Ἔχουμε πόλεμο, ῥὲὲὲὲὲὲὲὲὲὲ! Δὲν εἶναι ἀστεῖο!

Ἔγραφα προχθὲς γιὰ τὴν ἀνάγκη κάποιων νὰ τὸ πᾶμεὅλο αὐτὸ ποὺ μᾶς συμβαίνει …πιὸ μαλακά!
Εἶναι πράγματι πολὺ κουραστικὸν νὰ πασχίζῃς νὰπαλέψῃς μὲ αἰώνων τρομοκρατία.

Προσπαθῶ νὰ φανταστῶ πῶς θὰ αἰσθάνθηκε ὁΚολοκοτρώνης, ὅταν ἔμαθε γιὰ τὶς δράσεις τοῦ Νενέκου καὶ γιὰ τὰ προσκυνοχάρτια:
«…Εἰς τόν καιρὸν τοῦ προσκυνήματος μόνονἐφοβήθηκα διὰ τὴν πατρίδα μου, ὄχι ἄλλην φορὰ. Οὔτε εἰς τὰς ἀρχὰς, οὔτε εἰς τὸν καιρὸν τοῦΔράμαλη, ὅπου ἦλθε μὲ 30.000 στράτευμα ἐκλεκτὸ, οὔτε ποτέ, μόνον εἰς τὸ προσκύνημα ἐφοβήθηκα.Ἡ Ρούμελη ἦτον ὅλη προσκυνημένη, ἡἈθήνα πεσμένη, τὰ ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον ἡ Πελοπόννησος ἦταν μενεμένη μέ τά δυό νησιά, Ύδρα καὶ Σπέτσαις, ὁποῦ εἶχαν δύναμιν…..

… Ἅπλωσα τά στρατεύματα εἰς τὰ προσκυνημένα χωριά,καὶ έκαμα διαταγαῖς, ὅτι ὅποιο χωριό δὲν γυρίσει ὁπίσω, εἶναι τὰ σπίτια του καϊμένα, τὰαμπέλια τους καϊμένα, θὰ τοὺς ἀφανίσω ἀπό τὸπρόσωπο τῆς γῆς, καὶὅτι, ἄν ἐπιστρέψη, τὸἔθνος θὰτοὺς συγχωρήση, καὶἄλλα περισσά, φοβέραις…
Καὶἔτσι ἐγύρισαν ὁπίσω τὰ χωριά, ὁποῦἦταν προσκυνημένα, καὶἐπαίρναμε ὁπίσω τὰπροσκυμοχάρτια καὶ τοὺς δίναμε τοῦ έθνους.
Καὶἔτσι ἐγύρισαν ὁπίσω εἰς τὰ χωριά τους, διὰ νὰμὴν τοὺς κάψουν τὰ σπίτια τους»
Μόνον εἰς τὸν καιρὸν τοῦ προσκυνήματος ἐφοβήθη ὁΓέρος μας!

Τί σημαίνει ὅμως προσκύνημα;
Γιατί συζητᾶμε σήμερα γιά προσκύνημα;
Τότε, ἡ χαντζάρα τοῦ δημίου ἦταν κάτι πάρα πολὺεὔκολο νὰ σὲ βρῇ.
Μὴν καὶ κάποιος κουνιόταν, τὴν ἐπομένη τοῦ εἶχαν κάψει σπίτι, γυναίκα, παιδιὰ καὶ τὸν εἶχαν στείλειἀδιάβαστον.
Ἕνας Κολοκοτρώνης ὕψωσε τὴν φωνή του καὶ θύμισε στοὺς Ἕλληνες πὼς ἦταν Ἕλληνες. Κι αὐτὸ μὲ τὴν σειρά του ἔφερε σθένος καὶ πυγνὴ καὶἀποτελέσματα!
Μόλις ὅμως πάτησε ὁἸμπραὴμ τὸ πόδι του στὴν Πελοπόννησο, ἀμέσως ἔπιασε τρόμος τὸν χωριάτη.Ἔκλεισαν πόρτες, παράθυρα. Χάθηκαν πολεμιστές…Ἔπρεπε βλέπετε τὸ θηρίον νὰἡρεμήσῃ! Νὰ τὸμαλακώσουν… Νὰ τὸ ξεγελάσουν… Καὶ τότε πιάστηκαν νὰ δουλεύουν τὰ προσκυνοχάρτια.

Πέρασαν χρόνοι πολλοὶ κι ἐφθάσαμε στὸ σήμερα.
Μὴν καταπιαστῶ μὲ τὶς συνθῆκες τῆς σκλαβιᾶς μας πάλι.
Θὰ καταπιαστῶ μόνον μὲ τὰ προσκυνοχάρτια μας.
Ναί, αὐτὰ ποὺ οἱ σημερινοὶ «χωριᾶτες» ἁρπάζουν ὥς σανίδαν σωτηρίας.
Εἶναι ἄλλης μορφῆς, ἀλλὰ τοῦἰδίου εἴδους.
Καὶ τότε καὶ τώρα ἀπέβλεπαν στὴν σιωπή, στὴν ἀνοχή, στὸν συμβιβασμό!
Μόνον ποὺ τότε ἡ βία ἦταν ἐμφανής, ξεκάθαρη, ἒν ᾦσήμερα μετονομάσθηκε σὲ …πολιτισμό!
Θυμᾶμαι κάποτε ποὺ μάλωσα ἄσχημα μὲἕναν δήμαρχο, γιὰ τὴν ἀθλιότητα ποὺ βιώναμε, λόγῳ τοῦἐρχομοῦτοῦἠλεκτρικοῦ σιδηροδρόμου (ΜΕΤΡΟ) στὴν πόλιν μας.

Δὲν μπορούσαμε νὰ περπατήσουμε στοὺς δρόμους μας, δὲν μπορούσαμε νὰὁδηγήσουμε, νὰ σταθμεύσουμε, νὰἀναπνεύσουμε.
Λεωφορεῖα ἀπὸ κάθε μεριὰ τῶν Ἀθηνῶν εἶχαν βάλει ὥς στόχον τὴν ὠραία μας πλατεία.
Ἀνάπηροι καὶ μητέρες μὲ καρότσια εἶχαν χάσει τὸδικαίωμα τῆς ἐλευθέρας κι ἀσφαλοῦς διακινήσεως.
Παιδιὰἔπαψαν νὰ παίζουν στὶς πέριξ παιδικὲς χαρές.
Γέροντες κλείστηκαν στὰ σπίτια τους, μὲἀναπνευστικὰπροβλήματα καὶ μὲ τὸν φόβο τοῦἀτυχήματος.
Ξέρετε τί ἀπήντησε ὁ δήμαρχος στίς διαμαρτυρίες μου:
«Πρέπει νὰ γίνουμε Εὐρώπη! Φέραμε τὸν πολιτισμό!»
Ἔμεινα ἄφωνη! Ἐὰν ἦταν δυνατόν!

Ἔτσι ἀντιλαμβανόταν ὁ καϋμένος τὸν πολιτισμό. Μὲτὴν καταστρατήγησιν κάθε ἀνθρωπίνου δικαιώματος στὴν διαβίωσιν!
Προσπάθησα νὰ τοῦἐξηγήσω πὼς αὐτὸἦταν βία κι ὄχι πολιτισμός. Νὰ τοῦὑποδείξω ἕνα ταξείδι στὴν Εὐρώπη, πρὸ κειμένου νὰ διαπιστώσῃ μόνος του, τὸ τί σημαίνειἠλεκτρικὸς σιδηρόδρομος. Νὰ δῇ καὶ τὴν ἄλλην πλευρά, αὐτὴν ποὺ οὐδόλως ἀντιλαμβανόταν! Μάταιον! Ὁ δήμαρχος ἦταν πανευτυχής! Δὲν νογοῦσε!
Σήμερα, τὸ περιστατικὸν ποὺ σᾶς ἱστόρησα ἔχει ξεχαστεῖ.
Δὲν εἶναι μόνον στοὺς δρόμους μας, στὸν ἀέρα μας καὶστὸ νερό μας ἡ βία.
Εἶναι παντοῦ!
Ναί, δὲν ἔχουμε τὶς χαντζᾶρες ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μας.
Ἀλλὰἔχουμε συναισθηματικὲς, ἠθικές, νοητικὲς χαντζᾶρες ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μας.
Νὰ μὴν μιλήσουμε. Νὰ μὴν ἀντιδράσουμε! Νὰ μὴν στοχοποιηθοῦμε!
Νὰ μὴν καταλάβῃὁ νέος πασᾶς, ὁ κάθε πασᾶς, πὼςἐμεῖς τὸν καταλάβαμε. Γεμίσαμε πασᾶδες καὶτσιφλίκια! Μικρὰ καὶ μεγάλα! Σὲ κάθε ἔκφρασιν τῆς ζωῆς μας!

Μόνον ἐὰν κινήσουν κι ἄλλοι μαζύ μας, μόνον τότεἴσως νὰ συμπράξουμε!
Ἔως τότε ὅμως, δὲν πειράζει… Ἔχει ὁ θεός.
Τὸ κεφάλι μας νὰ μένῃ στὴν θέσιν του… Ὁμισθουλᾶκος νὰ πέφτῃ… Ἡ κατσαρόλα νὰ γεμίζῃ…
Ποιάν χαντζάρα λοιπόν;
Ἔχουμε πόλεμον! Ὁλοκληρωτικόν, ἀπάνθρωπον,ὑπάνθρωπον πόλεμον!
Βαλλόμαστε ἀπὸ παντοῦ!

Καὶ οἱ χαντζᾶρες ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μας ἀναμένουν νὰκόψουν….
Μᾶς λείπει ὁ Γέρος μας;
Δὲν λείπει διόλου. Ἐδῶ εἶναι! Μαζύ μας! Δίπλα μας!Ὁδηγεῖ! Σᾶς διαβεβαιῶ!
Ἁπλῶς κι αὐτὸς ἄλλαξε προσωπεῖον, χροιὰ στὴν φωνή του, ἐμφάνισιν.. Γιὰ πολλοὺς λόγους.
Ἄλλα ὅπλα ἀντιμετωπίζει σήμερα.
Ἄλλης μορφῆς βία ἀντιμάχεται!
Ἄλλα προσκυνοχάρτια καλεῖται νὰ κάψῃ!
Δὲν γίνεται λοιπὸν νὰἐμφανισθῇ μὲ μίαν περιβολὴγνωστή! Δὲν εἶναι ἀνόητος! Ἀφῆστε ποὺ θὰ τὸνἀναγνωρίσουν καὶ θὰ τὸν ἀφανίσουν!
Τί κάνουμε ὅμως ὅλοι ἐμεῖς;
Περιμένουμε τόν Γέρο μας νά βγῇἐμπρός; Νά πιάσῃ τήν ντουντούκα καί νά καλῇ τούς ἐναπομείναντες Ἕλληνες;Ἢὄχι;
Σήμερα ὁ Γέρος μας δὲν μάχεται μὲὅπλα ποὺἔως τώρα ξέραμε.
Μάχεται μὲὅπλα ποὺ πράγματι χρειαζόμαστε!

Τὸ μεγαλύτερον ὅπλον μας εἶναι ἡ Νόησις! Ἡ Γνώσις!Ἡ Παιδεία!
Μὲ αὐτὰ τὰὅπλα παλεύει! Μὲ αὐτὰ τὰὅπλα θὰνικήσουμε τοὺς νέους Κύκλωπες καὶ τοὺς νέους Λαιστρυγόνες. Κι ἂς φαντάζῃ παράλογον στὴνἀντίληψίν μας καὶ στὴν …πραγματικότητά μας κάτι τέτοιο!
Οἱ περισσότεροι γύρω μας θεωροῦν πὼς ὁἐχθρός μας εἶναι ἡ κυβέρνησις. Ἢ οἱ κερδοσκόποι. Ἢ οἱ μεσάζοντες.Ἢἡ Γερμανία, ἡ Τουρκία, ἡἈμερική, οἱἙβραῖοι, οἱ …ποντικοί…
Ἴσως… Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι!

Αὐτὰ ποὺ βλέπουμε εἶναι ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου!
Ἡ οὐσία, τὸ κέντρο, ἡ καρδιά του εἶναι ἄλλο πρᾶγμα! Καὶ εἶναι ἀλλοῦ!
Ἔχουμε πόλεμον! Ὁλοκληρωτικόν! Καὶ δὲν εἶναι μόνον δικός μας! Εἶναι ἁπλωμένος σὲὅλον τὸν πλανήτη.Ἅλλως τε, μία πρόχειρη ματιὰ στὶς περισσότερες χῶρες τῆς Ἀφρικῆς, καθῶς καὶ σὲ πολλὲς χῶρες τῆςἈσίας θὰ μᾶς πείσῃ!
Ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος δὲν ξεκίνησε ἀπὸτὴν Ἑλλάδα!
Ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος ἔχει ξεκινήσει ἀπὸαὐτοὺς ποὺ θεωροῦσαν ἑαυτοὺς περισσότεροἀδυνάμους! Πρὸς τοῦτο καὶἀφανίζονται-κάμπτονται τόσο γρήγορα!

Ὁ πόλεμος κρατεῖ καλά! Παντοῦ γύρω μας! Καὶἰδίως μέσα μας!
Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς πού θά σώσουμε τόν κόσμο; Ἐδῶκαλὰ καλὰ δὲν μποροῦμε νὰ σώσουμε τὶς οἰκογένειές μας καὶ τοὺς ἑαυτούς μας, τούς πεινασμένους τοῦπλανήτου θά προστατεύσουμε; Ἂς παλέψουν μόνοι τους κι αὐτοί… Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι… Δὲν εἶναιἀκριβῶς ἔτσι…
Ὅμως κι ἐδῶ νὰ σταθοῦμε λίγο. Ἐδῶ, στὸν τόπο μας. Στὰ δικά μας. Τϊ κάνουμε;

Κάποιοι, ἔξω διαρκῶς κτυπιοῦνται μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο, μὲ τὸ σύστημα καὶ κάποιοι ἄλλοι ἀναμένουνἐντολὲς καὶὑποδείξεις, ἀπὸ τοὺς φερομένους ὥς …ἀρχηγούς τους! Εἶτε αὐτοὶ εἶναι σωματεῖα, εἶτε συνδικαλιστικὲς ἐπιχειρήσεις, εἶτε κόμματα.
Πόσοι ἔχουν καταλάβει πώς αὐτός ὁ πόλεμος δέν εἶναι κάτι σύνηθες; Πώς μέσα ἀπό αὐτόν τόν πόλεμο θάἀποδείξουμε ἐάν μποροῦμε καί δικαιούμαστε νά παραμείνουμε Ἄνθρωποι;

Αὐτὸς ὁ πόλεμος εἶναι ἀτομικὸς πρῶτα καὶ μετὰσυλλογικός. Εἶναι πόλεμος πρῶτα μὲ τὸν ἑαυτόν μας, μὲ τὶς ἔξεις μας καὶ μετὰ μὲ τοὺς κρατοῦντες. Εἶναι πόλεμος πρωτίστως μὲ τὴν ἀντίληψιν ποὺἔχουμε γιὰτὰ πράγματα καὶ μετὰ μὲ τοὺς ἄλλους.
Καί τί κάνουμε;
Λέμε, δὲν βαριέσαι, ἂς ξεκινήσῃὁἄλλος πρῶτα… Καὶμετά, ὅταν θὰ μαζευτοῦν πολλοί, ὅταν θὰ πληθύνουν, τότε κι ἐγὼ θὰἀποφασίσω ἐὰν θὰ κάνω κάτι γιὰ τὴν Γῆ.
Θαυμάσια;

Ὄχι, διόλου θαυμάσια!
Πρὸ μερικῶν μηνῶν, ὅταν ἔγραφα τὸ κείμενον γιὰ τὸν φίλο Παναγιώτη, ποὺἤθελε ὅπως ἔλεγε νὰ πολεμήσῃ,ἀλλὰἤθελε καὶ νὰ βγῇ ζωντανός, ἀκριβῶς τὰἴδιαἔγραφα. Ἐγώ, ἐσύ, αὐτός.. Ὁ καθεῖς ἀπὸἐμᾶς ΜΟΝΟΣ του θὰ πολεμήσῃ. Παράλογα, ἀνέφικτα, ἀνέλπιδα!
Δὲν θὰ τὸ κάνῃ κανεῖς ἄλλος!
Θὰ τὸ κάνουμε μόνοι μας!
Ὁ καθεῖς μόνος του!

Στὸ σημεῖον ποὺ «μᾶς ὁρίστηκε»! Μόνον!
Διότι αὐτὸς ὁ πόλεμος δὲν εἶναι μὲ συνήθη ὅπλα. Οὔτε μὲ συνήθεις μεθόδους. Εἶναι κάτι ἄλλο.. Κι ἔχει νὰκάνῃ μόνον μὲἐμᾶς, σὰν ἄτομα κι ὄχι σὰν μέλη μίαςὁμάδος. Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον!
Δὲν θὰ σηκωθῇ κανεῖς γιὰ νὰ σταθῇ στὸ πλάι μας! Μόνοι μας θὰ παλέψουμε γιὰ τὶς ἰδέες μας, γιὰ τὰπιστεύω μας καὶ γιὰ τὰὄνειρά μας!
Μόνοι μας θὰ βγοῦμε ἐμπρός! Μόνοι μας!
Μόνοι μας θὰἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ ξαναστήσουμε τὸν τόπο μας στὰ πόδια του!
Καὶ μόνοι μας θὰ τὸ κερδίσουμε!

Κάποιοι ἄλλοι, ὅλο καὶ λιγότεροι κάθε φορά, θὰπαρακολουθοῦν ἀμέτοχοι, φοβισμένοι, ἄφωνοι!
Δὲν θὰ κουνήσουν οὔτε τὸ δακτυλάκι τους! Ἴσως ἀκόμη νὰ σταθοῦν κι ἀπέναντι!
Καὶ δὲν ἔχει καμμίαν σημασία ἐὰν αὐτοὶ ποὺ θὰ βλέπουν εἶναι οἱ πολλοὶἢ οἱ λίγοι! Καμμίαν ἀπολύτως!
Σημασία ἔχει νὰ ξέρουμε πὼς κάθε ἕνας ἀπὸἐμᾶς εἶναιἕνα καρφί, μία πρόκα, ἕνα παλούκι στὸ μάτι τοῦσυστήματος!!! Κι ὁ καθεῖς ἐξ ἡμῶν εἶναι μία ἀνίκητος δύναμις!

Ἀλλά τί πρέπει νά ἀλλάξουμε;
Ὅταν λέμε πώς πρέπει νά ἀλλάξουν τά πάντα,ἀναφερόμαστε μόνον σέ αὐτά πού ὅλοι οἱἄλλοι πρέπει νά ἀλλάξουν;
Νά κάνουν οἱἄλλοι τήν ἐπανάστασιν; Νά πέσουν οἱἄλλοι στήν φωτιά καί νά βγάλουν τά κάστανα; Νά δαρθοῦν, νά γδαρθοῦν καί νά φυλακιστοῦν ὅλοι οἱἄλλοι γιά νά σωθοῦμε ἐμεῖς καί ἡ βολή μας;
Κι ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Θά ἀλλάξουμε τήν ἐπιλογή τοῦκόμματος πού ψηφίζουμε κι ὅλα θά εἶναι μία χαρά;
Ἐμεῖς, σάν ἄτομα, σάν προσωπικότητες τί θά κάνουμε; Θά συνεχίσουμε ἔτσι; Δίχως καμμίαν ἀλλαγή μέσα μας; Μίαν τόση δά; Ἴσα γιά νά ἀνοίξουμε τό ὀπτικό μας πεδίον;

Εἴμαστε Ὀδυσσεῖς κι ἔχουμε ἐμπρός μας Κύκλωπες!
Δεκάδες χιλιάδες πελωρίους Κύκλωπες!
Κι αὐτοὺς πρέπει νὰ τοὺς τσακίσουμε!
Ἕνας τόσο δά Ὀδυσσεύς ἀπέναντι σέ μίαν ντουζίνα τεραστίων Κυκλώπων;
Γιατί ὁὈδυσσεύς τά κατάφερε ὅμως καί δέν θά τά καταφέρω ἐγώ;
Ἐγὼ θὰ τὰ καταφέρω! Θέλω δὲν θέλω, ἀντέχω δὲνἀντέχω, μπορῶ δὲν μπορῶ!
Δὲν ἤμουν ποτὲ βολεμένη. Δὲν χρωστῶ σὲ κανέναν καὶδὲν μὲ καπέλωσε κανεῖς. Δὲν μπῆκα ποτὲ σὲ μαγαζάκια, σὲ συντεχνίες, σὲ μικρὰἢ μεγάλα συμφέροντα.

Μόνη μου πάλευα καὶ μόνη μου παλεύω.
Γιατί λοιπόν σήμερα νά περιμένω κάτι ἀπό κάποιον;
Οἱ σύντροφοί μου εἶναι ἤδη ὄρθιοι! Παλεύουν!
Ἄλλος κλωτσᾶ, ἄλλος φωνάζει, ἄλλος πολεμᾶ… Εἶναιἒξω, ἐκεῖ καὶ μάχονται! Καὶ δὲν εἶναι στατικοί! Κάθεἡμέρα γίνονται καὶ καλλίτεροι, δυνατότεροι,ἀποτελεσματικότεροι!
Ὅσοι ἦταν νὰ πολεμήσουν ἔχουν ξεκινήσει πρὸ πολλοῦ! Τὸ κάνουν! Δὲν περιμένουν νὰἀλλάξῃ κάτι! Τὸἀλλάζουν μόνοι τους! Ἀλλάζουν κι αὐτοί! Ξαναβρίσκουν τὴν Φύσιν τους!
Εἶναι βαρύ! Δύσκολο! Μοναχικό! Ἀλλὰ εἶναι ἐπιλογή!
Δὲν γίνεται νὰ περιμένω νὰἀλλάξῃ κάτι. Οὔτε νὰχαϊδεύω αὐτιά! Οὔτε νὰ παρακαλῶ! Κουράστηκα τόσους αἰῶνες νὰ παρακαλῶ! Θέλω ἐπὶ τέλους νὰσταθῶὄρθια! Τὸ δικαιοῦμαι! Καὶ θὰ τὸ κάνω!
Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Θυμήθηκα, τότε μὲ τὸν Καμίνη, ποὺ μία κοπέλα πῆγε κι ἔγραψε κάποια συνθήματα στὴν πλατεία Κλαυθμῶνος. Δὲν τὴν ἐμπόδισε οὔτε ἡἀστυνομία οὔτε ὁΔῆμος. Τὴν ἐμπόδισε, ἢ τοὐλάχιστον προσπάθησε νὰ τὸκάνῃ, κάποιος περαστικός. Αὐτὸς φοβήθηκε νὰ μὴν χαλάσῃἡ εἰκόνα τῆς πλατείας περισσότερο. Λέτε λοιπόν αὐτός νά ὑπολογίζεται; Λέτε νά μπορέσῃ; Λέτε νά χρειάζεται κι αὐτός στοργή, ἀγαποῦλες, καρδοῦλες καί τρυφερότητα; Πᾶμε καλά;
Υ.Γ.2. Δὲν εἶναι περίπατος αὐτὸ ποὺ ξεκινήσαμε. Οὔτε μία ἀσήμαντος περιπέτεια. Οὔτε θὰἐπανέλθουν τὰδεδομένα ποὺ γνωρίζαμε! Δὲν γίνεται πλέον!Ἡἀντίστροφος μέτρησις ξεκίνησε. Ἤ θὰ εἴμαστε ἤὄχιἐκεῖ! Καὶ δὲν μᾶς κάνει κανεῖς πλάκα!

Ἀντιγραφὴ τοῦἀποσπάσματος γιὰ τὰ λόγια τοῦ Γέρου μας ἀπὸ Καρδαμᾶς Ἠλείας καὶ φωτογραφία

πηγη