Σε τι βασίζεται η προκλητικότητα της Β. Κορέας;

Η πρόσφατη επιθετική συμπεριφορά της Βόρειας Κορέας, είναι απλά το τελευταίο επεισόδιο σε μια μακρά σειρά ατιμώρητων προκλήσεων εκ μέρους της.
Το 1968, οι δυνάμεις της κατέλαβαν ένα πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, μαζί με το πλήρωμά του, ενώ το 1976 σκότωσαν με τσεκούρια δυο Αμερικανούς στρατιώτες οι οποίοι προσπαθούσαν να κόψουν ένα δένδρο στην αποστρατικοποιημένη ζώνη.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, το καθεστώς προσπάθησε επανειλημμένα να δολοφονήσει τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας.
Το 1974 δολοφονήθηκε η πρώτη κυρία της Ν. Κορέας, όταν ένας βορειοκορεάτης πράκτορας προσπάθησε να δολοφονήσει τον πρόεδρο Park Chung Hee.
Σε μια άλλη παρόμοια απόπειρα το 1983, πράκτορες της Β, Κορέας τοποθέτησαν μια βόμβα η οποία κόστισε την ζωή αρκετών μελών του υπουργικού συμβουλίου, και άλλων αξιωματούχων.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κάποιοι έβαλαν βόμβα σε πολιτικό αεροσκάφος, με αποτέλεσμα τον θάνατο 115 επιβατών.
Πρόσφατα (2010), η Β. Κορέα τορπίλισε την νοτιοκορεάτικη φρεγάτα Cheonan και βομβάρδισε την νήσο Yeonpyeong.
Σε κάθε περίπτωση, η κοινή στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ και της Ν. Κορέας (CFC), αποφάσισε να μην τιμωρήσει τους βορειοκορεάτες. Καμία επιβολή κυρώσεων όμως δεν απέτρεψε την βορειοκορεατική προκλητικότητα.
Αυτή η συγκρατημένη συμπεριφορά απέναντι σε μια τέτοια επιθετικότητα είναι ασυνήθιστη, ειδικά για την Αμερική, που σε άλλες περιπτώσεις αντιδρά άμεσα όταν η ίδια ή οι σύμμαχοί της απειλούνται. Για παράδειγμα, όταν ο στρατός του Παναμά παρενοχλούσε τους Αμερικανούς πολίτες, και σκότωσε έναν πεζοναύτη, η Αμερική εισέβαλλε στη χώρα και ανέτρεψε τον πρόεδρο Manuel Noriega.
Το 1986, η Λιβύη τοποθέτησε βόμβα σε μια ντισκοτέκ του Βερολίνου, όπου σύχναζαν Αμερικανοί στρατιώτες. Η αντίδραση της Αμερικής ήταν να εξαπολύσει αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Λιβύης, στις οποίες έχασε την ζωή της η κόρη του Καντάφι.

Η Βόρειος Κορέα γλιτώνει από μια τέτοια τιμωρία, κυρίως εξαιτίας ενός ισχυρού αποτρεπτικού της ατού. Το πρώτο σκέλος της στρατηγικής τριάδας του καθεστώτος της Pyongyang, είναι η εικόνα «τρέλας» που εκπέμπει. Πρόκειται για την άποψη που θέλει το βορειοκορεατικό καθεστώς να αντιδρά σε οποιαδήποτε τυχόν επίθεση, με την εξαπόλυση ενός γενικευμένου πολέμου στην κορεατική χερσόνησο.
Οι βορειοκορεάτες αξιωματούχοι δεν είναι τόσο παράλογοι όσο τους δείχνουν τα ΜΜΕ. Αυτό που μάλλον κάνουν είναι να ακολουθούν το παράδειγμα του προέδρου Richard Nixon, ο οποίος είχε υποστηρίξει την ανάγκη της επίδειξης παράνοιας, προκειμένου να τρομάζουν οι αντίπαλοί.
Έτσι, μέσα από μια άγρια ρητορική, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, η Pyongyang προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι αν ποτέ χρειαστεί, δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Και ότι είναι έτοιμη να πολεμήσει ανά πάσα στιγμή, σε βαθμό που να αφήνει τον λαό της να πεινάει, να αφιερώνει το ¼ της οικονομίας της στην άμυνα, να δολοφονεί στρατιώτες των ΗΠΑ με τσεκούρια, και να προσπαθεί να δολοφονήσει προέδρους.
Αυτού του είδους η συμπεριφορά έχει πείσει τους αρμόδιους της CFC, ότι δεν μπορούν να βασίζονται στους συνήθεις κανόνες αποτροπής, και πως με έναν τέτοιο αντίπαλο οποιαδήποτε αντίδραση μπορεί να οδηγήσει σε απόλυτο πόλεμο.
Ας μη ξεγελιόμαστε. Κανένας δεν πιστεύει πως η Β. Κορέα μπορεί να νικήσει σε έναν τέτοιο πόλεμο. Οικονομικά, υστερεί κατά πολύ της Ν. Κορέας, και η στρατιωτική ισορροπία γέρνει προς τον Νότο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι στρατιωτικοί αναλυτές κατέληξαν ότι η Β. Κορέα θα έχανε σε έναν τέτοιο πόλεμο, ενώ από τότε μεσολάβησαν δυο δεκαετίας λιμού και έλλειψης ενέργειας, που εξασθένησαν κι άλλο την ισχύ της χώρας.
Όμως, ακόμη και έτσι, κανένας δεν θέλει να πολεμήσει. Η Β. Κορέα έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην Ν. Κορέα, και ίσως και στην Ιαπωνία, μέσω των βαλλιστικών της πυραύλων. Η Seoul, με δέκα εκατομμύρια πληθυσμό, βρίσκεται μέσα στο βεληνεκές του πυροβολικού της Β. Κορέας.
Η ηγεσία του Βορρά γνωρίζει πολύ καλά πως ένας δεύτερος πόλεμος στην Κορέα θα είναι αυτή τη φορά μέχρι τέλους. Αν τυχόν χάσουν, δεν θα επιβιώσουν ούτε οι ίδιοι ούτε το καθεστώς τους. Για αυτό και είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν κάθε όπλο, ακόμη και αυτά της μαζικής καταστροφής.
Είναι άραγε οι βορειοκορεάτες ηγέτες τόσο τρελοί, που θα διακινδύνευαν έναν πυρηνικό πόλεμο; Κανένας δεν θέλει να μάθει την απάντηση.
Το δεύτερο σκέλος της βορειοκορεατικής στρατηγικής είναι το φάντασμα της κατάρρευσης. Η οικονομική αδυναμία, σε συνδυασμό με την πολιτική αβεβαιότητα (ειδικά τελευταία) καθιστούν τη Β. Κορέα έναν πύργο από τραπουλόχαρτα, έτοιμο να σωριαστεί. Πολλοί φοβούνται πως μια κατάρρευση του καθεστώτος θα οδηγήσει την χώρα σε ανθρωπιστική κρίση, με πρόσφυγες, αλλά και πυρηνικά όπλα, να περνάνε τα σύνορα. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί η Κίνα και η CFC να επέμβουν, προκειμένου να σταθεροποιήσουν την κατάσταση, με κίνδυνο όμως την κλιμάκωση της όποιας κρίσης.
Για αυτό και η Seoul διστάζει να πλήξει την Β. Κορέα. Όχι μόνο επειδή φοβάται για τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα αστάθειας, αλλά κυρίως για τις μακροχρόνιες συνέπειες μιας αποσύνθεσης της γειτονικής χώρας. Οι υποδομές της Β. Κορέας καταρρέουν, και ο πληθυσμός της δεν μπορεί να λειτουργήσει σε ένα σύγχρονο κράτος. Το ξεκαθάρισμα μιας αναστάτωσης στον Βορρά, θα απαιτήσει πολύ χρόνο και προσπάθεια από πλευράς της Νότιας Κορέας.
Όσον αφορά στη Κίνα, μια κατάρρευση της Β. Κορέας μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη για αυτήν, αφού το ενδεχόμενο μιας ενιαίας Κορέας συμμάχου των ΗΠΑ στα σύνορα της, την τρομάζει. Για αυτό και το Πεκίνο δεν δείχνει να θέλει να ανακαλέσει στην τάξη την βορειοκορεατική ηγεσία.
Τέλος, υπάρχουν πάντα τα πυρηνικά όπλα που διαθέτει η Pyongyang, και που αποτελούν σημαντικότατο αποτρεπτικό παράγοντα. Εδώ και καιρό, η CFC αποφεύγει να αντιδράσει στις προκλήσεις, φοβούμενη τις συνέπειες ενός συμβατικού πολέμου. Η απόκτηση όμως πυρηνικών δυνατοτήτων από πλευράς Β. Κορέας, κάνει την CFC ακόμη πιο διστακτική.
Βέβαια, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να παραδεχτεί δημόσια ότι τα πυρηνικά όπλα της Β. Κορέας είναι όντως αποτρεπτικά. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ομπάμα κηρύσσει παντού την ανάγκη ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά, με το σκεπτικό ότι αυτά είναι άχρηστα.
Χάρη στα πυρηνικά όπλα της Β. Κορέας, οι ΗΠΑ, η Ν. Κορέα, η Ιαπωνία, κ.ά. ανέχονται την επιθετικότητα της, αντιδρώντας μόνο στα λόγια. Είθισται τα κράτη να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά όταν έχουν να κάνουν με πυρηνικές εχθρικές δυνάμεις. Η Ινδία αναγκάζεται να υπομένει την τρομοκρατία του Πακιστάν, διότι αν πολεμήσει μαζί του, τότε μπορεί να οδηγηθεί σε πυρηνική σύρραξη. Τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν, όπως και αυτά της Β. Κορέας, του επιτρέπουν την ατιμωρησία.
Υπάρχει ο πειρασμός να θεωρούμε ότι υπάρχουν συγκεκριμένα όρια, πέρα από τα οποία η Αμερική και η Ν. Κορέα θα πρέπει να αντιδράσουν στην επιθετικότητα του Βορρά. Ότι σε κάποια φάση θα αποφασίσουν πως καλύτερα ο πόλεμος, παρά η συμβίωση με αυτό το προκλητικό και επικίνδυνο κράτος. Αυτό όμως είναι λάθος. Όσο μη ανεκτές και αν είναι οι διάφορες προκλήσεις από πλευράς Β. Κορέας, άλλο τόσο δύσκολη θα ήταν μια πολεμική εξέλιξη με το ρίσκο των καταστροφικών πυρηνικών συγκρούσεων.

S.A.
antinews
pentapostagma

Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.