Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το Βυζάντιο, (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), συνεχίζει τις εντυπωσιακές επανεμφανίσεις του στην γειτονική Τουρκία με όλες τις μορφές ακόμα και με νεκρικούς σωρούς και με εντυπωσιακούς σταυρούς, μετά από τόσους αιώνες κρυμμένο κάτω από τα ιερά χώματα της Μικράς Ασίας όπου έλαμψε η ελληνορθόδοξη αυτοκρατορία με όλη την μεγαλοπρέπεια της, ως η επί γης Βασιλεία του Παντοδύναμου.
Μια από τις τελευταίες πραγματικά εντυπωσιακές ανακαλύψεις είναι ένα χριστιανικό βυζαντινό νεκροταφείο που ανακαλύφθηκε πριν από λίγο καιρό στην πόλη της Αμάσειας, στον σημερινό Πόντο της Μικράς Ασίας, σαν άλλο ένα δείγμα της ελληνορθόδοξης παρουσίας στην περιοχή επί πολλούς αιώνες. Σύμφωνα με τα τουρκικά αποκαλυπτικά δημοσιεύματα, η σκαπάνη των Τούρκων ανακάλυψε ένα βυζαντινό νεκροταφείο που μάλιστα περιέχει δέκα σωρούς νεκρών με το εντυπωσιακό στοιχείο ότι είχαν ταφεί ο ένας δίπλα στον άλλο, γεγονός που μαρτυρεί την στενή σχέση ίσως και συγγένεια που είχαν μεταξύ τους όταν βρίσκονταν εν ζωή. Το σπάνιο αυτό νεκροταφείο, ανακαλύφθηκε στην περιοχή Kirzalıdere Malallesi της Αμάσειας, σύμφωνα με τις δηλώσεις του διευθυντή του τοπικού μουσείου. Όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος του τοπικού μουσείου, οι σωροί που αναδύθηκαν μετά από τόσους αιώνες στην επιφάνεια, ανήκουν στην βυζαντινή εποχή και πρόσθεσε πως οι ανασκαφές στην περιοχή θα συνεχιστούν με την προσδοκία της ανακάλυψης και άλλων σπάνιων ευρημάτων από την ελληνορθόδοξη βυζαντινή παρουσία, που είχε κυριαρχήσει επί πολλούς αιώνες σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό εύρημα από τις τουρκικές ανασκαφές, όπως αναφέρει και το δημοσίευα της τουρκικής εφημερίδας, Star, είναι ένας μεγάλος σταυρός πορφυρού χρώματος ο οποίος, σύμφωνα με τις απόψεις των τοπικών αρχών, θα πρέπει να ανήκει στην οικογένεια που ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο αυτό και θεωρείτε σαν ένα σπάνιο, μεγάλης αξίας κειμήλιο από την εποχή εκείνη. Είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη συχνά θάβονταν μαζί με τους νεκρούς και κάποια ιερά χριστιανικά αντικείμενα με την πίστη ότι θα συνοδεύουν σαν ευλογία τον νεκρό στην άλλη ζωή. Όσον αφορά για τους σκελετούς που ανακαλύφθηκαν, σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των Τούρκων, θα πρέπει να ανήκουν σε μια ολόκληρη οικογένεια και είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ενταφιάστηκαν καθώς δείχνει και την στενή σχέση που είχαν μεταξύ τους.
Το γεγονός αυτό της ανακάλυψης αυτού του χριστιανικού νεκροταφείου με τον μεγάλο σταυρό, είναι άλλο ένα σημείο της επανεμφάνισης από το «σκοτάδι» της μεγάλης ελληνορθόδοξης βυζαντινής κληρονομιάς της Μικράς Ασίας, η οποία τα τελευταία χρόνια με τις συνεχείς αναδύσεις στην επιφάνεια σκηνωμάτων, χαμένων εκκλησιών, αγιασμάτων ακόμα και χαμένων ελληνορθόδοξων μοναστηριών, στέλνει το μήνυμα πως η ιερά γης της αγιοτόκου Μικράς Ασίας ποτέ δεν απόψε να αναβλύζει από την ιερότητα της εποχής της μεγάλης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτό το μαρτυρούν και τα εκατομμύρια των σημερινών κατοίκων της σύγχρονης Τουρκίας, με μια θρησκευτική συνείδηση συγχυσμένη και καταπιεσμένη από ένα στυγνό ισλαμικό-εθνικιστικό καθεστώς.
Αλλά ως πότε ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Σκεφτείτε για μια στιγμή πώς θα ήταν να ήμασταν πολίτες μιας χώρας και να πατούσαμε τα χώματά της, παρ' όλο που σε άλλο έθνος ανήκε δικαιωματικά. Έτσι ζουν οι Τούρκοι σήμερα πάνω στα ελληνικά χώματα. Έτσι και οι Αμερικάνοι πάνω στη γη των αυτόχθονων Ινδιάνων, έτσι οι Αυστραλοί στην γη των Μάορι. Ρώτησα μια φορά έναν Αμερικάνο διαβασμένο και ακομπλεξάριστο, "Πώς είναι; Πώς νιώθεις;" Με κοιτάζει μ' ένα χαμόγελο στωικό και σηκώνει τους ώμους. "Δεν το σκέφτεσαι. Το απωθείς"…
Το να πατάς σήμερα στην ίδια γη που οι προ-προ-προ.. (και βάλε) παππούδες σου έζησαν και πέθαναν δεν μπορούν να το καυχηθούν πολλοί λαοί. Έχουμε λοιπόν ένα κάποιο χρέος εμείς ή όχι; Τι λέτε; (Ο Νικόλας το έχει επισημάνει πολλές φορές. Από ελάχιστους άλλους το ακούω.)