ΠΡΟΒΛΗΜΑ + ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ = ΛΥΣΗ (έτοιμη απ’ το καθεστώς)

Στη χώρα μας σήμερα κυριαρχεί μια λέξη… η λέξη «κρίση».
Κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση πολιτική, κρίση αξιών…
Ποιος όμως, είναι ο υπεύθυνος αυτών των «κρίσεων»;

Είναι απομονωμένες αυτές οι «κρίσεις» ή υπάρχει μεταξύ τους ένας συνδετικός κρίκος;
Μήπως η φράση – κλειδί είναι η «Νέα Τάξη Πραγμάτων»;

Οι νεοταξίτες – ψυχασθενείς έχουν στοχεύσει την ελευθερία μας. Προοδευτικά, μας μετατρέπουν σε λογιστικά και στατιστικά νούμερα.

Ποινικοποιούν ακόμη και την ελεύθερη σκέψη και έκφραση.
Η όλη κατάσταση θυμίζει το «1984» του Όργουελ, όπου ακόμη και το συναίσθημα ήταν κολάσιμη πράξη.

Μας γυρίζουν αιώνες πίσω, σε σκοτεινές εποχές όπου η ανθρώπινη ζωή ήταν πλήρως απαξιωμένη. Σε εποχές όπου ο άνθρωπος αντιμετωπιζόταν από τους ψυχασθενείς – εξουσιαστές ως προϊόν, ως αναλώσιμο… Χρησιμοποιούν τεχνολογία και επιστήμη για να κάνουν πράξη τα άρρωστα σχέδιά τους.

Γνωρίζουν πως αν προτείνουν ανοιχτά την κατάργηση βασικών ελευθεριών, αν ξεκινήσουν έναν άμεσο πόλεμο ενάντια των λαών ή συγκεντρώσουν όλες τις εξουσίες τότε θα υπάρξει δημόσια κατακραυγή και αντίδραση.

Γι΄αυτό το λόγο δεν προβαίνουν ανοιχτά σε τέτοιες κινήσεις αλλά εφαρμόζουν την απάτη της μεθόδου «ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ – ΛΥΣΗ».

Σε πρώτη φάση δημιουργούν ένα πρόβλημα.
Αυτό μπορεί να είναι μια οικονομική ή πολιτική κρίση, μία τρομοκρατική επίθεση ή μια επίθεση μιας χώρας σε μια άλλη. Δηλαδή, οτιδήποτε θα έκανε την κοινή γνώμη να πιστέψει ότι απαιτείται μία «λύση».

Στη δεύτερη φάση, παρουσιάζουν τα «προβλήματα» που δημιούργησαν, καλυμμένα. Με τον τρόπο που αυτοί θέλουν να τα αντιληφθεί ο κόσμος.

Το βασικότερο είναι να βρουν κάποιον να κατηγορήσουν για το πρόβλημα. Υφαίνουν το παρασκήνιο των γεγονότων με τέτοιο τρόπο, ώστε οι άνθρωποι να αρχίσουν να απαιτούν τη «λύση»: «ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ…».

Σε αυτό το σημείο, προσφέρουν τις «λύσεις» στα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Αυτές οι «λύσεις» περιλαμβάνουν, φυσικά, τη συγκέντρωση των εξουσιών, την αφαίρεση όλο και περισσοτέρων βασικών ελευθεριών και την αποπομπή οποιουδήποτε στέκεται εμπόδιο στα σχέδια τους, καθώς πλησιάζουν στην πραγματοποίηση του πιο φριχτού εφιάλτη της ανθρωπότητας, την Παγκόσμια δικτατορία…

Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ», η συγγραφέας Nαόμι Κλάιν, προσεγγίζει γεγονότα και φυσικές καταστροφές ακραίας βίας όπως: οικονομικές κρίσεις, πραξικοπήματα, πολέμους, τυφώνες, σεισμούς κ.λ.π., συνδέοντάς με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης και το σοκ που υπέστησαν οι άνθρωποι (στις περιοχές που εφάρμοσαν τις πρακτικές τους), πριν προλάβουν να ξεπεράσουν την αμηχανία.

Ο πόνος και ο αποπροσανατολισμός που υφίστανται οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, προκειμένου να επιβληθεί η θεραπεία-σοκ.

Βασική προϋπόθεση είναι ότι τα άτομα, σε ακραίες καταστάσεις, είναι αδύναμα να αντιδράσουν και συναινούν με την αμηχανία τους σε πολιτικές, οι οποίες, λεπτά πριν χτυπήσει η καταστροφή, θα είχαν προκαλέσει την αντίδρασή τους.

Μόνο μία κρίση (είτε είναι πραγματική είτε απλώς εκλαμβάνεται σαν τέτοια) οδηγεί την ψυχολογία του ατόμου να δεχτεί οποιαδήποτε αλλαγή.

Η χρήση του σοκ που προκαλείται στους πολίτες σε περιόδους φυσικών ή τεχνητών κρίσεων, ως ένα είδος “όπλου” στα χέρια των νεοταξιτών πολιτικών και οικονομολόγων, προκειμένου να εξαναγκάσουν τις κοινωνίες να δεχτούν αλλαγές, που πριν από την περίοδο των κρίσεων θα φάνταζαν αδιανόητες…

Οι τεχνικές που ακολουθούνται απέναντι στις κοινωνίες είναι πανομοιότυπες με αυτές που χρησιμοποιούνται και κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων κρατουμένων από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες…

Όταν ξεσπά μια κρίση, οι «ενορχηστρωμένες επιδρομές» εναντίον των πολιτών, των δικαιωμάτων τους και της δημόσιας περιουσίας έρχεται να κάμψει κάθε αντίσταση.

Όπως ο ψυχίατρος προσπαθεί με ηλεκτροσόκ και ακραίες μεθόδους να αποκόψει έναν άνθρωπο από την πραγματικότητα και μέσα από το σοκ να τον επαναφέρει σε μια κατάσταση «λευκού χαρτιού», όπου ο καθένας θα μπορούσε να «γράψει» τον «ιδανικό» άνθρωπο, έτσι και οι ψυχασθενείς της Νέας Τάξης χρησιμοποιούν το σοκ που προκαλούν οι «συνθήκες εκτάκτου ανάγκης» για να δημιουργήσουν τον «ιδανικό» υπάκουο άνθρωπο.

Τις τελευταίες δεκαετίες, η μέθοδος «ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-ΛΥΣΗ», βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της στην Ελλάδα.

* Τεχνητή οικονομική κρίση.
* Ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών.
* Εγκληματικότητα που ξεπερνά κάθε φαντασία.
* Κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος.
* Τσαρλατάνοι πολιτικάντιδες.
* Δικαιοσύνη ανύπαρκτη.
* Ανεργία σε δείχτες που «χτυπούν» κόκκινο.
* Εξαθλίωση του λαού.
* Εξωτερικές απειλές σε όλη την περιφέρεια των Ελληνικών συνόρων.
* Άτυπη, αλλά αποτελεσματική, Εθνοκάθαρση.

Και έτοιμη η Ελληνική κοινωνία (σοκαρισμένη, ανασφαλής, τρομοκρατημένη, θυμωμένη, απελπισμένη, απεγνωσμένη), να δεχτεί οποιαδήποτε λύση της επιβάλουν αυτοί που ουσιαστικά δημιούργησαν τα προβλήματά της.

Χτυπώντας την ψυχολογία του Έλληνα (χρησιμοποιώντας το φόβο και την ελπίδα του), προσπαθούν να τον γονατίσουν.

Το σοκ, εξ’ ορισμού, είναι μία κατάσταση που
ξεπερνιέται σταδιακά.
Ο καλύτερος τρόπος να αντισταθεί κάποιος στο σοκ είναι
να μείνει προσανατολισμένος.

Να αναγνωρίσει δηλαδή τι του συμβαίνει.
Η εποχή, μας επιβάλει να αναπτύξουμε άμυνα και η καλύτερα άμυνα είναι η πληροφόρηση, η συνειδητοποίηση και η αντίδραση (φυσικά έξω απ’ το μαντρί..)!