιο λόγο να το κάνει αυτό μια σοβαρή εφημερίδα; Κάποιοι μίλησαν για οικονομικούς “δεσμούς” με την Deutsche Börse…
Η υπερεθνική σύνδεση των εξουσιαστικών κύκλων είναι ορατή όταν ασχοληθεί κάποιος εμπεριστατωμένα με τις χιλιάδες “περίεργες” ΜΚΟ και τα μη κερδοσκοπικά “ινστιτούτα” και “ιδρύματα”. Οι περισσότερες από αυτές τις ψευτοκυριλέ οργανώσεις διευθύνονται από σκοτεινές ελίτ οι οποίες συνεργάζονται αφενός μεταξύ τους και αφετέρου με τα πιο σκοτεινά παρακλάδια των κρατικών υπηρεσιών “ασφαλείας”. Και δεν εννοώ τις μυστικές υπηρεσίες αλλά εκείνες που είναι πιο μυστικές από τις συνηθισμένες. Σε κάθε μία από αυτές τις ρουφιανολέσχες υπάρχει ένας εσώτερος πυρήνας που δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την γελοία έννοια του κατά τόπους “εθνικού συμφέροντος” ή την προστασία των πολιτών. Αυτοί οι εσώτεροι πυρήνες λειτουργούν ως μέλη ενός “οργανισμού” του οποίου οι σκοποί είναι άγνωστοι και οι πολιτικές –όταν βγαίνουν στο φώς- είναι φανερά απάνθρωπες. Η κοινωνικοπολιτική διαπλοκή αυτών των κέντρων είναι εκτεταμένη και το ιστορικό τους ιδιαζόντως εχθρικό προς τις πολιτικές ελευθερίες. Αν πάμε έτσι στην τύχη να δούμε ένα από αυτά, το CFR (Council on Foreign Relations) θα διαπιστώσουμε ότι πρωτεργάτες του ήταν οι γίγαντες του παρασκηνιακού χειρισμού ο “συνταγματάρχης” Ε. Χάουζ και ο Γουώλτερ Λίπμαν. Επίτιμος πρόεδρος είναι ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ. Στα εξέχοντα διευθύνοντα μέλη και συνεργάτες βρίσκουμε μεταξύ άλλων, τον Κίσσινγκερ, την Ολμπράιτ, τον Σόρος, τον Ρούμπενστην, τον Χόλμπρουκ, τον Ντάμπερστην κ.α.
http://www.cfr.org/about/people/board_of_directors.html
Κι αν πάμε στην ευρωπαϊκή MSC (Münchner Sicherheitskonferenz – Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου), συναντάμε την γιδοβαρώνη Άστον, την Χίλαρυ Πλύντον, τον Τζό Μπάιντεν, τον Σαρκοζί, την Μέρκελ και άλλους ευγενείς πρωκτούς. Λες και τόσες επίσημες επαφές δεν τους φτάνουν για τις συνεννοήσεις. Το 2009 αυτή η χαρτοκλεφτική λέσχη καθιέρωσε ένα νέο διεθνές βραβείο. Ο πρώτος που διάλεξε να βραβεύσει ήταν ο …Χένρυ Κίσσινγκερ. Με τέτοιο ποδαρικό βέβαια, είναι δύσκολο να πείσει τον οποιονδήποτε ότι μοχθεί για την …διεθνή ασφάλεια.
Όσον αφορά αμιγώς (;) οικονομικές λέσχες όπως το Bruegel ή το Friends Of Europe, διαπιστώνουμε ότι στελέχη παρόμοιων οργανώσεων είναι αυτοί που διορίζονται κατά παράβαση των νόμων σε θέσεις-κλειδιά της νέας γεωπολιτικής σκακιέρας, όπως λ.χ. συνέβη στις περιπτώσεις Μόντι και Παπαδήμου. Συμβαίνει άραγε γιατί έχουν ικανότητες ή γιατί είναι μέλη της σκοτεινής ιεραρχίας που κυβερνάει τον πλανήτη; Αυτοί οι δύο και άλλοι σαν κι αυτούς επιλέχτηκαν γιατί μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα ή γιατί μπορούν να δώσουν τις σχεδιασμένες “λύσεις” για το στήσιμο του μεγάλου πάζλ;
Διαβάστε ακόμα:
Μασόνοι, τράπεζες και ζώνες. Η Εγκληματική Υπερδομή. Η ευρωπαϊκή ιστορία που δεν σας δίδαξαν στο γαμιολοσχολείο – Μέρος Γ
Μασόνοι, τράπεζες και ζώνες. Η Εγκληματική Υπερδομή. Η ευρωπαϊκή ιστορία που δεν σας δίδαξαν στο γαμιολοσχολείο – Μέρος ΣΤ
Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek