Ψυχοκίνηση : Όταν ο νους κινεί βουνά

Της Ιουλίας Πιτσούλη

Ένα παράξενο φαινόμενο, γνωστό από την αρχαιότητα, που αποδεικνύει πως ο νους μας μπορεί να επέμβει στην ύλη.
Η πίστη κινεί βουνά. Αυτή η πασίγνωστη ρήση που προέρχεται από την Αγία Γραφή δεν είναι απλώς ένα σχήμα λόγου αλλά μια απτή πραγματικότητα.

Η πίστη είναι κατάσταση του νου, και συνεπώς ο νους μπορεί να επιδράσει στο εξωτερικό περιβάλλον και στην ύλη γενικότερα με αόρατα μέσα αλλά ορατά αποτελέσματα. Το φαινόμενο αυτό έχει εκδηλωθεί μέχρι τώρα με πολλούς τρόπους όπως η εξ αποστάσεως κίνηση ή ανύψωση αντικειμένων, το λύγισμα μετάλλων, η επέμβαση σε μαγνητικές πυξίδες ακόμα και η τροποποίηση του καρδιακού ρυθμού πειραματόζωων! Όλες αυτές οι παράξενες εκδηλώσεις συνωστίζονται κάτω από την ομπρέλα του φαινομένου που έχει γίνει γνωστό ως «ψυχοκίνηση». Ο ίδιος όρος ,μάλιστα, χρησιμοποιείται και διεθνώς psycho kinesis. (Η ελληνική γλώσσα για άλλη μια φορά δίνει όνομα στα πράγματα και στα φαινόμενα).

Πολλά περιστατικά ψυχοκίνησης έχουν καταγραφεί ανά τους αιώνες. Από τα αρχαϊκά χρόνια αναφέρονται παράξενα και ασυνήθιστα φαινόμενα που εκδηλώνονται κυρίως λόγω της παρουσίας ιερών προσώπων, μάγων και μυστών που φαίνεται να κατέχουν τα μυστικά της νοητικής επέμβασης στην ύλη. Στη Βίβλο υπάρχουν πολλές σχετικές αναφορές όπως αυτή για τον Αγ. Παύλο και Σίλα που ενώ ήταν φυλακισμένοι στην Έφεσο προσεύχονταν όλη νύχτα μέχρι που τα μεσάνυχτα οι κλειδαριές και οι πόρτες της φυλακής άνοιξαν.

Χέρια Γεμάτα Αναμμένα Κάρβουνα

Ανάμεσα στις εκδηλώσεις της ψυχοκίνησης συγκαταλέγονται και οι μυστηριώδεις υλοποιήσεις και αποϋλοποιήσεις αντικειμένων που συσχετίζονται με τις πνευματιστικές συνεδρίες ή με ορισμένα μέντιουμ. Τον 19ο αιώνα για παράδειγμα ο Ντέιβιντ Χολμς είχε γίνει πασίγνωστος για την ικανότητά του να ανυψώνεται και να κρατά αναμμένα κάρβουνα στα χέρια του δίχως να καίγεται. Η ψυχοκίνηση διαφέρει από την τηλεκίνηση επειδή συμπεριλαμβάνει πολύ περισσότερες εκδηλώσεις. Στην τηλεκίνηση ο άνθρωπος μπορεί να κινήσει ή να υψώσει αντικείμενα εξ αποστάσεως. Στην ψυχοκίνηση μπορεί εκτός από αυτό να εμφανίσει ή να εξαφανίσει αντικείμενα, να μεταβάλει τις ζωτικές του λειτουργίες, να επέμβει στον καιρό, να δημιουργήσει οπτικά φαινόμενα όπως λάμψεις και αστραπές, να λυγίσει μέταλλα ,να θέσει συσκευές σε λειτουργία ή παύση και να κάνει αυτόματες θεραπείες.

Με λίγα λόγια μπορεί να κάνει την ύλη να συμπεριφερθεί με ασυνήθιστο ή αδικαιολόγητο , μυστηριώδη τρόπο. Αν και αυτές οι ιδιότητες παραδοσιακά έχουν αποδοθεί σε μύστες και αγίους ή σε εξασκημένους γιόγκι φαίνεται πως υπάρχουν και πολλοί κοινοί άνθρωποι, που τις διαθέτουν σαν ένα φυσικό χάρισμα. Κάποιοι από αυτούς , μάλιστα, ονομάστηκαν «ζωντανοί μαγνήτες» επειδή μπορούν να κάνουν μεταλλικά αντικείμενα όπως πιρούνια και μαχαίρια να κολλάνε πάνω στο σώμα τους. Άλλοι πάλι, όπως ο Ουρί Γκέλερ, δίνουν παραστάσεις επίδειξης των ικανοτήτων τους μπροστά σε ζωντανό κοινό κάνοντας με το νου του κουτάλια να λυγίζουν, πυξίδες να τρελαίνονται και σπόρους φασολιών να βλασταίνουν στην παλάμη του. Αυτό το τελευταίο που σχετίζεται με την ενεργοποίηση και το «ζωντάνεμα» του σπόρου θα μπορούσε άνετα να του αποδώσει τον χαρακτηρισμό «αγίου». Ωστόσο, ο Γκέλερ δεν φιλοδοξεί να εμφανιστεί ως άγιος ή πνευματικός δάσκαλος. Έχει απλώς αφυπνισμένη μια ικανότητα που όλοι διαθέτουμε.

Το Τέλειο Έγκλημα

Αν και εκείνοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι που αποδεδειγμένα βάδιζαν στο δρόμο της αγιότητας είχαν σαφείς ψυχοκινητικές ικανότητες μπορώντας να ελέγχουν την ύλη με τη δύναμη του νου τους, υπήρξαν και άλλοι που διέθεταν παρόμοιες ικανότητες και τις χρησιμοποίησαν για καθαρά υλικούς σκοπούς. Ανάμεσά τους ήταν ένας δεινός τζογαδόρος που κατάφερνε να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο έπεφταν τα ζάρια φέροντας το αποτέλεσμα που τον συνέφερε. Αυτός ο άνθρωπος δέχθηκε να συνεργαστεί με τον καθηγητή Ψυχολογίας Τζ. Ράϊν στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ. Επρόκειτο για μια σειρά ιστορικών πειραμάτων επειδή έθεσαν τα θεμέλια επιστημονικής μελέτης της παραψυχολογίας και των φαινομένων όπως η ψυχοκίνηση. Ο Δρ. Ράϊν τελικά επιβεβαίωσε ότι όντως τα ζάρια έρχονταν με την προκαθορισμένη από πριν σειρά με μια συχνότητα που ξεπερνούσε την όποια στατιστική τυχαιότητα.

Οι στατιστικές πιθανότητες της σύμπτωσης είχαν ξεπεραστεί. Από τότε ακολούθησαν κυριολεκτικά χιλιάδες πειράματα σε πολλά Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα που απέδειξαν πως το φαινόμενο της ψυχοκίνησης δεν είναι ταχυδακτυλουργικό τρικ ή φαντασίωση αλλά υπαρκτό. Αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον όχι μόνο των επιστημόνων και του κοινού αλλά και των στρατιωτικών που βρήκαν σ’ αυτό μια πιθανή στρατιωτική χρήση με πολλά πλεονεκτήματα και ευρύτατο πεδίο εφαρμογής. Ένας σαμποτέρ με ψυχοκινητικές ικανότητες θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρότατα πλήγματα στον εχθρό δίχως να αφήσει ίχνη πίσω του και δίχως καν να εντοπιστεί εφ’ όσο τα πάντα θα τα έκανε εξ αποστάσεως μόνο με τη δύναμη του νου του. Θα μπορούσε άραγε να σκοτώσει εξ αποστάσεως; Η πιθανότητα αυτή εξετάστηκε σοβαρά και από τους Αμερικανούς και από τους Σοβιετικούς που το 1968 αποκάλυψαν στη Δύση την Νίνα Κουλάγκινα, μια νοικοκυρά με εκπληκτικές ψυχοκινητικές ικανότητες. Η γυναίκα αυτή παρουσία επιστημόνων μπορούσε εξ αποστάσεως να μετακινεί αντικείμενα που βρίσκονταν πάνω σε ένα γυάλινο τραπεζάκι ή να μεταβάλλει την κίνηση ήδη κινούμενων αντικειμένων. Αυτό όμως που τους άφησε όλους άναυδους ήταν όταν κατάφερε να μεταβάλει τον καρδιακό ρυθμό ενός βατράχου και στο τέλος να κάνει την καρδιά του να σταματήσει εντελώς! Ιδού το τέλειο έγκλημα!

Μια Προσωπική Μαρτυρία

Ξεσηκωμένοι από τα σχετικά ευρήματα οι Αμερικανοί δεν έμειναν πίσω. Βάλθηκαν κι εκείνοι να πειραματίζονται με άτομα που αποδεδειγμένα είχαν ενεργοποιήσει τις ψυχοκινητικές τους ικανότητες. Ένας από αυτούς ήταν ο Ουρί Γκέλερ. Σε μια από τις επισκέψεις του στην Αθήνα είχαμε μια πολύωρη συνάντηση για μια συνέντευξη. Τότε μου είχε αποκαλύψει πως για ένα διάστημα, είχε εργαστεί για την CIA χρησιμοποιώντας τις ιδιαίτερες δυνάμεις του. « Σταμάτησα όμως,» είπε « τη μέρα που με οδήγησαν σε ένα χοιροτροφείο και μου ζήτησαν να πειραματιστώ για το αν μπορώ να κάνω την καρδιά ενός χοίρου να σταματήσει.

Τότε φοβήθηκα στ’ αλήθεια γιατί σκέφτηκα ότι αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν ίσως μια μέρα θα μου ζητούσαν να το επαναλάβω όχι πια με στόχο ένα ζώο.» Αν οι ισχυρισμοί του Γκέλερ ήταν όντως αληθείς μόνο ο ίδιος το γνωρίζει . Όμως, αυτό που μπορώ να βεβαιώσω είναι ό,τι είδα να κάνει μπροστά στα μάτια μου εκδηλώνοντας τις ψυχοκινητικές του ικανότητες. Η συζήτησή μας γινόταν στο καφέ του ξενοδοχείου Κάραβελ. Τον ρωτούσα για τον τρόπο που λυγίζει τα κουτάλια. « Να έτσι είπε» και άπλωσε το χέρι του παίρνοντας το κουταλάκι με το οποίο είχα ανακατέψει τον καφέ μου. Το κράτησε στο αριστερό του χέρι και με το δείκτη του δεξιού χάιδεψε απαλά τη λαβή του κουταλιού. Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα η λαβή άρχισε να λυγίζει και να συστρέφεται σαν να ήταν φτιαγμένη από κερί που λύγιζε από τη ζέστη. Πριν περάσει ένα λεπτό το κουτάλι είχε γίνει ορθή γωνία.

Το έχω ακόμα, μαζί με τη βεβαιότητα για τις εκπληκτικές δυνάμεις του ανθρώπινου νου που άνθρωποι σαν τον Γκέλερ καταφέρνουν να εκδηλώσουν κι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνίσουμε.

ΠΗΓΗ