Διαφημίσεις
Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία – Κουρδική Νεολαία Γαλλίας
Πρόλογος από τον Καθηγητή Dr. Norman Paech*,
Τι θέλουν οι Κούρδοι; Ανεξαρτησία; Ομοσπονδία; Αυτονομία; Οι περισσότεροι δεν ξέρουν προς τα που θέλει να προχωρήσει η κουρδική κοινωνία. Ως εκ τούτου, είμαστε στην ευχάριστη θέση να μοιραστούμε ένα μοναδικό έγγραφο με τους αναγνώστες της ιστοσελίδας JK (κουρδική νεολαία). Η ένωση Arjin φρόντισε να μεταφράσει αυτό το έγγραφο στα γαλλικά και ο Ινφογνώμων Πολιτικά στα ελληνικά για σας.
Καλή ανάγνωση!.
Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν
Η Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία παρουσίασε ένα σχέδιο για την οργάνωση της δημοκρατικής και ειρηνικής συνύπαρξης των Κούρδων και των Τούρκων στην Τουρκία. Η έννοια της «δημοκρατικής αυτονομίας» έχει επομένως στόχο τον εκδημοκρατισμό ολόκληρης της Τουρκίας.
Η σύνταξη ενός νέου συντάγματος, που δίνει στους Κούρδους ίσα δικαιώματα στη ζωή, το ίδιο πολιτικό καθεστώς και ίσες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ευκαιρίες με τον τουρκικό λαό θα είναι το κλειδί αυτού του σχεδίου. Πήρε καιρό για τα 15 εκατομμύρια Κούρδους που ζουν στην Τουρκία να αναγνωριστούν ως λαός.
Η αναγνώριση αυτή τους επιτρέπει συνεπώς να επωφελούνται όχι μόνο των περιοριζόμενων κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των μειονοτήτων, αλλά επίσης και του ευρύτερου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, όπως ορίζεται στο άρθρο 1 των δύο Διεθνών Συμφώνων για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του 1966, όπου είναι κωδικοποιημένο:
«Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα να αυτό-διαθέσουν τον εαυτό τους. Δυνάμει του εν λόγω δικαιώματος καθορίζουν ελεύθερα το πολιτικό καθεστώς τους και εξασφαλίζουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους ανάπτυξη».
Το δικαίωμα αυτό επιβεβαιώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1970 στην «Διακήρυξη των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου σχετικά με τις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των Κρατών σύμφωνα με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών» (κοινώς ονομάζεται Διακήρυξη Αρχών), με αυτά τα λόγια:
«Σύμφωνα με την αρχή των ίσων δικαιωμάτων των λαών και το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, μια αρχή που κατοχυρώνεται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα να καθορίσουν το πολιτικό καθεστώς τους, ελεύθερα και χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, και να επιδιώξουν την οικονομική, την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη, και κάθε Κράτος έχει το καθήκον να σέβεται αυτό το δικαίωμα σύμφωνα με τους όρους του Χάρτη».
Από τότε, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση θεωρείται όχι μόνο πολιτική αρχή ή δεσμευτικό πρόγραμμα χωρίς υποχρέωση ως προς τις διεθνείς σχέσεις, αλλά και δεσμευτικός κανόνας του διεθνούς εθιμικού δικαίου στον τομέα του κανονιστικού νόμου (jus cogens). Από πολλά χρόνια, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το επαναβεβαίωσε σε πολλά ψηφίσματα.
Η Επιτροπή για το Διεθνές Δίκαιο αναγνώρισε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ως jus cogens πριν από το 1970, και στη συνέχεια θεώρησε τη παραβίαση αυτού του δικαιώματος ως διεθνές έγκλημα. Το Διεθνές Δικαστήριο επιβεβαίωσε τον δεσμευτικό χαρακτήρα της ως εθιμικό δίκαιο σε διερευνητική αποστολή του στη Ναμίμπια και τη Δυτική Σαχάρα και στη σύγκρουση μεταξύ της Νικαράγουας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το άρθρο 20 του Αφρικανικού Χάρτη του Ανθρώπου και των Λαών, με ημερομηνία 27 Ιουνίου 1981, προτείνει τον ακόλουθο ορισμό:
«Κάθε λαός έχει το δικαίωμα της ύπαρξης. Κάθε λαός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Καθορίζει ελεύθερα το πολιτικό του καθεστώς και επιδιώκει την οικονομική και κοινωνική του ανάπτυξη με τον τρόπο που επέλεξε ελεύθερα».
Εκείνη την εποχή, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σήμαινε, για τους καταπιεσμένους και αποικισμένους λαούς, το δικαίωμα να αποχωρήσουν από τις αποικιακές δυνάμεις, δηλαδή το δικαίωμα της σύστασης ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους.
Αλλά με το τέλος της διαδικασίας αποαποικιοποίησης, το δικαίωμα της απόσχισης περιορίστηκε ολοένα και περισσότερο από την υποχρέωση σεβασμού των υπαρχόντων συνόρων.
Σήμερα, το δικαίωμα της απόσχισης απορρίπτεται γενικά, και γίνεται αποδεκτό μόνο όπου ένας λαός στερείται μέρος των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, ή όταν η ύπαρξή του απειλείται από τη διατήρηση της κρατικής οντότητας εντός της οποίας βρίσκεται.
Το σχέδιο που υποβλήθηκε από την Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία αναγνωρίζει ρητά τα υφιστάμενα σύνορα της Τουρκίας, και το μοντέλο αυτονομίας που προτείνει περιορίζεται στο έδαφος του τουρκικού Κράτους. Παραθέτει έναν κατάλογο οκτώ διαφορετικών μεγεθών, καλύπτοντας όλες τις πτυχές του νόμιμου δικαιώματος στην αυτοδιάθεση.
Ο σεβασμός της εθνικής ταυτότητας ενός λαού και της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας του αντιπροσωπεύει μια βασική απαίτηση όλων αυτών των διαστάσεων του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση. Πρόκειται για την διατήρηση των χαρακτηριστικών που αναπτύχθηκαν από αυτόν τον λαό σε όλη την ιστορία, χαρακτηριστικά, τα οποία περιλαμβάνουν όχι μόνο τη γλώσσα και τη θρησκεία, αλλά και τα έθιμα, τις παραδόσεις και τα τελετουργικά, με την προϋπόθεση ότι αυτά δεν περιορίζουν ή δεν θέτουν σε κίνδυνο την αυτονομία άλλων πολιτισμών.
Η εδαφική διάσταση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση δεν μπορεί να εφαρμοστεί παρά με την αποδοχή ενός συλλογικού δικαιώματος του οικισμού της χώρας καταγωγής. Το δικαίωμα στη πολιτιστική αυτοδιάθεση είναι, με ευρύτερη έννοια, επίσης, ένα συλλογικό δικαίωμα.
Το να επιτρέπουν τη χρήση της γλώσσας και την πρακτική των εθίμων στα μέλη ενός λαού δεν επαρκεί για να τηρηθεί το εν λόγω δικαίωμα. Οι προτάσεις που στοχεύουν να επιτραπεί, σε ατομικό επίπεδο, την έκφραση πολιτιστικών χαρακτήρων, δεν αντιστοιχούν στο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Μόνο η αναγνώριση της συλλογικής ταυτότητας του λαού, σαν ιστορικό και αυτοαναλυμένο υποκείμενο, αποτελεί την εφαρμογή αυτού του δικαιώματος.
Συγκεκριμένα αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση δεν περιορίζεται στις αμυντικές απαιτήσεις κατά της παρέμβασης από την κυβέρνηση και τη διοίκηση στις προσωπικές πολιτιστικές πρωτοβουλίες. Διατυπώνεται σε όρους διεκδικήσεων παροχών από το κράτος.
Το να επιτρέπεις στον εν λόγω λαό να δημιουργήσει τα δικά του ιδιωτικά σχολεία για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας δεν είναι αρκετό για τη διατήρηση της συγκεκριμένης πολιτιστικής παράδοσης αυτού του λαού. Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση σημαίνει το δικαίωμα για τη σύσταση τέτοιων δομών μέσα στα δημόσια σχολεία και το εκπαιδευτικό σύστημα του Κράτους.
Οι διαστάσεις της αυτοάμυνας και της διπλωματίας δεν πηγαίνουν, σε αντίθεση με τα φαινόμενα, κατά των εδαφικών συνόρων της Τουρκίας.
Όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να προστατεύσουν την ασφάλειά τους, την ταυτότητα, την οργάνωση της πολιτικής κοινότητας και την εφαρμογή του δικαιώματός τους στη δημοκρατία. Αυτό σημαίνει στρατιωτική άμυνα, αλλά και την ατομική, πολιτική και νομική υπεράσπιση της δημοκρατικής οργάνωσης του λαού.
Επιπλέον, ο κουρδικός λαός, ειδικότερα, έπρεπε συχνά να αμυνθεί κατά βίαιων επιθέσεων και εισβολών.
Αντιμέτωποι με αυτές τις απειλές, οι Κούρδοι πρέπει επίσης να προετοιμαστούν για το μέλλον.
Η διασπορά των Κούρδων σε τέσσερα κράτη καθορίζει την κατεύθυνση που λαμβάνει η διπλωματική διάσταση.
Δεν σπάει ούτε παραβιάζει την κυριαρχία του τουρκικού Κράτους, αλλά διευκολύνει τις σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, όπως οι Αζέροι στην πρώην Σοβιετική Ένωση μπορούσαν να διευκολύνουν τις σχέσεις μεταξύ του Ιράν, όπου ζούσε το άλλο μέρος του λαού τους και της χώρας τους.
Η αυτονομία και η αυτοδιοίκηση είναι ουσιώδη στοιχεία του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση. Το δικαίωμα αυτό είναι απολύτως απαραίτητο, και κάθε κράτος έχει την υποχρέωση να δώσει στους λαούς που ζουν εντός των συνόρων του τη διάσταση της αυτονομίας που θα τους επιτρέψουν να λειτουργούν ως ισότιμοι εταίροι σε μια δημοκρατική κοινωνία. Από αυτή την άποψη, η πρόταση για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν είναι μια πλήρης πρόταση.
Καθ. Δρ Dr. Norman Paech,
*Εμπειρογνώμονας του διεθνούς δικαίου και πρώην βουλευτής στο Bundestag, την γερμανική βουλή. Ήταν καθηγητής του Δημόσιου Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Οι Κούρδοι, ένας από τους πιο αρχαίους λαούς της Μεσοποταμίας, εκεί που ανέτειλε η αυγή της ανθρώπινης ιστορίας και ξεκίνησε η αγροτική επανάσταση, βρίσκονται υπό την απειλή γενοκτονίας σαν αποτέλεσμα της πολιτικής της άρνησης και της καταστροφής. Οι υποστηρικτές του Κράτους-έθνους βλέπουν το Κουρδιστάν σαν μια ευκαιρία να επεκτείνουν τις δικές τους εθνικιστικές βλέψεις, που οδηγούν στις πιο άγριες μεθόδους καταστολής, εκμετάλλευσης και αφομοίωσης.
Αν δεν είχαν αντισταθεί σ’ αυτό το απάνθρωπο σχέδιο, ο πολιτισμός των Κούρδων, που χρονολογείται από τις απαρχές της ανθρωπότητας θα είχε ίσως εξαφανιστεί.
1 Ιστορική αναδρομή
Όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες αυτοκρατορίες και τα πρώτα κράτη στην Κάτω Μεσοποταμία, στράφηκαν καταρχήν κατά του Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι συγκαταλέγονται επομένως ανάμεσα στους πρώτους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους. Αντιμέτωποι με την συνεχή πίεση που ασκούσαν διάφορα κράτη και αυτοκρατορίες, οι Κούρδοι οργανώθηκαν σε συνομοσπονδίες φυλών, προκειμένου να δημιουργηθεί μια γραμμή άμυνας και μέσω της ενίσχυσης αυτής της δομής, ανέπτυξαν ένα πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης και συνύπαρξης στο εσωτερικό όσο και με τα γειτονικά έθνη. Ακόμη και εντός των κρατικών δομών κατάφεραν να συνεχίσουν τη ζωή τους με τη διατήρηση κάποιου επιπέδου αυτονομίας.
Όταν η έννοια του Κράτους-έθνους που προέρχεται απευθείας από την καπιταλιστική νεωτερικότητα όπως και η ιδεολογική συνεπεία του, ο εθνικισμός, έφτασαν στη Μέση Ανατολή, όλες οι κοινότητες, ιδιαίτερα οι Κούρδοι, βρέθηκαν αντιμέτωποι με σοβαρά πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά προβλήματα. Όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου μερικοί λαοί, μολυσμένοι από ένα παθολογικό εθνικισμό, ξεσηκώθηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Τα Κράτη-έθνη άρχισαν μια πολιτική άρνησης, αφομοίωσης και συστηματικής καταστροφής, για να καταστρέψουν τον πολιτισμό αυτών των άλλων λαών. Ως εκ τούτου, οι Κούρδοι έχασαν την αυτονομία που υπήρχε κατά την προ-καπιταλιστική περίοδο.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι δυνάμεις της τουρκικής, αραβικής και περσικής πραγματικότητας ως κυριαρχούσες ελίτ, προσχωρώντας στην έννοια του κράτους-έθνους και μολυσμένες και αυτές από τον εθνικισμό, άρχισαν να χρησιμοποιούν τις κοινότητες προκειμένου να εισαγάγουν πολιτικές για τη φυσική και πολιτιστική γενοκτονία των Κούρδων. Κατά συνέπεια, οι Κούρδοι τοποθετηθήκαν κάτω από το ζυγό των τούρκικων, περσικών και αραβικών κρατών-εθνών και εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα απειλείται ακόμη και η εθνική ύπαρξή τους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Κούρδοι του Βόρειου Κουρδιστάν είχαν σχεδόν εξαφανιστεί, λόγω της πολιτικής της άρνησης της ταυτότητάς τους από την Τουρκία.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, αυτές οι πολιτικές διεξήχθηκαν με το μοντέλο της πολιτικής της Επιτροπής της Ένωσης και της Προόδου, το οποίο είχε στόχο να καταστρέψει τους άλλους λαούς και να οικοδομήσει ένα κράτος-έθνος βασισμένο στις εθνικοποιήσεις και τον εκτουρκισμό των εδαφών που παρέμειναν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όσον αφορά τις κουρδοτουρκικές σχέσεις, οι πολιτικές αυτές ήταν η αιτία των ανυπολόγιστων δεινών και για τους δύο λαούς και έθεσαν τις βάσεις για την πολιτική και ιδεολογική καταστροφή των Κούρδων. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απειλή που απειλούσε την εθνική ύπαρξη της Τουρκίας, ο Μουσταφά Κεμάλ αναγνώρισε τη σημασία της ιστορικής παράδοσης και σφυρηλάτησε μια συμμαχία με τους Κούρδους.
Η Τουρκία αναδείχθηκε νικήτρια από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και η Δημοκρατία της Τουρκίας ιδρύθηκε στη βάση αυτής της σχέσης.
Ο τουρκικός λαός είχε και πάλι καταλάβει την αξία της συμμαχίας με τους Κούρδους.
Η ιδέα του Μουσταφά Κεμάλ να παραχωρήσει αυτονομία στο Κουρδιστάν και η απόφαση που ελήφθη προς αυτή την κατεύθυνση από την πρώτη Εθνοσυνέλευση το Φεβρουάριο του 1922, αντικατοπτρίζει την αναγνώριση της σημασίας των κουρδοτουρκικών σχέσεων. Παρά το γεγονός ότι οι Κούρδοι είχαν υποφέρει από τις πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν επέλεξαν, σε αντίθεση με τους Άραβες και άλλους λαούς, τον δρόμο του χωρισμού. Αποφάσισαν να παραμείνουν με τους Τούρκους, τους ομοθρήσκους τους, διατηρώντας παράλληλα ένα ορισμένο επίπεδο αυτονομίας.
2. Οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από την τρέχουσα κατάσταση και οι γενικές αρχές της δημοκρατικής αυτονομίας
Σήμερα, παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια, οι περιφερειακές και διεθνείς πολιτικές συνθήκες ευνοούν περισσότερο από ποτέ την λύση του κουρδικού ζητήματος. Μέσα στην τουρκική κοινωνία, ένα ρεύμα όλο και πιο ισχυρό ζητά αυτή τη λύση που είναι προϋπόθεση αλλά και μια ευκαιρία να πετύχει.
Το τουρκικό κράτος έχει φθάσει σε ένα σημείο όπου δεν μπορεί να συνεχίσει την ίδια πολιτική όπως πριν, και ο κουρδικός λαός δεν πρόκειται να δεχτεί εκ νέου να υποκύψει σε αυτές τις συνθήκες.
Η Δημοκρατική Αυτονομία είναι η συγκεκριμένη έκφραση των σχεδίων που είχαμε προηγουμένως παρουσιάσει για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Από τη μία πλευρά, θεωρούμε την αυτονομία ως ένα δημοκρατικό διάλογο με το κράτος και από την άλλη, επιθυμούμε να την θεσμοθετήσουμε στη βάση της δημοκρατικής οργάνωσης του λαού μας και του δημοκρατικού αγώνα του.
 |
| “Μεμ και Ζιν”, το κουρδικό έπος |
Αυτό το μοντέλο είναι μια ρεαλιστική και συγκεκριμένη πρόταση για την επίλυση των εθνικών προβλημάτων, για την αντιμετώπιση της έννοιας του Κράτους-έθνους που χωρίζει τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και ως εκ τούτου αποτελεί μια πηγή σταθερών συγκρούσεων και αστάθειας. Τα περισσότερα Κράτη-έθνη τα όποια φιλοξενούν διαφορετικές εθνοτικές ομάδες μέσα τους βρίσκονται επίσης στη διαδικασία μετατροπής τους σε σχετικά δημοκρατικά πολιτικά συστημάτα, όπου συνηπάρχουν διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες. Αυτή η αποδοχή των διαφορών, στη βάση της αυτονομίας, επιτρέπει να κινηθεί προς μια πλουραλιστική κοινωνία – αυτές είναι οι βασικές δημοκρατικές τάσεις αυτού του αιώνα.
Πέρα από τον κατευνασμό των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων και της επίλυσης του κουρδικού ζητήματος, η δημοκρατική αυτονομία θα δημιουργήσει επίσης μια δημοκρατική πολιτική δομή για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων της Τουρκίας. Με βάση τις κοινοτικές και ελευθεριακές αξίες που αποδέχεται μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία, δηλαδή, μια ηθική και πολιτική κοινότητα, επιχειρείται να επιλυθούν όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών θεμάτων.
Υπάρχει σήμερα συναίνεση, σε διεθνές επίπεδο, γύρω από το γεγονός ότι η Τουρκία πρέπει να λύσει το κουρδικό ζήτημα. Ωστόσο, η ολιγαρχία που σχηματίζεται από τα πολιτικά κόμματα της χώρας κάνει πολιτική για τα δικά της συμφέροντα και όχι για αυτά της Τουρκίας. Αρνείται να επιλύσει το κουρδικό ζήτημα, προτιμώντας να συνεχίσει αυτές τις πολιτικές που διευρύνουν ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών και αυξάνουν τα δεινά του κουρδικού λαού.
Επομένως, οι Κούρδοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να επικαλεστούν τα νόμιμα δικαιώματά τους, προκειμένου να εδραιώσουν το δικό τους πλαίσιο ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής. Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ότι ο κουρδικός λαός δεν θα είναι πλέον αναγκασμένος να ζει σαν λαός χωρίς θεσμικό καθεστώς, η ύπαρξη του οποίου θα μπορούσε να απειληθεί από τα κράτη που τον διοικούν. Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν βρίσκεται σε κατάσταση παρόμοια με αυτή που βιώνουν οι Κούρδοι, ένα έθνος 40 εκατομμύριων ανθρώπων που στερούνται των εθνικών δικαιωμάτων τους και που απειλούνται με ολική καταστροφή της εθνικής τους υπόστασης. Η Δημοκρατική Αυτονομία είναι ο τρόπος που επιλέχτηκε από τους Κούρδους για να εκφράσουν την απόρριψη ενός πολιτικού καθεστώτος που βασίζεται στις πολιτικές της άρνησης και της καταστροφής εκ μέρους του τουρκικού κράτους και να δηλώσουν τη δέσμευσή τους για την επίτευξη ενός νέου καθεστώτος που θα τους επιτρέπει να ζουν ελεύθερα και δημοκρατικά.
Η δημοκρατική αυτονομία στοχεύει στην οργάνωση της κουρδικής κοινωνίας, μέσα σε οκτώ διαστάσεις: πολιτική, νομική, αυτοάμυνα, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, οικολογική και διπλωματική! Και αυτό για να δημιουργήσει μια πολιτική θέληση που θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν.
Χωρίς δημοκρατική αυτονομία, οι Κούρδοι δεν θα μπορέσουν να αναπτύξουν την πολιτική βούληση για τη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Επομένως, δεν θα μπορέσουν να οικοδομήσουν μια ισχυρή κοινωνία με τις δικές της πολιτιστικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Με ειλικρινή ενθουσιασμό δέχτηκε ο λαός μας το πρότυπο της δημοκρατικής αυτονομίας που προβάλλεται ως η δημοκρατική λύση του κουρδικού ζητήματος από το DTK και το BDP.
Η Δημοκρατική Αυτονομία στοχεύει να αλλάξει τη σκληρή νοοτροπία του κράτους-έθνους το οποίο δεν ικανοποιεί καμία από τις ανάγκες των λαών της Τουρκίας και αποτελεί όλο και πιο πολύ βαρύ φορτίο για τη τουρκική κοινωνία, και να καταργήσει αυτό το εμπόδιο στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη των λαών. Το σχέδιο της Δημοκρατικής Αυτονομίας πρέπει να θεωρηθεί λοιπόν ως επέκταση του σχεδίου του εκδημοκρατισμού της Τουρκικής Δημοκρατίας στο Κουρδιστάν.
Η σημερινή κουρδική κοινωνία έγινε μια δύναμη εκδημοκρατισμού, όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε όλες τις χώρες της περιοχής. Το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν επέτρεψε μια δημοκρατική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση εντός της κουρδικής κοινωνίας και έχει γίνει, χάρη στις προσπάθειες του για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, μια μέγιστη δύναμη για τον εκδημοκρατισμό στη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτο, η διαδικασία οικοδόμησης της δημοκρατικής αυτονομίας θα οδηγήσει επίσης στην προώθηση της δημοκρατίας στην περιοχή.
Αυτή η διαδικασία αντιμετωπίζει το τουρκικό κράτος με την ανάγκη για εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και με την θέληση της επίλυσης του κουρδικού ζητήματος όπως και με την διαδικασία εκδημοκρατισμού και με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την περιφερειακή και διεθνή κατάσταση. Μέχρι στιγμής, το σύνταγμα, οι νόμοι και οι μέθοδοι εφαρμογής τους στο Κουρδιστάν αρνήθηκαν στο κουρδικό λαό το δικαίωμα στη δικαιοσύνη. Συνεπώς, όλες οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο Κουρδιστάν στον νομικό, πολιτικό ή διοικητικό τομέα, ήταν αντιδημοκρατικές και πρέπει να μετασχηματιστούν.
Η Δημοκρατική Αυτονομία δεν θα μετατρέψει τα σύνορα, αλλά θα ενισχύσει την αδελφοσύνη μεταξύ των λαών και την ενότητα τους εντός των συνόρων, γεγονός που θα θέτει τέρμα στις συγκρούσεις. Ο κουρδικός λαός και η Τουρκία θα υπογράψουν μια νέα σύμβαση, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για τις κουρδοτουρκικές σχέσεις. Το μοντέλο μας είναι μοντέλο εκδημοκρατισμού που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα άλλα μέρη της Τουρκίας. Σε ολόκληρο τον κόσμο, τα διάφορα κράτη ήδη εγκαταλείπουν την έννοια του συγκεντρωτισμού και αποκεντρώνουν σταδιακά τα πολιτικά τους συστήματα. Πράγματι, η επίλυση των προβλημάτων είναι ευκολότερη σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα, και αυτό το μοντέλο επιτρέπει την επιτάχυνση της αναπτυξιακής πολιτικής. Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ότι το κράτος δίνει εξουσία στις τοπικές αρχές, επιτρέποντας την επίλυση των προβλημάτων και τον εκδημοκρατισμό.
Η κατάσταση των κουρδοτουρκικών σχέσεων κατά την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και η προσέγγιση της στην εποχή της Ιδρυτικής Συνέλευσης της Τουρκίας και του Μουσταφά Κεμάλ, μπορούν να αποτελέσουν βάση για μια νέα προσέγγιση. Προτείνουμε, με αυτή την έννοια, ένα αναλυτικό μοντέλο που στοχεύει στην ανανέωση των κουρδοτουρκικών σχέσεων, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στην εποχή μας, οι σχέσεις μεταξύ των λαών βασίζονται στην αποδοχή των διαφορετικών εθνικών κοινοτήτων και στη δυνατότητα που τους δίνεται να αυτοδιοικηθούν.
 |
|
Η ιστορική προσφώνηση της ανακήρυξης από την Αϊσέλ Τουγκλούκ,
Ντιγιαρμπακίρ 14 Ιουλίου 2011.
|
Η Δημοκρατική Αυτονομία δεν είναι θεσμοθέτηση ενός Κράτους, και συνεπώς δεν θα είναι αντικείμενο διαμάχης για την εξουσία και τον έλεγχο του. Από αυτή την άποψη, περιέχει τον χαρακτήρα και την ικανότητα για την ανάπτυξη υγιών σχέσεων με όλους τους λαούς και πολιτικές οντότητες με βάση τα κοινά συμφέροντα.
Η δημοκρατική αυτονομία θα αποδείξει την ικανότητα των μαζών να αλληλοσυμπληρώνονται εντός της κοινωνίας και θα ενισχύσει την εξουσία τους, χάρη μιας συνομοσπονδιακής και δημοκρατικής ένωσης. Θα δημιουργήσει επίσης, ελεύθερες και δημοκρατικές σχέσεις με τα πολιτικά συστήματα των άλλων περιοχών του Κουρδιστάν και των άλλων λαών της περιοχής.
Η διοίκηση μέσω της Δημοκρατικής Αυτονομίας είναι η έκφραση της βούλησης του λαού του Βόρειου Κουρδιστάν και θα επιτρέψει δημιουργικές σχέσεις με τις συνομοσπονδιακές και δημοκρατικές οργανώσεις του Κουρδιστάν, χωρίς να αλλάξουν τα σύνορα των χωρών όπου ζουν οι Κούρδοι. Μη έχοντας τη κρατικίστικη νοοτροπία που πηγάζει από την έννοια του κράτους-έθνους, δεν θα θεωρήσουν αυτές τις σχέσεις σαν δική τους υπεροχή έναντι των υπολοίπων. Από αυτή την άποψη, η ύπαρξη μιας δημοκρατικής νοοτροπίας και δημοκρατικών δομών θα διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην οικοδόμηση υγιών σχέσεων μεταξύ των Κούρδων. Αυτό το σημείο εκκίνησης θα επιτρέψει την εγκατάσταση της Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας μεταξύ των διαφορετικών περιοχών του Κουρδιστάν.
Η δημοκρατική αυτονομία δεν είναι πρόγραμμα οικοδόμησης ή καταστροφής του κράτους. Το σχέδιο αυτό θα κατευθύνει τα περιφερειακά κράτη για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος. Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά όπου συνδέονται κράτος και δημοκρατία, θα γίνει δυνατή η κοινή ζωή με τα κράτη-έθνη. Πρόκειται για μοντέλο επίλυσης του εθνικού ζητήματος, με βάση ενός συμβιβασμού αρχών με όλες τις μη φασιστικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτό το χαρακτηριστικό της Δημοκρατικής Αυτονομίας θα επιτρέψει να αναπτυχτούν υγιείς σχέσεις με όλες τις χώρες της περιοχής και θα γίνει η βάση για την αναγνώρισή της από αυτές. Με την απουσία συγκρούσεων, θα είναι δυνατή η δημιουργία όλων των ειδών των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων με όλες τις μη-φασιστικές πολιτικές δυνάμεις.
Η Δημοκρατική Αυτονομία θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις μεταξύ των Κούρδων και των κρατών όπου βρίσκονται, πρώτα απ’ όλα με την Τουρκία, αλλά επίσης με το Ιράν, τη Συρία και το Ιράκ. Με την επίλυση αυτού του προβλήματος, ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής, θα μπορέσουν να επιλυθούν και τα άλλα προβλήματα της περιοχής. Πράγματι, το κουρδικό ζήτημα αποτελεί πηγή έντασης και συγκρούσεων, καθώς και σημαντικό παράγοντα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας.
Το πρόσταγμα της Δημοκρατικής Αυτονομίας θα μπορούσε επίσης να γίνει παγκόσμιο μοντέλο της επίλυσης συγκρούσεων.
Στις 14 Ιουλίου 2011, το DTK (Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία) ανακήρυξε την δημοκρατική αυτονομία του Βόρειου Κουρδιστάν στο Αμέντ (Ντιγιαρμπακίρ).
Ποια είναι η Δημοκρατική Αυτονομία; Μοιραστήκαμε μαζί σας δύο άρθρα με τίτλο «Τι θέλουν οι Κούρδοι;». Αυτό είναι το τελευταίο μέρος αυτού του εξαιρετικού εγγράφου το οποίο μεταφράστηκε στα γαλλικά ( από τα οποία το μεταφράσαμε εμείς) από το Σύνδεσμο Arjîn, Κουρδική Νεολαία Γαλλίας.
Αυτή η ενότητα εκθέτει ένα μοντέλο της Δημοκρατικής Αυτονομίας οκτώ διαστάσεων. Πολιτική, νομική, αυτοάμυνα, πολιτιστική, κοινωνική, οικονομική, οικολογική και διπλωματική.
Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν
3.1 – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Η πολιτική εξουσία του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν θα προέλθει από τη δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας. Η Κοινότητα θα πάρει, τη δύναμη της από την ελεύθερη άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, όπως και από την άσκηση των συλλογικών δικαιωμάτων μέσω των οργανώσεων τους. Για το καλό της κοινωνίας, αυτή η εξουσία θα χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια μιας δημοκρατικής πολιτικής. Ως εκ τούτου, σε αντίθεση με τον αυστηρά συγκεντρωτικό και γραφειοκρατικό οργανωτικό σχεδιασμό του κράτους-έθνους, θα βασίζεται στην δημοκρατική οργάνωση. Μια δημοκρατική πολιτική θα επιτρέψει σε όλους τους τομείς της κοινωνίας να συμμετέχουν στην πολιτική διαδικασία, και οι κοινότητες οργανωμένες κατά τρόπο διαφανή και πολιτικοποιημένο, θα αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη της αλλαγής και του εκδημοκρατισμού.
Στο πολιτικό πεδίο, η δημοκρατική αυτονομία θα πάρει τη μορφή μιας συνομοσπονδίας με δήμους χωριών και συνοικιακά συμβούλια. Όλες αυτές οι οντότητες θα ωφεληθούν από μια δημοκρατική εκπροσώπηση στην Εθνοσυνέλευση της Κοινωνίας. Η Δημοκρατική Εθνοσυνέλευση των Κοινοτήτων του Αυτόνομου Κουρδιστάν θα στείλει τους εκπροσώπους της στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και θα συμμετάσχει στην άσκηση κοινής πολιτικής της χώρας. Το Αυτόνομο και Δημοκρατικό Κουρδιστάν θα έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα. Οι διάφορες κοινότητες που εκπροσωπούνται στην αυτόνομη και δημοκρατική περιοχή θα κάνουν και αυτές χρήση των δικών τους συμβόλων.
Η δημοκρατική αυτονομία είναι η έκφραση της βούλησης του κουρδικού λαού να συνυπάρξει με την Δημοκρατία της Τουρκίας. Αντιπροσωπεύει επίσης το μελλοντικό πολιτικό καθεστώς του κουρδικού λαού.
Η δημοκρατική αυτονομία δεν βασίζεται σε θρησκευτική, εθνοτική ή γεωγραφική κοινότητα, αλλά στις έννοιες της δημοκρατίας και της συνύπαρξης. Με δημοκρατικά κριτήρια, ρυθμίζει την χορήγηση των πολιτιστικών, κοινωνικών, εθνικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων στις διάφορες οντότητες που την αποτελούν. Αυτό το μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί στο Κουρδιστάν, αλλά και σε άλλες περιοχές της Τουρκίας.
Στο πλαίσιο της δημοκρατικής αυτονομίας, οι εκπρόσωποι των συνοικιακών συμβουλίων της πόλης και της υπαίθρου ασκούν την αποφασιστική εξουσία. Οι λαϊκές συνελεύσεις θα πρέπει να επιτρέπουν σε κάθε κοινότητα να εκφραστεί, να συζητά και να λαμβάνει αποφάσεις, βασισμένες στην άμεση, λαϊκή, πλουραλιστική και συμμετοχική δημοκρατία.
Η δημοκρατική αυτονομία δεν θα περιορίσει μόνο την εξουσία και τη δύναμη του κράτους: Θα επικεντρωθεί στην έννοια του κράτους και της δημοκρατίας, διασφαλίζοντας τη δημοκρατική ζωή της κοινότητας και επιτρέποντας την άμεση, συμμετοχική και πλουραλιστική δημοκρατία παράλληλα με το κράτος.
Όλες οι πολιτιστικές, εθνικές, θρησκευτικές κοινότητες θα μπορούν να οργανωθούν με αυτόνομο τρόπο. Οι διαφορετικοί λαοί (Ασσυροχαλδαίοι, Άραβες, Αρμένιοι, Αζέροι, κ.λπ.) και οι διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, όπως οι Yezidis ή οι Αλεβίτες, θα εκπροσωπηθούν με προτεραιότητα στο πλαίσιο της δημοκρατικής αυτονομίας. Αυτό είναι απαραίτητο για να επιτευχθεί μια πολιτική και ηθική κοινωνία.
Ο ατομικισμός που διαχωρίζεται από την κοινωνία και την αντιστρατεύεται, όπως και η παραδοσιακή άρνηση των ατομικών δικαιωμάτων είναι εξίσου απαράδεκτα. Θεωρούμε τις σχέσεις μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας ως αλληλεξαρτώμενα στοιχεία της κοινωνίας στο σύνολό της. Επίσης, το επίπεδο της ελευθερίας που απολαμβάνουν οι γυναίκες είναι ένα από τα βασικά κριτήρια μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Θα δημιουργηθούν οργανώσεις για τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές, εκπαιδευτικές και νομικές δραστηριότητες. Καθώς επίσης και για τις δημόσιες μεταφορές, το εμπόριο, τα χρηματοοικονομικά και την βιομηχανία. Αυτό είναι απαραίτητο για τις κοινότητες του Αυτόνομου και Δημοκρατικού Κουρδιστάν.
Τα πολιτικά κόμματα, απαραίτητα εργαλεία για τη δημοκρατία, πρέπει ανασυσταθούν, ώστε να μην έρχονται σε αντίθεση με την ηθική και πολιτική κοινωνία και να μη στοχεύουν σε οποιαδήποτε ιδεολογική ηγεμονία ή πολιτική κυριαρχία.
Οι δήμοι κοινοτήτων και χωριών και τα αστικά συμβούλια είναι οι κύριοι θεσμοί αυτού του αυτόνομου και δημοκρατικού συστήματος. Για την ορθή λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος και των ηθικών αναγκών που αφορούν την πολιτική κοινωνία, όλοι οι τομείς της κοινωνίας –αρχής γενομένης από τις γυναίκες και τους νέους- θα πρέπει να συμμετέχουν στην πολιτική, μέσω των τοπικών συνελεύσεων. Οι αρχηγοί των χωριών και οι συνελεύσεις των σοφών πρέπει να γίνουν δημοκρατικές δυνάμεις και να παύσουν να είναι στην υπηρεσία του κράτους.
3.2 – Νομική Διάσταση
Ο απελευθερωτικός αγώνας του κουρδικού λαού έχει σαν στόχο τη δημιουργία ενός καθεστώτος δημοκρατικής αυτονομίας. Το τελευταίο θα βάλει τέλος στις παράνομες και απάνθρωπες συμπεριφορές και στο καταστροφικό πόλεμο που διεξάγεται εναντίον των Κούρδων, εξασφαλίζοντας με συνταγματικές αλλαγές και νομικά μέσα, την δημοκρατική, ελεύθερη και ειρηνική συνύπαρξη εντός των συνόρων της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Θεωρούμε την Τουρκία και το Κουρδιστάν να υπάρχουν σε κοινό έδαφος. Το νέο Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας, όπως και το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αναγνωρίσουν και να ενσωματώσουν την έννοια της δημοκρατικής αυτονομίας. Θα πρέπει επίσης να διασφαλίζεται με την υπογραφή συμφωνιών αμοιβαιότητας.
Το καθεστώς της δημοκρατικής αυτονομίας σημαίνει την παραχώρηση στον κουρδικό λαό δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθερίων εντός των συνόρων της Τουρκίας. Αυτό το καθεστώς είναι μια έκφραση της βούλησης του κουρδικού λαού να συμμετάσχει σε μια ισότιμη ένωση που βασίζεται στην ελεύθερη συναίνεση. Επομένως, θα πρέπει να διασφαλίζεται από το Σύνταγμα και το Δίκαιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το μοντέλο της δημοκρατικής αυτονομίας του Κουρδιστάν μπορεί να εφαρμόζεται στο σύνολο της Τουρκίας. Αποτελεί επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για την καθιέρωση της άμεσης δημοκρατίας.
Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ελευθερία για τους Κούρδους εντός των συνόρων των υφιστάμενων κρατών. Οι Κούρδοι που ζουν στο Κουρδιστάν και σε άλλα μέρη της Τουρκίας θα διαχειριστούν τις σχέσεις τους με τη Δημοκρατία της Τουρκίας, με βάση αυτό το καθεστώς.
Οι θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν και ολόκληρης της Τουρκίας πρέπει να είναι τα ακόλουθα:
Πρωτογενή δικαιώματα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία για όλους ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, έθνους, θρησκείας, φύλου, εθνοτικής ομάδας, κατάργηση όλων των μορφών διακρίσεων, ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και συνέρχεσθαι, ελευθερία διαδήλωσης και παιδεία στη μητρική γλώσσα.
Δευτερογενή δικαιώματα: οικονομικά και κοινωνικά
και
τελικά τριτογενή δικαιώματα που έχουν σχέση με την ελευθερία του λαού να αναπτύξει τα πολιτιστικά στοιχεία της επιβίωσης και της αυτοδιοίκησης.
Τα δικαιώματα αυτά πρέπει να είναι εγγυημένα από το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Τουρκίας.
Το παράδειγμα, του κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, συνδεδεμένο με τις αυτονομιστικές παραδόσεις της ανθρώπινης ιστορίας και ιδίως με τις αυτονομιστικές λύσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ιρλανδία, τη Σκωτία, τη Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία, θα αποτελέσουν τα θεμέλια αυτού του συστήματος. Το τουρκικό Σύνταγμα του 1921, η πράξη της κουρδικής αυτονομίας που επικυρώθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1922 από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, και στη συνέχεια οι ομιλίες του Μουσταφά Κεμάλ στη Σμύρνη το 1924 και τα Σύμφωνα των Ηνωμένων Εθνών που σχετίζονται με αυτές, θα είναι επίσης βασικά στοιχεία.
Το νομικό σύστημα του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν δεν θεωρεί ότι μόνο το δίκαιο ρυθμίζει την κοινωνία. Το δημοτικό σύστημα θα πρέπει να προστατεύεται μέσω ηθικής και πολιτικής, χωρίς να χρειαστεί να κάνει μια επιλογή μεταξύ της «ηθικής και του δικαίου». Βασισμένο στην πεποίθηση ότι μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνείδησή της είναι μια χαμένη κοινωνία, αυτό το σύστημα την ηθικοποιεί και ως συνείδηση και ως καρδιά της κοινωνίας. Με βάση την Αρχή μιας ελεύθερης δημοκρατικής, οικολογικής και χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου κοινότητας, μπορεί να οικοδομηθεί ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα.
3.3- Η αυτοάμυνα
Όλα τα πλάσματα της φύσης υπερασπίζονται τον εαυτό τους και λαμβάνουν ενστικτωδώς τις αναγκαίες αποφάσεις για τη διατήρηση της ύπαρξης τους. Ανάμεσα σε αυτά τα πλάσματα, μόνο το ανθρώπινο ον ανάπτυξε συνειδητά μεθόδους αυτοάμυνας. Η ιστορία της αυτοάμυνας είναι συνεπώς μια σημαντική πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, από τις οικογένειες στις φυλές, από τις φυλές στα έθνη και στις θρησκευτικές κοινότητες, από τα χωριά στις πόλεις, κάθε κοινωνία άσκησε το δικαίωμά της για αυτοάμυνα. Η αυτοάμυνα είναι, όπως ο αέρας και το νερό, μια ζωτική ανάγκη. Επιτρέπει στις κοινότητες να προστατεύονται από τους εξωτερικούς εχθρούς, που απειλούν την ύπαρξή της, αλλά και από τους εσωτερικούς, όπως είναι ο κίνδυνος που παραμονεύει να καταστρέψει τις ηθικές και πολιτιστικές αξίες της.
Η αυτοάμυνα είναι μια πολιτική ασφάλειας για την ηθική και την πολιτική κοινωνία. Δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην στρατιωτική άμυνα της κοινωνίας, αλλά σημαίνει εν τέλει την προστασία της ταυτότητας, της πολιτικοποίησης και του εκδημοκρατισμού της κοινωνίας. Η αυτοάμυνα βασίζεται στην οργάνωση της κοινότητας. Οι οργανωμένες κοινότητες είναι πιο ικανές για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Η αυτοάμυνα είναι επομένως, για όλες τις κοινωνίες, μια εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την προστασία της ύπαρξής τους.
Σε όλη την ιστορία του, ο λαός του Κουρδιστάν πολέμησε για να προστατευθεί από επιθέσεις από το εξωτερικό. Από τις πρώτες δυνάμεις εισβολής και κατοχής μέχρι σήμερα, οι Κούρδοι βρέθηκαν σε κατάσταση αυτοάμυνας και χρειάστηκε να προστατευθούν από επιθέσεις που στοχοποιούσαν την ίδια την ύπαρξή τους. Οι κουρδικές εξεγέρσεις του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα ήταν επίσης μια μορφή αυτοάμυνας. Με την αποδοχή της δημοκρατικής αυτονομίας, υπό την επίβλεψη δημοκρατικών οργάνων, η αυτοάμυνα μπορεί να θεωρηθεί, όχι ως στρατιωτικό μονοπώλιο, αλλά ανάγκη της κοινωνίας. Όλοι οι κάτοικοι των πόλεων, κωμοπόλεων, συνοικιών και χωριών θα είναι συνειδητοί και ενεργοί απέναντι των φασιστικών και γενοκτονικών επιθέσεων και θα συμμετέχουν στην κοινωνική αντίσταση εναντίον αυτών των τάσεων. Η αυτοάμυνα είναι δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τις διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων και αυτών των Ηνωμένων Εθνών.
3.4 – Η Πολιτιστική Διάσταση
Το κράτος-έθνος άνοιξε το δρόμο για τις πολιτικές της γενοκτονίας και της εξαφάνισης όλων των γλωσσών και των πολιτισμών που βρίσκονται εντός των συνόρων του. Ο κουρδικός πολιτισμός και η κουρδική γλώσσα ήταν από τους κύριους στόχους αυτών των κατασταλτικών πολιτικών. Η χρήση της κουρδικής γλώσσας στην καθημερινή ζωή απαγορεύτηκε, η διδασκαλία της ως πρώτη γλώσσα στα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα απαγορεύεται από το Σύνταγμα και διάφορους νόμους. Ο σκοπός αυτής της πολιτικής ήταν να δημιουργηθεί μια κοινωνία αποξενωμένη από τη γλώσσα και τον πρωτότυπο πολιτισμό της για να αφομοιωθούν το πνεύμα και η σκέψη της. Έχουμε φθάσει στο σημείο όπου μια διαδικασία αφομοίωσης έχει ξεκινήσει στο Κουρδιστάν.
Ωστόσο, οι συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών και οι δημοκρατικοί κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρούν την απαγόρευση του πολιτισμού ενός λαού και της γλώσσας του και «ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» ή όπως ορίζεται από τον όρο «πολιτιστική γενοκτονία». Αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας συνεχίζεται όμως, με επίμονο τρόπο, με πλήρη επίγνωση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Ο κουρδικός λαός δεν είχε την ευκαιρία να ασκήσει το δικαίωμά του σε μια ελεύθερη ζωή και να αναπτυχτεί εντός ενός δημοκρατικού περιβάλλοντος. Συνεπώς, το εθνικιστικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε η κουρδική κοινωνία οδήγησε τα άτομα σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν αναπτύχτηκε μια υγιής κοινωνία. Η απουσία εκπαίδευσης στη μητρική γλώσσα είναι υπεύθυνη για την κραυγαλέα έλλειψη Κούρδων επιστημόνων. Απαιτούνται σοβαρές μελέτες στους γλωσσικούς και πολιτιστικούς τομείς, ώστε να αναδυθεί μια κουρδική κοινωνία με νοοτροπία και πνεύμα ελεύθερο που θα μπορέσει να παράγει υγιή άτομα.
Η τέχνη υπερασπίζεται μια κοινωνία ενάντια στην εξάπλωση των ιμπεριαλιστικών πολιτικών κάθε είδους, και επιτρέπει να συνδεθεί με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια βασική κουλτούρα και ένα καλλιτεχνικό κίνημα που να επιτρέπει τη συμμετοχή όλων των κοινοτήτων, ακόμη και των μικρότερων. Τα αναγκαία μέτρα πρέπει να ληφθούν έτσι ώστε να μην εκφυλίζουν την τέχνη και τον πολιτισμό σε απλά εμπορικά προϊόντα.
«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν λαό να δει την ιστορία του γραμμένη από άλλους».
Στην περίπτωση των Κούρδων αυτή η ρήση είναι μια κραυγαλέα αλήθεια. Η ιστορία του Κουρδιστάν γράφτηκε κυρίως από άλλους λαούς, και αυτό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα. Η κουρδική ιστορική συνείδηση δεν αναπτύχτηκε σωστά. Πρόκειται για μια σοβαρή απειλή ενάντια της ανάπτυξης της ταυτότητας του λαού μας, της ύπαρξής του και του μέλλοντος του.
Όλοι οι περιορισμοί στη χρήση της κουρδικής γλώσσας σε δημόσιο χώρο θα πρέπει να αρθούν και η κουρδική γλώσσα πρέπει να γίνει η γλώσσα εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Πρέπει να κατοχυρωθούν όλες οι νομικές και συνταγματικές διατάξεις για την πρόληψη της πολιτισμικής αφομοίωσης και να δοθεί στους Κούρδους που ζουν σε μεγάλες πόλεις της Τουρκίας και στο εξωτερικό η δυνατότητα να εκπαιδεύονται στη μητρική γλώσσα.
Το Σύνταγμα και οι νόμοι θα πρέπει να διασφαλίζουν νομική προστασία σε όλες τις γλώσσες και στις διαλέκτους που ομιλούνται εντός των συνόρων μας (ασσυριακά και συριακά, αραβικά, αρμενικά, κ.λ.π.). Αυτές θα ενσωματωθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα, θα διδάσκονται παράλληλα με την κουρδική και τουρκική γλώσσα και θα προστεθούν στις επίσημες γλώσσες του Κουρδιστάν. Η γλώσσα των δημόσιων υπηρεσιών θα είναι τα κουρδικά και θα αποκατασταθούν τα αρχικά ονόματα των περιοχών και οικισμών.
3.5 – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Στόχος της αφομοίωσης ήταν να αλλοτριώσει την κουρδική κοινωνία από τις κοινωνικές αξίες της, από την ιστορία και την κουλτούρα της. Για το σκοπό αυτό, εφαρμόστηκε ένα σχέδιο εκκένωσης του Κουρδιστάν με αναγκαστικές μεταναστεύσεις, προκαλώντας τραυματισμούς στον ιστό της κοινωνίας και αλλαγές στη δημογραφική δομή. Ο κουρδικός λαός ήταν στόχος μιας φυσικής και πολιτιστικής γενοκτονίας. Περαιτέρω, οι γυναίκες και η νεολαία αποξενώθηκαν από τις κοινωνικές δραστηριότητες, τον αθλητισμό, τις τέχνες και από τα γεγονότα. Ναρκωτικά και πορνεία εισήχθηκαν στο Κουρδιστάν, με στόχο την ηθική κατάρρευση της κοινωνίας. Στη συνέχεια, ακολούθησαν ειδικές πολιτικές για κάθε κοινωνικό τομέα με στόχο τη αποδιοργάνωση του κουρδικού λαού.
Οι Κούρδες γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται την κρατική τρομοκρατία και την σεξιστική καταπίεση. Σε αυτή την σεξιστική κοινωνία, η οικογένεια σχεδιάστηκε σαν ένα μίνι-κράτος διοικούμενο από τους άνδρες, πράγμα που διατήρησε τις γυναίκες σε κατάσταση βαθιάς δουλείας. Στο πλαίσιο αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας, δεν σχεδιάζουμε να απαλλαγούμε από το κοινωνικό θεσμό της οικογένειας, αλλά να τον μετατρέψουμε σε κοινωνική πολιτική. Ως εκ τούτου, πρέπει να αντικατασταθούν οι νόμοι και οι αρχές που εκφράζουν την ιδιοκτησία των γυναικών και παιδιών με ιεραρχικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, η συνειδητοποίηση των γυναικών και το επίπεδο οργάνωσης τους θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο για το μετασχηματισμό της οικογένειας και της κοινωνίας σε ελεύθερες και δημοκρατικές οντότητες. Η δημοκρατική κοινωνία, που βασίζεται στην ελεύθερη βούληση των γυναικών, θα πάρει σάρκα και οστά σε ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν.
Από την πρώτη ιεραρχική δομή, ενισχύθηκαν οι πολιτικές που στόχευαν στην εξάρτηση τους. Η ιδεολογική προπαγάνδα με τα δόγματα που την πλημμυρίζουν, ο έλεγχος της σεξουαλικότητάς και η αντιδραστική νοοτροπία έχουν στόχο να εκτρέψουν τις ενέργειές της νεολαίας και των γυναικών, έτσι ώστε να μην τεθεί το σύστημα σε αμφισβήτηση και να διατηρηθεί. Αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα, η ελεύθερη οργάνωση της νεολαίας διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στην εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι δύσκολο να καθοδηγηθούν οι νέοι προς την ελευθερία. Αυτό προκαλεί προβλήματα στα σημερινά συστήματα ηγεσίας, αλλά μπορεί να διαδραματίσει καθοδηγητικό ρόλο στην οικοδόμηση και την υπεράσπιση μιας νέας κοινωνίας.
Σε μια αταξική κοινωνία, οι συλλογικοί ιδιώτες ιδιοκτήτες θα χρησιμοποιούν ελεύθερους εργάτες. Συνεπώς, είναι πρωταρχικό να οργανωθούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι έμποροι και να παραχθούν συνθήκες που διασφαλίζουν την ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή. Το βασικό καθήκον της δημοκρατικής κοινωνίας είναι η δημιουργία και εφαρμογή προγραμμάτων για την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη αυτών των ανθρώπων.
Η αντίσταση και η πολιτιστική αναγέννηση των θρησκειών μπορούν να προσφέρουν ένα δημοκρατικό περιεχόμενο ενάντια στον καπιταλισμό και στην έννοια του κράτους-έθνους. Αντιπροσωπεύουν επίσης ηθικά διανύσματα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Σ ‘ένα δημοκρατικό έθνος είναι σημαντικό να προωθηθεί το προοδευτικό περιεχόμενο της θρησκευτικής κουλτούρας, ως στοιχείο ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας και να της δώσουμε μια θέση στην επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων.
Παρ ‘όλες τις προσπάθειες καταστροφής και διάβρωσης, ο άξονας της ιστορικής κοινωνίας και το κύριο θεμέλιο της κοινωνίας διαμορφώνονται από τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευομένους όλων των εθνών, των λαών και εθνοτικών ομάδων, των γυναικών, της νεολαίας, των κοινοτήτων του χωριού και των αγροτών, των άνεργων, των νομάδων, των διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων και των εργατικών κοινοτήτων. Η κοινωνική διάσταση που αντιπροσωπεύεται από όλες τις κοινωνικές ομάδες έχει τα αναγκαία χαρακτηριστικά για μια ελεύθερη και δημοκρατική ζωή. Η δημοκρατική κοινωνία αποτελεί τη σύγχρονη μορφή της ηθικής και πολιτικής κοινωνίας και επιτρέπει την έκφραση της διαφορετικότητας μέσα σε αυτήν. Η κοινότητα δεν πρέπει να υποχρεωθεί να υιοθετήσει ένα ενιαίο πολιτιστικό τύπο, αλλά θα πρέπει να είναι σε θέση να ζήσει με τις διαφορές των πολιτισμών και των ταυτότητων.
Ως εκ τούτου, στο αυτόνομο και δημοκρατικό Κουρδιστάν, η ελεύθερη οργάνωση της εργασίας, της παιδείας, της υγείας και της αλληλεγγύης, μεταξύ άλλων κάτω από την ηγεσία των γυναικών και της νεολαίας, θα επιτρέψει την εγκαθίδρυση μιας λειτουργικής κοινωνίας. Αυτή η κοινωνία θα έχει τη δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων, λήψης αποφάσεων, αναδιάρθρωση και προγραμματισμό. Οι γυναίκες και η νεολαία είναι οι κινητήριες δυνάμεις της συνομοσπονδιακής οργάνωσης του Δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν. Ο ρόλος των γυναικών είναι ουσιαστικής σημασίας στη κοινοτική ζωή, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις οργανώσεις.
Η σχέση μεταξύ των ατόμων και της κοινωνίας πρέπει να καθορίζεται με βάση τις αρχές της ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας και ενάντια στον σεξισμό στην κοινωνία. Με την ενέργεια και τη ζωτικότητά της, η νεολαία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση και στην προστασία της κοινωνίας. Θα διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην κοινωνική αλλαγή. Πρέπει να βρεθούν συνθήκες που εξασφαλίζουν την προτεραιότητα για την φυσική και ψυχολογική αγωγή των παιδιών και την προαγωγή της ανάπτυξής τους. Η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας και η σεξουαλική παρενόχληση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εγκλήματα και να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις συμβάσεις του διεθνούς δικαίου για τα δικαιώματα των παιδιών.
3.6- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Στο Κουρδιστάν εμφανίστηκαν οι πρώτες μορφές κοινοτικής ζωής και συντελέστηκε η αγροτική επανάσταση της Νεολιθικής εποχής. Δυστυχώς, το Κουρδιστάν έγινε σήμερα η γη ενός διάσπαρτου λαού στις τέσσερεις γωνιές του κόσμου λόγω της φτώχειας και του λιμού. Το Κουρδιστάν, που ορίζεται στα ιερά κείμενα ως λίκνο του πολιτισμού, ως επίγειος παράδεισος με τεράστιο πλούτο, βρίσκεται σήμερα σε αυτές τις λυπηρές συνθήκες, λόγω της στρατιωτικής κατοχής και των αποικιακών και οικονομικών πολιτικών εξωτερικών εξουσιών.
Εκείνοι που εδραίωσαν τη πολιτική ηγεμονία στους Κούρδους κατέστρεψαν την οικονομία τους, πέρα από την απλή οικονομική αποικιοποίηση, φθάνοντας σε επίπεδο συγκρίσιμο με την γενοκτονία. Ως εκ τούτου, φτάνει η ελάχιστη παραχώρηση για να εξασφαλιστεί η αφοσίωση αυτής της πεινασμένης κοινότητας που άλλωστε δεν διαθέτει ηγεμονικές δυνάμεις. Αυτοί οι άνθρωποι με καταστραμμένη βούληση μπορούσαν πιο εύκολα να ελεγχτούν. Εκείνοι που είναι αναγκασμένοι να εξαρτώνται από τους άλλους δεν μπορούν να είναι οι αγωνιστές και οι ιδρυτές μιας ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής.
Η δημιουργία μιας οικονομικής βάσης για την κοινωνία είναι μια βασική διάσταση για να επιτευχθεί μια ηθική και πολιτικής κοινωνία. Συνεπώς, το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αναπτυχθεί για την οικοδόμηση της δημοκρατικής αυτονομίας θα είναι η δημιουργία μιας οικονομικά βιώσιμης κοινότητας που θα πετύχει την εξάλειψη της ανεργίας και της φτώχειας.
Κανένα κοινωνικό, πολιτικό ή κοινοτικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το δικό του οικονομικό σύστημα. Η Δημοκρατική Αυτονομία πρέπει να θεσπίζει το δικό της οικονομικό μοντέλο ώστε να θεσμοθετήσει με μόνιμο τρόπο ένα σύστημα ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής για τον κουρδικό λαό. Εάν η Δημοκρατική Αυτονομία θέλει να αποτελέσει τη βάση του δημοκρατικού έθνους, θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσει ένα οικονομικό σύστημα.
Τα οικονομικά προβλήματα ανακύπτουν όταν η κοινωνία παύει να είναι λειτουργική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καπιταλισμός προκάλεσε τη βαθύτερη κρίση που αντιμετώπισε ποτέ η κοινωνία. Για να εκφράσει αυτή την πραγματικότητα, ο ηγέτης του κουρδικού λαού Αμπντουλάχ Οτσαλάν, δήλωσε ότι «ο καπιταλισμός δεν είναι οικονομικό μοντέλο είναι μοντέλο εναντίον της οικονομίας». Στη σημερινή του μορφή, ο καπιταλισμός βασίζεται στην αποσύνθεση της κοινωνίας και των οργανώσεών της. Τα κέρδη από χρηματοοικονομικές συναλλαγές που δεν συμμετέχουν στην πραγματική παραγωγή είναι, άλλωστε, ο καλύτερος δείκτης αυτής της πραγματικότητας.
Ιστορικά, ο έλεγχος των γυναικών από τους άνδρες σηματοδότησε την αρχή των οικονομικών προβλημάτων. Λόγω του ταξικού συστήματος, της αστικοποίησης και της κρατικής εξουσίας, η κοινωνία βρέθηκε αποξενωμένη από τα οικονομικά ζητήματα και αντιμέτωπη με βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα. Κοινωνικοποίηση και δημοκρατία είναι απαραίτητες για την οικονομία. Μια οικονομία που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας είναι εφικτή μόνο μέσω μιας δημοκρατικής οργάνωσης της. Σε αυτή τη βάση, η δημοκρατική κοινωνία αποτελεί επίσης μια οικονομική κοινωνία. Όπως το είδαμε, η οικονομία δεν είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα. Ως βασική δομή της κοινωνίας, είναι μια δραστηριότητα που χρονολογείται από τις ρίζες της ζωής μιας κοινωνίας. Να χωρίσεις τον άνθρωπο από την οικονομία είναι ήδη η αρχή της αλλοτρίωσης.
Παρά το γεγονός ότι είχε την ευκαιρία να γίνει μια από τους πιο αναπτυγμένες οικονομίες και τους πιο ανεπτυγμένους πολιτισμούς παγκοσμίως, η κοινωνία του Κουρδιστάν ήταν το θύμα οικονομικής κατάρρευσης αφ ενός και γενοκτονίας αφ ετέρου. Το γεγονός αυτό δείχνει μόνο του, πόσο σημαντικό είναι για την κοινωνία να γίνει οικονομικά βιώσιμη οργανώνοντας την ελεύθερη και δημοκρατική ζωή στηριζόμενη στη δημοκρατική αυτονομία. Μέσω της οικονομικής συνεργασίας μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία και ο πλούτος του Κουρδιστάν μπορεί να γίνει ένα οικονομικό πλεονέκτημα, όχι μόνο για τους Κούρδους, αλλά και για όλους τους λαούς της περιοχής, αναπτύσσοντας την παραγωγή. Υπάρχει ανάγκη να καθιερωθεί ένα οικονομικό σύστημα στο οποίο ο καθένας θα έχει τη δική του επιχείρηση και θα εργάζεται για τα δικά του συμφέροντα, ένα σύστημα που δίνει προτεραιότητα στην απασχόληση των γυναικών και που βασίζεται στην λειτουργικότητα παρά στο κέρδος, ένα αντιμονοπωλιακό και αλληλεξαρτώμενο σύστημα.
3.7- Οικολογική Διάσταση
Οι λόγοι της οικολογικής κρίσης, που επιδεινώθηκε από την κοινωνική κρίση, χρονολογούνται πίσω στις ρίζες του πολιτισμού. Οι κρατικές εξουσίες και κυβερνούσες ιεραρχίες πάντα αρνήθηκαν τη κοινοτική σύνδεση στη βάση της δημιουργίας της κοινωνίας, αντικαθιστώντας την με μια άλλη προοπτική, η οποία αγνοεί επίσης τη σχέση ανάμεσα στη φύση και τη ζωή. Από τις απαρχές του πολιτισμού, όλες οι εξελίξεις δεν αντιπροσώπευσαν παρά μόνο μια προοδευτική αλλοτρίωση της φύσης, καταστρέφοντας το περιβάλλον και επιτείνοντας ακόμη περισσότερο την τάση προς τη δημιουργία ενός κόσμου όπου κάθε ζωή θα ήταν αδύνατη.
Η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση συνδέονται. Με σκοπό το κέρδος, κανείς δεν ρωτά τι μπορεί ο πλανήτης να αντέξει σε όρους πόλεων, πληθυσμού, εργοστασίων, οχημάτων μεταφοράς, συνθετικών υλικών, ή ρύπανσης του αέρα και των υδάτων. Η εξάπλωση των πόλεων, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η καταστροφή του στρώματος του όζοντος, η σημαντική μείωση της βιοποικιλότητας, η καταστροφή των δασών, η μόλυνση των ποταμών, τα πανταχού παρόντα βουνά σκουπιδιών, η έλλειψη πόσιμου νερού, η μη φυσιολογική αύξηση του πληθυσμού, όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες καταστροφές.
Κανένα κοινωνικό σύστημα που δεν είναι ολοκληρωμένο με τη φύση δεν μπορεί να θεωρηθεί ηθικό και δημοκρατικό. Υπάρχει διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις φυσικές καταστροφές και το χάος που αντιμετωπίζει το καπιταλιστικό σύστημα. Το αποτέλεσμα της απληστίας του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, με βάση τη μεγιστοποίηση του κέρδους και της βιομηχανικής επέκτασης εις βάρος της οικολογίας, καταστρέφουν την κοινωνία με πολλούς τρόπους (που οδηγούν στην ανηθικότητα, την ανεργία, τον πληθωρισμό, την πορνεία, κλπ.) και απειλεί επίσης την οικολογία όλων των έμβιων όντων. Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν σαφώς ότι το μονοπώλιο έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Από την άλλη πλευρά, η οικολογική κοινωνία απαιτεί μια ηθική μεταμόρφωση. Η οικολογική προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει η ανήθικη εμφάνιση του καπιταλισμού. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο με μια μεγαλύτερη οικολογική ερμηνεία. Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω μιας περιβαλλοντολογικής προσέγγισης μόνο.
Οι πρακτικές δυσκολίες της οικολογικής ζωής βρίσκονται στην ατζέντα σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Στο Κουρδιστάν η οικολογική καταστροφή που πραγματοποιήθηκε στο όνομα οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σκοπών έχει πλήξει σοβαρά την περιοχή και την κοινωνική δομή του. Πολλά χωριά και δάση καταστράφηκαν εξαιτίας των φραγμάτων. Αλλα έργα ανάπτυξης απειλούν ιστορικά κτίρια, χωρίς να ξεχάσουμε το πλημμύρισμα των βοσκότοπων. Στερούμενοι από νερό, πολλοί από αυτούς έχουν μετατραπεί σε έρημο. Χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα γεωργικής γης γέμισαν με νάρκες, κάνοντας αδύνατη την γεωργική παραγωγή. Η απαγόρευση εισόδου στα υψίπεδα, ομοίως σκότωσε σχεδόν τη κτηνοτροφία. Τοξικά απόβλητα αποθηκεύονται στο Κουρδιστάν. Όλες αυτές οι πρακτικές έχουν αλλάξει το κλίμα, τη χλωρίδα και την πανίδα του Κουρδιστάν και οδηγούν σε αστάθεια. Όλες αυτές οι επιθέσεις εναντίον της περιοχής του Κουρδιστάν, δεν μπορούν να επιλυθούν παρά με μια οικολογική επανάσταση. Αυτές οι περιβαλλοντικές καταστροφές δεν περιορίζονται στην περιοχή μας μόνο, αλλά έχουν αντίκτυπο σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μαζί με το Κουρδιστάν καίγεται, δηλητηριάζεται και καταστρέφεται ο πλανήτης.
Η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, η αγάπη για την πατρίδα και για τον πλανήτη είναι αλληλένδετες. Προκειμένου να ζήσουμε μια υγιή κοινωνική ζωή σε ένα υγιές περιβάλλον, χρειαζόμαστε μια κοινωνική συνείδηση σχετικά με περιβαλλοντικά. Είναι απαραίτητο να αντιταθούμε στην αστυφιλία που καταστρέφει την οικολογική ισορροπία, στην κατασκευή φραγμάτων που αλλάζουν τη χλωρίδα και στο πλημμύρισμα των ιστορικών τόπων με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί η ιστορική κληρονομιά του κουρδικού λαού.
3.8- ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Η διπλωματία είναι συνήθως μια δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από τον λαό, τις κοινωνίες και διάφορες ομάδες ή κράτη για τα συμφέροντα τους. Η διπλωματία που βασίζεται στην έννοια της νεωτερικότητας και του κράτους-έθνους προορίζεται μόνο για την εδραίωση της εξουσίας. Η διπλωματία των κρατών-εθνών επιδιώκει τον συντονισμό των δραστηριοτήτων των διαφόρων κρατών-εθνών σε όλο τον κόσμο. Σε απουσία αναγνώρισης από άλλα κράτη- έθνη ένα απομονωμένο κράτος-έθνος δεν μπορεί να επιβιώσει, ούτε για 24 ώρες. Ο λόγος για αυτό έγκειται στον ορθολογισμό του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς τη συναίνεση του λαού, κανένα από τα κράτη-έθνη δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ιστορικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του κουρδικού ζητήματος, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η χώρα χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη, η διπλωματία του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στις γειτονικές κοινωνίες και χώρες, καθώς και στα άλλα τμήματα του Κουρδιστάν.
Θα πρέπει να διαδραματίσει ρόλο στην προώθηση της ειρήνης και της αδελφοσύνης στην περιοχή, να ενθαρρύνει την αύξηση του βιοτικού επιπέδου και του πλούτου. Οι διπλωματικές σχέσεις με τα έθνη και τους λαούς χωρίς κράτος, καθώς και με τις κοινωνικές ομάδες που αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία, θα αναπτυχθούν μέσα σε ένα πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης. Η διπλωματία θα προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα του κουρδικού λαού και της κουρδικής κοινότητας στη διασπορά και στις μεγάλες μητροπόλεις.
Πηγή: DTK (Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία)
Μετάφραση από τα τουρκικά: Σύλλογος Κουρδικής Νεολαίας Γαλλίας ARJÎN – Simko Destan
πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek